หัวข้อ: กระต่ายยักษ์กับจักรวาลอันอบอุ่น♥

[แมวอัดกระป๋อง]

ว้าวๆๆๆๆๆๆๆๆ ดีใจ


ช่วงแรกแอบเครียจริงๆด้วย นึกว่าจะมาม่าซะแล้ว

จบแบบแอร๊ยยยยยยย (กัดหมอนนนนนนน)

ไม่รู้ตุลย์จะงัดอะไรมาจีบดิเนี่ย

ทำโหดมานาน รอลุ้นขาโหดเค้าจะจีบยังไง อิอิ

เชียร์กระต่ายยยยยยยยยย กอดคนเขียน

[jiki]

ความเครียดมันรอมาจากเรื่องน้องฐารึไงกันเนี่ย. อ๊าก เค้าเครียด

ปล. กอดหนมปัง เค้าคิดถึง

[Dee^daY]

ทำให้ได้อย่างที่พูดแล้วกัน..

[ReiiHarem]

มือซ้ายคว้าหมอนบนเตียงขึ้นมา
แล้วก็สกรีมดังๆ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กระต่ายกลับมาแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คิดถึงที่สุดๆๆๆ
มาบ่อยๆนะคะคุณนักเขียน

[$VAN$]

แหม บทรักตอนนี้ของตุลย์ดูอ่อนโยน..เบาๆ..เนอะ 
คิดว่าปอนด์จะเคลิ้มล่ะสิ
หารู้ไม่ ปอนด์เขาเสพติดแบบแรงๆหนักๆนานๆเยอะๆ เรียบร้อยแล้ว 

[kusahana]

ตุลย์ ปอนด์

ตุลย์ ปอนด์

เย้เย้

 

[Whatever it is]

ง่า อึดอัด ค้างคา เคลียร์ๆกันไปเล้ยเด้ (ล้มโต๊ะ !) 555

[flawless]

อึ้งกับความอดทนของกระต่ายหื่น ไม่น่าเชื่อจะอดทนได้ดีขนาดนี้ 5555
อ่ะ ผิดคาดอีกรอบ นึกว่าน้องเคลียร์จะเป็นแฟนปอนด์ ที่ไหนได้เป็นแค่
คนที่ปอนด์แอบหลงรัก เฮ่อ...วาจาปอนด์ทำร้ายหัวใจนิดหน่อยแต่ก็ดี
ตรงๆ แมนๆ กันไป ได้แต่ลุ้นว่าตุลย์จะพยายามทำให้ปอนด์เปลี่ยนใจ
มาชอบได้ล่ะนะ เอ็นซีตอนนี้ อ่านแล้วได้อารมณ์ไปอีกแบบนะ ไม่ต้อง
โจ่งแจ้ง ใช้ภาษาที่พอสื่อให้เข้าใจ งือออ...แต่หนุ่มปอนด์คุ้นแล้วแบบนี้
จะกลับตัวเป็นรุกได้เหรอ? สงสัย???

[akike]

กระต่ายหมายมั่นแบบบินเหนือลม

มันทำได้เน้อ

[tuek]

ตุลย์มันรู้ใจตัวเองแล้ว
แล้วปอนด์ละเมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเอง
+1 นะคะ

[TanyaPuech]

 

[Cacao]

ตุลย์ดื้อมากกกกกกกกกกกกก เป็นพระเอกที่มีความตั้งใจที่จะเอาชนะอยู่เต็มเปี่ยมจริงๆ
แม้จะโดนพูดโดนด่าแรงๆยังไงก็ยัง ถึ ก ! สู้สุดแรง สุดใจ สุดกายอยู่จริงจัง อึดมากกก

[Rouk_Uknow]

ก่อนจะได้มาซึ่งเอกราช หวังว่าผมคงไม่ตัดสินใจย้ายราชธานีเสียก่อนหรอกนะ!!

ปอนอย่าเพิ่งย้ายราชธานีเลยนะ
เดี๋ยวตุลย์ก็ ตีกรุงแตกแล้ว 

[loven36p]

ถ้าตุลย์ ลดความเถื่อนลงมา มีความอ่อนดยนให้ปอนด์บ้าง 
คาดว่าพระจันทร์ดวงนี้คงจะอยู่คู่กับกระต่ายป่า   
ไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ 

[the_pupae]

นี่คือการสารภาพรักอยู่ใช่มั้ย 
ไม่เหมือนใครจริงๆ

[HISY]

ตุลย์โคตรน่ารักอ่ะ

[๛ナーリバス๛]

ตอนที่ 20 ไม่มีวัน “ได้เป็น”

   ถ้าเป็นคุณ.... คุณจะทำตัวยังไง

    ถ้ามีใครบางคนมาบอกคุณว่า “เขาจะเป็นสุดที่รักของคุณให้ได้”

   ตลกเนอะ ทำไมไม่พูดอะไรง่ายๆ จำพวก “ผมรักคุณ” แทนที่จะมาพูดอะไร “อ้อมๆ” ที่ทำให้ต้องตีความแปดตลบว่า ตกลงมันเป็น “การสารภาพรัก” หรือเปล่า หรือแค่พูดไปเท่านั้น เพราะ “อยากเอาชนะ”

   ถ้าผมเป็นคนมองโลกในแง่ดีกว่านั้นอาจจะแปลเป็น “ข้อแรก” ก็ได้ แต่พอดีมันตรงกันข้ามก็เลยยิ่งไปกันใหญ่

   ทีนี้ลองอีกฝ่ายทำอะไรมันก็น่าสงสัยหรือทำให้ระแวงว่านั่นเป็น “วิธีการ” หรือ “แผนการ” ไปซะหมด ก็ไม่รู้นะว่าใครมันน่าสมเพชกว่ากัน เอาเป็นว่าผมถือว่านี่เป็นแค่การเดิมพันอีกครั้งหนึ่ง “ที่แพ้ไม่ได้เด็ดขาด” เท่านั้นก็พอ


   “วันนี้ไปดื่มกัน...” จู่ๆ ไอ้ตุลย์ก็พูดขึ้นในตอนเย็นของอีกวันหนึ่งเมื่อมันตื่นขึ้นมาหลังการนอนหลับที่สนิทและยาวนาน ต่างกันกับผมที่ยังครุ่นคิดถึง “ความมุ่งมั่น” ที่มันบอกผมก่อนนอน จนนอนแทบไม่หลับ

   “ไม่ไปได้ไหม... อยากนอน” ผมบอกมันด้วยเสียงเนือยๆ

   “จำได้ว่าไม่ได้ถามนะ...”  อีกฝ่ายตอบกลับนิ่งๆ จนทำให้นึกขึ้นได้ว่า “ความบ้าอำนาจ” เป็น “สันดาน”ที่ไม่มีวันแก้หายไปเสียแล้ว

   “เพิ่งสี่โมงเย็นเอง ค่ำๆ ค่อยออกไปแล้วกันนะ” ผมผัดผ่อน เพราะรู้ว่าเวลามันพูดอะไร มันดูจะรีบร้อนรวดเร็ว “เดี๋ยวนี้” ไปซะหมด

   “ไอ้ดื่มน่ะคงต้องรอค่ำแน่ แต่ก่อนหน้านั้นไปหาอะไรใส่ท้องก่อนดีกว่า หิวว่ะ” มันบอกแล้วลุกจากเตียงแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ผมทำเป็นไม่ใส่ใจหลับตานอนต่อ

   หนึ่งนาทีต่อมามันเปิดประตูแล้วเดินกลับมาหาผมที่เตียง เนื้อตัวไม่มีวี่แววว่าจะเปียกน้ำมาแล้วแต่อย่างใด

   “ลุกดิมึง... ไม่ได้ยินที่กูบอกเหรอ ว่าหิวน่ะ” นอกจากเอาแต่ใจแล้ว เรื่องกินเรื่องใหญ่อีกต่างหาก ไอ้นี่มัน “กล่องข้าวน้อยฆ่าเมีย” หรือเปล่าก็ไม่รู้ 

   “รู้แล้ว....แต่มึงก็อาบไปก่อนดิ เสร็จแล้วเดี๋ยวกูค่อยอาบก็ได้” ผมบอกอย่างไม่สบอารมณ์หน่อยๆ

   “อาบพร้อมกันนี่ล่ะ กูจะได้ถูหลังให้มึงไง”  ใครกันแน่ที่จะต้องเป็นฝ่ายถูหลังวะ ผมคัดค้านขึ้นในใจแต่ก็ช้ากว่ามันซึ่งหลังจากอธิบายแล้วก็ไม่ได้สนใจว่าผมจะตอบรับหรือปฏิเสธ

   พรืด..... มันจับไหล่ผมยึดไว้จับให้ลงจากเตียงจนได้

   เออ.... มึงอยากอาบน้ำให้กู แล้วถามสักคำไหม? ว่ากูอยากให้มึงอาบให้หรือเปล่าน่ะ ไอ้เผด็จการเอ๊ย....


............................
.........................................


   หลังทานข้าวเย็นเสร็จ เพราะเราไม่รู้จะไปไหนกันดี ไอ้ตุลย์ก็เลยบ้าพลังขับรถพาผมชมทะเลฆ่าเวลา ผมว่ามันคงกลัวว่าถ้าพาผมกลับห้องอย่างที่ผมยืนยัน ผมอาจจะหลับต่อและไม่ยอมตื่นเพื่อจะออกมาอีกก็ได้มั้ง

   จนหกโมงกว่าผมกับตุลย์ถึงมาโผล่ที่ร้านเหล้าเล็กๆ แห่งหนึ่ง (แอบดีใจที่ได้ไปที่อื่นที่ไม่ใช่ริมทางเหมือนกัน)

   ไอ้เชี่ยตุลย์ช่างมีความพยายามเป็นเลิศที่จะเอาอกเอาใจผมเกินกว่าเหตุจนน่ารำคาญ เป็นต้นว่าเจาะจงจองโต๊ะด้านหน้า เพื่อจะได้ขึ้นไปร้องเพลงได้สะดวก เพราะร้านนี้ไม่มีนักร้องประจำร้าน แต่มีเครื่องเสียงสำหรับให้ลูกค้าร้องคาราโอเกะได้ตามใจ คงกะจะให้ผมระบายความอัดอั้นที่โดนขัดใจไม่ให้ทำสิ่งที่ชอบมาหลายเพลานักก็ได้

   มันจัดแจงให้ผมนั่งตรงกับที่นั่งหน้านักร้องพอดี ขณะที่มันนั่งข้างๆ ผมซึ่งเป็นตำแหน่งหัวโต๊ะ(มันคงรู้ตัวดีว่ามันต้องเป็นเจ้ามือก็เลยนั่งตรงนั้น) แม้จะดีใจที่มุมกล้องชัดดีก็เถอะนะ แต่โต๊ะที่เรานั่งก็ใหญ่เกินกว่าจะนั่งแค่สองคนอยู่ดี 

   ผมล่ะเคืองร้านนี้เหลือเกิน ที่เหล้าสีของเขาเป็นยี่ห้อที่ผมไม่ค่อยถูกด้วยเท่าไร สงสัยคนจนอย่างผมจะกินของดีไม่ได้ล่ะมั้ง อนาถชีวิต แต่ไอ้ตุลย์มันสั่งไปแล้วผมก็พูดอะไรไม่ได้ คิดเอาไว้ว่าจะไม่ดื่มก็เท่านั้น

   ไม่นานนัก เพื่อนของไอ้ตุลย์ก็ทยอยตามมา ซึ่งผมก็เพิ่งรู้ว่ามันชวนเพื่อนมาดื่มด้วย ดีเหมือนกันไม่อยากไปไหนสองต่อสองกับมันเท่าไรนักหรอก

    “โห กูว่าแล้วว่าทำไมไอ้ตุลย์เปลี่ยนใจไปนั่งร้านอื่นที่ไม่ใช่ริมทางได้ ที่แท้พกนักร้องส่วนตัวมาด้วยนี่เอง” เดฟเอ่ยแซวทันทีที่เห็นหน้าแล้วนั่งลงข้างๆ ตุลย์

   ไอ้ตุลย์ไม่ได้ตอบอะไรแต่อมยิ้มน้อยๆ ส่วนผมแค่เห็นหน้าคนถามก็อยากจะเอาหน้ามุดพื้นร้านแล้ว...

   “ดีครับปอนด์ ไม่เห็นหน้าซะหลายวันเลย ไม่สบายหายดีแล้วเหรอ?” มีผู้ชายอีกคนมานั่งข้างๆ ผมทักทายผมเหมือนรู้จักกันดีทั้งๆ ที่ผมไม่รู้จักกับเขาเลยครับ แต่ศิลปินที่ดีย่อมต้องมนุษยสัมพันธ์ดีทุกที่ทุกเวลา ดังนั้นถ้าผมแอบเนียนถามชื่อเขาไปตามมารยาทจะมีใครหาว่าผมขี้หลีไหม?

   “หายแล้วครับขอบคุณมาก คุณ......” แต่ถึงมีคนว่า....ผมก็ทำอยู่ดี ไม่ใช่เพราะความมนุษยสัมพันธ์ดีของผมอย่างเดียวครับอเป็นเพราะอีกฝ่ายหน้าตาดีด้วยแหละเรื่องสำคัญ

   “คิมครับ” อีกฝ่ายแนะนำตัวกลับมาเพราะคงเพิ่งนึกขึ้นได้มั้งว่าผมไม่รู้จักเขา

   แต่ถึงรู้ชื่อคิมแล้วก็เท่านั้นเพราะคิมมากับแฟนสาวชื่อมินท์ครับ ดังนั้นก็เป็นอันฟาวส์ไป

   เพื่อนในกลุ่มอีกคนเป็นผู้หญิงแท้ๆ ผมยาว ผิวสีจัดน้อยๆ แต่ดูทะมัดทะแมงพอสมควร ที่สำคัญสูบบุหรี่ด้วยเธอชื่อดิว....

   ตัดจบเรื่องเพื่อนไอ้ตุลย์อย่างไวว่องเพราะผมไม่สนใจชะนีกับคนมีเจ้าของ (ถ้าแฟนเขาเผลอก็ไม่แน่) อิอิ

   จะว่าไปแล้วที่จริงผมก็คุ้นหน้าเพื่อนไอ้ตุลย์ทุกคนแหละ เพราะเป็นกลุ่มเดียวกับที่ไปนั่งที่ริมทางบ่อยๆ แต่ไม่ได้รู้จักสนิทสนมอะไรนัก แต่ผมก็ไม่มั่นใจว่าเรื่องของผมกับไอ้ตุลย์นี่มีใครรู้อะไรมากแค่ไหน ยกเว้นเดฟคนหนึ่งที่มันคงรู้แล้วล่ะก็ไอ้ตุลย์มันพูดตรงจะตายตอนที่มันมาคุยกับผมครั้งแรกหลังจากมันทำลายพรหมจรรย์(ข้างหลัง) ของผมไปแล้วหนึ่งอาทิตย์

   ‘ไม่มีอะไรหรอกเดฟ แค่ผัวเมียทะเลาะกันนิดหน่อย’

   โอ๊ย.... คิดขึ้นมาแล้วอยากจะหนีกลับแม่งซะตอนนี้เลย เพราะคงไม่มีใครเขาจินตนาการเห็นไอ้ตุลย์เป็นเมียลงหรอก ผมยังขนลุกเลย....เพราะฉะนั้น ไม่อยากมองหน้าเดฟเลยให้ตายสิ

   แต่เมื่ออาหารที่ไอ้ตุลย์สั่งมาเริ่มเข้ามาเสิร์ฟ มันก็ทำให้ผมพอจะทำเป็นลืมๆ เรื่องตรงหน้าแล้วก้มหน้าห้ามตาเล็มหมูทอดไปพลางๆ แก้เขิน

   “ไม่ร้องเพลงเหรอมึง เห็นเมื่อวานว้อนท์มากไม่ใช่เหรอ?” ไอ้ตุลย์หันมาแซวผมขณะที่ผมล่ำลากับหมูทอดแล้วพยายามเอาตะเกียบคีบถั่วในจานอย่างสนุกสนาน

   “เดี๋ยวค่อยร้อง ยังไม่มีอารมณ์” ผมตอบขณะเคี้ยวถั่วในปากตุ้ยๆ ความจริงคือผมยังเมามันกับการกินอยู่นั่นเอง (ลืมไปว่าข้าวเย็นก็กินมาแล้วนะเนี่ย)

   “อ้อเหรอ...กูปลุกให้ป่ะ?” มันชะโงกหน้ามาใกล้แล้วกระซิบถามกวนๆ เท่านั้นไม่พอมีแอบลูบขาอ่อนผมใต้โต๊ะอีกต่างหาก

   เฮ้ยมันจะมากไปมั้งมึง!

   ผมเลื่อนมือไปหยิกที่หลังมือมันทันทีอย่างหมั่นเขี้ยว ทำให้มันต้องเลิกกระทำการอุกอาจแม้จะในที่ลับก็เถอะ

   “ซาดิสว่ะ เอะอะเป็นทำร้ายร่างกายกูตลอด” มันบ่นพึมพลางลูบหลังมือตัวเองอย่างสำออยน่าหมั่นไส้เป็นที่สุด หนังหนาขนาดนั้น หยิกเท่าไรก็คงไม่รู้สึกหรอกมั้ง

   “เชี่ย!! ก็มึงลามปามก่อน” ผมเถียงกลับไป

   “เมื่อกี้เขาเรียกลวนลามมากกว่าลามปามมั้ง” มันแก้ไขการใช้ภาษาไทยของผมให้ถูกต้องขึ้นโดยไม่จำเป็น ทำให้มันดูตรงไปตรงมาจนน่าโมโห

   “ก็นั่นแหละ!! สมน้ำหน้าแล้ว” นอกจากไม่ขอโทษ ผมยังแสดงหน้าสะใจใส่ด้วยซ้ำ แทนที่อีกฝ่ายจะโกรธก็กลับยิ้มแทน ทั้งๆ ที่แค่ยิ้ม แต่กลับกวนต่อมโมโหอย่างประหลาด

   “มึงยิ้มอะไร” ผมถามพร้อมขมวดคิ้วไม่พอใจ

   “ทำไมอ่ะ ยิ้มไม่ได้เหรอ?” มันกวนมาอีกครั้ง

   “โดนหยิกก็ยิ้ม ประสาทป่ะ?”

   “ไม่ได้ยิ้มเพราะโดนหยิก แต่ยิ้มเพราะเห็นหน้ามึงเวลาโมโหต่างหาก”

   “ทำไม กูโมโห แล้วเป็นไง...”

   “มึงเคยได้ยินเพลงของกัน เดอะสตาร์ป่ะ เหวี่ยงก็น่ารักอ่ะ” อ้อ... จะชมว่าผมเหวี่ยงแล้วน่ารัก? จะดีใจดีป่ะเนี่ย

   “เชี่ย โง่แล้วเสือกอวดฉลาด เพลงของกันน่ะ มันต้อง เหวี่ยงก็รักต่างหาก” ผมเถียงกลับไปอย่างสะใจที่ได้แก้ไขคำผิดของอีกฝ่ายพร้อมด่าไปด้วยในตัว คิดว่ามันจะเสียหน้า หากแต่ผิดคาดที่คนฟังไม่ได้ทำหน้าประหลาดใจซ้ำยังทำหน้าขำอีกต่างหาก จนทำให้ผมกลับไม่สบายใจซะเอง

   “เป็นเชี่ยอะไรของมึงอีกล่ะ จะขำอะไรนักหนา”

   “เวลาเห็นมึงโมโห กูก็คิดถึงเนื้อเพลงที่ว่า “หน้าวีนๆ และเสียงอ่อนหวาน ช่างแมทช์กัน มันน่ารักดี” ขึ้นมาทุกที” จู่ๆ มันก็ท่องเนื้อเพลงนั้นขึ้นมา แต่ไม่ได้ใส่ทำนองนะครับ มันคงรู้ตัวว่าเสียงร้องเพลงมันไม่ได้เรื่องจริงๆ

   “กูก็เลยตั้งใจชมว่ามึงเหวี่ยงแล้วน่ารักดี แต่ก็ไม่นึกนี่ว่ามึงอยากเหวี่ยงให้กูรักด้วย ไม่งั้นจะได้พูดชื่อเพลงให้มันถูก”

   
   ว่าไงนะ??
   

   “เคเหอะ!!” อึ้งไปครึ่งนาทีก่อนจะเถียงกลับพร้อมหน้าร้อนเล็กน้อย “กูล่ะเกลียดขี้หน้าแล้วก็หมั่นไส้มึงจะตายห่าอยู่ละ โมโหก็คือโมโห ก็ไม่ได้เหวี่ยง ไม่ได้วีน อะไรทั้งนั้น แล้วก็ไม่ได้ต้องการให้ใครมาชมว่าน่ารัก หรือมารักด้วย เชิญไปพูดกับคนอื่นเหอะ” ผมตอบกลับไปด้วยเสียงเหวี่ยงๆ เอ๊ย งอนๆ เอ๊ย เสียงแสดงความไม่พอใจมากกว่าเก่า รู้สึกเหมือนเสียท่ายังไงก็ไม่รู้สิ

   เหอะ!! อยากให้รักตายล่ะ หื่นชิบหายวายป่วง เอาแต่ใจก็เท่านั้น ข้อดีก็มีแต่ หน้าตาดี หุ่นล่ำ เรียนเก่ง รวย แล้วก็... เชี่ยแล้ว ข้อดีเยอะไปป่ะ?

   พอๆ เรื่องนั้นช่างมัน

   สรุปว่ามันไม่น่ารักหรอก  ไม่น่ารักเลย.....สักนี้ดดดดดดดดดดดดดดดเดียวจริงๆ

   (ไขว้นิ้วชี้กับนิ้วกลางเพื่อขอพรพระผู้เป็นเจ้า.....)


....................................................................

   ผมทำเป็นไม่สนใจมัน แล้วหันมาสวาปามของทอดตรงหน้าต่อเพื่อให้ไม่ต้องเห็นกระต่ายหน้ามึนที่ยังคงยิ้มกวนๆ เหมือนจะรู้ในทีว่าผมแอบเขินเล็กๆ แต่แค่นี้ชิวๆ ครับไม่ได้ทำให้ผมหวั่นไหวอย่างแน่นอน เชื่อขนมปังปอนด์กินได้

   “อ้ะ... กินนี่ดิ” ไอ้ตุลย์ผีเข้าเล็กน้อยเพราะถึงกับตักหมึกในต้มยำรวมมิตรป้อนให้ถึงปากเพื่อเป็นการ “ง้อ” กลายๆ ผมพยายามจะไม่ถือสากับท่าทีแปลกๆ ของมัน เพราะพอรู้แต่แรกแล้วว่า

   ไอ้ตุลย์เป็นคนพูดจริงทำจริง ต้องการอะไรก็ต้องเอาให้ได้ ต้องทำให้สำเร็จ

   มันอาจจะทำอะไรบ้าๆ บอๆ ในช่วงนี้บ้างจนกว่าจะได้ในสิ่งที่มันต้องการ ผมก็จะถือว่าไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่ก็อดรู้สึกทะแม่งๆ ไม่ได้ที่จะทำอะไรที่เข้าขั้นหวานเลี่ยนขนาดนั้น ต่อหน้าคนในร้านแม้จะไม่ใหญ่นัก และเพื่อนๆ ของมันแบบนี้

   หันไปมองถ้วยต้มยำรวมมิตรก็เป็นต้องถอนใจเฮือก ถึงมันไม่ได้ตักกุ้งให้ แต่มันก็เคยมีกุ้งใส่รวมอยู่ด้วยกันอยู่ดี คนที่ไม่แพ้อะไรจะไม่มีวันรู้หรอกว่า เวลาอาการมันกำเริบมันจะเป็นยังไง ไหนจะอาการคัน ทั้งผื่นก็แย่งกันขึ้นเต็มไปหมด แล้วใครมันจะไปบ้ากิน?

   “แดกเองเหอะ ไม่ต้องเสือกกับปากกู” ผมบอกอย่างไม่ไว้หน้า จนอีกฝ่ายถอนใจเหมือนหมดความอดทนเล็กๆ

   “เลือกเอา จะกินไอ้นี่หรือจะดื่มเหล้าก็ได้ มึงไม่ดื่มสักอึก กลัวกูมอมเหล้ามึงไง” มันถามฉุนๆ ซึ่งผมก็ไม่อยากจะเทศนามันเลยว่า ผมไม่กินหมึกที่มันป้อนเพราะมันเสือกอยู่ในถ้วยเดียวกับกุ้ง (แต่ไอ้ตุลย์คงไม่ทันสังเกตเพราะกุ้งโดนเพื่อนคนอื่นตักไปจนเกลี้ยงแล้วนั่นเอง) ส่วนเหล้าก็เป็นยี่ห้อที่ผมกินไม่ได้ เพราะมันเมาง่ายแล้วก็แฮ้งค์หนักอีกต่างหาก

   “ไม่แดกทั้งสองอย่างนั่นแหละ” ผมปฏิเสธซ้ำสองโดยไม่บอกอะไร ในเมื่อมันไม่ถามผมก็ไม่จำเป็นต้องบอก ไม่จำเป็นต้องพูดให้มันรู้

    “เออ มึงมันดื้อ.... คำถามสุดท้าย กินหมึก ดื่มเหล้า.... หรือไม่ก็จูบกับกูตรงนี้ มึงจะเลือกอะไร?” มันก้มหน้ามากระซิบเบาๆ แต่ชัดเจน

   “เชี่ย!!” ผมสบถใส่หน้ามันอย่างโมโห กำหมัดแน่นจนเจ็บเพราะแรงเล็บที่จิกอุ้งมือ

    ไม่เข้าใจคนอย่างมันจริงๆ ทำไมมันต้องบังคับยัดเยียดความหวังดีที่ไม่จำเป็นให้คนอื่นนักหนา อยากจะเอาใจทั้งๆ ที่ไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายชอบหรือไม่ชอบอะไร เอะอะก็ต้องเอา ต้องทำอยู่อย่างเดียว

   พอไม่ได้ดังใจก็ขู่จะทำโน่นทำนี่ให้อับอายขายขี้หน้าหรือไม่ก็ลงโทษด้วยการกักขังหน่วงเหนี่ยว กระทำชำเราอย่างเดียว จะโรคจิตไปถึงไหนวะ....

   ตามสบายเลยนะ เอาแต่ใจซะให้พอ ใช้อำนาจบังคับได้ก็ทำต่อไปเถอะ กูไม่ห้ามสักนิด

   ผมคิดอย่างเคืองใจพลางกระดกเหล้าในแก้วที่น้ำแข็งละลายไปหมดแล้วอย่างไม่มีทางเลือก

   เอาวะ แก้วเดียวคงไม่ตายหรอก!!

   ดื่มเหล้าหมดตามคำสั่ง ผมก็คว่ำแก้วให้ดูว่าไม่เหลือ ทั้งๆ ที่มันเป็นแก้วใส พร้อมสายตาที่เหมือนจะถามว่า “พอใจแล้วใช่ไหม?”

   สีหน้าไอ้ตุลย์ไม่ได้ดีขึ้นเมื่อเห็นผมเลือกกินเหล้าแทนที่จะกินหมึกที่มันจะป้อนแต่มันก็ไม่ว่าอะไรกลับหันไปเรียกเดฟที่นั่งข้างๆ มันให้หันมาหา พร้อมป้อนหมึกในช้อนนั่นให้โดยที่อีกฝ่ายก็ไม่ได้อิดออดเรื่องมาก แต่ยอมกินได้หน้าตาเฉยเหมือนไม่มีอะไร

   ผมอารมณ์เสียเกินกว่าจะทนนั่งอยู่ที่เดิมได้ จึงตัดสินใจเขียนชื่อเพลงลงกระดาษ กะว่าจะร้องเพลงแม่งทั้งคืนไม่กลับมานั่งโต๊ะเลย

   ขณะที่ลุกขึ้นจากโต๊ะก็เอาแต่คิดไปอย่างแค้นๆ

   เออ!! แกล้งกูซะให้พอ ขู่ให้ได้ตลอดสิ อะไรที่ไม่ชอบก็บังคับให้ทำซะให้หมด

   ใช่สิ กูมันไม่มีทางสู้นี่เลยต้องโดนรังแกอยู่ร่ำไป ทำร้ายร่างกาย จิตใจกูนี่เป็นของชอบของมึงใช่ไหม งั้นทำซะให้พอ

   แล้วสักวันนึง กูจะทำให้มึงได้รับบทเรียนเองว่า     

   ต่อให้มีอำนาจมากมายล้นฟ้า ก็บังคับ “หัวใจ” ดวงเล็กนิดเดียวไม่ได้

   “สุดที่รัก” อะไรนั่น กูจะไม่มีวันให้มึง “ได้เป็น”




.............................


เฮ้ย..... ไม่มาม่านะ แค่ตึงๆ กรุ่นๆ อ่ะ กำลังโมโหๆ แต่เดี๋ยวก็หายมั้ง (เหรอ????)

ตอนนี้ตุลย์ทำพลาดหลายอย่างนะ ทั้งๆ ที่ใจจริงแค่อยากจะเอาใจ แต่ปอนfด์กลับไม่ได้คิดอย่างนั้นอ่ะ
ปอนด์ขี้เหวี่ยงเหมือนกันนะเนี่ย ฮ่าๆ


ปล. เพลงเหวี่ยงก็รักนี่ได้ฟังครั้งแรก เป็น OPV เต๋าคชา ซึ่งดูแล้ว คชาเป็นผู้ชายที่เหวี่ยงได้น่ารักมากจริงๆ

แต่ที่เอามาแต่งตอนนี้เพราะท่อนที่ตุลย์ท่องมันทำให้คิดถึงปอนด์อ่ะ คงเพราะ ปอนด์เสียงเพราะมั้ง เสียงเหวี่ยงๆ คงฟังแล้วน่ารัก เพราะเวลาปอนด์ด่าทีไรตุลย์ก็เคลิ้มทุกที (หรือมันโรคจิตจริงๆ ฮาๆๆ)

[tuek]

“สุดที่รัก” อะไรนั่น กูจะไม่มีวันให้มึง “ได้เป็น”

ไม่มีวันได้เป็นจริงๆเหรอปอนด์ 

[gupalz]

ตุลย์เอ้ยยยยยย พลาดแล้วลูกกก

[fuku]

สมน้ำหน้าตุลย์จีบแบบไหนก็ได้แบบนั้นแหละ

เหอๆ เดี๋ยวพออาการออกดูดิ๊ใครจะเดือนร้อนกว่ากัน
โมโหแล้วตัวเองต้องเจ็บเองก็ไม่น่าทำเท่าไหร่นะเนี่ย

[Nus@nT@R@]

อ๊ะ...เหวี่ยงวีนเล็กน้อย พอให้น่ารัก

[malula]

เห็นใจปอนด์นะ ถูกบังคับมาก ๆ มันก็อึดอัด
ในขณะที่ตุลย์ก็คงไม่เข้าใจเหมือนกันว่า เอาใจขนาดนี้แล้วแท้ ๆ ยังไม่พอใจอะไรอีก
ตุลย์ต้องเข้าใจว่า" รัก "มันบังคับไม่ได้

[harumi]

อยากจะเอาใจเค้าแต่ก็ยังเอาแต่ใจตัวเองอยู่
ระวังเถอะสักวันขู่เค้าไปได้แล้วเค้าหนีไป
จะรู้สึก

[akike]

ปอนแอบตุ๊ดเล็ก ๆ อ่ะค่ะคุณ

แต่ก็เข้าใจนะว่าแพ้เป็นไง

เราไม่แพ้ของกิน  แต่แต้ภายนอกพวกสัมผัสอะไรเล้ก ๆ น้อย ๆ หรือไม่ก็โซนระบบหายใจ  แอบอันตราย

สู้ๆนะพ่อกระต่ายหื่น

[golove2]

กระต่ายพลาดแล้ว

[rmlab]

แหมตุลย์อ่ะอยากเอาใจแต่ไม่เคยใส่ใจ (เรื่องของปอนด์) เลยน้า

[♠DekDoy♠]

เอาแต่ใจ คิดถึงแต่ตัว แกถามปอนด์สักคำมั่งเหอะ อยากเป็นสุดที่รักไม่ใช่ไง เฮ้ออออ

[Alone Alone]

ละเหี่ยใจกะกระต่ายจริงๆ เฮ้อๆๆๆ

[Dee^daY]

ถ้าจะเป็นคนรัก ต้องศึกษาความรักกันก่อน..

[DraCo_SLa13]

ฮู๊ยยยยยยยยยยย  ประชดชัดๆปอร์นเอ๊ย  มันได้เป็นไปเรียบร้อยแล้วแหละ อีแบบนี้นะ