หัวข้อ: EP.31 (END) ♠ 04/08/15 M ♠ M 『 ▷ ▷ ▷ ▸ ครูผมเป็นมาเฟีย (จริงดิ!!!?) 』

[TheWanFah]

อยากอ่านต่อเร็วๆจังค่ะ
คุณครูกวนดี
ชอบๆๆๆ
 

[|ψ|PEAT_ZA|ψ|℠]

แวะมาเจิม เด๋วไปอ่านครับ

[LalaBam]

ครูท่าจะติงต๊อง

[love2y]

  มารับเรื่องใหม่ ท่าทางจะสนุก
แต่แอบสะดุดกับพวกอิโมฯอ่ะ ถ้าเลิกใช้จะโอมากๆ 

[foyer]

M ♠ M
   
   เฮ้อ โรงเรียนมันน่าเบื่อกว่าที่คิดว่ะ ไม่ใช่เพราะเด็กสาวน่ารัก ๆ หรอก แต่เป็นไอ้แก่หัวล้านนี่ต่างหาก
      “ครูเมฆ ! !” หัวหน้าสายชั้นที่ผมสอนเองว่ะ... เนี้ยบฉิบหาย แถมตัวเองเป็นไปคนเดียวไม่พอ ยังจะมาบังคับให้คนอื่นเนี้ยบตามอีก
          มันแนวซะที่ไหนวะ?
         “ว่าไงคร้าบ?” ผมท้าวคางเลิกคิ้ว
ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว... จู้จี้กับกูที่สุดไอ้ครูเสกเนี่ย
“มันได้เวลาสอนของคุณแล้วไม่ใช่เรอะ!?” ผมดูนาฬิกาข้อมือ... อีกตั้งสิบนาที จะให้กูรีบไปไหน ห่ะ
“แล้วจุดประสงค์การสอนที่ผมให้คุณทำเมื่อไหร่คุณจะทำ?”
“หือ?” อะไรนักหนาวะ ต้องแยกสมองกับแหกปากสอนไอ้พวกเกรียนไม่พอนี่ผมยังต้องทำงานเอกสารอีก มันจะมากเกินไปแล้ว
“สีหน้าแบบนี้อย่าบอกนะว่าคุณทำงานไม่เป็น! ถ้าคุณทำไม่เป็นแล้วคุณมาเป็นครูได้ยังไง!?”

เอ่า เฮ้ย อะไรกันนักกันหนาวะ กูเบื่อจริง คนวัยทองที่ไม่มีเมียเนี่ย หาที่ลงไม่ได้วัน ๆ ก็เลยเอาแต่จะพาลคนอื่น แม่ง ถีบซักเปรี้ยงดีไหม !
 
“อ๊ะ ครูพิซซ่า มาพอดี สวัสดีครับ” ไอ้ครูเสกเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีนทันที
   ผมหันไปมองตามเสียง คนเหี้ยอะไรว่ะ ชื่อพิซซ่า
         “เสียงดังอะไรกันเหรอคะ?”
   ผมชะงักไปนิดหน่อย เนี่ยเหรอวะครูพิซซ่า ทำไมเธอช่างน่ารับประทานอะไรเช่นนี้
   โอ๊ะ แจ่มสุด ๆ มีคนแบบนี้ในโรงเรียนด้วยเหรอวะ ไอ้ครูเสกแม่งไม่ยอมบอกกูเลย ใจร้ายจริง ๆ

      “ขอโทษนะครับ สวัสดีครับ ผมชื่อเมฆ เป็นครูพิเศษเพิ่งมาใหม่สอน สปช. ครับ” ผมเดินเข้าไปทักทาย พร้อมยื่นมือไปหวังจับกระชับความสัมพันธ์ ซึ่งเธอก็ยิ้มรับและสัมผัสมือผมเช่นกัน
      เนียนนุ่มขอบชีสสสส
      “พิซซ่าค่ะ สอนฟิสิกส์” สวยยยย ฉลาดดด อึ๊ม สเปคเลย
      “อ่ะแฮ่ม ! ! !” อะไรอีกวะไอ้แก่หัวล้าน มีอะไรติดคอคุณรึ ผมหันไปมองอย่างหงุดหงิด
      “ครูเมฆ...โรงเรียนเราสอนมัธยม และไม่มีวิชา สปช. !!!!”   
      “โอ๊ะ ขอโทษที ผมลืมไป ครูพิซซ่าครับ ผมสอนคณิต ม.สี่ ถ้ายังไง.....”
      “พอได้แล้ว !!!” ไอ้ครูเสกแยกตัวผมกับพิซซ่าออกจากกัน
      “ถ้ายังไงผมรับสอน สปช. นอกเวลา.....”

      ผลั่ก ! ! ! !

   อ้าว ซะงั้น กรูออกมานอกห้องพักครูได้ไง ? หันกลับไปมองถึงเห็นฝ่ามืออรหันต์ของไอ้แก่หัวล้านกางออกมาตั้งสิบนิ้ว เหอะ อะไรฟะ มึงรำไท๊เก๊กอยู่เหรอ?
   “ไปสอนคณิตศาสตร์เดี๋ยวนี้ ! ! !” ไอ้เฒ่าจอมโหดดดดด
เชอะ ไปก็ได้วะ ผมอุตส่าห์มาเพื่อเป็นสีสันให้โรงเรียน แล้วแม่งจะเคร่งกันไปถึงไหน แล้ววิชา สปช. ไม่ว่าโรงเรียนไหน ชั้นไหน อะไรยังไง ครูหรือเด็กมันก็อยากเรียนกันทั้งนั้น ไม่เว้นเมิงหรอกคร้าบไอ้ครูเสก......!

   ระหว่างทางไปยังห้องเรียน ผมกำลังเดินผิวปากสบายใจ แต่แล้วสายตามันก็ดันหาเรื่องไปเห็นอะไรขัด ๆ เข้าอีกจนได้
   
   “อ่าว นั่นมันเด็กห้องกูนี่หว่า?” กูกำลังจะสอนแล้วพวกมึงจะโดดกันไปไหน! แสรดดด
   ชั่วโมงคณิตศาสตร์ของผมนะครับ เป็นช่วงเวลาอันมีค่าเกินกว่าที่เด็กจะหนีไปเถลไถลที่ไหนได้

   หึหึ พวกมึงรู้จักกรูน้อยไปซะแล้วไอ้พวกเด็กเวร !

   ผมตัดสินใจวิ่งจากตึกลงไปหวังจะกระชากเกรียนทุกตัวให้มารับฟังพลังแห่งพรสวรรค์ทางตัวเลขของผม
   
   คณิตศาสตร์จงเจริญเหอะ ! ! !


   แต่
   “เฮ้ย...มันมาทางนี้กันนี่หว่า... คลาดสายไปได้ไงวะ!” ผมยืนพิจารณาทางที่เด็กพวกนั้นน่าจะไป แต่ถ้าให้เดาโดยสายตาผมเห็นไอ้กระจอก กับกลุ่มไอ้เกรียน.... ดูยังไงก็ไม่น่าจะแอบไปเล่นรีรีข้าวสาร มอญซ่อนผ้า กระโดดยาง เป่ากบ ดีดลูกแก้วกันได้แน่นอน

   โถ ๆ ๆ ไอ้กระจอกคงโดนลากไปตื๊บอีกตามเคย ผมจะปล่อยมันตามยถากรรม หรือว่า... ไปลากคอพวกมันทุกตัวกลับเข้าชั้นเรียนดี?
   
   โอเค คณิตศาสตร์มันยิ่งใหญ่เกินไป ฉะนั้น.....ผมคงต้องไปตามตัวลูกศิษย์ที่รักกลับคืนรังโดยด่วน ไอ้แก่หัวล้านจะได้ไม่จับผิดหาเรื่องมาด่าผม เพราะผมเทพมากเรื่องเอาใจใส่ดูแลลูกศิษย์

   ผมเดินไปยังจุดเดิมที่ไอ้กระจอกโดนตื๊บ แต่....ไม่ยักเจอว่ะ
   เดินหาจนทั่วบริเวณ ไปจนถึงสระว่ายน้ำ
   
แม่ง... อยู่ไหนกัน ! ! ! กูชักจะทนไม่ไหวแล้ว เสียเวลาอันมีค่าของกูจริง ๆ ให้ดิ้นตาย !!!

   “หือ?” นั่นอะไรลอยตุ๊บป่องอยู่ในสระว่ายน้ำ ผมหันซ้ายหันขวา มีเพียงความเงียบ
หันไปมองที่สระอีกที..   
 
   “อย่าบอกนะว่า...”

   อ่ะจ๊ากกก!!!! คนตาย !!!  
ทำไมกูถึงต้องซวยอยู่ในจุดเกิดเหตุด้วย !   

   ผมรีบวิ่งไปดูศพใกล้ ๆ เฮ้ย ! นั่นมันไอ้กระจอก แม่ง....เคียดแค้นชิงรักหักสวาทกันถึงขั้นฆ่าหมกสระเลยเหรอวะ? เด็กม.ปลายสมัยนี้ทำไมมันถึงโหดกันจัง !

   เอาวะ ถึงไงก็ต้องเอาศพขึ้นมาจากน้ำดูว่าตายจริงหรือเปล่า ? 
   
   หลังจากลากไอ้กระจอกขึ้นมาได้อย่างไม่ยากเย็นนัก (เพราะมันเบา และตัวเล็ก) ผมลองจับชีพจรและฟังเสียงหัวใจดู

   ...เต้นแผ่ว ๆ แต่ยังไม่ตาย...
   
งั้นต่อไป ขั้นตอนพยาบาลพื้นฐาน... ปั้มหัวใจ ล้วงคอ ผายปอด ยี๋...ไม่อยากประกบปากผู้ชายเลย แต่ก็ช่วยไม่ได้ว่ะ ถ้าผมปล่อยเด็กตาย มีหวังไอ้ครูเสกกระซวกเละแน่

“อุ ! ค่อก !” หลังจากบีบจมูกเป่าลมในปากไม่นาน
“แค่ก ๆ ๆ” เด็กก็ค่อย ๆ รู้สึกตัว น้ำที่อยู่ในปอดทะลักออกมาพอสมควร
ผมลูบหลังเด็กให้มันคายน้ำออกจนหมด

“ค...ครู?” ไอ้กระจอกหน้าแดงน้ำหูน้ำตาไหล เมื่อหันมาเห็นผมก็ท่าทางตกตะลึงน่าดู
“ผมตายรึยัง?” เด็กมันถามแบบโง่วววววว ๆ
“ถ้าตาย คุณคงไม่เห็นผมอยู่ตรงนี้” คุณคงเห็นยมทูตเดท โน๊ตไม่ใช่เทวดาเช่นกรู
“ครูช่วยผมเหรอครับ?” อย่ามาทำตาซาบซึ้ง กูแค่ไม่อยากซวย
“ใช่ดิ ไม่ใช่ผมแล้วจะเป็นสุนัขที่ไหน ดูซิผมตัวเปียกไปถึงชั้นในแบบนี้แล้วจะไปสอนเด็กต่อได้ยังไง” คาบนี้เฟลเลยกู มีหวังโดนไอ้แก่หัวล้านถลกหนังหัวแน่ ๆ 
“ขอบคุณนะครับแล้วก็ขอโทษที่ทำครูลำบาก” ไอ้กระจอกไหว้ผมอย่างสวยงาม... โห จริงจังไปละ กรูไม่ด้ายตั้งจายยยยโว้ยยย

“เฮ้ย ไม่ต้องมากเรื่องหรอก ลุกไหวไหมจะพาไปห้องพยาบาล” ผมยืนขึ้นถาม
“ไหวครับ” เฮ้อออ ดี หมดภาระ เกือบซวยไปแล้วสิเรา

   “เฮ้ย !!!” ลุกยืนไม่ทันไรไอ้กระจอกก็ทำท่าจะล้ม ดีนะเนี่ยที่ผมคว้าไว้ทันไม่งั้นสงสัยต้องมาตายเพราะหัวน็อคพื้นแทน
   “ไม่ไหวก็บอกไม่ไหวดิ! อยากตายรึไง!?” ผมดุอย่างหงุดหงิด หึ๊ยยย ไม่ได้ดั่งใจ แค่เห็นความอ่อนแอก็ไม่ได้ดั่งใจแล้ว 
   “ครู!!!” เด็กทำท่าตกใจที่ผมช้อนขาเขาขึ้นอุ้ม
   “อะไรอีก?”
   “ผมเดินเองก็ได้” เรื่องมากว่ะ กูอุตส่าห์จะรีบพามึงไปทิ้งห้องพยาบาล กูจะได้รีบไปทำอย่างอื่น
   
“เอ้า อยากทำอะไรก็ตามใจ” ผมปล่อยเขาลงพื้น และแล้วไอ้กระจอกก็ขาพับขาอ่อนล้มเผละไปตามคาด
   “เห็นรึยัง? ให้เดินไปเอง มีหวังหัวฟาดพื้นตายก่อน”

“ตายก็ดีเหมือนกัน” ดูมันย้อนเทพเช่นผม
“ตายก็ดีเหมือนกัน! ผมไม่อยากอยู่แล้ว!!!” ไอ้กระจอกระบายอารมณ์ออกมาพร้อมกับน้ำตาอีกครึ่งแกลลอน
   “ผมโดนแกล้งทุกวัน ฮึก โดนผลักตกน้ำทั้งที่ว่ายน้ำไม่เป็น ฮึกก ที่จริงผมก็น่าจะตายไปแล้ว และครูมาช่วยผมทำไม!? ผมอยากตาย!!! ฮืออ ๆ” โว้ยยยย    
      “อะไรวะ โดนแกล้งแค่นี้ทำเป็นร้องไห้ฟูมฟายไปได้!” เห็นแล้วหงุดหงิด
      “ใช่สิ ฮึก ครูไม่ได้เป็นผมอ่ะ ถ้าครูโดนพวกมันทำแบบผม ครูคงไม่พูดแบบนี้หรอก! ฮือ ๆ ๆ ๆ” 
“เฮ้ย หยุดร้องไห้ซักที น่ารำคาญ !!! เป็นลูกผู้ชายต้องมีใจอดทน ไม่เคยได้ยินเหรอ!?”
“....ฮึก..ฮืออ.........” เอาเถอะ เพลงมันคงจะเก่าไป

“คุณเองก็มีมือมีเท้า มีส้นเท้า ไม่ได้พิกลพิการจะไปกลัวอะไรมันนักหนา” กรูเริ่มจะเซ็งกับเมิงละ 
“แล้วครูทำได้ไหมล่ะ!?” ท้าอะไรกูอีก ? เดี๋ยวตบเปรี้ยงเลย
“ได้แต่บอกคนอื่นครูก็กลัวไอ้โจ้เหมือนกันนั่นแหล่ะ!!!”
“ผมเนี่ยนะ?” ผมเนี่ยนะกลัว ! ! ! ? คำนี้ไม่เคยมีอยู่ในเมมโมรี่
“ผมไม่เคยกลัวใครหน้าไหน แล้วถ้าผมโดนแบบคุณผมไม่มีทางหงอปล่อยให้โดนทำอยู่ฝ่ายเดียวแบบนี้หรอก”
“.................” ไอ้กระจอกถึงกับเงียบไปเลย ก็มันจริงมั้ยล่ะจอร์ช
“คุณถามตัวเองรึยังว่าคุณแพ้พวกมันเพราะอะไร? คุณแพ้เพราะคุณไม่คิดสู้ตั้งแต่แรก”

“ยังไงครับ?” หือ? ฟราย มึงยังไม่เกทอีกหรือนี่
ไอ้กระจอกเงยหน้าถามราวกับว่าที่ผมพูดมันเป็นเรื่องเข้าใจยากมาก
“ใจน่ะ... มันต้องมีความกล้าก่อน ถ้าคิดว่าไม่แพ้มันก็ไม่แพ้ ใครจะมาบังคับจิตใจคุณได้ จริงป่ะ?” คราวนี้เด็กมันเริ่มพยักหน้าคล้อยตามละ

“ถ้าไม่อยากโดนตื๊บฟรี คุณก็ต้องเข้มแข็งเข้าใจไหม?”


‘เอ๊ะ !’
ไอ้กระจอกยิ้มบาง ๆ ได้เป็นครั้งแรก ท่าทางคงจะมีความหวังขึ้นมาบ้างแล้วล่ะมั้ง 
ยิ้มแบบซื่อ ๆ ของเขา มันทำให้ผมอดไม่ได้ที่ต้องตบหัวให้กำลังใจ

‘หืมมม????’

ว่าแต่... ทำไมกูต้องทำแบบนี้ด้วยวะเนี่ย ? 

   
H
มาละ เรื่องนี้เอาฮา ๆ บ้างละกัน
Ps. เปลี่ยนสีให้แล้วนะน้องนาง , อีโมลดและคับ     

[YELLOWSTAR]

แหมๆๆๆครูเมฆแอบหวั่นไหวแล้วใช่ม๊าาาา  กิ้วๆๆๆๆๆ

น่ารักจัง

[kslave]

เข้ามาติดตามด้วยคนค่ะ
ครูเมฆดูติ๊งต๊องเบาๆนะ 

[|ψ|PEAT_ZA|ψ|℠]

สนุกครับ^^

เมื่อไร่ อิครูเมฆจะโชว์เกรียน เอ้ย! โชว์เทพ ปราบเหล่าร้าย ว่ะฮ่าๆๆ

ปล.+1 ครับ จัดปาย

[●GreenTEA●]

รายงานตัวค่ะ  หลังจากอ่านมา 2 ตอน

ครูเมฆฮามากเลยอ่ะ ^^

[w1234]

 

[A-J.seiya*]

ฮ่าๆๆ ครูเมฆ ตลกนะ
ครูพิซซ่า ขอบชีส ด้วย
ท่าทางจะฮอตในโรงเรียน
ก๊ากกกก

[p_phai]

เป็นมาเฟีย อย่างงัยอะ

[BeeRY]

แหม สอนสปช.ด้วยเหรอคะครูเมฆ 

[ΩPRESTOΩ]

ฮากะครูเมฆจริงๆ
อยากเห็นตอนแปลงร่างเป็นมาเฟีย 

 :กอด1:น้องกระจอก

[love2y]

มารอดูครูเมฆแปลงร่างเป็นมาเฟีย 

ปล. ลดอีโมแล้ว อ่านไหลลื่น ปรื้ดๆเลยค่า 

[โจ๊กกุ้ง]

ครูเมฆนี่ทำให้นึกถึงโอนิซึกะGTOเลยนะนี่ แต่ถ้ามีครูคิดอะไรบ้าบอแบบนี้ก็คงดีอ่ะโรงเรียนจะได้มีอะไรฮาๆ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

+1 เป็นกำลังใจให้จ้า ขยันจังเลย
ตามมาจากเรื่องของน้ำพุเรื่องนี้ก็น่าสนุกแล้วจะรอติดตามต่อน๊า

[mayuree]

เราชอบแนวนี้นะ เหมือน GTO และ Gokusen ดี

[kazhiki]

ฮาตรงรับสอนสปช.นอกเวลานี่แหละ 5555

[nevergoodbye]

คุณครูน่ารักจัง   

[foyer]

M ♠ M

   ตอนแรกผมนึกว่าตัวเองจะต้องตายจริง ๆ แล้ว 
ไอ้โจ้มันโกรธผมมากเลยที่หาเงินมาให้มันไม่ครบ พอผมขอต่อรองเวลา มันก็ไม่ยอมแถมถีบผมลงสระลึก ผมว่ายน้ำไม่เป็นพยายามตะเกียกตะกาย แต่ก็ไม่มีใครช่วย

ไอ้โจ้มองผมอย่างสะใจ ผมไม่รู้ว่ามันจงใจให้ผมตายจริง ๆ หรือว่ามันไม่รู้เรื่องการว่ายน้ำของผม

จนแล้วจนรอด...ผมก็หมดเรี่ยวแรง น้ำทะลักเข้าปากเข้าจมูกอย่างมากมาย
มันอึดอัดมากจนหายใจไม่ออก ในใจก็คิดว่า ตาย ๆ ไปซะก็ดี ผมจะได้หลุดพ้นจากการกลั่นแกล้งและความทรมานที่สุมอกตั้งแต่มาเรียนที่นี่
 
แต่แล้วอยู่ดี ๆ ความมืดมิดก็แทนที่เป็นแสงสว่าง

ผมลืมตาขึ้นมองเห็นหน้าของครูเมฆพร้อมกับสำลักน้ำจนแสบคอแสบจมูกไปหมด

ตอนแรกผมไม่เชื่อว่าตัวเองจะรอด แต่พอครูเมฆบอกว่าเขาช่วยชีวิตผม ผมก็รู้สึกตื้นตันใจมาก ถึงแม้ว่าครูจะดูท่าทางแปลก ๆ แต่เขาก็เป็นคนดีเกินคาด
ครูช่วยจุดประกายความกล้าให้ผมมีชีวิตต่อไป เขาสอนให้ผมเผชิญหน้าแทนที่จะหนีเหมือนลูกหมาอย่างที่ไอ้โจ้ชอบด่าผม
   
   ผมไม่รู้ว่าตัวเองจะทำอย่างที่ครูบอกได้ไหม แต่ผมจะลองดู

   “ครูครับ”
   “อะไร?”
   “ครูไม่ไปสอนเหรอครับ?” ผมถามอย่างสงสัยเพราะหลังจากครูอุ้มผมมาส่งถึงห้องพยาบาล เขาก็ไม่ได้ไปไหนเลย
   
   “คุณจะให้ผมไปสอนในสภาพนี้เรอะ!?” ครูถามน้ำเสียงหาเรื่อง
   “ใส่เสื้อยืดกางเกงวอร์มก็ไม่เห็นดูแย่ตรงไหน...” เสื้อผ้าของผมและของครูเปียกหมด ก็เลยต้องยืมชุดของห้องพยาบาลใส่ไปพลาง ๆ ก่อนครับ แต่ว่าครูตัวสูงใหญ่หง่ะทั้งชุดมันก็เลยออกจะคับ ๆ ไปบ้าง
   “ไม่เห็นดูแย่ ?” ครูทวนคำ ท่าทางของเขาทำให้ผมนึกถึง...อันธพาล
   “ถ้าใครมาเห็นผมในสภาพนี้ผมยอมตาย โดยเฉพาะครูพิซซ่า”
   ครูพิซซ่าเกี่ยวไรหว่า?

   “ครูชอบครูพิซซ่าเหรอครับ?”
   “ไม่ใช่เรื่องของเด็ก อย่ายุ่ง !” ครูเมฆยกมือตบหัวผม
   “โอ้ย” ผมร้องทั้งที่มันไม่เจ็บอะไรมากมาย
   “อะไรวะ แค่นี้ก็เจ็บ” เขาบ่น แล้วตบอีกที
   “ตบบ่อย ๆ จะได้หายเจ็บ” ครูเมฆยิ้ม
    
   “คุณครูแกล้งอะไรเด็กเหรอค้า...” ครูทิวาซึ่งเป็นครูพยาบาลโผล่หน้ามาจากประตูห้องเฝ้า ผมค่อนข้างสนิทในระดับหนึ่งเพราะมาบ่อย
   “ผมไม่แกล้งเด็กหรอกคร้าบ มันผิดจรรยาบรรณ” ครูเมฆพูดแล้วยักคิ้วใส่ผม หง่ะ
   
“เดี๋ยวพี่ขอไปธุระที่ห้องธุรการแป้บนึงนะจ๊ะน้องเมฆ ฝากห้องพยาบาลด้วยนะ”ครูทิวาเอ่ย
   “ตามสบายครับ แต่ขอค่าเฝ้าเป็นข้าวกลางวันของผมกับเด็กนี่ด้วยได้ไหม?” ครูเมฆยิ้มประจบแล้วชี้นิ้วมาที่ผม ดูแล้วไม่เข้ากับหน้าตาท่าทางเลย แต่ก็ตลกดี
   
ครูพยาบาลแอบค้อนกับคำขอห่าม ๆ แต่ก็รับปากจะซื้อมาให้หลังเที่ยง

   “เหอะ แอบหนีไปแรดกับผู้ชายยังจะมาสตอเบอร์แหลกูอีก” ครูเมฆเดินไปที่หน้าต่างแล้วเปิดม่านดู
   “ครูทิวาไม่ได้ไปห้องธุรการเหรอครับ?” ผมงง   
“เออดิ ซ้อนมอไซต์ภารโรงออกไปแล้วเนี่ย แต่ก่อนจะได้ขึ้นคานก็ให้ยายเฒ่าไปมีความสุขข้างนอกบ้างคงไม่เป็นไร”

ครูเมฆ...........ปากร้ายเกินไปแล้ว
   ที่สำคัญ เขารู้ได้ไงว่าครูทิวากิ๊กกับภารโรงทั้งที่เพิ่งมาสอนเมื่อวาน !

“เมื่อไหร่เสื้อผ้าผมจะแห้งงงว้าาาา ดวงอาทิตย์เหมือนกลั่นแกล้งว่ะ ดูดิ ตอนบ่ายฝนตกแหงเลย” ครูเมฆเปิดม่านออกกว้าง ๆ แล้วชี้ให้ผมดูท้องฟ้า
“ครูไม่มีธุระจะไปไหนเหรอครับ?” ผมว่าเขามีงานที่ต้องทำ แต่ว่าไม่ยอมไปหรืออาจจะลืม...
“ผมอายว่ะ...ในสภาพนี้ต่อให้ก็อตซิลล่าบุกโรงเรียนผมก็จะไม่ออกไปจากที่นี่เด็ดขาด...!”
ครูเมฆแกล้งทำเป็นร้องคร่ำครวญ ผมว่าเขาชอบทำเป็นเล่นเกินเหตุโดยไม่ได้ดูว่าบุคลิกตัวเองเถื่อนแค่ไหน

“มายด์” ผมตกใจที่เห็นเพลงเดินเข้ามาหาพร้อมข้าวของพะรุงพะรังในตอนพักเที่ยง
ผมสงสัยว่าเธอรู้ได้ยังไง แต่ไม่นานก็เฉลย
“พอดีเราเจอครูทิวา ครูบอกว่ามายด์ไม่สบายแล้วตอนเที่ยงให้เราซื้อข้าวมาให้”
อ้าว... เป็นงั้นไป ผมรู้สึกกระอักกระอ่วนเพราะต้องเจอเพลงในสภาพเดี้ยงอีกแล้ว

“ว่าไงนะ !? ยายเฒ่าโบ้ยให้คุณมาแทนเหรอ ?” ครูเมฆเบิกตากว้างเหมือนไม่พอใจ ส่วนเพลงก็ดูจะแปลกใจที่เห็นครูเมฆอยู่กับผม แถมยังแต่งตัวคล้ายกันอีก
“เอ่อ ครูเมฆหมายถึงใครเหรอคะ?” เพลงทำหน้างงชัดเจน เป็นผม ๆ ก็งงเหมือนกันแหล่ะ เขาเล่นเรียกไม่ไว้หน้าเลยนี่หว่า
“โอ๊ะ ไม่ใช่ดิ ครูทิวาสุดสวยใช้ให้คุณมาแทนเหรอครับ ?” เปลี่ยนเร็วจริงๆ
“ค่ะ” จากนั้นเพลงก็สังเกตผมแล้วถาม
“ทำไมมายด์ใส่ชุดนี้ ?”
“คือ........คือว่า”
“ตกน้ำป๋อมแป๋ม” ครูเมฆตอบทันควัน พลางค้นเสบียงแล้วเปิดห่อดู
“ตกน้ำ !? ที่ไหนอ่ะ มายด์ว่ายน้ำไม่เป็นไม่ใช่เหรอ ?” ยิ่งเพลงถามแบบนี้ผมยิ่งสมเพชตัวเองเข้าไปใหญ่
ไม่ทันได้ตอบ ครูเมฆก็โพล่งขึ้นมาอีก
“ตกสระ! เกือบตายแล้ว ดีที่ผมผายปอดช่วยชีวิตทัน”

“ผายปอด ! ! ! ! !” ผมกับเพลงตะโกนขึ้นพร้อมกัน

ครูเมฆหันมาเลิกคิ้วงงๆ
“ตกใจอะไร?”
“ป...เปล่าค่ะ / ครับ” 
“เอ้า ข้าวหมูกรอบ สองห่อเหมือนกัน” ครูเมฆยื่นข้าวให้ผม ส่วนเขาก็แกะกินอยู่บนเตียงข้าง ๆ โดยไม่สนใจใครอีก

“เพลงทานข้าวรึยัง?” ผมถามบ้าง
“เรียบร้อยแล้ว ขอโทษนะที่ไม่ได้มาทานด้วย”
“ไม่เป็นไร” ผมรู้สึกเศร้านิดหน่อยเพราะเดี๋ยวนี้เพลงไม่ค่อยมากินข้าวกับผมแล้ว ผมเข้าใจว่าเธอก็มีกลุ่มเพื่อนของเธอ
ต่างจากผม...ที่ไม่มีใครเลย

“ฝนจะตกแล้ว เพลงรีบขึ้นตึกเถอะ เดี๋ยวเปียก” ผมได้ยินเสียงฟ้าร้องมาแต่ไกล คาดว่า..อีกไม่นานฝนคงลงเม็ดหนาน่าดู
“จริงด้วย ใกล้หมดพักแล้ว งั้นเดี๋ยวเพลงไปเรียนก่อนนะ มายด์เองก็พักผ่อนให้มาก ๆ ล่ะ จะได้หายไว ๆ” ผมยิ้มรับให้กับความห่วงใย แต่พอเพลงเดินออกจากห้องผมก็กลับมาหงอยเหมือนเดิม

“เฮ้ย เมื่อไหร่จะกิน มัวแต่นั่งเหม่อคิดถึงแฟนอยู่ได้” ครูเมฆเอ่ยขึ้น
“เพลงไม่ใช่แฟนผมครับ เป็นแค่เพื่อน” ผมตอบตามจริงแล้วแกะข้าวกิน
“อ้าวเรอะ สาวสวยมาติดขนาดนี้ ทำไมไม่จีบ”
“เขาเป็นเพื่อนผม และผมก็ไม่ได้คิดกับเพลงแบบนั้นด้วย”
“โถ ชีวิตช่างเหี่ยวเฉา... วัน ๆ คุณคิดแต่เรื่องเรียนแล้วก็เป็นกระสอบทรายแค่นั้นเหรอ?” ผมรู้สึกฉุนกับคำพูดของครู ทำไมถึงชอบกระแนะกระแหนกันนักนะ

“ต่อไปนี้ผมจะไม่ยอมเป็นกระสอบทรายของใครอีกแล้ว !”
“โอ้ !!! เยี่ยม ! สุดยอดมากครับ แล้วผมจะคอยชม”
ครูเมฆตบมือเปาะแปะ ผมมองหน้าเขาอย่างโมโห แต่แล้วสายตาก็เผลอไปแอบมองที่ริมฝีปากครูได้ไงก็ไม่รู้

เมื่อกี้ ครูเมฆบอกว่าเขาผายปอดให้ผม
ถ้างั้น... ปากเขากับปากผมก็.........

“เฮ้ย มองอะไร ! ?” ครูเมฆตะโกนแล้วจ้องมาอย่างสงสัย ผมลนลานรีบยกมือปฏิเสธจนข้าวติดคอ
“โธ่เอ๊ย ไอ้.....! ไม่ใช่ดิ คุณ ! แค่หายใจให้เป็นจังหวะยังไม่รอดเลยเหรอวะ” ครูเดินมาที่เตียงแล้วยื่นแก้วน้ำให้ผม
“ข..ขอโทษครับ”
“จะขอโทษทำซากอะไร?” ครูพูดพลางถอนหายใจ
“เอ่อ เปล่าครับ”

ครูเมฆจ้องหน้าผมแบบมีข้อกังขา ในตอนนั้น ผมไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไรผมถึงได้บอกครูไปอย่างนั้น

“ครูครับ”
“คุณมีอะไรจะพูดก็พูดมาเลยได้ไหมหือออ ?”
“นั่นครั้งแรกของผม”

“ไม่เข้าใจ” ครูเมฆทำหน้างงมาก

“เอ่อ... ที่ครู...ช่วยผมจากน้ำไง”
“แล้ว?”

“จูบแรกผมครับ"


H
Thank you 

[akiko]

เรื่องราวน่าติดตาม
นี้เพิ่งจะเริ่มต้น
ครูมาเฟียมาแล้ว
รออยู่นะคะ 

[w1234]

 

[YELLOWSTAR]

เหอๆๆๆ  จูบแรกของผม   

อยากรู้ว่าครูเมฆจะทำหน้ายังไง ไม่เขิลม้วนกันไปเลยหรอ??   

[blanchard]

ชอบครูเมฆจัง... กวนซนทีน แต่ว่าน๊ารักอ่ะ...   
อยากรู้เรื่องต่อ อยากรู้เรื่องต่อ   

[♠DekDoy♠]

หนูมายด์ใสซื่อ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

กรี๊ดดดดดดดดดดดด หวานซะ นั่นจูบแรกของผม 555+
+1 ให้อีกจ้าขยันลงอย่างแรง
ปล. ขอเรื่องน้ำพุบ้างน๊าหายไปหลายวันแล้ว อิอิ

[สมุนไพร]

ครูเกรียนๆ

[m_pop91]

ครูเมฆเกรียนที่สุด ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาา

[ΩPRESTOΩ]

ป๊าดครูเมฆขโมยเฟิร์สคิส
รับผิดชอบมาซะดีๆ  

ครูเมฆกวนประสาทที่สุดในสามโลก