หัวข้อ: จอมไตร ซีรีส์(ปฐพี)*เห็นได้ด้วยตา รักได้ด้วยใจ* END

[Piaanie]

อ่าาา นี่รุ่นลูกเลยเหรอนี่ ดีใจจังที่ได้อ่านภาคอื่นๆของจอมไตร 

+1

[Wordslinger]

เข้ามาอ่านอีกรอบค่ะ เรื่องนี้สนุกมากค่ะ น่ารักพร้อมกับมีความเจ็บแสบคันๆ บ้าง บางเวลา

ขอบคุณจุ๊บจิ๊บนะคะ จ๊วบบบบ

[mana_ai]

รออ่านต่อค่ะ 

[A-J.seiya*]

+1 ฉลองลงที่นี่ค่ะ
ที่ว่าเอามาลงเล้า เพราะมันใกล้จบเนี่ยยยย
อยากจะกรี๊ดดังๆค่ะ ^^
ตามอ่านที่ในบอร์ดลูเซียส ด้วย
ดีใจจังที่เอามาลงที่นี่
เหอะๆ ,, คุณปฐพี ช่วงฝึกงาน เท่จัง
ปล. รอตาหวาน มาลงที่นี่อีกเรื่องนะคะ ฮ่าๆๆ

[eddiam]

ว๊าว ในที่สุดภาคต่อเรื่องนี้ก้มา^^ รอนานมากกกกกกก

[zeen11]

มาเจิ่มเรื่องใหม่ค่ะ น่าสนุกจัง 

[evil_kun]

กรี๊ดดดด ดีใจค่ะที่คุณจุ๊บจิ๊บเอาซี่รี่ย์นี้มาลง อยากอ่านมาตลอดเลย
ขอบคุณมากค่ะ ^_^

[Whatever it is]

เอิ่ม มันนานเกิน เลยเริ่มงงๆตัวละครแระ แบบว่าลืม 

[A.Miku]

กรี๊ดก่อน  กรี๊ดเป็นอันดับแรก
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย
เคยอ่านเรื่องนี้จากอีกบอร์ดนึงอ่ะ  พอเห็นว่าเอามาลงบอร์ดนี้ดีใจมากกกกกกกกกกกกกก
^^
*จุดพลุ ๆ ๆ *

[Heisei]

รักจอมไตร ซีรีส์มาก   ดีใจที่ได้อ่านเรื่องใหม่ (ไม่แน่ใจว่าตัวเองอ่านครบหรือยัง)
ติดตาม และตามติดปฐพีแน่นอน

[l2ozen]

 
คิดถึงบ้านจอมไตร

[CHADMM]

ตามมาอ่านด้วยคนน ><  ชอบนิยายคุณจุ๊บจิ๊บมากเลย  เรื่องเก่าไม้กลอนก็อ่านหลายรอบมาก หนังสือเยินหมดแว้วววว   .,, จบเรื่องนี้รวมเล่มหนูก็เอาด้วยน้า

ขอบคุณค่า + 1 ให้เน้อออ

[JUPJIB]

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาติดตามค่า มาลงอีก 1 ตอนค่ะ

มีคนบอกว่างงๆกะชื่อแต่ล่ะคน เดี๋ยวจะอัพผังบ้านจอมไตรให้นะคะ

ขอบคุณคุณ MiSS-U เรื่องคำผิดด้วยนะค่า

ปล.เรื่องนี้วายแน่นอนค่า

ปลล.บ้านนี้มันชอบผู้ชายทั้งบ้านอ่ะค่ะ ทำใจ อิอิอิอิ


ตอนที่ 2


“ดีมาก ไม่เสียแรงที่ไว้ใจ เดี๋ยวฉันจะเป็นคนไปนำเสนอเอง เพื่อความน่าเชื่อถือ”

หัวหน้าฝ่ายพูดขอบอกขอบใจปฐพี ดูท่าทางจะพอใจกับผลงานการแก้งานของปฐพีอยู่มาก แต่ก็ไม่คิดจะให้เครดิตกับคนทำมากนัก ปฐพีเองก็ไม่ได้สนใจ เพราะที่มาฝึกงานต้องการประสบการณ์ไม่ได้ต้องการชื่อเสียง

ร่างสูงเดินเรื่อยมาตามทางออกของพนักงาน  ในหัวหนักอึ้ง รู้สึกวิงเวียนจนต้องหลับตายืนพิงกำแพงชั่วขณะ

แล้วพอลืมตาขึ้นมาอีกครั้งนั้นเอง

“อะ!”

คนที่ร้องออกมาอย่างตกใจไม่ใช่ปฐพี แต่เป็นอีกฝ่ายที่จ้องปฐพีอยู่ต่างหาก

“เธอนี่เอง”

ปฐพีเอ่ยเบาๆ พอมายืนมองในที่สว่างๆ ใกล้ๆแบบนี้แล้วถึงได้เห็นว่าอีกฝ่ายเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ผิวขาว ปากแดง ตาชั้นเดียวแต่ก็กลมโต แบบที่ไม่ได้เรียกว่าสวย และถึงจะดูเรียบๆแต่ก็น่ารักดีไปอีกแบบ

“ท่าทางไม่ดีเลยนะคะ เอ่อ ไหวไหมค่ะนี่”

คนตัวเล็กสีหน้าลำบากใจ เหมือนกลัวว่าหากปฐพีเป็นอะไรไปตรงนี้ ตัวเองจะต้องรับผิดชอบแบกอีกฝ่ายไปส่งหมอ ร่างสูงยิ้มขำกับท่าทางซื่อๆนั้นแล้วโบกมือไปมาเป็นเชิงว่าไม่ได้เป็นอะไร แต่มันคงดูไม่น่าเชื่อถือนัก

“คุณรอตรงนี้ก่อนนะคะ”

ว่าอย่างนั้นแล้วก็วิ่งไป ปฐพีไม่ได้ตั้งใจจะรออย่างที่อีกฝ่ายบอกให้รอหรอก แต่เพราะยังไม่มีแรงจะเดินต่อ จึงได้แต่ยืนพักนิ่งๆอยู่ตรงนั้น

“คุณ มาทางนี้ก่อน”

ร่างบางกลับมาอีกครั้งพร้อมถุงพลาสติกที่ใส่ของมาจนเต็ม มาถึงก็ดึงแขนเสื้อปฐพีให้เดินตามไปด้วยกัน แล้วปฐพีก็ยอมตามไปอย่างว่าง่ายทั้งที่ไม่ใช่นิสัยของตนเองเลย

ที่ๆร่างบางพามาเป็นห้องเล็กๆไม่ไกลจากทางเดินเข้าออกของพนักงานนัก ข้างในมีพวกที่นอนและเครื่องใช้อยู่เต็มไปหมด

“ห้องเก็บของคะ แต่สะอาดนะคะ เอ่อ...ฉันมาทำความสะอาดทุกวันเพราะอาศัยนอนบ่อยๆน่ะคะ”

พูดไปพร้อมเปลี่ยนผ้าปูที่นอนและปลอกหมอนให้ใหม่ไปด้วย พอจัดทุกอย่างเรียบร้อยเข้าที่เข้าทาง ร่างเล็กๆก็ดันตัวปฐพีให้นั่งลงบนที่นอนนั่นแทนการยืนมองโน่นมองนี่ในห้อง

“สะอาดจริงๆค่ะ รับรอง กินยาเถอะค่ะ จะได้นอนพัก”

ยาที่ถูกส่งมาให้พร้อมขวดน้ำเป็นยาแบบที่สามารถกินได้แม้ตอนท้องว่าง ปฐพีอดยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อได้รับความใส่ใจจากอีกฝ่าย

“คุณนอนเถอะ เออนี่ผ้าห่ม ของฉันเอง ถ้ายังไงเดี๋ยวฉันจะวิ่งไปเอาที่ห้องซักมาเปลี่ยนให้นะคะ”

ว่าแล้วก็ลุกขึ้นเตรียมตัวจะวิ่งไปเอาผ้าห่มมาให้จริงๆ จนร่างสูงต้องรีบยึดข้อมือไว้

“ไม่เป็นไร ผมใช้อันนี้ได้ ถ้าคุณอนุญาต”

พอดูเขาห่มผ้าเสร็จร่างบางก็ลุกขึ้นเดินไปเอื้อมหยิบอะไรสักอย่างหลังกองผ้า และที่ปรากฏออกมาคือพัดลมเก่าๆเครื่องหนึ่ง

“ห้องนี้ร้อนไปหน่อยเพราะมีหน้าต่างบานเดียว เปิดพัดลมไล่อากาศหน่อยล่ะกันนะคะ”

พัดลมหรือ...ปฐพีจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่ตนใช้พัดลมนั้นมันเมื่อไหร่กัน

“คุณไม่ต้องทำงานหรือ”

เพราะเห็นอีกฝ่ายไปหยิบหนังสือนั่งอ่านอยู่ที่ริมหน้าต่าง ไม่มีทีท่าว่าจะไปทำงานก็เลยเอ่ยปากถามขึ้นมา

“กะดึกค่ะ”

ตอบสั้นๆแล้วก็จดจ้องตัวหนังสือต่อไป ทิ้งให้คนนอนบนเตียงได้สำรวจตัวเองโดยไม่รู้ตัวอีกครั้ง

ขาวจริงๆนั่นล่ะ

ปฐพีคิดเมื่อร่างนั้นต้องแสงแดดก็ยิ่งขาว ใบหน้าเกลี้ยงเกลาไม่มีร่องรอยของเครื่องสำอางค์คงไม่ได้แต่งหน้าเพราะงานคลีนเนอร์นั้นไม่จำเป็นต้องแต่งอยู่แล้ว แก้มเนียนมีสีแดงนิดๆอย่างเป็นธรรมชาติ น่าจับเล่น อันที่จริงมันก็น่าจับเล่นทั่วทั้งใบหน้า และคงจะทั่วทั้งตัวด้วย

“อย่าจ้องสิ”

ดูเหมือนอีกฝ่ายจะเริ่มรู้ตัวแล้วว่าโดนมอง ร่างนั้นจึงหันมาพูดอ้อมแอ้มเบาๆ แก้มนวลแดงเข้มขึ้นกว่าเมื่อครู่อย่างเห็นได้ชัด ปฐพีมองภาพนั้นอย่างเพลินตา คิดในใจตัวเองว่า น่ารักจริงๆนั่นล่ะ แล้วหนังตาก็ค่อยๆหนักขึ้น...จนในที่สุดก็หลับไป

............................

“ตื่นเถอะค่ะ”

ที่โดนเขย่าตัวและเรียกชื่อแผ่วเบายามต้องการปลุกแบบนี้เคยมีก็แต่คุณปามเท่านั้นที่ทำ ปฐพีที่ยังครึ่งหลับครึ่งตื่นจึงดึงตัวอีกฝ่ายมากอดด้วยความเคยชิน

“อ๊ะ”

เสียงอุทานอย่างตกใจยิ่งทำให้อยากแกล้ง ร่างสูงดึงตัวคนปลุกเข้าสู่อ้อมกอด รับรู้ได้ถึงสัมผัสที่จะว่าเหมือนที่เคยก็เหมือน จะว่าต่างจากที่เคยก็ต่าง มันช่างน่าสงสัย คิดอย่างนั้นก็จริง แต่คนที่ยังหลับตากลับกดจมูกลงที่แก้มอีกฝ่ายไปแล้ว ทำแบบที่เคยทำกับผู้ที่เลี้ยงตนมา

“อ๊ะ คุณ!....”

และเสียงไม่ค่อยคุ้นหูก็ทำให้ปฐพีเริ่มรับรู้ถึงความผิดปกติ คุณปามตัวเล็กลงหรืออย่างไร แล้วแก้มนุ่มที่หอมเมื่อครู่ก็มีกลิ่นที่แปลกออกไปเสียด้วย หรือว่า...ปฐพีคิดแล้วกลั้นหายใจลืมตาขึ้นมาถึงได้รู้ว่าตัวเองกำลังกอดคนร่างเล็กตัวขาวปากแดงที่ตนนั่งมองก่อนหลับไปอยู่นี่เอง ดูเหมือนว่าตอนนี้ นอกจากปากแล้ว แก้มใสยังขึ้นสีแข่งกันแดงด้วยสิ

“ปล่อยเถอะ...ค่ะ”

ก้มหน้าชิดอกพูดเพื่อซ่อนใบหน้าเขินอายของตัวเองแบบนั้น ไม่มีหมาป่าที่ไหนเค้าจะปล่อยไปง่ายๆหรอก

ปฐพีเองก็เป็นหมาป่าด้วยสิ ร่างสูงละมือข้างหนึ่งไปประคอมแก้มนิ่มมือนั้นขึ้นมามองให้ชัดๆ ไล้นิ้วมือไปตามริมฝีปากอิ่มแดงอย่างเบามือ นิ่มอย่างที่คิดไปทุกที่จริงๆ

คิดอย่างนั้นแล้วก็โน้มใบหน้าลงไปจนชิด แนบริมฝีปากลงไปแผ่วเบา ซึ่งร่างเล็กนั้นท่าทางจะยังงงอยู่มาก เพราะไม่ได้ทำอะไรนอกจากมองปฐพีอย่างอึ้งๆ

“น่ารักจริงๆ”

พึมพำชิดริมฝีปากอีกฝ่าย แล้วจุมพิตลงไปอีกครั้ง หากครานี้กลับเบียดดันให้ริมฝีปากอิ่มนั้นเผยอออกจากกันก่อนจะแทรกปลายลิ้นลงไปไล่ชิมความหวานภายในเรียวปาก

“อือ”

ดวงตากลมปิดลง พร้อมเสียงในลำคอที่ดังออกมาอย่างต่อต้านแผ่วเบา อยากทำมากกว่านี้ แต่คงไม่ได้ ปฐพีถอนริมฝีปากออกมาอย่างเสียดาย ยิ่งพอมองเห็นท่าทางหอบหายใจโดยยังอยู่ในอ้อมกอดของเขาแบบนี้ด้วยแล้ว ปฐพีอยากเป็นคนไม่ดีบ้างจังน้า...แล้วก็เลยกดจมูกลงที่แก้มแดงปลั่งนั้นอีกครั้งด้วยความตั้งใจของตัวเอง

“อ๊ะ พอ...ปล่อยเถอะค่ะ ต้องทำงาน”

สุดท้ายถึงอยากกอดไว้นานแค่ไหนก็ต้องจำใจปล่อยร่างบางออกไป

“คุณดีขึ้นแล้วก็กลับไปพักต่อที่บ้านเถอะค่ะ ไปก่อนนะคะ อ๊ะ!”

รู้สึกว่าถูกรั้งไว้จากข้างหลัง คนที่กำลังจะวิ่งเลยอุทานแล้วหันมามอง จึงเห็นว่ามือที่โดนรั้งไว้นั้น คนตัวโตกำลังสวมแหวนทองคำขาวฝั่งเพชรเม็ดเล็กให้อย่างแผ่วเบา

“...อะไร”

พูดแล้วก็พยายามขืนมือออกเพื่อจะถอดแหวนคืนให้ แต่ปฐพีที่รู้ทันก็ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้ทำอย่างที่ตั้งใจ

“เก็บไว้เถอะ ผมให้”

พูดพร้อมรวบมือทั้งสองข้างของเธอมารวมไว้

“แต่ว่า”

“มันไม่ใช่ของมีราคาอะไร เก็บไว้เถอะ”

ท่าทางลังเลของอีกฝ่ายทำให้ปฐพีเอ่ยโกหกเรื่องราคาแหวนออกไป หลังจากที่ยื้อกันอยู่นานคนแรงน้อยกว่าก็เป็นฝ่ายยอมแพ้ไป ยอมเก็บแหวนวงนั้นไว้ในที่สุด นั่นเองปฐพีจึงยอมปล่อยมือเล็กให้เป็นอิสระ

ปฐพีก็มองคนที่กำลังจะก้าวออกจากห้องเก็บของเพื่อไปทำงานด้วยรอยยิ้ม สุดท้ายก็รู้สึกทนไม่ได้จนต้องเดินไปดึงร่างบางเข้าหาตัวอีกครั้ง เขาจูบเบาๆที่ริมฝีปากก่อนจะปล่อยให้ร่างบางไปทำงานจริงๆ

คนตัวเล็กหน้าแดงจัดตอนที่วิ่งออกไปจากห้อง น่ารัก น่าหลง ปฐพีไม่เคยคิดหรือรู้สึกอย่างนี้กับใครสักครั้ง ปากแดงๆเจ่อๆแบบนั้นจะเป็นไรไหมนะ

ความรู้สึกหวงและห่วงถาโถมเข้ามา แล้วตอนนี้เองที่เพิ่งนึกได้

“ลืมถามชื่อไปเลย”

ทั้งๆที่จูบไปแล้วแท้ๆ แถมยังจองอีกฝ่ายไว้ด้วยแหวน

ปฐพีหัวเราะในความป้ำเป๋อของตัวเองแล้วลุกขึ้นจากที่นอนเพื่อกลับไปที่พัก เอาเถอะ พรุ่งนี้ค่อยถามก็แล้วกัน

.................................................

TBC ฮับ

[k00_eng^^]

 

[@StaR@]

ปฐพีไม่ค่อยเลยน่ะ เพิ่งเจอกันไม่ใช่เหรอ
แล้วดูดิมีให้แหวนไปอีกต่างหากอ่ะ
แต่ไม่เป็นไรคนแต่งบอกว่าวายเพราะงั้น
เราจะไม่คิดมากเรื่องผู้หญิงคนนี้แล้ว
ปฐพีตอนหน้าอย่าลืมถามชื่อด้วยน่ะ
 

[chae]

วายสินะ วายใช่ไหม T^T
แต่บอกว่าวายนี่ T^T งั้นจะพยายามข่มใจ(ไอ่นี่ยังไง)อ่าน

[littleFiNgeR]

ผู้หญิงแน่เหรอ 555+ ให้แหวนไปซะละ เร็วจริงอะไรจริง หุหุ

[lasom]

ขโมยจุ๊บกันดื้อๆๆ งื้อออออ :m3:เขิลอ่ะ

[evil_kun]

โอเคค่ะ
ในเมื่อคุณจุ๊บจิ๊บบอกว่าเรื่องนี้มันวาย เราจะเชื่อไปก่อนละกันค่ะ เพียงแต่ตอนนี้คุณปฐพียังไม่ค้นพบตัวเองเท่านั้น เอิ๊กๆ 

แต่แอบสงสัยสาวน้อยคนนั้นเป็นใคร(อย่าลืมถามเชื่อนะคุณปฐพี) เป็น ญ แท้รึป่าว คนจะใช่ละมั้ง =_=

[hahn]

น้องคนนั้นไม่ใช่ผู้หญิงแท้ ๆ ใช่มั๊ย

[♠DekDoy♠]

นายเอกเปนผู้หญิง??

[MiSS-U]

ปฐพีนี่ไม่ใช่เล่นนะทำเนียนลวนลามคนอื่นหน้าตาเฉย
ผิดกับบุคลิกที่อ่านตอนแรกๆดูเหมือนเป็นคนสุขุม เฉยๆ แอบเก็บกด555
สงสัยถูกใจสาวหรือหนุ่มน้อย(เป็นนิยายวายโนะ)คนนี้อย่างแรง
มาอัพบ่อยๆนะคะ ติดตามผลงานอยู่ค่ะ

[l2ozen]

นายเอกชอบแต่งหญิง??

[zeen11]

ปฐพี อ่านตอนแรกเหมือนสุขุม นุ่มลึก ไงมือไวใจเร็วขนาดนี้ละครับท่าน ฮ่า ฮ่า ฮ่า 

[Heisei]

  แต่งงานแล้วค่า แต่งแล้ว~  (/โดนตบหัว)

ปฐพีนี่ไม่ใช่เล่นนะทำเนียนลวนลามคนอื่นหน้าตาเฉย
ผิดกับบุคลิกที่อ่านตอนแรกๆดูเหมือนเป็นคนสุขุม เฉยๆ แอบเก็บกด555
สงสัยถูกใจสาวหรือหนุ่มน้อย(เป็นนิยายวายโนะ)คนนี้อย่างแรง
มาอัพบ่อยๆนะคะ ติดตามผลงานอยู่ค่ะ

เห็นด้วยอย่างแรง เก็บกดใช่มั้ย  เก็บกดนักก็ปล้ำเลย...  (/โดนตบอีกรอบ)
ถึงตัวเอกจะพูด"ค่ะ/คะ"  แต่เราก็มีความสามารถที่จะเมินคำนั้นโดยสิ้นเชิง  และหลั่นล้ากับ"นิยายวาย"เรื่องนี้ต่อไป

[Poes]

อยากดูผังบ้านจองไตรเหมือนกัน ตอนนี้อ่านก็มี งง บ้าง ใครเป็นใคร ลุกใครหว่า 

[wan]

ตามเข้ามา เพราะชื่อเรื่อง
+1 ให้เป็นกำลังใจ ครับ 

[Me_kame_nishi]

ไม่ใช่แม่สาวแหงๆเลยอ่ะ

[JUPJIB]

เดี๋ยวจะมาต่อให้อีกตอนนะคะ  ไปซื้อขนมหนึ่งแป็บค่ะ

ผังบ้านไว้จะลงให้นะคะ ไปดูแล้วมันสปอยเรื่องไปนิดหน่อย รอให้พ้นจากช่วงนั้นจะลงให้ค่ะ

สำหรับคนที่งงๆนะคะ

ตอนนี้เป็นตอนของ ปฐพี ... ซึ่งเป็นฝาแฝดคนพี่ ลูกชายของคุณดิน (วสุธาหรือท่านประธานในตอนของไม้-กลอนนั่นเองค่ะ)

งงไหมค่ะเนี่ย 

อิอิอิ

[A-J.seiya*]

ถึงขั้นให้แหวนแทนใจ
เหอะๆ
ยังไงล่ะเนี่ย ,,
หวังว่า คุณปฐพี คงจำแหวนตัวเองได้นะ ว่าอยู่กับใคร
><