หัวข้อ: The rainbow project เรื่องสั้น 7 เรื่อง 7 คนเขียน (อัพให้ใหม่ง่ายกว่าทำลิ้งค์)

[nataxiah]

น้องฟ้า คนจริงใจอยู่ทางนี้ครับ

มาอยู่กับพี่ก็ได่้นะครับ 

[nataxiah]

 

เต้นด้วยคน เห็นคุณลมเต้นแล้วคึก

ตอนรับสีเขียวครับ

[nataxiah]

เด็กแบบนี้ อยากเจอมั่งจัง 

คุณเหลือง ยกให้ผมอบรมไหมครับ 

[onjazz26]

อือม์....เรื่องนี้เกี่ยวโยงกะเรื่องของเรนเจอร์สีม่วงด้วยหรอ....   
...น่าสนใจมากมาย...
พ่อพระเอกยังไม่ออกใช่เป่า...หรือว่า...คือ...พ่อสายลม
สายลมห่มฟ้าช่ายยยยป่ะ หุ หุ

สู้ต่อไปนะ....เรนเจอร์สีน้ำเงิน
(รอบนี้ไม่ลบกาทู้แล้วช่ายมั๊ย )

[สายลมห่มฟ้า]

ไม่ลบแล้วครับ ผิดพลาดทางเทคนิคนิดหน่อย 


พระเอกผมคาดเดาไม่ยากเลยใช่ไหมอะ 

[MonarcH]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[malula]

มาต้อนรับน้องฟ้า กะ พี่ลม

[สายลมห่มฟ้า]

 

ตอนรับสีแสดดดดดดดด

[MonarcH]

Butterfly 1

...ตั้งแต่หัวค่ำจนตีสอง ผมต้องถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่รู้ว่าตัวเองคิดถูกหรือผิดที่ต้องจำใจรับข้อเสนอของป้าธเนศเพราะมันเป็นทางเดียวที่ผมจะตอบแทนบุญคุณที่ป้าแกส่งเสียผมจนเรียนจบจากมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง รวมทั้งคอนโดริมถนนสุขุมวิทห้องนี้ และรถยนต์ญี่ปุ่นคันหรูที่ป้าแกเบื่อก็เลยยกให้ผมใช้ตั้งแต่สมัยเรียน...
“ฉันจะไปดูร้านนวดที่จะเปิดใหม่ที่ออสเตรเลียประมาณ 6 เดือน ระหว่างนี้แกยังไม่ได้ทำงานก็ไปช่วยดูบาร์แทนฉันหน่อยนะ”  ผมยังจำคำพี่ป้าบอกผมเมื่อเย็นนี้ได้แม่น
“ให้กริชไปดูแลกิจการบาร์เกย์เนี่ยนะ”  ผมขยับแว่นแล้วถามเสียงหลง
“ใช่ ทำไม มีปัญหาอะไรเหรอ”  ป้าธเนศถามเสียงต่ำ
“ก็...ก็...ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่กริชไม่แน่ใจว่าจะทำได้หรือเปล่า”  ผมตอบเสียงอ่อย
“ทำได้สิ ฉันจบ ม. 3 ยังทำได้เลย แล้วแกเรียนจนจบมหาลัยดังค่าหน่วยกิตปีละเป็นแสนทำไมจะบริหารไม่ได้”
“...เอ่อ...”
“พรุ่งนี้ฉันจะให้ธัญญ่าพาไปแปลงร่าง สภาพแบบนี้เด็กมันคงปีนเกลียวเอาแน่ ๆ และระหว่างฉันไม่อยู่มีอะไรก็ให้ธัญญ่าช่วยละกัน”  ป้าธเนศพยักพเยิดไปทางเกย์สาวใหญ่คนสนิทที่นั่งข้าง ๆ
“รูปร่างหน้าตาแบบน้องกริชนี่ ถ้าเข้าไปบริหารหนูกลัวว่าแขกจะมาติดมากกว่าเด็กที่ร้านนะเจ๊”  พี่ธัญญ่าพูดยิ้ม ๆ
“จริง ๆ แล้วกริชมันน่ารักนะ แต่ชอบทำตัวซื่อ ๆ เซ่อ ๆ ไม่แต่งเนื้อแต่งตัว มิน่าถึงไม่มีแฟน” 
“..........................”  ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยิ้มแหย ๆ ให้ผู้สูงวัยทั้งสอง
*
*
...ครอบครัวของผมเป็นครอบครัวชนชั้นกลาง พ่อแม่ก็ทำงานปกติ แต่ค่าใช้จ่ายก็ชักหน้าไม่ถึงหลังทุกเดือน ทั้งผ่อนรถผ่อนบ้าน และยังต้องส่งเสียลูกอีกสามคน ผมโทษว่าเป็นความผิดของตัวเองที่ตอนมัธยมปลาย ผมเกเรมาก ติดเพื่อน ติดแฟนคนแรก และเพราะความรักครั้งแรกที่ต้องจบลงในช่วงก่อนเอ็นทรานซ์ทำให้ผมสติแตก ไม่มีกำลังใจในการอ่านหนังสือ ไม่ไปติว ไม่ตั้งใจเรียน ไม่อยากไปโรงเรียน ไม่อยากไปเจอหน้าคนนั้น...

...สุดท้ายแล้วผมก็เอ็นไม่ติด ความเสียใจเรื่องความรักของผม ไม่เท่ากับความเสียใจที่ทำให้พ่อกับแม่ผิดหวัง เพราะผลการเรียนของผมอยู่ในเกณฑ์ดีมาตลอด เกรดเฉลี่ยไม่ต้องลุ้น ตั้งแต่เรียนมาไม่เคยต่ำกว่า 3.6...ครอบครัวของผมตั้งความหวังไว้มาก เพราะถ้าให้ผมเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนพ่อกับแม่คงต้องลำบากกว่าเดิมแน่นอน...

...ป้าธเนศเป็นพี่ชายของแม่ แกมีศักดิ์เป็นลุง แต่แกให้ผมเรียกป้ามาตั้งแต่เด็ก...ผมจำได้ว่าป้าธเนศใจดี มักจะมีขนมหรือของเล่นแปลก ๆ จากเมืองนอกมาฝากบ่อย ๆ แม่บอกว่าป้าแกรวยเพราะได้สามีเป็นฝรั่งและทำธุรกิจหลายอย่างที่เมืองนอก แต่พออายุเยอะขึ้นแกก็ย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยได้สิบปีแล้ว ที่นี่แกก็มีธุรกิจหลายอย่างซึ่งส่วนมากจะเป็นอสังหาริมทรัพย์ให้แกนั่งกินนอนกินอย่างสบาย...

...แต่...ธุรกิจที่ป้าธเนศรักและผูกพันที่สุดคือ The Butterfly Boy บาร์เกย์ชื่อดังย่านสีลม ดังถึงขนาดที่ว่าเพื่อนเกย์ของผมในคณะชวนไปดูโชว์ที่เลื่องลือว่าดุเด็ดเผ็ดมันส์สะเทือนวงการ ท้าทายอำนาจรัฐแบบที่ร้านอื่นไม่กล้าทำ...ผมไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไรและก็ไม่เคยไปแถวนั้นด้วย มันเป็นอโคจรสถานที่ผมสัญญากับตัวเองว่าจะตั้งใจเรียน ไม่ยุ่งเกี่ยวกับอบายมุขทุกชนิด ต้องรีบเรียน รีบจบ รีบทำงานหาเงินช่วยพ่อแม่ และที่สำคัญคือ ผมไม่อยากรบกวนป้าธเนศนานเกินไป...

...ป้าธเนศไม่มีลูกจึงอยากช่วยดูแลรับผิดชอบค่าใช้จ่ายเรื่องการศึกษาให้หลาน ๆ โดยเฉพาะค่าเทอมของผมซึ่งป้าแกจัดแจงพาผมไปสมัครเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนที่เรียนเป็นภาษาอังกฤษ ค่าหน่วยกิตแพงมาก ถ้าไม่ได้ป้าธเนศผมคงไม่มีปัญญาเรียนแน่ ๆ เท่านั้นยังไม่พอ แกยังโอนรถคันเก่าของแกให้ผมไว้ขับไปเรียนเพราะมหาวิทยาลัยอยู่ไกลมาก รถคันเก่าของแก หมายถึงรถที่เพิ่งเปลี่ยนจากป้ายแดงเป็นป้ายขาวได้ไม่ถึงปี เพราะแกดันอยากได้รถยุโรปค่ายดาวสามแฉกคันใหญ่เท่าบ้านมานั่งเชิด ๆ รถญี่ปุ่นคันละเกือบสองล้านจึงตกมาเป็นของผมแบบไม่ทันตั้งตัว...
*
*
...ในที่สุดบ่ายนี้ผมก็ต้องมาช็อปปิ้งกับพี่ธัญญ่าที่ห้างหรูกลางกรุงเทพ ดูพี่แกตื่นเต้นมากที่ได้รับหน้าที่ดูแลการเมคโอเวอร์ให้ผม เริ่มจากแกให้ผมใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นไปช็อปปิ้งเพราะรับไม่ได้กับเสื้อผ้าชุดอื่นของผมในตู้ แกจูงมือผมตรงดิ่งเข้าห้องเสื้อชื่อดังซึ่งผมมารู้หลังจากเข้ามาแล้วว่าเจ้าของร้านเป็นแขกประจำของ The Butterfly Boy และเป็นเพื่อนกับป้าธเนศทำให้ได้ส่วนลด และสิทธิพิเศษมากมาย แค่ร้านนี้ร้านเดียว ผมได้เสื้อและกางเกงมา 5 ชุด และผมใส่ชุดใหม่ออกมาจากร้านเป็นเสื้อเชิ้ตลายสวยกับกางเกงยีนส์ขาเดฟผ้านิ่มซึ่งผมไม่คิดว่าชีวิตนี้จะยัดขาลงกางเกงแบบนี้ได้...

...จากนั้นพี่ธัญญาก็พาผมไปตัดผมทรงใหม่กระชากลุคแถมยังทำสีตามแฟชั่น ตามมาด้วยการบังคับให้ผมใส่คอนแทคเลนส์สีเทาที่ผมไม่เคยคิดจะใส่เพราะมันดูหลอกตา แต่พอทั้งหมดได้มาอยู่กับเสื้อผ้าและทรงผมแบบนี้ตาสีเทามันช่วยทำให้ดูเฉี่ยวเปลี่ยนบุคลิกเป็นคนที่มั่นใจและดูแรงขึ้นมาก...
“คนพวกนั้นต้องคิดว่าพี่เลี้ยงต้อยแน่ ๆ เลย”  พี่ธัญญ่าพูดขำ ๆ ขณะที่ผมขับรถไปส่งพี่เค้าที่สีลมหลังจากเราช็อปปิ้งกันเสร็จ
“เป็นกริชก็คิดแหละพี่ ดูสิ ของเต็มหลังรถเลย กริชยืนเฉย ๆ พี่ธัญญ่าจัดการให้เองหมด คนขายคงคิดว่าพาเด็กมาซื้อของ”
“สะใจมาก เกิดมาไม่เคยได้ใช้เงินแบบนี้มาก่อนเลย เจ๊ธเนศแกบอกว่าใช้ให้หมด ถ้าไม่หมดไม่ต้องกลับมา พี่ก็เลยจัดให้เต็มวงเงินแสนนึงเลย”
“เสียดายเงินอ่ะ”  ผมพูดเบา ๆ
“มันเป็นการลงทุนแปลงร่างให้ผู้บริหารใหม่ของบาร์ เจ๊ธเนศแกไม่เสียดายหรอก อีกอย่างกริชก็เป็นหลานแท้ ๆ เงินแค่นี้แกไม่ระคายเคืองหรอก”
“ทำไมต้องให้กริชเปลี่ยนลุคแบบนี้ด้วยอ่ะพี่”  ผมสงสัย
“ในบาร์น่ะเสือสิงห์กระทิงแรดทั้งนั้น ถ้ากริชเด๋อ ๆ ด๋า ๆ เข้าไปไม่มีใครฟังและเชื่อถือกริชหรอก”
“เราเป็นนายจ้างเค้านะ ไม่ฟังเราได้ยังไง”
“เข้าไปทำงานจริง ๆ จะรู้ว่ามันไม่ง่ายเลย”
“อ้าว ถ้ามันไม่ง่ายแล้วทำไมป้าเค้าให้กริชมาทำอ่ะ จ้างคนเก่ง ๆ มีประสบการณ์ซะก็จบ”
“คนเก่งหาที่ไหนก็ได้ แต่คนดีและคนที่ไว้ใจได้มันหายาก ธุรกิจนี้ไม่ใช่ว่ามีเงินอย่างเดียวแล้วจะทำได้นะ มันต้องมีองค์ประกอบอื่นด้วย”
“ถึงสีลมแล้ว พี่จะให้กริชจอดตรงไหนก็บอกนะ”
“เดี๋ยวพี่จะพาไปจอดที่โรงแรม เจ๊แกเช่าที่ไว้ ต่อไปเวลามาทำงานก็มาจอดที่นี่นะ”
“ครับ”
*
*
...ผมมีนัดกับป้าธเนศในอีกสามวันต่อมา ก่อนแกจะเดินทางไปดูแลร้านนวดที่จะเปิดใหม่ในประเทศออสเตรเลีย ระหว่างนี้พี่ธัญญ่าก็คุยรายละเอียดเรื่องงานอย่างคร่าว ๆ ทุกวัน แกงัดวิธีปราบเด็กบาร์มาสอนผมแบบหมดไส้หมดพุง แต่ก็ยังอดห่วงไม่ได้ว่าผมจะรับมือผู้ชายในร้านกว่าครึ่งร้อยได้หรือไม่...

...ผมตื่นเต้นมากที่ต้องแต่งตัวหล่อและเดินเก๊กเข้าไปในซอยประตูชัยแหล่งรวมบาร์เกย์ย่านสุรวงศ์ เกิดมาไม่เคยย่างก้าวเข้ามาในสถานที่อโคจรอย่างนี้ แม้ว่าตอนนี้สองข้างทางยังไม่มีคนพลุกพล่าน แต่ผมกลับเดินหน้าร้อนวาบไม่สนใจคนที่มองว่าไอ้นี่มาทำอะไรตอนเย็นแบบนี้ จนมีคนเดินมาถามว่าเข้ามาสมัครงานร้านไหน และชวนให้ผมเป็นเด็กบาร์ร้านของตัวเอง ผมได้แต่มองหน้านิ่ง ๆ เชิด ๆ ตามที่พี่ธัญญ่าสอนไว้...

...ทันทีที่ผมก้าวเข้าไปในร้าน The Butterfly Boy ตามป้ายหน้าประตู กลิ่นอับน้อย ๆ ปะทะจมูก มันเป็นกลิ่นที่กระตุ้นความรู้สึกบางอย่าง ผมใจเต้นแรงขึ้นเมื่อทุกสายตาหันมามองผมเป็นตาเดียว พี่ธัญญาปรี่เข้ามาจูงมือผมขึ้นชั้นสองที่เป็นห้องทำงานของผมในระหว่างที่รักษาการเจ้าของร้านแทนป้าธเนศ...
“พร้อมแล้วนะ”  ป้าธเนศถามเป็นคำถามปิด ไม่ให้ผมปฏิเสธได้เลย
“พร้อมครับ”  ผมตอบเสียงเบา
“อะไรนะ”  ป้าตะคอกถาม ผมสะดุ้ง ป้าไม่เคยทำเสียงอย่างนี้กับผม
“พูดดัง ๆ อย่าประหม่า”  พี่ธัญญ่าเตือน
“โอเค พร้อมครับ ไม่เห็นมีอะไรยากเลย”  ผมยักไหล่แล้วมองรอบ ๆ ตามที่พี่ธัญญ่าสอนมา
“ดีมาก แกห้ามทำตัวนุ่มนิ่มอ่อนแอให้เด็กที่ร้านเห็นเด็ดขาด อยู่บ้านแกจะนั่งพับเพียบร้อยมาลัยยังไงก็ได้ แต่ถ้าออกจากบ้าน แกต้องหล่อ เริ่ด เชิด รวย นี่บัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงิน”  ป้าธเนศยื่นบัตรเครดิตแพลตินั่มให้ผม
“ต้องขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
“ออกจากบ้าน แกต้องดูดีตลอดเวลา เราไม่รู้หรอกว่าเด็กในร้าน แขกที่มาเที่ยว หรือคนในวงการนี้จะไปเจอแกข้างนอกเมื่อไหร่ ดังนั้นห้ามโทรม ห้ามเยิน และห้ามทำตัวกระจอก แกต้องสืบทอดภาพพจน์ของฉันตามสโลแกนประจำตัวเสียเงินไม่ว่าแต่ห้ามเสียหน้า”
“พรุ่งนี้พี่จะพาไปเปิดบัญชีกระแสรายวัน จะได้มีเช็คไว้เคลียร์ค่าใช่จ่ายในร้าน”  พี่ธัญญ่าเสริม
“เงินในบัตรนั้นรวมเงินเดือนแกด้วย อยากใช้เท่าไหร่ใช้ไปเลย ฉันไว้ใจแก”  ป้าธเนศยิ้มให้ผมแบบที่ผมเคยเห็นสมัยเด็ก ๆ
“พนักงานเริ่มมากันเยอะแล้ว พากริชไปแนะนำตัวเลยมั้ยคะเจ๊”   
“อืม ดีเหมือนกัน ฉันจะได้ไปเตรียมตัวเดินทางต่อ” 
“ไป เคยสอนปากเปล่า กริชอาจจะยังไม่เข้าใจ เดี๋ยวพี่จะพาไปดูให้เห็นกับตาเลย”
“อย่าลืมกฎเหล็กของร้านนะ”  ป้าธเนศท้วง
“ห้ามมีความสัมพันธ์กับเด็กในร้านเด็ดขาด”  ผมตอบด้วยความมั่นใจ เพราะผมจะไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน
“ใช่ อย่าทำตัวเป็นสมภารกินไก่วัด ไม่งั้นจะเสียการปกครอง และเกิดการแตกแยกในร้านได้ ถ้าอยากกินให้ไปเสียเงินกินนอกร้าน ร้านนวดแถวนี้เยอะแยะ บาร์โฮสก็ปิดดึก คันนักก็ขับรถไปอ็อฟที่โน่น อย่ามีอะไรกับเด็กบาร์แถวนี้ จำไว้นะ”  ป้าธเนศสำทับอีกครั้ง
“ไม่มีทางหรอกป้า กริชอยู่คนเดียวมาได้ตั้งยี่สิบกว่าปี ตบะไม่แตกง่าย ๆ หรอก”  ผมพูดยิ้ม ๆ
“แล้วฉันจะคอยดู” 
*
*
...เสียงพูดคุยอื้ออึงกลายเป็นเงียบกริบเมื่อป้าธเนศพี่ธัญญ่าและผมเดินลงบันไดมา และขึ้นไปบนเวทีต่อ ถึงแม้ว่าจะพยายามทำตัวเชิดให้ดูเหมือนมั่นใจในตัวเองแล้ว แต่ผมก็อดตื่นเต้นไม่ได้เวลายืนอยู่ท่ามกลางสายตาของพนักงานที่มองอย่างสงสัยว่าผมเป็นใคร...ไฟสปอร์ตไล้ท์ส่องมาที่เราทั้งสามตามสัญญาณที่พี่ธัญญ่าส่งให้คนดูแลไฟ พอมันสว่าง ผมถึงได้เห็นว่าบนเวทีมีเสาสแตนเลสสีเงินเงาวับ 8 เสา มีเชือกระโยงระยางด้านบน มีตู้กระจกใสพร้อมฝักบัวแบบ Rain Shower ข้างใน...
“ที่ฉันนัดประชุมวันนี้ เพราะมีเรื่องจะแจ้งให้ทุกคนรู้ ต่อไปคุณกริชคนนี้จะมาดูแลร้านแทนฉันในระหว่างที่ฉันไปต่างประเทศ เค้ามีอำนาจในการตัดสินใจเท่าฉันทุกประการ สามารถจะรับเด็กใหม่ หรือจะเฉดหัวใครออกก็ได้ สำหรับพวกจัดซื้อ การเงินให้มาเคลียร์กับคุณกริช เพราะเค้าจะเป็นคนเซ็นเช็คให้...มีอะไรจะพูดกับพนักงานมั้ย”  อยู่ดี ๆ ป้าธเนศก็โยนมาให้ผมพูด
“ถ้าใครมีปัญหาอะไรให้พูดกับผมได้ทุกเรื่อง แต่ถ้าผมตัดสินใจไปแล้ว ถือว่าเป็นอันสิ้นสุด ผมไม่ชอบคนเซ้าซี้ หวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันได้อย่างราบรื่นนะครับ”
“โอเค แยกย้ายไปเตรียมตัวทำงานกันได้แล้ว”  ป้าธเนศเดินนำลงจากเวทีไปหน้าร้าน
“เจ๊จะกลับเลยเหรอคะ”
“ใช่ ฝากดูแลกริชกับร้านด้วยนะธัญญ่า มีอะไรก็โทรบอกฉันได้ตลอด 24 ชั่วโมง ไม่ต้องเกรงใจ” 
“หนูจะดูแลให้ดีที่สุดเลยค่ะ”  พี่ธัญญ่ารับปากเสียงหนักแน่น
“ฉันเชื่อว่าแกทำได้นะกริช อย่าทำให้ฉันผิดหวัง”  ป้าดึงตัวผมมากอดแล้วกระซิบเบา ๆ
“ครับ ผมรู้ว่าป้ารักร้านนี้มาก ผมจะไม่ทำให้ป้าผิดหวังแน่นอนครับ” ผมตอบกลับ และกอดป้าแน่น
“ฉันจะเดินทางพรุ่งนี้ ไม่ต้องไปส่งนะ เข้าไปทำงานกันได้แล้ว วันนี้วันศุกร์แขกมาเร็ว”

...ป้าธเนศพูดจบก็เดินหันหลังกลับไป ทิ้งให้ผมยืนนิ่ง สูดลมหายใจเข้าปอดเรียกความมั่นใจ เอาวะ มาถึงขนาดนี้แล้ว ผมต้องทำให้ได้ เพื่อนผมบอกว่ามันเป็นงานที่เกย์หลายคนอาจจะยอมตายเพื่อให้ได้งานนี้ ได้ดูโชว์ฟรี ได้อยู่ท่ามกลางชายหนุ่มในสภาพกึ่งเปลือยทุกวัน คิดซะว่าเราโชคดีที่ได้งานนี้ละกัน ผมยิ้มให้กับตัวเอง และตบบัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง...

***************************************************************************************************

เริ่มต้นสีแสดแบบเบาๆ แค่นี้ก่อนนะครับ ตอนต่อไปบาร์ The Butterfly Boy จะมีอะไรมาให้คนอ่านได้เพลิดเพลินกับชีวิตกลางคืนบ้างต้องรอลุ้นกันเร็ว ๆ นี้

MonarcH

[malula]

ตอนแรกก็งงว่าทำไมป้าชื่อแมนจัง มิน่า
กริชเป็นพระเอกหรือนายเอกละเนี่ย

[malula]

มารอเรื่องใหม่

[malula]

ต๊าย ต๊าย เด็กบ้า เล่นอะไรไม่รู้

[malula]

รอด้วยคน

[malula]

 

[แรงเทียน]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[PEENAT1972]

ปักหมุด

[PEENAT1972]

เจิม แอบมาส่อง

[PEENAT1972]

ปักหมุด

[PEENAT1972]

ตอนแรกก็มันเสียแล้ว

[aehJTS]

โอ้แก้ไขก่อนมันมากกว่าที่เห็นอะ ขอรายงานตัวที่ละเรื่องแล้วกัน

  คะ +

[roseen]

 :กอด1:รอลุ้นตอนต่อไป

[สายลมห่มฟ้า]

ตื่นมางัวเงียต้อนรับคนอ่านเหมือนกันครับ 

[onjazz26]

หุ หุ เรื่องของเรนเจอร์สีแสดก้อน่าติดตาม

จงสู้ต่อไป....เรนเจอร์แสดดดด

[roseen]

 

[Cha Ris Ma]

  แรกมาแล้ววววว รอตอนต่อไปค้าบบบบคุณสีน้ำเงิน

[Cha Ris Ma]

  มาตอนรับตอนแรกของสีแสดครับ

[Cha Ris Ma]

  ต้อนรับสีเขียวด้วยคนครับ

[Cha Ris Ma]

  ต้อนรับสีครามด้วยคนครับ

[Cha Ris Ma]

  ต้อนรับสีแดงครับผม

[Cha Ris Ma]

  อ่านแล้วแต่ก็อ่านอีก สีม่วงสู้ๆๆๆ