ไหนว่าเกลียดกัน 9
ตอนที่ 9 เกือบจะดีแล้วนะ***
บาสนั่งอยู่อย่างนั้นสักพักนึง ใจก็คิดไรไปเรื่อยเปื่อย โดยที่ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามา
"แล้วมึงจะกลับยังไง" เดี่ยวนั่นเองที่เป็นคนถาม
"อ้าว นายยังไม่กลับเหรอ เห็นพลอยเค้ากำลังตามหานายจนวุ่นไปหมดแล้ว" บาสไม่ตอบ แต่ถามอีกเรื่อง
ตอนนี้เดี่ยวเริ่มโมโหอีกแล้ว "มึงนี่มันโง่จริงๆเลย ให้ตายดิ ตอบไม่เคยตรงคำถามเลยนะมึง กูถามอย่าง มึงดันเสือกตอบอีกอย่าง เรียนได้เกรดดีได้ไงว่ะ"
"ถ้ามึงมาที่นี่เพื่อด่ากู มึงกลับไปเลยมึง แฟนมึงรออยู่นี่ ไปเลย" บาสก็เริ่มโมโหเหมือนกัน
"กูถามว่ามึงจะกลับหอยังไง มึงยังไม่ตอบกูเลย" เดี่ยวยังถามคำถามเดิม
"กูกลับ taxi ของกูเองได้ มึงไม่ต้องมาเสือกเรื่องของกูเถอะ" บาสตอบพลางกำลังจะลุกขึ้น แต่ "โอ๊ย "บาสเจ็บที่ข้อเท้าซึ่งตอนนี้บวมเป่งเลย
"ฮึๆๆ ยังปากดีไม่เลิกนะมึง กูว่าพวกนั้นน่าจะเล่นมึงให้แรงกว่านี้นะ จะได้ไม่มีแรงมาอวดดีแบบนี้" เดี่ยวเยาะเย้ย ออกไป พร้อมกับก้มลงไปดูข้อเท้าของบาส และนวดให้เบาๆ
"เอ้ย! มึงจะฆ่ากูให้ตายรึไง กูเจ็บนะโว้ย โอ๊ย !" บาสร้องออกมา
"อยู่นิ่งๆดิมึง ยิ่งมึงขยับ มึงก็ยิ่งเจ็บ กูจะนวดให้มันบรรเทาอาการเจ็บลง" แล้วเดี่ยวก็ก้มลงไปนวดต่ออย่างเบามือ
บาสจ้องหน้าเดี่ยวนิ่ง ตอนนี้เดี่ยวตั้งใจนวดขาให้เขา เลยไม่รู่ว่า กำลังโดนจ้องมองอยู่ แล้วบาสก็ยิ้มออกมา เพราะตลกกับท่าทางจริงจังของบาสที่ไม่ค่อยจะได้เห็นบ่อยนัก
"เพี้ยง หายเจ็บ หายเจ็บ มึงหายเจ็บแล้วใช่ป่าว" เดี่ยวก้มลงและเป่ามนต์ไปที่ข้อเท้าของบาส
"มึงทำไรของมึงอ่ะเดี่ยว ตลกดีว่ะ อย่างกับเด็กแน่ะ" บาสขำออกมา
"พอหายแล้วปากดีเลยนะมึง เห็นไหมมนต์ของกูได้ผล ก็เวลากูหกล้มแล้วเจ็บ แม่นมของกูก็จะเป่ามนต์ให้แบบนี้ แล้วกูก็จะหาย กูเลยมาเป่าให้มึงไง เห็นมั๊ย ได้ผลจริงด้วยๆ กูคิดว่าแม่นมหลอกกูซะอีก กลับไปคราวนี้ต้องให้รางวัลแม่นมอย่างงามซะแล้ว" เดี่ยวโม้ด้วยความภาคภูมิใจ
"เอ่อ กูหายแล้ว หายเพราะมนต์ของมึง" บาสพูดไป พร้อมกับกลั้นไม่ให้หัวเราะออกมากับความคิดของไอ้เดี่ยว ไม่น่าเชื่อว่าคนแบบมัน จะเชื่อเรื่องแบบนี้ด้วย นี่คืออีกมุมของมันซินะ ที่เราได้เห็น แต่บาสก็หลุดขำอออกมาจนได้
"ขำไรของมึง บอกกูมาเดี๋ยวนี้" เดี่ยวถามทันที
" ป่าวหรอกไม่มีไร แค่จั๊กจี้ที่นายนวดให้อ่ะ" บาสแก้ตัว
"โธ่เว้ย คนอุตส่าห์มาช่วยยังจะมาหัวเราะอีก มันน่านัก" ว่าแล้วเดี่ยวก็บีบข้อเท้าของบาสอย่างแรง
"โอ๊ย ! เจ็บ มึงทำบ้าไรของมึงว่ะ" บาสด่าออกไป
"เอ้ย เจ็บมากป่าว กูขอโทษ แต่มึงมาปากดีก่อนทำไม ใครใช้ให้มาหัวเราะเยากูล่ะ ว่าแต่เจ็บมากป่าว แล้วลุกไหวป่ะ"
"มึงก็ลองมาล้มแบบกูดูสิ จะได้รู้ว่าเจ็บมากกว่า" บาสยังไม่ยอมแพ้
เดี่ยวขี้เกียจเถียงต่อ จึงก้มลงมานวดต่ออย่างเบามือ
"โอ๊ย !จะ..เจ็" บาสยังพูดไม่ทันจบ ก้มมองที่หน้าเดี่ยวอย่างชัดๆ ก็เห็น
"เดี่ยวหน้ามึงไปโดนไรมา ทำไมมันบวมซะขนาดนี้ แล้วยังรอยถลอก มีเลือดไหลซึมด้วย ดูซิวะบวมเบ่งเลย" บาสรีบถามด้วยความห่วงใย จนลืมความเจ็บปวดของตัวเอง
"ไม่มีไรหรอก มึงห่วงเรื่องของมึงเถอะ เจ็บมากไม่ใช่เหรอ ยังสะเออะมาห่วงคนอื่นอยู่ได้ " เดี่ยวรีบก้มหน้าเพื่อซ่อนหน้าของตัวเอง
"มึงก็โง่เหมือนกูนั่นแหละ ตอบไม่ตรงคำถาม" บาสยังไม่เลิกถาม
"มึงว่าไงนะ มึงหลอกด่ากูเหรอ" เดี่ยวโวยวาย"
แล้วบาสก็นึกไปถึงไสองคนนั้น ที่มาขอโทษเค้าเมื่อกี้
"มึงไปมีเรื่องกับไอ้ 2 คนนั้น มาใช่ไหม " บาสรีบถามไปทันที
"2 คนไร ใครมีเรื่องกับใครกูไม่รู้เรื่อง" เดี่ยวรีบเฉไฉ
"มึงไปมีเรื่องกับพวกนั้น ถ้ามึงเจ็บมากกว่านี้ จะทำไง เค้ามี กัน 2 คนนะโว้ย แต่มึงมีคนเดียว" บาสเสียงเริ่มสั่นอีกแล้ว ทุกครั้งที่บาสอยู่ต่อหน้าเดี่ยว เค้าจะอ่อนแอทุกครั้ง เค้าก็ไม่รู้ว่าทำไมมันต้องเป็นอย่างนี้ ทั้งที่จริงๆ เค้าเป็นคนที่เข้มแข็งมากๆ
"บอกแล้วไง ว่ากูไม่ได้ไปมีระ ....เรื่อ" เดี่ยวพูดไม่ทันจบบาสก็แทรกมา
"เจ็บมากไหม" บาสถามไป พร้อมกับเอามือของตัวเอง ไปลูบแผลที่หน้าของเดี่ยวอย่างแผ่วเบา "นายคงเจ็บมากสินะ ทำไมต้องไปทำเรื่องบ้าแบบนั้นด้วย ทำไม บอกกูมา"ตอนนี้ตาของบาสเริ่มแดงๆแล้ว
"ใช่กูไปมีเรื่องกับไอ้สองคนนั้นมา แต่เห็นไหมกูชนะ กูไม่ได้เป็นไรมากซะหน่อย พวกมันซะอีก ที่เจ็บมากกว่ากู" เดี่ยวคุยโม้
"เจ็บมากป่าว แล้วมีแผลตรงไหนอีกรึป่าว " บาสถามอย่างเป็นห่วง
"ไม่มีหรอก แค่นี้แหละ" เดี่ยวรีบตอบ
"นายทำแบบนี้ทำไม " บาสถามไป
"ทำไร ไม่ได้ทำไรซะหน่อย"เดี่ยวรีบตอบแก้ตัว
"มึงไปมีเรื่องชกต่อยกับพวกมันทำไม"
"กะ ...ก็.... กูเคยบอกแล้วไงว่ากูไม่ชอบคนเล่นสกปรก และแก้แค้นให้มึงไง" เดี่ยวตอบไปเค้าเลี่ยงที่จะตอบว่าเพราะ'กูห่วงมึง และอยากทำให้คนที่มึงเจ็บต้องเจ็บมากกว่ามึง กูไม่อยากให้ใครมารังแกมึง มึงต้องโดนกูรังแกคนเดี่ยวได้เทานั้น ฮ่าๆๆๆๆๆ' แต่เค้าก็พูดออกไปไม่ได้
"ยื่นหน้ามา " บาสสั่งเดี่ยว
"มึงมีสิทธิ์ไรมาสั่งกู " เดี่ยวรีบแย้ง
"ไม่ได้ยินรึงไง กูบอกว่าให้ยื่นหน้าไง หูแตกรึไง" บาสตะคอกเดี่ยว
"พูดดีๆก็ได้มึง ตะคอกทำบ้าไรว่ะ น่าจับหักคอฆ่าซะให้ตาย" เดี่ยวด่าบาสแต่เค้าก็ยอมยื่นหน้าไปที่บาสโดยดี
"โอม เพี้ยง !จงหาย จงหาย" บาสเป่ามนต์ให้เดี่ยวอย่างที่เดี่ยวทำให้เค้าเมื่อกี้
"ทำบ้าไรของมึง น้ำลายเต็มหน้ากูเลย" เดี่ยวแกล้งเอามือเช็ดน้ำลายที่หน้า เพื่อแก้เขิน เพราะตอนนี้เดี่ยวเขินจนหน้าแดงหมดแล้ว
"ก็เป่ามนต์ให้มึง อย่างที่มึงเป่าให้กูไง ฮ่าๆๆๆ " บาสพูดตลกๆ แต่แป๊บนึงหลังจากนั้น
"นายเจ็บมากป่าว แล้วพรุ่งนี้มันจะปวดมากกว่านี้ป่าว แล้วจะหายเมื่อไร แล้วจะไปเรียนไหวไหมพรุ่งนี้ ไปหาหมอไหม ละ..แล้ว " บาสถามจนเดี่ยวพูดไม่ทัน ในที่สุดเดี่ยวก็พูดแทรกขึ้นมา
"กูแค่โดนต่อยนะโว้ย ไม่ใช่โดนแทงหรือถูกยิง กูไม่หนักขนาดนั้นหรอก แน่ะ มึงห่วงกูอ่ะดิ"
"ป่าวซะหน่อย กูก็แค่ไม่อยากแบกศพมึงกลับบ้าน" บาสรีบแก้ตัว และคุยหยอกล้อกัน เพื่อรอให้อาการปวดข้อเท้าของบาสทุเลาลงพอที่จะเดินได้
แต่ขณะนั้น
"พวกนายทำไรกันนะ" พลอยนั่นเอง ที่กำลังเดินหน้าบึ้งมา
"อ้าวพลอยยังไม่กลับเหรอ" เดี่ยวถามออกไป ตอนนี้บาสทำไรไม่ถูกจึงอยู่เฉยๆ
"ก็รอเดี่ยวอยู่ไงค่ะ"พลอยตอบไป พลางจ้องหน้าบาส
"พลอย เอ่อ คือ ว่า.........คือ" เดี่ยวพูดยังไม่ทันจบ พลอยก็แทรกขึ้นมา
"บาสนายกลับหอพักคนเดียวได้ใช่ป่าว"
"....." บาสไม่ตอบได้แต่พยักหน้า
"เห็นไหมค่ะเดียว บาสเค้ากลับของเค้าเองได้ งั้นเราไปกันเถอะค่ะ"
'เดี่ยวนายอย่าไปกับพลอยนะ ตอนนี้กูต้องการมึง มึงอย่าไปนะ ' บาสรำพึงในใจ พลางจ้องหน้าเดี่ยวเขม็งแต่
"ไปกันเถอะพลอย เดี๋ยวเดี่ยวไปส่ง"แล้วเดี่ยวก็จูงมือพลอยออกไป โดยไม่หันมาสนเค้าสักนิด
ก่อนที่พลอยจะเดินออกไป เธอหันมายิ้มให้บาส แต่มันช่างเป็นยิ้มที่น่าเกลียดที่สุดเท่าที่บาสเคยเห็นมา
"ฮึ! มึงหวังไรเกินไปป่าวไอ้บาส แล้วเป็นไง มึงก็ต้องมานั่งเจ็บอยู่อีก"
บาสยังนั่งอยู่ในสนามบาสอีกหลายนาทีหลังจากที่เดี่ยวกับพลอยออกไป
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
