ดีใจจังที่ทุกคนชอบ
มาลุ้นกันต่อเลยละกัน
ตอน 6
"ไอ้เวรหนุ่ม เห็นดีด้วยหน่อย ชักเหลิง แม่งเอ้ย อยู่คนเดียวไปเลยเอ็ง" ร่างบางบ่นหงุดหงิด
พักนี้ตั้งแต่ไอ้เรื่องที่เกิดขึ้นที่โต๊ะข้างสนามแล้ว ร่างบางก็เริ่มรู้สึกแปลก ๆ กับภานุขึ้นมา
"เอ็งทำอะไรวะ จะแกล้งข้ากลับหรือไง ฝีมือมันคนละชั้นกันเว้ย " ร่างเล็กหน้างอง้ำ มือบางกุมอยู่ที่หน้าอก หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ เอาอีกแล้ว พักนี้เป็นบ่อยเว้ย สงสัยต้องไปหาหมอตรวจหน่อยแล้วมั้งว่าเป็นอะไร
********************
"ข้ากลับบ้านแล้วนะ ถ้าเอ็งใกล้ตายเมื่อไหร่ค่อยโทรไปหาข้าก็แล้วกัน" หลังจากที่จัดการทำความสะอาดในครัวเรียบร้อยร่างเล็กก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ยกเป้สะพายที่หลัง ก่อนจะเดินเข้าไปบอกรุ่นน้องหน้าซื่อที่นอนมองร่างบางนั้นตาแป๋ว
"ฮ้า...กลับเหรอ ผมป่วยนะพี่ กลับแล้วผมจะทำไงอ่ะ" ร่างสูงร้องเสียงหลง ลุกขึ้นนั่งทันที อะไรเนี่ยกะว่าจะแกล้งป่วยสักสองสามวัน แก้แค้นให้พี่ข้าวโพดปฐมพยาบาลซะหน่อย นี่จะกลับจริงเหรอ ไม่ห่วงน้องรหัสที่กำลังแกล้งป่วยบ้างหรือไง
"ไอ้เวรหนุ่ม ข้ารู้เอ็งหายแล้ว อย่ามาทำอ้อน เดี๋ยวข้าเตะให้คว่ำ รับรองเอ็งจะหายเป็นปลิดทิ้ง" ร่างเล็กยืนเท้าสะเอวมองหน้ารุ่นน้องกวน ๆ
"ไปจริงเหรอพี่ข้าวโพด" ร่างสูงทะลึ่งพรวดยืนขึ้น
"เออ เอ็งนี่อย่าทำตัวน่ารำคาญหน่อยเลย เห็นข้าทำดีด้วยหน่อย ชักเหลิงนะเอ็ง" ร่างเล็กทำท่าจะผละจาก
"ไม่เอาน๊า" ภานุทำท่าจะวิ่งเข้าไปหาร่างบาง
แต่ไอ้ผ้าห่มก็ดันเจ้ากรรมติดขา จนร่างสูงนั้นกลิ้งล้มไม่เป็นท่า
"โครม" เสียงดังสนั่นหวั่นไหว แต่ที่ยิ่งกว่านั้น
คนร่างเล็กกว่านี่ต้องกลายเป็นคนโชคร้าย โดนร่างสูงล้มทับเข้าให้เต็ม ๆ
"โอ้ยยยยยยยย" ร่างบางร้องลั่น
"พี่ข้าวโพด พี่เจ็บมั้ยพี่" ร่างสูงรีบหยัดตัวขึ้น ทำหน้าสำนึกผิด แต่ตอนนี้เขายังทับอยู่บนร่างบางของคนตัวเล็กกว่า
"ไอ้เวรหนุ่ม" ร่างเล็กตะโกนเสียงสูง
"เจ็บจะตายห่าแล้ว"
"ขอโทษพี่ผมขอโทษ" ร่างสูงเอื้อมมือไปคลำที่หัวของร่างบาง พยายามจะดูให้ได้ ว่าร่างเล็กนั้นบาดเจ็บตรงไหน
"เจ็บตรงไหนอ่ะพี่" มือแกร่งประคองแก้มใสไว้ ค้นหาร่องรอยบาดเจ็บของร่างเล็กตรงหน้า
ในชั่วขณะหนี่ง ดวงตาสองคู่สอดประสานสบกันนิ่ง ต่างฝ่ายต่างหยุดพูด
ความรู้สึกแสนหวาน หลั่งไหลท่วมท้น
มือแกร่งประคองใบหน้าเนียนหวานนั้นไว้
ริมฝีปากร้อนรุ่มของภานุ ค่อยบรรจงแตะริมฝีปากของร่างบางนิ่ง ก่อนที่ปลายลิ้นร้อนรุ่มจะชำแรกผ่านเข้ามา
ร่างบางนิ่งสงบ ทุกส่วนของร่างกายเหมือนจะหยุดการทำงานลงไป
ริมฝีปากอิ่มงามเปิดรับปลายลิ้นของฝ่ายตรงข้ามอย่างอัตโนมัติ
ดวงตากลมโตปิดสนิท
นานแค่ไหนไม่มีใครรู้
ต่างฝ่ายต่างลองลิ้มชิมรสความหวานของฝ่ายตรงข้ามที่มอบให้
มือร้อนรุ่มควานเข้าภายใต้เสื้อเชิตสีขาว ลูบไล้เข้าหาผิวเขียวเนียนเรียบลื่นนั้น ก่อนจะลากผ่านขึ้นไปด้านบน
ในขณะที่ริมฝีปากร้อนรุ่มยังคงแนบสนิทอยู่กับริมฝีปากบางอิ่ม อย่างไม่มีทีท่าจะยุติง่าย ๆ
อะไร อะไร ดุเหมือนจะเตลิดไปใหญ่ ถ้าไม่มีเสียงของ.......
"ตุบ" เป้ที่ร่างบางสะพายหลังไว้หล่นลงข้างตัว
เรียกสติของทั้งสองร่างได้ทันที
ร่างเล็กสะดุ้ง.....พอกับที่ร่างสูงนั้นก็รู้สึกตัว
รีบผละออกจากกันทันที
"เอ่อ...พี่ข้าวโพด..คือ" ร่างสูงเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก
เขาไม่รู้จะทำหน้ายังไงดี เกิดมาไม่เคยทำบ้า ๆ อะไรกับใครอย่างนี้ ที่น่าตกใจยิ่งกว่า เขาชอบรสสัมผัสนี้ มันอิ่มล้น เต็มไปด้วยความรู้สึกพิเศษ คล้ายกับว่าได้พบเจอกับสิ่งที่ตามหามานานแสนนาน
"หยุด...เอ็งไม่ต้องพูดอะไรแล้ว" ร่างเล็กหน้าแดงก่ำ ก้มหน้านิ่ง ครั้งแรกที่สนามข้างสระน้ำมันเป็นอุบัติเหตุ แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่ อะไรมันดลบันดาลให้ร่างบางทำอย่างนี้
"แต่ว่า..ผม" ภานุไม่รู้จะเอ่ยอะไรดี เขาผิด เขาผิดใช่มั้ยที่ทำอย่างนี้ แต่ว่าเมื่อกี้พี่ข้าวโพดก็ไม่ได้ขัดขืนแล้วก็ไม่ได้มีทีท่าต่อต้านต่อเขาเลยสักนิดนี่นา
"เรื่องนี้เอาไว้พูดกันวันหลัง...วันนี้ข้า..ข้ากลับก่อนล่ะ" ร่างเล็กลุกพรวด พราดรีบวิ่งออกจากตรงนั้นทันที
"พี่เดี๋ยวผมไปส่ง..เดี๋ยวก่อนพี่" ร่างสูงลุกขึ้นวิ่งตามร่างเล็ก เขาไม่เข้าใจหรอกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันกันขึ้นเพราะอะไร เขาไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้นล่ะ แต่ตอนนี้สิ่งสำคัญคือต้องตามร่างเล็กนี้กลับมาก่อน
"ไอ้หนุ่ม..เอ็งไม่ต้องตามมานะ.."ร่างเล็กตะโกนไล่หลัง
"ถ้าเอ็งตามมาข้าจะไม่พูดกะเอ็งตลอดชาติ" ร่างเล็กตะโกนลั่น เพื่อให้ร่างสูงกว่าได้ยินชัดเจน
"พี่..แต่.แต่ว่า" ภานุยังคงตาม ประโยคที่ได้ยินทำให้เขาต้องหยุดคิด พี่ข้าวโพดกำลังโกรธมาก และกำลังสับสน
เหมือนกับเขา เขาเองก็กำลังสับสน เกิดอะไรขึ้นนะ เมื่อกี้นี้มัน....อะไรกัน ....ความรู้สึกอุ่นล้ำยังไม่จางหายจากริมฝีปากร้อนรุ่มของตัวเอง
"พี่ข้าวโพดผมขอโทษ" ภานุบอกตัวเอง เขาไม่รู้ว่าทำอะไรลงไป รู้แต่ว่าตอนนั้น หัวใจมันต้องการ
สมองมันสั่งให้ทำ.....ตามความรู้สึกของหัวใจ
อะไรกัน.......นี่เขาเป็นอะไรกันแน่
TBC
เอาละซิมีเคลิ้มจูบกันไปขนาดนั้น แล้วจะเกิดอะไรขึ้นต่อละที่นี่ จะวิ่งตามเสียงของหัวใจ หรือจะหนีหายกันไป มาตามดูความพยายามของสองหัวใจกันต่อตอนหน้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
