ไหนว่าเกลียดกัน 5
ตอนที่ 5 ความแค้นที่แฝงเร้นบางอย่าง
หลังจากเหตุการณ์วันนั้น ทั้งบาสและเดี่ยวต่างก็ไมยอมคุยกันอีกเลย อยู่หอพักก็หลบหน้ากันตลอด เจอกันที่มหาลัยก็ทำเป็นไม่รู้จัก เมินใส่กันตลอด ทั้งที่ความจริงแล้ว ทั้งสองคนนี้ไม่ได้โกรธกันแล้ว ต่างคนก็ต่างอยากคุยกัน แต่เพราะกลัวเสียฟอร์มด้วยกันทั้งคู่ จึงไม่ยอมคุยกัน พวกเค้าที้งสองต่างรู้สึกแปลกๆด้วยกันทั้งคู่ ที่ไม่ได้คุยกันเลยเป็นเวลาหลายวันแล้ว ถึงแม้ทุกครั้งที่คุยกัน จะทะเลาะกันทุกครั้ง แต่ก็ยังได้คุยกันบ้าง จนกระทั่งวันนี้
"เอ้ย ไอ้เดี่ยววันนนี้มึงจะไปดูเคาแข่งบาสป่าววะ" พีถามเพื่อนขณะเดินลงจากตึกเรียน
"ไม่อ่ะ กูไม่ชอบดู เอาเวลาไปหลีสาวหนุกกว่าเยอะ" เดี่ยวตอบไปอย่างไม่คิดไร
"มึงแน่ใจนะว่ามึงจะไม่ไปดู"
"เออ !"
"แล้วมึงรู้รึป่าวว่ะ ว่าวันนี้ใครแข่ง" เคนยังถามไม่เลิก
"กูไม่รู้ และไม่อยากรู้ด้วย" เดี่ยวเริ่มรำคาญ
"มึงไม่อยากรู้ แต่กูอยากบอกว่ะ วันนี้หวานใจกูแข่งบาสว่ะ เออ งั้นกูไปให้กำลังใจหวานใจกูดีกว่า ไปล่ะ" แล้วพีก็เดินออกไป
เดี่ยวรู้สึกใจหาย ทำไมเค้าต้องรู้สึกแบบนี้ พีพูดว่าหวานใจของมัน แต่ทำไมเค้าถึงคิดไปถึงบาสล่ะ
"เอ้ย มึงหยุดก่อน กูไม่เห็นรู้เลยว่ามึงมีหวานใจแล้ว แล้วหวานใจมึงใครว่ะ" เดียวถามออกไป เสียวค่อนข้างสั่น ในใจก็ภาวนา ไม่ให้เป็นดั่งที่เค้าคิดไว้ 'มันต้องไม่ใช่แบบที่กูคิด ต้องไม่ใช่ บา........ก่อนที่เดี่ยวจะคิดจบ พีก็ตอบมา
"ก็บาสไงวะ หวานใจกู วันนี้เค้ามีแข่งนัดสำคัญกับต่างมหาลัย กูบอกมึงแล้วไม่ใช่เหรอว่ากูจะจีบบาส มึงก็ไม่ว่าไร แล้วตอนที่มึงถามกูว่าหวานใจกูคือใคร ทำไมเสียงมึงต้องสั่นด้วยว่ะ" บาสแกล้งถามออกไป
เดี่ยวตกใจกับคำตอบมาก พูดไรไม่ออก
"..........."
"ว่าไงมึง"พียังถามต่อ
"เอ่อ.... วันนี้...นี้ บาสมีแข่งกูไม่เห็นรู้เรื่องเลย " เดี่ยวตอบไปพยายามไม่ให้เสียงสั่น
พียิ้มและพูดต่อไปว่า "แล้วทำไมมึงต้องตกใจแล้วเสียงสั่นขนาดนั้นด้วยว่ะ มึงตกใจที่กูบอกว่า บาสมีแข่งวันนี้หรือที่กูบอกมึงว่า.........ว่า บาสเป็นหวานใจกูว่ะ" พีถามต่อพร้อมรอยยิ้มที่สะใจ
เดี่ยวอึกอัก "เอ่อ ...เอ่อ พูดบ้าไรของมึงวะ ไอ้พี กูแค่แปลกใจว่า หน้าแหยๆ อย่างไอ้บาสนี่นะ จะไปแข่งบาสกับใครเค้าได้ ตัวก็เล็ก ผอมก็ผอม " เดียวพูดแก้ตัว
"มึงพูดอย่างกับว่า มึงเคยสัมผัสบาสมาแล้วนั่นล่ะ หรือว่ามึงเคยจริงๆว่ะ" พียังล้อไม่เลิก
"มึงหุบปากเลยนะ ไม่งั้นกูจะใช่ตีนกูนี่แหละอุดปากมึงเ อง" เดี่ยวโมโหมาก ที่พีพูดแทงใจดำเค้า 'เอ่อ สิกูเคยสัมผัสมันมาแล้ว ก่อนมึงอีกนะโว้ย '
"เออ ว่าแต่บาสเค้าไม่ได้บอกมึงเหรอว่า วันนี้เค้ามีแข่งบาส "
"ป่าวนิ ก็กูกับมันไม่ได้เป็นไรกัน มันก็ไม่จำเป็นต้องบอกกู กูก็ไม่จำเป็นต้องไปเชียร์มัน " เดี่ยวได้ทีเริ่มคุยโว แต่ลึกๆในใจกลับคิดว่า 'บาสคงเกลียดกูมากนะ ขนาดวันนี้มึงมีแข่ง มึงยังไม่บอกกูสักคำ แล้วทำไมกูรู้สึกเหมือนมีลูกไฟเล็กๆ อยู่ที่หน้าอกกูด้วยวะ '
"เอ้ย งั้นกูไปก่อนนะโว้ย เดี๋ยวหวานใจกูรอนานว่ะ "แล้วพีก็เดินไปยังสนามบาส
เดี่ยวมองตามหลังพีไป เค้ารู้สึกอิจฉา โมโหพีมาก ที่พีเรียกบาสว่าหวานใจ ทำไมเค้าถึงรู้สึกไม่พอใจ ที่พีแสดงอาการเอาอกเอาใจบาสได้อย่างเปิดเผย แล้วทำไมเค้าทำอย่างพีไม่ได้บ้าง เป็นเพราะอะไรกันนะ ยิ่งคิดยิ่งโมโห
"โธ่เว้ย ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วยว่ะ .....โครม !" เดี่ยวเตะถังขยะล้ม
ที่สนามบาส
"เอ้ย บาสนายจะไม่บอกเดี่ยวมันจริงๆหรือว่าวันนี้นายมีแข่งบาส" พีถามขึ้นขณะบาสเตรียมตัวลงสนาม
บาสเมื่อได้ยินชื่อเดี่ยวเค้าก็หยุดชะงักทันที "ทำไมเราต้องบอกเค้าด้วยล่ะ เรากับเค้าไม่ได้เกี่ยวไรกันซะหน่อย" บาสตอบไปอย่างไม่ใส่ใจ แต่ใจคิดไปอีกอย่าง 'ขืนบอกไป เค้าก็ไม่มาอยู่ดี แล้วจะบอกให้ตัวเองเสียใจทำไมล่ะ แค่นี้ก็เจ็บก็ปวดมากพออยู่แล้ว'
"แต่ยังไง พวกนายก็เป็นรูมเมทกันนะโว้ย อีกอย่างเดี่ยวมันก็เป็นคนดีน่าคบหาเป็นเพื่อนได้คนหนึ่งนะ" เคนยังพยายามต่อ
"นายเลิกพูดเถอะ เราจะไปลงสนามแล้ว"
"เอ่อ โชคดีล่ะกัน " เคนอวยพร
"แอ่ะ ๆๆๆอย่งเพิ่งลงสนามสิคับบาส จะไม่รอกันหน่อยเหรอคับ คนอุตส่าห์มาเชียร์ น่าน้อยใจจังคับ " พีวิ่งมาเหนื่อยมาก แต่ยังไม่วายหยอดใส่บาส
"อ้าวพีนายรู้ได้ไงว่าวันนี้เรามีแข่ง ขนาดนั้นคนที่.........." บาสพูดได้แค่นั้นกูรู้สึกเหมือนมีก้อนแข็งๆมาอยู่ที่คอ ทำให้พูดไม่ออก
"คนที่ อะไรหรือคับบาส พูดให้จบสิ" พีรู้อยู่แล้ว ว่าบาสหมายถึงอะไร แต่เค้าแค่อยากจะลองใจบาสดูเท่านั้น
"ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่นายรู้ได้ไงว่าวันนี้เรามีแข่ง" บาสเลี่ยงไม่ตอบ แต่ถามพีกลับไป
"เรื่องของบาส พี่รู้ทุกเร่องแหละคับ " พีตอบบาสไปอย่างนั้น แต่ตาของเค้ากลับไปอยู่ที่อีกคนที่ยืนอยู่ใกล้กับบาส
บาสเห็นอย่างนั้นจึงแซวออกมา "พูดกับบาส ตาก็มองบาสดิ จะไปมองเพื่อนของบาสทำไมล่ะพี" ตอนนี้หน้าของเคนแดงอย่างกับมะเขือเทศเผา
"นายพูดบ้าไรอ่ะ บาส " เคนอายจนพูดออกมาแบบนั้น แต่คนที่โดนแซวอย่างนายพีกลับไม่รู้สึกไร ยังหน้าด้านพูดไปอีก
"แล้วนี่เพื่อนบาสหรือคับ น่ารักจังเลยคับ" พีมันยังพูดต่อ
"อ้าว พวกนายไม่รู้จักกันเหรอ เราเห็นว่าเป็นเพื่อนเก่าของนาย...นาย.... " 'ทำไมแค่พูดชื่อหมอนั้นมึนถึงพูดยากขนาดนั้นนะ พูดทีไร รู้สึกเจ็บทุกครั้ง'
"นายไร หรือบาส " พีถามแทรกขึ้นมา
"อ้อ ไม่มีไรหรอก เราแค่เห็นว่าพวกนายทั้งสองคนต่างก็เป็นเพื่อนเก่าของดะ..เดี่ยว ด้วยกันทั้งคู่ ก็เลยคิดว่ารู้จักกันมาก่อนไง"
"อ๋อ เราเป็นเพื่อนกับเดี่ยวตอน ม. ปลายนะ" พีบอก
"ส่วนเราเป็นเพื่อนกับเดียวตอน ม. ต้นนะ" เคนตอบบ้าง
"เอ่อ งั้นพวกนายทำความรู้จักกันเองนะ เราต้องลงสนามแล้ว ไปล่ะ " แล้วบาสก็วิ่งลงสนามไป
แล้วพีก็ตะโกน บอกบาสไปว่า "บาส เราบอกเดี่ยวแล้วนะว่า วันนี้นายมีแข่งบาส แต่เราไม่รู้ว่ามันจะมารึป่าวนะ มันคงยุ่งเรื่องเรียนอยู่นะ "
"อืม เราเข้าใจ" บาสพยายามยิ้มออกมา แล้วเค้าก็วิ่งลงสนามไป
"หวัดดีคับ เคน " พีพูดหยอดใส่เคน
"ดีเช่นกันคับพี " เคนตอบกลับ
"นายน่ารักดีนะ " พีพูดหยอด เคนยิ้มรับคำชม แต่คำถามต่อมาทำให้เคนถึงกับหุบยิ้มทันที
"ว่าแต่บาสมีแฟนหรือคนที่สนใจบ้างยังคับ เคนพอจะรู้รึป่าวคับ" พีถามต่อ
"ยังหรอก เค้าสนใจแต่เรื่องเรียนกับบาสเท่านั้น แต่คนที่มาสนใจบาสนะเยอะ ทำไมนายสนใจบาสเหรอ เราช่วยเชียร์เอาป่าว" เคนพยายามพูดให้ปกติที่สุด แต่ทำไมเสียงถึงสั่นล่ะ แล้วทำไมเค้าต้องเศร้าด้วยล่ะ
"มันไม่ใช่อย่างนั้นคับ คือว่า เอ่อ ...เอ่อ ... ใช่คับ เรากำลังจะจีบเพื่อนของนาย ขอบใจนะที่ช่วยเชียร์" พี่พูดได้แค่นั้น ก็หยุดพูดไป เพราะเค้าไม่ได้ต้องการให้มันเป็นอย่างนี้ซะหน่อย
"อืม นายได้ใจบาสอยู่แล้ว ไปดูบาสแข่งกันดีกว่า " แล้วทั้งคู่ก็ต่างเงียบกัน
"ตอนนี้คะแนนสูสีกันมากเลยคับ แต่รู้สึกว่าคะแนนนิยมนี่จะนำลิ่วเลยนะคับ สำหนรับนักบาสที่ชื่อบาส เสียงเชียร์ดังตลอดเลย"เสียงโฆษกในสนามประกาศ
"บาสสู้ บาสสู้ นะค่ะ เช็ดเหงือให้นะค่ะ กรี๊ดๆๆๆๆๆ" สาวโห่ร้องเมื่อบาสมาเก็บบอลข้างสนาม
"ขอบคุณครับ" บาสยิ้มตอบไป
"บาสสู้ๆเค้านะฮ่ะ เด๋วช่วยเป็นกำลังใจให้ค่ะ" อันนี้กระเทยเชียร์
"ขอบคุณครับ " บาสยิ้มตอบกลับไป
"บาสน่ารักจังเลย เล่นเก่งด้วย " เสียงเชียร์ดังตลอดเวลาที่บาสอยู่ในสนาม
"ขอบคุณครับ ๆๆๆ" บาสกล่าวขอบคุณและยิ้มกับทุกคนที่มาเชียร์เค้า
ตอนนี้ถึงเวลาพักครึ่งระหว่างการแข่งขัน และตอนนี้บาสก็มานั่งข้างสนามแล้ว แน่นอนว่าทั้งสาวแท้สาวเทียมต่างมานั่งล้อมรอบเค้าไว้
"กรี๊ดๆๆๆ บาสเท่ห์สุดๆไปเลยค่ะ มีแฟนยังค่ะ ขอสมัครได้ป่าวค่ะ" สาวเอ่ยแซว
"ยังหรอกคับ กำลังมองหาอยู่แถวนี้แหละคับ" บาสแซวตอบ
บาสยิ้มหัวเราะพูดคุยหยอกล้ออย่างสดใสกับคนที่มาเชียร์เค้าตลอด ช่วงการพักครึ่ง
เหตุการณ์ทุกอย่าง อยู่ในสายตาของคนๆนึงตลอด เค้าคนนั้นกำลังโกรธ โมโห อย่างมาก อยากไปดึงตัวของบาสออกมาจากวงล้อมนั้น แต่เค้าก็ทำไม่ได้ เลยไดเต่ยืนบ่นอยู่คนเดียว
"มึงนะมึงไอ้บาส ทีกับกูด่าเอา ว่าเอา ยิ้มให้สักครั้งยังไม่เคย ทีกับคนอื่นพูดดีด้วย หัวเราะยิ้มอย่างสดใสเลยนะมึง กูทำดีด้วย ก็หาว่ากูแกล้ง กูพูดดีด้วย ก็หาว่ากูประชด โมโห โว้ย" เดียวยืนบ่นอยู่คนเดียวข้างมุมเสา
"เอ้ยมึง เดี๋ยวมึงทำให้ไอ้บาสมันเจ็บนะเว้ย แกล้งล้มแล้วไปกระแทกใส่มัน หรือทำให้มันเจ็บวิธีไหนก็ได้ ถ้ามันเจ็บสักคน ทีมมันก็ทำไรเราไม่ได้หรอก " นักบาสคู่แข่งของบาสกำลังพูดกันอยู่ บังเอิญเดี่ยวไปได้ยินเข้าพอดี 'เล่นสกปรกกันนี้หว่าแบบนี้' เดียวบ่น แต่ใจกลับเป็นห่วงบาสมาก เค้าต้องทำไรซักอย่าง เพื่อบอกให้บาสทราบ
"เอ่อ นะ มึงเชื่อใจกูเหอะ กูจะทำให้มันยืนขึ้นมาเล่นอีกไม่ได้เลย" เพื่อนของมันตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้มที่น่าเกลียดที่สุด แล้วพวกมันก็เดินออกไป
แล้วเดี่ยวก็เดินออกมาจากเสา เพื่อที่จะไปบอก ให้บาสรู้ตัวไว้ก่อน แต่ไอ้พีมันดันเห็นเข้าซะก่อน
"อ้าว ไอ้เดี่ยวมึงคิดไงว่ะ ถึงได้มาอยู่ที่นี่ ไหนมึงบอกว่า มึงจะไปหาน้องพลอย ของมึงไง" เสียงตะโกนของพีดังมากพอที่จะทำให้คนรอบๆหันมามองเดี่ยวได้รวมทั้งคนในสนามคนนั้นด้วยบาส หันมามองเดี่ยวทันที เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของพีว่า เดี่ยว บาสหันมามอง และยิ้มออกมา เดี่ยวก็ทำไรไม่ถูก ได้แต่ยืนอายและอึ้งที่ไอ้เพื่อนเวรดันตะโกนชื่อมันออกมา เดี่ยวได้เห็นรอยยิ้มของบาส เมื่อตอนที่บาสหันมาทางเค้า นั้นหมายความว่า บาสยิ้มให้เค้าดิ' ดีใจจังเว้ย' จนลืมไปว่าบาสกำลังอันตรายอยู่ ตอนนี้บาสมีกำลังเพิ่มแล้วสิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
