หัวข้อ: จอมไตร ซีรีส์(ปฐพี)*เห็นได้ด้วยตา รักได้ด้วยใจ* END

[Heisei]

รอวันที่ทั้งสองคนจะได้เจอกันอีกครั้งนึง
เรื่องเป็นอย่างนี้แล้วดูน่าลำบากใจจังเลยนะ กลัวจิตตาจะมาทวงปฐพีคืนจังเลย  ไปแล้วไปลับ ไม่ต้องกลับมาก็ได้นะ 

[TanyaPuech]

 

ทำไมเนื้อเรื่องดูน้ำเน่าจัง

นายเอกรันทดสุดๆ เสียสละได้ทุกอย่างเพื่อพี่สาว

นางร้ายก็ร้ายเวอร์ๆ

พระเอกก็คงงี่เง่า หูเบา

เคยอ่านไม้ กลอน เรื่องนั้นมาม่าสุดๆๆๆๆ

เรื่องนี้ก็คงเหมือนกัน

รอให้จบก่อนดีกว่า  ขี้เกียจจิตตก

 

[Sorso]

น่าสงสารตรินจังเลย

รอตอนต่อไปๆๆๆ

[lasom]

แหมอยากมีพี่แบบนี้สักคน คงตบกันมันส์มือไปเลย

[MiSS-U]

จิตตา กะ จิตติน อืมนะชีวิตพี่น้องกันแท้ๆทำกันได้
ตอนหน้าลุ้นว่าปฐพีจะเจอจิตตินมั้ย
ปล.ขอบคุณผังจอมไตรค่ะ เพราะอ่านไม้+กลอนนานมากแล้วจนลืมไปแล้ว

[JUPJIB]

แอบตื่นสายค่ะ



ตอนที่ 5

ปฐพีนั่งทานอาหารอยู่ในร้านตอนที่เห็นคนที่ตนจำได้ว่าคือจิตตาเดินผ่านหน้าร้านไปกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เขามองภาพนั้นผ่านๆ แม้รอยยิ้มสดใสของอีกฝ่ายจะเรียกสายตาตนเองไว้ได้ แต่ปฐพีก็เบนสายตาหนีเสีย หากปฐพีก็ต้องสะดุดใจเมื่อมองเห็นเด็กผู้ชายที่อยู่ด้วยกันกับเธอ

ปฐพีจะไม่สนใจเลยหากว่ารูปร่างหน้าตาและท่าทางของเด็กชายนั้นมันจะไม่คุ้นเหลือเกินในความคิดปฐพี คุ้นราวกับว่าเคยเห็นที่ไหน เห็นบ่อยจนจำได้ติดตาเสียด้วย สมองใช้คิดอย่างรวดเร็วก่อนจะรีบลุกขึ้นออกมาจากร้านทันทีที่นึกขึ้นได้

ปฐพีเดิมตามคนทั้งคู่ไปห่างๆ สายตาไม่ล่ะไปจากเด็กชายตัวเล็กเลยสักนิด เค้าตามมาเพื่อย้ำให้แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้คิดผิดหรือรู้สึกไปเอง

แล้วคำตอบก็คือไม่ ปฐพีไม่ได้คิดไปเอง ไม่แปลกเลยที่ปฐพีจะคุ้นเคย เพราะเด็กชายเหมือนมาก ทั้งท่าทางการแสดงออก ลักษณะภายนอก ผม ผิว ใบหน้า หรือแม้แต่ดวงตาสีเขียวนั่น

คนเราอาจจะนึกหน้าตัวเองไม่ค่อยออก ยิ่งตอนเด็กด้วยแล้วคงยิ่งลางเลือน แต่ปฐพีที่มีแฝดเหมือนและถ้าไม่นับสีของดวงตาก็ยังมีน้องชายอีกคน ซึ่งคอยย้ำหน้าตัวเองอยู่ตลอดเวลาจึงไม่มีทางลืมได้

เด็กชายคนนั้น ที่อยู่กับจิตตาหน้าเหมือนตนราวกับแกะ ... ปฐพีแทบจะเดินไปกระชากหญิงสาวมาถามเอาความจริง แต่ก็หยุดเท้าตัวเองไว้ได้ก่อน เค้าควรตรวจสอบอะไรให้แน่นอนเสียก่อน ประสบการณ์ต่างๆที่ผ่านมาสอนให้ปฐพีใจเย็น เพราะอย่างนั้น ปฐพีจึงสั่งให้คนคอยเฝ้าทั้งสองคนเอาไว้ห่างๆแล้วตัวเองก็นั่งเครื่องบินกลับไปกรุงเทพทันที ถึงอย่างไรก็เป็นเรื่องใหญ่ ปฐพีจึงตัดสินใจจะปรึกษากับที่บ้านให้แน่ใจเสียก่อน

.................................

ไม่บ่อยนักที่บ้านจอมไตรจะอยู่กันพร้อมหน้าในวันที่ไม่ใช่วันครอบครัวของเดือน แต่วันนี้เมื่อปฐพีกลับมาถึงบ้านเขาก็ไม่แปลกใจเลยที่เห็นทุกคนอยู่กันครบ

ปฐพีเดินเข้าไปนั่งข้างน้องชายฝาแฝดและเงยหน้าขึ้นมองไปรอบๆห้อง ทุกคนรออยู่ให้ปฐพีเป็นคนพูดอะไรออกไปซักคำก่อน

“ผมก็ไม่แน่ใจว่าใช่”

ปฐพีเริ่มด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีนัก

“แต่ว่าก็เหมือนมาก ผมมีนายวีอยู่ข้างๆตลอดเหมือนเป็นกระจกส่องตัวเอง เพราะงั้น...”

ที่จริงถึงปฐพีไม่พูดออกมา ทุกคนก็รู้ว่าปฐพีแน่ใจพอสมควร ไม่อย่างงั้นคงไม่นั่งเครื่องบินกลับมาที่บ้านทันทีแบบนี้

“แล้วทางนั้นเป็นยังไง”

ธรณินถามพี่ชายเพราะคนในบ้านไม่เคยเห็นปฐพีเกี่ยวข้องกับผู้หญิงจริงจังมาก่อน ปฐพีนั้นไม่เคยเล่าเรื่องของจิตตาให้ใครในบ้านฟังเพราะไม่อยากพูดถึง แต่ว่าเมื่อถึงเวลานี้แล้วไม่เล่าให้ฟังคงจะไม่ได้

“เป็นคนที่คบกันสมัยเรียน ตอนที่ไปฝึกงานที่ภูเก็ต....”

เขาเริ่มเล่าเรื่องคร่าวๆตั้งแต่เริ่มต้นความสัมพันธ์ไปจนกระทั่งเลิกรากันกับจิตตา

“ผมเลยเลี่ยงไม่ไปที่นั่น แต่พอได้ไปก็เลยเห็นเข้า”

ว่าแล้วก็ถอนหายใจ ใช่ว่าเขาไม่อยากรับผิดชอบ แต่พอคิดถึงเรื่องยุ่งยากที่จะตามมาถ้าต้องการลูกจากคนอย่างจิตตา ปฐพีก็อดหนักใจไม่ได้

“ถ้าเขาเห็นแก่เงิน เราก็ใช้เงิน”

เอพูดขึ้นมาเรียบๆ และทุกคนก็พยักหน้ารับตาม

“ผมก็คิดแบบนั้น แต่เด็กคนนั้นล่ะ...เขาจะคิดอย่างไร”

ถึงยังไม่กล้าเรียกอีกฝ่ายว่าลูก แต่ก็กลัวว่าเด็กชายตัวเล็กๆที่ท่าทางรักผู้หญิงคนนั้นมากจะเสียใจ

“ถ้าเขาเป็นจอมไตร ก็ต้องทนและผ่านเรื่องนี้ไปได้”

วสุธาพูดกับลูกชายพลางแตะบ่าให้กำลังใจ

เรื่องมันคงจะจบลงด้วยดีใช่ไหม

..........................

เสียงเคาะประตูเรียกให้จิตรินที่กำลังนั่งร้อยลูกปัดอยู่ต้องวางมือลงแล้วเดินมาเปิด ในใจก็นึกว่าจะเป็นใครไปด้วยเพราะว่าห้องตนเองนั้นไม่บ่อยนักที่จะมีคนมาเคาะ

“ครับ”

เปิดประตูรับพร้อมด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตรเมื่อคนที่มาเคาะประตูถึงแม้ไม่คุ้นหน้า แต่ท่าทางไม่ใช่คนไม่น่าไว้วางใจ จิตรินคิดว่าเขาอาจจะมาถามหาห้องใครสักคน

“ผมมาหาคุณจิตตา”

ชื่อพี่สาวที่ออกจากปากอีกฝ่ายทำให้จิตรินขมวดคิ้ว ตั้งแต่ย้ายมาที่นี่คนที่มาหาพี่ซึ่งตนไม่รู้จักนั้นไม่เคยมี เพราะจิตรินออกไปข้างนอกในฐานะจิตตาเกือบตลอด

“พี่ไม่อยู่หรอกครับ ยังไม่กลับมาเลย”

แน่นอนว่าไม่ได้โกหก แต่ไม่ได้บอกหมดว่าพี่สาวนั้นไม่กลับมาหลายปีแล้วก็เท่านั้น

ในทีแรกทางบ้านจอมไตรตั้งใจจะส่งทนายความมาพูดคุยแต่เออาสามาเองเพราะไม่อยากให้เรื่องถึงศาล สำหรับหมอเด็กอย่างเอแล้วย่อมรู้ดีว่าการขึ้นศาลนั้นจะกระทบจิตใจและฝั่งใจเด็กอย่างแน่นอนจึงพยายามหลีกเลี่ยง

“ไม่อยู่หรือ?”

เสียงเข้มๆที่ดังขึ้นข้างหลังนั้นเรียกให้จิตรินเบี่ยงตัวไปมองด้วยความสงสัย แล้วความสงสัยที่มีก็เปลี่ยนเป็นความตกใจ ใบหน้าที่ขาวอยู่แล้วนั้นซีดลงไปจนแทบไร้สีเลือด

คนที่ยืนอยู่ข้างหลังเอนั้นคืออมฤตที่ตามเอมาด้วยไม่ใช่ปฐพีแต่อย่างใด แต่ถึงไม่ใช่ สายเลือดจอมไตรนั้นก็เด่นชัดในรูปร่างหน้าตา แม้สีของดวงตาจะเป็นสีดำเข้มไม่ใช่สีเขียวมรกตอย่างปฐพีหรือหลานชายตน แต่แค่เห็นแวบเดียวก็บอกความเกี่ยวข้องกันได้

ซึ่งอาการตื่นตกใจของจิตรินนั้นไม่ได้เล็ดลอดสายตาของผู้มาเยือนทั้งสองคนได้เลย

“ไม่อยู่ ...จริงๆครับ”

เมื่อถูกยืนยันหนักแน่น ทั้งเอและอมฤตก็ยอมที่จะล่าถอย

“งั้นไว้จะมาใหม่นะครับ”

ทิ้งท้ายไว้เท่านั้นแล้วจากไป ทิ้งให้จิตรินต้องปิดห้องด้วยมือไม้สั่นเทา น่าจะเป็นญาติของปฐพี พวกเขามาทำอะไร เรื่องที่จิตรินกลัวมาตลอดกำลังจะเป็นจริงใช่ไหม...วันที่ปฐพีอาจจะเดินกลับมาเพื่อมานำเอิร์ธไปจากตน จิตรินรู้ว่าตัวเองคิดอย่างเห็นแก่ตัวที่ไม่อยากเสียเอิร์ธไปให้ใครแม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นพ่อแท้ๆของหลาน ...ก็ทำอย่างไรได้เล่า สำหรับจิตรินแล้วเด็กชายคือแก้วตาดวงใจ คือทุกอย่างของชีวิต จิตรินไม่อยากนึก...หากต้องมอบหลายชายให้ปฐพีไป แล้วจิตรินจะอยู่อย่างไร

.........................

“ไม่อยู่?”

ปฐพีทวนคำของอาตัวเองด้วยความแปลกใจ

“จะไม่อยู่ได้ยังไง ผมให้คนเฝ้าไว้ตลอด”

ใช่ และจากรายงานนอกจากไปส่งเด็กชายแล้วจิตตาไม่ได้ออกไปไหนอีก

“งั้นน้องชายนั้นคงโกหก”

อมฤตพูดพลางจิบกาแฟ ปฐพีพยักหน้าอย่างเห็นด้วย แต่เอกลับไม่ได้คิดอย่างนั้น

“เด็กคนนั้นท่าทางไม่ได้โกหก”

เอพูดเบาๆแต่คนในห้องทั้งสองก็ยังได้ยินชัด

“ถ้าเป็นน้องของจิตตา คงปั้นหน้าใสซื่อพูดเรื่องโกหกได้ไม่ยากหรอกครับ”

ปฐพีตอบกลับมาอย่างอคติแต่ก็ไม่ได้ทำให้เอคล้อยตาม

“เด็กคนนั้นไม่รู้ว่าอาเป็นใคร ยังคุยยิ้มแย้มดีๆ พอเห็นหน้าอาน้ำนั่นล่ะถึงได้ทำท่าตกใจ”

อมฤตเองก็เห็นจึงเริ่มคิดอย่างที่เอคิด แต่ถ้าน้องชายจิตตาไม่ได้โกหก ถ้างั้นคนที่เฝ้าไว้หลายคนจะโกหกหรือ จะไม่มีใครเห็นจิตตาออกมาจากที่นั่นสักคนได้หรือ

“งั้นพรุ่งนี้คงต้องลองใหม่”

เอพูดอย่างมาดมั่น ถึงจะรุนแรงไปหน่อย แต่พรุ่งนี้เอต้องรู้ความจริงให้ได้

.....................

TBC

[@StaR@]

คนแต่งขาขออักสักตอนได้มั้ยยยยยยย
กำลังลุ้นเลยพอเลื่อนมาเจอ tbc แล้วมันค้างมากๆๆ
พี่เอยังดูคนเก่งเหมือนเดิมเลยแต่ไม่ว่ายังไง
ขออย่าให้มาม่าเกินเลยน่ะเดี๋ยวท้องอืดอ่ะคนแต่ง
เอาใจช่วยจิตตรินอย่างเดียวเลยตอนนี้
นึกว่าวันนี้จะไม่มาต่อซะแล้ว
 :กอด1:

[yeyong]

สนุกมากเลยค่ะ
ลุ้นว่าปฐพีจะแก้แค้นยังไง

[kslave]

ชอบจอมไตรซีรีส์มากค่ะ ชอบทุกคู่ 
ภาคนี้ก็เหมือนเคยอ่านมานานแล้วที่บอร์ดอื่น
แต่งนานแล้วเหมือนกันรึเปล่าค่ะ หรือเรางงเบลอๆเข้าใจผิด

แต่ก็คงอ่านอีกรอบอยู่ดี อิอิ 

[indy❣zaka]

ไม่มีตอนไหนทีั่ไม่ค้างงง 

[YongaMO]

เย้ๆๆๆ รอคอย มานาน แสน นานนนน นน ... 555
ในที่สุดซีรี่ย์นี่ก็มา หุ 

[wan]

วังน้ำวน ไหลวนชนเชี่ยว เป็นเกลียวลึกลง
นี่แหละหนา ที่เค้าว่าโลกกลม
มาเป็นกำลังใจให้จิตริน ที่ต้องเผชิญกับพวกจอมไตร ที่จะมาแย่งหลานรักไปจากตัว
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ

[fOnfOn :D]

เห็น TBC แล้วใจจะขาด 

[zeen11]

ทำไม มันสั้นจังเลยอะ 

[pppp]

นึกว่าวันนี้จะไม่มาซะแล้ว
แอบกดเข้ามาจะทวง ท๊วง ทวง
เจอพอดีเลย 

พี่เอ มองครั้งเดียวยังรู้เลยว่าเป็นผช.
คุณพีสงสัยเจอความรักบังตา อิอิ

+1 ได้แล้ว ให้คุณ JUBJIB คนแรกเลยนะคะ 

[mayabee]

มาม่ามากมาย  รออ่านตอนจบก่อนเลยดีกว่า  TUT  เดี๋ยวน้ำตาจะไหล

ปล. เดาได้เลยตอนต่อไป น้องชายที่เสียสละเพื่อพี่สาว จะต้องเจอกับอะไรบ้างงงง  TUT

[uknowvry]

โอยยยยยยยยยยยยย...จะตาย....ลุ้นจนตัวโก่ง...

[JUPJIB]

 

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามค่า ดูเหมือนตอนนี้จะลืมเปลี่ยนตอน หุหุ

ขอบคุณสำหรับคำผิดค่า + จิ๊บว่าเรื่องนี้ไม่มีมาม่าน้า


ตอนที่ 6

จิตรินเดินเขาห้องพักหลังจากไปส่งหลานชายที่โรงเรียนมาเรียบร้อย มือเล็กยกขึ้นเพื่อนวดขมับที่เครียดเกร็ง เขายอมรับเลยว่าเมื่อวานนอนไม่หลับเพราะกลัวไปสารพัด แม้จะปลอบใจตัวเองว่ามันยังไม่เกิดอะไรขึ้นแต่ก็ไม่ได้ทำให้สงบลงเลย ทิ้งตัวลงนั่งกับโซฟาแล้วตั้งใจจะนอนเอาแรงซักงีบ หากแต่เสียงเคาะประตูที่หน้าห้องนั้นทำให้คนที่กำลังจะนอนตื่นเต็มตา แม้จะอยากหลบหรือหนีไป แม้สองขาจะอ่อนแรง แต่จิตรินก็ยังฝืนพาตัวเองออกไปเผชิญหน้ากับความจริง เพราะเมื่อมาคิดดูแล้วสิ่งหนึ่งที่จิตรินต้องยอมรับนั่นก็คือ พ้นจากพี่สาวไปแล้วคนที่มีสิทธิ์ในตัวหลานชายมากที่สุดไม่ใช่เขาแต่คือปฐพีคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ แม้จะไม่เคยเลี้ยงดู แต่ก็เพราะปฐพีไม่เคยรู้ ... แต่ตอนนี้ ...

“ครับ”

เอมองคนที่มาเปิดประตูด้วยความแปลกใจเล็กน้อย อันที่จริงเอไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมาเปิดให้ง่ายขนาดนี้

“คุณจิตตาล่ะครับ”

จิตรินฟังคำถามของอีกฝ่ายแล้วก็ส่ายหน้า จะให้พูดอย่างไรกี่ครั้งก็เหมือนเก่า เพราะจิตตาไม่ได้อยู่ที่นี่จริงๆ

“คุณคงทราบมาว่าผมมาทำไม”

คำถามที่ยิงตรงเป้าทำเอาจิตรินเม้มปากแน่นสนิท

“หากไม่ยอมออกมาคุยกันให้รู้เรื่อง คงต้องพึงศาลจริงๆ”

แน่นอนว่าเอก็แค่ขู่ให้อีกฝ่ายกลัวเท่านั้น และดูมันจะได้ผลกับจิตริน เมื่อใบหน้าสวยส่อแววตื่นตระหนกชัดเจน

“ผม...ไม่ได้โกหก คุณเข้ามาก่อนก็ได้ จะได้เห็นว่าพี่ผมไม่อยู่จริงๆ”

จิตรินเบี่ยงตัวหลบให้อีกฝ่ายเข้ามา และเอก็ไม่ปฏิเสธคำเชิญนั้น พาตัวเองเข้ามาในห้องเล็กที่จิตรินและเอิร์ธเรียกว่าบ้าน

ห้องขนาดเล็กที่ถูกจัดให้เป็นระเบียบเรียบร้อยนี้ไม่มีที่ไหนให้ซ่อนตัวจริงๆ ห้องน้ำ และห้องนอนที่ถูกเปิดประตูอ้าไว้ไม่มีใครอยู่  ระเบียงที่ถูกใช้เป็นครัวว่างเปล่าไร้ซึ่งผู้คน นั่นทำให้เอขมวดคิ้ว เพราะคนที่เฝ้าอยู่ทุกคนยืนยันว่าไม่มีใครออกไปจากห้องนี้อีกหลังจากที่จิตตาไปส่งเด็กชายที่โรงเรียน

ดวงตาคมกริบใต้แว่นตามองไปยังคนที่ยืนรินน้ำอยู่หน้าตู้เย็นอย่างสงสัย

“น้ำครับ”

วางไว้ให้เหมือนเป็นการเชิญให้เอนั่งลงบนเบาะรองนั่งข้างโต๊ะญี่ปุ่นที่ถูกกางไว้กลางห้อง เอนั่งลงและกวาดสายตามองทั่วห้องอีกครั้ง ก่อนจะขอตัวกลับดื้อๆจนจิตรินที่คิดว่าต้องคุยกันยาวยังแปลกใจ

เอก้าวเท้าลงจากตึกแล้วขึ้นรถที่จอดรออยู่อย่างไม่รีบร้อน

“นายพีอยู่ที่ไหนหรือครับ”

ถามหาหลานชายตัวเองกับอมฤตที่นั่งประจำที่คนขับอยู่ในรถ เมื่อได้คำตอบก็บอกให้พาไปหา

ตอนนี้เอไม่แน่ใจในสิ่งที่ตนคิดนัก และต้องการให้หลานชายเป็นคนพิสูจน์ความคิดของตน

....................

จิตรินลงจากรถสองแถวแล้วเดินไปตามทางเพื่อไปรับหลานชายอย่างเช่นที่เคยทุกวัน วันนี้เป็นวันที่สัญญากับเอิร์ธไว้ว่าจะพาไปทานไอศครีม เขาจึงหยุดชะงักเท้าหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมาตรวจดูเพื่อความแน่ใจว่าในกระเป๋ามีเงินพอที่จะจ่าย พอสำรวจดูเสร็จแล้วจึงก้าวเดินต่อไปด้วยรอยยิ้มอย่างเคยเมื่อคิดว่าหลานชายตัวน้อยคงดีใจที่วันนี้มาถึง

“แปลก”

ปฐพีที่เฝ้าดูพฤติกรรมของอีกฝ่ายบ่นออกมาด้วยความแปลกใจ จนเอต้องหันมามอง แต่ปฐพีก็เพียงแค่ส่ายหัวเพราะตัวเองก็บอกไม่ได้เต็มปากว่าแปลกอย่างไร ก็แค่ปฐพีไม่เคยเห็นจิตตายิ้มคนเดียวอย่างตอนนี้ แต่เวลาอาจจะทำให้คนเปลี่ยนไปได้เช่นกัน

“นั่นไงมาแล้ว”

จากที่ให้คนไปสืบมาดูเหมือนว่าจิตตาจะพาลูกชายมานั่งทานไอศครีมที่ร้านนี้แค่เดือนล่ะครั้ง ซึ่งก็คือในวันนี้วันที่ 22 เหตุผลก็คงเพราะเป็นวันที่เด็กชายเกิด

........

“หม่าม้า เราไม่กินกันดีกว่า”

เด็กชายตีหน้ายุ่งและพยายามดึงมือคนที่ตัวเรียกว่าหม่าม้าให้ออกจากร้าน

“ทำไมล่ะครับ วันนี้วันที่ 22 นะ”

จิตรินถามกลับไปพร้อมเอียงคอด้วยความสงสัย และนั่นทำให้เด็กชายยู่ปากด้วยความขัดใจ

“ก็หม่าม้ายังไม่มีงานประจำทำเลย เก็บเงินไว้ดีกว่าฮับ”

ตอบอย่างฉะฉานจนจิตรินต้องรีบเอามือปิดปากหลานชายพร้อมมองซ้ายมองขวาว่ามีใครได้ยินที่หลายชายตัวเองพูดไหม ก็มันน่าขายหน้าน้อยเมื่อไหร่ไอ้การไม่มีงานทำเนี่ย

“แค่ไอศครีมแค่นี้หม่าม้าจ่ายได้น่า รู้มากนักเรา”

ว่าแล้วก็ก้มลงกดจมูกกับแก้มของเด็กชายอย่างหมั่นเขี้ยว

........

“ว่าไง”

เอดึงความคิดหลานชายตัวเองออกมาจากภาพตรงหน้า ภาพที่เอยังปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันน่ามอง รอยยิ้มของเด็กชายที่ดูยังไงก็เป็นจอมไตร กับคนที่เด็กชายเรียกว่าหม่าม้าคนนั้น

“ก็จิตตาแหละครับ ถึงจะแปลกๆ”

ประโยคหลังนั้นพูดเบาๆเหมือนกับพูดกับตัวเองมากกว่า แต่เอก็ยังได้ยิน รอยยิ้มเผยขึ้นที่ริมฝีปากของเอเมื่อคิดว่าตัวเองเริ่มเข้าใจอะไรได้บ้างแล้ว

“นายพีฟังอานะ...คนที่นั่งอยู่ตรงนั้นไม่ใช่จิตตาอย่างที่เราเข้าใจหรอก แต่คือน้องชายที่ชื่อจิตรินต่างหาก”

ความเงียบเข้าปกคลุมไปทั่วทั้งรถ ปฐพีมองหน้าอาตัวเองแล้วหันไปมองร่างที่นั่งกินไอศครีมอยู่สลับกันไปมา

“อาคิดว่าเด็กคนนั้นไม่ได้โกหก แต่บอกเราไม่หมดเท่านั้น ถ้าเราอยากรู้ ควรไปถามเอากับเจ้าตัวเค้าเอง”

ปฐพีนิ่งเงียบไป สายตายังจ้องนิ่งไปยังร่างบางๆที่นั่งอยู่กับเด็กชาย

พลางถามตัวเองว่า นี่มันเรื่องอะไรกัน

..................................


TBC ..... ขอบคุณทุกเม้นและทุก + ค่า  

[Tuszank]

มาต่อเร็ว ๆ นะครับ ,, รอ

[4life]

ช่ายๆ มาต่อเร็วๆ หุหุ

[Gemm]

มาต่อเร็วๆนร้าา  

[A-J.seiya*]

รู้ช้ามากอ่ะคุณพี !!!
ง่า แล้วจะไปคุยกันยังไงนะ ,,
มา ๒ ตอนเลยวันนี้
ดีใจจัง ^^

[Piaanie]

ขอให้เข้าใจอะไรไวๆหน่อยเถอะ เห็นหน้าชัดๆน่าจะพอเดาได้แล้วนาว่าเข้าใจผิดอะไรไปเนี่ย  

+1

[LalaBam]

ค้างมากมาย
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่า

[wan]

อย่างน้อยตอนนี้ ก็เป็นไปในทางบวกบ้างแล้ว
ว่าแต่เจ้าตัวน้อยนี่ ฉลาดเอาเรื่องอยู่นา คงพอช่วย หม่าม้า ได้บ้างไม่มากก็น้อย 
เป็นกำลังใจให้ครับ กับความขยันลง ถึงแม้จะสั้นนนนนนน ก็เหอะ

[roseen]

        น่ารักจริงเด้กคนนี้

[l2ozen]

เอิร์ธกับจิตตรินน่ารักกกก

หวังว่าจะไม่พิศาลล

[aehJTS]

มีแววดีขึ้นมาบ้างละ

ขอบคุณสำหรับผังบ้านจอมไตร

  คะ

[BeeRY]

อย่าพรากน้องเอิร์ธไปจากจิตรินเลย ถ้าจะพาไปจอมไตร ต้องพาไปทั้งสองคนนะ

[MiSS-U]

เปิดกระทู้เรื่องนี้มาอ้าวอัพเพิ่ม 2 ตอนแล้ว เร็วมากๆเลยค่ะ ขอบคุณJUPJIBค่ะ
เรื่องเริ่มคลี่คลายแล้ว ตอนหน้าปฐพีจะเจอจิตตินแล้วป่ะคะ ลุ้นมาก