ยังเป็นโต้งปอนด์อยู่ค่ะ....
ขึ้นหัวเรื่องเหมือนจะเปลี่ยนพระเอกเลยเนอะ ฮาๆๆ หรือจะเปลี่ยนดี?
ตรงส่วนที่....เป็นตัวหนา เอียง คือปอนด์คิดเรื่องอดีตนะคะ (เป็นเอ็นซีเก่าที่โดนเซ็นไปแล้ว )
ตอนที่ 13 จันทร, ดวงเดือนอันบ่เที่ยงตรง
“อ...อือ....” เสียงผมครางแผ่วเบาตามอารมณ์หวาม ทั้งเคลิ้มทั้งจั๊กจี้กับจมูกโด่งที่ไต่ระไปตามซอกคอทั้งจูบไซร้ต่ำลงมาเรื่อยๆ ฝ่ามือเย็นเฉียบแตะผะแผ่วลูบไล้ไปตามเอวคอดภายใต้เสื้อนิสิต
ลมหายใจของผมสะท้อนสะท้าน พยายามเรียกสติตัวเองให้กลับมาก่อนที่อะไรจะสายเกินแก้ แต่เมื่อยังไม่มีแรงจะผลักอีกฝ่ายออกก็ได้แต่ส่งเสียงกล่าวหาด้วยเสียงอ้อแอ้เล็กน้อย
“อะ...ไอ้....เชี่ย....โต้ง....มะ....มึงตั้งใจ .....มอมเหล้ากู....ช่ายม้าย?”
“ใส่ความ...กูไม่ได้บังคับให้มึงกระดกออนเดอะร็อคแก้วนั้นซะหน่อย” มันแก้ตัวทันควัน โชคดีที่ตอนที่มันตอบมันละจากซอกคอผมเรียบร้อยแล้ว และหยุดใช้ขาหน้าลวนลามด้วย (ไก่มีสองขาแล้วมีขาหน้าด้วย??) อืม....ก็ได้....มันเลิกเอาปีกมาลูบท้องผม...แล้วเงยหน้าขึ้นมาคุย
“ไม่ต้องแก้ตัว... ถ้ากูไม่เจอไอ้ตุลย์ก่อนกูก็ต้องเมาอยู่ดี...ก็มึงสั่งเหล้ามาตั้ง แต่ตัวเองเสือกแดกแต่น้ำส้ม ให้กูนั่งแดกเหล้าอยู่คนเดียว” ถึงจะเมาแต่ไม่ได้แปลว่าผมโง่นะครับขอบอก เอิ๊ก.... แต่รู้ตัวช้าไปไหมเนี่ย?
“หึ... ฉลาดนะ...แล้วไงอ่ะ... กูไม่เห็นมึงจะขัดขืนนี่...” ขอบคุณนะที่เตือนว่ากูต้องทำอย่างนั้น สาดดดด ผมพยายามจะพยุงกายลุกแต่หัวก็หนักๆ มึนๆ อยากจะขับถ่ายของเสียทางปากเสียนี่กระไร... พอผมพยายามจะยันกายลุกขึ้น ฝ่ามือของมันก็ผลักผมให้หงายกลับไปอีกรอบ พร้อมกับตัวมันตามลงมาทับ ถ้ากูขัดขืนแล้วมึงจะทำต่อแล้วจะบอกให้กูสำนึกได้ว่าไม่ได้ขัดขืนทำประเทศอะไรวะ สาดดดดด
ผมพยายามไหวไหล่และขืนตัวเองให้พ้น... แต่เรี่ยวแรงมันดูจะหดหายลงไปกว่าทุกครั้ง และผมสรุปได้อีกอย่างว่าไอ้โต้งแม่งตัวหนักใช้ได้เลย....
ที่จริงผมควรจะเตือนตัวเองว่าให้เลิกดื่มเหล้าได้แล้วนะ เพราะดื่มเหล้าครั้งล่าสุดผมก็เสียท่าให้ไอ้ตุลย์ เมาครั้งนี้ก็จะเสียท่าให้ไอ้โต้งอีกคน สงสัย ต. เต่า จะเป็นตัวกาลกินีกับผมโดยแท้....
คราวหลังจะใส่คำขวัญลงไปข้างขวดเหล้า....
ให้เหล้าเท่ากับแช่ง!!
สุราเป็นเหตุให้เกิดการทะเลาะวิวาท....
การดื่มสุราแล้วขับรถเป็นเหตุให้สูญเสียชีวิตและทรัพย์สิน
การดื่มสุรา...เป็นเหตุให้เสียตัวและเสียตูด.... ข้อนี้น่ากลัวสุด
เห็บหมาเหอะ กูพล่ามอะไรเนี่ย...ได้ข่าวกูกำลังจะโดนกดอยู่แล้ว...
กลับมาสู่ห้องส่งไอ้ต.โต้งมันกำลังคร่อมเอวผมอยู่ ซึ่งจากสภาพเมาหัวราน้ำของผมนี้ทำให้ผมหมดกำลังใจจะขัดขืนมันเหมือนกัน เฮ้อ....
จะทำเชี่ยไรก็ทำไปเถอะ อย่าให้กูสร่างเมานะมึง กูเอาคืนเป็นสิบเท่า....มึงเอากูสิบทีก็จะจัดหนักมึงสักร้อยหน (ถ้าแน่ใจว่าทำแล้วไม่ฟ้าแดงซะก่อนนะ)
มันพยายามแกะกระดุมเสื้อผมออกเผยผิวสว่างไม่ต่างจากสีผิวของใบหน้า
“มึงมีเซ็กส์ครั้งสุดท้ายเมื่อไรเนี่ย” จะอยากรู้ไปทำไมวะเนี่ย เรื่องส่วนตัว....
ครั้งสุดท้ายเหรอ? ไล่จากในห้องน้ำไปที่รถ ไปที่กลางบ้าน?
“สองสามวันที่แล้วมั้ง ทำไมเหรอ?”
“เปล่าหรอก.... เร็วๆ นี้เองสินะ ถึงว่าสิ ยังเหลือเลิฟไบค์อยู่ตามหน้าอกบานเลย แสดงว่าคู่นอนมึงนี่...ร้อนแรงน่าดูเลยสิ”
“โคตรๆ อ่ะ” ตอบแบบไม่ต้องคิดครับ ถ้ามีคำจำกัดความมากกว่านั้นจะวงเล็บเพิ่มไปอีกเยอะๆ
“อ้าว.... ยอมแล้วเหรอ.... ทำไมยอมเร็วจังล่ะ?” น้ำเสียงขี้เล่นของมันทำให้ผมฉุนชะมัด พอไม่ขัดขืนก็เกิดแปลกใจ...จะเอาอะไรกับผมเนี่ย ที่ยอมนี่ไม่ได้เต็มใจนะ แต่กำลังวางแผนอยู่ว่าจะเอาคืนยังไงดี รอดไปได้มึงตายแน่ไอ้ไก่หื่น
“กูขัดขืนแล้วมึงจะปล่อยกูไหม?”
“ขอร้องดิ... ไม่แน่ อาจจะปล่อย หึหึ” หัวเราะได้เจ้าเล่ห์น่าถีบมาก แต่ไอ้จอมกะล่อนอย่างผมก็พูดได้อยู่แล้ว.... เพื่อเอาตัวรอด....
“โต้ง อย่าทำกูเลยนะ....” ผมบอกมันด้วยเสียงเบาหวิว
“เวลาเลิกดื้อ...แล้วออดอ้อนแบบนี้มึงรู้ตัวไหม...ว่ามึงอ่ะน่ารัก...เย้ายวนขนาดไหน” มันว่าแล้วไล้ปลายนิ้วไปตามแก้มของผมอย่างทะนุถนอม แต่ผมกลับไม่ค่อยรู้สึกรู้สา เมื่อคิดถึงประโยคเดียวกันกับที่เคยพูดเมื่อไม่นานมานี้
“อย่าทำกูเลยตุลย์” ผมอ้อนวอนขณะที่ร่างหนาเบียดร่างมาชิดกับผมที่ติดแหง็กกับประตูไปไหนไม่รอด
“ไม่ได้ ก็มึงอยากยั่วยวนกูก่อน” มันตอบกลับมา
“กูยั่วมึงตอนไหน”
“ทุกตอน!” นึกถึงเหตุการณ์นั้นมันทำให้อกของผมรู้สึกหน่วงๆ อย่างประหลาด.... หัวตาปวดหนึบ..
โต้งชะงัก แปรใบหน้ายิ้มเจ้าเล่ห์เป็นอ่อนโยน ก่อนจะขยับขาออกจาการคร่อมตัวผมไว้ ไปนั่งห้องขาแทนผมมองมันอย่างค้นคว้า
“มึง...ไม่....ทำแล้วเหรอ?” กูถามอะไรออกไปเนี่ย?? ไม่ต้องทำเสียงเหมือนเสียดายก็ได้มั้ง
“อือ....กูไม่อยากโดนมึงต่อยแบบครั้งนั้นอีกน่ะสิ....” ครั้งนั้น?? หึหึ คิดแล้วก็ขำ...
ครั้งแรกที่เราเจอกัน.... ต่างฝ่ายต่างเปลี่ยว... เหงา....ต้องการใครสักคน... แต่พอนัวเนียกันมาถึงโรงแรม กลับเพิ่งมารู้ทีหลังว่าไม่มีคนอยากอยู่ล่าง.... ครั้งนั้นผมแค่เหงาไม่ได้เมา เมื่อเข้าใจแล้วก็กำลังจะกลับ...แต่โต้งน่ะเหรอ... พอมีอารมณ์แล้วแม่งงี่เง่า ผมเลยต่อยมันไปทีนึง เลยซัดกันชุลมุน ท้ายที่สุดนอนอยู่ข้างๆ กันกุมแผล... เสียหายหลายแสนเลยครั้งนั้น ปลุกปั่นอารมณ์จนถึงโรงแรมแล้วแต่ท้ายที่สุด ได้แค่จูบแล้วก็แผลกลับมาเลียที่บ้าน
ไม่ได้เจอกันอีกเลยจนกระทั่งผมมารู้จักเคลียร์ที่มักจะหาเวลาว่างๆ มานั่งฟังผมร้องเพลงบ่อยจนผมจำหน้าได้....และคิดถึงทุกครั้งที่เขาหายไปนานๆ วันดีคืนดีเพิ่งรู้ว่าโต้งเป็นเพื่อนเคลียร์ ผมก็เลยแสร้งทำดีกับมันเพื่อไม่ให้ผิดใจกับเคลียร์ แต่ตอนหลังไม่รู้ทำไมถึงได้สนิทกันได้ขนาดนี้...
มันเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ นะ... (ถ้าไม่รวมเรื่องที่มันอยากได้ผมเป็นเมียอ่ะนะ)
“เฮ้ย....กูล้อเล่นหน่อยเดียวเอง จริงจังไปได้....” มันตอบกลับมาตามด้วยเสียงหัวเราะ เหมือนจะเยาะเย้ยว่าผมถูกมันต้มซะเปื่อยแล้ว... ทั้งที่มันพยายามจะหลบสายตาซ่อนความรู้สึก...
ถ้าให้เดามันอาจจะไม่ได้ล้อเล่น แต่เพราะผมขอร้องมันก็เลยเปลี่ยนใจไม่อยากหักด้ามพร้าด้วยเข่า...
ถ้าเป็นไอ้ตุลย์เหรอ? กดกูไปแล้ว.... โดยไม่ฟังเหตุผลสักนิด...
“หยุดเถอะว่ะ กูเจ็บนะ” ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ยิ่งต่อต้านก็ยิ่งเหมือนเชิญชวน
เหตุผลของมันมีคำเดียว...
“แต่กูอยาก” เฮ้อ....ยังไงโต้ง...มันก็เป็นไก่วันยังค่ำ.....คงจะหื่นเท่ากระต่ายไม่ได้
โต้งมันก็แค่ไก่....ไก่อ่อนเอ๊ย.....
อ่อน......
แสนจะอ่อนโยน อ่อนหวาน.... “อย่ามาเนียนหน่อยเลย แน่ใจเหรอว่าล้อเล่น จริงๆ มึงก็มีอารมณ์ใช่ไหม?” ผมขำให้กับความใจดีของมัน
“ทำไม? ถ้าบอกว่าใช่.. มึงจะช่วยไหมล่ะ” อีกฝ่ายถามมาอย่างท้าทาย
ผมแอบถอนใจเฮือกใหญ่ ถ้าแค่ช่วยจริงๆ ก็ไม่ยากขนาดนั้นหรอก...
“ถ้ามึงจะรูดซิบปากให้สนิทไม่บอกเคลียร์นะ” โต้งยิ้มกว้าง....
“มึงเห็นกูเป็นคนปากสว่างเหรอ?” ผมยิ้มตอบ... ใช้พลังอันน้อยนิดยันตัวเองขึ้นนั่ง วางฝ่ามือไว้บนหน้าขามัน แล้วขยับตัวคุกเข่า จับใบหน้าของมันหันมามองผม พริ้มดวงตาลงแล้วเคลื่อนริมฝีปากกดทับลงไปบนกลีบปากของมัน...ขบเม้มที่ริมฝีปากล่างย้ำๆ ... ก่อนจะซ้ำลงไปใหม่...แล้วแลกน้ำลายกันพอหอมปากหอมคอ...
“นี่มึงล้อกูเล่นหรือเปล่าเนี่ย” มันถามด้วยเสียงเบาๆ เหมือนไม่เชื่อตัวเองหลังจากที่เราต่างถอนจูบออกจากกันแล้ว ผมยิ้มใส่ตามัน
“มึงอย่ามาทำเป็นตกใจหน่อยเลย...กูไม่ใช่คนดีมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ..มึงจะมาเอาอะไรกับพระจันทร์อย่างกูวะ”
“พระจันทร์?”
“มีใครบางคนเปรียบกูเป็นพระจันทร์ แต่มันไม่รู้หรอกว่า พระจันทร์น่ะมันสำส่อนแค่ไหน...” ผมพูดไปอย่างนั้นแหละ... โต้งมันคงไม่เข้าใจหรอก และผมก็ไม่มีแก่ใจจะอธิบายอย่างอื่น...
“แต่กูก็เอาแต่ใจมากพอที่จะไม่ยอมแบ่งปันดวงจันทร์ให้ดาวดวงไหนอีก”
“บอกตามตรง กูไม่ภูมิใจที่ได้เป็นดวงจันทร์ของมึงเลยว่ะ”
“ไม่ภูมิใจก็ช่างมึงสิ แต่เมื่อกูให้มึงเป็นดวงจันทร์ของกู กูก็จะไม่ยกมึงให้ใครทั้งนั้น” อยากรู้นัก...ว่าถ้ามึงรู้ว่าดวงจันทร์ของมึงไปหมุนรอบดาวดวงอื่นบ้างจะเป็นยังไง
จะเจ็บใจมากไหม?
ถึงไม่ค่อยชอบแบบนี้เท่าไรแต่... เต็มใจก็ดีกว่าถูกบังคับ
อย่างน้อยก็ยังได้มีสิทธิ์เลือกใช่ไหม?
ผมยิ้มสะใจเล็กๆ เมื่อคิดถึงใบหน้าของมันตอนรับรู้ข่าวร้าย...
“มึงคิดอะไรอยู่น่ะ... หน้าตาเห็นแล้วสยองชะมัด...” โต้งทำหน้าหวาดๆ
“อย่าใส่ใจเลยกูแค่ถึงเรื่องสนุกในวันข้างหน้าเท่านั้นแหละ” ผมว่าขำๆ พลางโถมกายเข้าไปหามันจนอีกฝ่ายหงายไปนอนที่อีกฝั่งหนึ่งของโซฟา ผมทิ้งกายทับมันลงไปแล้วตามด้วยจุมพิตร้อนๆ มืดมัวไม่ลืมหูลืมตา...
ผมเริ่มถอดเสื้อผ้ามันออก..... แล้วซุกไซร้ปลุกอารมณ์.... ไม่ว่าสถานะจะเป็นอย่างไรก็ช่าง ผมชอบเล่นสนุกกับเรือนกายคนอื่น....
“กูต้องฝันอยู่แน่ๆ” ไอ้โต้งเริ่มเพ้อ....
“ถ้ามึงฝันก็ดีใจไว้เลยว่า ถ้ากูตามมาอยู่ในฝันได้... แสดงว่านี่เป็นฝันดี”
ตุลย์....คราวนี้มึงจะต้องเสียใจที่เปรียบเทียบกูเหมือนพระจันทร์
หึ!! จันทร, ดวงเดือนอันบ่เที่ยงตรง,
ซึ่งทุกๆ เดือนย้ายโคจรจากในแวดวง,
เกลือกรักฃองคุณลงรอยโลเลไปเช่นนั้น.
(จาก โรมีโอ จูเลียต) ...........
....................
......................................
ค่อนรุ่ง..... ผมนอนลืมตาโพลงอยู่บนเตียงโดยมีร่างเปลือยเปล่าของเจ้าของห้องกอดรัดไว้แน่น มันหลับตาพริ้มดำดิ่งสู่ห้วงนิทราอย่างเปี่ยมสุข
แต่ผมสิ...เมื่อนึกย้อนถึงเรื่องราวที่ผ่านมาแล้วมันรู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก.... ข่มตายังไงก็นอนไม่หลับ .... โคตรหงุดหงิด.... หงุดหงิดโว้ย.....
ได้แต่เฝ้าถามตัวเอง.... มันเกิดเหตุวิปริตอะไรขึ้นกับกูวะเนี่ย...
กูเป็นแบบนี้ก็เพราะมึงคนเดียวเลย ไอ้เชี่ยตุลย์ ....................................
เพิ่มเติม...............................
อะไรนะ? เคืองเหรอ? ที่ผมตัดฉอตเด็ดของผมกับไอ้โต้งไป
จะไปอยากรู้ทำไม ไม่เห็นจะน่าประทับใจสักนิด ......
ตัวผมที่รับรู้เรื่องราวทุกอย่างยังหงุดหงิดเลย
หงุดหงิดเรื่องอะไร? นี่คุณจะละลาบละล้วงเรื่องของผมมากเกินไปหน่อยไหม?
..... เฮ้อ....เห็นแก่ที่ตามเกาะติดสถานการณ์มาตลอด...เล่านิดนึงก็ได้...
หงุดหงิดที่ปล่อยให้คนอื่นไปถึงฝั่งคนเดียว แล้วตัวเองไม่ถึงน่ะสิ
ทำไมไม่ถึง? โห...ยังจะกล้าถาม... ก็ไอ้โต้งมันไม่เก่งอ่ะดิ (เฮ้ยไม่ใช่!!)
เคยเป็นไหม... เวลาที่กลับมาทำอะไรสักอย่างแล้วคิดในเรื่องราวใกล้เคียง สถานการณ์เก่าๆ ที่เกิดขึ้น แล้วเกิดการเปรียบเทียบ...
ขณะที่จูบ...ก็คิดว่าเคยมีจูบที่รุนแรงเร่าร้อนกว่านี้...ถึงขนาดกัดปาดเลือดไหลซิบๆ
ขณะที่ปลดประดุม ก็เฝ้าคิดว่าหลายวันที่ผ่านมาแทบจะไม่ได้ทำอย่างนั้นเลย... มีแต่ถูกปลดเปลื้อง ถูก... คุกคาม... แล้วตอนนี้ตั้งใจจะทำอะไรกันแน่... ระหว่างผมกับไอ้โต้งเนี่ย...ถ้าเดินทางไปจนถึงลำดับขั้นสุดท้ายแล้ว จะมีใครยอม “รับ” ได้เหรอ? โต้งมันก็คงไม่ยอม.... ให้กดมัน...ก็ไม่มั่นใจว่าจะสำเร็จ ส่วนตัวผมหรือถ้าไม่โดนบังคับจริงๆ ผมก็ไม่ชอบอยู่ดี... ถ้าเป็นกับตุลย์ก็ว่าไปอย่าง.... (แล้วทำไมต้องเป็นไอ้ตุลย์ก็ว่าไปอย่างวะเนี่ย)
แล้วนี่ตอนนี้ผมกำลังทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย ทำไมต้องลงทุนทำอะไรงี่เง่าเพื่อประชดประชันคนอื่นด้วย?
คิดถึงแม่งแล้วอารมณ์เสียว่ะ....อุตส่าห์หนีมาตั้งไกลยังจะตามมากวนใจอีก บ้าเอ๊ย...
แล้วผมก็นิ่ง ลุกขึ้นมานั่งถอนใจเฮือกๆ อย่างหงุดหงิด
“เป็นอะไรมึง?” ไอ้โต้งถามงงๆ ...กำลังเคลิ้มเลยอ่ะดิ
“โทษนะ....กูไม่มีอารมณ์แล้วว่ะ”
“โห....มึงพูดง่ายนะ” อีกฝ่ายทำเสียงเหวี่ยงๆ แต่ก็เหมือนจะเข้าใจ "กูว่าแล้ว....ว่าเมื่อกี้กูฝันจริงๆ ... มึงปลุกกู กูก็ต้องตื่นสินะ?"
เฮ้อ.....ปล่อยไว้ก็น่าสงสารว่ะ รู้สึกผิดยังไงไม่รู้... ตัดสินใจใหม่....
“งั้นชักให้เฉยๆ นะ” ผมต่อรองแล้วมันก็พยักหน้ารับ
“ก็ยังดี”
.............................................
“ไปล้างมือนะ” ผมบอกเสียงเนือยๆ หลังจากมันเสร็จแล้ว
มันวิ่งตามเข้ามาที่น้องน้ำเพื่อล้าง.... “หน้าไก่” เฮ้ยไม่ใช่!
“ปอนด์.... จะรีบไปไหน แล้วมึงอ่ะ”
“กูทำไม? มึงก็รู้ไม่ใช่เหรอว่ากูชอบอยู่บน” อย่าได้เอาคำพูดนี้ไปบอกไอ้เชี่ยตุลย์เพราะมันจะตีความหมายว่าอยากออนท้อปทันที “หรือ...มึงอยากเป็นเมียกู”
“กูก็แค่อยากช่วย... ทำให้เหมือนกันก็ได้” เสนอหน้าจริงๆ กลัวจะไม่แค่ชักอ่ะมึงอ่ะ กูรู้สันดานหรอก
“กูไม่เป็นไรขอบใจ” ผมบอกเสียงหยิ่งๆ ล้างมือเสร็จแล้วก็เดินเข้าไปนอนที่เตียง
ดึกป่านนี้แล้ว ไอ้ตุลย์เลิกตามหาผมไปหรือยังนะ
มันกลับไปนอนที่บ้าน....หรือกลับไปเฝ้าชะนีน้อยที่ร้าน...
.....เสียงประตูเปิดเข้ามา....
หันไปมองไอ้โต้งก็หน้าด้านไร้ยางอายมาก โทงเทงไม่ใส่เสื้อผ้าเนียนเข้ามานอนข้างๆ
“ใจคอจะไม่ใส่เสื้อผ้าหน่อยเหรอมึง?”
“ไม่อ่ะ ร้อน” มันว่าแล้วกอดผมไว้แน่น
ไอ้ตุลย์ก็ชอบก่ายชอบกอดผมแบบนี้แหละ ถ้าผมไม่อยู่แล้วอย่างนี้มันจะหาคนอื่นมากอดแทนหรือเปล่านะ?
เหอะ!! แม่งจะเป็นไงก็เรื่องของแม่งเหอะ คิดถึงมันทำไมวะเนี่ย.....
...............................
ค่อนรุ่ง..... ผมนอนลืมตาโพลงอยู่บนเตียงโดยมีร่างเปลือยเปล่าของเจ้าของห้องกอดรัดไว้แน่น มันหลับตาพริ้มดำดิ่งสู่ห้วงนิทราอย่างเปี่ยมสุข
แต่ผมสิ...เมื่อนึกย้อนถึงเรื่องราวที่ผ่านมาแล้วมันรู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก.... ข่มตายังไงก็นอนไม่หลับ .... โคตรหงุดหงิด....
ได้แต่เฝ้าถามตัวเอง.... มันเกิดเหตุวิปริตอะไรขึ้นกับกูวะเนี่ย...
นึกอยากจะทำอะไรสักอย่างให้มันเจ็บใจเล่น...แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ทำ
แต่แค่คิดว่าป่านนี้มันอาจจะควงใครสักคนมานอนแนบข้างแทนที่รึเปล่าก็หงุดหงิดจนนอนไม่หลับ...
หงุดหงิดโว้ย.....
กูเป็นแบบนี้ก็เพราะมึงคนเดียวเลย ไอ้เชี่ยตุลย์
..................................
จบแบบนี้พอใจยังคะ??? ชิชิ
ตอนนี้รู้สึก... ไม่ค่อยพอใจเท่าไร ไม่ขอเป็ดนะคะ แต่ถ้าจะให้ก็ขอบคุณ อิอิ 
โพลล์
หัวข้อ: กระต่ายยักษ์กับจักรวาลอันอบอุ่น♥ (อ่าน 890848 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก