หัวข้อ: รักนี้ต้องลองดูหน่อย (โพด & หนุ่ม) โดย aoikyosuke

[jammy]

ลุ้นๆๆ คิกๆ

[nanao]

เอาล่ะสิ จะบอกไงดีเนี่ย

[Simply Blue]

เป็นแควนกัน  <<<<<< อะนะ อันนี้ขั้นกว่าของแฟนหรือเปล่าเอ่ย  

อยากกินข้าว ..... ด้วยคน        <<<<<< แบบนี้เราก็ต้องไปด้วยกัน ไปเป็นสักขีพยานให้คู่นี้กัน อิอิ

น่าลุ้นๆๆๆๆ   <<<<<< ลุ้นด้วยได้เจอคุณพ่อกะคุณแม่ว่าที่สาระมีแล้วนิ  ตื่นเต้นดีจัง

มาทั้งทีมาทำค้างซะงั้นอะ  <<<<<<< อะจ้า มาต่อให้แล้วจ้า ยิ้มได้แล้วจ้า

ข้าวโพดเป็นพี่รหัสผมซะสิ ---*--- อุอุ <<<<<<< อะนะ ข้าวโพดนะให้ภาณุเข้าเถอะนะ  (เรามาเป็นพี่น้องรหัสกันดีมะ) คิก คิก

ขอบคุณที่มาต่อให้อย่างรวดเร็ว มารายวันเลยมะด้ายหรอครับ  คิดถึงอ่ะๆ แหะๆ <<<<<< จะพยายามอ่ะนะ แบบว่าตามเสียงเรียกร้องในหัวใจคนอ่านมาอ่ะจ้า 

ขอบคุณคนแต่งเรื่องและคนโพส ที่น่ารักทั้งสองครับผม  <<<<<< ขอบคุณเช่นกัน ดีใจที่ชอบงานของคุณaoikyusuke นะ ติดตามกันต่อไป อิอิ

ลุ้นๆๆ คิกๆ <<<<<<< มาต่อให้แล้วจ้า อย่าส่งสายตาแบบนั้น ทนไม่ด้ายยยย...... มันแสบตา อิอิ 
(ล้อเล่นน้าตัวเอง อิอิ)

เอาล่ะสิ จะบอกไงดีเนี่ย <<<<<<<ลุ้นดีจัง มาต่อกันเลยละกัน อิอิ

มาต่อให้แล้วนะ  จะพยายามมาให้สม่ำเสมอนะ 
ดีใจมากกที่ทุกคนชอบ  ขอบคุณมากกกก ที่มาติดตามกัน

[Simply Blue]

รักนี้ต้องลองดูหน่อย ตอนที่ 13

“สวัสดีครับ ผมเป็นพี่รหัสของภานุน่ะครับ...พอดีวันนี้มาเอาเอกสารเดี๋ยวก็ว่าจะกลับแล้วครับ”

ร่างเล็กพนมมือไหว้หญิงวัยกลางคนตรงหน้า และชิงตอบคำถามก่อนอย่างรวดเร็ว เรื่องอย่างนี้ไม่มีใครรับได้หรอก แม้แต่ตัวเขาเอง ทั้งที่รู้ว่าทำอย่างนี้มันผิดแต่ก็ยังทำลงไปได้

คงไม่มีผู้ใหญ่คนไหนชอบหรอกถ้าจะให้ลูกชายตัวเองมามีความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาวกับผู้ชายด้วยกัน
เรื่องอย่างนี้จะไปบอกกับใครเขาได้ มีแต่คนจะรังเกียจ

ร่างสูงหันกลับไปมองร่างเล็กด้านข้าง ที่หน้าซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด
ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ
พี่ข้าวโพดกลัวแน่ ๆ กลัวว่าเขาจะพูดอะไรไม่ดีออกไป

“พ่อออออออออ พ่อมาดูเร็ว นี่ นี่ พ่อ” หลังจากพิจารณาร่างบางตรงหน้าอยู่นาน

แม่ของภานุก็ตะโกนร้องเรียกให้สามีมาหา
เธอยังคงจ้องมองข้าวโพดไปมา เหมือนเป็นของประหลาด

ถ้าความคิดของข้าวโพดไม่ผิดไป แม่ของภานุคงไม่ค่อยชอบหน้าเขาแน่ ก็ดูสิเธอเล่นจ้องเอา จ้องเอา ขนาดนั้น

“ข้าวโพดไงพ่อ......ข้าวโพด” เธอยังคงส่งเสียงดังลั่น

“อะไรกันล่ะแม่....ข้าวโพดอะไร” ชายวัยกลางคนรีบเดินเข้ามาหาแม่ของภานุ อย่างรวดเร็ว

“เออเว้ย......เจ้าข้าวโพดจริงเหรอเนี่ย” พ่อของภานุก็อีกคน ชายผู้นั้นมายืนอยู่กับแม่ของภานุ

และส่งยิ้มอ่อนโยนให้ ก่อนจะทำเหมือนแม่ของภานุคือมองแล้วมองอีก มองซ้ำ ๆ เหมือนพิจารณาอะไรสักอย่าง

“สะ...สะ..สวัสดีครับ..” ร่างเล็กพนมมือไหว้ก่อนจะเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก พ่อของภานุก็อีกคน
ทำไมถึงได้มองเขาอย่างนั้นล่ะ

“น่ารักจริงเลยพ่อขนาดแม่เห็นไม่ค่อยชัดนะเนี่ย.....ไหน...ไหน..แว่นแม่อยู่ไหน” แม่ของภานุคว้าแว่นตาที่คล้องอยู่ที่คอขึ้นมาสวม และส่งยิ้มอ่อนโยนให้กับร่างบาง

“แหมผิวข๊าว ขาว หน้าตามันน่ารักถูกใจแม่จริง ๆ แหม.....ไอ้ลูกเวรนี่มันเอาแต่พร่ำเพ้อให้แม่ฟังบ่อย..ๆ...ว่า
ข้าวโพดน่ารักอย่างนั้นสวยอย่างนี้” แม่ของภานุนั่งลงที่โซฟาฝั่งตรงข้ามและเอ่ยชมเขาไม่ขาดปาก

“เอ๊ะ........” ร่างเล็กงงงันกับปฏิกิริยาของแม่ของภานุ ไม่ได้เกลียดเขาหรอกเหรอ แล้วยัง.........
เหลือบหันไปมองไอ้คนข้าง ๆ ก็เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

“แม่เอง..ก็อยากจะเห็นตัวจริง...บอกให้พามาให้เจอมันก็บอกว่าไม่กล้า...ข้าวโพดยังเกลียดมันอยู่” แม่ของภานุยังคง
พูดเรื่อย ๆ และค้นหาของในถุงพลาสติกใบใหญ่

“แม่ล่ะก็...ไม่รักษาหน้าลูกตัวเองเลยอ่ะ” ภานุส่งยิ้มหวานหยดให้กับร่างบางที่นั่งหน้าเอ๋ออยู่ข้าง ๆ
บ้านนี้มันอะไรกันวะเนี่ย

“ข้าวโพดชอบกินขนมหม้อแกงมั้ย...แม่ซื้อมาฝาก..ว่าจะให้เจ้าหนุ่มมันเอาไปให้ที่โรงเรียนก็พอดีได้เจอตัวซะก่อน”
มืออวบอูมขาวโพลนของเธอหยิบถุงกระดาษใส่ขนมหม้อแกง ที่เป็นของฝากจากต่างจังหวัดยื่นให้กับร่างบาง

ข้าวโพดปรับกิริยาอาการไม่ถูกไม่รู้จะยิ้มหรือว่าจะทำหน้ายังไงดี ได้แต่พนมมือไหว้ขอบคุณ และส่งยิ้มแห้ง ๆ กลับไป

“เออ...ดี...ดี..เอาให้ไปสองถาดสิแม่..ให้เขาเอาไปฝากที่บ้านด้วย” พ่อของภานุนั่งลงข้าง ๆ แม่ของภานุและส่งยิ้มอ่อนโยนให้กับร่างบาง

“ว่าแต่ตกลงเป็นแฟนกับไอ้หนุ่มมันรึยังเนี่ย” แม่ของชายหนุ่มยังคงสาละวนกับห่อของตรงหน้าแต่ปากก็ถาม

“หา...เป็นแฟน..ผะ..ผะผมเป็นผู้ชายนะครับ” ร่างเล็กอ้าปากค้าง ตกใจกับคำถามของแม่ภานุอยู่มาก
เขาจะตอบอย่างไรดี เป็นหรือไม่เป็น หรือยังไงดี

“ก็ไอ้เจ้าเนี่ย...มันชอบข้าวโพดอยู่แน่ ๆ ล่ะลูกเอ้ย...ข้าวโพดรังเกียจมันรึเปล่าล่ะ”

“บางทีมันก็บ้า ๆ หน่อย...แต่มันก็เป็นคนดีนะ..ถ้าข้าวโพดไม่รังเกียจมันว่ามันเป็นผู้ชายเหมือนกัน...แม่ก็ดีใจ”
เธอช่วยสนับสนุนและเชียร์ลูกชายอีกแรง

สำหรับพ่อแม่แล้ว ภานุเป็นลูกชายที่ดีมาก ๆ คนหนึ่ง ไม่เคยทำเรื่องให้พ่อแม่ปวดหัว ตั้งใจเรียนเป็นเด็กดีมาตลอด
แต่ก็เริ่มมาแปลกไป...ตอนเข้ามหาวิทยาลัย กลับบ้านทีไรก็มีเรื่องของพี่รหัส มาเล่าให้พ่อแม่ฟัง
อยู่เสมอ และแม่ของชายหนุ่มก็ดูออกว่าภานุต้องหลงรักเด็กคนนี้เป็นแน่แท้แล้ว แต่ไม่อยากให้ลูกชายต้องเสียใจ
ที่พ่อแม่รับไม่ได้ กับเรื่องอย่างนี้ มันออกจะทำใจยากอยู่เหมือนกัน แต่เมื่อภานุไม่ทำตัวเสียหาย
และยังคงตั้งใจเรียนไม่ทำตัวเกเร

เธอจึงปรึกษาสามีว่าจะทำอย่างไรดีในขณะที่ลูกชายยังไม่รู้ตัวว่าหลงรัก
ผู้ชายด้วยกันเข้าแล้ว และทั้งสองคนก็ตกลงกันว่าต้องยอมรับความจริง และพยายามศึกษาหาข้อมูล
ของพ่อแม่ที่มีลูกชายเป็นแบบนี้ บางคนใช้วิธีขู่ให้เลิก ทรมานลูกตัวเองต่าง ๆ นา ๆ จนลูกเตลิดเปิดเปิงไป

หล่อนก็กลัวว่าถ้าทำแบบนั้น ภานุคงจะเสียผู้เสียคนแน่ ๆ จึงตัดใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น
แต่ละวันที่ได้เห็นใบหน้าลูกชายเปี่ยมสุขมีชีวิตชีวา และการเรียนก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว

จึงตกลงกันว่า อยากจะเห็นหน้าข้าวโพดสักครั้ง อยากจะทำความรู้จัก และจะต้องไม่ทำให้ทั้งสองคนอึดอัดใจ
อดสงสารลูกชายไม่ได้ ที่ตอนแรกลูกเล่าเรื่องที่ข้าวโพดวิ่งหนีแล้วทำหน้าเศร้าอยู่หลายวัน

พ่อแม่เองก็แอบลุ้นช่วยลูกชายอยู่เงียบ ๆ เช่นกัน
และมาวันนี้ก็ได้มาเห็นเด็กที่ลูกชายหลงรักนักหนาเต็มตา

ตัวเล็กบาง หน้าตาน่ารัก และดูสุภาพอ่อนโยนเรียบร้อย มีสัมมาคารวะ และไม่ได้มีกิริยาอาการอะไร
ที่บ่งบอกว่าเป็นคนไม่ดีก็เบาใจได้
ถ้าเป็นเด็กคนนี้ ทั้งพ่อและแม่เองก็เบาใจขึ้นมาได้เปลาะหนึ่ง

“แม่อ่ะ...พูดอะไรเนี่ย...ข้าวโพดเขาอายนะแม่...” ร่างสูงลุกเดินขึ้นไปกอดเอวหนา ๆ ของแม่ตัวเองอย่างรักใคร่
เขาโชคดีจริง ๆ ที่มีพ่อแม่แบบนี้ พ่อแม่ไม่เคยด่าว่า แต่ใช้เหตุผลและวิธีการที่อ่อนโยนคุยกับลูกอยู่เสมอ

“เออ.........ข้าวโพดอย่าไปถือสาเลยลูก...ไอ้หนุ่มมันก็เป็นแบบนี้แหละนะ” พ่อของภานุหัวเราะเบา ๆ ขบขันกับท่าทางเขินอายของเจ้าลูกชาย

“แล้วกินอะไรกันหรือยังเนี่ย...แม่ทำกับข้าวหน่อยสิ..พ่อจะเลี้ยงลูกสะใภ้แล้ว” ชายวัยกลางคนสวมแว่นหนา หยอกล้อร่างเล็กที่เอาแต่นั่งหน้าแดง

ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมภานุใส่แว่นหนาขนาดนั้น ก็เพราะว่าทั้งพ่อทั้งแม่ ก็ใส่แว่นหนาพอกันนี่เอง

“ผม...ผมยังไม่ใช่แฟนนะครับ” ร่างเล็กปฏิเสธเสียงเบา อายกับคำหยอกล้อของผู้ใหญ่ทั้งสองท่านนี้เหลือเกิน

“หา....ไอ้หนุ่ม...นี่ยังไม่ได้เป็นแฟนอีกเหรอ..สมัยพ่อจีบแม่แกเนี่ย...แค่มองตาแม่แกก็เดินตามแล้ว” พ่อของภานุหัวเราะและหยอกล้อกับร่างสูงที่ทำหน้าเบ้

“น้อย ๆ หน่อยพ่อ....อยากจะให้แม่พูดความจริงหรือไง...ว่าพ่อวิ่งตามแม่ต้อย ๆ ทุกวันอ่ะ” แม่ของภานุเหลือบสายตาขึ้นมองคนเป็นพ่อ แล้วเอ็ดเบา ๆทีเล่นทีจริง
ส่งผลให้ทั้งหมดหัวเราะชอบใจกันใหญ่

ข้าวโพดรู้สึกผ่อนคลายอย่างไม่น่าเชื่อ
และรู้สึกอิจฉาครอบครัวนี้อย่างเต็มกำลัง............ถ้าเขาได้เป็นลูกของบ้านนี้อีกคนก็คงจะดี

น่าอิจฉาภานุจริง ๆ
ใบหน้าหวานสดชื่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ก่อนจะส่งยิ้มกลับให้กับร่างสูงที่เงยหน้าขึ้นมามอง
ต่างคนต่างยิ้มให้กันอย่างสุขใจ

****************************
TBC

ด่านแรกก็ผ่านไปแล้ว อิอิ  มาลุ้นกันต่อกับด่านต่อไป 
คู่นี้เค้ามีอะไรมาให้อมยิ้มได้เรื่อยละ  มาตามกันต่อนะ

[armani]

โอยๆๆๆๆ พ่อแม่เป็นใจอย่างนี้ก็..หวาน

[jammy]

น่ารักกันจริงๆเเต่สั้นไปนิดนึงอะค้าบบบ

[MyLoveMyBabe]

   โอ้ว คุณพ่อคุรแม่ช่างเปรี้ยวจริงๆ  มีหาข้อมูลว่าต้องทำงอีก มีลูกแบบนี้ หุหุ   

รักลูกจริงๆเลย น่าดีใจจัง


ว่าแต่นุอ่ะ ร้ายไม่ใช่เล่นนะนี่ เห็นแระๆ เฉยๆ พอสลัดคราบเฉิ่มๆเท่านั้นแหละ หุหุ จัดการพี่ข้าวโพดซะอ่วม เดินไม่ได้เลย 

[byzantines]

  เหวยๆครับผม    ขอบคุณมากนะครับที่มาต่อให้ แหะๆๆ     พ่อแม่หนุ่มเค้าดีจริงแฮะ อยากมีแบบนี้มั่งจัง แต่พ่อแม่เราก็ออกจะเข้าใจ ฮุๆๆ  ยังน่ารักเหมือนเดิมเสมอเลยนะครับ คนโพสกับคนแต่ง เป็นกำลังใจให้ตลอดไปเยยคร้าบผม       

[mu_off]

 ... ขนาดไม่มีแรงเดินเยยเหยอคับ..เนี่ย.. คงหนักน่าดู..เหอ ๆ

พ่อกะแม่ของหนุ่ม.. ยอมรับด้วย..  ..ดีจังๆ..

รอติดตามต่อนะคับ..และก็จะเป็นกำลังใจให้เสมอ.. ^^

[three]

 o7เหลืออีกด่านสู้ๆนะพี่หนุ่ม   แต่เอเล่นเอาซะพี่ข้าวโพดเดินไม่ได้เลยนี้รู้สึกว่าจะพิสูจน์อะไรกันหลายรอบอ่ะ :m12:ระวังตื่นขึ้นมาฟ้าจะเหลืองนะครับพี่

[nanao]

โรยด้วยกลีบกุหลาบเจง ๆ

เหลือแค่ทางฝ่ายข้าวโพดแล้วสิเนี่ย ลุ้นๆ

[Simply Blue]

โอยๆๆๆๆ พ่อแม่เป็นใจอย่างนี้ก็..หวาน <<<<<< อิอิ อันนี้นีก็ต้องมาลุ้นกันต่อว่าจะหวานจริงๆๆอ่ะเปล่า หรือเป็นหวานซ่อน....... อิอิ

น่ารักกันจริงๆเเต่สั้นไปนิดนึงอะค้าบบบ <<<<< มาต่อแล้วจ้า แบบว่ามาให้พอหายคิดถึง อิอิ

  โอ้ว คุณพ่อคุรแม่ช่างเปรี้ยวจริงๆ  มีหาข้อมูลว่าต้องทำงอีก มีลูกแบบนี้ หุหุ  

รักลูกจริงๆเลย น่าดีใจจัง <<<<<< อิอิ เห็นด้วยอย่างยิ่งอ่ะ
ว่าแต่นุอ่ะ ร้ายไม่ใช่เล่นนะนี่ เห็นแระๆ เฉยๆ พอสลัดคราบเฉิ่มๆเท่านั้นแหละ หุหุ จัดการพี่ข้าวโพดซะอ่วม เดินไม่ได้เลย  <<<<< ไปตามเสียงเรียกร้องของหัวใจอ่ะ อิอิ

เหวยๆครับผม    ขอบคุณมากนะครับที่มาต่อให้ แหะๆๆ     <<<<<<ขอบคุณเช่นกันจ้า ที่มาติดตามกันตลอดเลย อิอิ
พ่อแม่หนุ่มเค้าดีจริงแฮะ อยากมีแบบนี้มั่งจัง แต่พ่อแม่เราก็ออกจะเข้าใจ ฮุๆๆ  <<<<<ดีใจด้วยอ่ะ รักปะป๊ากะมะม๊ามากนะจ๊ะ อิอิ

ยังน่ารักเหมือนเดิมเสมอเลยนะครับ คนโพสกับคนแต่ง เป็นกำลังใจให้ตลอดไปเยยคร้าบผม        <<<<< ขอบคุณจ้า ทั้งนี้ต้องยกความดีให้คนแต่งกับคนอ่านที่น่ารักละจ๊ะ มีความสุขกันทั่วหน้า อิอิ

... ขนาดไม่มีแรงเดินเยยเหยอคับ..เนี่ย.. คงหนักน่าดู..เหอ ๆ <<<<< อิอิ มือใหม่ทั้งคู่ก็อย่างนี้ละ 5555

พ่อกะแม่ของหนุ่ม.. ยอมรับด้วย..  ..ดีจังๆ.. <<<<< ด่านแรกผ่านไป แต่........
รอติดตามต่อนะคับ..และก็จะเป็นกำลังใจให้เสมอ.. ^^  <<<<< ขอบคุณมากจ้า

o7เหลืออีกด่านสู้ๆนะพี่หนุ่ม   แต่เอเล่นเอาซะพี่ข้าวโพดเดินไม่ได้เลยนี้รู้สึกว่าจะพิสูจน์อะไรกันหลายรอบอ่ะ :m12:ระวังตื่นขึ้นมาฟ้าจะเหลืองนะครับพี่ <<<<<< 55555 สงสัยจะข้าว(โพด)ใหม่ ปลามัน เลยต้องพิสูจน์กันหลายรอบเพื่อความมั่นใจ  ตื่นมาคงฟ้านี้มีแต่เธออ่ะ  555555

โรยด้วยกลีบกุหลาบเจง ๆ <<<<< กุหลาบและดงหนามหรือเปล่า อันนี้ต้องมาติดตามกัน อิอิ

เหลือแค่ทางฝ่ายข้าวโพดแล้วสิเนี่ย ลุ้นๆ <<<<< อิอิ ลุ้นกันต่อเลย

ขอบคุณทุก comment มากๆๆ มาลุ้นกันต่อเลยละกัน

[Simply Blue]

รักนี้ต้องลองดูหน่อย ตอนที่ 14

“ชักจะมากไปแล้วนะ” ข้าวโพดตีมือร้อนหนาผะผ่าวที่ลูบไล้วนเวียนอยู่ที่มือตัวเอง

แต่คนที่ขับรถอยู่ก็ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ไม่มีทีท่าเดือดร้อนกับคำพูดของร่างเล็ก
แถมยังเอื้อมไปลูบที่ต้นขาอีกต่างหาก

“เอ็งชักจะมากไปแล้วนะโว้ยยยยยย” มือเล็ก ๆ คว้ามือซน ๆ ของอีกคนมาหักนิ้วดังกร๊อบ
แค่ตีมันไม่สะใจ เดี๋ยวนี้ชักได้ใจใหญ่แล้ว ต้องสั่งสอน

“โอ้ยยยยยยยยยยย เจ็บบบบบ” ภานุชักมือกลับทันที ทำไมแฟนเขาถึงได้โหดอย่างนี้
แค่ตีก็ว่าเจ็บแล้วนะ นี่เล่นหักนิ้วเลยเหรอ

“ยอมให้หน่อยชักได้ใจนะเอ็ง ....ไอ้หนุ่ม” ข้าวโพดทำท่าไม่สนใจกับเสียร้องโวยวายของร่างสูง

“ก็ยอมเยอะ ๆ สิ...” ภานุทำหน้างอ ก่อนจะหันไปส่งสายตาหวาน ๆ ให้กับคนข้าง ๆ

“แฟนเราทำไมดุจังนะ..ไม่เห็นใจดีเหมือนแฟนคนอื่นเลย” ร่างสูงตัดพ้อ ตามองถนนเข้าหมู่บ้านของร่างบาง
ไม่เคยมาบ้านข้าวโพดสักที อย่างนี้ต้องไปแนะนำตัวซะหน่อยแล้ว

“ใครแฟนเอ็งวะ...ข้าเป็นพี่เอ็งนะ...ชักหนักข้อขึ้นทุกวันแล้วเดี๋ยวนี้ปีนเกลียวไม่เรียกพี่สักคำ” ร่างบางบ่นงึมงำ

ภานุได้ยินชัดเจนถึงเรื่องที่ร่างเล็กบ่น มือแกร่งเอื้อมไปลูบศรีษะมนนั้นอย่างเบามือ
มือเล็กปัดออกทันที รู้สึกน้อยใจอย่างบอกไม่ถูก ยังไงก็เป็นรุ่นน้องทำเหมือนเขาเป็นเด็กไปได้

“หรือว่าข้าวโพดอยากเรียกหนุ่มว่าพี่หนุ่มกันล่ะ” ร่างสูงหันมาส่งยิ้มให้

เรียกแฟนที่อายุน้อยกว่า ว่าพี่ข้าวโพดมันจะดีเร้อออออออ

ดวงตากลมโตหันมามองใบหน้าคมที่เอาแต่อมยิ้มนั้น
ก่อนจะหน้างอลงอีก

ไม่อยากโต้คารมย์กับภานุเลย พักนี้ชักจะเก่งกล้าสามารถขึ้นเรื่อย ๆ
พูดอะไรก็ไม่ค่อยฟังแล้ว

แล้วข้าวโพดก็เอาแต่นิ่ง จนภานุต้องถอนใจ

“ขอโทษนะ....” ภานุขอโทษร่างเล็กที่เอาแต่เงียบ
ก่อนจะส่งนิ้วก้อยให้

“ดีกันนะ” ร่างสูงยังพูดเรื่อย ๆ เหมือนล้อเลียน

เหลือบมองคนตัวเล็กกว่าที่เอาแต่หน้างอ ทำเป็นไม่สนใจเขา

“ไม่ดีกันเดี๋ยวหอมแก้มเลยนะ”

ข้าวโพดยังเงียบ

ชายหนุ่มจึงลดความเร็วลงและเลี้ยวเข้าไปจอดที่ใต้ต้นไม้ข้างทางเข้าหมู่บ้าน
และทำท่าจะก้มหน้าเข้าหาจริง ๆ

“เฮ้ยยยยยยยย...ทำอะไรเนี่ย” มือเล็กผลักใบหน้าคมที่ทำท่าจะโน้มลงมาจริง ๆ

“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยพอแล้ว...เล่นอะไรบ้า ๆ เนี่ย” ใบหน้าคมไม่ยอมแพ้ยังเอียงหลบ
มือเล็ก ๆ ที่เอาแต่ผลักไส และก็โน้มเข้าหาอีก

“ดีกันยัง” ชายหนุ่มกระซิบถามเสียงแผ่ว

“ดีแล้ว ดีแล้ว” ข้าวโพดละล่ำละลักรีบบอก มือก็ยังผลักต่อไป ใบหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อ

ภานุมันเจ้าเล่ห์เกินไปแล้ว ไม่เห็นซื่ออย่างที่คิดเลย แถมยังบ้าอีก ไม่อายคนเขาบ้างหรือไง
เกิดใครมาเห็นเข้าจะทำยังไงเนี่ย

มือแกร่งรวมดึงมือเล็ก ๆ ทั้งสองข้างนั้นเข้าหาตัว
จ้องมองนัยน์ตากลมโตหวานซึ้ง

“หนุ่มรักข้าวโพดจริง ๆ ถ้าบางทีทำอะไรไม่ถูกใจก็ขอโทษนะ”

คำสารภาพตรง ๆ พร้อมกับนัยน์ตาหวานฉ่ำที่ทอดลงมา ทำให้ร่างเล็กต้องก้มหน้าหรุบต่ำลง
หลบซ่อนใบหน้าแดงซ่านนั้นจากนัยตาคม ๆ ที่จ้องลงมาอย่างรักใคร่

“รู้แล้ว” ร่างเล็กรับคำเสียงเบา

“ตอนนี้อยากกอดอยากหอมข้าวโพดมากเลย แต่กลัวว่าจะไปส่งไม่ถึงบ้าน”

คำพูดตรง ๆ นั้นทำให้ร่างเล็กยิ่งอายหนักกว่าเก่าอีก
ภานุเป็นพวกชอบพูดอะไรตามที่สมองคิด ไม่รู้บ้างหรือไงว่าไม่ต้องพูดตรง ขนาดนั้นก็ได้

ร่างสูงทำหน้าเศร้า
พักนี้อยู่กับร่างบางนี้หลายวันติดกัน
พอจะต้องห่างกันหน่อย ก็อดคิดถึงไม่ได้

“ไม่รังแกแล้ว...ขอแค่จับมือเฉย ๆ ได้มั้ย” ดวงตาคมส่งสายตาออดอ้อน

“อือ...ถ้า..ถ้าแค่นั้นก็ได้” ข้าวโพดค่อยพยักหน้ารับ

ใบหน้าหวานยินยอมรับข้อเสนอของอีกฝ่าย
ภานุยิ้มได้ทันที
เขาไม่ได้ต้องการขออะไรมากกว่านี้จริง ๆ

ตอนนี้
ไม่อยากล่วงเกินอะไรข้าวโพดให้มาก
ถ้ายิ่งแตะต้องมากว่านี้ เขาเองนั่นแหละที่จะอดใจไม่ไหว

ยังสงสารร่างเล็กนี้อยู่ ว่าคงจะทั้งเหนื่อยทั้งเพลียมากแค่ไหน

ยังมีเวลาอีกนานที่จะไขว่คว้าร่างบางนี้ไว้ในอ้อมแขนให้มากกว่านี้

มือแกร่งรุมร้อนคว้ามือเล็ก ๆ มาเกาะกุมไว้
ก่อนจะออกรถและหันมาส่งยิ้มให้ร่างบางที่นั่งหน้าแดงอยู่ข้าง ๆ

**********************

“เข้าบ้านก่อนมั้ย ข้าจะแนะนำน้องชายให้รู้จัก ” ข้าวโพดบอกกับชายหนุ่มที่มาจอดรถที่หน้าบ้านแล้ว

“น้องชายของข้าวโพด” ร่างสูงต่อคำพูดให้ ก่อนจะมองร่างเล็กนั้นเหมือนเอ็ดอยู่ในที

“หา” ร่างเล็กหน้าเหวอ ภานุจะพูดอะไรกันน่ะ

“ข้าวโพดสิ...ทำไมไม่เรียกแทนตัวว่าข้าวโพด” ร่างสูงหันมาถาม

“ก็มันไม่ชินนี่หว่า...อะไรแค่นี้ทำข่มเหรอ” ร่างเล็กหันมาแหวใส

“ตามใจค้าบบบบบบบบบบไม่กล้าข่มหรอก” ภานุประชดด้วยการลากเสียงซะยาว

“เออ..ข้าวโพดก็ได้วะ” ร่างเล็กหน้างอหงิกเป็นรอบที่เท่าไหร่ของวันแล้วก็ไม่รู้

“อื้อ..คือพ่อแม่ไม่อยู่แต่ว่าคือน้องชายของ..ข้าว..โพดก็อยู่ จะแนะนำให้รู้จักดีมั้ย” โอ้ยน่าอายชะมัดพูดออกไปแล้ว

“ครับ...อยากรู้จักแนะนำให้หน่อยสิ..เพราะหนุ่มก็แนะนำลูกสะใภ้ให้แม่รู้จักแล้วเหมือนกัน” ร่างสูงยิ้มจนตาหยี

ชอบจริง ๆ ได้หยอกล้อคนข้าง ๆ อย่างนี้ พักนี้ยิ่งน่ารัก น่ารักอยู่ด้วยแถม ได้ใจเขาไปอีกเยอะเลย
ร่างสูงเปิดประตูรถเอื้อมหยิบกระเป๋าเป้ของร่างเล็กที่วางไว้หลังเบาะรถ
ก่อนจะก้าวเดินตามร่างบางเข้าสู่ตัวบ้าน

***************************

[Simply Blue]

ต่ออีกนิดหนึ่ง

“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยย” ร่างเล็กอุทานเสียงลั่น
เมื่อเห็นพัฒนากำลังนัวเนียพัวพันอยู่กับใครอีกคน
สองร่างรีบผละออกจากกันอย่างตกใจ

“เอ่อ....กะ..กะ..กลับมาแล้วเหรอ” ร่างบางของใครอีกคนเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก

“โหยยยยยยยยยยยยยไวไฟชะมัดเลยนะ ไม่อยู่ไม่กี่วัน ไปถึงขั้นไหนแล้วเนี่ย”

ใบหน้าหวานขี้เล่นเดินเข้าหาร่างบางที่หน้าเหมือนกัน กับตัวเอง

“แกทำอะไรน้องฉันว่ะ...ไอ้โมทย์” ข้าวโพดหันมาหาคนที่นั่งทำหน้าปั้นยากอยู่ข้าง ๆ
แววตาขี้เล่นซุกซน

มีเพียงพัฒนาเท่านั้นที่เรียกชื่อเล่นของชายหนุ่ม
นอกนั้นคนอื่นจะเรียกชื่อนี้กันทุกคน

“พี่ข้าวโพด...กระเป๋าให้วางตรงไหนอ่ะ” ภานุเดินตามเข้ามาในบ้านแล้วก็ต้องชะงัก

“เฮ้ยยยยยยยยยยยพี่ พี่ พี่ ข้าวโพดมีสองคน” ชายหนุ่มตาโต

ใบหน้าสวยหวานเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน ต่างกันตรงที่อีกคนเข้าเฝือกที่แขนเท่านั้นเอง
อะ อะ อะ อะไรกันเนี่ยยยยยยยยยยยยย

**********************************

TBC

    เข้าบ้านแล้วเจอฉากเด็ดซะแล้ว แล้วอย่างงัยต่อละเนี่ย

ปล. อ่านเรื่องของพัดกับโมทย์ที่กระทู้เรื่องเพื่อนสนิท โพสต์โดย Junrai_Hyper
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2118.0

[armani]

อ้าว งี้ก็ใกล้เวลาไปเที่ยวทะเลกันแล้วสิ
ลันล้า

[mu_off]

โอ้.. เรื่องจะเป็นยังไงต่อ..

น่าติดตามจริงๆเลย..จอร์จ.. เหอๆ 

รอต่อนะค้าบ.. สู้ๆ.. 

[three]

 :m13:โป๊ะแตกเลยครับงานนี้

[jammy]

อ้าวเรื่องเพื่อนสนิทยังไม่อ่านเลยอะว้ามีเรื่องอ่านเพิ่มอีกละ เหอๆ

[THIP]

หุหุ อย่าเผลอไปจำผิดคนเข้าละ   

[nanao]

ได้เรื่องอ่านเพิ่มอีกเรื่องเลย 

[MyLoveMyBabe]

โว้วว  มีฝาแฝด แถมไวไฟซะด้วย อิอิ.

อย่างนี้นุจะจำผิดคนมั้ยน๊าาา  แต่คงไม่หรอก ดูเอาว่าคนไหน เดินไม่สะดวก คนนั้นอ่ะพี่ข้าวโพด อิอิ

นุนี้เจ้าเลห์กว่าที่คิดเนอะ ตั้งแต่สลัดคราบเฉิ่มออก เหอๆ จับกดพี่โพดซะ    เดินไม่ไหวเลย อิอิ

ว่าแต่มีเรื่องให้อ่านเพิ่มอีกเรื่องแระ หุหุ

[Simply Blue]

อ้าว งี้ก็ใกล้เวลาไปเที่ยวทะเลกันแล้วสิ  <<<<<< อิอิ  ช่ายแล้วละ  ทำม่ายรู้อ่ะ อิอิ  ขอบคุณนะที่มาติดตามกันที่นี่อ่ะ
ลันล้า   <<<<<< ล้นล้าด้วยคน อิอิ

โอ้.. เรื่องจะเป็นยังไงต่อ.. <<<<< อิอิ  มาลุ้นกันต่อ

น่าติดตามจริงๆเลย..จอร์จ.. เหอๆ  <<<<< คิก คิก ดีใจจังที่ชอบ
รอต่อนะค้าบ.. สู้ๆ..  <<<<< ขอบคุณมากกกกกก จะพยายามมาต่อให้เรื่อยๆ ไม่ให้รอกันนาน อิอิ

:m13:โป๊ะแตกเลยครับงานนี้ <<<<<< 5555 โป๊ะแตก อิอิ อร่อยอ่ะ เอาแบบทะเลรวมมิตรได้ป่าวอ่ะ อิอิ

อ้าวเรื่องเพื่อนสนิทยังไม่อ่านเลยอะว้ามีเรื่องอ่านเพิ่มอีกละ เหอๆ <<<<<< เรื่องเพื่อนสนิทเป็นเรื่องของพัดแฝดของข้าวโพดอ่ะจ๊ะ  สองพี่น้องนี้น่ารักเหมือนกัน อิอิ  อยากให้คนอ่านมีความสุขอ่ะ เลยคิดว่าถ้าได้อ่านคงชอบกัน อิอิ ไปอ่านตอนว่างๆ นะ

หุหุ อย่าเผลอไปจำผิดคนเข้าละ    <<<<< อิอิ ความรักอาจทำให้คนตาบอด แต่ใจไม่บอดจ้า จับปุ๊ปก็รู้ละ สัมผัสกับปฎิกิริยาผิดกันอ่ะ อิอิ

ได้เรื่องอ่านเพิ่มอีกเรื่องเลย  <<<<< อะนะ สนุกจ้า สองพี่น้องคู่นี้น่ารักจ้า เอาให้คนอ่านหลงกันหัวปักหัวป้ำกันไปเลย อิอิ

โว้วว  มีฝาแฝด แถมไวไฟซะด้วย อิอิ.<<<<<< อิอิ  

อย่างนี้นุจะจำผิดคนมั้ยน๊าาา  แต่คงไม่หรอก ดูเอาว่าคนไหน เดินไม่สะดวก คนนั้นอ่ะพี่ข้าวโพด อิอิ <<<<<< 5555 กลิ่นกับปฎิกิริยามันผิดกันอ่ะ
นุนี้เจ้าเลห์กว่าที่คิดเนอะ ตั้งแต่สลัดคราบเฉิ่มออก เหอๆ จับกดพี่โพดซะ   เดินไม่ไหวเลย อิอิ <<<<<< เอ๋ แบบนี้เค้าเรียกเสือซ่อนลายได้หรือเปล่าอ่ะ อิอิ

ว่าแต่มีเรื่องให้อ่านเพิ่มอีกเรื่องแระ หุหุ <<<<<< ลองอ่านดูน่า แล้วจะชอบสองพี่น้องคู่นี้อ่ะ

มาแต่แล้วจ้า   :try2:ที่แนะนำให้อ่านเรื่องเพื่อนสนิทของแฝดน้องเพราะจะได้รู้จักความน่ารักของพี่น้องคู่นี้  บอกได้เลยว่าสนุกและน่ารักเหมือนกัน   อยากให้คนอ่านได้รับอรรถรสในการอ่านแบบเต็มที่ แล้วก็มีความสุขกับเรื่องที่อ่านอ่ะนะ  ไม่ต้องรีบค่อยๆ อ่านไปนะ อย่าหักโหมนะ  :impress:  มีความสุขกันทุกคนนะจ๊ะ 

[Simply Blue]

รักนี้ต้องลองดูหน่อย ตอนที่ 15

“ทำหน้าตกใจไปได้.........ทำเป็นงงกะอีแค่มีฝาแฝดแค่เนี้ย” ข้าวโพดหันมาเอ็ดภานุที่ทำหน้าเอ๋องงเป็นไก่ตาแตกอยู่

“เอ่อแล้ว...” ภานุไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

“พัดครับ” ร่างเล็กบางอีกคนส่งยิ้มให้

“ครับ” ชายหนุ่มรับคำ มันแปลก ๆ อ่ะที่มีคนเหมือนพี่ข้าวโพดอีกคนมาทำหน้าตาหน้ารักใส่ เขาชักเริ่มสับสนแล้วสิ

“กอล์ฟครับเพื่อนผม” มือเล็กของพัฒนาผายไปทางปราโมทย์ที่นั่งนิ่งอยู่

“ครับกอล์ฟยินดีที่ได้รู้จักครับ” ภานุยิ้มให้กับร่างสูงของอีกคนที่ดูนิ่งเฉยและมองเขาแปลก ๆ
และส่งยิ้มกลับให้เขา

“พอดีผมติดธุระที่บ้าน ยินดีที่รู้จักนะครับ เดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ” ภานุยิ้มให้กับทั้งสองคน
และเดินตามร่างเล็กของข้าวโพดที่เดินนำเขาออกมานอกบ้าน

“ข้าวโพด....เดี๋ยวคืนนี้โทรหานะ” ร่างสูงยิ้มให้กับร่างบาง

“อือ” ร่างเล็กรับคำ ใบหน้าหวานเศร้าลง เดี๋ยวจะไม่เห็นหน้าภานุแล้วมันเศร้ายังไงบอกไม่ถูก

“อย่าทำหน้างั้นสิ...เดี๋ยวก็ไม่ได้กลับกันพอดี” ร่างสูงเอื้อมมือมาลูบศรีษะมนเล็กนั้นแผ่วเบา
ข้าวโพดช่างน่ารักหลือเกิน ใบหน้าหวานละมุนที่ทำหน้าเศร้า ๆ นั้นทำให้เขาแทบอดใจไม่ไหว

“หอมแก้มหน่อยได้มั้ย” ร่างสูงก้มกระซิบถามร่างบาง

“ไม่ได้นะ...พัดอยู่” มือเล็กรีบยันร่างสูงออกห่างตัว

“ไม่เห็นหรอกมั้ง...มืดขนาดนี้” ร่างสูงหันซ้ายหันขวามองหาคนที่ผ่านไปผ่านมาก็ไม่พบ

“นะ.....นิดเดียวนะ” ใ บหน้าคมออดอ้อน ร่างเล็กที่เอาแต่อมยิ้มหวาน
จมูกโด่งสัมผัสเบาที่ข้างแก้มของร่างบาง โดยไม่ต้องรอให้ตัดสินใจ

ก็เขารักนี่นา อยากกอดอยากสัมผัส ไม่เห็นว่าจะแปลกตรงไหน

ใบหน้าหวานละมุนแดงซ่านด้วยความอาย
ร่างเล็กรู้สึกชอบสัมผัสของร่างสูงมากที่สุด มันแผ่วเบา อ่อนโยน ให้ความรู้สึกดีอย่างที่ยังไม่เคยได้รับสัมผัสจากใคร

“วันเสาร์หน้าไปทะเลกันนะ” ร่างสูงเอ่ยหันมาบอกร่างบาง

“ยังไม่รู้ว่าจะว่างหรือเปล่าเลย” ร่างเล็กตอบกลับ ก้มหน้าเอียงอาย

“น๊า..อยากไปกะข้าวโพดอ่ะ...นะ...นะ..นะ” ภานุออดอ้อนเหมือนเด็ก ๆ และแกว่งมือเล็ก ๆ นั้นไปมา
เหมือนเด็กอ้อนขอขนมไม่มีผิด

“บ้า....น่ารักตายล่ะ...นึกว่าน่ารักรึไงทำไปได้” ข้าวโพดหันมาต่อว่าร่างสูง
มันก็น่ารักดีอยู่หรอกแต่ว่าแบบเนี้ย ไม่เห็นจะเข้ากันเลย

“ชวนน้องพัดกับคุณกอล์ฟไปด้วยสิ หลาย ๆ คนสนุกดีนะ” ร่างสูงพูดไปเรื่อย ๆ ระหว่างเดินออกมาที่รถที่จอดอยู่

“แหงะ....น้องพัดเนี่ยอะนะไม่เคยเรียกหรอก..เรียกแต่ไอ้พัดกับไอ้กอล์ฟ..ขืนเรียกอย่างนั้นได้ขำกันตาย” ร่างเล็กหัวเราะร่วน

“จ้า.....ไปนะ....อย่าลืมคิดถึงหนุ่มด้วยน๊าข้าวโพด” ร่างสูงเข้าไปอยู่ในรถแล้วยังไม่วายที่จะชะโงกหน้ามาพูดอะไรน้ำเน่าอีก

“อื้อ” ร่างเล็กยิ้มรับ

ก่อนจะโบกมือให้กับร่างสูงที่ค่อยเคลื่อนรถออกไป
และหันหลังเดินยิ้มเข้าไปในบ้าน

ไม่น่าเชื่อเลย คนเราเนี่ยพอรักกันแล้ว อะไร อะไร ก็ดูดีไปหมด แม้แต่ไอ้คำพูดเน่า ๆ อย่างนั้น
ที่เคยเห็นว่าพวกไร้สาระพูดกัน

ร่างบางกับภานุก็พูดกันได้ไม่ขัดเขินมันเพราะอะไรกันนะ
*************************

[Simply Blue]

“แหมหน้าบานเชียวนะ....ท่าจะไม่ใช่น้องรหัสอย่างเดียวแล้วมั้ง” พัฒนาที่นั่งอยู่บนโซฟา
เอ่ยปากแซวพี่ชายที่เดินยิ้มเข้ามาในบ้าน

“เฮ้ยยยยยยยยยย แกว่าใครอ่ะ...เรื่องเมื่อกี้ยังไม่ได้สะสางนะเว้ย” ร่างเล็กตอบกลับคนที่แซวซะหน้าหงาย

“ไอ้กอล์ฟ แกยังไม่ตอบเลยนะว่าทำอะไรไอ้พัดเมื่อกี้...เห็นนะเว้ย” ร่างเล็กหันไปแซวอีกคนที่ทำหน้าไม่ถูกขึ้นมาอีกแล้ว

“อะไร..ไม่เห็นมีอะไรนี่...ไปเร็วกอล์ฟไปนั่งหน้าบ้านกันดีกว่า...ไม่อยากอยู่ใกล้คนมีความรักว่ะ” น้องชายฝาแฝดรีบเดินเลี่ยงออกมา เพราะตอบคำถามไม่ได้

ข้าวโพดรู้ตั้งนานแล้ว ว่าปราโมทย์ชอบพัฒนา เลยเปิดโอกาสให้หลายครั้ง แต่ก็ไม่เห็นจะคืบหน้าสักที
ร่างเล็กมีรอยยิ้มจาง ๆ มองสองร่างที่เดินออกไป

ช่วงนี้อะไรก็ดีไปหมด วันเสาร์งั้นเหรอ อือ.....อยากให้ถึงวันเสาร์เร็ว ๆ จัง


**********************

กระเช้ากับข้าวที่แม่ภานุทำให้เป็นของว่างระหว่างเดินทางถูกย้ายเอาไปไว้หลังรถ
เมื่อร่างเล็กของข้าวโพดเข้ามานั่งเคียงข้าง
พร้อมกับอีกสองร่างที่เข้ามานั่งที่ด้านหลัง

“ข้าวโพดลืมอะไรหรือเปล่า” ร่างสูงหันมาถามร่างเล็กที่แต่งกายด้วยชุดลำลอง
กางเกงขาสามส่วนและเสื้อยืดคอกลมสีฟ้าสดใส

ไม่ค่อยเห็นข้าวโพดเวลาใส่ชุดลำลองเท่าไหร่
เวลาแต่งตัวแบบนี้น่ารักดีไปอีกแบบ

แต่จะเอ่ยชมก็ไม่กล้า
เพราะมีอีกสองร่างที่นั่งอยู่ด้านหลัง ได้แต่ส่งสายตาหวานซึ้งไปให้

จนร่างเล็กต้องรีบหลบแทบไม่ทัน

สัปดาห์ที่ผ่านมานี้ เขาทำให้เพื่อนที่คณะหลายคนต้องแปลกใจ

เพราะว่าทั้งภานุและข้าวโพดเอาแต่นั่งคุยกันกระหนุงกระหนิง
เหมือนคู่รักเพิ่งแต่งงานใหม่ สร้างความแปลกใจให้กับเพื่อน ๆ โดยถ้วนหน้า

แต่ก็ไม่กล้าถามเพราะกลัวฤทธิ์เดชของร่างบาง
ทุกวันภานุจะไปนั่งรอรับกลับบ้านพร้อมกันเสมอ
บางวันก็ไปเดินเที่ยวกันบ้าง

เช่นวันนี้ที่นัดกันว่าจะไปทะเล ภานุมารับข้าวโพดที่บ้านแต่เช้า เพราะกลัวว่าถ้าไปสายแดดจะร้อน
เขาโชคดีที่มีบ้านพักอยู่ใกล้ทะเลเป็นเพื่อนของพ่อ จึงได้เช่าในราคาถูก ๆ
และยังได้พ่วงน้องชายของข้าวโพดและร่างสูงของใครอีกคนที่ภานุจำได้ว่าชื่อกอล์ฟ
ที่ดูเหมือนนิ่งเฉยเย็นชา จนน่าประหลาดแต่ก็ไม่เหมือนคนไม่ดีแต่อย่างใด
ทั้งจึงตกลงไปเที่ยวพร้อมกัน

ดีซะอีกจะได้ถือโอกาสทำความรู้จักกันไปในตัว
เรื่องที่คุยในรถก็เป็นเรื่องสัพเพเหระไม่มีอะไรมาก

และไม่นานพี่น้องฝาแฝดก็ผล็อยหลับไป
และทิ้งให้เขาต้องเผชิญหน้า กับปราโมทย์ที่นั่งหน้านิ่งเฉยอยู่

“พี่หนุ่มจำผมได้มั้ยพี่” ปราโมทย์เอ่ยถาม

“เอ่อ......” ร่างสูงอึกอัก ไม่ใช่ว่าเคยไปทำเรื่องไม่ดีไว้หรอกนะ ทำไมเพื่อนของน้องพัดทำหน้าจริงจังขนาดนั้นอ่ะ

“แต่ผมจำพี่ได้นะ…ว่าจะบอกพี่หลายครั้งแล้ว” ปราโมทย์ทำสีหน้าเคร่งเครียด

******************************* ***********************
TBC

เอาละซิ แล้วกลอฟ์กับหนุ่มไปรู้จักกันตอนไหน มีความสัมพันธ์อะไรกันในอดีต....... เที่ยวทะเลครั้งนี้คงไม่ธรรมดา...

แล้วมาลุ้นกันต่อ 

[mu_off]

  ไปเที่ยวทะเลแล้ว..เย้วๆ...

พี่โพดกะน้องหนุ่ม.. รักกันๆ...  

แต่กอล์ฟรู้จักกะหนุ่มด้วยเหยอ... 

 

[THIP]

ฤาจะเป็นแฟนเก่ากัน     

[byzantines]

  สวัสดีครับผม แหะๆ เมื่อวานไม่ได้เข้าบอร์ดครับ เอาแต่ไปหาเสียง ฮุๆๆ ไว้ผลออกมาจะมาบอกนะครับ 
วันนี้ปลอดโปร่งเพราะนิยายดีๆอีกแล้วครับ รักกันใหม่ๆนี่หวานจ๋อยเลยนะครับ พอรักกันนานๆทำไมมันชักแข็งข้อบ่อยๆ  แล้วก็เช่นเคย ทำอารมณ์ค้างอีกแระ หนุ่มกับกอร์ฟรู้จักกัน เค้าไปรู้จักกันตอนไหน ตอนเด็กๆเหรอ เคยมีอดีตกานม้าย ถ้ามีจะเป็นไงล่ะนี่ คิดมากไป(ใช่ไหม)  มาเป็นบอยพิษณุเลย งุงิงุงิ สุดท้ายของคุณพี่คนแต่งและคนโพสที่นารักเหมือนเดินแต่น่าจะมากขึ้นทุกวันมากกว่า แหะๆ บับบายครับผม 

[armani]

ไปเที่ยวทะเล  

มีเวลาจู๋จี๋ให้หนำใจเลย

[nanao]

2 คู่ชู้ชื่น

น้ำทะเลจะหวานก็คราวนี้ละมั้ง   

[three]

เฮ้ไปทะเลคราวนี้โป๊ะไม่แตกแล้วฮะเป็นทะเลรวมมิตรแถมทะเลหวานแน่ๆ555 :m11:แต่สองคนนี้มีอะไรกันหวาอย่าบอกนะว่าป็นคนรักเก่าอ่ะไม่ยอมนะ :m17:พี่ฮะรีบมาต่อนะฮะค้างคาตับแล้วล่ะ