หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289

[Ella]

เป็นการทะเลาะกันที่แปลกมาก...ทะเลาะไปกอดกันไป แล้วจะไปจบกันที่ไหนล่ะเนี่ยน 

[pp4]

ขอโจหนุ่มให้เคลียร์ก่อนได้ป้ะคะ
แล้วจากนั้นจะทำอะไรก็ทำ 5555555
รักพี่เกรียนนนนน รักคนเกรียนนนนน เพราะเราเกรียนนนน กร๊ากกก~♥

[hardened-boy]

 
เอามาลงหื้อเสี้ยง
แต่งกู้ไหนไว้พ่อง เอามาลงเวยๆๆๆๆๆๆ
ใคร่อ่านจนใจ๋จะขาดแล้วน้องเฮ้ยยยย

[loveooo]

ต่อด่วนๆค่า  อยากอ่านมากกกกกก
อยากอ่านกรีน-โกอ่า

[- คราส -]

ว้าวๆ มีสารบัญแล้วว 

[naja-kitase]

เอาใจช่วยเรื่องทำสารบัญเน้อออ
เยอะใช่เล่น
เสร็จแล้วก็รีบต่อไวๆน้าาา เค้ารอตัวเองอยู่

[น้ำทะเล]

รอร๊อรอร๊อ  โจหนุ่มอ่ะ  ขยันจริงๆ เกรียนคนแต่ง

[monoo]

มีกี่เกรียนหว่า ท่าจะเยอะนะเนี้ยยยย  สู้ๆ
เต้นให้กำลังใจจจ
 

[๛ナーリバス๛]

เกรียนคนแต่ง......

เห็น รีพลายแล้วมาอ่านโดยไว


จะมาขอโทษอย่างแรงเกี่ยวกับการทำสารบัญที่ได้แนะนำไปแล้ว


จะชี้แจงว่า ไอ้รีพลายที่นิบอกให้เปลี่ยนอ่ะ ใส่เลขตัวแรกของหน้า หรือรีที่มีนิยายมันก็ลิ้งค์ออกมาเป็นด้านบนสุดของหน้าอยู่ดี ยังไงมันก็ไม่เด้งไปยังรีนิยายทันที ถ้าจะลิ้งให้ไปที่นิยายตรงๆ ต้องใส่ยูอาร์แอล ของรีนั้นอ่ะ
 

โดยเราสามารถรู้ยูอาร์แอลได้โดยการคลิกขวาที่ลิ้งแล้วเลือก  properties อ่ะ
ลักษณะมันจะเป็นแบบนี้

 

โค๊ด: [เลือก]

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24938.msg1450142#msg1450142

(อันนี้ของตอนที่สาม )


เช่น

[url=http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24938.msg1450142#msg1450142]เกรียนที่3[/url]

 
ผล

เกรียนที่3


ขอโทษนะที่มาบอกช้านะ แบบว่าแอบเข้าใจผิดอ่ะ เพราะเวลาเราทำเราก็ระบุแค่รีแรกของหน้าเท่านั้นอ่ะ

 

ทำไปถึงไหนแล้วหว่า ฮือๆๆ 

[Etiluzal]

*ปาดเหงื่อ*  สวัสดีชาวเกรียนที่รักทุกคน

แบบว่า...เราเพิ่งมาตามอ่านเรื่องนี้ กว่าจะอ่านมาถึงปัจจุบันเล่นเอาเหงื่อออก

แต่ด้วยความเกรียนที่คิดว่ามีไม่แพ้ใครก็เลยพยายามอ่านจนถึงตอนนี้จนได้ (ทีเรื่องเรียนล่ะไม่เค๊ยไม่เคย)




ขอชมคนแต่งจากใจ มัน-เกรียน-มาก! 

[silverphoenix]

จะอยู่ตรงไหน  คนอ่านก็พร้อมตามไปทั้งนั้นแล

เกรียนคนเขียนไม่ต้องเป็นห่วง

อย่าทิ้งโจหนุ่มเลยยย  กะว่าตอนหน้าจะเตรียมทิชชู่มาก่อนอ่านแระ  555

กำลังได้ที่เลย

[SuSaya]

ถ้าเข้าใจไม่ผิด โจ-หนุ่ม คนแต่งเอาไปเปิดอีกเรื่องแล้วไม่ใช่หรอคะ

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28586.0

[dukdikdukdik]

อ่านทันแล้ว อิอิ ดีใจจะได้เกรียนทันซะที

[tuckky]

ท่าด๊า ...เพื่อ....

[omelordkung]

ชอบๆๆๆ
เรื่องนี้สนุกมากจริงๆ
ต่างกันต่างเกรียนะเนี่ย อ่านแล้วมันส์ดี 5555+

[nomo9]

555 ดีใจๆ เกรียนกลับมาจากห้องจบแล้ว ^_^

[Titatis]

อ่านๆ ไปแล้วรู้สึก กูก็เกรียนอยู่นะเนี๊ย แต่ไม่เท่าน้องเกร์ยหรอกครับ

ที่สำคัญไม่มีใครเกรียนเท่าคนแต่ง 55555

[TinyB]

พี่เกรียนสู้ๆโว้ยยยยย ทำสารบัญ 

[chinomazutt]

ติดตามต่อไป....เกรียนอ่ะ

[INDY-POET]

อ๊ากก นิ เค้าทำสารบัญไปครึ่งเรื่องแล้วเพิ่งมาบอกเรอะ แง่ง พ่นไฟใส่มานนน 
ถามว่าทำไมมีขอทัศน์-เกรย์ โก-กรีน ให้แวะไปต่อโจ-หนุ่มก็ด้วย แต่กรูเสือกลงแอร์นน คำตอบ คือ.. กรูก็ไม่รู้อ่ะ เห็นมันต่อกับตอนย้ายไปอยู่ห้องจบนิหว่า แหะๆ 
//แว๊บเขียนนิยายอย่างไวว่อง ชุบ ชุบ~

Air – Non : The Lord Of The Room
Part VIII

“อะ..แอร์..”

งงสิครับ
ใครจะไปคิดว่าแอร์จะยืนกอดผมหน้าหอนาฬิกา ศูนย์รวมของบรรดารถราและนักศึกษาตลอดจนถึงคณาจารย์ขนาดนี้ ==!
ผมมองแอร์อย่างงงๆ เมื่ออ้อมแขนแข็งแรงนั้นปล่อยผมออกอย่างเก้อเขิน

“แอร์..?”
ผมค่อยๆเรียบเรียงคำพูด มันหมายความว่าไงเนี่ย --
“แอร์สบายดีนะครับ?”
ถามเพื่อความแน่ใจความใจครับ ว่าแอร์ไม่ได้เป็นไวรัสตับอักเสบ บี

“เออ..ดี ไม่ได้เป็นอะไร”
สั่นมาก บอกได้เลยว่าแอร์สั่น ขอให้สั่นสู้นะครับแอร์
แต่จู่ๆแอร์ก็เกาหัว แล้วเดินหนีผมกลับไปทางคณะซะงั้น
“กะ..กู กูไปซ้อมวะ..วิ่ง”

เฮ้ย!
“นี่ คุณอากาศ หยุดเลยนะ!”
ผมแว๊ดทันที
“เห็นผมเป็นอะไรห๊ะ จะมากอดเค้าแล้วไปเนี่ย บุ่ย!”

แอร์หันหน้ากลับมา คิ้วขมวดมุ่น
“แล้วจะให้กูทำอะไรต่อวะ”

โค๊ะ!!
ขอผมอุทานมั่ง
“เป๋นหยังอ้ายแอร์คือง่าวแต๊ง่าวว่า”
[ทำไมไอ้คุณแอร์มันโง่ดักดานแท้วะ<< ซับมึงเหรอเนี่ย??]

แอร์มองผมอย่างงงกว่าเดิม
“มึงว่าอะไรนะ?”

เฮ่อ! ขอพ่นลมหายใจแรงๆหนึ่งที
“ผมชมว่าแอร์หล่อครับ”
ผมโกหกหน้าด้านๆ

“อืม กูหล่ออยู่แล้ว ไม่ต้องชม”

โค๊ะ! ขออุทานอีกรอบ
“สึ่งตึง” ผมงุบงิบเบาๆ
[ขอไม่แปล ฮ่าๆ ถามคนอ่านกันเอง]

“อะไรนะ?”
แอร์เลิกคิ้ว

“ไม่มีอะไร ช่างมันเถอะครับ แอร์ต้องรีบไปซ้อมวิ่งนี่”
ผมบอกปัดๆ แล้วหันหลังเดินจากมาอย่างแสนงอน
วันนั้นแอร์จูบผมอ่ะ ผมยังไม่ได้คิดบัญชีเลย วันนี้มากอดอีก แล้วก็เดินหนีไปเฉยๆ
ฮื้ออออ! ฮาบ่ะใจ๊ของเล่นคิงเน้อ! [กูไม่ใช่ของเล่นมึงนะ]
อยากเก็บกระเป๋าหนีกลับแม่ฮ่องสอนชิบlostเลย ฮึ่ย..

.
.
“เป็นอะไรไปวะไอ้นน นั่งหน้าบูดเป็นตูด..”
เกรย์เปิดประตูเข้ามา แล้วทักทาย “เป็นตูดหมีโคอะล่าที่ขี้ไม่ออกมาซักสองสามวัน”

เฮ่อ เอาซะเห็นภาพ!

“เปล่าครับ”
ผมปฏิเสธ ส่ายหน้าเนือยๆ

“Bist du sicher?”
เกรย์ถาม

“เกรียน!”
ผมด่าเกรย์เพราะฟังไม่รู้เรื่อง แล้วเกรย์ก็หัวเราะก๊าก
แต่อีกซักพักเมื่อหน้าผมยังไม่เปลี่ยนโหมด เกรย์ก็หันมามองจริงจังอีกรอบ
“แน่ใจนะว่าไม่เป็นไร?”

“เป็นครับ เป็นมากด้วย”
ในที่สุด ผมก็พูดไป เป็นจังหวะเดียวกับที่แอร์เปิดประตูเข้ามาพอดี

“เป็นอะไรล่ะ บอกได้มั๊ย”
เกรย์หันไปพยักหน้าให้แอร์เป็นการทักทายแป๊ปหนึ่ง แล้วหันมาโฟกัสที่ผมต่อ
ผมเหลือบตาขึ้นมองแอร์ที่ถอดเสื้อชื้นเหงื่อโชว์ซิกแพค
อึก..ผมกลืนน้ำลาย จะถอดทำไมเล่า!

“เกรย์จะคิดยังไงครับ ถ้าคนที่เกรย์ชอบ ไม่เคยยอมพูดความรู้สึกอะไรกับเกรย์เลย แต่บางทีก็มากอด มาจูบ จนเกรย์รู้สึกว่า ..เราเป็นตัวอะไรกันแน่เนี่ย”
เกรย์อ้าปากค้าง ราวกับผ่านความรู้สึกนี้มาอย่างโชกโชน

“เอ่อ..”
เกรย์เม้มปากราวกับโกรธเคืองใครบางคนมากมาย

“แนะนำว่าถ้ามันทำตัวแบบนั้น ให้กระชากเสื้อผ้ามันออก เอาเข็มขัดฟาด แล้วปล้ำแม่งเลย”

เฮ้ย!
เกรย์ SM ละ

แอร์หันมามองเกรย์ที่เม้มปากทำหน้าแค้นๆอย่างตาค้าง และมองตั้งแต่หัวจรดเท้า
“มึงจะใส่อารมณ์ไปไหน??”

“ฮึ ไอ้คนแบบนี้มันต้องโดน คิดว่าคนอื่นเค้าไม่มีความรู้สึกรึไง นึกจะทำอะไรก็ทำ นึกจะพูดก็พูด ไม่พูดก็ไม่พูดอ๊ะ!”
เกรย์มองแอร์แค้นๆ

“เฮ้ย อย่ามองกูแบบนั้นดิ กูไม่ได้ทำอะไรมึงนะ”
แอร์โบกไม้โบกมือ แต่เกรย์ยังคงมองตาขุ่นๆ
ใช่ แอร์ไม่ได้ทำเกรย์ แอร์อะทำผม ชิ!

“แนะนำว่าไม่ต้องไปสนใจแม่ง ไปชอบคนอื่นดีกว่า”
เกรย์บอกในที่สุด
แต่ผมเงยมองอย่างสงสัย
“การที่เกรย์ชอบใครบางคนไปแล้วจริงๆ เกรย์จะเปลี่ยนใจได้ง่ายๆเหรอครับ ต่อให้เค้าจะร้ายกับเกรย์ก็เถอะ?”

..เกรย์นิ่งไป
เม้มปากน้อยๆ แล้วไม่พูดอะไรอีกเลย

เกรย์เก็บข้าวเก็บของปังๆ หยิบจับโน่นนี่โครมคราม
แล้วอีกซักครู่เดียวเท่านั้น น้ำตาก็ไหลออกมาเป็นสาย
เฮ้ย!

“เกรย์”
“ไอ้เกรย์”
ผมกับแอร์เรียกขึ้นพร้อมกัน

“อย่า” เกรย์ชี้หน้าพวกผม แล้วบอกด้วยเสียงแหบๆ
“ถอยไป.. ไม่ต้อง.. กูไม่เป็นไร”

“เกรย์ขี้แยอีกแล้วนะ อย่าร้องไห้สิครับ”
แง.. เดี๋ยวผมร้องตาม เศร้าอยู่เหมือนกันนะ งุงิ
แอร์หันมองผมที มองเกรย์ทีอย่างไร้คำปลอบโยน

แต่ผมเดินไปโอบไหล่รูมเมทไว้ เกรย์สะอื้นฮักตามประสาเด็กน้อย
“จนถึงตอนนี้กูยังไม่รู้เลย..ว่ากูเป็นตัวอะไรกันแน่..”

“พี่ทัศน์..”
ผมได้ยินเสียงแอร์พึมพำเบาๆอย่างไม่ค่อยแน่ใจ
เกรย์เงยมองแอร์ทั้งน้ำตา เม้มปากแน่น
“ถ้ามึงพูดชื่อนั้นอีก กูจะฆ่ามึง เชี้ย กูอุตส่าห์ยิ้มให้ มองผ่านกูไปเฉย กูเป็นสายลมแสงแดดหรือไงวะ!”

กำ..แปลว่าใช่พี่ทัศน์อะไรนั่นจริงๆ
แต่ ผมงง.. วันก่อนเกรย์ไม่สบาย เขายังมาคอยดูแลเลยนี่นา.. วันนั้นเกรย์ก็ออกจะอารมณ์ดี วันนี้เป็นอะไรไปอีกแล้ว
หรือพี่ทัศน์คนนั้นผีเข้าผีออกเหมือนแอร์..? << มันถ่ายทอดตะขาบกันผ่านทางสายรหัสไงนน เอิ๊กส์ๆ

“กูไม่เป็นไร ต้องไปชมรมแล้ว วันนี้มีประชุม”
เกรย์พยักหน้าขอบใจผม เอาหลังมือปาดน้ำตาทิ้ง สูดน้ำมูกอีกเฮือกใหญ่ และหยิบทิชชูยัดใส่กระเป๋าไปทั้งม้วน -*-
จะไปประชุมหรือไปนั่งร้องไห้ต่อครับนั่น ==
“ถ้าไม่ไหว ก็พักก่อนเถอะครับ”

“อือ ไม่เป็นไร ชมรมกูคนน้อย ไม่ได้เยอะเหมือนพุทธศิลป์ซักหน่อย เดี๋ยวไม่มีใครไปประชุมกับฝ่ายศิลป์บำเพ็ญ”

อ้อ.. ผมจำได้ละ วันนี้มีประชุมฝ่ายฯ
“โอเค สปิริตครับเกรย์ ใจเย็นๆนะ”
ผมให้กำลังใจเพื่อนร่วมห้อง เกรย์ยิ้มบางๆก่อนจะออกจากห้องไป


..ผมกับแอร์ยืนอยู่ในห้องตามลำพังอีกครั้ง

“การที่แคร์ใครซักคน จะทำให้เสียใจได้มากขนาดนี้เลยเหรอ..?”
แอร์ถามออกมา
ผมเงยมองหน้า..
“ขนาดไหนล่ะครับ กะแค่น้ำตากับคำพูด ไม่สามารถแทนความเสียใจทั้งหมดที่เขารู้สึกได้หรอก ตราบใดที่แอร์ไม่เจอเอง แอร์จะไม่มีวันเข้าใจ และผมก็ไม่ได้หวัง ให้แอร์ต้องมาเข้าใจด้วย”
ผมเหนื่อยใจจะพูด เพราะมันไม่มีประโยชน์
ผมจึงได้แต่เดินหนีไปอีกครั้ง..

“นน”
แอร์คว้าแขนไว้
อย่า อย่ามาทำเหมือนพระเอกในละคร เพราะแอร์เป็นผู้ร้าย
..แม่ง << ขอสบถมั่งคำนี้ ได้ยินเกรย์ใช้บ่อย

“ปล่อยผม”
ผมสะบัดมือออก แต่แอร์จับแน่นอะ ปล่อยผมนะ แง่งงงง!!

“นน กูไม่เคยชอบผู้ชายมาก่อนเลย ทำไมไม่ใจเย็นๆ แล้วให้เวลากูบ้าง”

“ครับ ไม่เป็นไรหรอก ผมรอแอร์ได้เสมอแหละ ถ้าอีกซัก 10 ปีข้างหน้า แอร์ค่อยบอกว่าชอบผม ก็ไม่สายไปมากนักหรอก”
ผมเม้มปากแน่น แต่แอร์หัวเราะออกมา

“ขำอะไรเล่า!”
เดี๋ยวแอร์จะโดนมิใช่น้อย

แขนแข็งแรงโอบเอวผมเข้าไปใกล้
“ไม่นานขนาดนั้นหรอกน่า”

“แล้วนานขนาดไหนล่ะครับ”
ผมใกล้บ้าแล้วตอนนี้

“10 วินาทีล่ะมั้ง..”
แอร์มองตาผม เหมือนกำลังตัดสินใจอะไรบางอย่าง
ดวงหน้าเข้มค่อยๆโน้นลงมา ผมยืนนิ่งและมองตาค้าง จนจมูกเราชนกัน..
แอร์ค้างอยู่อย่างนั้น กัดปากกัดฟันอย่างสับสนในใจ
ผมเอามือแตะแผ่นอกแอร์และผลักออกเบาๆ
“ถ้ามันยากเกินไป ก็ไม่ต้องฝืนหรอกครับ ผมเข้าใจว่าแอร์ชอบผู้หญิง แต่ต่อไป แอร์อย่ามายุ่งกับผมอีกก็แล้วกัน”

“อะไรกัน ไหนว่า..จะยอมจนกว่ากูจะหายพลั้งไง..”
แอร์ยกมือขึ้นมาลูบหัวเบาๆ
“แล้วทำไม แอร์ไม่ยอมผมบ้างล่ะ”
ผมตัดพ้อ

“ยอมอะไร”
แอร์เลิกคิ้ว
แต่ผมไม่ตอบ เปลี่ยนเป็นยกมือขึ้นโน้มคอแอร์ลงมา และ..
ผมจูบแอร์..

ไม่ได้จูบแบบที่แอร์เคยกดปากลงมาประมาณสองวิด้วย แต่จูบอย่างลึกซึ้ง อย่างบอกความรู้สึก..
แอร์ยืนนิ่งอย่างตกใจ แต่ซักครู่หนึ่งก็สอดมือเข้ามาโอบกอดผมไปประชิดตัวและจูบผมตอบช้าๆ..

“อือ..”
ผมครางออกมาเบาๆ มือเลื่อนลงมาทาบแผ่นอกเปล่าเปลือยของแอร์ไว้
แอร์ถอนปากออกมามองตาผม และนิ่งไป
ผมเองก็ก้มหน้าอย่างเขินๆ
ใจนึงภาวนาให้เกรย์กลับเข้ามาอีกรอบ ผมจะได้มีเหตุผลในการผละตัวออกจากแอร์
แต่อีกใจนึง..ก็อยากเดินไปใส่กลอนประตู -*-

. . . . . . . . . . . . . . .

[/color][/b]


อยากจะเขียน NC แอร์-นนอย่างยิ่ง
แต่อนุสัญญาเวียนนา ค.ศ. 1969 ว่าด้วยกฎหมายสนธิสัญญาทำให้ผมหมดอารมณ์ ฮ่าๆ//วิ่งหลบตีนคนอ่าน
ทำงานต่อก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต่อให้

เสียงจากคนอ่าน >> มึงทำแบบนี้อีกแล้วนะ ไอ้ ไอ้ ไอ้..! 

[bedle]

  เกรียนมาก 555

[wordpdf]

น่ารวั๊กกกกอ้ะ!!
อย่าเพิ่งหมดอารมณ์เลยค่า จัดมาเฮอะเอ็นซงเอ็นซี

[Cacao]

จบตอนได้ตัดอารมณ์คนอ่านสุดฤทธิ์ละ กำลังเข้าได้เข้าเข็ม แล้วก็ จบ !
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด (จิกหัวตัวเอง พ่นไฟๆ)
แต่แอร์กับนนน่ารักมากเลย ไปว่าเกรย์เกรียนที่พูดเยอรมันใส่ตัวเอง
น้องนนก็แอบเกรียนที่อู้กำเมืองใส่แอร์เหมือนกันนะ ฮาาาาาาา
น้องเกรย์โผล่มานิดๆแบบดราม่า ยังน่ารัก
คิดถึงตอนเดียวกันของทัศน์เกรย์ออกเลย ตอนนั้นโคตรเศร้า TT
ด่าอีพี่ทัศน์เยอะมากด้วย ฮ่าาาาา รออ่านพรุ่งนี้ค่า กำลังหนุก อิอิ

[nomo9]

เกรียนมั่กๆ น่ากระโดดถีบเป็นอย่างยิ่ง มาทำให้ค้างยั่วกันแบบนี้เนี่ยน้า อร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาก

ปอลิง อย่ามาร้ายให้รักซิฟ่ะ

[pui]

นน น่ารักจัง
 

[YouandMe]

เกรียนจริงๆ เล่นซะค้างเลย   

งอนแล้ว 

[เกี๊ยวกุ้ง]

อร๊ายยยยยย เกรียนอ่ะ
ค้าง ค้าง ค้าง  ตัดจบซะงั้น 

[สมุนไพร]

นนแร๊งงงงงงงงง

[theLUST]

เ ก รี ย น !!!   




แต่ก็รักเกรียน

[debubly]

อร๊ากกกกกกกกกกกก


มาต่อด่วนนนนน