เรื่องสั้นคั่นเวลา.....ก็แค่ผู้ชายหยอกล้อกัน ตอน 6 ความสุขของเดียร์ เอ้า แผ่นดิสก์อยู่ที่ไอ้เดียร์นี่หว่า แล้วเป็นไงล่ะ กว่าจะรู้ตัวก็ปาเข้าไปเกือบตีหนึ่ง งานจะเสร็จมั้ยเนี่ย
ไอ้งี่เง่านั่นก็พิมพ์ช้าอย่างกับเต่าคลาน....ตั้งใจจะเอางานมาพิมพ์และจัดเรียงรูปเล่มเอง แล้วเป็นไงล่ะ
ติดกระเป๋าไอ้เดียร์ไปเมื่อวันก่อนที่แอบแกล้งยืมปากกามันแน่ ๆ
แล้วทีนี้ทำไง
ก็ไม่ทำยังไงหรอก
ก็แค่ต้องถ่อมายืนอยู่หน้าห้องไอ้เดียร์มันไง
ทำงานไม่ได้ จะส่งงานอยู่มะรอมมะร่อแล้ว ก็เลยต้องถ่อมายืนประตูเคาะห้องน้องนาเดียร์ อยู่นี่ไง
"เฮ้ย เปิดหน่อยเด่ะ นอนหรือยังวะเนี่ย"
ไม่นานหรอก แค่รอบที่สิบเองที่ยืนเคาะประตูห้องไอ้เดียร์เนี่ย ยืนจนขาแข็ง ยืนจนโมโห
ได้ยินเสียงน้ำไหลจากก๊อกน้ำ ก็นั่นแหละ อาบน้ำชัวร์ ตีหนึ่งมันเพิ่งอาบน้ำ เออเจริญดีนะ กลางคืนไม่หลับไม่นอน
"เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย ไอ้เดียร์โว้ยยยยยยย เอาแผ่นดิสก์มาให้หน่อยเด่ะ"
แหกปากเข้าไปสิ ตะโกนจนข้างห้องรำคาญเห็นออกมาชะเง้อชะแง้มอง แล้วก็ทำหน้ายุ่งเหยิง
ก็อย่างว่าแหละคนจะหลับจะนอนมาแหกปากเวลานี้ เขาไม่ด่าเอาก็บุญหัวเท่าไหร่แล้ว
"ไอ้เดียร์ ถ้าไม่เปิดประตูกูจะ...พ..พัง"
เอ่อ แล้วนี่ไปตกถังน้ำมาจากไหนเนี่ย
"หวัดดี..."
เอ้า ไหงมันอยู่ในสภาพนี้หล่ะเนี่ย เปียกไปทั้งตัวเลยนี่หว่า แล้วกลิ่นเหล้า โห มึง หึ่งเชียวไอ้เดียร์
"เอาแผ่นดิสก์มาเดะ กูจะรีบกลับไปทำงานต่อแล้ว เอ้าเฮ้ย อะไรเนี่ย ไอ้เดียร์ เฮ้ย เฮ้ย"
ฮวยที่ยืนทำหน้ายุ่งต้องรีบประคองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเอาไว้ไม่ให้ล้มลงไปทั้งยืน รีบประคองเข้าห้องทั้งที่ไม่อยากใส่ใจแต่สุดท้ายก็ลากให้คนเมาไม่ได้สติเข้ามาอยู่ในห้อง และจับโยนลงไปบนเตียง ก่อนจะมายืนท้าวเอวมองร่างที่กลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง ในสภาพเปียกปอนไปหมดทั้งตัว โดยที่ยังสวมเสื้อผ้าชุดเดิมที่เจอกันเมื่อช่วงเย็น
ไอ้สภาพแบบนี้ จะเป็นอะไรไปได้ นอกจากมันเมา คนอกหักมันก็เป็นแบบนี้แหละ
"ไหงอาบน้ำทั้งไม่แก้ผ้าวะ เฮ้ย ลุกมาคุยกันก่อนซิไอ้เดียร์"
ยกเท้าเตะไปที่หน้าขาของคนที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมา แล้วก็ได้แต่ส่ายหัว เมื่อร่างนั้นไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง
เหมือนในเวลาปกติ นอกจากหายใจหนัก แล้วก็สะบัดหน้าหนี บ่นอะไรงึมงำไปเรื่อย ฟังไม่ได้ศัพท์
ฮวยยืนมองนิ่ง ๆ แล้วก็ได้แต่มอง
แล้วก็ต้องปลงกับคนที่เมาเละ
อกหักแค่นี้ไม่เห็นตาย แต่มันจะตายเพราะโรคตับแข็งนี่ล่ะว้า ไอ้เวลาดี ๆ ก็ดีอยู่หรอก
แต่เวลาเมานี่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเล้ยยยยยยยย
"เฮ้ย ทำไมไปอาบน้ำทั้งอย่างนั้นวะ เออ เอาเหอะแล้วแต่มึงแล้วกัน เอาดิสก์ไว้ไหนวะ ในกระเป๋าหรือเปล่า"
ถามไปก็เท่านั้น เมื่อไม่มีการตอบรับ ฮวยก็เลยต้องก้มลงไปเขย่าแขนให้เดียร์รู้สึกตัว
ก็ไม่เห็นจะมีอะไรนอกจากที่เดียร์ทำตาปรือแล้วส่งยิ้มหวานจ๋อยมาให้
แหม ยิ้มหวานเชียวนะมึง พอทีนี้ทำเป็นยิ้ม ตลกดีเว้ย เอากะมันสิวะ
"พี่แจนจ๋า ดิสก์อยู่ในกระเป๋าจ่ะ มานอนนี้เร้ว หนาวจังเลยอ่ะ กอดผมหน่อยนะพี่แจน"
กูไม่ใช่พี่แจนครับ กูพี่ฮวยครับ น้องนาเดียร์ตาขวาง ไม่ต้องมาทำเป็นตบที่นอนเรียกหรอก กูไม่นิยมของแปลก
"ทำไมอ่ะ ทำไมไม่นอนอ่ะ พี่แจนอ่ะ พี่แจน ทิ้งผมไปมีคนใหม่เหรอ พี่แจน พี่แจน ฮือ ฮือ พี่เห็นมันดีกว่าผมเหรอ
พี่เห็นมันดีกว่าได้ยังไง พี่แจนผมรักพี่แจนนะพี่แจน ฮือ ฮือ"
กูม่ายช่ายพี่แจนของมึงคร้าบบบบบบ น้องนาเดียร์ตาขวาง เฮ้ย แล้วอะไรวะเนี่ย มึงจะมากอดกูทำม้ายยยยย
กูไม่อยากเปียกไปด้วยนะ เหยย เสื้อกูเปียกหมดแล้ว ไอ้เดียร์ พอเลย โว้ยยยยยยยย อย่ามากอดกูนะโว้ย
ฮวยได้แต่โวยวายไปเรื่อย เมื่อเดียร์ไม่ยอมปล่อยแถมซ้ำยังซบหน้าลงไปร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่แนบอกซะอีก
แล้วอย่างนี้ฮวยจะทำอะไรได้ ก็ได้แต่ทำหน้าแหย แล้วก็หาทางสลัดคนที่เข้ามากอดออกไปให้ได้แค่นั้นเอง
"ตัวเปียกนะมึง ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนได้มั้ยล่ะ"
เมื่อเห็นท่าว่าแกะไม่ออกแน่ ๆ ฮวยก็เลยต้องเอ่ยบอกออกไปทั้งอย่างนั้น และหวังว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจสิ่งที่พูด
แต่คนที่เข้ามาซบอกก็ร้องไห้โวยวายไม่ยอมสนใจจะทำตาม
"ผมเจ็บนะ ผมรักพี่มากเกินไปเหรอ พี่แจนทำไมทำอย่างนี้กับผม ทำไมทำอย่างนี้"
เปล่าโว้ยยยยยยยย กูไม่ได้ทำ เลิกเอาหน้ามาถูเสื้อกูได้แล้ว เออ เอาเข้าไป เอาเข้าไป แม่งเอ้ยยยยยยย
ไม่เปียกก็ต้องเปียกไม่เละก็ต้องเละ โว้ยยยยยยย ทำยังไงดีวะเนี่ย
"ทำไมไปอาบน้ำทั้งอย่างนี้วะ ลำบากกูอีก เฮ่อ เอ้าปล่อยซะทีกูจะกลับบ้านแล้วไม่เอาแม่งแล้วแผ่นด้งแผ่นดิสก์"
คนตัวโตทำท่าจะลุกขึ้นเพื่อเดินหนี แต่คราวนี้ เดียร์ที่อยู่ในสภาพเมาไม่ได้สติ ค่อย ๆ ผละใบหน้าออกห่างจากไหล่ที่ใช้เป็นที่ซับน้ำตา แล้วก็นั่งจ้องหน้าของฮวยนิ่งงันอยู่อย่างนั้น
นัยน์ตาปรือปรอย ที่ยังมีหยาดน้ำตาคลอ ท่าทางเศร้า ๆ แววตาที่มีแต่ความเจ็บปวด
"เดียร์ขอโทษ...เดียร์จะไม่ทำตัวเป็นเด็กอีก"
เบาหวิว น้ำเสียงที่แผ่วเบาสั่นไหวเอ่ยบอก แล้วหยดน้ำตาก็พรั่งพรูหลั่งรินรดใบหน้าลงมามากมาย
คนที่นั่งร้องไห้อยู่ตรงหน้าฮวยไม่ได้พูดอะไรอีกแม้สักคำเดียว
ร่างนั้นค่อย ๆ เอนกายลงนอนอย่างช้า ๆ และพลิกร่างนอนหันหลังไม่ยอมมองหน้าฮวยอีก ผ้าห่มที่กองลู่อยู่บนเตียงถูกปลายนิ้วที่สั่นระริกรั้งขึ้นมาคลุมร่างกายของตัวเองอย่างช้า ๆ
หนาวจังเลย
อากาศหนาว
แล้วก็เย็น เย็นจนไม่รู้ว่าจะทำยังไง ทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนร้องไห้เพราะว่าความหนาวเย็นที่ปะทะร่างกาย
หลับตาลงแล้วทั้งที่ยังสะอื้นไห้ และน้ำตายังไม่ยอมหยุดไหล
"ไม่ทำตัวเป็นเด็กแล้ว เดียร์ไม่ทำตัวเป็นเด็กแล้ว นะพี่แจน เดียร์ไม่ทำอีกแล้ว"
เสียงบ่นงึมงำในความเงียบงัน ฮวยได้ยินทุกคำพูด คิดว่าตัวเองไม่ได้ใส่ใจคนที่นอนนิ่ง ๆ อยู่ข้าง ๆ ทั้งที่ไม่คิดจะใส่ใจ แต่กลับสนใจทุกคำพูดอย่างไม่น่าเชื่อ
ไม่ใช่คนใจแข็ง
แต่ก็ไม่ได้อ่อนไหว
และเวลานี้ก็ไม่รู้ว่าทำไม ถึงทำเรื่องที่ตัวเองไม่คิดว่าจะทำ
"ไอ้เดียร์เปลี่ยนเสื้อก่อนเร็ว...เดี๋ยวได้เป็นปอดบวมตายหรอก ลุกขึ้นก่อนสิวะ เสื้ออยู่ไหน อะไรวะเนี่ย เฮ่อ"
ดึงแขนให้ลุกขึ้นมา แต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมลุกขึ้นมา จะปล่อยให้นอนไปทั้งเปียก ๆ แบบนี้ก็ไม่ไหว แล้วจะทำยังไงได้ก็ต้องเปลี่ยนเสื้อให้เหรอวะเนี่ย เป็นภาระอะไรของกูวะ มีแต่ภาระ ภาระ ภาระ
โอ้ย ปวดกบาลจริงโว้ยยยยยยยย
บ่นกับตัวเองแล้วก็ต้องจัดการพลิกร่างที่นอนนิ่งให้หันมาเผชิญหน้า กว่าจะถอดเสื้อยืดที่เปียกโชกออกจากร่างของเดียร์ได้ก็แสนจะทุลักทุเล
"ไอ้ฮวย ระวังตัวมึงไว้ให้ดีเถอะ"
ฮั่นแน่ กูนี่ไงฮวย อุตส่าห์ช่วยเหลือดันมาพูดจาอาฆาตกูเหรอ งั้นก็นอนไปทั้งอย่างนี้แล้วกัน
มือกำลังจะหยิบเสื้อยืดเปียกน้ำที่หล่นลงข้างเตียงมาโยนคืนให้
แต่เมื่อก้มลงเตรียมจะเก็บเสื้อบนพื้นกลับถูกรั้งฝ่ามือเข้าไปแนบอยู่ที่ข้างแก้มร้อนผ่าวของคนเมาอย่างรวดเร็ว
"หนาว..ฮือ ฮือ หนาว"
เดียร์เอ่ยบอกออกไปทั้งที่ปากสั่นและร่างกายสั่นสะท้านเพราะความเย็นของอากาศ
ไม่รู้สึกตัวเลยสักนิดว่าทำอะไรลงไปบ้าง ทำได้แค่เพียงแนบแก้มกับฝ่ามืออุ่น ๆ ของใครสักคน
และรู้สึกถึงความอบอุ่นจากคนที่เอนร่างกายลงมาหาหาและโอบกอดเอาไว้อย่างทะนุถนอม
ในความทรงจำที่ลางเลือน
สิ่งเดียวที่ทำให้หยุดร้องไห้และยิ้มออกมาอย่างเป็นสุขก็คือการที่ฝ่ามืออุ่น ๆ นั้นแตะเข้าที่เส้นผมและลูบไล้เล่น เหมือนการปลอบโยน เหมือนอยากปลอบใจ
ทั้งที่อยากรู้ว่าได้รับความอบอุ่นนี้จากใครแต่ไม่ว่าพยายามแค่ไหนก็ลืมตาไม่ขึ้น
ทั้งที่อยากจะเห็นหน้าคนที่ให้ความอบอุ่น แต่ก็ทำไม่ได้
ในความรู้สึกปวดร้าว กลับมีความทรงจำดี ๆ บางอย่างแฝงอยู่ในความรู้สึกที่แสนเลือนลาง
"น้องนาเดียร์ตาขวาง..ก็ได้..พี่ฮวยจะอยู่ข้าง ๆ ก็ได้วะ..กูไม่ได้อยากทำให้หรอกนะไอ้ที่ทำเนี่ยเพราะจำใจนะโว้ย"
เหมือนได้ยินอย่างนั้น แล้วเดียร์ก็หัวเราะเสียงเบาในลำคอ
จำใจเหรอ
จำใจเลยเหรอ
เออดีแล้วที่มึงจำใจทำ กูชอบ กูชอบฝืนใจมึง สะใจดี
กูชอบที่เห็นมึงทำอะไรที่ต้องฝืนใจ
ไอ้ฮวยมันฝืนใจทำอะไรไม่รู้ แต่มันฝืนใจ ดีใจจัง ได้แก้แค้นคืนแล้ว ไอ้ฮวยมันกำลังต้องทำเรื่องที่ฝืนใจ
ฮ่า ฮ่า ฮ่า มีความสุขจังเลย
TBC.....
ความสุขของเดียร์........คิดกันไปถึงไหนแล้ว กลับมาก่อน อิอิ แต่ก็คุ้มนะ นานๆ จะได้เห็นสองคู่กัดกอดกัน จริงหรือป่าว
สปอยตอนหน้า "ปิดประตูตีแมว" 5555 รู้น่าคิดอะไรกันอยู่
มารอลุ้นกันต่อไป
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
