หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289

[pita]

ต้องเปลี่ยนชื่อคนแต่งด้วย จากท่านอังคาร
เป็นท่านอังเกรียน ก๊ากๆๆๆ

[Piaanie]

5555+ ไร้คำบรรยายจริงๆ นับถือๆ เกรียนนี้ท่านได้แต่ใดมา 

[NaOYaII]

เอาไปเลย เอาไป เอาไป เอาไปได้เลย (เอาให้เป็นเพลง)

เอาไปให้หมดเลยนะเกรียน

ทั้งเป็ด ทั้งรี

[golove2]

คนเขียนเกรียน
คนอ่านก็เกรียน
 

[ladymoon_yy]

  จิ้มเป็ดให้จ้า.....

[a_tapha]

รอตอนนนเสียซิงด้วยคน  เอิ๊กๆ ไม่ได้หื่นน้า 

[Meen_Emp]

ไม่ค่อยได้เม้นนะ.....แต่ก็ให้เป็ดนะ  ^^

แต่จะพยายามรีนะคะ.......

[sukie_moo]

555 ก็ตอนแรกเกรียนคนเขียนเรียกร้องเป็ด เกรียนคนอ่านก็กระหน่ำเป็ดให้ไง

แต่เค้าเป็นเกรียนคนอ่านที่น่ารักนะ(ชมตัวเองก็ได้) เพราะเค้าให้ทั้งเป็ด ทั้งบวก ทั้งรีพลายมากวนเกรียนคนเขียน

[andaseen]

  นึกว่าเกรียนชอบโดนกด เราเลยกด(เป็ด)เกรียนอย่างเดียว ฮาๆๆ

[KURATA]

เสียท่า

   เสียท่า..ซะแล้ว..แพรวรุ้ง
มาดมุ่ง..กดเป็ด..สีฟ้า
กดเป็ด..มิพอ..ดอกหนา
รีพลาย..ลั้ลลา..ต่อไป
   จะกดเป็ด..ให้เสร็จ..คาอก
เหงื่อตก..เป็นทาง..มิจางหาย
กดเป็ดเสร็จ..ยังไม่ชิ่ง..ไม่หนำใจ
ด้วยหมาย..ว่าจะกด..เกรียนต่อไป
   หากกดเป็ด..เปรียบได้..ขึ้นสวรรค์
แล้วกดเกรียน..ขึ้นสวรรค์..เหมือนกันไหม
อยากจะขึ้น..สวรรค์..ทันใด
ต้องทำลาย..ให้ล่ม..พรมจรรย์
   แค่แอบคิด..ข้างเดียว..ยังเสียวไส้
หากกดเกรียน..จริงไซร้..คงซาบซ่าน
แม้นว่าเกรียน..ใจดี..ให้เป็นทาน
คงสุขสันต์..ดั่งสวรรค์..ครรลา
    ชอบเขียน..รีพลาย..ให้เกรียนเห็น
รักจริงจริง..ไม่ล้อเล่น..หรอกหนา
ถ้ารักกัน..แล้วทำ..ช้ำอุรา
จงเหยียบข้า..จมดิน..สิ้นชีพเอย

ชอบมากเลยกลอนนี้
กดเป็ดให้แล้วด้วยนะเออ(อยากกดบวกให้แต่ทำไม่ได้)

ส่วนเกรียนคนเขียน
เราจะกดเกรียน เอ้ย!! กดเป็ดและรีฯ ทุกครั้งนะจ๊ะ

[greensnake]

กำลังวิ่งตามอ่านอยู่ (อ่านได้ 6 ตอนและ) ตอนเริ่มเรื่องรู้สึกสงสารเกรย์เนาะ แต่ยังไม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร
คู่นี้ท่าทางจะสนุก ว่าแล้วก็ไปอ่านต่อก่อนนะ

[ayo]

โอ๋เกรียนคนเขียนอย่างอน
มารีพายและ
เป็ดเยอะเดี๋ยวช่วยเอาไปปล่อยในอ่างแก้วให้55+
เชียร์แอร์-นน
จีบยากนักก็จูบเลยนน เดี๋ยวก็เคลิ้ม

[malula]

คนเขียนเกรียน
คนอ่านก็เกรียน
 
เห็นด้วยที่สุด เลยบวกคะแนน บวกเป็ดให้ทั้งคนเขียน คนอ่าน

[kenghan]

เกรียนวันล่ะนิดจิตแจ่มใส

[Forget_Me_Not]

 

เกรียนคนเขียนสุดๆเลย =.=

[naja-kitase]

เข้ามาบอกว่า แอบอยากอ่าน โจหนุ่ม เบาๆ ฮ่าๆๆ
เหมือนมันยังไม่เคลียร์ ค้างคาสุดๆไปเลย
หาหนุ่มมาจีบหนุ่มได้ป่ะ? ก้ากกกกกก
เอาให้โจหึงเล่น

^
^
ก็พูดไปงั้น จะอะไรยังไงก็แล้วแต่คนเขียนเถิด
สู้ๆนะ
รออ่านเสมอ

[uaeb]

 
โอ๋ๆๆๆ เกรียนคนเขียน ไม่ต้องน้อยใจน่า....
เขาทั้งเม้น แล้วก้อกดเป็ดให้แล้ววววว

[beatheart]

เม้นแล้วๆๆๆ อย่าน้อยจัยเลย

ยังรออ่าน แอร์-นน อย่างเหนียวแน่นนะ

[mostz]

อยากบอกว่า ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ! มาต่อคู่แอร์ นนท์เถอะนะ 

[Nuclear]

มาเม้นแล้ว นะเออ เกรียนคนเขียน

ไม่ต้องย้ำ ต้องเตือน บ่อยก็ได้

อันที่จริง เรามาเม้น มิวางวาย

แต่คนเขียน อัพสาย จึงเพลาลง

เมื่อคราวนั้น เม้นบ่อย ก็ดันบ่น

ว่าเร่งจน ไม่มี อารมณ์เขียน

จงอัพเช้า อัพเย็น อย่าแชร์แชือน(เพื่อความคล้องจอง)

เรายังรอ เรื่องของ แอร์กับนนท์(ก็ยังไม่คล้องจองเท่าไหร่แฮะ!!)

มาแต่งกลอน วันนี้ ไม่ได้เร่ง

แต่มากดเม้น ให้กำลังใจ เกรียนคนเขียน

ว่าคนอ่าน ยังรอ ความเกรียนๆ

ขอคนเขียน อัพเร็วๆ เทอญญญญญ!!!!

 

[Zymphoniz]

เค้ารักเกรียนน้าา จุ๊บๆๆ 

ปล. อยากอ่านโจหนุ่มด้วยคน 

[kickapoo]

  ค่อยๆโผล่หน้ามา อ๊าย!!!!! 
ออกมาเสียรีตามคนเขียนแล้วน้า
เช่นนั้นแล้ว คนเขียนจัดพวกพรรคเหล่าเกรียนมาเร็ววัน

ป.ล อ่านเรื่องนี้ทำให้รู้ตัวว่าชอบเกรียนเป็นที่สุด    ฮ่าๆ

[pp4]

กริ๊ดดดดดดดดดดดด นั่งอ่านตาเปียกตาแฉะมา 2-3 วันแล้ว
ในที่สุดก็ตามทันแล้วเจ้าค่า~~ฮิ้วววว >3<
อ่านแรกอย่างติด!! เกรียนน่าร้ากกกกก แล้วกลางๆเรื่อง
ก็คิดว่าโลกช่างไม่ยุติธรรม เกรียนช่างไม่ยุติธรรม กล้าทำพี่ทัดดาว(?)หนูหงอยซะทุกตอนเลยแม่ง
เกรียนสาดดดดดดดดดด 55555
คู่แอร์-นนน่าติดตามว้ากกกกกก ไม่นึกว่าเด็กเนิร์ดมีงี้ด้วย? 555
คู่โจ-หนุ่ม น่าสงสาร ดราม่าชิบหาย!! งี้คงจบไม่สวย แต่เตรียมใจ(?)ไว้แล้วล่ะ!
รอเกรียนต่อปายยยยยยยย

ปล.เกรียนจงเจริญ~
เกรียนวันละนิด จิตแจ่มสายยยยย 

[INDY-POET]

Air – Non : The Lord Of The Room
Part V


ไอ้เกรย์..ไอ้เมทเกรียน แม่ง กลายเป็นพลพรรครักเกย์ไปแล้ว
นี่ถ้ามันรู้ว่าไอ้นนกำลังจีบผมคงส่งเสริมให้กำลังใจกันยกใหญ่

“แล้วผิดอะไรละ ผิดกฎหมาย? ผิดศีลธรรม? ผิดจารีต? ถ้าชายรักชายผิด ก็ให้ถือว่าความรู้สึกมันต้องผิดด้วย เพราะแก่นของความรักคือความรู้สึกรัก ไม่ใช่เพศของผู้ที่รักกับถูกรัก!”
แหม เกรียนปรัชญารู้ดีเหลือเกิน มึงเคยชอบผู้ชายอย่างไอ้นนมันด้วยหรือไง เอ๊ะ หรือว่า พี่ทัศน์!?


ผมหันไปมองไอ้นนที่ทำหน้ารักและบูชาไอ้เกรย์อย่างสุดซึ้ง
น่าหมั่นไส้ กูว่ามึงเปลี่ยนคนจีบเถอะ ไปจีบไอ้เกรย์นู่น คงเหมาะสมกันพิลึก เกรียนปรัชญากับเกรียนเนิร์ด -*-

ผมถอนหายใจแรงๆ แล้วหันไปแต่งตัว
หงุดหงิด อารมณ์เสีย
ผมไม่ได้รังเกียจอะไรเกย์นะครับ
แต่..ผมไม่เคยอะไรกับผู้ชาย แถมไอ้นนแม่งรุกซะขนาดนี้ (ทั้งๆที่ได้ข่าวมันเป็นรับ) กูก็กลัวเป็นนะเว้ย
ไม่ได้ละ ผมต้องป้องกันตัวเองจากการล่าอาณานิคมของไอ้นนอย่างจริงจัง
ถ้าพูดดีๆ แล้วไม่ได้ผล ก็ต้องทำให้เห็นกันละ!

. . . . . . . . . . . . . . . .


“ดูไม่ดู ดูไม่ดู๊ ดูไม่เสียตา ฮา ฮา ล้าลา”
..
….

มาละไง เสียงปลุกกวนประสาทยามเช้า ที่เอาเพลงฮิต(สมัยไหน?)มาใช้

วันนี้ผมจะไม่ยอมลุกขึ้น ลงจากเตียง เดินต้อยๆไปอาบน้ำให้มันได้ใจหรอกครับ

ผมลืมตาขึ้น คว้าหมอนอีกใบแล้วโยนใส่หัวไอ้นนทันที

.
.
“โอ๊ยยยยยย แอร์อะ!”
ไอ้นนร้องโวยวายลั่นห้อง

ได้ข่าวหมอนไอ้นน หมอนเว้ย ไม่ได้หนักอะไรเลย โวยวายโอเวอร์ที่สุด แม่ง

ผมหันไปถลึงตามองมัน
“หุบปาก หยุดร้องซะที รำคาญจะตายห่า จะให้กูทนไปทุกวันเลยรึไง”

ใส่เข้าไปครับ ต้องใจแข็งเข้าไว้


..ไอ้นนอึ้งแดก ยืนถือหมอนนิ่ง ตาเศร้าลงทันที

เอ่อ..ผม
ไม่.. ไม่ได้แอร์ มันมารยา อย่าไปยอมมัน
ผมพ่นลมหายใจหงุดหงิดแล้วรีบหันไปอีกทางเพื่อให้ไม่ต้องมองหน้ามัน

ได้ผลครับ..
เสียงร้องเพลงของไอ้นนเงียบไปแล้ว
และเสียงทุกอย่างก็เงียบ เงียบเกินไป


ผมจะหันไปดูดีมั๊ยนะ.. เผื่อไอ้นนมันกัดลิ้นตายไปแล้ว
ไม่ได้สิ เดี๋ยวมันนึกว่าผมเป็นห่วงความรู้สึกมัน มันจะได้ใจเปล่าๆ ไม่หัน ไม่หัน ไม่หัน!
แต่เมื่อเงียบนานเกินไป ผมก็..
.
.
“เย้ย!”
พอหันไป ผมก็เจอเข้ากับหน้าไอ้นนที่ยื่นมาใกล้
โอย! คนหรือผีวะเนี่ย
ผมตั้งท่าจะมะเหงกมัน

“แอร์ อย่า! ผมกลัวตก!”
ไอ้นนโวยลั่น แต่ผมไม่ปรานีแล้ว ผมไม่เชื่อมันหรอก มะเหงกแม่งทันที
ไอ้นนตาโตตกใจ และปล่อยมือจากราวบันได เฮ๊ย!

ตึง!

ผมผุดลุกขึ้นจากเตียงแทบไม่ทัน และแทบกระโดดลงจากเตียงตามไอ้นนที่ตกลงมา


“อื้อ..เจ็บก้น”
ไอ้นนร้อง
ผมลงไปพยุงมันขึ้น


“ไอ้บ้าเอ๊ย แล้วมึงปีนขึ้นไปทำไมล่ะ”
ผมทั้งเป็นห่วงทั้งหงุดหงิด


“ก็แอร์ไม่ยอมตื่น เดี๋ยวไปเรียนไม่ทันนะ”


..นั่น ห่วงตัวเองเถอะไม่ต้องมาห่วงกู


“รู้มากนะมึงอะ วันนี้คาบแรกงดสอนเว้ย กูจะนอนต่อ ทีหลังไม่ต้องมาหวังดีเลย”
ผมดุมัน


“ก็..ก็แอร์ไม่ได้บอกผมไว้นี่ครับ ผมก็ไม่รู้สิ”


“ไม่ต้องมาเถียง เรื่องอะไรกูต้องรายงานมึง เราไม่ได้เป็นอะไรกัน!”
ผมเสียงเข้มที่สุดในชีวิต ต้องเข้มเข้าไว้ ฮึ่ม ฮึ่ม!


“ครับ..เราไม่ได้เป็นอะไรกัน..”

ไม่.. ไม่ต้องมาทำเสียงเศร้าเลยมึง กูไม่ใจอ่อนยอมมอบใจชายให้มึงหรอก แม่ง


“เออ รู้ตัวก็ดีแล้ว”
ผมบอกสั้นๆ ก่อนคว้าหมอนขึ้นไปนอนต่อ ปล่อยมันไว้ที่พื้น
แม้จะรู้ว่าตื่นขนาดนี้คงหลับต่อไม่ลงแล้วก็เถอะ..
. . . . . . . . . . . . . . .


“เฮ้ย ไอ้แอร์ เหม่ออะไรวะ”
เพื่อนผมเอาข้อศอกมากระทุ้ง

อ่าว.. เหรอ กูเหม่อเหรอเนี่ย กูเหม่อตั้งแต่เมื่อไหร่?
สงสัยผมคงนึกถึงน้ำทะเลที่บ้านน่ะครับ จะว่าไปแล้ว..คืนนึงที่มีจันทรุปราคาำไอ้นนเคยขอให้ผมพาไปเที่ยวทะเล


“ไป ไปเข้าเรียนกันเถอะ”
ผมพยักหน้าให้เพื่อน และคว้ากระเป๋ากับแฟ้มเดินไปพร้อมกัน ระหว่างทางก็เจอพี่ทัศน์


“พี่ทัศน์”
ผมเรียกและยกมือไหว้ทักทายยามเช้า  พี่ทัศน์พยักหน้าให้ ผมจึงเดินตามเพื่อต่อไป


“ไอ้แอร์ เดี๋ยวๆ”


ผมหันกลับไปตามเสียงเรียก “ว่าไงครับพี่?”


 “เออ อืม”
พี่ทัศน์เลียริมฝีปากอย่างนึกหาคำพูด จนผมต้องมองแปลกๆ


“สบายดีมั๊ย?”

ห๊ะ??
“ก็ดีพี่”
ผมผายมืองงๆ พี่ทัศน์จะถามทำไมวะ

ผมหยุดรอดูว่าพี่ทัศน์จะพูดอะไรอีกรึเปล่า แต่เมื่ออีกฝ่ายเงียบไป ผมจึงตั้งท่าจะเดินต่อ

“แอร์”
พี่ทัศน์เรียกอีกครั้ง แล้วถามคำถามที่งี่เง่าน้อยกว่า’สบายดีมั๊ย’นิดเดียวเท่านั้น
“ที่หอเป็นไง?”

ผมทำหน้าประหลาดใจ
“หอก็เป็นหอสิพี่”

หอก็ต้องเป็นหอ พี่ทัศน์ถามอะไรของพี่ทัศน์นะ
หอ ก็หอสาม มีผม ไอ้นน และ..
อ๋อ..หรือว่า..

“เอาเป็นว่า..” ผมเริ่มนึกออกจากการประมวลเหตุการณ์วันก่อนๆ
“พี่ทัศน์จะถามถึงใครรึเปล่าครับ?”

พี่ทัศน์ทำท่าโกรธจัดเหมือนโดนรู้ทัน ผมจึงหัวเราะลั่น ผมพูดจี้จุดอ่อนล่ะสิพี่ทัศน์
..งั้น ขอจี้ให้ตรงจุดเลยละกัน
“เกรย์?”
ผมขึ้นเสียงสูงเป็นคำถาม พลางทำหน้าตาเจ้าเล่ห์

พี่ทัศน์ไม่ตอบอะไร ได้แต่เดินเร็วๆจากไป ผมหัวเราะก๊าก
นึกถึงพี่ทัศน์กับไอ้เกรย์แล้วฮาแตก เหมือนพี่ทัศน์จะแอบมีอะไรบางอย่างกับรูมเมทผมคนนี้อยู่นะ
แม้ผมจะไม่รู้ว่าทั้งสองคนไปสปาร์คกันตอนไหนก็เถอะ

“แอร์ๆ เห็นไอ้ทัศน์ไปเรียนยัง”
หือ? อ๋อ พี่หนุ่มนั่นเองครับ

“ไปแล้วครับพี่”

“โอย สายแล้ว”
พี่หนุ่มบ่น แกเรียนสาขาเดียวกับพี่ทัศน์น่ะครับ คาบนี้คงเรียนห้องเดียวกัน

“ฮ่ะๆ งั้นก็รีบไปเถอะครับพี่ ยังทันอยู่”
ผมยิ้มให้ พี่หนุ่มก็ยิ้มตอบ และความรีบร้อนพี่เขาจึงชนเข้ากับ..
.
.
“เหี้ย!”
พี่หนุ่มสบถ

“เห้ย คน ไม่ใช่ เหี้ย”
พี่โจว่าเสียงเข้ม และเก็บแฟ้มมายื่นให้ “วิ่งดูทางซะบ้างทีหลัง มาชนกูเนี่ย”

“งั้น ทีหลังมึงก็เดินดูทางด้วยละกัน จะได้ไม่ต้องโดนชนไง”
พี่หนุ่มตอกกลับ


เอ่อ..เขาคงยังทะเลาะกันอยู่น่ะครับ แม้ท่าทางจะเหมือนกับเลิกคบกันไปแล้วมากกว่าก็เถอะ


“อย่ามากวนตีนกู”
พี่โจว่า

“กูก็เป็นคนแบบนี้แหละ มึงจะเดือดร้อนทำไม มึงไม่ต้องทนกับกูแล้วหนิ!”

เอ่อ..พี่หนุ่มรีบไปเรียนไม่ใช่เหรอครับ ใจเย็นๆนะพี่นะ เพื่อนกันคุยกันดีๆครับ

“หนุ่ม..มึง”

“อย่าอ้าปากด่ากูแม้แต่คำเดียว มึงไม่มีสิทธิ์แล้ว”

“เหมือนกูอยากจะพูดอะไรกับมึงนะ อย่าสำคัญตัวเองไปหน่อยเลย หน้ากูยังไม่อยากจะมองด้วยซ้ำ”
พี่โจชิงเดินจากไปก่อนที่พี่หนุ่มจะได้พูดอะไรอีก

แล้วคนรีบไปเรียนเมื่อกี้ก็ได้แต่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
หน้าตาตอนอยู่ต่อหน้าพี่โจกับหน้าตาตอนพี่โจคล้อยหลังไปแล้วนี่คนละม้วนกันเชียวครับ..


“พี่หนุ่ม โอเคนะพี่”
ผมถามอย่างเกรงๆ แล้วก็โดนมาชุดใหญ่ --!

“จะมาถามทำไมว่าโอเคมั๊ย ไม่โอเค พี่ไม่โอเคเว้ย!”
แล้วตาพี่แกก็แดงๆเหมือนจะร้องไห้ แต่เม้มปากไว้ แล้วหันหลังเดินจากไป

“พี่หนุ่ม” ผมเรียกไว้ “ห้องเรียนอยู่ทางโน้นครับ”

. . . . . . . . . . . . . .

เย็นนี้ผมรีบชิ่งกลับหอ และกลับมารับน้องอีกครั้งด้วยความเร็วแสง กลัวจะต้องเจอหน้าไอ้นนอีก
ซึ่งก็ดีครับ เพราะไม่เจอ มันคงยังไม่กลับจากคณะ
และก็เป็นโชคดีที่แม้จะกลับไปตอนค่ำก็ยังไม่เจอมันอยู่ดี แหม่..ไม่มีลูกจีบไอ้นนคอยกวนใจก็ดีอย่างเนี้ย

“อารมณ์ดีนะไอ้แอร์วันนี้”
ไอ้เกรย์ทักขณะผมฮัมเพลงเบาๆ

“แน่นอน”
ผมตอบยิ้มๆ

ไม่มีไอ้นนคอยกวนตัวกวน(หัว)ใจ ล้าลา


..แต่จนดึก ผมกับไอ้เกรย์นอนกันแล้ว
ไอ้นนก็ยังไม่กลับมา ..มันไม่ค่อยจะกลับหอดึกนักหรอกนะ

“เกรย์”
ผมเรียกลงไปเตียงล่าง

“อือ”
ไอ้เกรย์ตอบกลับมา

ผมจะถามยังไงดีล่ะ.. ไอ้เกรย์ก็ไม่พูดถึงไอ้นนซักคำ
ตามปกติ ถ้าเมทยังไม่กลับหอดึกป่านนี้แล้วไอ้เกรย์ไม่รู้ข่าวมันจะโทรถามแล้วครับ ผมก็เคยโดน
แต่ผมจะถามถึงไอ้นนทำไม ไอ้เกรย์ไม่พูดอะไรก็แปลว่ามันไม่เป็นไร ผมไม่ถามดีกว่า ไม่เกี่ยวกับผมนี่..

“มึงเรียกกูทำไมวะแอร์”
เสียงไอ้เกรย์ถามต่อ

“เปล่า..ไม่มีอะไร”
แล้วผมก็ล้มตัวลงนอนต่อ
จะพะวงอะไร เอาเวลามาคิดว่าพรุ่งนี้จะเอาอะไรปาใส่มันตอนมันมาร้องเพลงปลุกดีกว่า
. . . . . . . . . . . . . . . .

“แอร์ แอร์”
เสียงเรียกปลุกดังมากระทบโสตประสาทผม

นั่นไง..ผมว่าแล้ว
แต่วันนี้ไม่ร้องเพลงแฮะ มาเรียกเฉยๆแบบนี้ได้ไง

“อือ..หุบปากน่า”
ผมบอกมัน

ซักพักแขนผมก็ถูกเขย่าด้วยแรงควาย(?)
เฮ้ย มันนิสัยรุนแรงแบบนี้เมื่อไหร่กัน ต้องว๊ากซะหน่อยแล้ว
“ไอ้นน!!”
.
.
“นนพ่องมึงสิ! ไม่มีเรียนเหรอวะ จะเที่ยงแล้วนะ!”
.
.
เย้ย..
ผมแหกขี้ตาตื่นขึ้นเพื่อพบกับหน้าตาเกรียนๆของไอ้เกรย์

“กูกลับมาเอาของ เห็นมึงยังไม่ตื่น เลยงงว่าทำไมไม่ไปเรียน”

“เฮ้ย”
ผมผุดลุกขึ้น

ตายห่าละ!
เมื่อคืนนอนแหกตารอเสียงประตูเปิดจนผล็อยหลับไปดึกแค่ไหนก็ไม่รู้ เลยตื่นซะเฉียดเที่ยง เวรแอร์เอ๊ย

ผมนั่งเกาหัว

“กูไปเรียนต่อแล้วนะ”
ไอ้เกรย์บอกเร็วๆ

“แล้วผ้าขนหนูกับตะกร้าอาบน้ำกูล่ะ”
ผมยื่นมือขอ

“มึงบ้าไปแล้วรึไง ย้ายก้นลงมาเอาซี่”
ไอ้เกรย์แว๊ดแล้วรีบหอบหนังสือปรัชญาออกจากห้องไป
.
.
เออว่ะ!!
ผมต้องย้ายก้นลงไปเอาสิ ใครจะมาประเคนให้..
ผมลงจากบันไดเตียงงงๆ หันมองซ้ายมองขวารอบห้อง
หายหัวไปไหนวะ!?
ผมไม่ได้อะไรกับมันนะ แค่สงสัยเฉยๆ ผิดเหรอ ก็เมทกันอะ??

ผมอาบน้ำแต่งตัวอย่างเลื่อนลอย(เล็กน้อยเท่านั้นนะ) คงเพราะยังไม่ได้กินข้าว
ไม่เป็นไรวะ ไปเรียนตอนบ่ายเลยก็แล้วกัน
ไอ้นน ไอ้เวร ไม่มาปลุกกู โผล่มาอีกที จะเอาให้เจ็บ << มึงสับสนในตัวเองไม่แพ้พี่รหัสมึงเลยนะ

. . . . . . . . . . . . . .

แต่จากวันเป็นสองวันและเป็นสามวัน..ผมก็ยังไม่เห็นหัวมัน
ไม่เอาน่า..มันอาจจะไปเข้าค่ายอะไรซักอย่าง ไอ้เกรย์ไม่เห็นพูดอะไร
ไม่สิ..หรือมันคงกลับบ้าน ไอ้เกรย์ไม่เห็นกังวลนี่..

แล้วในวันที่สี่ มันก็ยังไม่โผล่หัวกลับมาอีก!
ผมมองไปรอบห้องเมื่อกลับมาถึงในตอนค่ำจัด
มอง มอง มองหา จนไอ้เกรย์งง
“มึงหากัดดาฟี่เหรอ?”

ไอ้เกรียนนี่ เดี๋ยวโบกเกรียนแตก << พี่ทัศน์ง้างตีน อย่าแตะเมียกู

“ไอ้นนมันย้ายตูดหนีไปไหน”
ผมถามอย่างอดรนทนไม่ได้

“หนี? หนีอะไร?”
ไอ้เกรย์เลิกคิ้ว

“เออๆ เอาเถอะ เปล่า กูหมายถึงมันหายไปไหนสามสี่วันแล้วเนี่ย”

ไอ้เกรย์ขมวดคิ้ว
“อ้าว มันไม่ได้บอกมึงเหรอ”

บอกแล้วกูจะมาถามมึงมั๊ย!!
“บอกอะไร”

“ก็ไอ้นนเก็บของไปนิดหน่อย ไปอยู่กับเพื่อนมันไง”
เกรย์ยักไหล่บอก

“อยู่ที่ไหน เพื่อนคนไหน ไปเมื่อไหร่วะ”

.
.
  << หน้าไอ้เกรย์ตอนนี้

“มึงเห็นกูเป็นองครักษ์พิทักษ์นนรึไงวะ”

“มันไม่ได้บอกอะไรกูเลยนี่”
ผมบอกอย่างมีโมโห ปากบอกว่าจีบกู มีอะไรบอกแต่เกรย์ ไอ้นนนะไอ้นน << ก็มึงมันควาย

“มันไปสี่วันก่อน รีบเก็บของไป กูก็ไม่ค่อยแน่ใจ รู้สึกจะอยู่กับเพื่อนชื่อนุ๊กหรือนิคอะไรนี่แหละ หอเนี้ย ไม่รู้ห้องไหน”

“ทำไมต้องไป”

“กูไม่รู้ ต้องทำงานด้วยกันมั้ง”

“แค่ทำงานด้วยกัน ถึงกับต้องย้ายข้าวของไปอยู่ด้วยกันเลยเหรอวะ ทำไมไม่-”

“ไอ้แอร์ แอร์..” ไอ้เกรย์เรียกย้ำ “ใจเย็นๆ มึงแน่ใจนะว่ามึงไม่เป็นไร?”

“รูมเมทหายไปทั้งคนนะเว้ย!”

“เว้ย ก็กูบอกอยู่นี่ไง ไอ้นนไปอยู่กับเพื่อน กูเจอมันแล้ว”

“แล้วไอ้นุ๊กไอ้นิคอะไรนั่นน่ะเป็นผู้ชายใช่ไหม”

“เวร เออ ก็นี่มันหอชายไม่ใช่เหรอ”

ไม่ใช่ที่กูหมายถึงเว้ย..
กูหมายถึงมันเป็นผู้ชายใช่ไหม หรือเป็นเกย์ รุกหรือรับ ไอ้นนไปอยู่ด้วยในฐานะเพื่อนหรือเพราะมันเปลี่ยนคนจีบแล้ว..

ผมหันหน้าหนีจากไอ้เกรย์
ไปไหนดี.. ระเบียงละกัน..

“ก็ผมกลัวแอร์ตื่นไปเรียนไม่ทันอะ..”
“ผมทำน้ำแดงโซดาด้วยนะ เดี๋ยวผมเอาให้นะครับ”
..
…

“เหงาหูเหมือนกันนะ” ไอ้เกรย์พูดขึ้น “ไม่มีเสียง ผมครับ ผมครับ เพราะๆของไอ้นนเนี่ย”
.
.
ผมเม้มปาก..
“สงบดีล่ะไม่ว่า”

ปากผมตรงกับใจรึเปล่าหนอ..?

. . . . . . . . . . . . . . .

ผมเดินเรื่อยๆลงมากินข้าวโรงอาหารหลังจากที่ไอ้เกรย์เมทชั่วลืมซื้อข้าวมาไว้ให้กู

โอย เวรกรรม.. เหตุการณ์อย่างนี้จะไม่มีวันเกิดขึ้นเลยถ้าไอ้นนยังอยู่

อะไรนะ? ไอ้นนเหรอ
นี่ผมพูดถึงมันเหรอ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่สิ..
อย่าไปคิดถึงมันแอร์ มึงเป็นผู้ชายนะเว้ย
ผมพยายามบอกตัวเองขณะความคิดกำลังจิ้นภาพไอ้นนคอยส่งข้าวส่งน้ำและส่งยิ้ม
-*-


“ขอบคุณมากนิค แสนดีที่สุดเลย ม๊วบ รักนิคนะครับ”

เฮ้ย เสียงคุ้นๆ..

ผมมองแผ่นหลังคนที่กำลังยืนซื้อน้ำอยู่ข้างหน้า
ความโมโหพุ่งปรี๊ด พุ่งปรี๊ด
แล้วมันผู้นั้นก็หันมา..

ดวงหน้าขาวๆตาใสๆหน้าซื่อๆ ไอ้เหี้ยเอ๊ย แต่ใจคดชิบหาย
ม๊วบ รักนิคนะครับ แหวะ!

..เงียบครับ
ไอ้นนไม่พูดเหี้ย’ไรที่แสดงให้เห็นว่าเรารู้จักกันมาก่อนหรือเคยเป็นรูมเมทกันมาแต่ชาติปางไหน
มันเดินหลบหน้าหลบตาออกห่างจากผมไป
มึงเห็นกูเป็นอะไรวะ? ขยะมูลฝอยเหรอ? มาทำเดินห่าง แม่ง ทีเมื่อก่อนละ ผมชอบแอร์อย่างนู้นอย่างนี้ ถุย!

หงุดหงิด หงุดหงิด และเซ็งจิตเป็นที่สุด อยากกระโดดเตะมันซักป๊าบ
.
.
“อ่าว เฮ๊ย นน เป็นไง มานี่ คุยก่อน คิดถึงว่ะ”
.
.
มาอีกคนละไง เมทกู
ไอ้เกรย์ควรจะสำนึกผิดให้มากกว่านี้นะ เช่น ลงมาซื้อข้าวให้ผม อะไรอย่างเนี้ย
ผมเขียนสั่งข้าวแล้วก็พยายามไม่สนใจคนสองคนที่ยืนสนทนากันอยู่


“อยู่ห้องไหนวะเนี่ย เผื่อไปแอ่วหามั่ง”
ไอ้เกรย์ตบหลังตบไหล่ไอ้นนราวกับเจอเพื่อนรักที่พลัดพรากกันจากสงคราม ฮ่วย!
ไป ไป มึงย้ายตามไปอยู่ด้วยกันเลย ผมคิดในใจอย่างเผ็ดร้อน
อ้อ ย้ายไปไม่ได้สินะไม่งั้นไอ้นนคงต้องควงสอง ทั้งเกรย์ ทั้งนิค!


“เบาๆหน่อยก็ได้นะหนุ่มเอ๊ย”
ป้าขายข้าวมองผมอย่างเกรงๆ

“ทำไมครับป้า?”
กำลังโมโห ป้าอย่ามาทำผมงง

“ก็หนุ่มเอาส้อมจิ้มโต๊ะป้าจนจะทะลุแล้วลูก นั่งรอข้าวที่โต๊ะก่อนนะ หิวมากเหรอ”

จึ๋ย!
ผมมองส้อมในมือแล้วยิ้มเหยๆให้ป้าก่อนย้ายก้นไปนั่งรอที่โต๊ะ

.
.
..”ไง ไอ้แอร์ กิน’ไร”
ไอ้เกรย์เดินมานั่งด้วยเมื่อผ่านไปซักพัก

ผมไม่ตอบ..

“แอร์ เป็นใบ้เหรอวะ หรือยังโมโหหิวอยู่”

ผมส่ายหน้าน้อยๆ

“เมื่อกี้ กูเจอไอ้นนด้วยนะ มันว่า-”

“มึงไม่ต้องพูดถึงมันได้มั๊ย”
ผมขัดขึ้นมา

ไม่อยากได้ยินชื่อครับ คิดว่าผมจะไม่รู้ทันมันเหรอ..?
มันทำเป็นหายหน้าหนีหวังให้ผมคิดถึงมัน ตามไปหามัน แถมมันยังจะได้ไปซบอกนิคอะไรนั่นอีกต่างหาก สองเด้งเหนาะๆ
เหอะ! << ทายาทของไอ้พี่ทัศน์แท้ๆเลยมึง


“มึง เป็นอะไรรึเปล่าวะ”
ไอ้เกรย์เลิกคิ้ว

“ที่มันย้ายตูดหนีไปเป็นเพราะทะเลาะกับกูเอง แล้วกูก็ไม่อยากได้ยินชื่อมันแล้ว ชัดไหม”


“หือ? ไอ้นนเนี่ยนะทะเลาะกับมึง?”
ไอ้เกรย์ขมวดคิ้ว และบ่นงงๆ “อะไรวะ”


“มึงบ่นอะไร”
ผมถาม


“จะทะเลาะได้ยังไง เมื่อกี๊ไอ้นนยังวีนกูอยู่เลย ที่ไม่ซื้อข้าวไว้ให้มึง แอร์เค้ารับน้องหนักนะครับเกรย์ อย่างนั้นอย่างนี้”

หือ??
นี่ยังมาทำทีเป็นห่วงกูเรียกร้องความเห็นใจจากไอ้เกรย์อีกเหรอ
โห ไอ้นน มึงนี่แผนสูงจริงๆเลย << อ๊ากกกก// 


“เห็นมันเนิร์ดๆอย่างเนี้ย โกหกเป็นเยี่ยม แหลเป็นเลิศ อย่าไปเชื่อมันมากนักล่ะ”
ผมว่าเรียบๆ
นึกถึงเวลาไอ้นนตีหน้าซื่อ จีบปากจีบคอร้องเพลงปลุกผม แต่ย้ายออกไปไม่กี่วันก็จ๊ะจ๋าม๊วบม๊าบกับนิคที่ไหนก็ไม่รู้


“ทำไมมึงพูดแบบนั้นวะ”
ไอ้เกรย์มองอย่างไม่ชอบใจ

“กูรู้จักมันมากกว่ามึงละกันน่า”
ผมแค่นหัวเราะ

ไอ้เกรย์ยังคงมองผม
“มึงเคยถามมันรึเปล่า ว่ามันคิดยังไง? เป็นคนแบบไหน?”

“แค่กูเห็นก็พอแล้ว กูรู้แล้วกัน”
ผมบอกปัดๆ

“มึงอาจจะรู้จักมันมากกว่ากู อันนี้กูไม่รู้ แต่มึงรู้จักมันมากกว่าตัวมันเองรึเปล่า”

หมายความว่ายังไงวะ
“กูฟังภาษาปรัชญาไม่รู้เรื่อง”

“กูพูดภาษาคนนี่แหละ ไอ้นนเป็นเมทเรา เป็นเพื่อนของมึงเอง ก่อนมึงจะว่าอะไรมัน มึงให้โอกาสมันแก้ตัวให้ตัวเองบ้างรึยัง”

“กูไม่ได้ด่า..”
ผมเม้มปาก

“เออใช่ แถวบ้านกูก็ไม่ได้เรียก โกหกเป็นเยี่ยม แหลเป็นเลิศ ว่าด่า แถวบ้านกูเรียกประณาม”
ไอ้เกรย์เลื่อนเก้าอี้ออกรุนแรงกว่าที่จำเป็น แล้วเดินออกจากโต๊ะไป
….
……..
ก็ผมพูดผิดตรงไหน? คุณก็เห็นมันจีบผมเหมือนที่ผมเห็น เห็นมันรุกจนน่ารำคาญ
แล้วก็เห็นมันคุยโทรศัพท์ม๊วบๆกับนิคอะไรนั่นหลังจากหายหน้าไปไม่กี่วัน
แถมมาทำวีน ทำทีเป็นห่วงผมใส่ไอ้เกรย์อีก
มันคงคิดไว้หมดแล้ว ว่าไอ้เกรย์ต้องมาบอกผม และมันก็จะเรียกคะแนนสงสารจากผมได้
เหอะ! มึงฝันไปเถอะ! กูไม่ตกหลุมมึงหรอก!
. . . . . . . . . . . . . . . . .

กลับขึ้นมาถึงก็เจอไอ้เกรย์นั่งเล่นกีต้าร์ด้วยสีหน้าบึ้งตึงอยู่

..โอเค พอรู้ครับ ว่าไอ้เกรย์ไม่ชอบให้เพื่อนด่าเพื่อนโดยไม่ฟังความจากเพื่อน..

“โอเค กูขอโทษที่ด่าไอ้นน”
แมนครับ ผมแมน ผมไม่ต้องการมีปัญหากับไอ้เกรย์อีก

เมทปรัชญาเงยหน้าขึ้นมาจากกีต้าร์
“ขอโทษกูเพื่อ? หน้ากูคล้ายไอ้นนรึไง”

“ก็มึงโกรธกูเรื่องที่กูด่าไอ้นนไม่ใช่รึไง”

ไอ้เกรย์พ่นลมหายใจ
“กูยอมรับว่ากูไม่ชอบ แต่กูไม่ได้โกรธ ไม่จำเป็น เก็บคำขอโทษมึงไว้ แล้วหุบปากซะแอร์ ขอบใจ”

.
.
แม่ง!
น่าจะเรียกพี่ทัศน์มาตบจูบ!


“ไอ้นนมันอยู่ห้องไหน”
ผมจะไปลากคอมันมาครับ หน็อย กูจะให้มึงยอมรับความตอแหลต่อหน้าไอ้เกรย์นี่แหละ!


“ทำไม ทะเลาะกะมันไม่ใช่เหรอ”


“จะเคลียร์ไง บอกมาสิ”


ไอ้เกรย์คิดอยู่แป๊ปหนึ่ง “341 อะ ใกล้ๆนี่เอง รีบๆเคลียร์นะ ไม่อยากเห็นเพื่อนทะเลาะกันว่ะ”

เวร.. มึงเชื่อคนง่ายนะเนี่ยเกรย์
แต่ยังไงมันก็บอกมาแล้ว ผมจะไปฉะไอ้นน!

. . . . . . . . . . . . . . .


ก๊อกๆ..
ก๊อก.. เปิดสิเว้ย
ผมเคาะประตูห้อง 341
ได้ยินเสียงกุกกักในห้องซักแป๊ปหนึ่ง ประตูจึงเปิดออก

“ขา”
.
.
??
กรูมาผิดห้องรึเปล่าวะ?
ผมมองสีหน้าแต๋วจ๋าพร้อมคำว่าขอของผู้ชายตุ๊งติ๊งที่ออกมาเปิดประตู

“หาใครคะ”
ชายคนนั้นถามงงๆ เมื่อมองสำรวจผมแล้วมั่นใจว่าไม่รู้จัก

“ห้องนิครึเปล่าครับ”
ไอ้เกรย์แกล้งหลอกกูเปล่าวะ!

“ใช่ค่ะ”

อ่าว ใช่เหรอ?

“แล้วนิคไปไหนครับ”
นิคอยู่ไหน ไอ้นนคงอยู่นั่น

“อยู่นี่ไงคะ เราเนี่ยนิค”
..
….
…….
อาจจะเป็นนิคผิดตัว ชื่อนิคมีเยอะแยะ
ไอ้นิคตรงหน้าเนี่ยไม่ได้ใกล้เคียงผมเลย ท่าทางไม่น่าจะรุกไอ้นนและเกย์ทั้งปวง -*-

“นิคๆ มาดูมิวสิคของของแจ้ ดนุพลเร็วๆ”
เสียงนั่น..
เสียงไอ้นน -*-

“ต๊าย ตัวเธอ แพ้เพลงฮิตสมัยเก่าจริงๆเลยนะจ๊ะ แป๊ปนึงก่อน มีหนุ่มมาหา”
นิคหันไปจีบปากจีบคอพูดกับไอ้นน และหันมาทำตาเยิ้มใส่ผม
เอ่อ..

“สรุปว่าไงคะ?”
นิคถามยิ้มๆ
ผมกลืนน้ำลาย ขณะไอ้นนส่งเสียงตะโกนมา

“คนหน้าห้องระวังตัวนะครับ เดี๋ยวโดนนิคเขมือบลงท้อง”
นนแซว

แหม่..มึงรู้แล้วเหรอว่าคนหน้าห้องนี่ใคร

ผมขยับมายืนตรงช่องระหว่างตัวนิคและประตูที่เปิดอยู่
ไอ้นนนิ่งสนิททันที..
“แอร์..”

“เดี๋ยวนี้เปลี่ยนแนวแล้วเหรอ”
ผมว่าเข้มๆ เหล่มองไปทางนิค ที่เจ้าตัวก็ยังงงๆ จะโดนกะเทยตบมั๊ยวะกู

“เพื่อนนนเหรอ”
นิคหันไปถาม
ไอ้นนไม่ตอบ แต่หันมามองผมอย่างเกรงๆ
“มีอะไรรึเปล่าครับ”

“มึงออกมานี่เลย”
ผมเรียกมันออกมา แต่ไอ้นนยังนั่งรากงอกอยู่ในห้องอย่างระแวดระวังภัย

“จะยกก้นขึ้นมาดีๆหรือให้กูไปลากออกมา?”

แล้วไอ้นนก็ชิงลุกขึ้นก่อนที่ผมจะเข้าไปลากมันจริงๆ
“แอร์มีอะไรครับ มาโวยวายใส่แบบนี้?”
ไอ้นนเดินออกมาที่ประตู ส่งสายตาให้นิคเข้าห้องไป

“ไม่ต้องมาทำหน้าเศร้า หน้าตาย กูไม่ตกหลุมมึงหรอก ที่กูมาไม่ใช่เพราะแผนมึงสำเร็จด้วย”

“แผนอะไรครับ”
ไอ้นนมองผมงงๆ

อย่า..อย่ามาทำไก๋
“เหอะ แผนหายหัวให้กูคิดถึงไง เพราะกูไม่ได้คิด แต่จะบอกมึงว่า อย่าไปแกล้งทำเป็นห่วงกูให้ไอ้เกรย์สงสารอีก”

ไอ้นนยืนนิ่ง มองผมด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ
“ผมไม่ได้มาเพื่อให้แอร์คิดถึงผม”

“แล้วมึงเรียกร้องความสนใจมาอยู่ห้องนิคทำบ้าอะไรล่ะ”
.
.
ไอ้นนอ้าปากค้าง..
“แอร์ ผมไม่เคย..” น้ำเสียงขาดหายไปในลำคอ
“ผมไม่..” ไอ้นนส่ายหน้าเหมือนยากเหลือเกินกว่าที่จะพูดออกมาได้

“แล้วเดี๋ยวนี้เปลี่ยนแนวแล้วเหรอ” ผมพยักเพยิดไปในห้อง นนมองตามไปเจอนิค
ผมจึงยื่นหน้าไปกระซิบ “แต่กูว่ากูเหมาะนะ มึงรุกเก่งนี่”

ไอ้นนกำหมัดแน่น..

“ทำไม มึงเคยต่อยใครด้วยเหรอกำหมัดเนี่ย”
ผมถามพลางหัวเราะ

“ไม่เคยครับ แต่ทำไมแอร์..”
มันกลืนน้ำลาย “นิคเป็นเพื่อนผม ทำไมแอร์คิดแบบนั้น แอร์ไม่ให้เกียรติผม ผมพอเข้าใจ แต่น่าจะให้เกียรติเพื่อนผมบ้าง”

“มึงทำตัวให้กูไม่อยากให้เกียรติเองนะ!”
ผมเสียงดุ

“ผมก็หยุดแล้วไง”
ไอ้นนเสียงขาดห้วง

“แอร์คิดว่าผมออกมาจากห้องทำไมล่ะ เพราะผมรู้ว่าแอร์รำคาญแล้วไง ใครอยากให้คนที่ตัวเองชอบไม่มีความสุขครับ”
ไอ้นนกัดปาก
“ผมไม่มีอะไรกับนิค เราเป็นเพื่อนกัน ผมไม่ได้ชอบนิค ผมชอบแอร์”

..เออ กูรู้แล้ว

“แต่มึงก็มาอยู่กับนิค ไม่คิดถึงกูที่มึงบอกว่าชอบนักชอบหนารึไง”

“ถึงผมจะคิดถึงแอร์แค่ไหน ถ้าผมไปอยุ่ใกล้แล้วแอร์ไม่มีความสุข ผมก็ไม่อยากไป ถึงผมจะเป็นรับที่รุกจนน่ารำคาญ ผมก็ไม่ได้..ไม่ได้”
ไอ้นนพูดออกมาในที่สุด “ไม่ได้ยอมเป็นผัวเป็นเมียใครก็ได้ขอแค่มันคนนั้นมีไอ้นั่น”
น้ำตามันไหลออกมา แล้วผลักอกผม
“ผมขอโทษทุกอย่างที่ทำให้แอร์รำคาญ แต่ผมยอมออกไปจากห้องแล้ว แอร์ก็พอได้แล้วได้ไหม..”

. . . . . . . . . . . . . . .

[Nuclear]

เยี่ยม! 

ถึงแม้จะมาต่อแล้วก็เหอะ!!!

ขอร้อง อย่าจบค้างให้คนอ่านอยากรู้เลย !!!! ToT

 

[PoP~Pu]

เรื่อยๆมาเรียง
โจ-หนุ่ม โผล่มาเรื่อยๆเลย ฮ่ะๆ
เอาอีกๆๆ อยากอ่านอี๊กกกกกกกก!!~

[nn~~NN]

ต้องลองให้นนเมินดูมั่ง อาจจะไปสะกอดต่อมอึนของแอร์ได้ (ไม๊...  )

ปล. กดบวกไม่ได้ ยังไม่ครบ 24 ชม. เอาเป็ดไปก่อนนะ

[myapril]

เหอๆ นนมันจะมาปลุกหรือเปล่าเหอะ
ไล่เช้าไล่เย็นซะขนาดนั้น
โจ หนุ่ม

[greensnake]

อ่านถึงตอนที่ 16 แล้วมีความรู้สึกว่า กรีนก็รักเกรย์นะ แต่อาจจะยังไม่เข้าใจ
ส่วนพี่ทัศน์รักเค้าแล้วอ่ะดิ งอนเค้าอยู่แน่เลย ว่าแล้วก็ไปอ่านต่อดีกว่า

[hardened-boy]

อ้าว
 
"เป็ดก็กด โพสก็โพส กันทุกคน"
"พ่อหน้ามน คนแต่ง หายไปไหน?"
"รีบมาแต่ง ตอนต่อ เสียไวไว"
"อยากอ่านขนาด จะขาดใจ รู้ไหมคุณ"

อ้าวมาโพสแล้วนี่นา   อ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ    มองไม่เห็น