สวัสดีจ้าทุกคน วันนี้จะลงตอนสุดท้ายแล้ว ตอนที่ 10 จบพอดีเลย
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนิยาย(ที่ไม่ได้เรื่องเท่าไหร่)เรื่องนี้ ขอบคุณมาก ๆ จ้า
เอาล่ะ ไปอ่านกันเลยดีกว่า
****************************
ตอนที่ 10
ผมนายจักรินทร์ การช่าง ตอนนี้กำลังนั่งรำลึกความหลังอยู่ครับ ผมกำลังคิดทบทวนเรื่องของผมกับไอ้ทิน ว่าทำไมระหว่างผมกับไอ้ทินถึงได้เป็นแบบนี้ ทำไมมันถึงทำตัวแบบนั้นใส่ผม ทำไมผมต้องใส่ใจกับเรื่องที่มันพูด ที่มันทำ หรือเพราะผม.....รักไอ้ทิน
คิดแล้วก็กลุ้ม ผมไม่อยากจะคิดแท้ ๆ แต่ประโยคที่มันคุยโทรศัพท์ยังคงก้องอยู่ในสมองผม อยากจะลืมก็ลืมไม่ได้ มันมีคนรักแล้ว ซึ่งก็อาจจะเป็นผู้หญิงคนนั้นก็ได้ ผมต้องดีใจสินะ แต่ตอนนี้.......ผมอยากร้องไห้
"เป็นไรน็อต"ไอ้โนชเดินมาโอบผม รู้ว่าเพื่อนเป็นห่วง แต่.....ทำไมต้องมาโอบด้วยวะ
"ไม่ได้เป็นไร "ผมพูดพร้อมปัดแขนไอ้โนชออกไป
"ไม่เป็นไร แล้วทำไมหน้านิ่วคิ้วขมวดแบบนั้นล่ะ ไอ้ทินมันทำอะไรหรือเปล่า"
"ไม่ได้ทำอะไร กูแค่ปวดหัว มึงอย่าใส่ใจเลย"ว่าแล้วก็ฟุบลงโต๊ะดีกว่า จะได้เลิกถามเสียที
"ถ้าไอ้ทินมันทำอะไรก็บอกนะ กูไม่ยอมแน่ ๆ"แล้วเสียงนั้นก็หายไป สงสัยคงจะไปแล้วมั้ง ก็ดี ผมจะได้อยู่คนเดียวเสียที จะได้คิดอะไร ๆ ได้สะดวกหน่อย..........ฟี้.....
"ไอ้น็อต จารย์เข้าแล้วมึง"อืม....กำลังได้ที่เลย ใครแม่งปลุกวะ
"ไร กูง่วง"
"จารย์เข้า มึงอยากโดนก็ตามใจมึง"คิดว่าผมจะกลัวเหรอครับ ผมก็ตื่นสิ เรื่องอะไรผมจะหลับต่อล่ะ ไม่ได้กลัวนะครับ แค่เคารพครูบาอาจารย์ ^^
"น็อต เป็นอะไรหรือเปล่า ดูแปลก ๆ นะ ไม่สบายเหรอ"ไอ้ทินหันมาถามผมทันทีเมื่อตื่นนอน ไอ้ผมก็ไม่อยากจะตอบอะไรมาก ไม่อยากคุยตอนนี้เลย ยิ่งคุยยิ่งเครียด
"เปล่า เรียนไปเถอะ"จบบทสนทนาในชั่วโมงนั้นไป ผมก็ไม่ได้สนใจเรียนมากมายหรอกครับ หลับบ้าง ขีดเขียนหนังสือเล่นบ้าง มันบ่งบอกให้รู้ว่า ถ้าผมโตขึ้นไปผมจะเป็นจิตรกรแน่ ๆ เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย ฮ่า ๆ
"ทิน กูอยากถามอะไรมึงหน่อย เอาตรง ๆ นะเว้ย แบบลูกผู้ชายเปิดอกคุยกันน่ะ"พอเลิกเรียนผมก็เรียกไอ้ทินทันที วันนี้แหละ ผมต้องเคลียร์ให้ได้ ผมต้องสะสางเรื่องระหว่างผมกับมัน
"อื้ม"พอมันตอบผมเสร็จ มันก็ถอดกระดุมเสื้อมันทันที
"มึงจะทำทำไมวะ"
"ก็มึงบอกเปิดอกคุยกัน กูก็กำลังเปิดอกอยู่นี่ไง"
"มึงแกล้งโง่ใช่มั้ย ไอ้ห่า เข้าเรื่อง ๆ"
"เรื่องบ้านทรายทองเหรอ"
"มุขเหี้ยไรเนี่ย ไอ้ทิน มึงมีแฟนแล้วใช่มั้ยวะ"ไอ้ทินทำหน้านิ่ง ๆ ผมล่ะใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่ตอนนี้ผมโคตรจะตื่นเต้นเลย
"ยังไม่มี มึงถามทำไม"ยังไม่มีงั้นเหรอ....
"มึงเคยบอกกูใช่มั้ยว่ามึงหลงรักคน ๆ นึงอยู่"มันก็พยักหน้า
"คน ๆ นั้น คือ ผู้หญิงที่มึงไปหาหรือเปล่า ใช่คนที่คุยโทรศัพท์กับมึงวันนี้ใช่มั้ย"ผมกลั้นใจถามไอ้ทินไป หน้าผมเป็นยังไงผมไม่รู้ อารมณ์ของผมตอนนี้ผมยังไม่รู้เลย
"เฮ้ย! จะบ้าเหรอ"มันปฏิเสธทันทีที่ผมพูดจบ ทำไมมันต้องปฏิเสธล่ะ ในเมื่อ มันยังบอกอยู่เลยว่า......รัก
"ไอ้ทิน มึงไม่ต้องมาปิดกูหรอก กูรู้ กูเข้าใจ การที่มึงจะมีแฟนมันก็ดีแล้ว มึงจะได้ไม่เหงา ดีออก"ขอบตาผมร้อนผ่าว ผมพยายามไม่สบตามัน ผมกลัว.....ผมกลัวใจตัวเอง
"มึงฟังกูก่อนได้มั้ยน็อต มึงอย่าพูดเองเออเอง มึงเคยฟังกูบ้างมั้ย ถ้ามึงอยากรู้นักกูก็จะบอกให้ ว่าคนที่กูรักน่ะ คือ...."
"พอเถอะทิน กู...ไม่อยากรู้แล้วล่ะ"ผมทำใจไม่ได้จริงๆ สินะ อยากรู้ใจแทบขาด แต่พอมันจะบอกผมกลับกลัวที่จะฟัง บ้าจริง ๆ เลยผมเนี่ย
"เพราะแบบนี้ไงน็อต เพราะน็อตเป็นแบบนี้ น็อตไม่เคยจะฟังหรือรับรู้อะไรเลย น็อตหนีตลอด น็อตเหนื่อยบ้างมั้ย ที่ต้องมาหนีความรู้สึกตัวเอง เหนื่อยบ้างหรือเปล่าที่ต้องหนีใจตัวเอง"ผมเหนื่อย.....แต่ผมก็กลัวที่จะฟังคำตอบจากมัน ผมกลัวจริง ๆ.....
"น็อตครับ ฟังทินนะ ทินไม่เคยรักใครเลยนอกจากน็อตคนเดียว น็อตคือทุกอย่าง คนที่ทินหลงรักก็คือน็อตนะ น็อตได้ยินหรือเปล่า ทินรักน็อตนะ"มือทั้ง 2 ข้างของทินที่จับใบหน้าผมอยู่ แววตาที่อ่อนโยน น้ำเสียงเสียงที่อาจจะแข็งกระด้างแต่ฟังแล้วอบอุ่น ผม...ได้ยินถูกสินะ
"น็อต เป็นแฟนกับทินนะ"
"เอ่อ....มึงแน่ใจนะ"
"แน่ใจสิ ไม่งั้นทินไม่ขอน็อตแบบนี้หรอก"
"งั้นก็....ได้"เหมือนผมจะลืมอะไรบางอย่างไปนะ
"ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววว ไอ้น็อตมีผัวอย่างเป็นทางการแล้วเว้ยยยยยย"
"แม่ง ไม่แคร์สื่อกันเลยนะพวกมึง"
"อิจฉาโว้ยยยยยยย"และอื่น ๆ อีกมากมาย
"เอ่อ.....ไอ้ทิน เพราะมึง ไอ้บ้า!!!"
"ฮ่า ๆ"เสียงหัวเราะที่ดังลั่นห้องเรียนตอนนี้ เป็นการบ่งบอกถึงความสุขของทุกคนในห้อง สมาชิกทุกคน รวมทั้งตัวผมเองด้วย......
ผมไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไงต่อไป ผมรู้แต่ว่า ผมจะไม่หนีหัวใจตัวเองอีกแล้ว.......
ต่ออีกนิด
"จะพาไปไหนเหรอทิน"
"เอาน่า ตามทินมาเถอะ"
บรรยากาศที่คุ้นเคย ที่นี่คือร้านไอติมที่ทินมาหาผู้หญิงคนนั้นครับ ทำไมต้องพามาที่นี่ด้วยล่ะ
"สวัสดีทิน"ผู้หญิงคนนั้น.....
ผมมองหน้าทินเพื่อถามถึงคำอธิบาย ทำไมต้องพาผมมาเจอเธอคนนี้ด้วยล่ะ
"สวัสดีพี่หน่อย"ทินพูดจาราวกับสนิทสนมกับผู้หญิงคนนี้มานาน ผมไม่อยากอยู่ตรงนี้เลยจริง ๆ
"นี่คงเป็นน้องน็อตสินะ น่ารักเหมือนที่พูดไว้เลยนะ"เอ๊ะ! เขาพูดถึงผมสินะ
"น่ารักที่สุด ผมบอกแล้ว ว่าผมไม่ปล่อยเขาไปหรอก"ไม่ปล่อย....คุ้น ๆ นะ
"น้องน็อตเขางงหมดแล้ว มา ๆ มานั่งคุยกันดีกว่าเนอะน้องน็อต อ้อ! พี่ชื่อ หน่อย นะ ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ"พี่หน่อยแนะนำตัวเสร็จก็เดินมาจับมือผมไปนั่งข้าง ๆ พี่เขา
"พี่ ๆ คนนั้นของผม มั่วนิ่มแล้ว"
"แหม พี่ขอจับนิดจับหน่อยล่ะไม่ได้ น้องน็อตอย่าเพิ่งงงมากนะ พี่จะบอกให้ฟัง เห็นว่ามีเรื่องกันเพราะพี่ด้วย พี่ยิ่งรู้สึกไม่ดีเลย"
"น็อต จำวันที่ทินบอกให้น็อตกลับบ้านคนเดียวได้มั้ย ทินมาหาพี่หน่อย มาถามว่าทินควรจะทำยังไงดีเรื่องของน็อต"เรื่องของผมงั้นเหรอ.....
"ทินแอบรักน็อตมาตั้งนานแล้ว เพียงแต่ไม่กล้าบอก พอดีเจอพี่หน่อย คือพี่หน่อยเขาเป็นเจ้าของที่นี่ ทินเจอกับพี่หน่อยตอนมานั่งคิดเรื่องของน็อตคนเดียวน่ะ พี่เขาเห็นเลยเข้ามาทัก เลยได้รู้จักกัน"
"ใช่จ้ะ ทำหน้าเหมือนหมาอยากถ่าย พี่เลย..."
"อยากจะเป็นส้วมให้ผมใช่มั้ยครับ"
"ฮะ ๆ"ผมหลุดหัวเราะออกไป ก็มันอดไม่ได้นี่ครับ มันตลกดี
"น้องน็อตน่ารักจริง ๆ เลย ไม่น่าหลงผิดไปรักคนแบบนี้เลยจริง ๆ"
"อ้าวพี่ น้อย ๆ หน่อยเถอะ"ทินทำท่าเหมือนชวนหาเรื่อง ซึ่งพี่หน่อยเองก็ทำท่าไม่สนใจ ไม่รู้ไม่ชี้ใส่
"เฮ้อ! แล้วทีนี้พอปรึกษาเข้า พี่หน่อยเขาก็ให้ทินสารภาพออกไป แต่ทินไม่กล้าไง กลัวจะพังไม่เป็นท่า พี่หน่อยเขาคงรนแทน เลยโทรมาหาทินวันนั้น จำได้มั้ย"ผมพยักหน้าไป วันนั้น ที่ผมลองถามทินตรง ๆ
"อื้ม นั่นแหละ เขาบอกว่าถ้าไม่บอกก็ปล่อยไป ไม่ต้องพูดแล้ว ทินก็เลยบอกว่าไม่ปล่อยหรอก ทินรักของทินนี่ พอคุยเสร็จก็ตามที่น็อตรู้แหละ"อ่อ นี่ผมเข้าใจผิดเองไปคนเดียวเหรือเนี่ย อับอายจริง ๆ ="=
"น็อต เอาหน้าไปถูพื้นเหรอ ไม่ต้องอายหรอก ถ้าน็อตไม่เข้าใจทินผิด ทินก็คงจะไม่ได้บอกความรู้สึกให้น็อตรับรู้ แล้วเราก็คงจะไม่มีวันนี้หรอก"ทินจับมือของผมพร้อมกับพูดขึ้นมา นั่นสินะ เรื่องราวในอดีตไม่ว่ามันจะเลวร้ายยังไง แต่มันก็ทำให้เรามีวันนี้ได้
"อย่ามาหวานต่อหน้าได้มั้ย พี่อิจฉา อย่าให้มีบ้างแล้วกัน ชิส์"
"อย่างพี่หน่อยอ่ะ หาคนหลงผิดมายากนะครับ ไปแต่งกับคานทองเถอะ ฮ่า ๆ"ทินพูดหยอกพี่หน่อยไป ซึ่งผมก็ได้แต่นั่งฟังเขาเถียงกันไปเถียงกันมา มันก็สนุกดีนะครับ เรื่องราวทั้งหมยังคงดำเนินต่อไป อนาคตเป็นเรื่องที่กำหนดไม่ได้ แต่วันนี้ เราสามารถทำทุกอย่างให้ดีที่สุดได้ ผมเชื่อว่า ไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไรก็ตาม เรื่องดี ๆ หรือร้าย ๆ ผมก็จะฝ่าฟันอุปสรรคไปพร้อม ๆ กับทิน คนรักของผม
จบ....
หัวข้อ: เมื่อหมีควาย ปะทะ ช้างป่า ตอนที่ 10 [18/06/2554][จบ] (อ่าน 53693 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก