5
"พี่ก้องไหวไหมครับ"
ผมถามพี่ก้องขณะที่พยุงพี่เค้าเข้ามาในโรงแรมของครอบครัวพี่เค้าโดยมีพนักงานช่วยพยุงเข้ามาด้วยอีกแรง
"ให้ผมอยุ่ช่วยอะไรอีกไหมครับ"
"เอ่อ...ไม่เป็นไรดีกว่าครับ ขอบคุณมากๆนะครับ"
พนักงานชายหนุ่มมองเราสองคนยิ้มๆก่อนจะก้มหัวเดินออกจากห้องไป
...ยิ้มอะไรกัน.......
"ยิ้ม..."
ผมหันไปตามเสียงเรียกแผ่วๆของพี่ก้องที่นั่งเหงื่อซกอยู่ที่เตียงกว้างกลางห้อง
"ครับๆ พี่ก้องไหวไหมครับ"
"...ออกไป...เดี๋ยวนี้"
"...ไม่ครับ"
ผมตะโกนขัดพี่ก้องที่แทบจะไม่มีสติตอนนี้ มือแกร่งทั้งสองข้างกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น เสื้อนักเรียนสีขาวโชกไปด้วยเหงื่อ ผมมองเรื่อยๆจนมาถึงกลางลำตัวที่แข็งตัวดันคับแน่นอยู่ภายใต้กางเกงนักเรียน
.......อึดอัดมากแน่ๆ.....
ผมค่อยๆทรุดตัวลงคุกเข้าอยู่ด้านหน้าพี่ก้องที่เงยหน้ามองผมช้าๆ แววตาอ่อนโยนฉายแววงุนงนก่อนจะพยายามขยับหนีผม
"หยุดนะยิ้ม"
"แต่พี่ก้องกำลังทรมาน แล้วสาเหตุก็เป็นเพราะผม"
ผมเอื้อมมือไปยังกลางลำตัวของพี่ก้องแล้วปลดเข็มขัดออกตามด้วยรูดซิปกางเกงลงมา
"อา..."
สิ่งที่อยู่ภายในใหญ่โตจนผมชะงักแต่เสียงครางแผ่วๆในลำคอของพี่ก้องก็ทำให้ผมทำต่อ
ผมสอดมือดึงกางเกงในสีขาวสะอาดตาให้ลดลงมาจนกลางลำตัวของพี่ก้องกระตุกสู้มือผม
ผมค่อยๆจับมันเบาๆแล้วรูดๆขึ้นลง
"อาา...ยิ้ม...อย่า"
ผมรูดเร็วขึ้นโดยไม่ฟังเสียงค้านของพี่ก้อง ผมรู้สึกตัวร้อนอายมาก
มือแกร่งเอื้อมมาวางทับมือผมแล้วรูดพร้อมกับผมอย่างรวดเร็วตามใจที่ต้องการก่อนที่พี่ก้องจะร้องยาวๆแล้วกระตุกตัวปล่อยน้ำออกมาเต็มมือผม
"พี่..ขอโทษ..."
ร่างสูงหอบเบาๆ
"ไม่เป็นไรครับ"
"ไม่...ขอโทษกับสิ่งที่จะเกิด...."
"...?"
"เกิดขึ้นต่อจากนี้..."
จบคำพี่ก้องก็กระชากตัวผมคว่ำลงบนเตียงด้วยความแรงและรวดเร็วจนผมตกใจเพราะนึกว่าพี่เค้าไม่มีกำลัง
มือแกร่งกระชากเสื้อนักเรียนของผมออกแล้วประกบลิ้นร้ินลงมาบนปากผมก่อนจะไล่ลิ้นสากไปทั่วตัวผมและทิ้งรอยแดงๆไว้ ก่อนที่จะลงมือกระชากกางเกงและปราการสุดท้ายที่ปกปิดผมไว้
พี่ก้องเหลือบสายตามามองผมก่อนจะกุ้มหน้าต่ำลงไปอ้าปากและครอบครองแก่นตัวของผม
"อ้าาาา...อึก....หยุด...พ..พี่ก้อง"
ผ่านไปไม่นานตัวผมก็กระตุกก่อนจะปล่อยน้ำเข้าปากพี่ก้องโดยไม่ได้ตั้งใจ
พี่ก้องยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยนก่อนจะพลิกตัวผมคว่ำอย่างรุนแรง
..............แล้วสิ่งที่ผมคิดก็ได้เกิดขึ้น...............
.............ผมจำได้ถึงเสียงกระซิบข้างหูอย่างอ่อนโยนในคืนนั้น ขณะที่โถมตัวกระแทกอย่างรุนแรงมาใส่ผม.........
....ผมจำได้ว่ากว่าพี่ก้องจะปล่อยให้ผมได้หลับ..กว่ายาจะหมดฤทธิ์ก็เกือบเช้า...................
..............และผมก็หวังว่าความอบอุ่นที่ได้รับในคืนนี้ จะไม่ใช่แค่ความฝัน.............
please don't wake me up,
please let me live with dream
'cause reality is such as so pain
........................................................................................
ROMAN TALK'S
"จ่ายค่าเสียหายมาเดี๋ยวนี้!!!!"
ผมหันไปมองร่างสุงโปร่งบางหน้าสวยใสจนผู้หญิงอายที่ยืนเลิกคิ้วแบมืออยู่ด้านหลังในชุดลำลองทันที
"อะไรกันพ่อคุณ ก็เห็นอยู่ว่าเด้กพวกนี้มันหาเรื่องก่อน"
"ที่ผมเห็นมันนายกับเพื่อนนายรุมน้องๆเค้าไม่ใช่รึไง ไม่รู้ล่ะ จ่ายค่าเสียหายมาเดี๋ยวนี้"
"ไม่จ่าย!!"
"จ่าย!!"
"ไม่จ่ายโว้ยยยย"
"จ่ายดิวะ"
"จ่ายไปเหอะโว้ยโรม ..."
"....ขนหน้าแข้งมึงไม่ร่วงหรอก"
ไอ้น้ำกับไฟขัดผมก่อนที่ผมจะทันได้เถียงต่อ ผมมองหน้าสวยปิศาจของนายอ้อนแอ้นนี่ก่อนจะล้องมือเอาเงินออกมาปึกใหญ่
"เอาไป...ถ้าเกินมาเท่าไหร่ก็เอาไปผ่าหมาออกละกัน........ปิศาจหิวเงิน"
ผมกระซิบข้างหูของนายนั่นที่ยืนแข็งทื่อก่อนจะแสยะยิ้มแล้วเดินออกมาพร้อมกับน้ำและไฟ
"เชี่ยก้องหายเฮดแม่งไปไหนวะเนี่ย"
"โถ มึงนี่ก็..."
"โง่ว่ะ..."
"มันลากพวกเรามาช่วยใคร......."
"มันก็ไปกับคนที่มาช่วยนั่นแหละ..."
ไอ้น้ำกับไฟบอกผมเสียงเอื่อยๆหลังจากออกมาจากผักนรกนั่นได้ เซ็งมากครับ มีเรื่องนิดหน่อยเอง เสียงไปสองหมื่น เจ้าของร้านปิศาจหน้าสวยนั่นแม่งงกจริงๆ
"น้องรอยยิ้มแม่งจะเป็นไงมั่งวะ น่าสงสารจริง"
"กูว่านะ....."
"มึงสงสารตัวเองเถอะ........."
"ทำไมวะ"
"นู่นไง ยมฑูตมาเก็บร่างมึงไปแล้ว"
น้ำพูดแล้วพยักหน้าไปทางร้านที่ออกมา
ร่างบางสูงเมื่อกี้เดินฉับๆออกมาในมือข้างซ้ายมีอีโต้เล่มหน้าใหญ่ มือข้างขวามีกระทะ
เฮ้ยๆ นั่นเขาจะเอามาทำอะไรวะนั่น
"ไอ้ลูกค้า!!! มึงตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
มีดด้ามหน้าพุ่งตรงมาที่ผม
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!"
คราวนี้ผมแย่แน่ๆครับ อาเมนเถอะชีวิต
..................................................................................................
วะฮ่าๆ กลับมาอีกครั้งพร้อมการตัดบทฉับไวในเอ็นซี แหะๆ เราทำใครค้างรึเปล่า กลัวแต่งออกมาแล้วมันเห่ย เละเทะไม่น่าอ่าน เลยตัดฉับเลย ขอโทษจริงๆที่หายไปหลายวัน ไรเตอร์กลับจากงานศพก็ต้องย้ายบ้านเพิ่งต่อเน็ตได้ เลยมาแต่งให้ คาดว่าอีกแค่ตอนเดียวก็คงจบแล้ว ขอบคุณทุกคนที่รอนะ ขอบคุณมากๆจริงๆ
จากไรเตอร์Asmee
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
