หัวข้อ: รอยยิ้ม ของ กึกก้อง จบ ตอนพิเศษ จบแล้ว หวานมดขึ้นเลย

[Piloy]

อย่าเป็นอย่างที่คิดเลยน้า

[Piaanie]

คนละฟิลกับ นักรบ+ตัวการ เลย อ่านแล้วสงสารหนูยิ้ม กระซิกๆ ต้องเข้าใจไรผิดแน่ๆ แง๊ๆๆ อย่าใจร้ายนักเลยยย 

[merisahlsd]

4


อาทิตย์นี้เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้าหลังจากวันรุ่งขึ้นผมกลับมาก็ไม่เจอรอยยิ้มแล้ว ผมก็ไปจัดการเรื่องเรียนของเด็กนั่นและเรียนตามปกติ และวันหยุดต่อมาพ่อก็ให้ผมพารอยยิ้มไปเที่ยวบ้าง ซึ่งที่ผมเลืกก็คือสวนสยาม แม้จะได้เจอกับตัวการกับศัตรูอย่างไอ้รบยืนจ้อกันอย่างมีความสุขก็เถอะ สองคนนั้นหายวับไปกับอากาศหลังจากพบอากาศมาคุระหว่างผมกับรอยยิ้มที่พยายามจะไม่ออกมากับผม เราอยู่ที่นั่นกันไม่นานนักเพราะผมอารมณ์หงุดหงิดกับสายตาที่มองมายังรอยยิ้มส่วนเจ้าตัวก็ยิ้มซื่อๆไม่ได้สนใจอะไร หึ ที่จริงคงแค่อยากจะอ่อยเหยื่อล่ะมั้ง

"ก้อง แม่ฝากน้องไปแล้วก็พาน้องกลับมาด้วยนะลูก"
แม่ผมพูดขณะที่กำลังกินอาหารเช้าก่อนจะไปโรงเรียน ใช่ล่ะครับ วันนี้เป็นวันเรียนวันแรกของรอยยิ้ม

ผมหันไปมองร่างซีดๆที่อยู่ในชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนขณะที่มือบางก็ยังคงจัดขยับเนคไทไปมาๆจนยับยู่ยี่

"มานี่มาลูก พ่อทำให้"
พ่อเดินออกมาจากห้องครัวแล้วเดินไปใกล้ร่างเล็กที่กำลังสาระวนอยู่กับเนคไทสีดำสนิท ดวงตากลมโตฉายแววโล่งใจที่มีคนใส่ให้ก่อนจะสะดุ้งเมื่อหันมาสบตากับผม

ผมเดินอย่างเร่งรีบไปกระชากร่างบางก่อนที่พ่อจะเดินถึงแล้วเอ่ยลาทั้งสองคนก่อนจะจะรีบพาร่างซีดออกมาโดยไม่ได้เห็นพ่อและแม่กำลังลอบยิ้มอย่างมีความสุข

"มานี่ ทำให้"
ผมคว้าร่างบางให้หันมาเผชิญกับหน้าตัวเองร่างเล็กๆก้มหน้างุด ผมค่อยๆใส่เนคไทรอบคอร่างเล็กช้าๆอย่างจงใจ ขณะนึกชอบใจกับหน้าแดงๆระเรื่อของรอยยิ้ม

"ข..ขอบคุณครับ"

"อือ จะไปกันได้รึยัง ชักช้าน่ารำคาญ"

"ไป..กับคันนี้เหรอครับ"
รอยยิ้มผงัเล็กน้อยกับรถชอปเปอร์ของผม ทั้งๆที่ผมเอาคนิื่นไปก็ได้แต่อยากแกล้งร่างเล็กขึ้นมาซะแล้วสิ

"อือ จะไปไม่ไป เรื่องมากจริงคุณน้องชาย~"

"ป่ะ ไปครับ"
ร่างบางค่อยๆขึ้นมาอย่างทุลักทุเลด้านหลังผมแล้วเว้นที่ไว้จนตัวเองนั่งเกือบตก

"รอยยิ้มอย่างี่เง่าน่ะ ร่างกายนายไม่ทำให้พี่เกิดอารมณ์ง่ายๆหรอก เพราะงั้นถ้ายังไม่อยากตายเป็นผีเฝ้าข้างทางล่ะก็รีบๆเขยิบเข้ามาซะ"

ผมมองเห็นร่างบางเบ้ปากกับคำพูดผมแล้วขเยิบเข้ามาใกล้ๆจนอกบางติดกับแผ่นหลังหนาของผม

เรานี่มันบ้าจริงๆ เพิ่งบอกไปหยกๆว่าไม่มีทางเกิดอารมณ์ได้ง่ายๆแต่กับเด็กคนนี้ไม่เคยควบคุมตัวเองได้เลยสักครั้ง

ผมพุ่งรถออกอย่างรวดเร็วทำให้ร่างบางซีดด้านหลังคว้ากอดเอวผมไว้แน่นเพราะความกลัว

...............จริงๆแล้ว มากับชอบเปอร์ทุกวันนี่ก็ดีแฮะ........................

................................................................................................

ROY-YIM TALK

ผมก้าวเข้ามาในห้องเรียนใหม่อย่างเก้ๆกังๆหลังจากต้องผ่านสายตาเป็นร้อยคู่มองมายังผมที่นั่งซ้อนพี่ก้องมา เฮ้อ ไม่ชอบเลยแฮะ แต่เป็นเพราะคำตกลงในคืนนั้นแท้ๆที่ผมต้องมานั่งรับกรรมที่ตัวเองทำไปอย่างไม่คิด

ตอนนั้นเพียงแต่คิดว่าพี่เค้าดีกับเรา คงจะดีถ้าได้มาอยู่ด้วยกัน แต่ที่ได้รับกลับมามีแต่ความเย็นชาและกระแทกแดกดันทั้งนั้น คนอย่างพี่เขาก็เหมือนเทวดา ไม่มาแลมองคนต่ำๆอย่างผมหรอก

"คุณฆันทสารณ์ แนะนำตัวกับเพื่อนๆแล้วนั่งที่ด้วยค่ะ"

ผมไหว้คุณครูแล้วหันไปทางเพื่อนๆในห้องที่มองมายังผม
"ผมชื่อรอยยิ้มครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน"

  มีทั้งเสียงโห่แซวและสายตาไม่พอใจส่งมาให้ผมมาเป็นระยะๆ เฮ้อ พระเจ้าใจร้าย! ผมไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว อะไรๆก็กดดันไปหมด

เรียนผ่านไปสองคาบผมก็พาตัวเองเข้ามาอยู่ในที่ของตัวเองที่รู้สึกสบายใจที่จะอยู่ที่สุด........ห้องน้ำ

ขณะเสียงกริ่งบอกเวลาเข้าเรียนดังขึ้นผมพยายามจะเปิดประตูแต่ก็กลับถูกล็อคจากข้างนอกซะ เฉยๆ ...

ผมโดนขังงั้นเหรอ

แล้วความทรงจำเลวร้ายตอนโดนขังอยู่ในห้องน้ำที่ถูกปรับอุณภูมิให้หนาวเย็นของพี่ก้องก็โผล่เข้ามาในหัวผม

"ไม่นะ ไม่เอา ปล่อย..ปล่อยผมออกไป"

ความพยายามไม่เป็นผลเมื่อประตูแข็งแรงตรงหน้าไม่แม้แค่สั่นไหวกับแรงกระแทกของเขาสักนิด

หลังจากผ่านไปเกือบๆสิบนาทีได้ก็มีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาในห้องน้ำ

"ช่วยด้วยครับมีคนอยู่ในนี้"

ผมได้ยินเสียงแกร็กๆหน้าประตูเล็กน้อยก่อนจะเปิดออกอย่างแรง พี่ตัวการที่ผมเจอที่สวยสยามมองที่ผมอย่างสงสัยน้อยๆ

"อ้าว รอยยิ้มใช่ไหมเนี่ย ทำไมมานอนเล่นในห้องน้ำล่ะ"
พี่เค้าพูดพร้อมรอยยิ้มน่ารักๆบนใบหน้า แก้มขาวแดงยุ้ยๆขยับไปมาอย่างน่ารัก ..คงเพราะอย่างนี้พี่ผู้ชายคนนั้นถึงได้หวงสินะ

"ผ..ผมโดนใครขังไว้ก็ไม่รู้ครับ.."

"อ้าวเหรอ ไม่เป็นไรๆ มานี่มา ทีหลังท่าใครแกล้งอีกก็มาบอกพี่น้า ก้องนี่ไม่ไหวเลยดูแลน้องยังไง"

"ขอบคุณมากๆเลยนะครับ"

"ไม่เป็นไรๆ เด็กโรงเรียนนี้ก็งี้ล่ะ เห็นใครน่ารักกว่าหน่อยก็แกล้ง"

"แล้วนี่พี่ตัวการไม่..เรียนหนังสือเหรอครับ"

"เหยียบไว้เลยนะ พี่โดดเรียนมาน่ะ ไม่ไหวๆ น่าเบื่อเกิน แถมพี่ก็หิวมากด้วยเลยออกมาซื้อของกินหน่อย"

"อ่าๆ งั้น.."

"ให้ผมเลี้ยงขนมนะครับ"

"อ้าว แล้วเราจะไม่ไปเรียนแล้วเหรอ"

"...ไม่ดีกว่าครับ"

"ป่ะๆ งั้นไปกัน แอบๆหน่อยนะ เลี้ยงปีโป้พี่ชายคนนี้ด้วยล่ะ"

"ฮะๆ ได้ครับ"
พี่ตัวการเลื่อนมือนิ่มๆมาให้ผมจับแล้วเดินไปตามทางอย่างคุ้นเคย
หลังจากที่ได้ขนมมาเรียบร้อยผมกับพี่ตัวการก็มานั่งอยู่ที่สวนหย่อมเงียบๆของโรงเรียน

ว้าวว สวยจังเลยแฮะ ครั้งหน้าผมมาอีกดีกว่า

"นายน่ะ คิดอะไรก็แสดงออกมาเลยนะ น่ารักอย่างนี้ก้องไม่ตกหลุมรักบ้างเหรอ"

"..ไม่หรอกครับ พี่ชายเค้าโกรธผม"

"หืม คนอย่างหมอนั่นอ่ะนะโกรธ"

"ครับ..ผมไปโกหกพี่เค้าไว้น่ะครับ"

"อ๋อ แล้วไม่อธิบายไปล่ะ"

"...พี่ก้องไม่ฟังผมหรอกครับ"

"อ่อ งอนกันอยู่นี่เอง หมอนั่นเป็นคนใจดี อบอุ่น เดี๋ยวก็ใจอ่อนเองล่ะ"

"ผมก็หวังอย่างนั้นล่ะครับ"

ผมมองแผ่นหลังบางของพี่ตัวการที่กำลังล้มตัวนอนลงบนหน้าเขียวขจีแล้วอดยิ้มไม่ได้ เป็นคนน่ารักแบบนี้สินะพี่นักรบคนนั้นถึงได้รัก

"พี่..ชอบกินปีโป้ขนาดนั้นเลยเหรอครับ"
ผมเอ่ยถามมาเบาๆหลังจากที่ปีโป้ที่ซื้อมาเข้าปากพี่การไปเรื่อยๆ

"อืม ใช่แล้วล่ะ ก็นะ ตอนเด็กๆไอ้รบมันคงจำไม่ได้หรอก แต่มันเคยเอามาให้พี่กินตอนพี่นั่งร้องไห้ที่โดนแกล้งอยู่เนี่ยล่ะ คุณปีโป้น่ะ กินแล้วจะเบิกบานเลยล่ะ"

"ฮะๆ ยิ้มคงกินเยอะๆอย่างพี่ไม่ได้ มีหวังเลี่ยนตายเลยครับ"

"ฮ่าๆ เราน่ะ เป็นโรคอะไรรึเปล่า"
ผมสะอึกกับคำถามแล้วแววตากลมโตสีดำสนิทที่ทอดมองลงมาอย่างอ่อนโยนแล้วตอบเสียงอ่อยๆ

"ผมเป็นโรคหอบน่ะครับ ไม่เคยไปตรวจสักทีแต่รู้ว่าตัวเองเหนื่อยง่ายมาก พี่รู้ได้ไงเหรอครับ"

"ก็ตอนเปิดประตูดูพี่เห็นเราหายใจเร็วมากเลยแถมหน้าซีดมาก เคยมีใครบอกมั้ยเนี่ยว่ารอยยิ้มผิวขาวซีดน่ากลัวมาก ตอนแรกพี่เกือบร้องออกมาแล้ว แต่กลัวเสียฟอร์ม"

"ฮ่าๆ จริงเหรอครับเนี่ย"

หลังจากนั้นเราสองคนก็คุยอะไรกันอีกนิดหน่อยแล้วเผลอหลับไปแต่ก็ตื่นขึ้นมาเพราะมีคนกำลังคุยกันอยู่เหนือผม พี่ตัวการกับพี่นักรบนั่นเอง

"มึงออกมาอีกแล้ว"

"กูขอโทษๆ พอดีกูเจอน้องเค้าโดนขังอยู่ แล้วก้มานั่งคุยกัน ไม่คิดว่าจะเพลินถึงเลิกเรียนเลย"

"กูเป็นห่วงมึงนะเว้ย ไม่เอาแล้ว ครั้งหน้ากูมาด้วย"

"โห มึงอ่ะ ตอนนี้กูแทบจะเป็นฝาแฝfกับมึงแล้วนะเว้ย"

"หรือมึงเบื่อ"

"ใครจะเบื่อมึงได้ล่ะ"
พี่ตัวการพูดแล้วหันมาทำหน้าผงะใส่ผมที่มองพี่แกสองคนสวีทกันตลอดเวลา

"เอ่อ .....ผม..ผมไม่ได้ตื่นครับ ผมหลับแล้ว"
ผมรีบก้มหน้าให้ราบไปกับพื้นหญ้าตามโดนด้วยกลัวว่าจะโดนดุว่าตื่นมาขัดจังหวะรักของพี่เค้าทั้งสองคน

พี่ตัวการหัวเราะเสียงใสกับท่าทีของผมในขณะที่พี่นักรบหลุดขำออกมาเล็กน้อยเท่านั้น

"รอยยิ้ม?"
ผมหันไปทางเสียงเรียกแล้วก็เห็นผู้ชายกลุ่มใหญ่ประมาณห้าคนกับผู้หญิงอีกสองคนมองมายังผมแล้วเดินมาใกล้ๆ

"อ่อ..คุณเป็นใครเหรอครับ"

"อ้าว เราก็เพื่อนในห้องนายไง ชื่อทีมอ่ะ เย็นนี้จะเลี้ยงฉลองวันเกิดของลูกแก้ว เลยเลี้ยงฉลองต้อนรับนายไปพร้อมๆกันด้วย ไปด้วยกันนะ"
ผมทำหน้าลำบากใจเล็กน้อยกับข้อเสนอนั้น พอพวกเขาเห็นอย่างนั้นก็รีบมาคะยั้ยคะยอผมกันหมด

"นะๆ ไปกันเถอะ นายจะเสียมารยาทไม่ไปเหรอ"

"เอ่อ คือ..แล้วจัดที่ไหน"

"ร้านอาหารไม่ไกลหรอก เดี๋ยวเราไปส่งก็ได้"

"งั้นเราขอโทรไปขอ..พี่ชายก่อนนะ"

"เฮ้ยย ไม่ต้องๆ พี่ก้องใช่ไหม เราโทรบอกให้แล้ว พี่เค้าไม่ได้ว่าอะไร ไปกันเลยเถอะ"
พี่ก้องเค้าก็ไม่ค่อยสนใจอะไรผมอยู่แล้ว แค่งานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนคนไม่เป็นไรหรอกมั้ง

....................................................
ร่างขาวซีดเดินออกไปตามแรงดึงของเพื่อนทั้งกลุ่มทิ้งให้คู่รักยืนมองกันอย่างวิตกนิดๆ

"มึง กูว่าโทรไปถามก้องก่อนดีกว่า สงหรณ์ใจไม่ดีเลย"

"อือ กูก็ว่างั้นล่ะ หน้าเหมือนโจรเลย เพื่อนๆน้องรอยยิ้มเหรอเนี่ย"

"ใครจะหล่อเท่าคุณชายนักรบล่ะคร้าบบบบบบ"
..................................................................

ผมเข้ามาใน 'ร้านอาหาร' พวกเพื่อนๆว่าด้วยอาการที่ไม่ค่อยดีนัก ก้ในนี้มันไม่เหมือนร้านอาหารทั่วไปเลยนี่น่า ทั้งทึบจนน่ากลัว อีกทั้งยังมืดอีก ดูแล้วเหมือนคลับไม่มีผิด ถ้าไม่ติดว่าภายนอกดูเป็นร้านอาหารก้เถอะนะ

"ขอโทษนะลูกแก้ว เราไม่ได้ซื้ออะไรมาให้เลย"

"หึๆ ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แค่อยุ่ปาร์ตี้กับพวกเราจนจบก็โอเคแล้วล่ะ"
ผมมองรอยยิ้มน่ากลัวจากลูกแก้วอย่างหวาดๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

"อ่ะ ยิ้มดื่มหน่อยสิ"

"เอ่อ ไม่ดีกว่าทีม เราไม่ดื่มอ่ะ"

"น่า แก้วเดียว จะได้สนุกไง"

"แต่เราไม่ค่อยถูกกับแอลกอฮอลเท่าไหร่น่ะ"

"นิดนึงน่า ไม่เป็นไรหรอก"
ผมหงุดหงิดเล็กๆกับการคะยั้นคะยอของเพื่อนคนนี้ก่อนจะเอื้อมมือไปรับมาดื่มให้จบๆอย่างเสียไม่ได้

แต่ผมก็ต้องชะงัก เมื่อมือหน้าของร่างสูงโปร่งเอื้อมมือไปรับแก้วน้ำสีอำพันจากมือทีมแล้วดื่มลงคอจนไม่เหลือสักอึก
ผมมองหน้าคนมาใหม่อย่างหวาดๆ รวมทั้งเพื่อนๆในห้องผมที่กำลังสนุกสนานก็ชะงักไปด้วยกับการปรากฏตัวแบบฉุกละหุกของพี่ทั้งสี่คน พี่ก้อง พี่โรม พี่น้ำ พี่ไฟ.........

"แก้วนี่กูดื่มเอง แล้วอย่าเสือกมายุ่งกับน้องกูอีก"
วาจาบาดหูออกมาจากปากพี่ก้องแล้วเจ้าตัวก็ฉุดกระชากผมให้ลุกขึ้นแล้วก็พาดตัวผมไว้กับบ่าอย่างง่ายดาย ก่อนจะเดินดุ่มๆออกจากร้านทันที

เมื่อเดินมาถึงหน้าร้านพี่ก้องก็วางผมลงกับพื้น ตาคมมองผมมาอย่างวาวโรจ ผมพยายามสอดส่องหาพี่ๆคนอื่นแต่ก็ไม่เห็นใครสักคน

"มา-นี่-ทำ-ไม!!"

"อึก..ผม..โดนบังคับ"

"ถ้าพี่ไม่มาจะเกิดอะไรขึ้นฮะ!!"

"ผม...ขอโทษฮะ"

"นายนี่มัน..อึก"
จู่ๆร่างของพี่ก้องก็ทรุดฮวบลงไปใบหน้าคมที่ผมแอบชอบเงยขึ้นช้าๆ ใบหน้าพี่ก้องแดงก่ำและเหงื่อก็ผุดออกมาเต็มไปหมด

"พี่ก้องเป็นอะไรครับ"

"อ..ออกไป"

"ออก?"

"ปะ..ไปไกลๆพี่"
ร่างสูงของพี่ก้องค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้นมาแล้วพยายามจับรถของตัวเองไว้แน่น

"ถ้าเป็นเพราะเรื่องเมื่อกี้ผมขอโทษจริงๆ"

"ใน..แก้ว"

"แก้ว?"
ผมขมวดคิ้ว พยายามปะติดปะต่อว่าพี่เค้ากำลังพูดเรื่องอะไร


"แก้วเหล้าเมื่อกี้.....มันมียา"

"ยา!! ยานอนหลับ ยาเบื่อ เดี๋ยวๆ ผมจะพาพี่ไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ล่ะ"

"....ยาปลุก..เซ็กส์"
ร่างสูงพูดแผ่วเบาลงแล้วหอบหนักขึ้นในขณะที่ผมเบิกตากว้าง






...ยาปลุกเซ็กส์งั้นเหรอ!!......



...

วู้ววๆ จบตอนแล้วๆๆ(ร้องด้วยความยินดี) อีกไม่กี่ตอนก็จะจบล่ะ ยินดีด้วยผู้อ่านทุกคน ไม่ต้องมาทนกับความโง่ของกึกก้องนานๆ

ขอให้สนุกนะ แล้วจะมาต่อให้เร็วๆนี้น้าาา~

[pita]

  แว๊กกกกกกกกก นี่มึงวางยาน้องยิ้มเลยรึ
ไอ้ทีมมมมมมมมมมม

[Piaanie]

โอวว เรียนวันแรก ก็โดนไปซะขนาดนี้ ว่าแต่หลังจากนี้ละสงสัยมีเสียเลือด ไปเตรียมผ้าไว้ซับเลือดก่อนดีกว่า หึหึ 

[YELLOWSTAR]

ไอ้คนชื่อทิมจะวางยายิ้มหรอ??

เลวที่สุด ดีน่ะที่พี่ก้องมาช่วยทัน  หึหึ

แต่ต่อจากนี้ไม่รู้จะกระอักเลือดกันไปอีกกี่ลิตร 

[Piloy]

เชี่ยทีม เลววววว

[litlittledragon]

ไงอ่านไปมาแล้วเหมือนก้องเข้าใจผิดไปเองเลย เป็นงั้นก็ดี แต่ก้องโดนยาแบบนี้จะจับน้องยิ้ม
กดหรือเปล่า แล้วไหงเพื่อนในห้องทำงี้อะ

[debubly]

โว๊ว วิธีทีทำให้หายมันก็.....


รอยยิ้ม ช่วยทีนะ   

[golove2]

ก้องเริ่มจะฉลาดแล้วชิมิ

 

โดนยาไปแบบนั้นต้องให้รอยยิ้มช่วยนะก้อง

[beamJ]

ทีมเลวมาก

[uaeb]

พี่ก้องโดนยาเข้าไป ดูถ้าน้องยิ้มจ้องเหนื่อยแน่ๆ

แต่ปมยังไม่คลีคลายเลยว่าสรุปน้องกะคุณพ่อมีไรกานรึป่าว

ขออย่าให้มีเลย 

ปล.เตรียมเลือดก่อนดีก่าาาา คาดว่าตอนหน้าจะต้องเสียเลือด 

[BEN*_*MOS]

ทีมแกจะวางยายิ้ม!ชั่วมาก! โอะโอววแล้วน้องยิ้มจะช่วยพี่ก้องยังไงดีหนอ>///<

รอตอนต่อไปนะคะ^^

[yeyong]

ยาอีกแล้ว
หาง่ายกันจริงๆ
สงสารรอยยิ้ม จะต้องเป็นที่รองรับอารมณ์ของก้องอีก

[knightofbabylon]

พวกเพื่อนในห้องรอยยิ้ม สารเลว ต้อนรับเพื่อนใหม่กันแบบนี้หรือไง หา!  
โดนเองบ้างมั้ย อยากรู้นักจะรู้สึกยังไงกัน หรือว่าชอบวะ


ยังคงคิดหนักประเด็นน้องรอยยิ้มแต่..
คิดได้อีกอย่างแล้วหลังอ่านตอนนี้ผ่านไป
รอยยิ้มกินอะไรเข้าไปแล้วแพ้หรือเปล่าแล้วหอบกำเริบอะไรแบบนั้น

คนอ่านพยายามสรรหามาก ตู..พูดมากอีกแล้ว..ไปดีกว่า  


 

[bangkeaw]

กึงก้องเปี๊ยนไป๊ แต่ว่านะ เจอแบบนั้นเป็นใครใครก็คิด หลักฐานเต็มตาแบบนั้น
แล้วตกลงว่าคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

น้องยิ้มมาเรียนวันแรกก็โดนซะแล้ว แรงจริงๆ  
แต่พี่ก้องรับไปแทนแบบนี้ น้องยิ้มก็คง...  

[✪PATTY✪]

 

[crazy_jum]

เด็กสมัยนี้น่ากลัวจริงๆ 
ถ้าก้องไม่มาล่ะ กรี๊ดดดดดดดดดด  ไม่อยากจะคิด
น้องรอยยิ้มของเจ้

รออ่านอย่างใจจดใจจ่อจ้ะ

[cy55555]

อะเจ๋ย ตอนหน้าแค่คิดก็สยองแทนรอยยิ้มแล้วอ่ะ
(เอ๊ะ คิดอะไรอยู่นะเราถึงสยอง  อิอิ)

[beer]

ทุกอย่างต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิด(ใช่ไหม)

[NewYearzz]

โอ่ย ตอนต่อไป   

รอนะครับ 

กดบวกให้เป็นรางวัล 

[donutnoi]

มารอตอนต่อไป 

[CHADMM]

ตามมาจากเรื่องของนักรบกับตัวการ....   อ่านเรื่องนู้นยังรู้สึกสงสารก้องอยู่เลย พอมาอ่านเรื่องนี้ชักจะหมั่นไส้  555+  น้องยิ้มจะพูดอะไรหลายทีแล้ว ก้องทำไม๊ไม่ยอมฟังน้องห๊ะ(อ่านไปเราก็อยากรู้ด้วย น้องมันจะบอกว่ายังไง?) // ตอนล่าสุดนี่ก้องแอบตีตื้นขึ้นมาได้หน่อย ตามมาช่วยน้องง  เราว่าอิเพื่อนกลุ่มที่ขังน้องในห้องน้ำแน่เลยอ่ะ ที่ชวนมาคงคิดจะทำมิดีมิร้ายน้องแน่เลยย   ,,,,   ตอนต่อไปขออย่ามาม่านะคะ ><!! รีบปรับความเข้าใจแล้วหวานกันได้แล้ววว

ขอบคุณค่า

[MiSS-U]

เอ้างานเข้ารอยยิ้มแน่ๆ ตอนหน้าncป่ะคะ
ก้องอย่ารุนแรงกะน้องยิ้มน้าาาาาาา

[NY_JK]

ใกล้จะได้รู้ซะทีว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นกับยิ้มและพ่อของก้อง
ก้องโดนยา แล้วยิ้มจะช่วยก้องป่าว

[rellachulla]

ง๊ากกกกก ค้างอีกแล้ว
พี่ก้อง โฮๆๆๆ

[cLuB]

   หูยยยย! ไอ้เลวทีม แกมาวางยาน้องยิ้มของชั้น(?)ได้ยังไงยะ!! ,,,

[lovevva]

 :a5:เป็นการต้อนรับน้องใหม่ที่น่ากลัวมาก

 :angry2:คิดบ้างไหมถ้าเป็นตัวเองโดนจะรู้สึกยังไง ดีนะที่พี่ก้องมาช่วยรอยยิ้มทัน

 o18แต่พี่ก้องโดนยาไปแบบนั้นรอยยิ้มจะรอดไหมเนี่ย

[sundaysundae]

จะจบแล้วหรอ...แต่ชอบมากเลย กินยาปลุกเซ็กซ์เข้าไปแล้ว
น้องยิ้มก็ซวยหล่ะสิคราวนี้ ฮิๆๆ
ขอบคุณมากนะคะที่แบ่งปันนิยายๆให้เราได้อ่านกัน

[crazy_jum]

มาดันจ้ะ  ฮึบๆๆๆๆ