หัวข้อ: เพราะรักใช่ไหม ภาคมัธยม (คุณ Top)

[MyLoveMyBabe]

โอ้วววว  อุปสรรคมาอีกหนึ่ง  เป็นชะนีซะด้วย เหอๆๆ 

ปอนต้องแอบชอบทอปแน่ๆเลยยยย   

[LonelyBoiZ]

มารอต่ออ่านด้วยนะคับ

ชอบๆๆๆ 

[nattabadin]

มาต่อแล้วคับ อิอิ
..........................................................................

ไหนๆมัน2คนก็ไม่สนใจผมแระ ผมก็เลยทำเปงไม่สนใจมันมั่ง
ประมาณว่าประชดไปเลย ทำเหมือนกูมาคนเดียว เดินเร็วๆ ไม่รอมัน
อยากเข้าร้านไหนก็เข้า อยากซื้อไรก็ซื้อเลย ไม่บอกไอ้โซ่มัน...หมั่นไส้
มันเองก็เก่งนะ ยังกะรู้ว่าผมจะเข้าร้านไหน อุตส่ารีบๆเดินหนีแล้วนะ ยังเสือกตามถูก
กลายเปงว่ายัยฝ้ายตามหลอนผมได้ทุกร้านไป
ถ้าเปงงี้ต่อมีหวังผมอกแตกตายแน่ ผลเลยรีบซื้อของให้เส็ด แล้วชวนมันกลับดีกว่า

"โซ่ กลับยัง กูเหนื่อย" ผมบอกมันหน้าเซงๆ

"อืมปะ เสียเวลาเยอะแระ...ป่านนี้ที่บ้านฝ้ายเปงห่วงแล้วหละ"....อึ้งคับ....นี่คือมันไม่ใส่ใจผมเลยเหรอ...

แค่กูชวนมึงมาซื้อของนี่เสียเวลามึง2คนมากใช่ปะ...ผู้หญิงคนนี้สำคัญกว่ากูใช่มะ...
บอกตามตรงคับตอนนั้นเสียใจมาก...ผมมองหน้ามันแบบเคืองๆ แล้วเดินกลับไปที่รถเลย
ตอนอยู่บนรถผมก็ไม่พูดไรอะคับ ในใจตอนนั้นคือเสียใจมากๆ
ไอ้โซ่มันให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนนี้มากกว่าความรู้สึกของผมอีก
อะไรผมก็ไม่ว่านะ แต่ที่มันบอกว่าเสียเวลา...ผมเสียความรู้สึก
ถ้าเสียเวลามากมึงไม่ต้องมากับกูก็ได้!!!

ไอ้โซ่ขับรถไปส่งฝ้ายถึงหน้าบ้าน ก่อนจะลงก็มีร่ำลากันซะดิบดี
ผมยิ่งเหงก็ยิ่งช้ำอะคับ...เกิดอะไรขึ้นกับแฟนผม?

หลังจากออกรถมาจากบ้านฝ้ายแล้วเราก็ไม่พูดอะไรกัน
ดูมันไม่สนใจผมเลยเปิดเพลงฟังสบายใจ...มันไม่รู้เลยเหรอว่าผมน้อยใจ
อย่างน้อยชวนกคุยซักคำก็ยังดี...เมื่อวานมึงยังไม่เปงแบบนี้เลย วันนี้มึงเปงอะไร
ผมจะร้องไห้แล้วคับตอนนั้น แต่ต้องกลั้นไว้ ผมไม่อยากให้มันมาสงสารผม
ผมอยากรู้ว่ามันเปงอะไรกันแน่ ให้มันบอกผมเองดีกว่า
ถ้ามันชอบฝ้ายจิง ผมก็ยินดีที่จะไปจากมัน!

ตอนนั้นผมคิดแบบนั้นจิงๆ ถ้าใจมันไม่มีผมแล้ว ก็ป่วยการที่จะรั้งมันไว้
จะให้ผมไปราวีแก่งแย่ง ผมไม่ทำหรอกคับ
ผมยอมเจ็บคนเดียวดีกว่า

กลับถึงคอนโดนผมก็เข้าห้องนอนเลย
ไม่อยากเห็นหน้ามัน...ยิ่งเห็นหน้ามันผมยิ่งกลั้นน้ำตาไม่ไหว
ทำไมกูอ่อนแอจังวะ...เรื่องแค่นี้เอง...มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้
แต่จะห้ามไม่ให้คิดมันก็ทำไม่ได้หรอก...ไหนที่อาการที่มันทำกะผมวันนี้....เหมือนมันไม่แคร์ผมเลย
ผมสุดจะกลั้นไหวหละคับ นั่งร้องไห้คนเดียวในห้องนอน
ส่วนไอ้บ้านั่นนั่งดูทีวีสบายใจ...ไม่เคยรู้เลยหรือไงว่าผมเปงยังไง
เจ็บครับ เจ็บมากจิงๆ...

"ท็อป หิวข้าวแล้ว...หาไรให้กินหน่อยดิ" ไอ้โซ่ตะโกนเรียกผม

นี่คือประโยคแรกหลังจากที่มันทำผมเสียใจ ประโยคแรกที่มันพูดกับผม
เรียกให้ผมไปหาไรให้กิน....กูก็มีความหมายแค่นี้แหละ
ผมรีบเช็ดน้ำตาแล้วเดินออกจากห้องไปทำมาม่าให้มัน
ทำเส็ดก็เอาไปวางแหมะให้มันหน้าทีวี แล้วก็เดินหนีเข้าห้องไป

"อะไรเนี่ย มาม่าเนี่ยนะ" มันท้วงหน่อยๆ แต่ผมไม่สนใจ เดินเข้าห้องไปละ

ผมเข้าห้องมาอาบน้ำ ให้น้ำเย็นๆช่วยชะล้างความฟุ้งซ่านของผมออกไป
ออกมาจากห้องน้ำก็เห็นไอ้โซ่นั่งทำหน้ามุ่ยอยู่บนเตียง

"มึงเปงห่าไรไม่คุยกะกู แล้วทำไมกลับมาก็เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง" ไอ้โซ่ถามเสียงดุๆ

"มึงสนใจกูด้วยเหรอ" ผมตอบมันไปแบบประชดๆ

"มึงไม่ต้องมาประชดกูนะ...ตั้งแต่ออกจากมหาลัยแล้วนะ มึงเปงไร กูไปขัดจังหวะมึงกับไอ้ปอนหรือไง ถึงไม่พอใจ"

"......." อึ้งคับ ทำไมมันพูดกับผมแบบนี้ ผมทนไม่ไหวอีกแล้วคับ

น้ำตาผมไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ไอ้โซ่ท่าทางตกใจเล็กน้อย

"ร้องไห้ทำไม" มันเดินเข้ามาจำแขนผม...ผมสะบัดแขนมันออก แล้วรีบให้เสื้อผ้า

"มึงจะไปไหน" ไอ้โซ่ถามผมเสียงเครียดเมื่อเหงผมรีบหยิบกระเป๋าตัง กับมือถือทำทีจะเดินออกนอกห้อง

ผมหยุดอยู่หน้าประตู แต่ไม่หันมามองหน้ามัน

"......." ผมพูดอะไรไม่ออกคับ เลยตัดสินใจวิ่งออกมาจากห้องเลย

"มึงจะไปไหนอะ!" ไอ้โซ่ตะโกนถามผม แต่ผมไม่สนมันแล้วคับ

ผมวิ่งออกมาจากห้อง วิ่งไปที่ป้ายรถเมล์
ไอ้โซ่โทรมา แต่ผมก็ไม่รับ
ผมขึ้นรถเมล์ไม่ดูสายด้วยซ้ำ ตอนนั้นผมคิดอะไรไม่ออก
มีแต่ความเสียใจ เสียใจกับการกระทำที่คนที่ผมรักทำกับผม
ผมนั่งรถเมล์ไปจนถึงห้าง xxx...ก็นึกถึงไอ้ปอนขึ้นมา...ผมเลยตัดสินใจโทรหามัน

"ปอน...ออกมาหาเราหน่อยได้มั้ย"

"ท็อปมีไรรึป่าว น้ำเสียงดูไม่ดีเลยนะ...ร้องไห้เหรอ" ไอ้ปอนถามผมด้วยน้ำเสียงเปงห่วง

"ปอนออกมาหาเราหน่อยได้มั้ย เราอยู่ที่ห้างxxx"

"ได้ๆ ท็อปรอเราที่นั่นนะ อย่าไปไหน เด๋วเราไปหาเด๋วนี้แหละ" ไอ้ปอนพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน

หลังจากผมวางโทรศัพท์จากไอ้ปอน ไอ้โซ่ก็โทรมาอีก...ผมก้ได้แต่ตัดสายทิ้ง
จะปิดเครื่องก็ไม่ได้ เด๋วปอนโทรหาผมไม่ติด...ผมตัดสายทิ้งจนไอ้โซ่มันเลิกโทรอะคับ
ผมนั่งอยู่หน้าห้าง xxx ไม่นาน ปอนก็มาถึง

"ท็อปเปงไรไป ร้องไห้ใช่มั้ยเนี่ย...เกิดอะไรขึ้น" ปอนถามผมด้วยท่าทีเปงห่วง

"เรา..เรา..." ผมพูดไม่ออกคับ ไม่รู้จะบอกไอ้ปอนว่าไงดี

"ไอ้โซ่ใช่มั้ย ทะเลาะกับไอ้โซ่มาใช่มั้ย"

ปอนพูดจบผมก็ปล่อยโฮออกมาเลยคับ
มันสุดจะกลั้นแล้ว กลั้นไม่ไหวจริงๆ....ผมร้องให้จนคนเริ่มมองกันอะคับ

"ปะ...ไปบ้านเราก่อน" ไอ้ปอนจับมือผมแล้วจูงไปที่รถ

พอเข้าไปนั่งในรถ ปอนยังไม่ได้ออกรถ แต่หันมาคุยกับผม

"ท็อปหยุดร้องไห้ก่อนนะ...ใจเย็นๆนะคับ" ปอนส่งผ้าเช็ดหน้ามาให้ผม

มันทำให้ผมนึกถึงครั้งแรกที่ผมเจอโซ่
ผมนั่งร้องไห้ แล้วมันก็ส่งผ้าเช็ดหน้าเปียกๆของมันให้ผม
ทำให้ผมยิ่งร้องไห้หนักเลยคับ

ปอนดึงผมเข้าไปกอดไว้...ผมตกใจนิดหน่อยคับ
แต่ยอมรับว่ารู้สึกอุ่นในมากๆ การที่เราได้อยู่ในอ้อมกอดของใครซักคน ในเวลาที่จิตใจบอบช้ำ
ผมร้องให้บนไหล่ปอน ในขณะที่ปอนกอดผม แล้วเอามือลูบหัวผมเบาๆ

"ไอ้โซ่มันทำอะไรท็อป" ปอนถามผม หลังจากผมเริ่มหยุดร้องไห้

"คือ...โซ่..." ผมไม่รู้จะบอกกับปอนยังไงคับ

"มันมีคนอื่นใช่มั้ย" ผมตกใจกับคำพูดคำนี้ของปอนมากครับ

"ปอนรู้" ผมถามปอนแบบหวาดๆ

"อื้ม...เรารู้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เหงโซ่มันหึงแล้วหละ ว่านาย2 คนต้องเปงมากกว่าเพื่อน" ปอนพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

..........................................................................

[LonelyBoiZ]

แง้มๆๆๆๆ มารออ่านต่อ อิอิ 

[๐๐๐Robin๐๐]

กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ทามไม โซ่ทามกะท็อป อย่างนี้ 

อ้ายยยโซ่ ช้านนนนเกียดแกกกก
น่าสงสารท็อปจางเยยย   
จาเปงลมคับ

[fkbzaa]

โหยยยย

อ่านไปอ่านมาเริ่มจะหลงรักปอนแล้วสิเรา +55 

อินจัด..ตอนอ่านเพลง อยากจับมือเธอมาวางไว้ขึ้นมาพอดี

จากที่อินธรรมดา คราวนี้เลยอินหนักเข้าไปใหญ่

มาต่อเร็วๆน้างับ

ปล.ขอบคุงคนโพสนะงับที่ทำให้ผมได้อ่านนิยาย แนวนี้อีกครั้ง ชอบมาก หุหุ

[stupidchild]

อุ๊ย เกลียด นังดอกนั่นมากกกกกก

คือ ขอแบบยาววววววววๆ ได้ม๊ะอ่ะ เอาแบบถึงใจไปเรยอยากรุ้ ค้างคาใจนาน

[nattabadin]

..................................................................................................

ผมได้แต่อึ้งแดกคับ...พูดอะไรไม่ออกจริงๆ
ผมตกใจนะคับ ที่มีคนรู้เรื่องของผมแบบนี้
ยิ่งเปงเพื่อนสนิมด้วย ผมบอกตามตรงครับว่าผมกลัวเพื่อนรับไม่ได้

"ไม่ต้องคิดมากหรอก...เราไม่เคยรังเกียดท็อปเลยนะ" ไอ้ปอนพูดขึ้นมา เมื่อเหงผมไม่พูดอะไรเลย

"แต่...แต่เรา..."

"ก็บอกแล้วไง เราไม่เคยรังเกียดท็อป...ไม่เคยแม้แต่จะคิด" ไอ้ปอนพูดแล้วจ้องตาผม

"จริงเหรอ..." ผมซึ้งคับ เพื่อนไม่รังเกียดที่ผมเปงแบบนี้

"จริงสิ...ก็เรา....เราเป็นเพื่อนกันนี่นา" ปอนพูดเสียงอ่อยๆ แล้วหันหน้าไปทางอื่น

"ขอบคุณนะปอน ขอบคุณมาก" ผมขอบคุณปอนจากใจจริง แล้วจับมือปอนเอาไว้

"คืนนี้นอนกับเราแล้วกันนะ" ปอนยิ้มให้ผม

"ได้...เราเองก็ยังไม่อยากกลับไปเจอมัน" แล้วปอนก็ออกรถ...

บ้านปอนหลังใหญ่มากคับ...ใหญ่กว่าบ้าน
รึที่เค้าเรียกว่าคฤหาสอะแหละ...บ้านปอนอยู่กัน4คนคับ
พ่อปอน แม่ปอน ปอน แล้วก็น้องสาวปอนอีกคนนึง ออ แล้วรู้สึกจะมีคนใช้อีก2คนมั้ง ผมไม่แน่ใจ
ปอนพาผมไปสวัสดีทักทายพ่อกับแม่ แล้วบอกว่าผมจะมาทำรายงานกลุ่ม
พ่อกับแม่ปอนใจดีคับ ยิ้มแย้มแจ่มใส เทคแคร์เต็มที่เลย
แต่ปอนขอตัวผมขึ้นไปบนห้องซะก่อน เลยคุยกันไม่ได้นาน

ห้องนอนปอนดูเรียบร้อยครับ กว้างด้วย
เครื่องอำนวยความสะดวกครบเลย เหงแล้วอิจฉาคนมีตังจิงๆ
จะว่าไป...ห้องกว้างๆแบบนี้ อุปกรณ์ครบแบบนี้...เหมือนห้องไอ้โว่ที่บ้านมันเลย
จะผิดก็แต่ห้องไอ้โซ่โคตรรก แต่ห้องปอนสะอาด
...สุดท้ายผมก็คิดถึงมันขึ้นมาอีกจนได้......

มองไปที่มือถือเหง Miss call ของโซ่แล้วน้ำตาจะไหล
ปอนเหงท่าไม่ดีมั้ง เลยชวนผมคุย

"ท็อปไปอาบน้ำก่อนมั้ย"

"เราอาบมาแล้วอะ"

"งั้นเปอนขออาบน้ำก่อนนะ เด๋วจาได้นอนคุยกาน" ปอนพูดแล้วยิ้มให้ผม

แล้วปอนก็หยิบผ้าขนหนู แล้วก็ถอดเสื้อออก
เผยให้เห็นร่างกายท่อนบน....ปอนรูปร่างดีครับ
เหมือนวัยรุ่นที่ชอบเล่นกีฬามั่วไป มีกล้ามพอประมาณ ไร้ไขมันส่วนเกิน
แต่ที่สะดุดตาหน่อยก็คือ ไอ้ปอนมันขนเยอะฮะ
ไม่เคยสังเกตว่ามันจะขนเยอะแบบนี้
มันก็ไม่ได้เยอะมากหรอก แต่มันก็ดูเยอะสำหรับไอ้หน้าตี๋แบบมัน
มีขนหน้าอกไรๆ แล้วก็มีขนที่สะดือ ลากยาวหายไปในกางเกงด้วย
ผมอดที่จะชื่นชมรูปร่างมันไม่ได้ ^^

หลังอาบน้ำเส็ดปอนก็เปลี่ยนมาใส่บ๊อกเซอร์
ใส่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวนอน...เหมือนโซ่....
ผมอดไม่ได้หรอกที่จะคิดถึงมัน

ป่านนี้มันจะทำอะไรอยู่ ทำไมมันไม่โทรหาผมแล้ว
มันจะเปงห่วงผมบ้างมั้ย...รึมันจะนอนแล้ว ถ้ามันนอนแล้ว มันอาบน้ำรึป่าว ปกติไม่ค่อยจะชอบอาบ ถ้าผมไม่ด่า
แล้วจะหิวมั้ย มาม่าห่อเดียวมันไม่น่าจะอิ่ม...ปกติกินเก่งจะตาย
...หรือว่ามันโทรคุยกะฝ้ายอยู่ ถึงไม่โทรหาผม...
ยิ่งคิดผมก็ยิ่งเครียดคับ

"เอาหละ ทีนี้เรามาคุยกันดีกว่า...มันเกิดอะไรขึ้น" ปอนพูดขึ้นมา

แล้วผมก็เล่าเรืองทั้งหมดให้ปอนฟัง...

"ท็อปคิดมากไปรึป่าว มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้นะ" ปอนพูดขึ้นหลังฟังจบ

"ไม่รู้สิปอน แต่โซ่ไม่เคยเปงแบบนี้...มันไม่เคยทำอาการแบบนี้ ไม่เคยพูดกับเราแบบนี้"

"อืม...มันก็จิงอะนะ...เปงเราเราก็คงเสียใจ"

"ใช่มั้ยละ...มันไม่รู้หรอก ว่าทำเราเสียใจมากแค่ไหน...มันไม่เคยใส่ใจความรู้สึกเราหรอก"

"เฮ่อ....ไอ้ยักนะไอ้ยัก มีเพชรอยู่กับตัว แต่ไม่ดูแล...ทำไมกูถึงไม่เปงวะ" ปอนพูดออกมา

"หืม...ปอนหมายความว่าไง" ผมถามปอน

"ก็หมายความว่า...ถ้าเปงเรา เราจะไม่มีวันทำให้ท้อปเสียใจเด็ดขาด" ปอนพูดประโยคนี้แล้วจ้องตาผม

ผมเห็นอะไรบางอย่างในแววตาขอปอน
มันทำให้ผมรู้สึกดี อบอุ่น และเขินอาย
ไม่ต้องหลบตาปอน...หมายความว่าไงนะ
รึปอจะชอบกูวะ...บ้า! เปงไปไม่ได้หรอก

"เฮ่อ...นอนดีกว่านะท็อป วันนี้ท็อปเหนื่อยมาเยอะแล้วหละ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันนะ...อย่าคิดมากเลย ยังมีเราอยู่ทั้งคน"

"อะอืมม...นอนก็ได้" แล้วผมกับปอนก็นอน

ผมนอนบนเตียงปอนอะแหละครับ เตียงมันกว้าง
แต่ว่าก็ไม่ได้นอนชิดกันอะนะคับ ต่างคนต่างนอน
แล้วปอนมันก็พูดขึ้นมาว่า

"ไม่ต้องคิดมากหรอกนะ ไม่ว่ายังไงท็อปก็ยังมีเราอยู่ข้างๆเสมอ...ไม่มีใครแล้วก็ยังมีเรานะ"

"...." พูดไม่ออกหว่ะคับ อึ้งๆ ซึ้งๆ
แล้วเราก็ไม่คุยกันอีก จนผมเผลอหลับไป

ตื่นเช้ามาผมต้องไปมหาลัยคับ แต่ไม่อยากไปเลย
รู้ว่าถ้าไปต้องเจอไอ้โซ่แน่ๆ แต่ปอนบอกว่าให้ไป ใส่ชุดนศ.ของปอนไปก่อน
ผมเลยจำใจไป...ไปถึงหน้าคณะก็อย่างที่คิดะคับ...ไอ้โซ่มารออยู่แล้ว
แต่ที่แปลกใจหน่อยก็คือ สภาพมันเหมือนคนไม่ได้นอนเลย โทรมๆพิกล เสื้อผ้าก็ชุดของมะวานนี่หว่า

"โซ่มารออยู่แล้วนี่...เอาไงอะ" ปอนถามผมก่อนลงจากรถ

"ก็...ไม่รู้อะ"

"จะไปโรงอาหารก่อนมั้ย จะได้ไม่ต้องเจอ" ปอนเสนอความคิด

"อืม ก็ได้" ผมพูดจบกะลังจาเปิดประตูลงรถกัน ไอ้โซ่ก็เดินมาเคาะกระจกรถฝั่งผมพอดี

แม่งตกใจดิคับ เอาไงดีวะกู...กูยังไม่อยากคุยกะมึงตอนนี้

"เฮ่ย อย่าเคาะแรง รถกูพังหมด" ไอ้ปอนเปิดประตูออกไปว่ามัน

ไอ้โซ่มองหน้าปอนแบบหาเรื่อง แล้วเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อปอน

"มึงไม่ต้องมาเสือก...มึงพาแฟนกูไปไหนมา...กูบอกมึงแล้วใช่มั้ยว่าอย่ายุ่งกับท็อป" ไอ้โซ่ตะคอกใส่ปอน ดีนะที่ไม่ค่อยมีคนอยู่บริเวณนั้นมาก

ปอนแกะมือโว่ออกจากเสื้อ แล้วผลักมันออก

"ไม่ไม่ต้องมาขู่กู มึงทำท็อปเสียใจแค่ไหนมึงรู้มั้ย...ถ้ามึงจะไปมีคนอื่น มึงก็ปล่อยเค้าไป อย่าให้เค้าต้องมาเสียใจเพราะมึง"

"มึงไม่มีสิทมายุ่งเรื่องของพวกกู มึงมันก็แค่คนนอก" ไอ้โซ่ท่าทางโกรดจัด

"กูไม่ได้อยากจะยุ่ง แต่คนผิดคือมึง...มึงเองที่ทำให้ท็อปหนีมา ดังนั้นมึงเองก็ไม่มีสิทบังคับท็อปให้ไปกับมึง"

"ไม่มีสิทเหรอ..." ไอ้โซ่พูดแค่นี้แล้วก็พุ่งเข้าไปชกหน้าปอน

ผมที่นั่งดูเหตุการอยู่ในรถก็ไม่เฉยแล้วหละคับ รีบเปิดประตูออกมาจะห้าม
แต่ไอ้ปอนก็ต่อไอ้โว่กลับไปแล้วหมัดนึง เอาละสิ

"หยุด...หยุดเด๋วนี้นะ" ผมตะโกนห้ามมัน2คน ที่ตอนนี้ฟัดกันพลันวันแล้วคับ

"กูบอกให้หยุดไง!" ผมพยายามแยกมันออกจากกัน แต่ดูจะไร้ผล

ผมไม่รู้จะทำไง เปิดประตูเข้าไปในรถปอน เหงน้ำอยู่ขวดนึง ก็เลยเอาออกมาสาดใส่พวกมัน
น้ำมันไม่เยอะหรอกคับ แต่ดูไอ้2คนนั่นจะได้สติขึ้นมานิดนึง

"หยุดซักที" ผมตะโกน

"พวกมึงทำบ้าอะไรกัน กูไม่ใส่สิ่งของให้พวกมึงมาแย่งกันนะ ไม่มีใครมีสิทในตัวกูทั้งนั้น ชีวิตกู กูจะทำอะไรกับมันก็ได้" ผมพูดเสียงดัง พร้อมน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมา

ตอนนี้เริ่มมีคนมาดูพวกผมบ้างแล้วหละ

"มึงต้องกลับไปกับกู" ไอ้โซ่เดินเข้ามากระชากแขนผม

ผมต่อหน้าไอ้โซ่ไปทีนึง

"กูบอกแล้วไง ไม่มีใครมาสั่งกูได้ทั้งนั้น...โดยเฉพาะมึง กูเหนื่อยที่จะตามใจมึงเต็มทีแล้ว ในเมื่อมึงไม่เหงค่าของมันอีกต่อไป" ผมพูดทั้งน้ำตา แล้ววิ่งหนีไป

"ท็อป! จะไปไหน" เสียงปอนตะโกนไล่หลังผมมา แต่ผมไม่หยุดวิ่งแล้ว

ตอนนี้สิ่งเดียวที่ผมจะทำคือหนีไปให้ไกล...ไกลจาก2คนนี้
ผมไม่อยากรับรู้เรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไป...ความรักของผมมันคงจบสิ้นลงแล้ว
ผมเรียกแท็กซี่แล้วกระโดดขึ้นไปเลย บอกแท็กซี่ว่าไปดอนเมือง
ผมนั่งร้องให้อยู่บนรถแท็กซี่ ไอ้คนขับมันก็คงสงสัยแหละ แต่ไม่ได้ถามอะไร

เสียงโทรสับของผมดังขึ้น เปงเบอร์ปอน
ผมยังไม่อยากรับตอนนี้ เลยตัดสายทิ้ง...ทำไมจะต้องมีเรื่องกัน เรื่องเล็กมันจะต้องบานปลายขนาดนี้ทำไม
แต่ปอนก็โทรมาอีกหลายครั้ง จนผมตัดสินใจรับ

"ท็อปอยุ่ที่ไหน...เราขอโทดนะ เราไม่ได้ต้องการให้มันเปงแบบนี้"

"ปอน...ปอนปล่อยเราเถอะนะ...ขอเราอยู่คนเดียวซักพักนะ เราไม่เปงไรหรอก"

"แต่ท็อป...." ปอนพูดไม่ทันจบ ไอ้คนขับแท็กซี่มันก็เสือกถามขึ้นมา

"จะให้ผมไปส่งที่สนามบินเลยใช่มัยครับ" ผมได้แต่พยักหน้า หวังแค่ว่าปอนคงไม่ได้ยิน

"ท็อป...ท็อปจะไปไหน เราอยากอธิบายนะ" ปอนพูดเสียงร้อนรน แสดงว่าคงได้ยินแล้ว ผมเลยวางสาย แล้วปิดเครื่อง

"พี่ไปสนามบินให้เร็วที่สุดเลยคับ เด๋วผมให้พิเศษ" ผมเร่งคนขับแท็กซี่

ไปถึงสนามบิน ผมก็ไปซื้อตัวเครื่องบินจะกลับบ้าน
แต่กว่าไฟล์ผมจะออกก็อีกประมาณเกือบชั่วโมง
ผมก็ลุ้นในใจว่ามันจะตามมาทันมั้ย แต่คิดว่าไม่น่าจะทัน เพราะรถน่าจะติดกว่าตอนที่ผมออกมา
ผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยรอเวลา
คิดถึงเรื่องราวต่างๆของผมกับโซ่ เวลาที่เรามีความสุขด้วยกัน
คำพูดที่มันบอกรักผม คำสัญญาของมัน...จากนี้มันคงไม่มีอีกแล้ว
ผมนั่งคิดแล้วก็ร้องไห้ ทำไมกูอ่อนแอขนาดนี้ มีเรื่องอะไรนิดน่อยก็ร้องไห้แล้ว
ผมด่าตัวเองในใจ แล้วเช็ดคราบน้ำตา

ตอนนี้ผมคิดถึงแม่ ผมอยากกลับบ้าน
ไปหาแม่...อย่างน้อยพ่อกับแม่ก็ไม่ทำให้ผมเสียใจแบบนี้
ท่าน2คนที่รักผมอย่างแท้จริง และไม่มีเงื่อนไข
ผมดูนาฬิกาที่ข้อมือ อีก10นาทีเครื่องจะออกแล้ว ผมจึงเตรียมตัวไปขึ้นเครื่อง

ขณะที่ผมกำลังเดินไปที่ช่องผู้โดยสาร ก็มีใครคนนึงมาจับข้อมือผมไว้
ผมหันไป เปงไอ้โซ่ครับ แล้วปอนก็มาด้วย
ไม่น่าเชื่อว่ามันจะมาทัน แสดงว่าต้องขับเร็วมากแน่ๆ

โซ่ดึงผมเข้าไปกอดไว้ แล้วพร่ำขอโทดผมต่างๆนาๆ

"ท็อปอย่าไปนะ กูขอโทด กูไม่รุ้ว่ามึงจะเสียใจขนาดนั้น กูไม่ได้ตั้งใจนะ กูขอโทดนะ"

ผมพยายามผลักตัวเองออกจากมัน แต่มันก็กอดผมแน่นขึ้น คนก็เริ่มมอง

"ปล่อยกูนะโซ่" ผมบอกมัน

"ไม่เอา ไม่เอา...อย่าไปจากกูนะ กูขอโทด อย่าไปนะ" ท็อปร้องไห้คับ ร้องหนักกว่าครั้งที่ทะเลาะกันที่รด.อีก ร้องให้แบบสะอื้นเลย

น้ำตามันเปียกบนไหล่ผมไปหมด ผมหันไปมองปอน...ปอนยืนมองผมกับโซ่ด้วยสีหน้าเศร้า
แต่เมื่อเหงผมหันไป ปอนก็ยิ้มให้

"โซ่...ปล่อยกูก่อนนะ" ผมบอกมันเบาๆ

โซ่เหมือนจะยอมฟังผมโดยดี ผมผละออกจากอ้อมกอดของโซ่
หน้าตามันตอนนี้ดูไม่ได้นอนเลย อิดโรยมาก มีรอยฟกช้ำจากการชกต่อย แถมร้องไห้อีกตะหาก
ผมเอื้อมมือไปแตะที่รอยช้ำตรงมุมปากของมัน...

"เจ็บมั้ย" ผมถามมันเบาๆ โซ่เอามือมันมาจับมือผม แล้วเอาแก้มแนบลงไปบนมือ

"ท็อปไม่หนีโซ่ไปแล้วนะ...โซ่ขอโทดนะ โซ่ไม่ได้ตั้งใจ ยกโทดให้โซ่นะ"

"กูต้องไป..."ผมพูดไม่มองหน้าโซ่

"ทำไม ท็อปไม่ยกโทดให้โซ่เหรอ ขอร้องหละ อย่าไปนะ"

"กูซื้อตั๋วเครื่องบินไว้แล้ว...เสียดายเงิน ขอกูกลับบ้านไปหาพ่อกะแม่ก่อนนะ...แล้วกูจะกลับมา" ผมบอกโซ่ แล้วยิ้มให้

"แต่ท็อป..." โซ่ทำท่าเหมือนจะห้าม

"นะโซ่...ขอกูกลับบ้าน กูไปไม่นานหรอก กูสัญญาว่าจะกลับมา...แล้วเราค่อยมาคุยกันอีกทีนะ"

"แต่...ก็ได้....อย่าไปนานนะ ไม่งั้นกูตามไปหาที่บ้านจริงๆด้วย"

"อืม ไม่นานหรอก...เรายังมีอะไรต้องคุยกันอีกเยอะ...กูกลับมาสะสางแน่ๆ" ผมบอกมัน

"มึงยังไม่หายโกดกูสินะ...ไม่เปงไร กูจะรอนะ...กูยินดีให้มึงชำระความทุกอย่างเลย ขอแค่มึงไม่จากกูไปไหนกูพอ" โซ่บีบมือผมไว้แน่น

เสียงประกาศเรียกผู้โดยสารขึ้นเครื่องครั้งสุดท้าย

"กูต้องไปแล้วหละ..." ผมแกะมือมันออก แล้วเดินไปหาปอน

"ปอน...เราขอคุณมากนะ เรารู้สึกดีมากกับความรู้สึกดีๆที่ปอนมีให้เรา และทำเพื่อเราขนาดนี้"ผมจับมือปอนขึ้นมาบีบไว

ปอนหน้าแดงๆ คงจะอายอะคับ ที่ผมรู้แล้วว่าปอนคิดไงกะผม

"ปอนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเราเลยนะ..." ปอนหน้าถอดสีลงไป แต่ก็ยิ้มให้ผม

"ท็อป เราไม่ต้องการให้ท็อปหันมารักเราหรอกนะ แค่ท็อปมีความสุข เราก็มีความสุขแล้ว...เรายินทำทุกอย่าง ให้คนที่เรารักมีความสุข" ปอนพูดกับผมด้วยสีหน้าจริงจัง

"ความรักสำหรับเรามันไม่ใช่การครอบครอง ที่เราได้จากท็อปทุกวันนี้เราก็มีความสุขมากแล้วหละ" ปอนยิ้มให้ผมอย่างจริงๆใจ

"ขอบคุณมากนะปอน...เราไปก่อนนะ ฝากดูไอ้บ้านั่นด้วยนะ" ผมฝากโซ่กะปอน ก่อนจะเดินไปขึ้นเครื่อง

ผมเดินมาหยุดตรงไอ้โซ่อีกนิดนึง

"กูไปแล้วนะ...ทำตัวดีๆอะ ไม่งั้นกูไม่กลับมาหามึงจิงๆด้วย" ผมกำชับโซ่

"อื้ม รีบกลับมานะครับ" โซ่รับปากผม แล้วผมก็เดินเข้าช่องผู้โดยสารไป

ผมขอไปพักซักหน่อย...พักจากความเจ็บช้ำที่พึ่งได้รับมา
ถึงตอนนี้อะไรหลายอย่างจะดีขึ้นแล้ว แต่ความเจ็บปวดก็ยังไม่จางหาย
ขอผมไปอยู่กับครอบครัวผมซักหน่อย ความรักความอบอุ่นจาพ่อกับแม่คงทำให้ผมดีขึ้น

ไอ้โซ่...อีกไม่กี่วันหรอกนะ...รอกูหน่อยละกัน.....ที่รัก!

..........................................................................

[fkbzaa]

มาอ่านแล้วงับ

เห้อ..ดีกันได้สักที

สงสารท็อปง่ะ

ไงก็กลับมาต่อเร็วๆนะงับ

[๐๐๐Robin๐๐]

น้ำตาคลอเลย แล้วจาเปงยังไงต่ออออออ

อยากอ่านนนนนนน จ้า  มาต่อเรวๆนะ

[LonelyBoiZ]

มารอด้วยคนคับ อิอิ 

[MyLoveMyBabe]

ที่ใดมีรักที่นั้นมีทุกข์   

แต่ก้นะ คนเราก็อยากจะมีรัก แม้ว่ามันจะทุกข์แค่ไหนก็ตาม

จะคืนดีกันไงน๊าาา .... สงสารปอนจัง แอบเทคะแนนให้ปอน หุหุ 

[stupidchild]

เปนผมนะ จะชกคุนโว่จนหน่ำใจก่อนแล้วค่อยหนี(แอบซาดิส)

มาต่ออีกนะคับ

[fkbzaa]

มาต่อเร็วๆนะงับ 

[jammy]

รีบมาสะสางเร็วๆละ

[nattabadin]

ตอนสุดท้ายแล้วคับ
.........................................................................

ผมกลับถึงบ้านกะทันหันแบบนี้ พ่อกับแม่ผมก็งงหน่อยๆอะคับ...ทำไมจู่ๆถึงกลับมา เพราะไม่ใช่วันหยุดอะไร
แต่ผมก็บอกว่าทางคณะหยุดให้ เพราะมีกิจกรรมอะไรเนี่ย ก็ตอแหลไปอะแหละคับ
ผมขอไม่เล่าละกานว่าอยู๋บ้านผมทำอะไร เพราะผมก็นั่งๆนอนๆอะคับ ไม่ได้ทำอะไรเปงประโยชน์
บางทีก็ฟุ้งซ่านเรื่องไอ้โซ่บ้าง แต่ก็ไม่อยากคิดมากแล้ว....ตกกลางคืนมันก็โทรคุยกับผมทุกวัน

ผมกลับไปอยู่บ้าน 3วันอะคับ จนได้ไอ้โซ่มันบอกให้กลับไปได้แล้ว ไม่งั้นมันจะมารับเอง
ผมก็เลยจำใจกลับ เพราะขาดเรียนมากก็ไม่ดีเหมือนกัน
วันกลับผมกลับรถทัวอะครับ ไอ้โซ่ก็ไปรอรับที่สายใต้
ดูหน้ามันปิติยินดีที่ผมกลับมา ส่วนผมเฉยๆฮะ
ในใจมันยังมีบางเรื่อง ที่รู้สึกไม่เคลีย

ไอ้โซ่รับผมจากสายใต้ แล้วเราก็ไปหาอะไรกินกันที่ห้าง...ใกล้สายใต้อะแหละคับ
ดูมันจะเทคแคร์ผมดีมาก ดีจนเว่ออะคับ
ขนาดประตูรถมันยังเปิดให้ผมเลย จนผมต้องบอกมันว่า ไม่ต้องเอาใจกูขนาดนี้ก็ได้นั่นแหละ
มันก็ดูเขินๆนะ ที่ผมพูดไปแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

กินข้าวกันเสร็จเราก็ดูหนังกันต่ออีกเรื่องนึง มีความสุขกันดีครับ
ผมชอบเวลาแบบนี้ที่สุด ได้อยู่กับมันแบบไม่ได้ทีเรื่องหมางใจ ดูหนังไป จับมือกัน ป้อนข้าวโพด ป้อนน้ำ มันมีความสุขจริงๆนะ
ผมไม่พูดถึงเรื่องที่มันพึ่งผ่านมา เพราะพูดไปก็มีแต่จะทำให้คิดมากกันเปล่าๆ
เก็บเอาแต่สิ่งดีๆไว้ดีกว่า เรื่องร้ายๆก็ขอให้มันเป็นบทเรียน

สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่มีใครผิด และไม่มีใครถูก
ผมเองก็ไม่ได้ดี ไม่มีเหตุผลเท่าไหร่
แต่ตอนนี้เราดีกันแล้ว ความรักก็ยังคงอยู่
ไม่มีประโยชน์ที่จะคิดถึงเรื่องเลวร้ายจิงมั้ยคับ

ส่วนเรื่องฝ้าย...ก็จะเล่าต่อจากนี้อะแหละคับ...

จำไอ้เต้ได้ใช่ปะคับ เพื่อนผมอะ...มันอะชอบฝ้ายตั้งแต่แรกเหงละคับ...วันนึงมันถามผมขึ้นมาว่า

"ท็อป...เพื่อนมึงอะ เปงแฟนกะฝ้ายปะวะ" ผมที่กินข้าวอยู่แทบจะสำลักข้าว

"ป่าว ไม่ได้เปง ไอ้โซ่มันมีแฟนแล้ว" ผมบอกเต้ไป ไอ้ปอนหันมามองหน้าผมแบบรู้ทัน

"จิงดิ งั้นกูก็จีบได้อะดิเนี่ย" ไอ้เต้พูดหน้าตามีความหวัง

"มึงจะจีบเพื่อนไอ้ท็อปเหรอวะ" ไอ้มดเพื่อนอีกคนพูดกวนตีนไอ้เต้

"โบ๊ะ!" เสียงฝ่ามือไอ้เต้โบกไปบนหัวไอ้มดคับ - -"

"ป๊ะมึงดิ กูจาจีบฝ้ายเว่ย" ไอ้เต้ด่าไอ้มด ผมกะปอนได้แต่นั่งยิ้มๆ

"มึงกลับบ้านไปส่องกะจกหน่อยก็ดีนะกูว่า" ไอ้มดยังกวนไม่เลิก

"ส่องทำไม กูออกจะหล่อ" ไอ้เต้พูดท่าทางมั่นใจ

"555555+" พวกผมระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

"หัวเราะไรว๊า พวกมึงอะ ไม่ให้กำลังใจกูเลยนะ" ไอ้เต้พูดน้อยใจ

"เอาน่า...พวกกูล้อเล่น...แต่มึงจะเอาจิงเหรอ" ปอนถามไอ้เต้ขึ้นมา

"จิงดิ เนี่ยแระนางในฝันกูเลยนะมึง....แบบว่า รักแรกพบ" ไอ้เต้พูดทำหน้าเคลิ้มๆ

แต่กูว่ามึงคงจีบฝ้ายลำบากหน่อยละมั้ง" ผมพูดขึ้นมา

"ทำไมวะ"

"เหอะๆ...ไม่มีไรหรอก มึงลองจีบดูเด๋วก็รู้เอง

ไอ้เต้มองผมงงๆแต่ก็ไม่ได้ถามไรต่อ
ผมได้แต่แอบขำอะคับ...เพื่อนๆคงสงสัยว่าทำไมผมถึงไม่เครียดเรื่องไอ้โซ่กะฝ้ายแล้ว
ก็เพราะว่า....ฝ้ายเปงเลสเบี้ยนคับ!!!
ฝ้ายมีแฟนแล้ว เปงทอม หล่อด้วย...หล่อแบบว่าไอ้เต้อายอะคับ
ไอ้โซ่บอกผมเรื่องนี้หลังจากเราดีกันแล้ว...คราวนี้หละคับ
คนเครียดคงจะกลายเองไอ้เพื่อนตัวดีของผมซะแล้ว 55555+

ส่วนผมกับปอน...เรายังเปงเพื่อนที่ดีต่อกันครับ
ปอนเหมือนเดิมกับผมทุกอย่าง ผมว่าชีวิตนี้ผมคงหาคนอย่างปอนไม่ได้แล้วหละ
จะว่าไปก็แอบเสียดายนะ ถ้าผมเปงแฟนปอนก็คงจะมีความสุขน่าดู
ปอนเปงผู้ชายอบอุ่นคับ แตกต่างจากโซ่อย่างสิ้นเชิง คนละแนวกันเลย......แต่ผมรักโซ่คับ อิอิ
ผมก็หวังว่า ซักวันเพื่อนผมคงเจอใครซักคน ที่ปอนจะรักเค้าได้อย่างหมดใจ คนคนนั้นจะโชคดีมากๆ
และผมก็คงดีใจมากๆเหมือนกัน

ไอ้โซ่เล่าให้ผมฟังเรื่องหลังจากที่ผมขึ้นเครื่องบินวันนั้นอะ
ว่ามันกับปอคุยอะไรกันบ้าง...
มันบอกว่า มันมารถปอน ปอนขับแบบว่าโคตรเร็วอะ ปาด แซง ทุกวิถีทาง...จนมันมาทันผมขึ้นเครื่อง
แล้วพอตอนกลับ มันก็คุยกันในรถไม่กี่คำหรอก
แต่ว่าแต่ละคำอะคมบาดใจผมมากเลยอะคับ

มันบอกว่า...ปอนสอนมันหลายเรื่องๆ
ปอนสอนให้มันรู้จักที่จะเข้าใจคนที่อ่อนไหวง่ายแบบผม
รู้จักที่จะเอาใจเขามาใส่ใจเรามากกว่านี้
รู้จักมองถึงความรัก ความรู้สึกดีๆที่ผมทำให้มันไป
ปอนบอกว่า ความรักที่แท้จริงไม่ได้เจอง่ายๆ และการได้มาครอบครองก็ยากที่สุด...ดังนั้นเมื่อได้มาแล้ว ก็อย่าทำลายมันด้วยมือตัวเอง...
โหยยย...ผมฟังแล้วโคตรซึ้งอะ ปอนนี่โคตรเปงคนโรแมนติกเลย
ยังไม่จบคับ...ปอนกำชับโซ่ครั้งสุดท้ายว่า
ดูแลผมให้ดี รักผมให้มากๆ รักให้มากกว่าที่ปอนรัก
ปอนรู้ว่าผมรักโซ่มากเหมือนกัน ดังนั้นอย่าทำให้ผมเสียใจอีก
ถ้ามีซักวันนึง ที่ผมต้องเสียใจเพราะโซ่...ปอนจะมาเอาหัวใจของปอนคืน

โอ้...ฟังแล้วน้ำตาแทบร่วงคับ
ทำไมปอนถึงเปงคนดีขนาดนี้ ผมละซึ้งจิงๆ
มีความรู้สึกว่าตัวเองโคตรโชคดีเลยที่ได้มาเจอปอน

..........................................................................

เรื่องทีพี่ท้อปเขียนไว้ก้มีเท่านี้แระคับ มันเหมือนจะยังไม่จบอ่ะ แต่ก้ไม่ค้างคา อิอิ อยากให้พี่ท้อปกลับมาเล่าต่ออีกคับ

[fkbzaa]

จบแล้วหรอคับ (แอบซึ้งนะ)

ชอบเรื่องนี้คับ เพราะเป็นเรื่องแรกที่ได้เข้ามาอ่านแล้วก็ติดมากด้วย

ขอบคุณคนเขียนแล้วก็คนลงด้วยนะคับ

วันนี้ผมได้อ่านจบแล้ว รู้สึกดีใจแปลกๆ หุหุ

ตอนแรกชอบโซ่มากๆงับ หลงเลยดีกว่า

แต่ช่วงหลังๆ ชักจะเริ่มเอียงไปชอบปอนแระ +55

แต่ไงพี่โซ่ก็น่ารักงับ

ดีใจกับพี่ท็อปที่ได้เจอคนดีๆอย่างพี่ปอนและก็พี่โซนะงับ

ปล.หาเรื่องดีๆมาให้ผมอ่านอีกนะคับ

่

[stupidchild]

หล่อนเปนเลสทำไมไม่บอก!!!

555+

ก้แบบว่า โหสิ โหสิ นะ 555+

คือดีแร้นล่ะที่ดีกันนะ

แต่ชอบที่ปอนสอนทุกอย่างเรย เหมือนกับว่าเค้าให้ความรัก กับ ทุกรายละเอียด จิงๆ

[jammy]

ดีเเล้วละครับที่เรื่องเป็นเเบบนี้รักกันไปนานๆนะครับขอขอบคุณnatta ด้วยนะครับที่นำเรื่องสนุกๆมาลง

[kik_guide]

ขอบคุณมากมายสำหรับเรื่องราวดีๆนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
เป็นกำลังใจให้นะเสมอคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ
 

[๐๐๐Robin๐๐]

  :impress:อยากมีแฟนแบบปอนจังเยยยยยยย

ขอบคุนนะค้าาบบบบบบบบบบบ ที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่านนนนน

สู้ตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยคับผม o13เปงกำลังใจให้เสมอ

[mist]

  ม่ายจิงงงงงงงงงงงงงงงง จบแล้ว จบได้ไง เค้ายังสนุกอยู่เลย

[nattabadin]

ขอบคุณทุกกะลังที่มีให้นะคับ เรื่องนี้มีแค่นี้แระ ใครชอบ สนุกเมื่อได้อ่านก้ดีใจแทนคนเขียนด้วยคับ ไม่รู้จะตอบแทนทุกกะลังใจ ทุกคอมเม้นยัง งั้นผม + ให้คนละ+ 1 แระกัน ขอบคุณคับ

[nattabadin]

โทษคับ ลืมเอ๋ยนามขอบคุณ 
ขอบคุณ คุณ mist , ๐๐๐Robin๐๐ , LonelyBoiz, fkbimoo, i love u {knt} , My Love My Babe, jammy,  kik_guide , THIP, Banka_ManniA, oaw_eang , anton, mumumama, na_na_fuji, Poes, Lucifer, littleepardy, JaeTae, ][GobGab][ , krappom, b|ueBoYhUb , RdaT>Off-Ab และทุกๆๆคนที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณคับ

[MyLoveMyBabe]

อ่าจบแล้วเหรอ ...    เรื่องสนุกมากๆเลย ขอบคุณค้าบบบ 


สรุปส่งท้ายยย  อยากได้แฟนแบบปอน อิอิ 

[BAnka_ManiA]

จาจบจิงๆหรอครับ

ผมแอบร้องให้เลย (จิงๆน่ะ) 

ชอบเรื่องนี้มากมาย ติดตามมาตลอดเลย

ถ้าเรื่องนี้จบมันเหมือน ไม่มีน้ำหล่อเลี้ยงชีวิตยังไงยังงั้น

ฮือๆแอบเศร้า    เค้าไม่แล้วแล้วจิงๆหรอ

[MoD_els]

อ่า...คิดว่าจะจบต่อจากที่เราอ่านค้างไว้ซะอีกนะเนี่ย
ตอนนั้นจำได้ว่าสองคนนี้ไปเที่ยวเสม็ดกัน
เสียดายที่เซฟของเรื่องนี้หายไปตอนล้างไวรัสจากเครื่อง
แต่ได้มาอ่านอีกรอบ ก็ยังรู้สึกชอบเหมือนเดิมเลย

[Givesza]

ไม่รู้จะบรรยายยังไงแล้ว ที่รู้ๆ ซึ้ง รัก ครบทุกอารมณ์         

                 

ขอบคุณพี่ทอปที่เขียนมาไห้อ่านนะ และก็ขอขอบคุณ natta   ด้วยนะคะ ที่เอาเรื่องสนุกๆแบบนี้มาลง


ใจจริงก็อยากมีแฟนแบบนี้บ้างเหมือนกัน     คิดแล้วก็ช้ำ ทำไมเราไม่มีแบบนี้บ้างอ่ะ 


ใครมีก็ขอให้รักกันนานๆน่ะ     เป็นกำลังใจให้ค่ะ

รัก มากมาย 

[baros]

 :m15:สนุกมากเลยคับ

[IO]

อย่างซึ้งอ่าครับ