ไหนว่าเกลียดกัน 11
ตอนที่ 11
เดี่ยวกลับมาพร้อมของกินเต็มมือไปหมด ถือพะรุงพะรังอย่างกับคนบ้าหอบฟาง
"เอ้ย ไอ้บาสมึงตื่นได้แล้ว ประเทศไทยโดนมึงกินไปครึ่งประเทศแล้วนะโว้ย จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนว่ะ ตื่นมากินไรได้แล้ว เร็ว ไม่งั้นกูกินหมดนะโว้ย" เดี่ยวตะโกนเรียกบาสอย่างอารมณ์ดี
"เอ่อ กูตื่นแล้ว ไม่ต้องมาด่ากู " บาสตะโกนกลับมา
"ให้ไวมึงให้ไว " ทันใดนั้นเดี่ยวก็นึกอะไรบาสงอย่างขึ้นมาได้ “เอ้ย มึงเจ็บขาแอยู่นี่หว่า "
เดี่ยวทำไรไม่ถูกจึงแกล้งตะคอกออกไป "เออ กูร้อน แล้วไง มึงมายุ่งไรเรื่องของกู ว่าแต่มึงเถอะ เจ็บขาอยู่แล้วเสือกเดินออกมาเอง เดี๋ยวก็ได้ล้มลงเจ็บมากกว่าเดิมหรอก เดี๋ยวกูไปช่วยพยุง รอตรงนั้นก่อน" เดียวรีบวางของและไปช่วยพยุงบาส
ทันใดนั้นบาสก็สะดุดล้มลง เดี่ยวรีบถลาไปรับตัวบาสเอาไว้ ใช่เค้าสามารถรับตัวบาสไว้ทัน แต่ตอนนี้บาสกำลังนอนทับตัวของเค้าอยู่ หน้าก็ห่างกันไม่ถึงคืบ จังหวะเต้นของหัวใจก็ดังอย่างกับดนตรีจังหวะร็อคผสมอิฟออฟ ก่อนที่ทั้งคู่จะคิดไรออก มือของเดี่ยวก็จับหน้าของบาสเข้ามาใกล้จนติดหน้าของตัวเอง และปากของเดี่ยวก็ประกบบนปากของบาสทันที บาสเองก็ตอบรับสัมผัสนั้นทันที จูบคราวนี้ไม่เหมือนกับทุกครั้งที่ผ่านมากาจูบคราวนี้ทำให้ทั้งคู่ต่างล่องลอยและได้รับความสุขกันและกัน ตอนี้ทั้งคู่ต่างสลับตำแหน่งกันแล้ว บาสลงไปอยู่ใต้ร่างของเดี่ยวเรียบร้อยโรงเรียนเดี่ยวไปแล้ว
มือของเดี่ยวเริ่มอยู่ไม่สุข จับโน่นจับนี่ของบาสไปเรื่อย
"เดี่ยว หยุดแค่นี้เถอะนะ" บาสพูดเสียงกระเส่า ยิ่งเพิ่มออารมณ์ให้กับเดี่ยวมากเข้าไปอีก
เดี่ยวเริ่มไซ้ซอกคอของบาส บาสบิดจนตัวงอเพราะความเสียวซ่าน เผลอเอามือไปโอบรอบคอของเดี่ยวเอาไว้ เดี่ยวไซ้ซอกคอ ทั้งจูบและดูดบางครั้งก็แกล้งกัดเบาๆจนทิ้งรอยแดงเอาไว้ จนบาสร้องครางออกมา เดี่ยวยิ่งสนุกเมื่อได้ยินเสียงร้องของบาส มือก็เริ่มไปปลดกระดุมเสื้อของบาส แล้วก็เผยให้เดี่ยวเห็นเชอรี่งาม 2 ลูกวางอยู่บนหน้าอกอันขาวสะอาด เดี่ยวตาลุกวาวขึ้นมาทันที
"บาสคับ เดี่ยวขอกินเชอรี่ 2 ลูก ของบาสหน่อยได้ป่าวคับ" เดี่ยวพูดอย่างด้วยหน้าตาซื่อๆ
"ถ้าบอกว่าไม่จะยอมป่าวล่ะ" บาสตอบอย่างเขินอาย
"งั้นแสดงว่ายอมนะ" เดี่ยวสรุปเอาเอง ทันใดนั้นบาสก็ผลักเดี่ยวออกจากตัวของเค้า
"เดี่ยวกูหิวแล้ว ไปหาไรกินกันเถอะ" บาสพูดพลางพยายามลุกขึ้น
"เอ่อ ...อืม ไปสิ กูก็หิวเหมือนกัน" เดี่ยวทำไรไม่ถูก พูดก็ไม่ค่อยออก เพราะมัวแต่ตะลึงอยู่กับเหตุการณ์เมื่อกี้ ไม่รู้ว่าบาสจะโกรธเค้ารึป่าว แล้วเดี่ยวก็ไปช่วยพยุงบาสไปที่โต๊ะกินข้าว
บรรยากาศตอนนี้ช่างเงียบเหงาวังเวงเหลือเกินต่างคนต่างก็ไม่ยอมคุยกัน บาจึงเป็นคนทำลายความเงียบเอง
"เอ้ย ไอ้เดี่ยวมึงเห็นกูตายอดตายอยากมาจากไหนว่ะ ถึงได้ซื้อมาเยอะขนาดนี้" บาสแกล้งพูดแหย่เดี่ยวไป เพื่อให้ทั้งคู่ทำตัวสบายมากขึ้น
เดี่ยวเห็นอย่างนั้นจึงกลับมาเป็นเดี่ยวคนเดิม ที่ปากสุนัขสุดๆ
"อ้าว ไอ้เวร คนอุตส่าห์ไปซื้อมาให้แดกแล้ว ยังเสือกบ่นอยู่ได้ มึงไม่กินกูกินเดียวก็ได้ว่ะ" ว่าแล้วเดี่ยวก็ทำท่าจะกินคนเดียวทั้งหมด
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูช่วยกิ น กูกลัวมึงท้องแตกตายเหมือนชูชกว่ะ กูไม่อยากออกค่าเช่าห้องนี้คนเดียวว่ะ" บาสแกล้งแหย่ออก
"อ๋อ นี่กูมีค่าแค่นี้เองเหรอวะ" เดี่ยวแกล้งงอน
"คนบ้าไรว่ะ งอนได้น่าเกลียดที่สุดเท่าที่กูเคยเห็นมาเลยว่ะ" ว่าแล้ว บาสก็หัวเราะขึ้นมา
ทันใดนั้นเดี่ยวก็พูดขึ้นมาอย่างจริงจัง
"เอ่อ... บาสเรื่องเมื่อกี้กูขอโทษนะโว้ย เอ่อ....กูไม่ได้ตั้งใจ เอ้ย...กูตั้งใจต่างหาก โอ้ย ไม่รู้แล้วโว้ย" เดี่ยวเรียงลำดับความคิดคำพูดตัวเองไม่ถูก
"อ้าวไหงพูดแมวๆแบบนั้นล่ะ ตกลงมึงไม่ได้ตั้งใจช่วยกูใช่ป่าว กูกะว่าจะขอบใจซะหน่อย งั้นกูไม่ขอบใจแล้วนะโว้ย ถ้ามึงไม่ได้ตั้งใจช่วยกูจริงๆ" บาสแกล้งพูดไปเรื่องอื่น พยายามเลี่ยงไม่พูด เรื่องอย่างว่าเมื่อกี้ เพราะบาสยังไม่แน่ใจไรสักอย่างทั้งในตัวเค้าเองและตัวเดี่ยวด้วย
ส่วนเดี่ยวก็นั่งเหวอ เมื่อได้ยินสิ่งที่บาสพูด แต่ไม่นานก็
"เอ่อ ใครอยากจะไปช่วยมึง ปากดีนัก ที่กูช่วยมึงเมื่อกี้กูตกใจต่างหากว่ะ อย่าเข้าใจผิดล่ะ" เมื่อเดี่ยวพูดจบทั้งคู่ต่างก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน
ตอนที่บาสและเดี่ยวนั่งทานข้าวด้วยกันอย่างสนุกหยอกล้อกันไปมา โดยลืมเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นไปเมื่อเมื่อตะกี้
"โอ๊ย ! เจ็บมือจังเลยอะ สงสัยคงกินข้าวเองไม่ได้แล้วอ่ะ โอ๊ยๆๆ เจ็บจังเลยคับ" เดี่ยวทำเสียงอ้อน
"เอ้ย เดี่ยวนายเจ็บแขนทำไมอ่ะ แล้วเจ็บมากป่าว ไหนขอเราดูหน่อยสิ" บาสถามไปด้วยความเป็นห่วงโดยไม่รู้ว่านั่นคือมารยาของเดี่ยว แล้วบาสก็จับแขนเดี่ยวขึ้นมาดูอย่างเบามือที่สุด
"โอ๊ย จับเบาๆสิ เราเจ็บนะ" เดี่ยวแกล้งร้องเสียงดัง
"เอ้ย เราขอโทษ แล้วทีนี้จะกินข้าวยังนี่" บาสตอบอย่างไม่รู้เท่าทันมารยาของเดี่ยว
"โอ๊ย ทำไมคนที่นี่ใจร้ายจังอ่ะ คนเจ็บแขนยังไม่คิดจะช่วยอีก " เดี่ยวแกล้งตะโกนเสียงดังอย่างน้อยใจ
"มึงหมายถึงกูรึป่าววำที่ว่าใจร้ายอ่ะ " บาสชี้หน้าตัวเองขณะถาม
"ก็ในห้องมีกันอยู่กี่คนล่ะ ถ้าไม่ใช่กูก็ต้องมึงนั่นแหละ" เดี่ยวตอบงอแงอย่างกับเด็ก
"อ้าว ไอ้เวร แล้วมึงมาว่ากูใจร้ายได้ไงว่ะ กูไปใจร้ายกับมึงตอนไหน" บาสก็ตอบกลับไปทันที
"ก็คนเค้าเจ็บมืออยู่ยังจะมีหน้ามาถามอีกว่าจะกินข้าวยัง"
"อ้าว ก็กูไม่รู้นิว่าต้องทำยังไง ทำไงมึงก็บอกมาดิ" บาสตอบไปอย่างไม่เข้าใจความต้องการของเดี่ยว
มาถึงตอนี้เดี่ยวก็ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ คงเพราะจะถึงความมุ่งหมายของเค้านั่นเอง
"อ้า... ป้อนข้าวให้กูกินสิ" เดี่ยวอ้าปากกว้างพ้อมกับชี้ไปที่มือของบาสและปากของตัวเองสลับกันไปมา
"มะ...มึง...ยะ...อย่า..บอกกูนะว่ามึงจะให้กูป้อนให้มึงกิน" บาสพูดอย่างอึกอัก
"แม่นแล้วคับคุณบาส เอ้าเร็วสิ กูหิวจะตายแล้วนะโว้ย" เดี่ยวตอบด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
"โอ๊ย กูไม่เล่นด้วยหรอก ไม่เอา ไม่ป้อน กินไม่ได้ก็ปล่อยให้หิวตายไปเลย กูไม่ใช่น้องพลอยแฟนมึงนะโว้ย ที่จะมาคอยป้อนข้าวป้อนน้ำให้มึง อยากให้มีคนป้อนให้กินก็ไปหาน้องพลอยแฟนมึงโน่น " บาสพูดเสร็จก็ก้มหน้า แล้วนึกด่าตัวเองในใจ'ไอ้บ้าบาสมึงพูดแบบนั้นออกไปได้ไงว่ะ เดี๋ยวมีนก็คิดว่ามึงหึงมันกับแฟนมันหรอก โอ้ย พูดไรออกไปไม่คิดเลยกู'
ส่วนเดี่ยวตอนนี้ก็กำลังนั่งอมยิ้มกับคำพูดของบาสเมื่อตะกี้ 'ไอ้บาสพูดอย่างกับหึงกูเลยว่ะ ฮ่าๆๆ อย่างนี้ต้องแกล้งต่อไป'
"โอ๊ย ช่วยด้วยครับ คนที่นี่นอกจากจะใจร้ายแล้วยังไม่มีความรับผิดชอบอีกครับ ช่วยด้วยครับ ผมโดนรังแก" เดี่ยวแกล้วร้องตะโกนเสียงดัง
บาสเงยหน้าขึ้นมาทันทีแล้ว"มึงแหกปากตะโกนหาเตี่ยมึงรึไงว่ะ เดี๋ยวชาวบ้านชาวช่องมาด่าถึงห้องหรอก ทำไรอย่างกับเด็กๆ" บาสแกล้งด่าออกไป
"คนแถวนี้จะได้รู้ไงว่ากูโดนรังแกจากคนใจร้ายและไม่รับผิดชอบอย่างมึง" เดี่ยวพูดอย่างน้อยใจแล้วชี้ไปยังตัวบาส
"กูนี่นะใจร้ายไม่รับผิดชอบ แล้วทำไมกูต้องรับผิดชอบมึงด้วย กูไม่ได้ทำไรมึงซะหน่อย"
"ก็เพราะมึงไง มือของเดี่ยวเลยเจ็บ ดูสิบวมเบ่งเลย" เดี่ยวแกล้งพูดเหมือนเด็กที่ต้องการให้พ่อแม่มาเอาใจ แล้วทำท่าดูมือของตัวเอง แล้วยื่นให้บาสดู
"อะไร ยื่นมือมาทำไม " บาสพูดอย่งไม่ใส่ใจ
"เป่ามนต์ให้หน่อยดิ " เดี่ยวพูดด้วยสายตาหยาดเยิ้ม
"บ้าดิ เล่นไรเป็นเด็กๆๆไปได้" บาสแกล้งพูดอย่างไม่ใส่ใจ แต่หน้านี่ยิ้มจนปากจะฉีกอยู่แล้ว
"นะ ...นะ...นะ.. คนดี" เดี่ยวยังอ้อนไม่เลิก
"ก็ไหนมึงบอกว่ากูใจร้ายไง แล้วมาขอให้คนใจร้ายช่วยทำไมอ่ะ" บาสแกล้งหันหน้าไปทางอื่นทำเป็นไม่สนใจ แต่ "เพี้ยง หายไวๆนะคับ" บาสก็เป่ามนต์ให้พร้อมกับนวดมือให้เดี่ยวเบาๆ
"ขอบคุณครับ เอ้า ต่อไปก็ป้อนข้าวนะ" เดี่ยวยังไม่ยอมเลิกล้มความตั้งใจ
"เอ้ย อันนี้ กูไม่เล่นนะโว้ย" บาสโวยวาย
"ที่กูเจ็บมือก็เพราะมึงนั่นแหละ เพราะงั้นมึงต้องรับผิดชอบ โดยการป้อนข้าวให้กู"
"กูนี่นะ ทำให้มึงเจ็บ ตอนไหนว่ะ" บาสงง
"มึงแน่ใจนะว่าจะให้กูพูด" เดี่ยวเจ้าเล่ห์อีกแล้ว
"พูดมสิว่ากูไปทำมึงตอนไหน" บาสตามไม่ทันเกมส์ของเดี่ยวอีกแล้ว
"ก็เมื่อกี้ไง ตอนที่กูไปรับมึง มึงนอนทับบนตัวกู มือกูเลยเคล็ดเลย ก็มึงเล่นนอนทับกูอยู่ตั้งนาน ไม่ยอมลง" สายตาของเดี่ยวตอนนี้เจ้าเล่ห์มาก
บาสไม่ยอมแพ้แต่เค้าก็ลืมบางอย่างไป จึงเผลอพูดออกไป จึงดูเหมือนตอนนี้บาสกำลังตกหลุมพรางของเดี่ยวซะแล้ว
"เอ้ย มึงพูดแบบนี้ได้ไง ว่ะ กูนอนทับตัวมึงแป๊บเดียวเอง มึงนั่นแหละเล่นนอนทับตัวกูตั้งนาน ตัวก็หนัก กูยังไม่เห็นว่าไรมึงซักคำเลย งั้นกูก็ด่ามึงได้ดิก็มึงทั้งทับตัวกูตั้งจะ ...จูบ กู เอ้ย.." ทันใดนั้นบาสก็เอามือมาปิดปากตัวเองทันที เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองหลงกลเดี่ยวซะแล้ว ตอนนี้หน้าแดงใหญ่เลย ยิ่งหันไปมองเดี่ยว เดี่ยวก็กำลังนั่งยิ้มอยู่
"กุยังทำไรมึงอีก " เดี่ยวแกล้งถามต่อ
"ไม่รู้โว้ย กูอิ่มแล้ว กูจะไปนอนแล้ว" บาสหน้าแดงเพราะเขินเดี่ยว และกำลังจะเข้าไปนอนในห้องแต่ ก็โดนเดี่ยวจับมือไว้ก่อน เมื่อหันกลับมาเผชิญหน้าของเดี่ยวอีกครั้ง ตอนนี้หน้าของเดี่ยวไม่เหลือเค้าโครงของคนขี้เล่นเมื่อตะกี้ มีแต่ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความจริงจัง แล้วเดี่ยวก็พูดขึ้นมา
"บาส ...เรื่องเมื่อตะกี้กูขอโทษนะ กูไม่ได้ตั้งใจ เอ้ย กูตั้งใจ โว้ยไม่รู้โว้ย เอาเป็นว่ากูไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้มึงเจ็บหรือมึงเสียใจแต่อย่างใด มึงเข้าใจกูป่าว"
"เรื่องที่มึงแกล้งให้กูพูดเมื่อตะกี้นะเหรอ อ๋อ กูไม่ใส่ใจหรอก ไม่เป็นไร" บาสแกล้งเฉไฉ
"มึงก็น่าจะรู้ดีว่ากูหมายถึงเรื่องอะไรกันแน่ หรือจะให้กูทำอีกทีเพื่อเตือนความจำ" เดี่ยวแกล้งแหย่เมื่อบาสพูดนอกเรื่อง
แล้วบาสก็พูดจริงจังขึ้นมาบ้าง
"กูไม่โกรธมึงหรอก เพราะมึงไม่ได้บังคับกูเหมือนทุกครั้ง กูเต็มใจของกูเอง"
บาสพูดจบก็ก้มหน้าลงเพราะอาย
"แล้วถ้า กูต้องการมากกว่านั้นล่ะ" เดี่ยวแกล้งถามไปอย่างนั้นเอง เพาะตอนนี้ตัวเค้าเองก็ไม่คิดจะรังแกบาสอีกแล้วหากบาสไม่เต็มใจ
"ถ้าหากกว่าเมื่อกี้ เรายังไม่พร้อม เพราะเรายังไม่รู้อะไรสักอย่างทั้งตัวนายและตัวเรา" บาสพูดไปอย่างนั้นแต่ในใจกลับคิดว่า 'กูรู้อยู่เต็มอกโว้ยว่ากูรักมึงแค่ไหน มีแต่มึงเท่านั้นแหละที่กูไม่รู้ว่าคิดยังไงกับกูกันแน่'
"เรารู้วานายยังไม่มั่นใจ ไม่แน่ใจในตัวเรา เพราะเราคอยแต่กลั่นแกล้งรังแกนายมาตลอด มันก็ไม่แปลกหรอกหากนายจะระแวงหรือสงสัยในการกระทำของเรา ขนาดตัวเราเองยังไม่มั่นใจเลยว่าตอนนี้เราคิดยังไงกันแน่ แล้วจะให้ใครมาวาสงใจเราได้ล่ะ ใช่ป่าว"
"เอ้ย มันไม่ใช่ว่าเราระแวงนายนะ แต่เพราะนาย..." บาสพูดไม่ทันจบเดี่ยวก็แทรกขึ้นมา
"สิ่งที่แล้วแล้วไปนะ ต่อไปนายก็มองเราใหม่ล่ะกัน เราอาจจะทำให้นยมั่นใจในตัวเรามากขึ้น หากนายจะให้โอกาสเราอีกสักครั้ง" เดี่ยวพูดจบก็จะเดินไปล้างจาน แต่บาสเรียกไว้ก่อน
"มึงหมายความว่าไง กูไม่เข้าใจ" บาสคิดวว่าเค้าไม่เข้าใจในสิ่งที่เดี่ยวพูดจริงๆ
"งงล่ะสิมึง เออนะ กูพูดไรออกไป กูยังไม่เข้าใจเลย ไปนอนได้แล้ว เด็กน้อย หลับฝันดีคับ " แล้วเดี่ยวก็เดินไปล้างจาน
บาสก็เข้าห้องนอน พลางคิดว่า "เดี่ยวกูอยากให้มึงคิดเหมือนที่มึงพูดนะ"
ส่วนเดี่ยวก็คิดว่า "บาส กูไม่รู้หรอกว่ากูคิดยังไงกับมึงกันแน่ แต่ตอนนี้กูรู้แค่ว่า กูจะไม่ทำให้มึงเจ็บ ให้มึงเสียใจอีก กูจะไม่ยอมให้ใครมารังแกมึงได้อีกนอกจากกูคนเดียว อิอิ"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เอาให้จุใจไปอีกตอนเลย...อิอิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
