หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289

[nanzy]

น้ำตาซึมกันเลยทีเดียว 

[nunam]

ให้หนุ่มเจอคนที่ดี และ รัก หนุ่ม มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จนโจรู้ใจตัวเอง แล้ว กลับมา ในตอนนั้น หนุ่ม สะบัดบ๊อบ ใส่ เลย นะ 

[nongrak]

ตอนนี้เศร้าจัง หนุ่มทำไมไม่พยายาม ทำอย่างนี้ตัวเองจะแย่เอง
คนเรามันเปลี่ยนไปแล้วก็ปล่อยมันไป เราต้องก้าวต่อไป ลืมอย่างเดียว

[killerofcao]

สงสารหนุ่มม อิอออ
เดินไปข้างหน้าต่อไปหนุ่มเอ่ย
หาผู้ชายคนใหม่ เย้ยคนเก่าเลย....
แล้วโจจะรู้สึก บอดี้สแลม (เสียดาย)

[bleach_pa]

น้ำตาไหลพราก 
ทำไมมันถึงได้ดราม่าแบบนี้เนี้ยสงสารหนุ่ม

[monoo]

ต้องหาคนใหม่

[nevergoodbye]

ช็อค 
ทำไมใจร้ายแบบนี้นะโจวววว 

[KURATA]

อ๊ากกกกกกกก
มาม่าอย่างแรง 
ก้อนะ...ความรักมันบังคับใจกันไ่ม่ได้
อยากให้หนุ่มเข้มแข็ง และมีใครสักคนมาแทนที่โจให้ได้(ถึงมันจะยากอ่ะนะ)
เอาใจช่วย

ขอบคุณเกรียนคนเขียน
รออ่านตอนต่อไป

[gayraygirl]

โอ้ยยยยยยยย ปวดใจดีแท้ 
สงสารหนุ่มอ่ะ ต้องปวดใจอีกนานเท่าไหร่

[gummin]

เศร้าจัง

[beatheart]

เวรละไง

อารมณ์ ค้างงงงง

อินจัด เศร้าทั้งวันเลย

[Donaldye]

โคตรเจ็บอ้ะ...TT

[bangkeaw]

 
ตามมาเกรียน
และในที่สุดก็อ่านทันแล้ว  ก็เลยมาเม้นก่อนซะหนึ่งรอบ
อ่านไปก็ฮาไป และะสรุปได้ว่า ทุกคนในที่นี้ "เกรียน" 

ปล.  มอบให้เกรียนคนแต่ง

รอตอนต่อปาย และหวังว่าทุกคู่จะแฮปปี้กันนะจ๊ะ 

[Mai.IcySakura]

ชอบตอนนี้แฮะ ดูมีอะไรๆดี แล้วก็ชอบดราม่าแบบเพื่อนรักรักเพื่อนมากเลย(ก็คล้ายๆอ่ะนะ)

เข้าใจความรู้สึกของหนุ่มอ่ะ สงสารรร แต่รักคนที่เขาไม่รักเรามันก็ทำอะไรไม่ได้อ่ะนะ เฮ้อ

คนเขียนแต่งบทดราม่าเก่งนะเนี่ย อ่านแล้วจุกอก T^T

[beatheart]

สงสารหนุ่มมากเลย แต่ก้อเข้าจัยความรู้สึกของโจนะ

แต่สุดท้าย ก้ออยากให้ทั้งคู่ลงเอยกะอยู่ดี

สงสารว่ะ

[thaithai00]

ต่อๆ 

[diFil]

จุดจบของความรักช่างสวยงามม~ 
ขอให้ โจ - หนุ่ม ไปดี เอิ้กก /โดน 

จบแบบนี้ไดชอบอะ ...มันทำให้เห็นว่าปลายทางของความรักไม่ได้มีแต่แฮปปี้เอนดิ้งเสมอไป งี้ดดดดด
แอบสงสารหนุ่ม รักเดียวใจเดียว สุดท้ายก็ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว งี้ดดดดด
ไม่อยากอยู่คนเดียวมาหาไดได้นะหนุ่มมม เอิ้กก /โดน  อีกที

ป.ลิง แอร์ - นน! ฟแหกออหอฟอวนา อรั๊ยยยยยย 

ป.ลิงตัวที่สอง ...มาอีดิทใหม่ค่ะ -- เมื่อกี้กดบันทึกแล้วปรากฏว่า ....แอร์นนหาย.... หายไปหน๊ายยย!!   

[๛ナーリバス๛]

 

[squalo]

waiting Air-non

ชอบอ้ะ ชอบคู่โจหนุ่ม
ชอบเวลาอ่านแล้วดราม่าจุกอก
อ่านแล้วอินชอบมาก แต่แอบอยากได้แบบ
โจรู้ตัวว่ารักหนุ่มอีกทีหนุ่มลงหลุมไปแล้ว   
(มาโซปะวะกู ?  )

[numay]

อะนะ จะเกรียนไปไหนอ่ะ

[INDY-POET]

edit เช้า 23 : อ๊าก คนอ่านอย่าประชดกันเด้ เกรียน! ฮือ ให้กดเพราะชอบนะ ถ้าไม่ชอบก็ไม่ได้บังคับเลย แบบนี้เดี๋ยวกระทู้แตก โมฯมาฆ่าผมนะ เข้ามาเห็นตอนเช้าตาลีตาเหลือก ผมจะเอาเป็ดรวบรวมไปไล่ทุ่งได้อยู่แล้ว ผมไม่ได้กะเกณฑ์จริงๆว่าต้องกด แค่อารมณ์น้อยใจแบบเด็กๆ ที่บางทีมันน้อยเกิ๊นนจนรู้สึกว่าทำไมเราเขียนไม่ดีเลยเหรอ อะไรแบบนี้เฉยๆอะ ผมขอโทษ  T_T''

หนึ่ง เมื่อกี้ลบไปเพราะเกรียน..
สอง คนอ่านลืมกดเป็ดกันรึเปล่า แต่ละตอนนี่มันจะไม่ถึงสิบแล้วนะ หรือว่านิยายมันห่วยจนรับไม่ได้ เดี๋ยวจะได้มีประท้วงหยุดเขียน..(ไม่ได้งอนนะ เชอะ!)
สาม ตอนนี้กำลังเขียน..
สี่ รอที่เหลือไปก่อน..
ห้า ถ้าเขียนเสร็จ(หรือก็คือเขียนไม่ออกแล้ว) จะเพิ่มไว้ในรีเดียวกันนี้ แล้วเขียนที่หัวบอกว่า complete นะ งุงิ ชิ ชะ เชอะ ชุ แช่
หก สาบานได้ว่าเขียนแอร์-นน สุดท้ายทำไมฟังเพลงเรื่อยๆ แล้วมันเหมือนกลายเป็นโจ-หนุ่มวะ ณ จุดนี้กูเริ่มงงตัวเอง..
เจ็ด เอาออกแล้วนะ ไม่รู้ว่าเขามีลบอะไรงี้ด้วย ไอ้เราก็มาอยู่ไม่นาน ไม่รู้ว่าพาดพิงไม่ได้ ไงก็ขอโทษแรงๆหนึ่งทีครับ ส่วนแอร์-นนไม่เกี่ยวนะ อ่านซะ เผื่อหายงอน!



Air – Non : The Lord Of The Room
Part III

“ไอ้ดื้อ! เออ..ตามใจมึง อยากจีบก็จีบ!”
ผมบอกอย่างหงุดหงิดเมื่อทำอะไรไม่ได้ในที่สุด

ให้ตาย..จะบอกว่ามันหน้าด้านหรือมันอะไรดีวะเนี่ย..
กูเอ๊ยกู ทำไมต้องมาอยู่ห้องนี้ว๊า เมทแต่ละคน..

ไอ้นนก็คิดสด พูดสด ไม่ใช้สแตนอิน ไม่ใช้ตัวแสดงแทน
มึงจะชอบใครกูไม่ว่า แต่ทำไมต้องเป็นกูวะ!
ไอ้เกรย์ก็ดูท่าจะปรึกษาอะไรไม่ได้ จากความเกรียนของมันนั้นคาดว่าถ้าไอ้นนปล้ำผมขึ้นมานี่..
มันคงยืนชี้แนะไอ้นน แทน การช่วยผม --!

ผมมองไอ้นนที่ยิ้มสมใจ เมื่อถูกบอกว่า ‘จะจีบก็จีบ’
อยากกระทืบมันนัก แต่เห็นแก่เอวบางร่างน้อยของมัน สงสาร ปล่อยแม่งไปเหอะ ผมค่อยเฉยใส่มันเอา
จะจีบไปได้ซักกี่น้ำ!
. . . . . . . . . . . . . . .

“อรุณเบิกฟ้าน๊กกกกาโบยบิน ออกหากินร่าเริงแจ่มใส ส ส ส”
โอย เสียงอะไรรบกวนวะ..

ผมพลิกตัวไปอีกด้าน พยายามดึงผ้าห่มมาคลุมหัว

“พวกเราเบิกบานรีบมาเร็วไว ยิ้มรับวันใหม่ ยิ้มให้แก่กัน โอ้ว เย~”

!
!!
“เฮ้ย รำคาญ ใครแหกปากอะไรวะ”

ผมผุดลุกจากเตียงอย่างหงุดหงิดเมื่อทน โอ้ว-เย ไม่ไหว


“อรุณสวัสดิ์ครับแอร์”
ไอ้นนส่งยิ้มพิมพ์ใจ

แต่……………….กูหงุดหงิด!


“มึงเงียบๆได้มั๊ย กูจะนอนเนี่ย”

“ลุกขึ้น แล้วไปอาบน้ำ เตรียมตัวไปเรียนได้แล้วครับ ใกล้ถึงเวลาเรียนของแอร์แล้วนะ”
ไอ้นนยิ้มอีก พลางหยิบผ้าขนหนู และตะกร้าอาบน้ำของผมมาถือไว้ และทำท่ายื่นขึ้นมาให้

ผมมองมันจากเตียงบน อยากเอาตีนนาบหน้ายิ้มๆของมันมาก ยุ่งกูจริง!

ผมล้มตัวลงนอนต่อไม่สนใจ
และ….

“เพื่อนๆพร้อมหน้า พี่น้องพร้อมหมู่ต่างมาดูรายการสุขสันต์ เจ้าขุนทองขับขานแล้วนั่น น น โอ้ว เย”

เฮ๊ยย!!

“ไอ้น.. เย้ย”
.
.
ผมกำลังจะว๊ากมันตั้งแต่เช้า แต่หันไปก็ปรากฏว่ามันปีนบันไดขึ้นมาแล้ว และยื่นหน้ามาใกล้


“ขึ้นมาทำไมเนี่ย”
ผมผุดลุกขึ้น และตั้งท่าจะมะเหงกมัน


“แอร์อย่า.. เดี๋ยวผมตก”
ไอ้นนผงะออก แต่มือเกาะราวบันไดแน่น

..ดูก็รู้ครับว่ามันกลัวความสูง

อารามตกใจ มือผมเปลี่ยนจากจะมะเหงกเป็นจับแขนมันไว้โดยอัตโนมัติ


..น่ะ
พอกูจับมือ แม่งมองตาซาบซึ้งทันที
โอยอยู่บนเตียงสองชั้น ไม่ใช่ตึกสองชั้น ตกไปมึงก็แค่เจ็บตูดเว้ย อย่ามามองอย่างจะพลีกายถวายชีวิตให้กูเด้!

“เอ่อ..ขอบคุณครับ”
ไอ้นนมองแขนตัวเองที่มือผมจับไว้อยู่อย่างเขินๆ ผมปล่อยมือทันที

“ลงไปได้แล้ว”
ผมบอกมันห้วนๆ

“แอร์ก็ตื่นซักทีสิครับ”
มันใส่กลับ

“ตื่นแล้วเว้ย ปลุกด้วยเจ้าขุนทองขนาดนี้ ไม่ตื่นไม่รู้จะว่าไงแล้ว”
ผมว่าพลางลุกขึ้น

“ก็ผมกลัวแอร์ตื่นไปเรียนไม่ทันอะ..”
มันบอกเบาๆขณะค่อยๆไต่ขั้นบันไดเตียงอย่างสั่นๆลงไปบนพื้น

จะให้ผมว่าอะไรได้ล่ะ ผมก็ไต่ลงมาด้วย อีกครึ่งชั่วโมงก็จะเข้าเรียนแล้ว

เออ ต้องขอบคุณมันใช่มั๊ยเนี่ย

ลงมาถึงข้างล่าง ไอ้นนก็เปลี่ยนโหมด ทำหน้าอย่างกับแม่บ้านยื่นสูทกับเนคไทให้สามีขณะยื่นผ้าขนหนูและตะกร้าให้ผม
เอื๊อก.. มึงยิ้มอย่างนั้นทำม๊าย!?

ผมรีบรับมาพลางบอกมัน
“กูหยิบเองได้ ทีหลังไม่ต้องหยิบให้”

“ก็จะได้เร็วๆไงครับ ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวสายนะ”

นั่น ยังมีหน้ามาสั่งอีก
โอย..อย่าให้มันมาวุ่นวายชีวิตผมได้มั๊ย?

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


“หวัดดีครับพี่ๆ หวัดดีครับ”
นอบน้อมเข้าไว้ครับ เป็นปีหนึ่งต้องนอบน้อม

ผมยกมือไหว้รุ่นพี่ปีสามวิศวะที่เจอขณะทานอาหารเที่ยงที่ อ.มช.
ที่ผมเห็นคือพี่ทัศน์ พี่รหัสผมเอง และพี่โก พี่โจ พี่หนุ่ม


“อ้าว ไอ้แอร์ เออ กินข้าวด้วยกันมั๊ย”
พี่ทัศน์เอ่ยชวนอย่างเป็นมิตร ผมหันมองเพื่อนๆที่มองพี่ๆอย่างเกรงๆ


“เฮ้ย ไม่เป็นไร พี่เค้าใจดีน่า”
นั่นแหละครับ ผมกับเพื่อนๆจึงนั่งลงกินข้าวโต๊ะเดียวกันกับพวกพี่ทัศน์


“เรียนเป็นยังไงบ้างล่ะ มาอยู่ที่ใหม่ก็ต้องปรับตัวเยอะหน่อยนะ เห็นว่ามาจากใต้เลย”
พี่ทัศน์ชวนคุยพลางแนะนำ นับว่าเป็นพี่รหัสที่ดีมากๆทีเดียวครับ ผมยิ้มตอบและพยักหน้ารับ
แม้จะยังสงสัยว่าพี่ทัศน์กับไอ้เกรย์มีปัญหาอะไรกันมาก่อน แต่ก็ยังไม่กล้าเอ่ยปากถามพี่เขา
จะถามไอ้เกรย์ แม่งก็หลบเลี่ยงได้ทุกทีไป ผมเลยไม่รู้เสียที.. แต่ก็เอาเหอะ เรื่องชาวบ้านเขา

.

.

..ฉันจะทำยังไง ในสัญญา เคยตกลงไว้ด้วยกัน ลองคบกันดู

เสียงเพลงเก่าๆ ที่ผมจำได้ว่าเป็นของคุณป้างนครินทร์ดังมาจากด้านหน้า ที่มีการจัดงานโชว์แล๊ปท๊อปตัวใหม่อย่างที่มักจะมีบ่อยๆ
ผมก็กินข้าวต่อไป แต่..

ฉันคิดว่าคงทำได้ ไม่เสียใจ หากว่าเราไม่เข้ากัน ยังคบกันอยู่..

แค่กๆ..
เสียงสำลักอย่างรุนแรงดังมาจากพี่หนุ่ม

ผมและเพื่อนๆหันไปมองๆ


แล้ววันผ่านไป หมดเลย หมดใจ ไปรัก..เธอ พร้อมกันที่เธอรู้แล้วว่าฉันยังไม่ใช่..

“แม่ง..แค่กๆ”
พี่หนุ่มพยายามจะหยุดไอพลางสบถ


“เฮ้ย ไอ้หนุ่มเป็น’ไรวะ จู่ๆก็สำลักเฉย”
พี่ทัศน์ว่าพลางลุบหลังลูบไหล่เพื่อนข้างๆ


พี่โจเงยขึ้นมองเข้มๆ แล้วก็เลื่อนแก้วน้ำไปตรงหน้าพี่หนุ่ม
“เอา..น้ำ”


ขอเป็นอย่างเดิม เธอทวงคำนั้นที่พูดไป ได้ไหม..ยังเป็นเพื่อนกันเสมอ


เพลงก็ยังเล่นไปเรื่อยๆ แต่ผมงงที่พี่หนุ่มเม้มปาก ไม่ยอมแตะน้ำแก้วนั้น


เจ็บขนาดนี้..คงจะไม่ไหว..ทำตามไม่ได้..ที่บอกไว้..ในสัญญา..


พี่หนุ่มรวบช้อนส้อมและหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพาย


อาจจะหลบหายไป..ไม่ต้องตามหา..ขอเวลาให้ฉัน..


“อ้าว ไปไหนวะไอ้หนุ่ม”
พี่โกงง เมื่อเพื่อนลุกขึ้นกะทันหัน ผมก็งงครับ


ตอนนี้ยัง คบกัน..ไม่ได้

.

.

ผมฟังเพลงพี่ป้างและมองหน้าพี่หนุ่มไปพร้อมกัน


“กูอิ่มแล้ว”

บอกแค่นั้นแหละครับ แล้วพี่แกก็สะบัดบ๊อบ(?)เดินเอาจานไปเก็บ


ผมแอบเห็นพี่โจมองตามหลังอย่างหงุดหงิด
.
.
“มึงแน่ใจว่ามึงไม่ได้กำลังวางแผนฆ่าไอ้หนุ่มนะไอ้โจ?”

แน่ะ..

ผมไม่ใช่คนเดียวที่สังเกตครับ พี่ทัศน์ก็ถามออกมาเหมือนกัน


“กูก็อยากทำอย่างนั้นอยู่นั่นแหละ รำคาญ!”

แล้วพี่แกก็รวบช้อนส้อมอีกคน ซดน้ำอึกใหญ่


พี่หนุ่มเดินกลับมามองหน้าอย่างเคืองๆอีกที พี่โจก็ทำหน้าแค้นใส่ไม่แพ้ ราวกับต่างคนต่างโกรธเกลียดกันมากมาย

สรุปว่าเขาเป็นเพื่อนหรือเป็นศัตรูกันวะครับเนี่ย..? ผมงง

พี่โจลุกขึ้นเดินผ่านเอาจานไปเก็บ กระทืบเท้าหงุดหงิดไปด้วย


พี่หนุ่มยืนนิ่ง ในดวงตามีแววน้อยใจ ..ถ้าผมมองไม่ผิดนะ

เออ.. เขาเป็นเพื่อนกัน อาจทะเลาะกันได้ไม่แปลกเนอะครับ
ผมอย่ายุ่งเลย ฟังเพลงพี่ป้างต่อดีกว่า
จบพอดี..

ขอโทษเธอจริงๆ..ฉันเสียใจ..ที่ทำอย่างคำไม่ได้..จงยกโทษเถอะ..

. . . . . . . . . . . .

โอเค หลังจากที่โม้เรื่องรุ่นพี่มากไปหน่อย เรากลับมาที่ไอ้ตัวปัญหาในห้องกันดีกว่าครับ
ผมกลับมาที่ห้องในขณะที่มันกำลังรีดผ้าอยู่….
โอเค มันรีดผ้า และผมก็ไม่สนใจ
ไอ้นนก็ฮัมเพลงรีดผ้าต่อไป..

“คิดถึงฉันซักครั้งเมื่อไม่ได้คิดถึง ควาย เอ้ย ใคร”


แน่ะ มึงเสือกไปร้องเพลงเค้าผิดอีก --!


“ทำตัวตามสบายแล้วเจอะกันในความฝัน น น”


อย่า..
มึงจะร้องเพลงก็ร้องไป อย่ามาทำตาวิ๊งๆให้กู
ในฝันกูก็จะไม่ยอมเจอมึง เดี๋ยวฝันกูกลายเป็นฝันร้าย
แม่ง ไอ้นน..
.
.

“ไงเกรย์”
ผมทักครับ แต่ไหงมันไม่ตอบ ได้แต่จ้องมองไอ้นนรีดผ้าแปลกๆ
แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ ขอปีนขึ้นเตียงไปหยิบ ..เห

อะไรหว่า..
ปกติลุกขึ้นทุกเช้าผมไม่ได้เก็บหมอนพับผ้าห่มจัดที่นอนอะไรเลยนะครับ
แล้วทำไมตอนนี้………ที่นอนผมเรียบแปล้ หมอนวางเรียบร้อย ผ้าห่มพับวางปลายเตียง
--!

ผมเลิ่กลั่กก้มลงมองเบื้องล่างทันที
มือขาวๆ ยื่นแก้วน้ำมาให้อยู่แล้ว


“เพิ่งกลับมา ดื่มน้ำก่อนสิครับแอร์”
.
.
เย้ย!
เฮ๊ย ไอ้นน สามีมึงไม่ได้กลับบ้านนะเว้ย!
กูเป็นเมท กูแค่กลับมาห้อง!


“มะ..ไม่เป็นไร”
ผมปฏิเสธจนลิ้นพันกันเมื่อไอ้เกรย์เริ่มเลิกคิ้วมองเราแปลกๆ


“วางไว้บนโต๊ะนะครับ”
ไอ้นนบอกขณะวางแก้วน้ำไว้บนโต๊ะข้างเตียง


“เออ มึงจะวางตรงไหนก็วางไปเถอะ”
ผมบอกอย่างขอไปที แล้วรีบเปิดตู้เสื้อผ้าเปลี่ยนชุด

“เฮ้ย”
ผมตะโกนอย่างตกใจ
“ชุดนักศึกษากูหายไปไหนหมด”
ผมหันมาถามเพื่อนร่วมห้องเมื่อพบว่าในตู้เหลือเพียงเสื้อยืดไม่กี่ตัว

ไอ้เกรย์ทำหน้าเหมือน ‘นั่นแหละประเด็น’


แล้วผมก็สังเกตชุดที่ไอ้นนรีดดีๆ
T___________T
มันเสื้อกับกางเกงสองชุดของกูเอง



“เอ๊ย ไม่ต้อง กูรีดเอง”
ผมรีบจับมือมันให้หยุดรีด

“ก็จะเสร็จแล้วอะ”
ไอ้นนว่าพลางตีมือผม “แอร์เอามือออกไป เดี๋ยวเสื้อไหม้”

แม่ง..
ผมหันรีหันขวาง ไอ้เกรย์หัวเราะเอ๋อๆ แล้วบอกไอ้นน
“ถ้ามึงคึกมาก อย่าลืมชุดกูด้วยนะนน อยู่ในตู้ เลือกรีดได้ตามใจเลย!”

. . . . . . . . . . . . . . . .


“นี่ จะรีดชุดให้กูทำไม”
ผมเปิดประเด็นทันทีที่ไอ้เกรย์เดินออกจากห้องไป

“ก็ผมชอบทำงานบ้านอะ”

เออ ดี มึงเป็นแม่บ้านที่ดี สมควรที่กูจะเอาเป็นเมี.. เย้ย! ไม่ใช่แล้ว


“ทีหลังไม่ต้อง เดี๋ยวไอ้เกรย์ก็สงสัยหรอก”


“ก็ผมรีดเสื้อผ้าผมอยู่แล้วนี่ ไม่อยากให้เปลืองไฟ เลยเอาของแอร์มารีดด้วย”
มันบอก ทั้งๆที่เสื้อผ้ามันยังวางยับอยู่บนเก้าอี้
เสือกรีดของกูก่อนอีก อย่างนี้ไอ้เกรย์จะไม่มองแปลกๆได้ยังไง!


“นี่นน..กูขอบอกมึงนะว่า ”
.
.
ว่า..
ว่าอะไรไม่ทันพูดครับ เพราะไอ้เกรย์เปิดประตูกลับเข้ามาแล้ว ผมจึงหุบปากไว้ก่อน
มีโอกาส จะเอาให้หนำใจเลย (ว๊ากนะว๊าก ไม่ใช่อย่างอื่น ยังไม่คิ๊ดดดอะไรกับมัน)



“อะ เสร็จแล้วนะครับ”
ไอ้นนยื่นชุดนักศึกษาสองชุดที่รีดอย่างดีเรียบแปล้แบบที่ผมไม่มีทางทำเองได้เด็ดขาดมาให้

โอย..กูเครียด จะมีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วเหรอเนี่ย - -
ผมรับชุดมาอย่างจำใจและรีบแขวนไว้ในตู้ เดี๋ยวจะรีบหลบฉากไปอาบน้ำเพื่อกันสายตาและคำถามจากไอ้เกรย์เผื่อมันสงสัยขึ้นมา

.
.

“แอร์ ทำไมนนมันต้องรีดชุดให้มึงวะ”

นั่นไง..ก็ว่าแล้ว มาถามกูทำไมวะ ถามไอ้นนสิ

เฮ๊ย ไม่ได้ๆ
ให้ถามไอ้นน ไอ้นนก็บอกว่าชอบผมกันพอดี ปากพล่อยขนาดนั้น
ถามผมเนี่ยแหละดีแล้ว..
.
.

“วันนี้กูเจอพี่ทัศน์ด้วย ที่อ.มช.”
.
.
เอาสิ มึงถามเรื่องไอ้นน กูตอบเรื่องพี่ทัศน์
กูก็เกรียนได้เว้ย!


และ..ได้ผลครับ ไอ้เกรย์เงียบสนิทศิษย์พยักหน้าทันที

ฮ่า ฮ่า กูมีเครื่องรางกันเกรียนแล้วเว้ย พรุ่งนี้จะเอาหน้าที่ทัศน์ไปเป็นแบบทำพระเครื่องห้อยคอไว้ซะ ก๊าก….!
(กูใช้อะไรคิดวะเนี่ย  - -‘)

ว่าแล้วผมก็คว้าผ้าขนหนูและตะกร้า(ที่ไอ้นนทำเนียนยื่นมาให้)ไปอาบน้ำอย่างสบายใจ

. . . . . . . . . . . . . .

“ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน”

หือ! อะ.. อะไรอีก!!
ผมเดินกลับเข้ามาในห้องหลังจากอาบน้ำเสร็จ


“ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป แต่เมาใจนี่ประจำทุกค่ำคืน เอิง เอย~”

เสียงไอ้นนท่องบทกวีเลื่องชื่อของสุนทรภู่ดังมาเสมือนรับขวัญผม
.
.

 << หน้าตาผมตอนนี้

หน้าอ่อนๆอย่างนี้ มึงเคยเมาเหล้ากับเค้าด้วยเหรอไอ้นน!?



“ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน-”


โอย ตาย..ตาย..
อย่าบอกนะ..ว่าผมต้องเจอเรื่องแบบนี้ทุกวัน แม่ง ไม่ดีกับหัวใจเลยเว้ย!


“เฮ๊ย พอแล้ว”
ผมกระเสือกกระสนว๊ากออกมาในที่สุด พอเถ๊อะ
พอเถอะชายนน กูเครียด!


. . . . . . . . . . . . . . . . . . [/b]ทำไมแต่งตอนนี้เสร็จแล้วกูฮาอยู่คนเดียว อ๊ากกก ไม่ได้เกรียนนะเฟร้ย

ปล. : คำเตือน ถ้ามีโจ-หนุ่มโผล่มา โปรดทำไม่สนใจมัน จะทวงทำม๊ายย 
ปุ๊กลุ๊ก : เอ้า ประชดกดเป็ดกันเข้าไป ตูดมันช้ำหมดแล้ว 
ป้าหลุยส์ : ขอบคุณสำหรับทุกการติดตาม ทุกรีฯ ทุกบวก ทุก-เป็ด (หายงอนไม่ทันเลยผม --)

[Rhythm]

 

[diFil]

ชะอุ้ย... เค้าลืมกดเป็ดจริงด้วย แหะ~
อย่างอนน้า โอ๋~ เดี๋ยวพรุ่งนี้หาตูดเป็ดต้มมาเซ่นเลยเอ้า 555

รอต่อปายย~ ชะแว๊งงง~


******************

EDIT :: มาอีดิทหลังอ่านคอมพลีทจบค่ะ (เดี๋ยวจะหาว่าก่อกวนเม้น รีเดียวพอ 555)

"ยังไม่คิ๊ดดดอะไรกับมัน" << แหม ยังสินะแอร์ร์ร์ร์ร์~~ ...แปลว่ารู้ชะตาตัวเอง เอิ้กกกกก


ป.ล.อ่านตอนนี้จบแล้วก็สงสัยว่า.... ในเรื่องนี้จะมีซักคนมั้ยที่ไม่เกรียน...

[nn~~NN]

เค้ากดบวกแล้ว  กดเป็ดแล้วด้วย....
ตัวเองก็สู้ต่อไปนะ  (บอกนนหรอกนะ  อิอิ) 

[Cacao]

จัดเป็ดไป 1 ตัว เกรียนคนเขียนอย่าเพิ่งงอน (ถึงแม้จะบอกว่าไม่ได้งอนก็เถอะนะ ฮ่าๆ)
นนท์ เกรียนมากกกกกกกก พอเพลงเจ้าขุนทอง ขับขานขึ้น นี่ขำ ก๊ากเลย
ไม่เกรียนร้องไม่ได้นะเพลงนี้ ฮาาาาาาาา กำลังขำๆก็มาตัดอารมณ์คนอ่าน
ด้วยโจหนุ่มสะงั้น เฮือก.... สงสารหนุ่มอ่ะ TT เหมือนจะเข้าใจความรู้สึกนั้นดี แง๊ๆ

รออ่านที่เหลือค่า เกรียนคนเขียน ไฟว์โตะ !

*********************************************************

นิยายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า แม้พื้นฐานจะไม่ใช่คนเกรียน แต่เข้ามาอยู่ดงเกรียนแล้ว
เราก็ต้องหลิ่วเกรียนตามนะสิ

*โอย..กูเครียด จะมีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วเหรอเนี่ย - -*
ประโยคนี้ของแอร์บ่งบอกได้หลายอย่างนะ เหมือนจะเตรียมใจไว้แล้วว่า จะได้นนท์เป็นเมีย ฮ่าๆๆๆ

เครื่องรางกันเกรียน ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!  ชอบๆๆๆๆ

[ladymoon_yy]

มาบ่อยๆนะคะ  ชอบเรื่องนี้มากกกกกก   

[hardened-boy]

 

โจ หนุ่ม
โจ หนุ่ม
โจ หนุ่ม
มัวแต่คิดจะกดเกรียน เลยเพี้ยนลืมกดเป็ด
กลับไปกดเป็ดตอนที่แล้วให้ด้วย  อิอิ

[stupidchild]

คอมพลีทเลยยยยยยย กดไปแล้วนะ ก๊าบๆ

[Light-aLight]

โอ๋ๆ  อย่างอลนะเกรียนนะ   

เคี๋ยวเค้าพาไปเลี้ยงที่สวนนมนะตัวนะ   

[special]

เพิ่งมาเป็นสมาชิกที่นี่ ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว

ชอบเรื่องนี้จริงๆ สนุกมากๆๆๆๆ