2
ผมจำไม่ได้ว่าคืนนั้นกลับมาได้ยังไง จำไม่ได้ว่าดื่มไปกี่แก้ว แต่ก็จำเรื่องเลวร้ายที่รับรู้ได้ชัดเจน ผมตื่นขึ้นมาอีกวันที่ห้องใหม่ของผมที่คอนโด พร้อมกับโทรศัพท์ของเด็กคนนั้นที่ยังตั้งอยู่บนหัวเตียง
ผมเจ็บ..ที่เจอแต่เรื่องแย่ๆ
ผมเจ็บ..ที่พ่อทำกับแม่ได้
ผมเจ็บ..ที่เด็กคนนั้นทำเรื่องสกปรกน่าขยะแขยง..แต่ผมก็ยังตัดใจไม่ลง
ตืดดด ตืดดดดดด
เสียงโทรศัพท์ของผมสั่นอย่างแรงทำให้ผมต้องหยิบขึ้นมารับ แม่โทรมานั่นเอง
"ครับแม่"
(ก้อง ไปนอนไหนมาลูก แล้วนี่ได้ไปเรียนรึเปล่า)
"ก้องนอนกับเพื่อนครับ แต่ไม่ค่อยไม่สบายเลยไม่ได้ไปเรียน ขอโทษที่ไม่ได้โทรไปบอกครับ"
(ไม่เป็นไรลูกๆ แล้วนี่เป็นอะไรมากมั้ย กลับบ้านเรามั้ยลูก เดี๋ยวแม่จะได้ดูแล พ่อเขามีเรื่องจะพูดด้วย แปปนึงนะลูก)
"ผม..ก็ได้ครับ"
(ก้อง)
"ครับพ่อ"
(ไม่สบายเป็นอะไรมากมั้ยลูก)
ผมจิกมือตัวเองไว้แน่น ทั้งๆที่อยากตะโกนใส่หน้าพ่อให้รู้แล้วรู้รอดเพราะเรื่องเมื่อคืน แต่ผมก็ไม่ทำ ผมไม่ต้องการคำแก้ตัว จากคนที่ผมรักและคนที่ผมถูกใจ
"ไม่เป็นไรครับ"
(ก้องกลับมาบ้านตอนนี้ได้มั้ยลูก พ่อมีเรื่องสำคัญจะพูด)
"ครับ เดี๋ยวผมไป"
ผมกดตัดสายก่อนที่ท่านจะพูดจบ ผมเริ่มคิดได้ว่าพ่อของผมคงไม่ใช่คนที่จะผิดศีลทำได้ง่ายๆ ความผิดต้องมาจากเด็กคนนั้นแน่ๆที่ทำให้พ่อผมนอกใจแม่
..............................................................................
ผมเปิดประตูเข้าไปในประตูบ้าน แล้วทิ้งตัวลงนั่งลงบนโซฟา ก่อนจะถอนหายใจแรงๆแล้วหลับตาลง แต่ก็ต้องลืมตาขึ้นเพราะเสียงกุกกักบางอย่างใกล้ตัว
ผมต้องอึ้งอีกรอบเมื่อเห็นร่างเล็กที่ผมเผลอใจไปให้กำลังบิดผ้าแล้วถูอย่างขมักขเม้นที่พื้น
"นี่!!"
ผมตะโกนเสียงดัง ให้ร่างบางหันมา ยิ้มหันมามองหน้าผมแล้วเบิกตากว้างที่เห็นผมนั่งอยู่ตรงนั้น
"อ้ะ พี่ก้อง สวัสดีครับ"
ร่างบางซีดยิ้มอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรทั้งนั้น มือบางยังคงถูพื้นไม้ไปเรื่อยๆ
"หุปปาก พี่ไม่ได้สั่งให้พูด"
ผมตวาดเสียงดัง ดวงหน้าหวานสะดุ้งจนปล่อยผ้าในมือ หน้าที่แดงเมื่อยู่กับผมซีดเผือด แต่ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรต่อ เสียงพ่อกับแม่ก็ดังขึ้น
"อ้าว ก้อง กลับมาแล้วเหรอลูก มาๆ มาดูสิตัวร้อนหรือป่าว"
แม่ปรี่เดินเข้าเอามือมาทาบหน้าผากผม
ผมหันไปมองพ่อเล็กน้อยแล้วไหว้ท่าน หน้าพ่อมีความสุขจนเกิดปกติ
"เอาล่ะ มากันพร้อมหน้าพร้อมตาก็ดีแล้ว พ่อจะบอกกับก้องนะลูก นี่หนูรอยยิ้ม พ่อรับเลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรม เพราะเขาไม่มีพ่อแม่ แต่หนูยิ้มเขาขอมาช่วยงานที่จะทำได้ที่นี่ ช่วยแม่เราทำกับข้าวด้วยนะ น้องเขาบอกว่ารู้จักกับก้องด้วย พ่อเลยว่าจะให้ก้องดูแลน้องเค้าด้วย พ่อให้น้องเขาเข้าโรงเรียนเดียวกับลูก ยังไงก็ฝากด้วยนะลูก เรื่องนี้ก้องโอเคมั้ย"
หึ ไม่กี่วันพ่อก็หลงมันถึงขนาดให้เป็นลูกบุญธรรมเลยเหรอเนี่ย เด็กคนนี้มีดีอะไรนักหนานะ
ผมเหยียดตาไปมองตากลมโตที่มองมาที่ผมอยู่เหมือนกัน ตากลมสั่นระลิกมองผมอย่างสงสัย
"ได้ครับ ก้องโอเค ถ้าพ่อไม่ว่าอะไร ตอนนี้ก้องขอพา'น้อง'ไปทำความรู้จักหน่อยนะครับ"
"อ่อ ได้ลูก เอาเลย จะได้สนิทกัน เดี๋ยวพ่อกับแม่ต้องไปงานเลี้ยงด้วย ดูแลน้องให้ดีนะลูก"
ผมเดินดุ่มๆเขาไปจับแขนคนตัวเล็กที่ยืนอยู่หน้าบรรไดไว้แน่น แล้วเอ่ยลาพ่อแม่ก่อนจะลากเด็กสกปรกคนนี้ขึ้นไปแล้วผลักลงพื้นห้องก่อนจะตามเข้าไปในห้องแล้วล็กห้องไว้แน่น
"พ..พี่ก้องครับ..พี่ก้องเป็นอะไร"
"เมื่อคืนไปไหนต่อ"
"พ..พี่ก้องครับ คือ"
"พี่ถามว่าเมื่อคืนไปไหนมา!!!"
ร่าเงล็กสะดุ้งอย่างแรงแล้วรีบถอยหลังร่นไปอยู่ที่มุมห้อง
"เมื่อคืน..ผ..ผมไป..หา..เพื่อน"
"ไปหาเพื่อน? เหอะ เออ ดี"
ผมกระชากร่างบางลงบนที่นอน ร่างบางเริ่มเอามือเล็กๆทุบไปทั่วตัวผมแล้วเอาขาเตะไปทั่ว แต่เรื่องแค่นี้ไม่สามารถมาขัดสิ่งที่ผมอยากรู้ได้หรอก ผมกระชากเสื้อยืดเก่าๆที่เด็กคนนี้ใส่อยู่แล้วสิ่งที่อยู่ด้านในก้เผยออกมา
ผิวซีดขาวจัดแต่ทั่วทั้งตัวมีรอยแดงเป็นจ้ำๆเต็มไปหมด โดยเฉพาะที่ต้นคอที่มีรอยแดงจนช้ำ
ผมโกรธจนเลือดขึ้นหน้า แล้วใช้มือข้างขวาตรึงแขนทั้งสองข้างของร่างบางที่สั่นระลิกไว้ แล้วใช้ตัวทับขาที่สะเปะสะปะไปทั่วของร่างบาง
"เอากับเพื่อนมากี่รอบล่ะ ถึงได้แดงไปทั่วขนาดนี้"
"พ..พี่ก้อง ปล่อยผมเถอะครับ ฮึก ปล่อย..."
ใบหน้าหวานเริ่มมีน้ำตาไหลรินออกมา จนผมใจกระตุกแต่ก็หายไปเมื่อคิดว่านี่เป็นแค่มารยาเด็กคนนี้ใช้
"หยุดสะอึกสะอื้นสักที!! น่ารำคาญ"
"ฮึก ผมเกลียดพี่ ...คนใจร้าย...."
"เออ คนอย่างยิ้มพี่ก็สะอิดสะเอียนที่จะรักเหมือนกัน สกปรกจนน่ารังเกียจ มานี่"
"เข้าไปล้างตัวเองให้สะอาดซะ สกปรก ต่ำ"
ผมกระชากร่างบางตัวซีดลงมาจากเตียงแล้วผลักเข้าไำปในห้องน้ำส่วนตัวโดยปราศจากเสื้อเพราะผมได้กระชากมันจนขาด ผมกดล็อคห้องน้ำจากด้านนอกไว้แน่น วูบหนึ่งที่เห็นแววตาตัดเพ้อออกมาจากร่างบางเพ้อมองมายังผมก่อนที่ประตูจะปิดไป
เป็นวูบสั้นๆ......ที่ผมอยากดึงตัวรอยยิ้มออกมา กอดปลอบแล้วบอกว่าผมรักเด็กคนนั้น
เป็นวูบสั้นๆ......ที่ผมอยากบอกขอโทษที่ผมว่าแรงๆ
เป็นวูบสั้นๆ......ที่ผมอยากได้ยินร่างบางบอกว่ามันไม่จริง
.............แต่มันก็เป็นแค่วูบสั้นๆที่ไม่มีวันเกิดขึ้นจริง............................
...
จบแล้วตอนสองมาแบบสั้นๆแต่เต็มไปด้วยม่าม่าพร้อมเครื่องปรุง ขอโทษที่ตอนนี้ไม่มีเรท T^T แต่หวังว่าตอนสามจะมีมา ขอให้ชอบกันนะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
