อืม.. คือเกรียนคนเขียนมันว่าง มันอัพเรื่อยๆนะครับ ดร็อบเรียนน่ะ เหตุผลช่างมันเถอะ คงอัพบ่อยไปถึงกลางเดือนโน่นแหละ
..ล้มแล้วต้องลุกใช่มะ ฮึบๆ แต่ก่อนลุก ขอนอนพักก่อนได้มะ? ฮ่ะๆ..
แต่เกรียนคนอ่านไม่ต้องเอาอย่าง มีหนังสือสอบก็อ่านไปนะครับ นิยายผมดองไว้อ่านทีละสิบตอนผมก็ไม่ว่าหรอก
Chapter 27 : Never Gonna Be Aloneในความสลัวรางของห้องที่ดับไฟมืดแล้ว..
แขนผมข้างหนึ่งเป็นหมอนให้หัวยุ่งๆหนุนและอีกอีกข้างโอบเอวคอดเอาไว้ด้วยความรัก
รักเหรอ..?
ฮ่ะๆ.. ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันไหนที่ผมมอบมันให้กับใครอีกคนอย่างหมดใจ..
ผมมองเกรย์หลับทั้งน้ำตาในความมืด
..แล้วผมก็รู้ว่าผมมอบถูกคนแล้ว
ผมไม่รู้ว่ามันเคยเป็นยังไงมาก่อน..เคยทำอะไรมาบ้าง
..แค่วันนี้มันเป็นคนดีของผม..นั่นพอแล้ว
ผมกระชับแขนไว้มั่น..
You never gonna be alone..I’ll hold you ‘till the hurt is gone. . . . . . . . . . . . . . . . . . .
“อ๋อ ใช่สิ กูเข้าใจ เข้าใจ เข้าใจทุกอย่างนั่นแหละ!”
มือเรียวของไอ้โกโบกไปมาเมื่อผมกับเกรย์แวะไปหามันอีกครั้งในเช้าวันรุ่งขึ้น
“เข้าใจว่าพี่กรีนเป็นฮีโร่ของบ้าน จะบอกน้องผู้เทิดทูนบูชาเขาได้ยังไงว่าฉันเป็นแฟนเขา ใช่ ฉันเข้าใจ เข้าใจดี”
ไอ้โกพูดอย่างมันส์ในอารมณ์ ผมกับเกรย์ได้แต่นั่งกรอกตาไปมา
“พี่โกครับ..”
“อ๋อ เกรย์ไม่ต้องพูดหรอก พี่รู้ พี่เข้าใจ ว่าพี่กรีนต้องอยู่กับน้อง และไม่โผล่หัวมาหาพี่เลยจนตอนนี้!”
ไอ้โกเม้มปากและทรุดนั่งลงบนเก้าอี้
ก๊อก ก๊อก..
เสียงเคาะแค่สองครั้ง ลูกบิดก็ถูกหมุนเปิดเข้ามาเพราะเราไม่ได้ล็อคประตู
“พี่ว่าในระห้าร้อยไมล์นี้คงมีคนได้ยินเสียงออดอ้อนน่ารักของนายหมดแล้วโก”
พี่กรีนนั่นเอง..
โผล่หัวมาจนได้
“อ้อ เหรอครับ รุ่น-พี่”
ไอ้โกดีดตัวขึ้นจากเก้าอี้ ถลึงตามองพี่กรีน
พี่กรีนก้มหน้าอย่างยอมจำนน
“พี่ขอโทษนะ..”
ไอ้โกยังคงฮึดฮัด
“เออ แล้วทำไมพี่ไม่โผล่หัวมาปีหน้านู่นเลยล่ะ หรือว่ามาวันนี้จะมาบอกเลิก อ๋อ ได้สิ ผมเตรียมตัวอยู่แล้ว”
“โกศล!”
พี่กรีนขัดขึ้น ก้าวยาวๆมาดึงแขนไอ้โกเข้าหาตัว และบรรเลงเพลงจูบทันทีโดยไม่ใช้สแตนด์อิน ไม่ใช้ตัวแสดงแทน
<< ผมกับเกรย์
..“เอ่อ ผมว่าเดี๋ยวพวกผมออกไปก่อนดีกว่านะ”
ผมคว้ามือเกรย์ออกมา นั่นเองจึงทำให้พี่กรีนเพิ่งตระหนักว่าโลกนี้ไม่ได้มีแกกับไอ้โกเพียงสองคน
“เกรย์”
พี่กรีนเรียกน้องชาย “ทอร์นาโดมาละ เตรียมตัวนะ”
เกรย์ยิ้มแห้งๆ
“ฉันเจอแล้ว กรไปฉะฉันที่คณะเมื่อวาน แซ่บหลาย”
พี่กรีนยิ้มแห้งกว่า “ฉันหมายถึงพ่อ..”
..เลือดหายไปจากใบหน้าคนข้างตัวผม
“พี่หมายความว่าไง?”
“พ่อมากับกร..เกรย์ เมื่อคืนกรพาฉันไปเจอพ่อมา ฉันก็เลยไม่ได้กลับมาหาโก”
….
…….
“เลวร้ายกว่านี้มีอีกมั๊ย”
เกรย์ถอนใจ
“มี”
พี่กรีนตอบ
“กรบอกพ่อเรื่องคนที่โอบเอวนาย ฉันพยายามอธิบายให้ แต่..”
บอกเรื่องผม..?
“ฉันรู้กรีน..”
เกรย์โบกไม้โบกมือ
“แล้วก็บอกว่านายพยายามจะล้างสมองฉัน ฉันพยายามปฏิเสธ แต่..”
ห๊ะ..? ไม่ใช่ว่าชอบความรุนแรงนะครับ แต่กระทืบน้องเมียทีนี่จะผิดไหม?
เกรย์ถอนใจอีกครั้ง “ฉันรู้..กรีน”
“ฉันว่านายอาจต้องเตรียมตัวตอบคำถาม”
พี่กรีนเข้ามาโอบไหล่น้องชายไว้ แต่เกรย์เงยขึ้นมอง
“ฉันมันเด็กเลวอยู่แล้ว นายไม่ต้องพยายามปกปิดความกังวลของตัวเองหรอกกรีน ตัวนายสิจะเอายังไงต่อ?”
พี่กรีนถอนใจ ในที่สุดก็นั่งลงกับเกรย์ ผมกับไอ้โกก็นั่งตาม
..เราจึงกลายเป็นหนึ่งคนหัวหาย สี่คนไม่อยากตาย..
.
.
“เอาล่ะ เราจะเล่นผีถ้วยแก้วกันเหรอ?”
ไอ้โกถามขึ้นมาหลังจากเราสี่คนนั่งหันหน้าเข้าหากันด้วยความเงียบ
“ตลก”
พี่กรีนมะเหงกพี่โกเบาๆ
“โหย พี่ก็ เห็นเงียบๆกันนินา”
ไอ้โกบ่นเบาๆ
เกรย์ได้แต่นั่งก้มหน้า..
ผมพอจะมองออกว่ามันหวั่นไหวแค่ไหนกับเรื่องนี้
ครอบครัว..เป็นสิ่งที่สำคัญกับเกรย์มากที่สุดในโลก ผมแน่ใจ และผมก็เข้าใจ
ผมเอื้อมมือไปบีบมือมันไว้ ไม่พูดอะไรสักคำเดียว แต่แสดงเจตนาชัดเจนว่าผมจะไม่ปล่อยมือ..
“เกรย์”
ผมเรียกมัน “ไปหาแม่มึงกันมั๊ย ท่านอาจมีความคิดดีๆ”
เมื่อทุกคนเห็นด้วยกับการลี้ภัยครั้งนี้ ผมจึงรับอาสาเป็นโชเฟอร์พาทุกคนไปส่งที่ร้านกาแฟ
.
.
“อ๋อ แล้วมันเรื่องอะไรกันล่ะที่เราต้องไปแคร์ตาแก่นั่น!”
เสียงตวาดลั่นร้านแบบนี้ ไม่ต้องบอกใช่ไหมครับว่าใคร -*-
แม่เกรย์มีอารมณ์เต็มที่เมื่อพี่กรีนเล่าเรื่องให้ฟัง
“โธ่ แม่ครับ นั่นพ่อเรานะ เผอิญเป็นลูก ไม่ใช่เมีย เลยฟ้องหย่าไม่ได้ด้วย”
พี่กรีนบอก
ท่านแม่เชิดหน้าขึ้น
“ก็ไม่ต้องปิดบัง บอกแม่งเลย ให้รู้เขียวรู้เหลืองกันไปเลย ฮึ ถ้าตาแก่นั่นกล้าแตะลูกชายฉัน รวมเขยกับสะใภ้ฉันด้วย ไม่ว่าการกระทำหรือคำพูด เขาจะต้องเสียใจแน่!”
<< หน้าพวกเรา
. . . . . . . . . . . . . . . .
มีดวงตะวันส่องเป็นแสงสีทอง.. กระจ่างครรลองให้ใฝ่ปองและสร้างสรรค์
เมื่อดอกไม้แย้มบานให้คนหาญ..สู้ไม่หวั่น คือรางวัลแด่ความฝันอันยิ่งใหญ่..ให้เธอ“เกรียน..”
ผมเรียกคนที่นอนหลับใหลขี้เซาอยู่ข้างตัว
“อือ..”
เกรย์พลิกตัวหนี ผมจึงกระชับอ้อมกอดกลับเข้ามาหาตัว “ไอ้เกรียน โทรศัพท์”
“อือ..”
มันครางอีกครั้ง
บนทางเดินที่มีขวากหนาม ถ้าเธอขามถอยไปฉันคงเก้อ
ฉันยังพร้อมช่วยเธอเสมอ เพียงตัวเธอ..ไม่หนีไปเสียก่อน“ที่รัก รับโทรศัพท์!”
ผมกระซิบเข้มๆ
ไอ้เกรย์ขมวดคิ้วมุ่น “ที่รักเหี้ยมึงสิ จานอนนน เมิงก็รับปายยยเด่ะ!”
น่าน.. กูใช่คนใช้มึงมั๊ย??
แต่ผมก็เอื้อมมือไปหยิบโทรสัพท์มากดรับ อาจเป็นไอ้แอร์หรือน้องนนโทรตามก็ได้ เพราะไอ้เกรย์นอนที่นี่เมื่อคืน
“ครับ คือเกรย์หลับ แล้วผม-”
ปลายสายมีเพียงความเงียบ ก่อนที่จะขัดขึ้น
“นายเป็นใคร?”
.
.
เป็นเสียงผู้ใหญ่ เสียงของชายที่อายุอานามคงเป็นพ่อคนแล้ว..
เอาล่ะทัศน์ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ..
“ผมเป็น..”
อะไรล่ะวะ
เพื่อน
เพื่อนของเพื่อน
พี่รหัส
รุ่นพี่ที่คณะ
คนขายไอติม
อะไรดี!!??
. . . . . . . . . . . .
ไม่ใช่อะไรหรอกครับ
ถ้าผมตอบอย่างที่เป็นจริง แล้วเกรย์จะโดนหนักกว่านี้รึเปล่า
ผมจะทำยังไงดี.. ไม่อยากให้ไอ้เกรียนลำบากมากไปกว่านี้
“ทัศน์..?”
เกรย์ลืมตาขึ้นมาเลิกคิ้ว และเรียกเบาๆ
ผมจึงขยับปากให้อ่านได้ว่า กู-ว่า-พ่อ-มึง?
เกรย์ชะงักไปอึดใจหนึ่ง..
“ฉันถามว่าปลายสายเป็นใคร!”
คราวนี้เสียงในโทรศัพท์ดังออกมาชัดเจนจนได้ยิน
เกรย์พยักหน้าว่าใช่พ่อมันแน่..
“แล้ว ให้กูตอบว่าไง..”
ผมเอามือปิดโทรศัพท์และกระซิบถามเบาๆ
เกรย์มองตาผม
“มึงอยากตอบอะไรก็ตอบไปเถอะ..”
ผมมองตามัน และเอ่ยช้าๆ
“ผมเป็น..”
ไม่เป็นไร.. *"ผมเป็น
ผมเป็น..... คนที่เข้าใจเกรย์มากที่สุด
ผมเป็น......... คนที่จะคอยดูแล และ ปกป้องเกรย์
และที่สำคัญ...... ผมเป็นคนรักของเกรย์ และ คนที่เกรย์รัก
ผมชื่อทัศน์ครับ!!"
*[credit : รีพลาย 4991 คุณ aohka]
.
.
เสียงปลายสายเงียบไปราวกับเตรียมพ่นไฟอยู่
แต่สุดท้ายผมก้ได้ยินเสียงแค่นหัวเราะเหี้ยมๆ
“ดี.. งั้นก็ฝากบอกไอ้ลูกเวรนั่นด้วย ว่าพ่อมันมีเรื่องต้องคุย!”
แล้วสายก็ตัดไปอย่างคุกกรุ่น..
บ่อน้ำตาเกรย์แตกอีกจนได้ ผมเขวี้ยงโทรศัพท์ไว้บนเตียง รวบร่างที่ยันตัวลุกขึ้นตรงหน้ามาโอบกอดไว้
“ชูว์..ไม่เป็นไรนะ”
ผมกระซิบเบาๆ
“กะ..กู กูรู้ว่าเขาต้องด่า เขาก็ด่ามาตะ..ตลอด แต่กูแคร์ แคร์เขา..”
เกรย์ตะกุกตะกัก
ผมลูบหลังลูบไหล่ “กูรู้..เกรย์ กูรู้”
“You’re never gonna be alone..I’ll hold you ‘till the hurt is gone..”
ผมร้องเพลงปลอบเบาๆ
. . . . . . . . . . . . . . . .
edit : เพิ่มอีกนีสสสส (กะเพิ่มเยอะกว่านี้นะ แต่ตะกี้พ่อใช้ให้ไปถอนขนจัีกแร้นี่หว่า!!)อัพเรื่อยๆนะ ดู Scream หวีดแหกกฎไปด้วย อัพไปด้วย จะออกมาเป็นอะไรวะ นิยายกรู --'
ขอบคุณทุกการติดตาม การสนับสนุนด้วยนะ..
ปล. อ่านรีแล้วเห็นเกรียนคนอ่านถามหาไอดิล นั่งนึกอยู่ไอดิลไหน ก๊าก ฮาแตกเลย กรูนึกว่ามีเรื่องนี้เรื่องเดียว ลืมอัพไอดิล ฮ่าๆ
หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289 (อ่าน 2422198 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก