ความรักแบบคับผม
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ความรักแบบคับผม  (อ่าน 120040 ครั้ง)

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #30 เมื่อ25-09-2007 20:22:36 »

ทำไมตอบแบบนี้อ่ะ สงสารเต้  :m17:  :m17:  :m17:

na_na_fuji

  • บุคคลทั่วไป
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #31 เมื่อ25-09-2007 23:43:09 »

ทำไมตอบแบบนี้อ่ะ สงสารเต้  :m17:  :m17:  :m17:


ฟูจิก็ว่างั้นเเระคับ

ปล.  จะติดตามตอนต่อปายนะคับ

                                                                                       จาก  นายฟูจิซัง

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #32 เมื่อ26-09-2007 02:18:35 »

 :เฮ้อ: รอลุ้นต่อ

the sun IN NIght

  • บุคคลทั่วไป
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #33 เมื่อ26-09-2007 22:49:51 »


ตอนที่ 7 : หน้าร้านสุรา…(เฮ้อ)

“อ้าวมานั่งไรตรงนี้วะ” ผมทักไอ้เต้เมื่อกลับมาจากส่งเฟแล้วเห็นมันนั่งอยู่ริมทางเท้าหน้าร้าน ทั้งๆที่เพิ่งจะเที่ยงคืน
“กลับมาไมอ่ะเนี่ย” มันถาม น้ำเสียงนี่เมาแน่ๆ เมาแล้วหาเรื่องหรอมึง เดี๋ยวโดนๆ เดี๊ยะๆ

ผมมองเข้าไปในร้าน ยังเห็นเพื่อนๆนั่งเฮฮาสนุกกันอยู่ แล้วทิ้งตัวนั่งลงข้างๆไอ้เต้ข้างหน้าร้าน
“คิดถึงแฟนเก่าหรอวะ” ผมแกล้งถามมัน ลองเชิง
มันเงยหน้ามามองผม แอบค้อนซะน่ารักเลยนะเมิงงงง
“ป่าว” ไอ้เต้ทำเสียงแข็ง แล้วทำท่าจะลุกขึ้น ผมเลยต้องแต๊ะอั๋งมือมัน ดึงไว้ก่อนที่จะลุกหนีไป
“งอนหรอค้าบบบบ” ผมแกล้งลากเสียงอ้อนๆใส่มัน ไม่รู้ว่าทำไปได้ไงเหมือนกันตอนนั้น ...จะอ้วก สงสัยเพราะความเมามั้ง ว่ากันว่าเวลากินเหล้าคนเรามักจะทำได้ทุกอย่าง

“งอนอะไร” ไอ้เต้ทำเสียงทำหน้านี่ ไม่ต้องเดาเลย แบบนี้งอนกรูชัวร์ 55555
อ่ะ ต้องง้อมะนี่ แฟนก็ไม่ใช่

“เฮ้อ คนเรา มางอนไรเค้าเนี่ย หึงพี่หรอคับเต้” ผมทำหน้าทะเล้นใส่มันคับ แต่ว่า.....แอ้กกก อ้อกกก พูดจบผมก็กลิ้งลงถนนไปเลย มันผลักผมซะแรงเชียวคับ ตัวเล็กกว่ากรูอีก แต่แรงแม่งเยอะจิง สงสัยพิษรักแรงหึง 5555

พอลุกขึ้นหันมาก็เห็นมันตาแดงๆนิดๆ เฮ้ย ร้องไห้หรอวะ ...

“เต้…”  มันสะดุ้งเล็กๆ เหมือนหลุดจากภวังค์
“ชอบพี่หรอ” ผมรวบรวมความกล้าถามมันไป ทั้งๆที่ไม่อยากฟังคำตอบเล้ย ให้ตายสิ
มันยังไม่พูดอะไร นั่งเงียบๆอยู่สักพัก เราสองคนก็ไม่ได้พูดไรกันอีกจนไอ้ต้ามันชะโงกหน้ามาจากประตูร้านเรียกเข้าไปนั่งข้างใน

“เฮ้ยมาแดกเหล้าเว้ย นั่งทำเหี้ยไรกันอยู่” มันชะโงกหน้ามาแล้วก็หายเข้าไปในร้านดังเดิม
ไอ้เต้ยังคงนั่งนิ่งอยู่ ผมหันกลับไปมองมันอีกครั้ง แล้วโอบไหล่มันไว้...

“พี่เซนคับ” มันพูดกับผม สายตายังเหม่อมองถนนเบื้องหน้า รถวิ่งผ่านไปมาบ้าง แต่ไม่มากเท่าตอนค่ำแล้ว
“เต้ขอโทษคับ” มันพูดเสร็จแล้วก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปในร้านเลย ปล่อยให้ผมสับสนกับตัวเอง สับสนกับคำพูดของมันอยู่ อารายว้าเนี่ย ตกลง...เฮ้อออออออ ชีวิต

สักพักผมตามเข้าไปนั่งในร้านดูจากสภาพแล้ว แต่ละตัวเริ่มเมากันได้ที่และ ส่วนไอ้เต้ มันดูนั่งนิ่งไม่ได้โหวกเหวกอะไรเหมือนเพื่อนๆผม แต่ว่า...ซัดแบบไม่ยั้งเลยดิคับ ผมสังเกตุมันสักพัก เห็นว่ามันกระดกแก้วเหล้ายังกะน้ำเปล่า ผมเลยปรามๆมัน แต่ดูท่าว่าจะไม่ได้ผลแฮะ พี่มันก็พล่ามไปดื่มไป ไม่สนใจน้องเลย  ไม่ไหวๆ
จนหมดเวลานั่งในร้านแล้ว ก็ได้เวลานั่งหน้าร้านกัน
ไอ้ต้ากอดคอไอ้โอต ไอ้โค๊ก โซซัดโซเซกันออกมา ดูๆแล้วไม่รู้ใครพยุงใคร แล้วก็มากองกันที่เก้าอี้สีเขียวยาว ริมถนน หน้าร้าน ตามเคย เฮ้อออออ...เพื่อนกู

ส่วนสาว สาว สาว ฟ้า ชิง แนท ก็ไม่แตกต่างเลย จับจองเก้าอี้ข้างๆอีกตัว กองคล้ายๆกับไอ้ 3 คนนั้น เหลือไอ้ปริ๊นที่ไม่เมา ก็คอยดูแลแฟนและเพื่อนไปตามระเบียบ ส่วนผมก็อุ้มๆลากๆไอ้เต้มันออกมา แล้วพอปล่อยมันก็กองลงไปกับพื้นทางเท้าทันที ไอ้เต้เมาจนหลับไปละคับ หลับกับพื้นนั่นแหละ

 เมาเหมือนหมาเลยนะเมิงงง.... เฮ้ออออ

นั่งๆกันสักพัก ก็โบกพี่แท็กกลับบ้าน ตามหน้าที่ ไอ้สองพี่น้องก็ภาระผมอีกและ เหมือนเคยจริงๆ พวกมึงเนี่ยยย อย่าให้ทีกูชิงเมาบ้างนะ สาดดด

ผมกับไอ้ปริ๊นช่วยกันลากไอ้ต้า ไอ้เต้ขึ้นกองๆ ไว้ที่เบาะหลัง แล้วผมก็ไปนั่งเบาะข้างหน้า ฝากไอ้ปริ๊นดูแลคุณๆทั้งหลาย ที่เริ่มได้สติกันแล้ว

พอขึ้นรถมาไอ้ต้าก็หลับไปเลย ส่วนไอ้เต้หลับกอ่นขึ้นรถแล้ว พอขึ้นมามันเลยเริ่ม.... ... .. . ละเมอ

ตอนแรกก็เสียงอู้ๆอี้ๆ แบบคนเมา งอแงๆอ่ะคับ ฟังไม่รู้เรื่อง พอสักแปร๊บ มันก็พูดชื่อคุ้นๆ

“พี่เซนค้าบ” ... อ๊ะ ชื่อกรูหนิ ผมยังไม่เชื่อหูตัวเองเท่าไหร่ ไม่แน่หรอก มึงอาจจะเมาไอ้เซน คิดมากๆ

สักพัก พอรถข้ามสะพานปิ่นเกล้ามา

“เซน” อ่ะ ชัดเลย ไม่มีเรียกพี่ด้วยนะมึง ถือว่าเมาแล้วข้ามรุ่นเชียว ไอ้เน่หนิ ระหว่างนั้นผมก็นั่งอึ้งๆอยู่ แล้วค่อยๆหันไปมองหน้าไอ้ตัวดี
มันยังหลับปุ๋ยอยู่เหมือนเดิม ผมก็เลยไม่ถือสาอะไร อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา ...

....แต่เค้าว่า คนเมามักพูดแต่ความจริง(ในใจ) เง้ออออออออออ

ไอ้น่ารักของผมเงียบไปแล้ว เพลงในวิทยุรถก็ดังไปเรื่อยๆ


...ฉันและเธอที่จริงเรารักกัน แม้ว่าใจเราเองต่างรู้ดี
ว่าความจริงนั้น มันไม่ได้เป็นอย่างฝัน

ความเป็นจริงที่ใจเราต้องการ คือความจริงที่ใครไม่ต้องการ
เขาไม่ยอมรับ และไม่อยากรู้

มันช่างทรมานเหลือเกิน กับรักที่ต้องปิดบัง
ซ่อนความจริง ซ่อนใจ ซ่อนทุกอย่าง อย่างไม่มีจุดหมาย

อยากจะหนีไปให้ไกล ที่ไหนก็ได้ให้ไกลแสนไกล
ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องระวัง ไม่ต้องกลัวใครจะสนใจ

นาทีที่ฉันและเธอ จะหลอมดวงใจร่วมรักกันไป
ที่ๆเวลา ทุกๆนาที นั้นจะมีแต่เราคู่กันไม่ห่าง...



นั่งฟังไป รู้สึกเพลงมันโดนๆ ยังไงไม่รู้แฮะ ไม่รู้โดนส่วนไหน แต่มันรู้สึกแปลกๆ พอได้ยินเพลงนี้ คืนนี้ ...เฮ้อออ


*****************************************************
 :a11: :a11:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #34 เมื่อ27-09-2007 02:40:12 »

เหล้าทำให้คนพูดความจิง รึความในใจ  :m23:  :m23:  รอลุ้นต่อ  :m19:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #35 เมื่อ27-09-2007 19:06:13 »

เพลงมันโดนใจดำมั้ง  :m17:  :m17:

the sun IN NIght

  • บุคคลทั่วไป
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #36 เมื่อ27-09-2007 19:56:40 »

ตอนที่ 8 : คนละสีเดียวกัน

หลังจากสอบมิดเทอมเสร็จ ตามประเพณีของโรงเรียนผมแล้ว ก็คือการมาถึงของกีฬาสีคับ และนี่ก็คงเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตนักเรียนม.ปลายอย่างผมแล้วด้วย  มันก็เลยต้องเต็มที่หน่อย หุหุหุ

หนึ่งเดือนเต็มๆ ก็จะถึงวันนั้นของเราแล้ว วันกีฬาสี และวันที่ผมดันไปยอมรับกับใครๆว่า คบกับน้องเฟ

“เฮ้ย ปีนี้สีไรวะ” ผมถามไอ้ฟ้าพอมันเดินขึ้นมาบนห้องหลังจากการประชุมเรื่องกีฬาสีกับบรรดามิส มาสเตอร์และกรรมการนักเรียน

“เขียวว่ะ”  
“เออก็ดี โออิชิกำลังมาๆ” ผมแซวมันไป เพราะได้ยินว่าสีเขียวแล้วนึกถึงชาเขียวขึ้นมาทันที
“สัด ความคิดดีนะมึง เตรียมทำงานเลย” มันกัดผมแล้วเดินไปโต๊ะเรียนของมัน
บ่ายนี้เป็นช่วงว่างให้ประชุมกันเรื่องกีฬาสี ผมก็เลยถือโอกาสชวนเพื่อนๆ ไปเตะบอลกัน เป็นการส่งเสริมกระแสให้เล่นกีฬากันเยอะๆ อิอิอิ หัวใสจริงๆเลยกรู

พอเล่นไปได้สักพัก ผมก็เห็นเฟเดินมาที่ข้างๆสนาม ยิ้มดีใจอะไรมาสักอย่าง เลยปลีกตัวออกจากสนามมาคุยด้วย
“มีไรเรา ยิ้มหน้าบานมาเชียว”
“ก็ เฟ ... ได้อยู่สีเดียวกับพี่เซนด้วยล่ะ” เฟพูดท่าทางดีใจ ส่วนผมพอได้ฟังก็ดีใจ แบบแปลกๆ... ในใจก็นึกถึงใครอีกคน
โรงเรียนผมม.ปลายจะมีชั้นละ 4 ห้อง ก็ห้องละสีพอดี ถ้าห้องเฟอยู่สีเดียวกับผม แล้วห้องที่เหลือล่ะ ... รายวะเนี่ย ไมอยู่ดีๆกูแอบรู้สึกผิดหวังวะ ทั้งๆที่ได้อยู่สีเดียวกับเฟแท้ๆ ได้อยู่กับแฟนไม่ดีใจหรอวะมึง ไอ้เซนเอ้ยยย

ยังไม่ทันจะได้คุยไรกันต่อ ไอ้โค๊กมันก็ตะโกนเรียกให้ผมไปเล่นบอลต่อ ผมเลยบอกเฟว่าเล่นเสร็จแล้วเจอกันที่ประชุมสี เฟเลยงอนๆผมไป หาว่าไม่สนใจ มัวแต่เล่นบอล... อ้าววว ช่ายสิฮะ ชอบอยู่แล้ว เล่นบอลอ่ะ ไม่รู้หรอ ฮ่าๆๆๆ……อ่ะล้อเล่นนนน

หลังจากเล่นบอลพวกผมก็มาล้างตัวกันที่ก๊อกน้ำประจำคับ ก็ต้องมีถอดเสื้ออะไรกันบ้างละนะ คนเล่นบอลมาเหนื่อยๆ ไม่ได้เล่นหมากเก็บนี่หว่า แล้วตอนกำลังถอดเสื้อ เอาไปผึ่งพัดลมที่โต๊ะโรงอาหารใกล้ๆ ไอ้เด็กม.4หน้าตาคุ้นเคยมันก็ดันเดินมาทางนี้พอดี
“ไง อยู่สีไรล่ะ” ผมทักมัน เมื่อเห็นมันเดินจนจะเลยผมไปและ แต่ยังไม่มีทีท่าจะอ้าปากทักสักที
มันก็หยุดแล้วหันมายิ้มเฉยๆให้ผม “คนละสีกับพี่เซนแหละคับ” อ่ะ ตอบกวนตีนนะเมิงง เดี่ยวเถอะ
“เออรู้แล้วล่ะ เฟบอกแล้ว”
ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือว่ามุม แสงและเงามันได้ ไอ้เต้เลยนิ่งๆ ดูเหน้าเศร้าๆหงอยๆลงไป แล้วมันก็เดินเลยไปร้านขนมใกล้ๆ ซื้อกระดาษทิชชู่ ...
“เอาไปซับน้ำตาหรอวะ โอ๋ๆ” ผมแกล้งตะโกนแซวมัน เมื่อเห็นมันซื้อทิชชู่ อ่ะเลวจริงๆ เลยกู
ไอ้เต้หันมามองผม (แอบมองกรูถอดเสื้อล่ะสิ รู้ทันหรอกน่า) แล้วไอ้ต้าก็เดินมาพอดี พี่น้องเลยปลอบกันเอง เป็นภาพที่น่ารักจริงๆ

“อ่ะ เป็นไรวะเต้ หน้าเศร้าๆ” พี่มันถามน้อง “ป่าวๆ ไปก่อนนะๆ” ไอ้เต้มันก็รีบๆพูดแล้วก็เดินไปเลย (เขิลหรอ หนีไปเลย เห็นเราถอดเสื้อโชว์หุ่นแค่นี้เอง อิอิ)

พี่มันก็เลยหันขวับมาทางผม

“เฮ้ย น้องกูเป็นไรวะ” ไอ้ต้าถามผม ห่านี่ น้องมึงนะไม่ใช่น้องกู
ผมก็ทำหน้าเอ๋อๆ แกล้งไอ้ต้า “กูไม่รู้ กูบ้า” พูดจบผมก็หัวเราะฮาๆ ไอ้ต้ามันก็ทำหน้าสงสัยหน่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร แล้วก็พากันมานั่งๆนอนๆที่โต๊ะโรงอาหาร ผึ่งพัดลม ดื่มน้ำปัสสาวะ รอเวลาไปประชุมสี

สักพักเฟก็มาตามนัด... เดินมากับเพื่อนๆผู้หญิงของน้องเค้า ผมก็เลยเอาเสื้อที่ค่อนข้างจะแห้งแล้วมาใส่ให้เรียบร้อนหน่อย มันเขิลเวลาถอดเสื้อต่อหน้าสาวๆอ่ะ เง้อออ

“พี่เซน กินน้ำมั้ย เดี๋ยวเฟไปซื้อให้” เฟถามพอเดินมาถึงโต๊ะ แล้วเห็นผมกำลังทำท่าทางอิดโรย
ผมเลยได้ทีอ้อนซะเลย เพราะขี้เกียจเดินไปซื้ออยู่พอดี หุหุ แอบเลว
“หิวค้าบบบ เป็ปซี่นะค้าบ” ผมพูดพลางหยิบแบงค์ยี่สิบส่งให้น้องเขา
พอเฟกับเพื่อนๆ ทำท่ากำลังจะเดินไปซื้อ ไอ้พวกที่เหลือก็เริ่มโวยวาย  “อ้าวๆ พี่ก็หิวนะ” ไอ้ต้าเริ่ม
 ต่อด้วยไอ้คุณปริ๊น “พี่ปริ๊นก็หิวอ่ะคับ” สาดดด เป็นเกย์แล้วยังจะมาม่อหญิงอีกนะมึงเนี่ย
มันพูดจบไอ้โอตก็หันขวับคับ “หิวใช่มะ เดี๋ยวกูไปซื้อให้” พอมันพูดจบพวกผมก็ฮาเลยคับ 555 ขนาดผู้หญิงมึงยังจะหึงอีกนะไอ้โอต ไม่เข้าเรื่องๆ ไอ้ปริ๊นได้ฟังก็ไม่ได้สลดคับ มันคงรอคำนี้มานาน ได้ทีเลยทีนี้
“จริงหรอโอต น่ารักว่ะ เป็ปซี่เหมือนกันนะค้าบบบ” มันพูดยิ้มแฉ่งแล้วไอ้เพื่อนๆที่เหลือก็ฝากกันใหญ่เลย 555 พลาดล่ะมึง
แล้วเฟ เพื่อนๆเฟ กับไอ้โอตก็หายไปสักพัก แล้วกลับมาพร้อมน้ำเปล่าบ้าง เป็บซี่บ้างในถุงหิ้ว แหมมม น่ารักจริงๆเลย ข้อดีของการมีแฟนก็แบบนี้แหละน้า

นั่งกันสักพักก็ได้เวลาประชุมสีคับ วันนี้เป็นวันแรก สีผมได้ใช้หอประชุมเป็นที่รวมพล

คือมันจะมีสี่อาทิตย์ก่อนกีฬาสีอ่ะคับ ก็จะมีสี่สถานที่ให้ประชุมกันในแต่ละสัปดาห์ สำหรับประชุมใหญ่ สัปดาห์ละครั้ง สีผมได้หอประชุมคราวนี้ ต่อไปก็จะวนไปที่สนามบาส ซึ่งไม่มีใครอยากได้เลยเพราะมันร้อนนนน แล้วก็คงเป็นที่คอร์ทแบด ที่ถึงจะร่มก็ร้อนเหมือนกัน เพราะในคอร์ดไม่มีแอร์ อีกที่ก็โรงอาหารที่จะเย็นหน่อย และมีของให้หม่ำๆด้วย ผมล่ะชอบที่ซู้ดดดด

พอขึ้นมาที่หอประชุม ก็จะต้องคุมน้องๆ ให้นั่งกันตามระดับชั้นตั้งแต่ป.1 ยัน ม.4 ส่วนม.5 ม.6 นี่มันซี้กันคับ โตๆกันแล้ว คงไม่ต้องไปนั่งเรียงแถวต่อรถไฟอิอิอิ แล้วก็เริ่มแบ่งๆกัน ใครจะลงกีฬา ใครสนใจเป็นลีด ใครจะต้องขึ้นเชียร์ (ซึ่งปกติก็ ม.1- ม.2 นี่แหละ วัยกำลังเหมาะ ซวยปายนะน้อง ร้อนนิดหน่อยๆ หุหุ) แล้วงานสแตนก็ม.6 ทำกันเองล่ะ งานสนุกแบบนี้ ไม่พลาดๆ  ส่วนพาเหรดก็เป็นหน้าที่ประจำของม.5 อ่ะ ส่วนประธานสีรุ่นผมก็คงต้องเป็นใครไปไม่ได้นอกจากสาวแกร่งร่างบึก นามว่า “ฟ้า” ...เพื่อนผมเองคร้าบบบ โดยเท่าที่รู้มา สีอื่นเค้าเลือกผู้ชายกันหมดเลย มีสีผมนี่แหละ สนับสนุนสิทธิสตรี

พอประชุมกันเสร็จจนเย็นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน หลังจากเดินไปส่งเฟขึ้นรถเมล์กลับบ้านฝั่งตรงข้ามแล้วผมก็จะกลับมานั่งเล่นตะแถวๆหน้าโรงเรียนต่อกับพวกไอ้ต้ามันสักพัก แล้วกลับบ้านพร้อมมัน และ น้องชายมัน

ระหว่างทางก็เลยได้คุยๆ กับไอ้เต้มันนิดหน่อย
“ไงเต้ ทำไรบ้างล่ะ กีฬาสีอ่ะ” ผมถามพอขึ้นมานั่งบนรถ ปกติถ้ากลับพร้อมกันสามคน เราจะนั่งแท็กซี่กลับกัน เพราะหารแล้วราคาดูจะถูกกว่านั่งรถเมล์กลับด้วยซ้ำ แถมสบายด้วย และยิ่งวันนี้ไอ้ต้ามันไปนั่งข้างหน้าเสียก่อน ผมเลยได้นั่งเบาะหลังกับไอ้เต้ สองต่อสอง สยิวเว้ยยย
“ก็โดนจับลงแบดอ่ะ” มันตอบสีหน้าเฉยๆ แล้วหันมองออกไปนอกหน้าต่าง ไรวะ คุยกับกูก็หันหน้ามองกรูสิเฟ้ย
“ก็ดีหนิ สนุกดี ไม่ร้อนด้วย” ผมยังยิ้มแย้มคุยต่อ ลืมนึกไปว่าตอนกลางวันไปปากหมากับมันไว้

“อืม”  ... สั้นๆ ง่ายๆ

ยังไม่ทันจะคุยต่อ ไอ้ต้าก็ขัดจังหวะซะก่อน “เฮ้ยเต้ๆ วันนี้พี่จะไปเซ็นทรัลต่อว่ะลืมเลยๆ นัดเด็กไว้ เดี๋ยวพี่ลงก่อนนะ” มันพูดก่อนรถจะเลี้ยวเข้าซอยบ้านมัน (ซึ่งจะไปทะลุออกไปทางบ้านผมได้) แล้วก็บอกให้แท็กซี่จอดรถเสร็จสรรพ ...  ไอ้ห่า ไวจริงนะเมิงงงงง

ผมกับไอ้เต้ก็งงๆนิด แล้วพี่แท็กก็ขับต่อไป

“เต้ ไปข้าวสารมั้ย” ผมนึกไงไม่รู้ ชวนมันก่อนรถจะไปถึงบ้านมันเสียก่อน
“ไม่ดีกว่า เต้การบ้านเยอะอ่ะ” มันยังคงพูดกับกระจกหน้าต่างรถต่อไป...
แต่ผมก็ยังไม่หมดความพยายาม ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกเว้ยยยย
“อ่ะ ไม่อยากกินผัดไทกับไอสครีมหรอวันนี้ การบ้านเดี๋ยวช่วยทำก็ได้ๆ” ผมอ้อนๆมันต่อ นึกไงวะกรู ชวนมันไปกินเนี่ย อารมณ์ไหนว้า สับสนกับตัวเอง
และแล้วก็ได้ผลคับ ไอ้น่ารัก หันมามองผมแทนกระจกแล้ว แววตามันบอกว่าสับสนอะไรอยู่ มันเงียบไปสักพัก
“ไม่หิวหรอ” ผมถามมันต่อ ตกลงสิฟะ จะถึงบ้านอยู่แล้ววว



มันนิ่งไปอีกแป๊บแล้วพอรถจะถึงบ้านมัน ปากมันก็เปิดออกมาได้สักที … “หิวคับ”


...
..
.
แล้วแท็กซี่เลยขับเลยบ้านมันไป

   ****************************************************

ตอนที่ 9 : ถนนสายพระอาทิตย์

เย็นย่ำ วันนี้ รถแท็กซี่พาเรามาส่งที่ริมถนน ตรงหน้ากองสลาก ... เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด เสียงรถเบรกยางครูดเป็นรอยทางดำยาวกับพื้นถนน เล่นเอาผมกับไอ้เต้มองหน้ากันนิ่ง

ไอ้รถเมล์เวรตะไลคันหน้า ดันเบรกแอ๊กกระทันหัน ไม่บอกไม่กล่าวกันสักคำ พี่แท็กผมเลยเกือบอัดตูดซะแล้ววว รอดมาหวุดหวิดเลยทีเดียว เฮ่อ.... เกือบซะและกรู ยังไม่ทันได้สวีทเลยนะ

แล้วผมก็ถือกระเป๋านักเรียนของผมและของไอ้เต้ลงมาจากรถ ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ หุหุหุ

พอมันลงมาได้ก็จะแย่งกระเป๋ามันไปถือ

“เอามาหนิพี่เซน” มันทำท่าจะคว้ากระเป๋านักเรียนตัวเองจากมือผม
ผมก็แกล้งยื้อเอามาไว้อีกมือนึง “อ้าว เมื่อกี้ตอนหยิบมาไม่เห็นว่าไร”
“ก็เมื่อกี้มันกำลังจะลงรถ” ไอ้เจ้าเต้ยังไม่ลด..ละ..เลิก
“แหมๆ กลัวคนเค้าคิดว่าเป็นแฟนกันหรอ” อ่า เล่นไม่เลิกเลยเรา ฮ่าๆๆ สะจายยย ได้แกล้งเด็ก

มันทำหน้างอนเล็กๆ แล้วก็ทำทียื่นคำขาด... แหมน่ากลัวตายล่ะเมิง ไอ้หน้าตี๋
“จะคืนไม่คืน” ดูมานๆ ยืนนิ่ง ทำเป็นเข้ม
“อ่ะๆ ไม่อยากเก็บไว้หรอกเว้ย” ผมพูดพลางยื่นให้ แล้วเต้มันก็รับไป ทำสะบัดๆ งอนเป็นผู้หญิงเลยนะเมิงงงงง อย่ามาทำสาวใส่นะว้อยย เดี๋ยวเตะ
 
“จะกินผัดไทหรือไอสครีมก่อนล่ะ” ผมหันไปถามระหว่างที่เดินไปได้สักพัก
“หิวละหรอคับ” อ่ะตอบไม่ตรงคำถาม
“อ้าว เมื้อกี้ใครบอกหิววะ”
ไอ้เต้ทำหน้าซื่อๆซะน่ารักเชียว “ก็ยังไม่ห้าโมงเลย” ตอบไม่ตรงคำถามอีกแล้วนะเรา
“สรุปคือยังไม่หิวใช่ป่ะ”
ผมสบตาไอ้เต้ ทำหน้าให้มันตีความได้ว่า ที่หิวเมื่อกี้เพราะอยากมาด้วยอ่ะดิ มันเลยทำหน้างอนๆง้องๆแง้งๆ ที่ผมดันไปรู้ทัน ฮ่าๆๆ เขิลแก้มแดงเลย

“ยังไม่หิวงั้นไปเดินเล่นกัน”
“ที่ไหนอ่ะ”
“อ่ะแถวนี้แหละ เดี๋ยวพาไป”
ไอ้เต้ทำหน้าสงสัยเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามอย่างว่าง่าย
 
ผมพามันเดินลัดเลาะมาผ่านสน.ชนะสงคราม แล้วจูงมันข้ามถนน เพราะมันมัวแต่จดๆจ้องๆไอ้พวกหนุ่มญี่ปุ่นหรือเกาหลีเนี่ยแหละ เดินมากันสี่คน หล่อมาเชียว ทำเอาไอ้เต้ไม่มองรถจนผมต้องรีบไปคว้ามือมันให้วิ่งไวๆ ก่อนที่รถสามล้อจะเสยไปแดร๊กซ์เสียก่อน.... .. ไม่ได้เลยนะเมิง เห็นหล่อๆทีไร ตาเป็นประกายตลอด เดี๊ยะๆ

แล้วก็เดินผ่านวัดชนะสงครามที่ผมไม่เคยเข้าไปข้างในเสียที ทั้งๆที่เดินผ่านบ่อยๆ และวันนี้ก็เช่นกัน... เดินเลยทะลุเข้าซอยรามบุตรีแล้วมาโผล่อีกที ที่เก่าที่เราคุ้นเคย... ถนนพระอาทิตย์
จะต่างไปก็เพียงว่าวันนี้ เรามากันตอนที่พระอาทิตย์ยังไม่ลับขอบฟ้า รถรายังขวักไขว่
“จะไปไหนอ่ะเนี่ย” มันถามผม แล้วเริ่มบ่นกระปอดกระแปด ว่าไกลบ้าง เหนื่อยบ้าง
ผมแกล้งไม่ตอบมัน แล้วเริ่งเดินให้เร็วขึ้น
“เฮ้ย เต้ถามว่าจะไปไหน เหนื่อยนะเนี่ย ไม่ถึงซะที” ผมหันกลับไปดูหน้ามัน บูดเชียว ฮ่าๆๆ เหงื่อก็เริ่มท่วมและ
“อ่า ถึงแล้วคร้าบๆ บ่นจิงเว้ย” ผมบอกมันแล้วพากันเดินข้ามถนน แล้วเดินไปหาที่นั่งแถวๆริมน้ำในสวน
“อ่ะ หายเหนื่อยยัง”
“หิวน้ำอ่ะคับ” ไอ้เต้มันตอบไม่ตรงคำถามอีกและ ผมเลยเดินไปซื้อน้ำมาให้มัน เพราะสงสาร เห็นนั่งเป็นหมาหอบแดด เดี๋ยวเป็นลมไปต้องแบกต้องอุ้ม เป็นภาระอีก

สักพักพอเดินกลับมาก็เห็นมันนั่งสบายอารมณ์ มองเรือที่ผ่านไปมาในแม่น้ำเจ้าพระยา
“อ่ะ น้ำมาแล้วคร้าบคุณชาย”
มันหันมารับ ไม่มีขอบคุณเลยนะมึง เหนื่อยนะเนี่ย เดินมาไกล ยังใช้ไปซื้อน้ำอีก
Ahhhh  ...มันทำเสียงอ้าๆ หลังจากซัดน้ำไปเกือบครึ่งขวด ... ไม่คิดเหลือให้กรูเลยใช่มะเนี่ย
“กินด้วยดิ” ผมทำเสียงอ้อนนิดๆ แบบงอนหน่อยๆ เมื่อเห็นมันกินเสร็จแล้วก็วางขวดไว้ข้างตัว ไม่มีส่งให้เราเลยยย ใจร้ายๆๆ
“อ้าว ลืมๆ โทดทีค้าบ” สงสัยมันคงหายเหนื่อยและ ดูอารมณ์ร่าเริง แล้วก็ส่งขวดน้ำที่เหลืออยู่ครึ่งขวดให้
“พี่เซนชอบมานั่งเล่นที่นี่หรอ”
“ป่าวหรอก เอาไว้พาสาวมาเดทอ่ะ มานี่ทีไร เสร็จทุกราย” ผมตอบมันกวนๆ แล้วหัวเราะชอบใจ ฮ่าๆ เสร็จกรู
มันทำหน้างอนๆ แล้วพูดเบาๆ แต่ผมก็ได้ยินแหละ “แม่ง รู้งี้ไม่มาก็ดีอ่ะ”
“เฮ้ย พูดไรได้ยินนะ” แล้วผมก็แกล้งเอาแขนไปพาดบนพนักพิงข้างหลังมัน
“ไม่หรอก ปกติพี่ไม่เคยพาใครมานี่หรอก ไม่มากับพวกไอ้ต้า ก็มาคนเดียว”
“อย่ามาหลอกๆ” ไอ้เต้พูดจา ทำหน้าไม่เชื่อถือผมเลยแฮะ
“เฮ้ยจริงๆ” ผมพูดย้ำไป แต่มันก็ยังทำหน้าไม่เชื่ออยู่ดี
“ถ้ามากับหญิงก็เข้าโรงแรมเลยสิวะ จะมานั่งทำห่าไรนี่ ฮ่าๆๆ” ผมแซวมันไป
“อ้าว มาสร้างบรรยากาศไง” อ่ะยังไม่เลิกๆ เดี๋ยวกรูก็พาเข้าโรงแรมจริงๆซะเลยหนิ
ขี้งอนแบบนี้ต้องแกล้งซะให้เข็ด

“แล้วเป็นไง บรรยากาศแบบนี้ได้ที่ยัง จะได้ไปต่อ” ผมแกล้งหันหน้าเข้าไปถามมันใกล้ๆ จนลมหายใจผมกับหน้าใสๆ ของไอ้เต้สัมผัสกันได้
“เฮ้ย ลามปามและๆ” มันรีบเขยิบหนีพอรู้สึกตัว แต่ตอนแรกผมแอบจับได้ว่า มันกึกๆเคลิ้มๆ อิอิอิ

แล้วก็ถึงฉากเงียบ...

เรา

นั่ง

เงียบ

.
.
.
สิบห้านาทีผ่านไป ...ตี๊ดๆตึงๆ ตึ่งๆ ตี๊ดๆ ตู๊ดๆ .... เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น พอหยิบขึ้นมาดู ชื่อ เฟ ก็โชว์อยู่บนหน้าจอ ผมเลยลุกเดินมาคุยให้พ้นจากรัศมีนั้นหน่อย

“ว่างาย” ผมรับโทรศัพท์น้องเขา
“เค้าถึงบ้านแล้วนะ พี่เซนล่ะ”
“อยู่แถวๆบ้านอ่ะ มาหาไรกิน” ... ไม่เข้าใจ ทำไมผมต้องโกหกด้วยเนี่ย
“แล้วกลับบ้านไวๆนะ” อ่ะสั่งเป็นแม่เลยยยย
“ค้าบๆ ไม่แน่จะแวะไปบ้านไอ้ต้าหน่อยนะ” ผมอ้างโน่นนี่ไปเรื่อย
“ไปอีกและ บ้านตัวเองไม่อยู่” ...ก็บ้านเพื่อนนี่หว่า ต้องไปส่งน้องเพื่อนด้วย เข้าใจหมายยยยยย ....
“อ่ะค้าบแม่” ผมแกล้งแซวน้องเขาไป แล้วเรือเจ้ากรรมก็ดันวิ่งผ่านมาซะดังเชียว บรื่นนนนนนน...
“แค่นี้ก่อนนะเฟ พี่ซื้อของก่อนๆ” ผมพูดจบแล้วก้รีบวางสาย ทำเป็นยุ่งๆ หุหุ เดี่ยวโกหกมะเนียน พอหันเดินกลับมา หน้าไอ้เต้มันก็บูดและ... เป็นไรล่ะเนี่ย เมื่อกี้ยังร่าเริง น่ารักอยู่เลย

“เป็นไร ทำหน้าบึ้ง” ผมถามแล้วนั่งลงข้างๆ แอบกระแซะๆ
“ป่าว”... กรูละเบื่อเจงๆ งอนแล้วบอกป่าวเนี่ย
“จริงนะ จะได้ไม่ง้อ” ผมแกล้งพูดแล้วทำไม่สนใจ มองพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกแหล่มิตกแหล่
พอหันไปอีกที อ้าวเวร ลุกไปตอนไหนวะ เดินไปโน่นและ ไวจิงวุ้ย

เลยรีบเก็บกระเป๋านักเรียนทั้งของผมและของมัน (ลุกไปทิ้งกระเป๋าไว้ให้ถืออีก ไอ้คุณชายยยย)
แล้ววิ่งตามไป “เฮ้ยๆ รอด้วยๆ” ผมรีบตะโกนเรียกพอเห็นมันไม่หยุดซะที
แล้วมันก็ชะลอฝีเท้า จนผมเดินมาทันในที่สุด... ตัวแค่เนี้ย ทำฤทธิ์เยอะ เดี่ยวจะโดนไม่ใช่น้อย
“จะงอนไปไหนเนี่ย” ผมถามขึ้น
“ป่าวคับ” อ่ะปากว่าป่าว แต่เสียงแข็งเชียว
“อ่ะหิวยัง มะตะบะร้านนี้อร่อย” ผมเปลี่ยนเรื่อง เอาของกินมาล่อๆ ง้อด้วยวิธีนี้ น่าจะได้ผลๆ เลยชักชวน เมื่อเห็นร้านมะตะบะฝั่งตรงข้าม ที่ผมชอบมากิน
“อ่ะ” ... อ่ะ นี่คือกินไม่กินวะ กูขี้เกียจเดาเว้ย
ผมไม่ถามต่อและ มัดมือชกจูงมือลากข้ามถนนมาเลย มันก็สะบัดๆ มือ แล้วก็เห็นกระเป๋านักเรียน เลยจะเอาไปถือ
“พอๆ เล่นเป็นเด็กไปได้ เดี๋ยวถือให้” ผมทำเสียงดุใส่ มันเลยไม่กล้าหือ ยอมให้ถือแต่โดยดี 5555 เสร็จจจจ....

พอมาถึงร้าน ก็พบว่าร้อน.... เลยขึ้นไปนั่งชั้นสองที่เป็นห้องแอร์ ...เฮ้ออออ ค่อยเย็นหน่อย

“กินเนื้อป่ะ”
ไอ้เต้ก็พยักหน้าแทนคำพูด
“ข้าวหมกไก่มั้ย”
มันพยักหน้าอีกรอบ...
“น่องนะ”
มันยังคง...พยักหน้า หงึกๆ
“มะตะบะเนื้อนะ”
หงึกๆ... พูดไม่เป็นไงวะ
“น้ำเปล่า?”
มันยังคงพยักหน้า ผมเลยหมันไส้
“ถ้าไม่พูด จะเอาน้ำอย่างอื่นยัดปากแทนละนะ”
มันได้ยินก็ทำหน้าแดง + งอน เพราะร้านมันใช่ว่าใหญ่ เสียงผมก็ไม่ค่อย โต๊ะอื่นเลยหันมามองกันหมดพอผมตะคอกมัน... อายคับ แต่ก็สะใจ เสือกไม่พูดดีนัก

แล้วผมก็หันไปสั่งรายการอาหาร ...
ก่อนที่จะคุยไรกัน ไอ้ต้าก็โทรเข้ามาหามัน ผมเห็นมันคุยๆไรกันไม่รู้ แต่ท่าทางพี่มันจะฝากน้องอ้างแม่ว่าติดทำงาน ตามสันดานเพื่อนผม แต่น้องมันก็ติดเดทกับผม หุหุ เลยเห็นมันเถียงๆกันทางโทรศัพท์ว่าใครจะบอกแม่ สักพักมันก็วาง แล้วหันมาหาผม
“พี่ต้าจะสงสัยป่ะพี่เซน” ...
“สงสัยไรวะ” ผมทำไม่รู้เรื่อง ใสซื่อจริงๆนะกรูเนี่ย
“ก็ที่เต้มากับพี่เซนไง”
“สงสัยไรวะ ไม่ใช่คู่เกย์กันซะหน่อย”
“ก็... อืมๆ” มันไม่ได้ว่าอะไร แล้วอาหารก็มาเสิร์ฟพอดี

“แล้วเรื่องความรักเราอ่ะ เปนไงบ้าง” ผมพูดทำลายความเงียบระหว่างเรา... ช่างเปิดประเด็นได้สร้างสรรค์จริงๆ เลยนะมึง ไอ้ห่าเซน
มันเงยหน้ามามองผม “ไม่มีไรนี่คับ”
“ก็แฟนเก่าเราอ่ะ”
“อ่อ ไม่ได้คุยแล้ว ตกลงก็เลิกแล้วล่ะ” มันพูดน้ำเสียงดูไม่มีความเศร้าอะไรและ ทำใจไวเจงนะเมิง
“เออไม่ดีก็หาใหม่”
“เหอะๆ” ... มันทำเสียงงี้หมายความว่าไงวะ

   ***********************************************************


the sun IN NIght

  • บุคคลทั่วไป
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #37 เมื่อ27-09-2007 19:58:18 »


ตอนที่ 10 : ริมถนน บนสะพาน

“อิ่มป่ะ” ผมถามขึ้น เมื่อเห็นอาหารต่างๆถูกเจ้าเต้มันกวาดเรียบ
“แหะๆ ก็ยังกินซเวนเซ่นได้อ่ะ” โหยย แดร็กซ์ห่าเข้าไปตั้งเยอะ ยังห่วงกินไอติมอีก เชื่อเค้าเลย
ผมมองหน้ามันขำๆ คนไรวะ กินเก่งจัง
“งั้นขอเดินย่อยแปบนะ” เพราะผมอิ่มเต็มที่และ กินไปตั้งเยอะ
แล้วมันก็พยักหน้าหงึกๆ แทนคำตอบตกลง

ผมพาเต้ข้ามถนนกลับมาที่สวนสาธารณะอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้มันก็ค่ำมืดแล้ว ได้บรรยากาศอีกแบบ แล้วก็พามันเดินมาริมน้ำเหมือนเดิม เพื่อมาดูสะพานพระรามแปด สัญลักษณ์อีกอย่างของกรุงเทพมหานคร

“จะว่าไปมันก็สวยดีนะ” ไอ้เต้พูดขึ้น ขณะเราสองคนยืนมองสะพานพระรามแปดและเรือที่วิ่งผ่านไปมา

...เกือบทุกสิ่งดูงดงามเมื่อต้องแสงไฟ

“อืม ก็ดีกว่าสะพานปิ่นเกล้าโล้นๆ” ผมพูดแล้วหันไปมองสะพานปิ่นเกล้าทางซ้ายมือ ที่ผมใช้สัญจรประจำ
“ก็สวยคนละแบบ” มันว่าต่อ
“อืม...คนละแบบ” ผมพูดออกไปเบาๆ เหมือนมันมาจากห้วงความคิดขณะนั้น อยู่ดีๆ ผมก็นึกถึงน้องเฟและไอ้เต้พร้อมๆกันแล้วคำพูดนั้นก็หลุดออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ


เราเงียบกันสักพัก แล้วผมก็เกิดนึกอะไรขึ้นมาบางอย่าง
“เต้ วันนี้รีบกลับบ้านมั้ย”
“ก็ มีการบ้านอ่ะคับ แต่มันยังไม่ได้ส่งพรุ่งนี้หรอก” ... ถามว่ารีบมั้ย ทำไมชอบตอบไม่ตรงคำถามวะ
“งั้นไปเดินเล่นบนสะพานกัน” ผมชวนไปที่โปรดของผม ซึ่งปกติก็จะไปกับพวกไอ้ต้ากัน ในโอกาสพิเศษๆ อย่างวันเกิด หรือฉลองอะไรกันสักอย่าง

“โหย ไกลไปป่าว” มันคงแหยงกับการเดินมาราธอน
“นิดเดียวๆ นั่งสามล้อไป”
ไอ้น่ารักยังคงทำหน้าไม่แน่ใจ ผมเลยคะยั้นคะยอต่อ
“ไปนะๆ แล้วค่อยกลับมากินซเวนเซ่น”
เงียบไปสักพัก ในที่สุดคำว่าคับก็หลุดออกมาจากริมฝีปากบางๆสีแดงนั่น

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ... เราสองคนมายืนอยู่ใต้สะพานพระรามแปดกันแล้ว ผมยังคงถือกระเป๋าให้มัน แล้วก็พากันเดินขึ้นไปบนสะพาน

“ปกติพี่มาตอนดึกๆอ่ะ วันนี้มันยังไม่ดึก รถเลยเยอะหน่อย ทนสูดควันรถหน่อยละกัน แหะๆ” ผมบอกมันเมื่อเดินขึ้นมาถึงแล้วพบว่า รถวิ่งไปมาเยอะพอควร ผิดจากตอนตีหนึ่ง ตีสอง ที่ผมเคยมา

คำเตือน : การเดินเล่นบนสะพานพระรามแปด ควรกระทำหลังสี่ทุ่ม และตำรวจจะห้ามขึ้นสะพานจากฝั่งธนฯหลังสี่ทุ่ม จึงต้องขึ้นไปจากฝั่งพระนคร

แล้วเราก็เดินกันมาเรื่อยๆ
“พี่เซน นี่โรแมนติคเนอะ”
“ยังไงวะ”
“ก็ดูที่แต่ละที่ที่ชอบไปดิ”
“อ้าว ก็มันใกล้บ้าน” ผมตอบ แอบเขิลๆ
“เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลยพี่คับ” มันแอบว่าผม แล้วหัวเราะ ได้ทีเชียว

บรรยากาศกำลังดี ไม่อยากทำให้มันงอนอีก เลยยอมๆกันไป
“ถามจริง พาใครมาบ่อยป่ะ” อ่ะ ไอ้นี่ย้ำคิดย้ำทำ
“เอาจริงๆ เห็นกูเหมือนเจ้าชู้เนี่ย แต่ไม่ได้พาใครมาส่งเดชนะเว้ย บางที่ก็เก็บไว้ให้เฉพาะคน” อ่ะผมพูดทำหน้าตา ท่าทางจริงจัง แอบเขิลตัวเองเหมือนกันนะเนี่ย แล้วหน้ามันก็แดง...
“อย่ามาน้ำเน่าๆ”
“อ้าว พูดจริงหาว่าน้ำเน่า” ผมพูดแล้วแอบกระเถิบตัวเข้าไปยืนใกล้ๆมันอีกนิด อยู่ใกล้ๆมันแล้วมีความสุขดีแฮะ แปลกๆนะเนี่ย ใกล้ผู้ชายแล้วเกิดสปาร์คป่าวหว่า

“พี่เซนคับ” เรียกชื่อกรุทำไมอ่ะเนี่ย
.
.
.
.
.
อ่ะ เรียกละเงียบ ผมก็เงียบตาม มองดูแม่น้ำ มองดูเรือที่ผ่านหายเข้าไปใต้สะพาน หรือบางลำที่โผล่พ้นออกมา ผมมองไปยังจุดที่เป็นสวนสันติฯ ที่เราสองคนเดินเล่นเมื่อครู่ แสงไฟจากพระที่นั่งในสวนต้องกระทบกับสายน้ำ เช่นเดียวกับโคมไฟตามทางเดิน บ้านเรือน อาคาร สิ่งต่างๆ สองฝั่ง ... ส่องกระทบสายน้ำคล้ายเป็นเงาสะท้อนแสงดาวจากท้องฟ้าที่เลือนลางไปมากเมื่อถูกแสงไฟจากเบื้องล่างบดบัง

“เต้ว่าเราจะลอยไปถึงไหน ถ้ากระโดดลงไป”
“อ่าวไทยมั้ง”
“ไกลไปป่ะ”
“ไม่ก็ลอยย้อนกลับไปอยุธยา”
“ไอ้บ้า มึงไม่เคยได้ยินหรอ สายน้ำไม่ไหลกลับ”
“ก็น้ำทะเลหนุนไง”
“หนุนไปถึงปากน้ำโพเลยมั้ยล่ะ”
“เออ อาจจะอยู่แถวๆนี้ก็ได้ อยู่ตรงสวนนั่นมั้ง” มันพูดแล้วชี้ไปที่สวนสันติฯ
“ถ้ามันอยู่ตรงนั้นได้ตลอดไปก็ดีเหมือนกันนะ”

เราหันมามองหน้ากัน รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างระหว่างเราเกิดขึ้น มันไม่ใช่อาการตกหลุมรักใครสักคน ผมบอกได้เพียงว่าคือความรู้สึกบางอย่างที่เป็นส่วนหนึ่งของความรัก ถึงแม้บอกไม่ได้ว่าเป็นไง

คำพูดจากปากเราสองคน ห่างหายไปราวๆเกือบ ครึ่งชั่วโมง มีเพียงเสียงรถ  เสียงลม เสียงเรือ เสียงสะพาน เสียงเมือง เสียงฟ้า เสียงแม่น้ำ เสียงอากาศ ดังอยู่รอบๆ รู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อหยดน้ำจากฟ้าสีดำ หยดแหมะลงมาที่ปลายจมูกผม แล้วมันก็เริ่มตกหนักขึ้นอย่างรวดเร็ว

“เฮ้ยเต้ฝนตก” ผมรีบหยิบกระเป๋านักเรียนส่งให้มันเอาไปบังฝน แล้วพาวิ่งไปหลบใต้เสาคอนกรีตมหึมาที่อยู่เกือบสุดปลายสะพานอีกฝั่ง

ส่วนคนอื่นๆอีกประมาณ 5 -6 คน ที่เมื่อกี้เห็นเดินอยู่บนสะพาน วิ่งหลบฝนไปไหนหมดแล้วไม่รู้ สงสัยว่าผมกับไอ้เต้จะมัวแต่เพลิดเพลิน ใจลอยกันไปหน่อย จนลืมมองฟ้ามองฝนว่ามันจะตกหนักแบบนี้ ซวยและกรูเปียกมะลอกมะแลกกันเลย พาน้องมาตกระกำลำบาก
ผมกับมันก็นั่งหลบฝนกันใต้เสาสะพานนั่นแหละ ไม่น่าเชื่อว่ามันจะบังฝนได้ แต่ก็บังได้ดีกว่าที่คิด อย่างกับในหนังเลยกรู... หลบฝนกันสองคน แต่ในความเป็นจริง มันหนาวมากกว่าจะมานั่งซึ้งมองตากันคับ ออกอาการสั่นนิดๆ ทั้งผมทั้งไอ้เต้ โอยยยย หนาวค้าบ กอดหน่อยยยย หุหุหุ

“พี่ต้าโทรมาอ่ะ” ไอ้เต้หันมาบอกผม
“รับดิ” ... พี่จะได้รุก หุหุ
แล้วมันก็คุยๆ แข่งกับเสียงฝน ... เดี๋ยวโทรศัพท์เจ๊งพอดี ฝนสาดขนาดนี้ ผมนึกในใจ แล้วก็เห็นมันรีบวางเมื่อฟ้าแลบซะสว่างจ้า

...ปะ ปะ ป ป ป เปรี้ยงงงงงง .... ซะดัง   ถึงจะตัวใหญ่ แต่ก็แอบใจไหวหวั่นนะเนี่ย ร้องซะดังขนาดนี้

“มันว่าไงบ้างล่ะ” ผมถามพอเสียงฟ้าร้องเงียบไปสักพัก
“ก็ว่าๆอ่ะ ว่ามาทำไรกับพี่เซน ป่านนี้ไม่กลับบ้าน” มันทำหน้ากังวลนิดๆ
“พี่ต้าต้องสงสัยแน่เลยอ่ะพี่ ทำไงดีวะ”
อ่ะ...นั่นดิ จะตอแหลมันไงดีวะ ผมคิดในใจ
“สงสัยห่าไร บอกไปว่าเต้อกหักดิ” ผมเริ่มอยากเรียกมันว่าเต้ มากกว่ามึงและ 5555 ฟ้าฝนก็เป็นใจจริงๆ
“โหย มุกนี้ มันเบื่อแล้วมั้งพี่” ไอ้เต้มันหัวเราะ แต่ก็ช่างเถอะ ไว้มันสงสัยก่อนละกัน ตอนนี้มันมีความสุขมากกว่า เหมือนหลุดออกมาจากโลกความเป็นจริงเลย ใครจะคิดล่ะเนี่ย กลางวันยังประชุมสี ยังอยู่กับเฟอยู่เลย อยู่ดีๆ มาติดฝนบนสะพานกับไอ้น่ารักซะงั้น ... ความแน่นอน คือ ความไม่แน่นอนจริงๆ ชีวิต....

   ************************************************************

ตอนที่ 11 : Open Heart

“ถ้าพี่ชอบเต้จะเป็นไงวะ” ผมถาม หลังจากนั่งเงียบกันสักพัก ฝนยังไม่ขาดเม็ด แต่ไม่กระหน่ำแบบเมื่อครู่แล้ว
มันทำหน้าตาน่ารัก ตาแบ๊วแล้วจ้องหน้าผม “พูดงี้ หวั่นไหวนะเนี่ย”

...ก็กูหวั่นไหวนี่ไง ถึงได้พูด

ผมนั่งเงียบ สายฝนต้นเดือนสิงหาคมโปรยปราย สร้างบรรยากาศให้ดูเหมือนจะโรแมนติค




“ตอนนี้ชอบใครวะ” แล้วกรูก็ถามคำถามโง่ๆออกไป...
มันลุกขึ้น เดินไปเกาะราวเหล็ก ที่กั้นถนนกับทางเดินให้ติดกัน
“โง่จริง หรือแกล้งโง่อ่ะพี่เซน” มันพูดแล้วหันมามองหน้าผม ... อย่ามารู้ทันกรูสิวะ ทำโหดแบบนี้กลัวนะค้าบบบ

“เออ ก็... เพื่อความแน่ใจ” ... สารภาพรักกลางฝนก็โรแมนติคดีเหมือนกันวะ
“รู้หรอ เต้ชอบใคร” มันทำหน้ากวนส้นตีนและ ไอ้นี่ได้ทีละเอาใหญ่ๆ
“ก็... .. .. .” ผมลุกขึ้นเดินเข้าไปใกล้ๆ ตัวไอ้เต้ แล้วเผลอ... ...

               /=\

เฮ้...ย... กู กำ...ลัง...กอ...ด...กับ...ผู้..ชา......ยยยยย....

ไอ้เต้ก้าวถอยหลังหนีผมแต่ก็ติดราวเหล็ก ในที่สุด เราสองคนเลยกอดกันบนสะพานแห่งนั้น โดยไม่สนใจรถที่วิ่งผ่านไปมา... (ปาปารัสซี่จะมาแอบถ่ายมั้ยเนี่ย)

มันรู้สึกอบอุ่นแปลกๆ อบอุ่นกว่าคนอื่นๆ ที่ผมคบมารวมทั้งน้องเฟด้วย ผมหอมหน้าผากไอ้เต้ไปหนึ่งที แล้วค่อยๆ คลายแขนออกเมื่อรู้สึกตัว
มันเหมือนกับเวลาชั่วครู่ คือจินตนาการ คือความฝัน ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ เมื่อรู้สึกตัวจากภวังค์ ไม่เชื่อว่าตัวเองจะหน้าด้านกล้าเดินเข้าไปกอดไอ้เต้มันแบบนี้

ผมก้มมองหน้ามันรู้สึกว่าจะเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ ไม่ต่างจากหน้าผม... ก็มันเขิลนี่หว่า


เราไม่ได้พูดอะไรกันอีก...


ฝนหยุดไปตอนไหนไม่รู้ สงสัยตอนที่กอดกันอ่ะมั้ง
ผมเดินไปหยิบกระเป๋านักเรียนสองใบมาถือไว้มือขวา มือซ้ายที่เหลือก็กอดคอไอ้เต้แล้วพากันเดินข้ามสะพานกลับไปฝั่งที่เรามา

“ยังอยากกินซเวนเซ่นอยู่อีกป่ะ” ผมถาม
มันหันมามองหน้าผมแล้วยังคงใช้สูตรเดิม ...... พยักหน้าหงึกๆ
แล้วไอ้เต้ก็หยิบมือถือขึ้นมาดู “จะสามทุ่มแล้วอ่ะ จะดึกไปมั้ยอ่ะ”
เห็นมันทำสีหน้ากังวลแล้วนึกขำตัวเองแต่ก่อน ที่รีบกลับบ้านเพราะโดนดุ แต่ตอนนี้หรอคับ...ปีกกล้าขาแข็งและ ฮ่าๆๆๆ เลยไม่มีใครว่าผมและ... สงสัยเอือมกันหมด

“กลัวป่ะล่ะ” ผมแกล้งแซว
“ก็...ปกติถ้ากลับดึก ก็ต้องออกไปกับพี่ต้าอ่ะ”
“งั้นมากับพี่คงเหมือนๆกันแหละ” ก็ผมเพื่อนสนิทไอ้ต้าหนิ คงดูแลแทนๆกันได้ ฮ่าๆ
“โหย มากับพี่เซนดิคับ ยิ่งต้องระวัง”
“ระวังรายวะ”
แล้วไอ้น่ารักก็ทำหน้าแดง...เป็นขั้นน่ารักกว่า และสักพักมันก็น่ารักที่สุดเมื่อเอามือมาฟาดหลังผมเบาๆ ... โหย เคลิ้มเลยยยยย

ระหว่างทางเดินบนสะพาน เราก็คุยอะไรกันมาเรื่อยเปื่อย จนมาถึงบันไดลงอยู่ดีๆ ผมกับไอ้เต้ก็หยุดเดินแล้วหันมองหน้ากันโดยมิได้นัดหมาย
ผมยิ้มให้หน้าใสๆตี๋ๆของมัน มันก็ยิ้มตอบมาให้หน้าโหดๆหล่อๆของผม (ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยเนอะกรู)

ในใจอยากจะบอกมันว่าวันนี้เป็นวันที่ดีมากๆสำหรับผม และผมรู้สึกใจหายเมื่อรู้ว่ามันกำลังจะผ่านพ้นไป สีหน้ามันก็ดูสดใสแต่แฝงแววเศร้าไว้อยู่ รอยยิ้มของเราสองคน คงมีความหมายคล้ายๆกัน ... ผมไม่อยากเดินลงไปจากสะพานเลย... เฮ้ออออ

ผมโบกแท็กซี่ให้ไปส่งเราที่ตรงร้านซเวนเซ่น ไม่ถึงสิบนาที เราสองคนก็มานั่งอยู่ในร้านกันแล้ว
“วันนี้กินเหมือนเดิมป่ะ”
ไอ้เต้ทำหน้าเขิลๆ แล้วมันก็....พยักหน้าหงึกๆ
“อ่ะ งั้นวันนี้เลือกเลย เต้สั่งไรมา เซนก็อยากกินนั่นแหละคับ” ผมทำท่าทางอ้อนๆ เพราะรู้สึกว่าเวลาแบบนี้คงมีไม่มากนักสำหรับเราสองคน ผมเลยไม่อยากจะต่อต้านความต้องการของตัวเองแล้ว

แล้วมันก็หน้าแดงปรี๊ดดดดดเลย ฮ่าๆๆ ไม่รู้โกรธ อาย หรือเขิลกันแน่ แล้วก็สั่งๆๆๆ มาหลากรสเชียว ทั้ง กล้วย สตรอเบอรี่ ชอคโกแลท วนิลลา ผิวเรียบ ผิวขรุขระ... เอ๊ะ ไม่ใช่และๆ ยังไม่ถึงเลิฟซีนนะคร้าบบบบ

แล้วไม่นานเกินสิบห้านาที ไอสครีมก็มาเสิร์ฟ
วันนี้รู้สึกรสชาดไอสครีมจะหวานมากๆ ไม่รู้ไอ้น่ารักสั่งแต่รสหวานๆ หรือใครแอบราดน้ำเชื่อม... เง้อออ
“เต้...” ผมเรียกไอ้น่ารักที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาซัดไอสครีมจนลืมมาทำชอทสบตากับผมเลย แอบงอนนะเนี่ย เห็นไอสครีมดีกว่ากรู
พอเรียกมันก็เงยหน้ามาทำตาแป๋วใส่ ผมเลยยื่นช้อนที่ตักไอสครีมสตรอว์เบอรี่ส่งเข้าริมฝีปากบางๆนั่น
...สังเกตุได้ว่า มีเกย์โต๊ะข้างๆ สี่คนแอบสังเกตุการณ์อยู่ ... อย่ามองสิคร้าบ คนเค้าจาซาหวีทกานนน

พอกินไปได้ครึ่งถ้วย ก็มีโทรศัพท์มาขัดจังหวะ ตะลี๊ดตี๊ดตี๊ด ตี๊ดตี๊ด
น้องเขารู้ว่าผมยังไม่กลับบ้านเพราะโทรเข้าบ้าน แล้วแม่ผมบอก พอโทรหาไอ้ต้า ไอ้ต้าก็ดันบอกว่าผมมาข้าวสารกับไอ้เต้ คราวนี้ก็เลยงานเข้าล่ะสิ... หึงผู้ชายน้องเขาคงไม่หึงหรอกคับ แต่ข้อหาโกหกซะเกือบเนียนนี่สิ...

...กูไม่รู้ กูบ้า.........

ก็อ้างไอ้เต้อกหักนี่แหละ หักบ่อยหน่อยนะเต้นะ หุหุ แต่ดูเฟจะไม่ยอมเชื่อเท่าไหร่ล่ะสิงานนี้ อกหักทำไมไอ้ต้าไม่เห็นมา กลับเป็นกระผมมาปลอบแทน... เชื่อเถอะค้าบ ไม่มีอะไรจริงๆ แค่กอดกานนนน

กว่าจะวางได้ หันมาอีกที ไอ้น่ารักซัดไปหมดและ ... แดร็กซ์เก่งแถมยังไวอีกนะเมิง ไม่เหลือป้อนกรูเลยยย

“ทะเลาะกับเฟหรอคับ” มันทำหน้าหงอยๆ ถามผม โหอย่าสิวะ ทำแบบนี้จะเรียกคะแนนสงสารจากกรูหรองายฮะ ใจอ่อนแล้วนะเนี่ย
“ป่าวหรอก ช่างเหอะ” ผมพยายามทำท่าทางว่าไม่มีอะไรจริงๆ สนใจเรื่องของเราสองคนก็พอแล้วเต้...นะ นะ นะ

พอเช็คบิลเสร็จเดินออกมานอกร้าน มันก็ขอกระเป๋าผมไปถือ อ้างว่าแถวนี้คนเยอะ มันอาย
หึงก็บอกสิ คนเรา... รู้ทันหรอกน่า คนอย่างไอ้เซน ไม่มีทางซะหรอกจะคืนให้ ฮ่าๆ

“ดึกและ กลับกันเถอะคับ” อ่ะเมื่อขอกระเป๋าไม่สำเร็จ มันก็เริ่มงอแงกลับบ้าน
“แน่ใจนะ ว่าอยากกลับแล้ว” ผมถามมันจริงจัง ดูเวลาตอนนี้สี่ทุ่มสิบ
มันไม่ตอบผม แล้วเดินนำหน้าไปในซอยที่เคยพาเดินเข้าไปครั้งก่อน
ผมเดินตาม มันก็ยิ่งเดินเร็ว เร็วขึ้น จนผมเริ่มตามไม่ทันละ เลยตะโกนเรียกมัน
“เต้...อยากกลับก็กลับ อย่ามาทำแบบนี้” ผมพูดดังจนคนแถวนั้นหันมามอง...
ได้ผลแฮะ หยุดเลย ผมเลยเดินตามเข้าไปหาไอ้เด็กดื้อที่กำลังยืนนิ่งอยู่

..

“ขอโทษนะ พี่ก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้” ผมพูดจากใจจริงๆ ถึงแม้จะรู้ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร แต่เราจะคบกันยังไงล่ะ...
“คับ” มันค่อยๆหันมามองผม แล้วอยู่ดีๆ ก็โผกอดซะแน่นจนผมแอบตกใจ แต่สำรวจรอบข้างและ ตรงนั้นคนไม่เยอะเท่าไหร่...อิอิ
ผมยืนปล่อยให้ไอ้เต้กอด อยู่อย่างนั้นจนมันค่อยๆคลายสองมือออกแล้วเงยหน้าขึ้นมา รู้สึกว่าตามันแดงๆด้วย ผมเองก็เกือบร้องเหมือนกันนั่นแหละ ได้แต่เกิดคำถามในหัวตัวเอง...

   ...เหตุใดรักจึงเกิดกับเราสอง
   เกิดเป็นรักผิดครรลองจารีต
   ระหว่างเราเหมือนมีรอยมีดขีด
   กั้นกีดความรักถูกกัน…


เราไม่ได้พูดจากัน เพียงจับมือเดินมาปากซอย แล้วเรียกแท็กซี่กลับบ้าน
บนรถความเงียบยังคงเต้นระบำอยู่รอบๆ ผมมองข้างทางด้านข้าง ไอ้เต้ก็เช่นกัน แต่มือผมยังคงกุมมือมันไว้ตลอดเส้นทางสายสั้นๆ ที่คุ้นเคย
“ฝันดีนะ” ผมหันไปมองตามันก่อนมันจะลงรถไปที่หน้าบ้าน แล้วผมก็นั่งต่อมาบ้านตัวเอง

คนในบ้านหลับกันหมดแล้ว ณ เวลานี้ ผมอาบน้ำแล้วโทรศัพท์บอกเฟว่าถึงบ้านแล้ว และปิดมือถือไป

เสียงเพลงจากแผ่นซีดีที่ผมเปิดคลอเบาๆ ดังวนไปวนมาอยู่เพลงเดิมเพลงเดียว

ผมนอนหลับไม่สนิท.... .. .. .
   
   *********************************************************************

jammy

  • บุคคลทั่วไป
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #38 เมื่อ27-09-2007 21:05:10 »

แล้วจะได้รักกันม้ายยย :a6:

anTon

  • บุคคลทั่วไป
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #39 เมื่อ28-09-2007 01:08:14 »

สะเทือนจัยดีคับ :undecided: :undecided:

เลยแอบอินกับเนื้อเรื่องปัยด้วยเลย :sad2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ความรักแบบคับผม
« ตอบ #39 เมื่อ: 28-09-2007 01:08:14 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #40 เมื่อ29-09-2007 20:31:19 »

งานนี้กว่าจะรักกันได้ คงต้องลุ้นอีกหลายยก   :a6:  :a6:  :a6:

the sun IN NIght

  • บุคคลทั่วไป
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #41 เมื่อ30-09-2007 00:22:37 »


ตอนที่ 12 : ก่อน...กีฬาสี

นั่นสิ...แล้วเราจะรักกันยังไง นั่นคือคำถามที่วนเวียนอยู่ในหัวผมตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมา... หาวิธีสิวะเซน มันต้องมีสักทาง สักวัน วันของเรา...

อาทิตย์นี้ก็อาทิตย์สุดท้ายแล้วก่อนวันกีฬาสี ยิ่งใกล้ก็ยิ่งยุ่ง ไอ้เต้ก็ซ้อมแบดของมันทุกเย็นเตรียมแข่ง ผมเองก็ง่วนอยู่กับการเตรียมงานสีตัวเอง ผมรับหน้าที่ทำแสตนเชียร์ แม้สแตนจะไม่ใช่ขนาดยิ่งใหญ่กลางสนามบอลแต่ก็เป็นงานหนักเอาการอยู่ ส่วนน้องเฟก็ได้เป็นลีดชุดใหญ่ของสีผมเอง ใครๆเลยหาว่าเด็กเส้น...ทั้งๆที่ผมเองเพิ่งมารู้วันศุกร์ที่แล้วนี่เองตอนไปดูสีตัวเองซ้อมลีด และก็เลยรับทราบว่าเฟจะปิดผม เอาไว้เซอไพรซ์วันงาน แต่ผมดันเดินไปดูซะก่อน...โหยยยยน้องค้าบ พี่เป็นสตาฟม.6 นะคับ จะปิดยังไงมิด

ตะลี๊ด ตะลี๊ดๆๆๆ ตี๊ดๆตึ่งๆ เสียงโทรศัพท์มือถือผมดังขึ้น ขณะกำลังบรรจงจรดปลายแปรงทาสีบนผืนผ้าที่ใช้ตกแต่งสแตน

“ดีค้าบ”
“พี่เซนๆ วันนี้เฟต้องไปซ้อมลีดที่บ้านพี่ต้าอ่ะ พี่เซนไปมั้ย” เฟทำเสียงอ้อนผม ตามธรรมเนียมอาทิตย์สุดท้ายคือช่วงเวลาแห่งความบ้าคลั่งในการซ้อม การเร่งทำ เตรียมงานต่างๆ ลีดเดอร์ก็เช่นเดียวกัน อาทิตย์นี้คงจะซ้อมกันถึงดึกทุกวันแน่ๆ และบ้านไอ้ต้าก็คือสถานที่ที่เหมาะสมที่สุดในบรรดาผองเพื่อน
“เอ่อ... ไปคับๆ ” 
“แล้วจะไปพร้อมเฟเลยมั้ยอ่ะ”
“เดี๋ยวพี่ทำงานเสร็จก่อนแล้วกัน เฟไปกับพวกลีดก่อนเถอะ”
“อื..ม...” เฟทำเสียงอิดออดอยู่สักแป๊บ “เฟอยากไปกินข้าวกับพี่เซนก่อนอ่ะ” ...ตรูว่าแล้วเชียว
“พี่ยังงานไม่เสร็จเลยเฟ นี่ก็ทำกันอยู่สามคนเอง ไว้ซ้อมเสร็จละกันนะ” อ่ะกรูพลาดเผลอนัดเค้าไปซะละ
เสียงเฟฟังดูสดใสไปในทันที “งั้นก็ได้ค่ะ คิดถึงนะพี่เซน” แล้วปลายสายก็วางไป
ผมหันกลับมาที่ผืนผ้าที่ถูกแต้มสีเขียวกับสีขาวไปแล้วบางส่วน ถอนหายใจให้กับตัวเอง…Her!
“เป็นไรวะ” ไอ้ปริ๊นที่กำลังช่วยทำงานอยู่ถามผม
“ป่าวๆ” ผมลงมือวาดต่อโดยทำทีไม่มีอะไร แต่ไอ้คู่รักแห่งปีที่นั่งอยู่อีกคนมันคงจับได้

“มึงชอบไอ้เต้ใช่ป่ะเซน” ไอ้โอตถามขึ้นเสียงจริงจัง... ดีนะเมิง ตอนนี้ไม่มีใครอยู่นอกจากชาวเรา
เจอคำถามแบบนี้ผมก็อึ้งแดกดิวะ ...พวกมึงดูออกได้ไงเนี่ย หรือว่าที่เค้าบอก ผีเห็นผี....ทฤษฎีแม่งถูกสาดดด
“เฮ้ย มึงจะบ้าหรอ นั่นมันน้องไอ้ต้า” ผมทำหัวเราะกลบเกลื่อน อย่านะมึง ถามกรูทำม้ายยยย กรูไม่ใช่เกย์
“เออ ตอบกูมาตรงๆ” มันสองคนใช้สี่ตาจ้องหน้าผมไม่วาง...จะหาพวกก็บอกแหมๆ
เอาไงดีวะกรู เพื่อนมันดูออกขนาดนี้ เพราะมึงสาวหรอวะ... หรือว่าประเจิดประเจ้อ หรือว่าแม่งสะกดรอยตาม หรือว่าไอ้เต้บอก หรือว่ารอยแดงที่คอ หรือว่าๆๆๆๆ โอยยยเอาไงดีเนี่ย  วิ้งๆไปหมด ไม่อยากโกหกเพื่อนเลยเว้ยยยย ว่าแล้วก็ก้มหน้ามองปลายพู่กันทาสี เหมือนมือมันถูกสั่งให้ทาไปเอง

...อยู่ดีๆ ไอ้น้ำตาบ้ามันก็มาจากไหนไม่รู้ เสือกไหลซะงั้น

แหมะๆ ๆ ๆ เชี่ยยย เดี๋ยวสีเปื้อนเว้ย หยุดไหลได้แล้วววว
ว่าแล้วยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ผมสั่งให้หยุด แต่น้ำตามันกลับไหลเอาๆ ตอนนี้ไม่ใช่แค่ซึมๆแบบนางเอกละครเจ็ดสีแล้ว แต่มัน ทำนบแตกราวกับพี่นก สินจัย ตีบทกระจุย...

(ปล.คนเขียนไม่ได้บ้าละครนะค้าบ)

ไอ้โอตลุกเดินเข้ามา แล้วนั่งข้างๆ ตบไหล่ผมที่ร้องไห้สะอื้นอยู่ ... ลูกผู้ชายห้ามร้องสิวะ กูอายนะเนี่ย ขี้แยให้แม่งเห็น เกิดคนอื่นเดินมาเจออีก กรูได้กลายเป็นทอล์ค ออฟ เดอะ สคูลกันพอดี

“มึงสัญญานะว่าไม่บอกใคร” อารมณ์อย่างกับฆ่าคนตายแล้วถูกจับได้เลยแฮะ ผมกลัวสุดๆเลยคับ ถ้าคนอื่นรู้ว่ากูชอบผู้ชาย กูจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย กูจะต้องลาออกจากโรงเรียนมั้ย กูจะมีเพื่อนคบมั้ย กูจะใช้ชีวิตอยู่ยังไง โหยยย คิดล้านแปดดด

ส่วนไอ้สองตัวนั่น แทนที่จะซึ้ง เสือกขำกันใหญ่... เห็นเพื่อนร้องไห้แล้วมีความสุขหรอวะ เชี่ยเจรงๆ
“กูสัญญาว่าไม่บอกใครแน่ๆ แต่ถ้าไอ้ต้ามันจับได้ กูไม่เกี่ยวนะเว้ย” มันยังขำกันไม่เลิก ผมก็ได้แต่นั่งเครียด

“ร้องไห้ซะเว่อ แค่ชอบผู้ชาย กรูชอบโอตไม่เห็นต้องร้องเลยวะ” ไอ้ปริ๊นแม่ง ซ้ำเติมกรูจำไว้นะเมิงงง

มันไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิไอ้ปริ๊น สำหรับน้ำตา... นอกจากความกังวลว่าเพื่อนรู้แล้วจะเป็นยังไงแล้ว มันยังระบายความอัดอั้น ที่ผมไม่เคยจะพูดกับใครได้เลย มันร้องเพราะทั้งดีใจทั้งเสียใจในหลายๆเรื่อง อย่างน้อยที่สุดจากวันนี้ไปผมคงสบายใจขึ้นบ้าง... ขอบใจว่ะ

“แค่ชอบหรอวะ” ไอ้โอตเอาอีกละ ...ถ้าไอ้ปริ๊นมีชู้กูว่าฆ่าหมกป่าแน่เลย
“เอ่อ...รักค้าบ รักที่สุดเลย” ไอ้ปริ๊นทำหน้าทะเล้น แล้วหันกลับไปทำงานต่อ ส่วนไอ้โอตยังคงนั่งข้างๆผม มันคือหนึ่งในเพื่อนที่ผมสนิทที่สุด แม้ว่าตั้งแต่มันมีไอ้ปริ๊น เราจะไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆเหมือนแต่ก่อน แต่ผมรับรู้ได้ว่า เราคือเพื่อนกันเสมอ

“มึงไปเดินเล่นมั้ย” ไอ้โอตชวนผมที่ยังนั่งทาสีแบบไร้ชีวิตอยู่
ผมหันไปมองหน้ามัน แล้วยิ้มให้เล็กๆ แทบคำขอบคุณ
“เดี๋ยวงานไม่เสร็จ ทำงานต่อเถอะว่ะ” ผมตอบมันไป ตอนนี้ความรู้สึกโล่งเหมือนยกภูเขาออกไปหนึ่งลูก (แต่ยังเหลืออยู่อีกเป็นเทือกกกก)
ไอ้โอตตบบ่าผมเบาๆ แล้วลุกกลับไปจัดการงานมันต่อ

“แล้วมึงจะทำไงต่อไปวะ” ไอ้ปริ๊นถามหลังพายุจากไปได้แปร๊บนึง จะก่อพายุลูกใหม่อีกแล้วหรอค้าบท่าน...

ผมก็ทำได้แค่เงยหน้าไปมองมัน... กูก็ไม่รู้ว้อยยยยย
“นี่มึงอยู่ใกล้กูมากไปป่าววะ สงสัยติดต่อทางลมหายใจ” ไอ้โอตแซวผม สงสัยมันกลัวผมจะเขื่อนแตกอีกรอบ (เขื่อนบนนะคับ มะใช่เขื่อนล่าง)
“เฮ้ยๆ กูไม่ได้เป็น...” เอ่อ ผมรู้สึกว่าคำนั้นมันติดอยู่ ไม่กล้าพูดยังไงไม่รู้ แล้วไอ้ปริ๊นก็เลยช่วย
“เกย์...” แม่งพูดซะเต็มปากเต็มคำเลยมึง เดี๋ยวใครมาได้ยินกูซวยพอดี
“สัด พูดเบาๆดิวะ” ผมว่ามันแล้วหันไปดูแถวๆนั้นว่ามีใครเดินมามั้ย
“ไม่ได้เป็นเลยนะมึงเนี่ย ตั้งแต่มึงไปพระอาทิตย์สองต่อสองกับไอ้เต้วันนั้น มึงรู้ป่ะว่ากรูสองคนฟันธงได้เลย พอเห็นมึงมองมัน เวลาเจอกัน” ไอ้ปริ๊นว่าต่อ... เป็นหมอดูตั้งแต่เมื่อไหร่วะ เพื่อนกรู
“เฮ้ย กูแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอวะ” ผมเริ่มชักกังวลแล้วสิ เหี้ย กูไม่สาวนะเว้ย
ไอ้โอตก็ขำนิดๆแล้วพูดบ้าง “เออมึงไม่ได้แสดงออกกูรู้ ถ้าแสดงออกต้องแบบนี้” มันพูดจบก็หันไปมองหน้าไอ้ปริ๊น ก่อนจะโดนตบกะบาลไปฉาดใหญ่
“เฮ้ย กูไม่ออกเว้ย” เริ่มกัดกันเองละ
“คร้าบ ล้อเล่นค้าบ ที่รักโอต แมนสุดๆเลยค้าบ” ไอ้โอตทำหน้าล้อเลียน ก่อนจะ ป๊าบบบบ เจอตบกะบาลอีกรอบ
“เฮ้ยๆ อย่าเพิ่งเล่นดิวะ เอาดีๆ” ผมว่ามันสองคน คนกำลังหน้าสิ่วหน้าขวาน เสือกมาสวีทกันให้กรุอิจฉา
แล้วไอ้โอตก็หันมาทำหน้าเจ้าเล่ห์ “จะให้เอาดีๆ ก็อย่าดิ้นหนีสิวะ” แล้วแม่งก็ฮากันใหญ่ ...เออ วันของมึงงงง

แล้วไอ้โอตก็ถามขึ้น “มึงจำวันที่มึงชวนกูไปดูไอ้เต้มันซ้อมแบดได้ป่ะ” อ่ะจำได้ดิ เพิ่งวันพฤหัสที่แล้ว ชวนเพราะไม่รู้จะชวนใคร ไอ้ต้าเดี๋ยวก็สงสัย ชวนเฟคงแปลกๆ เลยชวนมันนี่แหละ
“ไปดูน้องเพื่อนที่เป็นผู้ชาย แถมน่ารักด้วย ซ้อมแบด... เหี้ย มีที่ไหนวะ”
“อ้าวก็เดินผ่านพอดีเลยแวะไปดู” ผมแก้ตัวต้มยำน้ำใสเชียว...
ไอ้ปริ๊นมันก็หัวเราะหึหึ “ได้ข่าวว่ามองตาไม่กะพริบ แถมยังไปซื้อน้ำไปให้ด้วยนี่นา...ไม่บังเอิญละมั้ง”
“ก็...” ใบ้แดกเลยกรู
“เออ นั่นแหละ กูกับไอ้ปริ๊นเลยประมวลผลตั้งแต่ต้นจน...ยังไม่จบ” ไอ้โอตพูดแล้วมองมาที่ตาผม
บทสนทนาเรื่อยๆ เงียบๆ ยังคงดำเนินไปต่อ จนกระทั่งบ่ายสองกว่าๆ

ตะลี๊ด ตะลี๊ดๆๆๆ ตี๊ดๆตึ่งๆ

“ไงเรา” หน้าผมคงไม่ค่อยเก็บอาการเท่าไหร่ ไอ้สองคนเลยหยุดทำงาน มานั่งฟังผมคุยแทน
“พี่เซนว่างอยู่ป่าวคับ” ...ทายซิ ใครเอ่ย
“ว่างๆ ไมหรอ” สำหรับ...ว่างเสมอคร้าบ
“เต้จะแข่งแบดบ่ายสามอ่ะคับ” กีฬาจะเริ่มแข่งตั้งแต่อาทิดนี้เลยคับ แล้วค่อยไปแข่งรอบรอง รอบชิงอาทิดหน้า
“อ้าว จะแข่งแล้วเพิ่งบอกนะ” อ่ะผมก็แอบงอนเล็กๆคับ บอกซะจะถึงเวลาแข่งอยู่แล้ว
ไอ้คู่รักยังนั่งหูผึ่ง... วางแปรงเลยนะมึง ตั้งใจยิ่งกว่าเรียนเลขอีก
“ก็เต้...ขอโทดคับ” อ่ะ อย่าทำเสียงงี้ดิว้า แพ้เสียงอ้อนเว้ยย เรื่องแค่นี้ไม่ต้องขอโทดหรอกค้าบบ ไว้เรื่องที่ผิดจริงๆเถอะ เค้าว่ากันว่า ขอโทษบ่อยๆ จะไม่มีความหมาย...ทฤษฎีเค้าบอกไว้
“ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวซื้อขนมไปให้นะ”...จบประโยค ไอ้สองคนก็ทำท่าล้อเลียนผมเลย มันทำท่าป้อนขนมกันคับน่าถีบจริงๆ
“คับๆ มาเร็วๆนะ เดี่ยวไม่ทันดู”     “ค้าบผม บายๆ”

แล้วไอ้สองคนก็ประสานสายตามาที่กรูอีกแล้ว
“มึงจะไปไหนไอ้เซน งานยังไม่เสร็จ” ไอ้โอตเริ่มไซโค ตกลงมึงจะช่วยหรือจะขัดขวางวะเนี่ย
“ก็ไปดูแบดแปบนึง ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ ไปคนเดียวแปลกๆ”
“ไอ้ห่านี่ งานการไม่สนใจ แถมยังพากูเสียงานอีก” ไอ้โอตทำบ่นๆ
“แล้วเวลาเอาต้องมีเพื่อนด้วยป่ะวะ” ไอ้ปริ๊นเสริม... กันใหญ่ๆ ไอ้พวกนี้
“มึงไม่ชวนเฟไปวะ” ไอ้โอต...ห่านี่
“มึงพอเลยๆ จะไปไม่ไป จะแข่งแล้ว”
“อ๊ะๆ ก็ได้วะสงสาร แต่...” อ่ะหน้าแบบนี้มีอย่างเดียว 5555
“เออๆ เดี๋ยวเซ่นหนึ่งกล่อง สตรอเบอรรี่”
“เหี้ย ไม่ใช่และๆ เย็นนี้กูอยากกินส้มตำหน้าโรงเรียนว่ะ”... ไอ้ห่า สำนึกรักบ้านเกิด
ไอ้ปริ๊นก็เอาบ้าง “แต่ปริ๊นอยากกิน MK อ่ะโอต” เล่นซะแพงเลยนะมึง
“เฮ้ยๆ สงสารมันบ้างปริ๊น ทั้งบ้านเล็ก บ้านใหญ่ เดี๋ยวแม่งอดตายพอดี” ...แม่ง บ้านเมิงดิฟะ

แล้วไม่นานสามเราก็ว๊าร์บมาอยู่ข้างคอร์ตแบต พร้อมป็อกกี้หนึ่งกล่อง เป๊บซี่หนึ่งแก้วใหญ่ น้ำเปล่าหนึ่งขวด แตงโม ฝรั่ง และมะม่วง สามอันนี้ไว้กินเอง โชคดีที่ตอนนี้มีแข่งบอล ไอ้ต้าและผองเพื่อนผมคนอื่นๆเลยง่วนอยู่กับการแข่ง เพราะทั้งไอ้ต้าไอ้โค๊กก็ลงแข่งด้วย เลยไม่มีใครมาสนใจที่ผมจะมาเชียร์ไอ้น่ารัก




  สัญญาณเสียงนกหวีด    ปิ๊ปปี้ปิ๊ดเริ่มแข่งขัน
สองตาประสานกัน          เราเชื่อมั่นเราศรัทธา
   ขนไก่กลางเวหา           ข้ามไปมาสนุกสนาน
เวลาไม่เนิ่นนาน              ได้พ้นผ่านมาพร้อมชัย...

ไอ้เต้เดินมาเหงื่อท่วมตัวเลยคับ โหย แก้มแดงเชียว เหนื่อยมั้ยอ่ะเนี่ย เดี๋ยวป๋าดูแลๆ
“เก่งมากนะเรา” ผมเอ่ยปากเมื่อมันเดินมาถึงโต๊ะ แล้วส่งน้ำให้
ไอ้เต้ก็ยิ้มๆ ทั้งเขิล ทั้งเหนื่อย
“รู้สึกมันจะชนะสีเรานะมึง อย่าออกนอกหน้าๆ” ไอ้โอตพูดดักคอ เออออ กรูรู้แล้ว สีไหนก็ช่าง แต่ไอ้น่ารักกูชนะนี่หว่า ไม่ดีใจได้ไง
ไอ้เต้ได้ยินดังนั้นก็มองหน้าผมแปลกๆ คร้าบบบบบ อย่างที่เมิงคิดนั่นแหละ เพื่อนพี่มันแสนรู้
“เผื่อใจไว้บ้างนะเต้ ชอบใครไม่ชอบ” ไอ้ปริ๊น เงียบไว้ไม่มีใครว่านะมึง
แล้วไอ้เต้ก็เลยหน้าแดงใหญ่เลย ไอ้ปริ๊น ถ้าไอ้เต้เขิลตาย มึงรับผิดชอบนะสัด
“เออเต้ วันนี้มีซ้อมอีกป่ะ” ผมถาม แล้วมันก็ส่ายหัวไปมา แปลว่าม่ายมี
“งั้นไปช่วยพี่ทำงานต่อนะ เดี๋ยวจะได้กลับพร้อมกันเลย”
“เฮ้ยๆ” ไอ้สองคนนั่น จะเฮ้ยทำไมวะ
“มึงนัดเฟไว้ไม่ใช่หรอ” ไอ้โอตช่วยผมเตื่อนสติ และความจำ...
หน้าไอ้เต้เลยรู้หน้าที่แสดงอาการ ... หน้าหมาหงอย
“ก็เดี๋ยวเค้าต้องไปซ้อมลีดกันบ้านเต้อ่ะ พี่ก็จะไปด้วย”
“งั้นเต้ยังไม่กลับบ้านดีกว่า ไว้ซ้อมกันเสร็จก่อน”
“อ้าวไมอ่ะ”
“สงสารน้องเค้าบ้างสิมึง” อ้ายโอต...กูไม่ได้ถามมึง
แล้วเราสี่คนก็...Her…….!

   ************************************************************

jammy

  • บุคคลทั่วไป
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #42 เมื่อ30-09-2007 08:13:12 »

เหอะๆ ซาหนุกดี ลุ้นให้ได้เป็นเเฟนกันเร็วๆ  o13

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #43 เมื่อ30-09-2007 08:37:45 »

ขนาดเพื่อนยังรู้ อีกไม่นานเฟกับต้าร์ก็คงรู้ละนะ  :a6:  :a6:  :a6:

ออฟไลน์ LonelyBoiZ

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 309
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #44 เมื่อ01-10-2007 12:46:13 »

รออยู่นะคับ อิอิ  :a11:

gobgab

  • บุคคลทั่วไป
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #45 เมื่อ01-10-2007 14:55:54 »


............ความลับนี้จะปิดได้นานแค่ไหน....... :o12: :o12:

ออฟไลน์ LonelyBoiZ

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 309
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #46 เมื่อ02-10-2007 13:18:51 »

 :a6:  ยังมารออีกต่อไป อิอิ :a11:

nattabadin

  • บุคคลทั่วไป
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #47 เมื่อ02-10-2007 13:37:19 »

คุณ น่านมาต่อที่นี่บ่อยๆนะคับ ผมเข้าที่ปาล์มไม่ได้ผมมันพวก  poor man เน็ทที่บ้านมันไม่ให้ผมเข้า 555+
 :sad2: :sad2: :sad2:

the sun IN NIght

  • บุคคลทั่วไป
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #48 เมื่อ03-10-2007 00:35:01 »


ตอนที่ 13 : 13...เกมสยิว

พอเสร็จงานสักสองทุ่ม ผมก็มาถึงบ้านไอ้ต้า มาเพื่อเจอเฟ ส่วนไอ้เต้ไปเล่นเกมกับไอ้คู่รักที่บ้านไอ้โอตใกล้ๆ

“อ่ะมาซะค่ำเลยมึง” ไอ้ต้าทักทายผม แล้วหันหน้าไปทางสนามหลังบ้านมัน เพื่อบอกว่าเฟอยู่ที่นั่น
ผมหันตามไป แต่มันไม่อยากก้าวขาเข้าไปหาซักเท่าไหร่
“เห็นไอ้เต้บอกอยู่ช่วยพวกมึงทำงานสแตนต่อ แล้วไม่ได้กลับมากับมึงหรอวะ” ไอ้ต้าถามต่อ เมื่อเห็นผมนั่งลงที่โซฟา ดูทีวีข้างๆมัน
“มันไปเล่นเกมต่อบ้านไอ้โอต”
ไอ้ต้ามันคงยังไม่สงสัยอะไรมั้ง ท่าทางมันก็ปกติดี
“เหี้ยนี่ ชอบกลับดึกๆดื่นๆ” อย่ามาว่าที่รักกูนะว้อยยย ก็กูผิดเองแหละ ที่ทำให้มันยังไม่อยากกลับ
พอดีกับที่พ่อไอ้ต้าเดินลงมาจากชั้นสอง
“อ้าวพ่อ หวัดดีคับ” ผมไหว้พ่อไอ้ต้าไป ท่านคงได้ยินที่คุยเมื่อกี้นี้เลยรู้ว่าลูกชายยังไปเถลไถล
“บ้านช่องไม่กลับ เอาใหญ่ละไอ้เต้” พ่อมันบ่นๆ โถพ่อตาคร้าบ อย่าว่าเต้เลยคับ ว่าผมเถอะ...
ผมก็นั่งก้มหน้า รู้สึกผิดจริงๆ ที่มันกลับดึกก็เพราะผมตลอด ผมรักมันยังไงวะเนี่ย ทำมันเดือนร้อนไปหมด
แล้วผมก็เห็นพ่อมันเดินออกไปโทรศัพท์...พอคุยก็รู้ว่า ไอ้เต้กลับมาโดนแน่ๆ

ผมยังคงนั่งเล่นอยู่ที่ห้องรับแขกบ้านมัน ส่วนไอ้ต้าเดินไปดูเค้าซ้อมลีดกันหลังบ้าน สักสามทุ่มเสียงเปิดประตูรั้วดังขึ้น แล้วผมก็เห็นไอ้เต้เดินหน้าจ๋อยๆ เข้ามา โดยมีไอ้โอตตามมาด้วย
“เต้ พี่ขอโทษ”
“อย่าดิคับ บอกเต้เองว่าอย่าขอโทษบ่อย เดี๋ยวไม่ขลัง” มันพูดยิ้มๆ ให้ผมโดยไม่มีแววโกรธเคืองเลย เฮ้ย ทำงี้กูจะร้องไห้แล้วนะ
“เต้ไปหาพ่อก่อนไป” ไอ้โอตที่ยืนอยู่ข้างหลังบอก แล้วไอ้เต้ก็เดินขึ้นไปชั้นสอง ทิ้งให้ผมกับไอ้โอตนั่งมองหน้ากันผ่านความเงียบ กับเสียงซ้อมลีดจากหลังบ้านแว่วมาเป็นระยะๆ

“เฮ้ยต้า คืนนี้กูนอนนี่ได้ป่ะวะ” ผมเอ่ยขึ้นพอไอ้ต้าเดินกลับมาจากหลังบ้าน
มันก็หันมาหาผมทำหน้าแปลกใจ “เป็นไรวะ” เพื่อนกูแต่ละคนนี่รู้ทันกรูจริงๆ โกหกไรแม่งไม่ได้เลยใช่มะเนี่ย
“ก็กูลืมเอากุญแจบ้านมา ขี้เกียจเรียกแม่” อ่ะ...น้ำขุ่นๆ กุญแจมันนอนอยู่ในกระเป๋าเนี่ยแหละ
ไอ้โอตสิคับยังมองหน้าผมไม่ลดละ ตั้งแต่ผมขอไอ้ต้าค้างและ สายตามันด่าผมอยู่แน่ๆ แล้วมันก็ขำกับมุกลืมกุญแจของผม
“ไอ้เซน จะนอนก็นอนได้ แต่มึงตอแหลไม่เนียนเลยนะสัด” ไอ้ต้ามันพูดขำๆ แล้วก็ว่าต่อ
“แต่มึงต้องนอนห้องไอ้เต้ ไม่ก็ข้างล่างนี่นะ เพราะพวกไอ้โก้ ไอ้ต้น แล้วก็ไอ้โค๊กมันนอนห้องกูแล้ว”
ได้เลยคร้าบบบบ นอนห้องเต้ก็ได้ หุหุหุ เข้าทาง
“เออ ได้ๆ”
ไอ้ต้าไม่ได้ว่าอะไร แต่ไอ้โอตสิคับ ตาโตเลย ห่านี่ อย่านะเมิงๆๆ นายกำลังคิดอย่างที่ฉันคิดหรือเปล่า B1 ชั้นกำลังคิดอยู่นะ B2 ได้เวลาสนุกแล้วสิ
พอไอ้ต้าเดินออกไปไอ้โอตมันเลยขว้างหมอนอิงใส่ผม
“ไอ้ห่า อย่าทำเสียงดังให้เค้าจับได้นะมึง” ไอ้นี่คิดไรเนี่ย กูแค่ขอที่นอนหลับเว้ย ไม่ใช่หลับนอน
“คิดเหี้ยและๆ” ผมด่าแล้วปาหมอนกลับใส่มัน แล้วลุกเดินไปดูเขาซ้อมลีดกัน

ยันซ้อมเสร็จไอ้เต้ก็ยังไม่ลงมาเลย

“พี่เซนๆ หิวยังคะ ไปกินไรดีอ่ะ” เฟเดินเข้ามาทางผมที่นั่งอยู่โต๊ะหินอ่อนใกล้ๆ สนามหลังจากเลิกซ้อม
“ก็เดี๋ยวเค้าจะไปกินราดหน้าปากซอยกันนี่ ไม่ไปหรอคับ” พอผมพูดจบ สาวน้อยก็ทำหน้าบึ้งทันที
“อยากกินไรล่ะค้าบ” ผมก็เลยง้อไปตามหน้าที่
เฟก็ทำท่าคิดอยู่สักพัก “อยากไปข้าวสารอ่ะ”
“เฮ้ยห้าทุ่มแล้วนะ” อ่ะ อย่าทำตัวเป็นเด็กใจแตกสิเรา
“อ้าว ปกติพี่เซนก็ไปดึกๆ ไม่เห็นเป็นไรเลย” อ่ะ อย่าเอามาอ้างสิค้าบ มันคนละเรื่องกัน
“แล้วเราไม่รีบกลับบ้านหรือไง เดี๋ยวแม่ก็ว่าพอดี กินแถวนี้เถอะ นะๆ”
เฟก็ยังคงทำหน้างอต่อไป อย่าสิค้าบ เดี่ยวไม่ง้อเลย

เมื่อเห็นว่าผมไม่ไปแน่ๆ เฟก็เลยไม่งอแงต่อ แล้วยอมไปกินราดหน้าแต่โดยดี
ผมก็เดินไปกับน้องเขา พร้อมๆกับเพื่อนๆ แล้วก้น้องๆ กลุ่มที่มาซ้อมลีด เสียงดังกันยันปากซอยเลยมั้งเนี่ย สงสารบ้านแถวนี้จริงๆ อาทิตย์นี้คงต้องนอนฟังทุกวัน

ไอ้เต้ยังคงไม่ได้ลงมาจากชั้นสอง ไอ้ต้าเลยซื้อกลับไปฝากน้องและคุณแม่ยายผม ส่วนคุณพ่อตาอิ่มไปก่อนแล้วค้าบ

“เออกลับกันยังไงบ้างเนี่ย” ไอ้กัส จริงๆ ควรเรียกเจ๊กัสมากกว่า ถามพวกน้องๆลีดที่กำลังกินข้าวกันอยู่
แต่ละคนก็ตกลงกันว่าบ้านใครทางเดียวกันก็กลับด้วยกัน ส่วนเฟนั้นบ้านอยู่ใกล้ๆมากอยู่แล้ว ผมเลยคิดว่าน้องเค้าจะกลับกับเพื่อนๆ แต่...ผมคิดผิด

“เฟกลับกับใครอ่ะ” ผมถามเมื่อเห็นเฟยังไม่พูดอะไร
แล้วไอ้คุณเพื่อนผมตัวดี อีเจ๊กัสก็หันมา “อ้าวเซน มึงไม่ไปส่งแฟนหรอ”
อ้าว ก็... เอ่อ “ส่งๆ” ผมต้องรับปากก่อน ไม่งั้นเฟคงหน้าแตกแหงๆ ยังไงกูก็ต้องสุภาพบรุษล่ะนะ ผมเห็นไอ้โอตมันส่ายหัวเล็กๆแล้วมองมา
ส่วนไอ้กัสยังไม่เลิกกัด “เลี้ยวขวานะมึงไม่ใช่เลี้ยวซ้าย” คือจากปากซอยบ้านไอ้ต้า ถ้าเลี้ยวขวาจะไปบ้านเฟ ถ้าเลี้ยวซ้ายก็บ้านผมน่ะ... กัดกูนะมึง ฝากไว้ก่อน

สรุปกูต้องไปส่งจริงๆใช่มะเนี่ย บ้านคนอื่นแถวนั้นก็มีนี่หว่า แมร่งงง หงุดหงิด รมเสีย
ผมเลยชวนไอ้ต้านั่งไปเป็นเพื่อน อ้างว่าชวนไปซื้อขนมหวานแถวนั้น เพราะปากซอยบ้านเฟมีร้านอร่อยอยู่พอดี มันก็นั่งมาแบบงงๆ ... อย่างงมากเลยมึง นั่งฟรี สาดดด

แล้วในที่สุดภารกิจปังคุงก็จบลง ผมกับไอ้ต้าก็หิ้วถุงขนม มีสลิ่ม ลอดช่อง อะไรต่อมิอะไรอยู่ 6-7 ถุงได้ เผื่อไอ้โค๊ก ไอ้โก้ ไอ้ต้น ที่มานอนด้วย และที่สำคัญ ไอ้น่ารักของผม ป่านนี้เป็นไงมั่งเนี่ย

พวกมันก็ช่วยๆกันจัดแจงเตรียมถ้วยอะไรกันไปข้างล่าง ผมเลยอาสาขึ้นไปตามไอ้เต้มันเอง ส่วนพ่อตาแม่ยายผม หลับแล้วค้าบ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เต้ๆ” ผมเรียก แล้วสักพักลูกบิดก็หมุนเปิดออกมา ............. เฮ้ยยยยย ทำไมตาบวมขนาดนั้น
ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าทำเอาผมน้ำตาไหลโดยไม่ต้องสั่งเลย ไอ้เต้มันร้องไห้อยู่ในห้องคนเดียวตลอดเลยหรือเนี่ย นางเอกละครช่องเจ็ดจริงๆ  เลยนะเมิง ไอ้น่ารักเอ้ย

“...ต...เต้” ปากมันไม่รู้จะพูดอะไรได้มากกว่าชื่อมัน ผมก้าวเข้าไปในห้องนอนแล้วปิดประตู ไอ้เต้มันกอดผมสะอื้นจนตัวสั่น ตัวผมยืนนิ่งอยู่ให้มันกอด น้ำตามันค่อยๆไหลออกมา...






...อยากจะหนีไปให้ไกล ที่ไหนก็ได้ให้ไกลแสนไกล
ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องระวัง ไม่ต้องกลัวใครจะสนใจ

นาทีที่ฉันและเธอ จะหลอมดวงใจร่วมรักกันไป
ที่ๆเวลา ทุกๆนาที นั้นจะมีแต่เราคู่กันไม่ห่าง...




สักพัก ผมจึงบอกว่าจะลงไปข้างล่างแล้วบอกว่ามันอิ่มแล้ว แล้วก็บอกว่าเดี๋ยววันนี้ผมจะมานอนค้างกับมัน

ไอ้ต้าก็ไม่ได้ว่าอะไร เราจึงนั่งกินกันสักพัก ผมเลยขอตัวขึ้นมานอนก่อน อ้างว่าจะมานั่งเล่นเนท ส่วนพวกมันก็ยังคงอยู่เล่นวินนิ่งกันข้างล่างตามประเพณี

“ไม่ได้ล็อคคับ”
เสียงไอ้เต้ตะโกนออกมาเมื่อผมเคาะประตูห้อง
ผมค่อยเดินๆเข้าไปหามันที่กำลังนั่งเล่นเนทอยู่ แล้วค่อยๆกอดมันจากด้านหลัง
“เต้คับ” ว่าแล้วก็แกล้งพูดใส่หูมันเบาๆแล้วเป่าลมเข้าไป
มันก็เลยสะดุ้งเล็กๆ แล้วเอี้ยวตัวหนี
พอมันหันหน้ามาหาผม เห็นตาบวมๆนั่นแล้ว มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกแย่มากๆ เฮ้อ...

“ไปอาบน้ำเหอะ” มือผมค่อยๆ ปลดพันธนาการไอ้เต้ออก
“อาบเองได้น่า” ท่าทางเขิลๆนี่น่ารักดีนะเรา
“อาบให้นะไถ่โทษที่ทำให้เต้ร้องไห้” อ้อนหน่อยๆ จะสำเร็จแล้วววววว
แล้วเสื้อนักเรียนมันก็ถูกปลดกระดมครบทุกเม็ด ด้วยมือผม
“อาบอย่างเดียวนะ” มันหันมาทำหน้าจริงจังใส่ โหยยยย ยังไม่ทันคิดทำไรเลย ใครจะทำใครกันแน่วะเนี่ย
ผมเลยได้โอกาส หันมา หน้าใกล้ๆแบบนี้....จุ๊บ..............................
ฮ่าๆๆๆ จุ๊บปากมันไปเบาๆทีนึง แล้วหน้าเราสองคนก็เพิ่มสีแดงให้แก่กัน

โชคดีที่บ้านมันค่อนไปในทางรวย ห้องนอนบ้านมันทุกห้องเลยมีห้องน้ำในตัวหมด ไม่งั้นอาบด้วยกันตอนนี้ข้างล่าง ไอ้สามตัวคงได้อึ้ง ทึ่ง เสียว

แล้วฉากอาบน้ำก็ผ่านไป...

ปกติผมไม่ชอบใส่อะไรนอนนอกจากบ๊อกเซออยู่แล้ว ก็เลยทำเหมือนนอนบ้านตัวเอง ฮ่าๆๆ นอนล่อตะเข้
พอเช็ดหัวเสร็จก็เลยนุ่งบ็อกเซอแล้วไปนอนเล่นอ่านโคนันรอมันบนเตียง ใจเย็นไว้ละลูกๆ
ส่วนไอ้คุณหนูก็กว่าจะเป่าผม ทาครีม ทาห่าเหวอะไรไม่รู้ไม่เสร็จสักที เบื้องหลังความน่ารักนี่สำอางเอาการนะเมิง แต่ก็ดีและอิอิอิ ไม่นานมันก็เดินใส่ชุดนอนมานั่งข้างๆ กลิ่นโลชั่นกลิ่นครีมหอมมาเชียวนะ ว่าแล้วสมองคิดมือก็ทำตาม ฉุดมันมากอดนอนข้างกายได้สมใจ เฮ้อ...ในที่สุดก็ได้นอนกอดกันสองคนแล้วดิ ผมมีความสุขจังเลยคับ

แล้วฉากกลางคืนก็ผ่านไป...

เช้านี้ร่างเปลือยเปล่าของเราสองคนกอดก่ายกันอยู่ใต้ผ่าห่มอุ่น ทำไมมันเช้าไวจังวะ ผมได้ยินเสียงก๊อกแก๊กๆ แสดงว่าพ่อแม่ หรือคนอื่นๆคงตื่นแล้ว ดูนาฬิกาที่หัวเตียง หกโมงสิบ ต้องเตรียมตัวไปโรงเรียนแล้วสิเรา ไอ้เจ้าเต้ยังหลับปุ๋ยอยู่ แกล้งขโมยหอมมันไปทีนึง เลยตื่นเลย ... สงสัยแรงไปนิด คราวหน้าจะทำเบาๆนะคับ

ผมยิ้มให้ผมแล้วก็กำลังจะลุกไป แล้วก็ โอ๋ย.. ร้องไมหว่า
“เป็นไรเต้ เจ็บหรอ” ผมถามมันยิ้มๆแล้วดึงมากอด
หน้าแดงเป็นลูกท้อเลย แบบนี้แน่นอน... “งี้ต้องซ้ำป่ะ จะได้หาย”
“บ้าดิ ไปอาบน้ำเหอะๆ สายแล้ว”
แหมปกติก็ไปสายกันทั้งแก๊ง อย่ามาเต้ๆ กูรู้ทัน
“เหมือนปกติไปเช้าเลยนะเรา” ผมแกล้งประกบปากลงไป ลืมเลย ตื่นมากูยังไม่ได้แปรงฟันนี่หว่า มันจะรังเกียจมั้ยเนี่ย เลยรีบถอนปากออกมาแล้วถามก่อน
“รังเกียจป่ะเนี่ย ยังไม่ได้แปรงฟันเลย” มันก็ยิ้มๆ แต่ไม่ดิ้นหนี แบบนี้ ฮ่าๆๆ รุกต่อ จนกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ... “เต้ ตื่นได้แล้วลูก” แม่มันนั่นเอง โหย กำลังจะเข้าพอดี
ไอ้เต้เก็กเสียงปกติ แล้วตะโกนตอบ “ค้าบแม่ กำลังจะอาบน้ำคับ”
“กับข้าวอยู่บนโต๊ะแล้วนะ พ่อกับแม่ไปแล้วนะ ฝากบอกพี่ๆด้วยนะลูก”
“ค้าบบบบ” เสียงใสเชียวนะ แหมๆ พอแม่มันไปและ เราก็ต่อ ฮ่าๆๆๆ

แล้วฉากตอนเช้าก็ผ่านไป…

“วันนี้มีแข่งป่ะเต้” ผมถามตอนเรามานั่งเล่นกันที่สวนเล็กๆหน้าบ้าน รอไอ้สามคนนั้นอาบน้ำแต่งตัว
ลืมเลยแฮะ ถ้ามีแข่ง แล้วแพ้นี่ ความผิดกรูเลยนะเนี่ย
“มีอีกทีพรุ่งนี้เลยคับ” มันพูดแล้วเดินเล่นดูบ่อปลาๆไปเรื่อยๆ
“ดีและๆ”  “ไมหรอ” มันหันหน้ามาถามผม ใสซื่อจริงหรือแกล้งแอ๊บแบ๊วเนี่ย
“ก็...” ผมก็หน้าแดง มันก็หน้าแดง... รู้กัน

   *********************************************************************


 :m23:  ช่วงนี้งานยุ่งมากเลยคับ ใกล้สอบ ไม่ค่อยได้เข้าบอร์ดไหนๆเลย และก็ยังไม่ได้เขียนต่อ แหะๆ โทดทีนะค้าบผม

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #49 เมื่อ03-10-2007 04:33:35 »

ว่างๆแล้วมาต่อก็ได้จ้า รอได้แต่ไวๆก็ดีนะ  :m23: :m23:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ความรักแบบคับผม
« ตอบ #49 เมื่อ: 03-10-2007 04:33:35 »





jammy

  • บุคคลทั่วไป
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #50 เมื่อ03-10-2007 10:02:36 »

ไม่เป็นไรครับเข้าใจๆ  :m17: ว่างเมื่อไหร่ก็รีบมาต่อละ  :m7:

nattabadin

  • บุคคลทั่วไป
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #51 เมื่อ03-10-2007 21:46:17 »

กำลังใจให้คนเขียนเด้อ จะรอตอนต่อไป

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #52 เมื่อ03-10-2007 21:58:55 »

เซนค๊าบ เลิกกับเฟไปซะเถอะ เพื่อเต้ และเพื่อเฟเองนะ  :m13:  :m13:  :m13:

ออฟไลน์ pajaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 735
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-5
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #53 เมื่อ03-10-2007 22:33:43 »

หวัดดีคับน่าน

มาลงให้อ่านตั้งนานหล่ะ ยังไม่เคยเข้ามาทักทายน่านในนี้เลยมั้งนิ  :m17: :m17:

ยังตามอ่านตลอดนะคับ :m11:

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #54 เมื่อ04-10-2007 15:04:05 »

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์

สนุกจังเลย  :m1:

ชอบๆ

เอาอีก  เอาอีก

กลายเป็นว่านี่คือนิยายรักม.ปลาย ที่เจ้จะตามอ่านอย่างตั้งใจอีกเรื่องหนึ่ง

สู้ๆ นะเคอะคุณน้องคนเขียนนนนนนนนนนน

ออฟไลน์ pajaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 735
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-5
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #55 เมื่อ04-10-2007 22:56:38 »

ช่วงนี้น่านไม่ว่างมาลงนิยายให้นะค้าบ

จา แปะแทนชั่วคราวคับ
***********************************

ตอนที่ 14 : กีฬาสี วันที่หนึ่ง

ในที่สุดวันที่รอคอยก็มาถึง หลังจากเขมักเขม้นกันมาทั้งอาทิตย์ ... แท่น แทน แท้นนนน
ขบวนพาเหรดเปิดงานวันแรกเริ่มขึ้นแล้ว ตึ่ง ตึ่ง ตึ่ง ตะละแล็ก แต็ก ตึ่ง แต็ก ตึ่ง แต็ก ตึ่ง...
สีฟ้านำไป สีเขียวของผมตาม สีไอ้เต้ต่อหลัง แล้วก็สีสุดท้าย ครบสี่สี เดินวนถนนหน้าโรงเรียนให้ชาวบ้านชาวช่องละแวกนั้นเค้ายลโฉมและหนวกหูหน่อยนึงแล้วก็วนกลับ แค่นี้ก็ร้อนเหงื่อตกอยู่เหมือนกันนะ

ด้วยความน่ารักของเต้ มันเลยได้ทำหน้าที่แต่งเป็นคล้ายๆยากูซ่าญี่ปุ่นอะไรสักอย่าง เดินอยู่ในขบวณนำของสีมัน แต่งซะหล่อเชียว ส่วนผมด้วยความที่เป็น ม.6 เลยใช้อำนาจ กูจะแต่งมั่ง...หุหุ แต่ด้วยความที่กำยำออกจะล่ำนิดๆไปทางสัตว์เท้ากีบหน่อยๆ (ม้านะค้าบ ไม่ใช่ควายอิอิ) เลยต้องแบกธงสี... หนักชิ..หาย
ไอ้ต้าหน้าตาหล่อสู้ผมไม่ได้ เลยถูกเกณฑ์ไปถือธงโรงเรียน ... สาดดดดเด่นกว่ากรู งอน ส่วนเฟก็ได้ถือป้ายสี สีผม ไอ้ที่เหลือๆก็อยู่ในขบวณนี่แหละ อย่าแปลกใจว่าทำไมถึงหน้าตาดีได้ทำหน้าที่กันหมด จริงๆเพราะโรงเรียนมันไม่ได้ใหญ่มากมายเท่าไหร่สีนึงมี ม.6 ก็มีราวๆสีละ 30 คน มันเลยต้องช่วยๆกานไป

“โอยย ร้อนเว้ย” ผมมานั่งบ่นอยู่กับพวกไอ้ต้า ไอ้โอต ที่โรงอาหาร หลังจากวางธงบนบ่าทันทีที่เดินกลับเข้ามาถึง นั่งสักพักก็ เอ๊ะ... เฮ้ย!! ไอ้เต้อยู่ไหน ถ่ายรูปด่วนนนนนนนนนน

คว้ามือไอ้โอต เพื่อนรู้ใจ แล้วก็ลากไอ้ต้าไป ตามหาน้องมัน ทำทีเป็นจะไปถ่ายกับสาวๆ แต่จริงๆ กูจะไปถ่ายคู่กับที่รักกรู

แล้วในที่สุดก็ทำเนียนถ่ายคู่กับไอ้เต้ได้สำเร็จ โดยมีไอ้โอตเป็นผู้สนับสนุนอย่างเป็นทางการกดชัตเตอร์ให้ น่ารักจริงๆ เพื่อนกรู แล้วก็ได้ถ่ายคู่กับเฟด้วย เพราะ สองคนนี้ดันไปยืนใกล้ๆกัน ไอ้ห่าโอตก็ช่างแสนดี

“เฮ้ยชิดๆหน่อยดิวะ”
ไอ้เชี่ยย กลางโรงเรียนเว้ย ผมก็กระเถิบเข้าไปใกล้ๆเฟนิดนึง ไอ้เต้ยืนอยู่ข้างไอ้โอต...
“เฮ้ยๆ แฟนกัน กอดกันหน่อยดิวะ นานๆที” แหม มึงไปหัดเป็นตากล้องมืออาชีพตั้งแต่ชาติปางไหนเนี่ย ไอ้เต้ยังคงยืนข้างๆ มองดู
“เฮ้ยๆ หนึ่ง สอง...” แชะ!!! เฮ้อ เสร็จซะที อย่างกะถ่ายรูปแต่งงาน
ไอ้ต้าก็ไปวิ่งไล่สาวๆถ่ายรูปอยู่กับไอ้โค๊ก เฟกับเพื่อนๆ ก็มีคนมาขอถ่ายรูปตรึม ผมเลยได้ที ปลีกตัวกลับมานั่งโรงอาหาร กับไอ้เต้ ไอ้โอต

“เต้ยังเจ็บอยู่ป่ะ” ผมถามถึงแผลที่ก้นมัน ที่โดนพ่อตีวันนั้น จนต้องทำแผลให้มันทั้งรอบดึกและตอนเช้า
“ไม่แล้วคับ” มันก็ตอบหน้าแดงๆ ไอ้โอตหันขวับกลับมาจ้องหน้าผมซะ ไม่ช่ายอย่างที่มึงคิดเว้ย
“ห่า มองไร” ผมถามไอ้โอต ไอ้เต้ก็เลยขอตัวลุกเดินไปหาเพื่อนๆก่อน หน้าแดงไปเรยยย...
“ตกลงมึง...” ไอัโอตยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ทำหน้ากวน แล้วทำเสียงกระซิบกระซาบ “มีเมียแล้วหรอวะ”
ป้าบบบ!!! “โอ้ย เหี้ย เจ็บ” พอดีที่ไอ้ปริ๊นเดินเข้ามาพอดี มันเลยตบกะบาลแฟนมันไปซะ สะใจกรู
“อ่ะ จะนอกใจกูหรอ” อ่ะ มันพูดขำๆ ฮาดีจริงๆ กับความหึงบ้าๆบอๆ ของมันสองคน
“เฮ้ยปริ๊น กูกำลังสัมภาษณ์อยู่เว้ย”
“เสือกเรื่องชาวบ้านเค้าจังนะมึงเนี่ย” สม โดนไอ้ปริ๊นว่าเข้าให้
ผมเลยต้องตอบมันไป ไม่ให้น้องเขาเสียหาย “ยังเว้ยๆ ยังไม่ถึงขั้นนั้น” หุหุ
“ขั้นนั้นนี่ขั้นไหนวะ” ไอ้ปริ๊นนน เมื่อกี้ยังอยู่ข้างกูเลย เปลี่ยนข้างไวนะเมิงงง
แล้วไอ้ต้ากขี่ม้าขาวมาช่วยผมเอาไว้ “สุมหัวคุยเหี้ยไรกันเนี่ย ไม่ไปถ่ายรูปวะ” มันเดินมาเหงื่อท่วมตัว กับไอ้โค๊ก หลังจากปฏิบัติการถ่ายรูปกับสาวๆที่สนาม

พวกผมเลยสลายวง แล้วเดินขึ้นไปห้องน้ำ จัดการล้างหน้าล้างตาแล้วแยกย้ายกันไปปฏิบัติหน้าที่ของแต่ละคน
“เออ ต้าวันนี้ซ้อมลีดบ้านมึงอีกป่ะ” หลังจากวันนั้น ผมก็พยายามปฏิเสธไม่ไปนั่งดูเฟซ้อมที่บ้านมันอีก แค่ไปรับตอนเลิกซ้อมแล้วเท่านั้น โดยเอาเหตุผลการทำสแตนมาอ้าง... จริงๆ ไปขลุกเล่นเกมกันบ้านไอ้โอตมากกว่า ฮ่าๆๆ

“ไม่ๆ วันนี้เค้าซ้อมใหญ่ตอนเย็นกันที่โรงเรียนไง” มันหันมาตอบ แล้วกลับไปสนใจการแข่งบอลรอบรอง ของรุ่นม.ต้นต่อ
“อ้าวหรอวะ ไอ้พวกนั้นก็ไม่ไปค้างบ้านมึงแล้วอ่ะดิ”
“ไปๆ เพราะมันขี้เกียจตื่นเช้าพรุ่งนี้” พวกมึงจะนัดดูบอลก็บอก กูจำได้วันนี้มีคู่บิ๊กแมตช์
“ไมมึงจะมานอนหรอวะ” อ่ะมันหันมาถามต่อ
“ก็กะว่าอ่ะ แต่ไม่เป็นไรๆ” ทำเนียนไม่ไป แต่จริงๆอ่ะ... รอคำตอบว่าให้นอนห้องน้องมันอยู่คับ หุหุ
“จะมาก็มาดิ แต่นอนห้องไอ้เต้นะ” โอ้ จอร์จ มันยอดมากกกก
“เออๆ ถ้าไปเดี๋ยวบอก” อ่ะ แล้วผมก็ทำทีดูบอลต่อ แต่ในใจละ นึกไปถึงเช้าวันรุ่งขึ้นและ (หมายถึง กีฬาสีพรุ่งนี้นะคับ รู้นะคิดไร)

ตอนเย็น พวกผมก็มานัดรวมกันช่วยในการซ้อมลีดชุดใหญ่ที่สนามบาสตอนเย็น นั่งกันหน้าสลอนเลยคับ เซน ต้า โอต ปริ๊น โค๊ก ฟ้า ชิง แนท และ ผองเพื่อนคนอื่นๆ...

เอ ทำไมน้องเพื่อนกูยังไม่มาหว่า ปกติเย็นๆมันจะต้องมาขลุกอยู่กับพวกผมนี่หว่า

ผมก็นั่งกระวนกระวายไป ไม่ได้สนใจเฟที่เต้นอยู่ตรงหน้าเท่าไหร่ จนซ้อมเสร็จ ทุ่มนึงนั่นแหละ

“เฮ้ย ไปฉลองกัน” ไอ้กัสชักชวนพวกผมที่นั่งบริจาคเลือดให้ยุงกันอยู่
“ฉลองไรมึงวะ ยังไม่ทันแข่ง”
“อ๊ะ ใช่สิยะ เกิดแข่งแล้วแพ้เดี๋ยวไม่ได้ฉลอง”
“โหย เจ๊ ปากกก” น้องผู้หญิงคนนึงในกลุ่มที่เป็นลีดแซว
“เออ เอาน่าๆ ที่จริงพรุ่งนี้เจ๊ไม่ว่างน่ะ มีนัดกับผู้ชาย” มันพูดท่าทางเหมือนสวย
“อ่อ พ่อชวนไปไหนล่ะ”
“เออๆ พูดมากๆ จะไปไม่ไป”
“กัสเลี้ยง ไปอยู่แล้ว” อ่ะผมแกล้งแซวมันบ้าง
“เออ เงินลีดมีงบอยู่สองพัน เกินมึงจ่าย”
“อ่ะๆ งั้นกินข้าวมันไก่หน้าโรงเรียนละกันห่า”
“แหม เฮียเซนงกจัง” อ่ะ เรียกซะดี เดี๋ยวก้านคอหลับเมิง
“เฟๆ ช่วยเจ๊อ้อนหน่อยสิ”
น้องเขาก็ทำหน้าเขิลๆ คนอยู่ตั้งเยอะ ไอ้กัสเล่นเหี้ยไรเนี่ย เกรงใจน้องเค้าบ้าง
แล้วสรุปสุดท้ายก็พากันไปแดรกซ์กันที่หมูกะทะชื่อดังย่านท่าพระ ไม่ไกลจากโรงเรียน
โดยปราศจากไอ้เต้..... มันไปไหนวะ คงไม่ไปโดดสะพานลอยตายนะสัด

พอกินเสร็จราวๆ ก่อนสี่ทุ่มก็แยกย้ายสลายโต๋ ผมก็ขอไอ้ต้ากลับบ้านไปด้วย
“อ้าว ไอ้เต้ล่ะ” พ่อมันถามขึ้นเมื่อกลับไปกันแค่ผม ไอ้ต้า ไอ้โค๊ก ไอ้ต้น ไอ้โก้
“อ้าว ยังไม่กลับหรอพ่อ” ไอ้ต้าถามหน้างงๆ เพราะคิดว่าน้องชายกลับบ้านมาก่อน
พอโทรศัทพ์ตามตัวก็เลยรู้ว่า...มันเมาแอ๋อยู่บ้านเพื่อน

แล้วครึ่งชั่วโมงผ่านไป พี่แท็กก็มาจอดหน้าบ้านแล้วไอ้เต้ก็งอกแงกเดินเซเข้ามา... ยังไม่ทันจะเข้าบ้านหรอกคับ เพราะพ่อมันไปนั่งรอที่สวนหน้าบ้านอยู่แล้ว พวกผมเลยได้แต่ฟังเสียง

“ป๊าหวัดดี” ยังมีสติ จำพ่อตัวเองได้
สักพักสองพ่อลูกก็เดินเข้ามาในบ้าน แล้วพ่อมันก็สั่งให้ไอ้ต้า พามันขึ้นไปอาบน้ำ นอน ไอ้ต้าก็ช่างเป็นพี่ที่แสนดี
“เฮ้ย ไอ้เซน มึงพามันไปหน่อยดิ กูขอวินนิ่งต่อก่อน” มันหันมาบอกผม เพราะรู้ว่าผมไม่ค่อยชอบเล่นอยู่แล้ว ลำบากกูอีกนะมึง อิอิอิอิ
ผมเลยทำหน้าที่แทน... พอเข้ามาในห้องปุ๊บก็จัดการล็อคประตูเสร็จสรรพ

“ไปกินเหล้าทำไมเนี่ย” ผมจับมันหันหน้ามาพูดให้รู้เรื่อง
“ก็เพื่อนมันชวนๆ” มันพูดแบบเมาๆ แล้วก็หันเดินไปอาบน้ำ
เราก็เลยอาบน้ำพร้อมกัน........

มันยังคงเมาเอาหัวพิงผนังห้องน้ำไว้ ปล่อยให้ฝักบัวสาดอยู่จนผมถอดเสื้อผ้าแล้วเดินตามเข้าไป

“เต้คับ”
มันลืมตาขึ้นมามองผม แล้วค่อยๆ เอามือกอดผมไว้
“ทำไมต้องไปกินด้วย”
ในใจคิดว่ามันคงเหมือนนางเอกหนัง กินเหล้าประชดชีวิต
“เพื่อนมันได้บอลมาอ่ะ เลยชวนไปกิน” ...สาดดดด ใครให้ครบเพื่อนแบบนี้วะ หน้าแตกเลย เรา
“อ่ะ”
“ทำไมหรอคับ” มันถามยิ้มๆ ตาเยิ้มเชียวนะมึง เวลาเมาเนี่ย

แล้วผมก็ค่อยๆ ประกบปากจูบมันเบาๆ ถึงมันจะไม่ใช่จูบแรกของผม จูบแรกของเราสองคน แต่มันรู้สึกพิเศษกว่าครั้งไหนๆ เพราะกลิ่นเหล้า หุหุหุหุ

เราจูบกันอยู่นาน ลิ้นที่สัมผัสกัน มันช่างเป็นอารมณ์ที่แข็งแกร่ง และอ่อนบาง เหมือนว่าเรากำลังฝันอยู่เหมือนเราบอกรักกัน เหมือนคำพูดมากมาย เหมือนสัมผัสกันทุกอณูร่างกาย ... ผมไม่เคยจูบใครนานและหนักขนาดนี้มาก่อน

“เต้ ขอได้ป่ะ” ...อ่ะ หื่นเลยกรู
“เห็นว่าเมาแล้วจะยอมหรอ” อ่ะ เมาแล้วยังฤทธิ์เยอะ แล้วมันก็ส่ายหน้า ก่อนจะค่อยๆเลื่อนตัวลงไปทำแบบครั้งที่แล้ว

ในที่สุดส่วนหนึ่งของร่างกายผมก็เข้าไปอยู่ในปากของไอ้น่ารัก

“เต้ ต...เบาๆ อ้ย โ..ส ซี...” ผมยืนแหงนหน้า ลืมตัวร้องออกไป ก็คนมันเสียวนี่หว่า...

มันก็ไม่ยั้งเลย ยิ่งห้ามยิ่งเอาใหญ่ โอยยย ขาสั่นไปหมดแล้ววววว ววววว วววววว

“เต เต้... ค้าบบบบ” แล้วผมก็จับหัวมันไว้ ปล่อยซะหมดแม็กซ์เลย

แล้วมันก็กินซะหมด ไม่หมดได้ไงล่ะ ก็ผมจับไว้ซะขนาดนั้น คายได้ก็เก่งและ ฮ่าๆๆๆ

ผมค่อยๆ จับแขนไอ้น่ารัก ค่อยๆ ลุกขึ้นมา ทำตาแป๋วใส่ผม ...สร่างเลยดิ เจอเข้าไปเต็มแม็กซ์ อิอิ
“ค้าบ” อ่ะ ทำเสียงน่ารักใส่กรูทำมายยยย เดี๋ยวเจอรอบสองหรอก หุหุหุ
“ค้าบ” อ่ะ เอาบ้างๆ ทำน่ารักบ้าง และแล้วสิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น มันค่อยๆ จับบ่าผม กด กด กด เย้ยยยยยยไม่อาวววววววววว ไม่นะ..................... เต็มปากเต็มคำเลยกรู ...ฟ้องแม่แน่

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #56 เมื่อ04-10-2007 23:05:25 »

หุหุ เต้ฟอร์มเมารึเปล่า   :m10:  :m10:  :m10:

ออฟไลน์ pajaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 735
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-5
Re: ความรักแบบคับผม up ใหม่ 07/10/50
«ตอบ #57 เมื่อ07-10-2007 10:26:19 »

น่าน มาเมื่อไหร่บอกจาด้วยนะคับ

*******************
ตอนที่ 15 : กีฬาสี...วันที่สอง

วันนี้คือวันที่ทุกคนรอคอย หากใครเคยผ่านชีวิตเด็กม.ปลาย (ส่วนใหญ่ก็คงเคยแหละน้า) คงรู้ว่าวันกีฬาสีที่จะมีการแข่งสแตน แข่งลีด ประกาศผล ชิงบอล ชิงบาส ชิงวอลเลย์ อะไรต่างๆ มากมาย ที่ทำให้โรงเรียนดูจะมีเสียงเฮฮา รอยยิ้ม มากเป็นพิเศษ

พวกผม 5 คน มาโรงเรียนด้วยกัน ไอ้เต้มันตกรอบแบดไปแล้ว ก็เลยค่อนข้างว่าง ลอยไปลอยมา ได้สบาย ผมเลยได้อยู่กับมันมากหน่อย ส่วนเฟก็ยุ่งด้วย เพราะวันนี้ต้องแข่งจริงแล้ว แต่งตัวกันแต่เช้า...งี้ก็ทางสะดวก หุหุ
“ไปโรงอาหารป่ะ” ผมชวนพวกมันไปหาอะไรกินกัน เนื่องจากว่างงาน สแตนผมก็ทำเสร็จไปหมดแล้วตั้งแต่ก่อนวันงาน
“กูต้องไปเตรียมลงบอลว่ะ” ไอ้ต้าบอก มันเป็นนักกีฬาน่ะ แต่ผมไม่ชอบเอาเสียเลย ร้อนจะตาย เล่นบาสยังพอไหว
แต่บาสสีผมก็เก่งจัด ตกรอบไปตั้งแต่แรกแล้ว ผมยังไม่ทันลงด้วยเลย เพราะเป็นแค่ตัวสำรอง ประมาณว่าใส่ชื่อไปให้มันเต็มๆอ่ะนะ
สรุป ไอ้โค๊ก ไอ้ต้น ไอ้ต้า ต้องไปลงบอล ส่วนไอ้โก้ไปหาเด็กมัน ผมก็เลยอยู่กับเด็กผม ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้ ไอ้เต้นั่นเอง

“เฮ้ยไม่ไปช่วยเพื่อนคุมแสตนเลยนะมึง” คุณนายฟ้าบ่นผม ที่นอนกลิ้งอยู่บนโต๊ะในโรงอาหาร กับไอ้เต้
“เดี๋ยวไปๆ” ขอสวีทนิดนึงดิ
“แล้วมึงมาทำไรเนี่ย” ผมถามมันต่อ
มันก็ชูถุงขวดน้ำเปล่าในมือให้ดู อ่อ...อย่างนี้นี่เอง
“คนอื่นไปไหนหมดวะ ไมเหลืออยู่สองคน” คนอื่นไม่ได้ไปไหนหรอกคร้าบผม แต่จงใจอยู่กันสองคนมากกว่า
ผมก็ทำโง่ “ไม่รู้ว่ะ ตั้งแต่มาก็ยังไม่เห็นใคร”
ไอ้ฟ้าก็ดูไม่สนใจอะไรแล้วก็เดินกลับไปที่สแตน

เวลาแห่งความสุขผ่านไปได้ไม่นาน ไอ้คุณโอต กับไอ้คุณปริ๊นก็เดินมาแต่ไกล
พอมันมาถึง ไอ้โอตก็ชวนผมเดินไปซื้อน้ำ
ระหว่างทางมันก็พูดขึ้น “เฮ้ย มึงไปทำไรประเจิดประเจ้อวะ”
ผมก็งงดิ อารายวะ ทามรายยย
“ไรวะ”
“เมื่อกี้กูไปดูบอลแล้วไอ้ต้าก็มาคุยกับกูเรื่องมึงอ่ะ”
อ้าวซวยแล้วไง ...ร้องไม่ดังนะค้าบบบบบ
“ว่าไงบ้างอ่ะ”
“มันบอกว่า มึงกับไอ้เต้แปลกๆ ทำไมดูสนิทกัน”
“อ่ะ ก็น้องเพื่อน”
“ไม่อายปากเลยนะมึง น้องเพื่อน”
อ้าวก็ช่ายน่ะสิ หรือผมเข้าใจผิดหรอคั๊บ... ก็เต้เป็นน้องไอ้ต้า
“แล้วมึงตอบว่าไงอ่ะ”
“กูก็บอกตามความจริงดิวะ” ไอ้โอตมึงไม่ฆ่ากูหรอก กูรู้มึงร้ากกกู
“เอาดีๆ” เริ่มขำไม่ออกละ
ยังไม่ทันตอบ ก็เดินมาถึงร้านน้ำพอดี มันทำทีซื้อน้ำ ปล่อยผมกระวนกระวายเล่น ไว้อาลัยให้ตัวเอง 1 นาที
“ก็บอกว่ามันคิดมาก ไอ้เต้มันสนิทกับมึงเพราะคงคุยกันเรื่องปัญหารักมั้ง”
เฮ่อ...ค่อยโล่ง ว่าแต่มันเชื่อป่าววะ
ยังไม่ทันที่ผมจะถามต่อ ไอ้โอตก็ปล่อยหมัดเด็ด
“แต่...ไอ้ต้ามันรู้อยู่แล้วนะว่าน้องมันเป็นแบบไหน มันเคยไปเจอหนังในห้องไอ้เต้ตอนมันไปเชียงใหม่ปีที่แล้ว”
.....................ตอนนั้นอากาศกำลังดี แต่เหงื่อผมไหลมาอย่างกันอุณหภูมิ 42 องศา กลางเมษายน.......................

ทิ้งบอมบ์เสร็จมันก็เดินนำไปที่โต๊ะ เล่นกับไอ้ปริ๊นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ...แต่ผมนี่สิ โถ่ว้อยยย ไม่อยากคิด

นั่งไม่ติดที่เลย เจอแบบนี้ ไอ้เต้ขอตัวไปหาเพื่อนๆ ที่สี ผมและไอ้คู่รักก็พากันมาที่สแตน ช่วยงานเพื่อนๆเสียหน่อย

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ช่วงเวลาอันยิ่งใหญ่ประจำปี

นาฬิกาบอกเวลาบ่ายโมง การแข่งขันบอลรอบชิง ระหว่างสีเขียว กับ สีฟ้า กำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่กี่นาทีนี้
นักเรียนเกือบทั้งหมดพากันมาจับจองรอบๆสนาม ตามสแตนสีใครสีมัน หรือตามมุมที่ตนปราถนา ลีดก็แต่งตัวเสร็จละ เลยมาเตรียมเชียร์กันหน้าสแตนสีใครสีมัน

“ไง น่ารักนะเรา” ผมยิ้มให้เฟ ที่เดินมาที่สแตนที่ผมนั่งอยู่
“แหงล่ะสิ เจ๊กัสทั้งคน” อ่ะ ไม่ได้ชมเมิงงง
เฟเดินอายๆ ไปข้างหน้าสแตน แล้วไม่นาน เชียร์ลีดเดอร์สีเขียวก็เริ่มก่อนใครเพื่อน...ก็ไอ้กัสเป็นหัวหน้าทีมนี่นา ไม่ก่อนได้ไง

1..2..3..4..5..6..7..8...รัวววววว

ไม่นานนัก สีอื่นก็ตาม
“ต่อไป คือการแข่งขันบอลรอบชิงระหว่าง สีเขียว กับ สีฟ้า ขอให้นักเรียนแข่งขันกันด้วยความสนุก มีน้ำใจนักกีฬานะคับ แล้วกองเชียร์ก็ด้วยล่ะ สีเขียวก็เพลาๆหน่อยนะคับ อ่อนข้อให้สีฟ้าบ้าง” มาสเซอ พูดแซว เนื่องจากตัวเองปีนี้อยู่สีฟ้านั่นเอง เรียกเสียงฮือฮา ได้จากกองเชียร์เป็นอย่างดี

ปี๊ดดดดดดดดดด เสียงนกหวีดดังขึ้น ลูกกลมๆกลางสนาม เริ่มถูกส่งผ่านไปตามเท้าของนักกีฬา


ความสนุกเป็นไปอย่างที่มันควรจะเป็น แต่มันกลายเป็นมากกว่าที่ควร เมื่อ

เฮ้ยยย ปุก ปัก พลั่ก แอ็ก โอ้ย อ๊อก ตะลุบตุบตับ... ปี๊ดดด ปี๊ดดด อ้า โอ้ย

เฮ้ย เหี้ย วิ่ง เฮ้ย ไอ้ต้า... ไอ้โค๊ก... ไอ้พวกที่เหลือ สองทีม บรรจงฟาดแข้งกันเองอย่างเมามัน

พวกลีดจากที่ร้องเพลงอยู่ก็เปลี่ยนมาส่งเสียงกรี๊ด ไม่รู้เชียร์หรือห้าม

ผมก็งง วิ่งเข้าไปช่วยพวกมันตะลุมบอน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันทะเลาะเรื่องอะไรกัน ... กูช่วยเพื่อน

จนในที่สุด มาซเซ่อแยกได้สำเร็จ รู้สึกตัวอีกที ก็แสบๆที่หางคิ้ว

เดินกลับมาที่สแตนตัวเอง เห็นเฟจ้องหน้าหน้าผมแบบอึ้งๆ ผมก้ได้แหะๆ แล้วเฟก็รีบวิ่งเข้ามา

“พี่เซนๆ” เฟรีบเอาผ้าเช็ดหน้ามาซับที่คิ้วผม
“โอ้ย!!” ร้องดิคับ แสบเอาการอยู่แฮะ พอเฟเอาผ้าเช็ดหน้าออกนั่นล่ะ ถึงเห็นเลือดเต็มเลย
ผมเลยโชคดีได้เข้าห้องพยาบาลแทนห้องปกครอง
เฟก็คอยมานั่งดูผมอยู่ตอนที่ มิสพยาบาลทำแผลให้ แป๊บนึงไอ้ปริ๊นก็ตามเข้ามา
“เฮ้ย มาซเซ่อจะให้ไม่ให้แข่งต่อว่ะ” เวรละ อุตส่าแข่งไปได้เกือบจบ
“อ้าว แล้วงี้” ยังไม่ทันที่ผมพูดจบ มันก็ว่าต่อ
“ก็มันเสมอ 1:1 เค้าก็ให้เสมอไป” มันพูดหน้าเซ็งๆ
เซ็งดิคับ รอกันมาตั้งนานเพื่อกาลนี้โดยเฉพาะ
“เออเฟ ไอ้กัสตามตัวอยู่อ่ะ เค้าจะแข่งลีดกันแล้ว”
ผมดูเวลาก็บ่ายสามพอดี ได้เวลาแข่งลีด การแข่งขันรายการสุดท้าย ที่หนุ่มๆทุกคนรอคอย ฮ่าๆๆ
เราสามคนเลยพากันเดินออกไปที่สแตน ไอ้พวกนั้นก็ออกมาจากห้องปกครองแล้ว ได้ความว่ามาซเซ่อไม่เอาเรื่องเพราะเห็นเป็นกีฬาสีแล้วก็ไม่ได้มีเรื่องร้ายแรงอะไร นี่แหละคับข้อดีของโรงเรียนผม ยอมความกันได้ อิอิอิ

ลีดพร้อม! สแตนพร้อม! สามมมม สี่!!!

\\\\\ /////
\\\ ///
\\\ * - * ///
????????
????
?????????
????????????
?? ??
?? ??
?? ??

เรียกเสียงฮือฮากันไปมากโขล่ะคร้าบ สำหรับสีเขียว ...ก็แฟนใครเต้นล่ะให้มันรู้ซะบ้าง เง้ออออ ไม่ช่ายและๆ

“เป็นไงบ้างอ่ะ” เฟถามผมเมื่อเดินกลับเข้ามาที่สแตนหลังเต้นเสร็จไปเป็นสีสุดท้าย
บอกไม่ดีก็ไม่ได้ดิ ... ตามบทก็ต้อง “สวยคร้าบ น่ารักดีๆ” ก็ดีจริงๆนะคับ ไม่ได้แกล้งชม แต่แอบรู้สึกว่าสีแดงดีกว่า... งุงิๆ
“แล้วชั้นล่ะ...” ไอ้กัสเดินตามมา ทำเสียงเหมือนในละครหรือโคนาอะไรสักอย่าง ไม่แน่ใจ
ไอ้ชิงมันอยู่ตรงนั้นพอดีเลยเป็นตัวช่วย ตอบให้ “มึงก็สวย อย่างกับในหนัง bring it on เลยล่ะ” (ท่านผู้อ่านคงนึกออกนะคับ หนังเรื่องนี้ไม่เก่าไปน้า อิอิ)
“จริงดิ” อ่ะมันทำหน้าเป็นปลื้ม
“มึงก็ไปหลอกมัน” ผมเลยแกล้งแซวไอ้ชิง
“เอ๊ะ ไอ้เซน พาแฟนมึงไปนั่งพักไป ปากไม่ดี” ไปก็ได้วะ ไล่จริงเชียว

ไปนั่งได้ไม่นาน และไม่ไกล ไอ้โอตกับไอ้แนทก็เดินมาตาม
“เฮ้ยมึงๆ มาซเซ่อให้เตะลูกโทษตัดสินแล้วเว้ย”
มันหน้าบานกันมาทั้งคู่ รีบวิ่งมาบอกข่าวดีให้ผมกับเฟฟัง
“อ้าว แล้วเตะตอนไหน” ผมตะโกนถามก่อนมันจะเดินมาถึงโต๊ะ
“ตอนนี้ไงมึงรีบไปเลยๆ”
“อ่อ ตามกูไปเปิดงานนี่เอง”
แล้วพวกเราก็พากันไปที่สนามอีกรอบ...

ฝั่งขวาคือพวกผมและสีเขียวทั้งหลาย ฝั่งซ้ายคือไอ้เต้และสีฟ้าทั้งมวล

ตรงกลาง ไอ้ต้ากำลังจะซัดลูกโทษสะท้านโรงเรียน

ตรงโกล คือ ผู้รักษาประตู
ตรงชั่ววินาทีนั้น...................................................ปุ้งงง ซัดเข้าไปเต็มๆตีนเลยคับ แต่..นายทวารรับไว้ได้

ซัดกันไปซัดกันมา สรุป ลูกสุดท้ายตัดสิน

ตีนใครสักคนในชุดสีเขียวค่อยๆบรรจง ประทับไปที่ลูกบอลหนัง แล้วแรงส่ง + แรงเครียด + แรงเค้น + แรงเฉื่อย + แรงเสียดทาน + แรงเยอร์...ก็ทำให้

เฮ้................................................................................ สีเขียว ชนะ ไปฉิวเฉียดคร้าบบบบบ

ผลสรุปเย็นวันนั้น
สีเขียวชนะบอล บิ๊กแมตช์ แน่นอน...ต้องฉลอง
สีแดง ชนะลีด ตามที่ผมคาด ส่วนสีเขียวของผม ที่เฟได้เต้นด้วย ได้ที่สอง ตามคาดเช่นกัน
สีฟ้า สีไอ้เต้ ชนะกีฬารวม ได้เหรียญเยอะสุด
สีชมพู สีสุดท้ายได้พาเหรดยอดเยี่ยมไป
และ แท่น แทน แท๊นนนนนซ ทะแด๊นนนซ์ สุดท้าย แต่ไม่ท้ายสุด สแตนสีเขียว โดฟชนะเลิศคร้าบบบบบบบ


“เจ็บมากมั้ยคับ” ไอ้เต้เดินมาถามผมที่ใกล้ๆ ก็อกน้ำข้างสนาม ตอนที่ชาวบ้านเค้ากำลังถ่ายรูปเฮฮากัน หลังจากงานเลิก
“นิดหน่อยอ่ะ” เห็นหน้าเราก็หายแล้ว รู้มั้ย ไอ้น่ารัก
มันก็มองๆดูที่คิ้วผม ที่มีผ้ากลอสเล็กๆปิดไว้ “อย่าโดนน้ำดิ” เสียงไอ้เต้ร้องบอก พอผมกำลังจะเปิดก็อก
“รู้แล้วค้าบ จะล้างมือ” ผมก็เลยเปิดน้ำแล้วเอามือวักน้ำสาดใส่มันซะเลย ฮ่าๆ แล้วมันก็วิ่งหนีไป กลับเข้าไปในสนามบาส
ผมมองตามไป แล้วก็ไปเจอสายตาคู่หนึ่งเข้า ......... ไอ้ต้า ................มองไรวะ ไม่เคยเห็นคนหล่อไง๊

nattabadin

  • บุคคลทั่วไป
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #58 เมื่อ07-10-2007 10:52:37 »

รักเรื่องนี้ที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เป็นกะจังให้นะคับ

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: ความรักแบบคับผม
«ตอบ #59 เมื่อ07-10-2007 11:55:10 »

มันเจงๆ เร้าใจ อ่านไปฮาแตกไป
 :m3: :m3: :m3: :m3:
เซนนี่อารมณ์ดีนะ ไม่ค่อยมีเรื่องจะเครียดเลย
ขณะที่คนอื่นเครียดตายชักไปแล้ว
 :m11: :m11:

ไม่รักเฟ ก็บอกไปตรงๆดีกว่าให้เขามารู้นะ
 :m26: :m26: :m26:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด