หัวข้อ: EP.31 (END) ♠ 04/08/15 M ♠ M 『 ▷ ▷ ▷ ▸ ครูผมเป็นมาเฟีย (จริงดิ!!!?) 』

[BeeRY]

อย่างครูเมฆจะเข้าใจจูบแรกไหมเนี่ย เกรียนซะขนาดนั้น

[nunamicky]

น้องมายด์+ครูเมฆ
รอลุ้นให้คู่นี้เค้าคลิกกันเร็วๆ
+1 ค่ะ

[indy❣zaka]

ครูแกแนวได้อีกอ่ะ
เหมือนวันๆแกไม่สอน เอาแต่้เดินยุ่งกะชาวบ้านเขาไปเรื่อยเลย 

มาอ่านเรื่องใหม่คุณโบแบงค์ กอดดดด 

[mayuree]

จูบแรกกกกกกก
รับผิดชอบซะ! หึหึหึ

[foyer]

M ♠ M


หลังเลิกเรียนฝนหยุดตกพอดี ผมเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่ยังชื้นอยู่มาเปลี่ยนเพราะวันนี้ต้องรีบกลับ

“เสื้อแห้งแล้วเหรอครับครู ?” ไอ้กระจอกถาม ไม่รู้ทำไมเห็นหน้ามันแล้วหงุดหงิดจัง
“ก็ไม่แห้งอ่ะดิ แต่ผมมีธุระต้องไปแล้ว” งานมันช่างลูกใหญ่เท่าภูเขาไฟฟูจิ หน้าที่แม่งก็เยอะเหลือเกิ๊น ไม่รู้จะให้กูเป็นอะไรหลายอย่างนักหนา
“คุณเองก็ดีขึ้นแล้วใช่ไหม งั้นผมไปล่ะ”
ไอ้กระจอกคงกลับบ้านเองเป็น... มันจมน้ำก็ไม่ได้หมายความว่าต้องความจำเสื่อมหรือพิการนี่หว่า

ผมเดินมาขึ้นแท็กซี่หน้าโรงเรียน แต่ก่อนขึ้นเห็นหลังไว ๆ ของยายเฒ่าซ้อนมอไซต์ภารโรงกลับเข้าไป
หึ๊ยยย หงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม !
ยายเฒ่าปล่อยผมให้เผชิญชะตากรรมพิศวงอยู่คนเดียว มันช่างโหดร้ายยิ่งนัก
      ก็.........
         หลังจากไอ้กระจอกบอกผมว่า การ ‘ผายปอดขั้นเทพ’ ของผมเป็น
                ‘จูบแรก’ ของเขา
                  ผมก็ถึงกับมึนส์ไปพักหนึ่ง

คือ...... มึงต้องการจะสื่ออะไรกับกู ?
กูช่วยชีวิตมึง แล้วกูยังต้องรับผิดชอบเป็นสามี (?) หรือภรรยา (!?) มึงด้วยหรือออ ? ? ?
มึงจะเอาแบบนั้นใช่ไหม ?


มันจะมากเกินไปแล้วววว ! ! ! 

ผมพยายามปัดความรับผิดชอบโดยการแสร้งทำไม่รู้ไม่ชี้ กูไม่เข้าใจ อินโนเซ้นส์ แอ๊บแบ๊ว
เปลี่ยนเรื่องคุยอ้อมประเทศจากไทย ไปเขมร จากเขมรต่อ ฮ. ไปเกาะมาดากัสก้า แล้วพายเรือขึ้นฝั่งที่อิรัก เดินเท้าต่อไปยังเอธิโอเปีย
ผมมองหน้าไอ้กระจอกดูมันจะเหนื่อยกับการเดินทางเลยทิ้งให้มันศึกษาวัฒนธรรมต่างชาติแล้วผมชิ่งกลับประเทศไทย 

RRR~
โอ๊ะ... ใครแม่งโทรจิกกูอีกแล้ว ‘ไอ้คม’
“ว่าไง?” ผมเก็กขรึม
“นายรออยู่ครับลูกพี่”
“รอต่อไป กูก็รีบ”
“ไม่เกินสิบนาทีนะลูกพี่” ไอ้คมกระซิบ
“เยสสเป็ดดด ! รถติดฉิบหายยย !” กูจะไปทันได้ไงวะ ซาร่า
“ขอร้องล่ะครับลูกพี่ ถ้านายโมโหผมซวยแน่”
กูจะต้องรับผิดชอบชีวิตคนทั้งโลกเลยหรือไง?........โอ้ มาย ก็อดด ! ! !
      เกิดเป็นกูนี่ สารพัดอย่างจริง ๆ

   ผมตัดสินใจลงจากแท็กซี่กลางถนนแล้วซ้อนท้ายวินกลับคฤหาสน์
   
......ที่นี่คือ...บ้าน ‘ชั่วคราว’ ของผมเองว่ะ.....
         ‘คฤหาสน์ทรัพย์สถิตยืนยง’ แค่นามสกุลก็บ่งบอกถึงความรวย แถมไม่รวยเปล่ายังแอบมีธุรกิจอะไรลับ ๆ ล่อ ๆ อีกต่างหาก แต่อย่าเพิ่งไปสนใจเรื่องนั้นเลยว่ะ เอาเหตุการณ์เฉพาะหน้าก่อน

“ทำไมถึงเพิ่งโผล่หัวมา !?” ทันทีที่เหยียบพื้นแกรนิตเข้าไป คนที่ผมเรียกว่า ‘นายใหญ่’ ก็ยืนสะกรำรออยู่แล้ว
เชี้ยเอ๊ย ฝนตกนอกบ้านแล้ว ในบ้านยังจะโครมใส่กูอีก
“ขออภัยครับ รถติด” ผมโค้งคำนับ แล้วแอบเหลือบมองนิดนึง
“ตามฉันไปที่ห้องทำงาน !” นายไม่ยักพูดอะไรมากกว่านั้น นอกจากไอ้คมที่ยืนยิ้มแหย ๆ แล้วโบกมือบ๊ายบายให้
สัดหนิ ! ! ! 

บรรยากาศในห้องทำงานนี้เป็นอะไรที่น่าอึดอัด
ส่วนไปป์ที่เขาคาบทำให้ผมรู้สึกว่านายช่างกวนตีนดีเหลือเกิน....

“โรงเรียนเป็นยังไงบ้าง ?” เขาถามเสียงเครียด แต่แม่งก็เครียดประจำวันอยู่แล้ว
“เด็ก ๆ น่ารักดีครับ” อ้าว...ทำไมตอบไปอย่างงั้นวะกู แต่คิดไปคิดมาก็มีน่ารักเยอะแยะจริง ๆ นี่หว่า
เออ...แล้วใครที่กำลังคิดว่าผมรวมไอ้กระจอกอยู่ในนั้นนะ ไม่จริง ไอ้หมอนั่นไม่เข้าข่ายเลยซักนิด
“ฉันหมายถึงอย่างอื่น ?” อย่างอื่นเหี้ยไรครับนาย
“ก็ดีครับ ได้มาตรฐานสากล” โดยเฉพาะหน้าตา
“ลูกชายฉันจะกลับมาอีกสองอาทิตย์ ดูทางให้ดี ๆ ล่ะ”
“ครับผม”
      แหม่ คนศัตรูเยอะก็อย่างนี้ล่ะวะ ลูกชายนายใหญ่จะกลับจากเมืองนอกมาเรียนต่อ ผมก็มีหน้าที่ไปดูแลอารักขาสอดส่องความเรียบร้อยในโรงเรียนให้
      แต่ที่มาเป็นครูนี่ไม่ใช่แค่มาทำงานให้นายอย่างเดียวหรอกนะครับ งานอื่นผมก็มี
      แล้วมันก็เกี่ยวพันกับตระกูลนี้เป็นห่วงโซ่อาหารด้วย
เหอะ ๆ งานเสี่ยง ๆ ขอให้บอกไอ้เมฆ... ทำให้ได้ แต่ขอค่าตัวแพงพอ ๆ กับชีวิตผมด้วยละกัน 
      
“แล้วเรื่องครูเกดไปถึงไหนแล้ว...?” นายถามต่อ
“สืบอยู่ครับ กินยาไอ้เชษฐ์เข้าไปเส้นเลือดในสมองแตกยังไม่ฟื้นเลย”
“อาการพอไหวไหม?”
“โคม่า จะตายแหล่มิตายแหล่”
“อืมมม....” นายเอามือลูบคางแบบใช้ความคิด
ท่าทางแบบนี้...อย่าบอกนะว่ากูต้องไปทำงานแทน !!!! 

“ฉันรู้ว่างานแกก็เยอะ แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แกคงต้องทำงานแทนครูเกดไปซักระยะ”

โอ้วววว  ชิททททท!!!!!!!!!!!!!!!

        ผมเดินหมดเรี่ยวแรง หมดพละกำลังออกมาจากห้องทำงาน พอไอ้เชี่ยคมเห็นรีบวิ่งมาเยาะเย้ยกรูทันที
   “เป็นไงมั่งลูกพี่ จวกเละเลยป่ะ ?” จวกบ้านป่ะป๊าหม่าหม๊ามึงสิ !
   “กูไม่อยากเห็นหน้ามึ๊งไอ้หอกหัก !” ผมยกรองเท้าลูบหน้ามันไปที พอดีกับที่มีเพื่อนในสังกัดคนหนึ่งเดินมาหาพร้อมยื่นกุญแจให้
   
   “เมฆ นายบอกว่างานใหม่ต้องเดินทางบ่อยเลยให้รถไปใช้สองคัน”
   “กูก็มีรถเหอะ แสดดด” ทำงานตัวเป็นเปเตโต้ขนาดนี้ กูจะไม่มีปัญญาซื้อรถเลยรึไง
   “รู้ ๆ แต่รถมึงเพิ่งโดนยิงพรุนมาไม่ใช่เหรอ ? หรือว่าซ่อมเสร็จแล้ว ?” อย่าตอกย้ำความอัปยศของข้าพเจ้าเถอะได้โปรด
   “ไม่มีวันเสร็จ กูแค่อยากบอกเฉย ๆ ว่ามีรถ” ผมรับกุญแจแล้วเดินออกไปพร้อมไอ้คม

   โถ ๆ ๆ นายช่างใจกว้างเหมือนมหาสมุทรอาร์คติก !
   
“กันกระสุนด้วยลูกพี่ คันนี้อ่ะ นายแม่งโคตรใจดีเลย” ไอ้คมดี้ด้ายังกับจะได้เอาไปใช้เอง
   “ไอ้ง่าวเอ๊ยย นายให้รถกันกระสุนกู เพราะงานกูเสี่ยงตายเชี้ย ๆ อ่ะดิ” คันหนึ่งมีไว้ใช้ในชีวิตประจำวัน อีกคันหนึ่งมีไว้ไปตาย
   
   ผมล่ะโคตรเกลียดงานส่ง ‘ของ’ เลยว่ะ ไม่อยากเจอน้ำหน้าไอ้พวกที่ทำธุรกิจด้วย แม่งเอ๊ย แต่ละตัวคงพากูหลอนจนนอนไม่หลับ ผมเคยไปทำครั้งนึงเล่นเอาแดกข้าวไม่ลงไปสองวันครึ่ง

ผมจำใจขับรถธรรมดากลับบ้าน ‘ชั่วคราว’ ของผมอีกแห่งหนึ่ง อีกคันที่กันกระสุนให้ไอ้คมเอาไปเก็บเซฟเฮ้าส์
และโปรดอย่าสงสัยว่าผมไม่มีบ้านถาวรกับเขามั่งหรือ?
   ตอบ ณ บัดเดี๋ยวนี้เลยก็ได้ว่ะ ว่า ‘ไม่มี’
      มันจำเป็นต้องไม่มี ไม่ใช่ไม่อยากมี
         งานที่ผมทำเป็นอะไรที่ลับมาก ลับถึงขั้นว่าพ่อตายแม่ป่วยก็ห้ามพูดอะไรออกมา
จะว่าไปแม่งก็เครียดดีเหมือนกัน
   
วันต่อมาที่โรงเรียน ผมยังไม่ทันก้าวขาอีกข้างเข้าห้องพักครูเลย ไอ้ครูเสกก็ยืนทำหน้าเหี้ยมใส่ผมอีกแล้ว
   “ครูเมฆ!!!”
   “ว่าไงคร้าบ ?” จะระเบิดขี้หูกูแต่หัววันเลยรึไง !
   “คุณขับรถมาเหรอ !?”
   “แปลกรึไง ?” ผมถามกลับไปมั่ง
   “คุณยังไม่ได้ทำเรื่องขอที่จอดรถครู !”

   ห่ะ ? ? ? โรงเรียนมีกฎบัดซบนี้ด้วยเหรอ แค่จะจอดรถยังต้องขอ มันจะอะไรกันนักกันหนาวะเนี่ยจอร์ช!
   “นี่เอกสาร คุณทำเรื่องไปที่ห้องธุรการ แล้วเดี๋ยวเขาจะจัดหาที่จอดรถให้คุณ”
   
   บัดซ๊บ ! ! ! ! ! ! 

   “ครูเมฆคะ มีเด็กมาขอพบ”
   โอ๊ะ มาสอนแค่สามวันเอง ชื่อเสียงกูโด่งดังแล้วหรือนี่ ผมอารมณ์ดีขึ้นแล้วยิ้มกรุยทางออกไปหวังว่าคงมีเด็กสาวน่ารัก ๆ แอบปลื้มกับความหล่อขั้นเทพหรือการสอนคณิตขั้นหยุดโลกของผม
      แต่....
เปล่าเลย
               
                  คนที่ผมเห็นตรงหน้าคือไอ้กระจอก ! 
                  
โอ้ว ชิท มึงกลับจากเอธิโอเปียแล้วเหรอวะ ! ! ! ! ?                   
   “เอ่อ สวัสดีครับครู” เห็นมึงแล้วกูเซ็ง
   “มีไร ?” ผมทำตาแข็ง เด็กมันก็ก้มหน้านิดนึง แล้วยื่นของบางอย่างให้

   อ๊ะ... อย่าบอกนะว่า...................................

            อ่ะจ๊ากกกกก!!!!!!  ผมรีบคว้าใส่มือหมับแล้วเก็บเข้ากระเป๋ากางเกงทันที
            
“คุณ ! นี่คุณเก็บได้ที่ไหนเนี่ย !?” โธ่ ชีวิตกู จบสิ้นลง ณ วันนี้แน่นอน
“ในห้องพยาบาลครับ ครูลืมทิ้งไว้” ไอ้กระจอกตอบแบบกลัว ๆ
“แล้วทำไมถึงไม่บอกห๊ะ จะเงียบอมพะนำไว้ทำส้นเท้าอะไร ! ?” หึ๊ยย ไม่รู้จะด่ามันยังไงดี แต่ตอนนี้กูอยากแร๊บมากเลย
“ก็...... ก็ผมไม่รู้จะคืนยังไง ผมไม่รู้จักบ้านครูนี่ครับ”
“ไม่ได้เปิดดูอะไรในนี้ใช่ไหม ?” ผมจับไหล่เขาถามเสียงเครียด
“ป...เปล่าครับ” ไอ้กระจอก มึงจะหลบตากูทำไม ! แบบนี้แถวบ้านเรียกมีพิรุธนะเว้ย !!! ผมขยับหน้าเข้าไปจ้องอย่างคาดคั้น ส่วนไอ้กระจอกก็เอาแต่หลบ เอียงหน้าหนี
“ค..ครู” เสียงเขาสั่น ๆ
“อะไร !!!”
“เหม็น...” เหม็นห่าอะไรวะ กูว่าออกจะหอม...
หืออออ???? กลิ่นมันอยู่ใกล้ ๆ นี่แหล่ะ เหมือนยิงเลเซอร์เข้าจมูกผมเลยคับ
....หาไม่นาน ในที่สุดก็บรรลุที่มา
ไม่อยากจะเชื่อ !!!! ไอ้กระจอกแอบใช้คริสเตียน ดิออร์เหรอวะเนี่ยยยย

“ครู... ผมเหม็นบุหรี่อ่ะ”
ผมชะงักนิดนึง แล้วปล่อยไหล่เขา ว่าไงนะ ? บุหรี่กูกลิ่นอ่อนละมุนเหมือนใยไหม ทำไมไอ้กระจอกถึงพูดว่าเหม็นล่ะ !!!?

“คือ...” เด็กตั้งท่าจะพูดต่อ
“ผมไม่ได้เปิดดูอะไรในมือถือครูเลยจริง ๆ นะครับ แต่ว่ามีคนโทรเข้ามาหลายรอบมาก ผมก็เลยรับ”

“ว่าไงน้าาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

ความรู้สึกผมเหมือนตกลงไปในปล่องภูเขาไฟแล้วระเบิดเป็นลาวา
ผมตกใจลากไอ้กระจอกออกไปยังสถานที่ไพรเวททันที
      ในโรงเรียนผมไม่รู้จะไปที่ไหน นอกจากข้างหอประชุมตอนเจอเด็กนี่โดนตื๊บครั้งแรก
         “ครู เป็นไรอ่ะ?”
         “ยังมีหน้ามาถาม !!!”
         “ผมผิดอะไรครับ ?” เอาเถอะ เด็กมันคงไม่ได้ตั้งใจ
         “...เล่ามา คุณรู้อะไรบ้าง ?” ผมชักจะรู้สึกหวาด ๆ กับคำตอบ
         “เอ่อ... ผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจ เขาบอกให้ครูไปเอาเสื้อกันหนาวกับกระทะที่ สน. อ่าครับ”
         บรรลัยแล้ว!!!
         “ครูลืมของทิ้งไว้ที่สถานีตำรวจเหรอ?”

ผมตกใจรีบตะครุบปากไอ้กระจอกให้เงียบ เด็กมันดิ้นนิดหน่อย แต่ก็ยอมนิ่งในที่สุด
   “อย่าไปพูดเรื่องนี้กับใครเข้าใจไหม !!!? พ่อแม่ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง สัตว์เลี้ยง แมลงหวี่ แมลงวัน คุณเจอใครก็ห้ามพูดเข้าใจไหม !!?”
   “อืออ”
   “พยักหน้าเร็ว !!!” ผมขู่ แล้วดันหัวไอ้กระจอกให้ก้มลง
   
โอเคจบเรื่อง

ยังไม่ทันที่จะปล่อยปากเขาให้เป็นอิสระ เสียงกวนตีนๆ ของใครบางคนก็ดังขึ้น

“โว้ววว ทำอะไรกันน่ะ!!!?” ไอ้เด็กเกรียนโจ้กับพรรคพวก มึงมาได้จังหวะมากก
   
      “ครูเมฆ กับ ไอ้มายด์..........” มันชี้นิ้วไปมา

         “จะทำอย่างนี้กันเหรออออออ?” ไอ้โจ้ยกนิ้วกลางเสียบเข้าไปอีกมือที่ทำเป็นวงกลม
         ชีวิตหนอชีวิต กูจะซวยไปถึงไหนวะเนี่ย !!!

H
Thank you!
น้ำพุขอดองซักพักเน้อ พิมไม่จบตอนซักที 

[เพื่อนบ้าน]

 

กระซวกคนแต่ง หึหึ

ไรอ่ะ คุณเธอคึกมากเลย อัพติดๆๆๆๆ
นี่มาล่อให้อยากแล้วจะจากไป(อัพห่างๆ)อ่ะเปล่า

แต่ยังไม่ได้อ่าน ไว้กลับบ้านก่อน แบร่ !!~ 
แต่เท่าที่อ่านอินโทรกะตอนหนึ่งมาก็ฮาดีนะ หนุกดีๆ

ปล.เค้าคิดถึงน้ำพุนะ ฝากกอดเด็กต่างดาวให้เค้าด้วย คิคิ

[yeyong]

กำลังลุ้นจริง
ดูเหมือนชีวิตมาเฟียกำลังเข้าสู่หายนะ หึหึหึ

[โจ๊กกุ้ง]

ลูกนายใหญ่จะเป็นยังไงอะ  ตอนนนี้ให้อารมณ์ my boss my hero เลย

[Newvy_lovely_world]

ลุ้นเจ้าคร้า แฮ่ๆๆ

ชีวิตมาเฟียน่าสนุก

 

[YELLOWSTAR]

เหอๆๆๆๆ  ครูเมฆกับมายด์โดนเข้าใจผิดซะแล้วว  เอ๊ะหรือว่าเข้าใจถูกกันแน่หว่า? 

ว่าแต่ใครโทรมาหรอ?  กระทะอะไรนั่นคืออะไร?

[nunamicky]

โอเคจ้า
ยังไงก็เอาครูเมฆกับน้องมายด์มาขัดดอกไปพลางๆ ก่อนน้า

[indy❣zaka]

แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอาน้ำพุมาด้วยจิคุณโบขาาาาาา
กำลังหวานค้างกับเคนนี่อยู่เลย

[nevergoodbye]

ชอบคุณครู อร๊ายยยยยย (เม้นกี่ครั้งก็มีแต่คำนี้ 555)

[ต่ายน้อย]

ท่าทางจะวุ่นวายน่าดู
ครูเมฆนี่ฮาเอาโล่เลย

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

ขอแวะมาฮาตอนท้าย 555+ ครูจะทำแบบนี้กันเหรอ กร๊ากกกกกกกก

[akiko]

ท่าจะสนุกนะตอนต่อไป มีลุ้น
เมฆกับมายด์อาจได้ทำภาระกิจลับระดับชาติด้วยกัน

[ΩPRESTOΩ]

  ชีวิตครูเมฆ วุ่นวายดีแท้

[Triple]

ชอบดิบ ๆ เถื่อน ๆ จัง หุหุหุ

[BeeRY]

ไอ้เด็กโจ้ ตอนหลังจะกลายเป็นลูกน้องครูเมฆอ๊ะป่าวเนี่ย ชอบมาเจออะไรดีๆอยู่เรื่อยเลยนะ
แต่งานครูเมฆนี่หนักเอาการ เป็นภารกิจระดับชาติเลยนะ

[♠♥♦♣]

มาอ่านด้วยคน^^

[tarkung]

ขอสนับสนุนและให้กำลังใจในการแต่งเรื่องนี้ต่อไปนะครับ

จะรอคอยอ่านตอนต่อๆไปนะ

[mayuree]

ชีวิตมายด์คงจะไม่มายด์แล้วล่ะ คิดว่านะ
อ่ะโธ่  เรานึกว่าจะเป็นลูกชายมาเฟียซะอีก ที่แท้ก็ท่าทางจะเป็นมือหนึ่งขององค์กร   ละมั้ง  อิอิ

[w1234]

รออ่านตอนต่อไป^^

[foyer]

M ♠ M

ตั้งแต่ถูกพวกไอ้โจ้เข้าใจผิดเรื่องของผมกับครูเมฆวันนั้น... พวกมันก็เลิกกระทืบผมเปล่า ๆ แต่เปลี่ยนวิธีการแกล้งแบบใหม่ที่ทำให้ผมทั้งโกรธทั้งอายไม่แพ้กัน
ในเย็นวันหนึ่งหลังเลิกเรียน พวกมันลากคอผมไปห้องน้ำหลังตึกคหกรรมซึ่งค่อนข้างเปลี่ยวมากในตอนเย็น ๆ แบบนี้จะไม่มีใครผ่านมาเลย ซึ่งตรงนี้พวกไอ้โจ้จะแอบมาสูบบุหรี่กันประจำ ผมตั้งใจไว้..ไม่ว่ายังไงก็จะไม่ยอมถูกทำร้ายร่างกายฟรี ๆ อีก จึงพยายามต่อสู้ดิ้นรนอย่างสุดความสามารถ

“มึงเป็นห่าอะไรวะไอ้มายด์ มึงเมาค**ครูเมฆเหรอถึงกล้าหือกับกูแบบนี้ !!” ไอ้โจ้ตบหน้าผมฉาดใหญ่ ผมไม่ยอมกลั้นใจจะลุกขึ้นถีบคืน แต่ก็เจอพวกเพื่อนมันรุมยันไว้ก่อน
“ไอ้เหี้ยมายด์มึงมันตุ๊ด! กูว่าแล้วว่ามึงต้องไม่ใช่ผู้ชาย! ไอ้สัด !”
“มึงนั่นแหล่ะไอ้หน้าตัวเมีย!” ผมสวนมันคืนไปทั้งที่ไม่เคยกล้าทำแบบนี้มาก่อน
“มึงมันยิ่งกว่าตุ๊ดอีก ! แน่จริงมึงทำไมต้องพาพวกมารุมกูด้วย มึงกล้าตัวต่อตัวกับกูไหม!!?” ผมตะโกนออกไปอย่างโกรธแค้น แม้ว่าหลังจากนี้พวกมันอาจจะโกรธมากถึงขั้นทำผมเจ็บปางตายก็ตาม
“นี่มึงกล้าขึ้นเสียงกับกูเหรอ !? ลูกหมาอย่างมึงกูเตะทีเดียวก็กระเด็น อย่าริมาท้ากู !!” ไอ้โจ้ยกเท้าถีบผมอีกทีจนล้มกลิ้งไปกับพื้นห้องน้ำ

   “ถอดเสื้อผ้ามัน !!!!”

สิ้นเสียงไอ้โจ้ผมถึงกับช้อค รีบป่ายมือเปะปะ ยกตีนถีบพวกไอ้โจ้พัลวัน
   “ไม่เอา!!! อย่า!!!”   
   “มึงแอบชอบครูเมฆล่ะสิไอ้เหี้ยมายด์? ครูเมฆหล่อล่ำขนาดนั้นคงสเปคตุ๊ดอย่างมึง !”
“อ๊ากกก ปล่อยยยย!” เสื้อผ้าผมถูกกระชากออกไปจนหมดตัว ไม่เหลือแม้แต่กกน. ซักชิ้นเดียว
ผมมองพวกไอ้โจ้อย่างเคียดแค้น พยายามจะแย่งเสื้อผ้าคืนแต่ก็ไม่เป็นผล

“ต่อไปสนุกแน่น้องมายด์... ถ้ามึงชอบครูเมฆ เดี๋ยวกูจะช่วยสงเคราะห์ให้” ไอ้โจ้พูดแล้วเดินไปที่ประตูห้องน้ำ
“ม...มึง จะทำอะไร?” ผมหน้าซีดที่เห็นมันเอาเสื้อผ้าผมติดมือไปด้วย
         และในตอนนั้นเอง มันก็ปิดประตูห้องน้ำแล้วล็อคกลอนขังผมไว้ข้างใน

            “อะ ไอ้โจ้ !!! ปล่อยกู !!! อย่าขังกูไว้แบบนี้ !!!”
         ผมทุบประตูห้องน้ำอยู่นานจนเจ็บมือ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าพวกมันจะกลับมา...

            “ช่วยด้วย !!! ช่วยด้วย !!! มีคนติดอยู่ในนี้ครับ ช่วยด้วย !!!!”
               ผมตะโกนอยู่นานจนเจ็บคอ โรงเรียนผมอาณาบริเวณกว้างขวางมากคนดูแลไม่ทั่วถึง ยิ่งตรงนี้ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ค่อยมีใครผ่านมา ซักพักเมื่อเริ่มรู้สึกว่าร้องไปก็ไม่เป็นผล ความเคียดแค้นเจ็บใจมันก็กลั่นออกมาเป็นน้ำตา
      “ฮึก ฮือออ ๆ ๆ” ผมยืนร้องให้อยู่ในห้องน้ำคนเดียว ทั้งที่คิดว่าต้องเข้มแข็ง ต้องไม่ยอมแพ้พวกมัน แต่สถานการณ์ตอนนี้มันทำให้ผมกลัวมากจริง ๆ 
แสงสว่างตอนเย็นเริ่มลดลงเรื่อย ๆ ผมพยายามหาทางออก แต่มันก็ไม่มีทางไหนเลยนอกจากประตูทางเข้าที่เดียว

ก๊อก ก๊อก

ผมสะดุ้งกับเสียงที่ประตู...

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เฮ่ลลลโลววววว มีใครอยู่ไหม?”
           อ่ะ...น...นั่นเสียงครูเมฆ!!!
ผมรีบวิ่งไปที่ประตูแล้วตะโกนอย่างสุดแรง

“ครู!!! ครูช่วยผมด้วยครู!!! ฮืออ” ผมดีใจจนร้องไห้ออกมาอีก

“อ้าว... มีคนอยู่จริงเหรอวะ !?” เขาอุทานเสียงหลง
“ครูเมฆ ผมมายด์ครับ! ช่วยผมด้วยครู!!!”
“ใจเย็น ๆ จะเปิดให้แล้ว”
ซักพักผมก็ได้ยินเสียงกุกกัก พอครูเปิดประตูออกมาผมก็โผกอดเขาไว้ทั้งตัว
“เฮ้ย ๆ ๆ” ครูเมฆร้อง

   ผมไม่ได้สนใจอะไร ตอนนี้แค่อยากสัมผัสใครสักคนเพื่อให้รู้ว่าผมไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว ผมกลัวมากนึกว่าจะต้องโดนขังที่นี่ทั้งคืนแล้ว
   “คุณ....ทำไมเปลือย?” ครูเมฆถามหลังจากผมสงบสติได้แล้ว พอรู้สึกตัวผมก็รีบหันหลังให้เขา ผมอายมากไม่รู้จะเอามือปิดตรงไหนดี
   “โดนไอ้พวกนั้นแกล้งอีกแล้วล่ะสิ ถึงว่าล่ะ แม่งแปลก ๆ” ครูเมฆบ่น
“เอ้า ใส่เสื้อผมไว้ก่อน” เขาถอดเสื้อตัวเองมาให้ผม
   ผมรับไปอย่างซาบซึ้งใจ ถึงบุคลิกจะไม่ให้แต่ครูเมฆเป็นคนดีจริง ๆ
   “เฮ้ย อย่ามัวแต่ร้อง รีบใส่ดิ จะได้กลับกัน”

   ปัง!!
   แกร๊ก!!!


         “ฉิบ........หาย”

ประตูปิดลงอีกครั้งพร้อมเสียงสบถของเขา
   “ไอ้เด็กเปรต!!! ถ้าออกไปได้กูจะฆ่าพวกมึงเรียงตัว!!!” ครูเมฆตะโกนพลางถีบประตูอย่างแรง
แต่ดูเหมือนการทำแบบนี้จะเป็นสิ่งไร้สาระเสียเวลา ครูเลยหยุด
   “เฮ้อออ ซวยชิบเป๋งเลยกู !!!” เขาเกาหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด
   
   “ครูครับ ผมขอโทษ” ผมพูดด้วยความรู้สึกผิดอย่างมากที่ทำให้เขาต้องมาลำบากด้วย
   “เอาเถอะ ใจเย็น รีบใส่เสื้อ ผมพกมือถือมา เดี๋ยวโทรเรียกคนมาช่วย” ครูเมฆบอกเหมือนจะใจเย็นลงนิดนึง

จากนั้น...เขาก็หยิบโทรศัพท์มากดแล้วหันหลังให้ผม

“โหล ไอ้คม มึงมาที่โรงเรียนกูหน่อย....สัด! อย่าถามมาก บอกให้มาก็มา เออ ตอนนี้กูอยู่ห้องน้ำหลังโรงเรียน เอาคีมมาด้วย เออๆ เอาที่มันตัดแม่กุญแจได้ หรือเหี้ยอะไรก็ได้ เร็ว ๆ ด้วย!” ครูเมฆวางสายแล้วหันหน้ากลับมาหาผม
“รอแป้บเดี๋ยวก็มีคนมาช่วยแล้ว”
“...............................”

ครูเมฆชะงักไปที่เห็นผมมองหน้าเขาเงียบ ๆ
“ครู...สักด้วยเหรอครับ?” ที่ผมเห็นมันเป็นลายอะไรก็ไม่รู้ เต็มแผ่นหลังเลย ตอนนี้ก็เริ่มจะมืดแล้วผมเลยไม่แน่ใจว่ารูปอะไรแล้วก็ไม่แน่ใจในสีหน้าครูด้วย
“สักไม่ได้รึงายยย?” ครูถามกลับหลังจากเงียบไปพักหนึ่ง
“เอ่อ...” ผมเลือกไม่ออกความเห็นใด ๆ จะดีกว่า 
“แต่คุณก็อย่าบอกใครว่าผมสักล่ะ ผมไม่อยากกลายเป็นขี้ปากคนทั้งโรงเรียน”
“ไม่มีใครรู้เหรอครับ?” ผมถามด้วยความสงสัย
“ไม่มีหรอก ขืนมีก็หูระบมสิ” ครูเมฆทำหน้าเซ็ง 
“เอาเถอะ อย่าถามมากเลย คุณมีหน้าที่เงียบปากอย่างเดียวก็พอแล้ว” 
“ครับ” ผมพยักหน้า


ระหว่างรออยู่นั้นผมก็เริ่มสงสัยในตัวครูเมฆขึ้นมา....
ที่จริงผมก็สงสัยเขาตั้งแต่แรกแล้ว ทั้งลักษณะท่าทาง การพูดจา แม้แต่วิธีการสอนมันก็ดูไม่เหมือนครูปกติธรรมดาทั่วไป
      โดยเฉพาะรอยสักเนี่ยดิ เขารับมาเป็นครูได้ด้วยเหรอ?
ไหนจะโทรศัพท์มือถือที่โทรเข้ามาพูดเรื่องแปลก ๆ อีก

ครูเมฆ...ต้องมีเรื่องอะไรปกปิดซ่อนเร้นคนอื่นอยู่แน่ ๆ !
      
“ลูกพี่ ! ! ลูกพี่อยู่ไหนคร้าบ ! ! ?” มีเสียงคนตะโกนมาจากข้างนอกหลังจากเวลาผ่านไปพักใหญ่ 
“ไอ้เชี่ยคม !” คนที่คุยโทรศัพท์กับครูมาช่วยแล้ว
“ลูกพี่อยู่ในนี้ใช่ไหม?” 
“มึงรีบเปิดประตูพอ ไม่ต้องพูดมาก !!”
“ครับ ๆ”
      
         พอประตูเปิดออกได้ปั๊บ ครูเมฆก็จัดการถีบคนที่ชื่อคมทันที
   “โอ๊ย ถีบผมทำไมอ๊ะ? ลูกพี่ติดอยู่ในนี้ได้ไง แล้วทำไมไม่ใส่เสื้อ ร้อนเหรอครับ?” เขาถามเป็นชุดจนกระทั่งสายตาเบนมาเจอผม

   “เจร้ยยยยยยยยยยยยย!!!!!! Who is that kid, my lord!!?” เขาชี้นิ้วมาที่ผมแล้วทำหน้าตกตะลึงสุดขีด
   “Don’t tell me, you did something with him here……… OH MY GOD!!!”
   “คิดเหี้ยอะไรของมึงหุบปาก!!!” ครูเมฆส่ายหัวแล้วรีบเดินออกจากห้องน้ำไปทันที ส่วนคนชื่อคมก็เดินตามไม่ลดละ
   “เขายังเด็กอยู่เลยนะลูกพี่ แล้ว...ทำไมไม่เข้าโรงแรมมาทำอะไรกันตรงนี้”
   
   ผัวะ!
   
   ครูเมฆฟาดกบาลไปฉาดใหญ่จนคนชื่อคมเงียบกริบ
   “ไอ้หอกหัก !!! นั่นลูกศิษย์กู แล้วกูโดนขังในห้องน้ำอับ ๆ จะมีอารมณ์ไปทำเชี้ยอะไรได้วะ!!!” ครูเมฆพูดแบบโมโหมาก จากนั้นเขาก็เดินดุ่ม ๆ ออกไปจากตรงนั้นโดยไม่สนใจใคร
 
   พอผมอยู่สองคนกับคนชื่อคม เขาก็หันมามองผมหัวจรดเท้า
      “ชื่ออะไรเหรออตัวเองงง?” ถามซะขนลุกเลย   
      “...เอ่อ...มายด์ครับ” ผมมองเขาอย่างระแวง
      “สมชื่อสุด ๆ ไม่ต้องกลัว ๆ พี่ชื่อคมเป็นลูกน้องพี่เมฆ” ครูมีลูกน้องด้วย ? พอพี่คมพูดแบบนี้แล้วผมเลยพาลนึกไปถึงว่าครูเมฆเป็นหัวหน้าแก๊งค์อะไรซักอย่าง
            “ขาวจังเลยนะหนุ่มน้อย แต่ว่าทำไมหน้าบวมช้ำ ๆ ?”
         เขายื่นหน้ามาสำรวจใกล้ ๆ 
      “หรือว่าลูกพี่.....เล่นซาดิสม์ !!!?”
      “ม..ไม่ใช่นะครับ ผมโดนเพื่อนแกล้งแล้วครูมาช่วยต่างหาก”
      “หืออ ลูกพี่เนี่ยนะ อ่อ ๆ ๆ อย่างนั้นเองเหรอออ? ลูกพี่เราใจดีเกินคาด แต่ทำไมเขาถึงยอมโดนขังล่ะ?” ใครจะไปยอมเนี่ย
“ครูเมฆไม่ได้ยอมหรอกครับ แต่เราแค่ออกไปไม่ทัน” ผมได้ยินพี่คมพึมพำว่าไม่น่าเป็นไปได้
“เอ้อ ! ว่าแต่เสื้อผ้าล่ะ ? ใส่แบบนี้ไม่หวิวเหรอออ ?” เขาถามต่อ ผมอายก็รีบหุบขาแต่มันก็ไม่ช่วยอะไรเท่าไหร่
      “ไอ้ห่าคม !!!! หุบปากแล้วตามมาซักที !!!” เสียงครูตะโกนมาจากข้างหน้า

        “วู้ โมโหไรฟระ?” พี่คมบ่นแล้วผายมือให้ผมเดินไปก่อน พอถึงตัวครูเมฆที่ยืนสูบบุหรี่รออยู่ เขาก็รีบดึงมือผมไปที่รถทันที
   “ครูไม่ลาเพื่อนก่อนเหรอครับ?” ผมถามอย่างสงสัยพลางก้าวขาตามให้ทัน
   “มันไม่ใช่เพื่อนผม”
   “น้อง?” ผมหันไปทางพี่คมอีกที เขาก็แค่ยิ้มโบกมือให้เงียบ ๆ
   “มันจะเป็นอะไรก็ช่างเหอะ หยุดถาม !”
   “ครู!! ผมเดินตามไม่ทัน” เขาเดินเร็วมากจนผมแทบล้มคะมำ
   
      ครูเมฆเดินเร็วแต่ก็ท่าทางลับ ๆ ล่อ ๆ ระมัดระวังมาตลอดทางจนถึงรถเขาก็แทบจะเหวี่ยงผมเข้าไป
พอเข้ามาในรถได้ ครูก็ถอนหายใจยาวเหยียดพลางเช็ดเหงื่อที่ขมับ
“ร้อนฉิบหาย!” วันนี้เขาหลุดสบถมาหลายครั้งแล้วนะเนี่ย
   “บ้านคุณอยู่ไหน?” ครูเมฆถามเสียงห้วน
   ผมบอกที่อยู่ให้และครูเมฆก็เหยียบคันเร่งทันที
      
   ระหว่างทางครูเงียบ ๆ ไปดูเหมือนหงุดหงิดอะไรซักอย่าง ผมเองก็เลยไม่กล้าพูดอะไรมากกลัวทำเขาไม่พอใจ

   RRR~
    “ใครแม่งโทรมาวะ” ครูบ่นแต่ก็รับสาย
   “มีไรสัด?” เขาทักอย่างงั้น
   “กูอยู่บนทางด่วนมีเหี้ยไร......อืมม อืมมมม หา!!!! ว่าไงนะไอ้หอกหัก!!!?”

   ครูวางสายแล้วเหยียบเบรกทันที จากนั้น....เขาก็หักพวงมาลัยขับสวนทางกับที่เราวิ่งมา !!!


H
เรื่องยังมีสแปร์อยู่เลยมาลงได้ทุกวี่วัน เหอๆ
 

[Newvy_lovely_world]

งืมๆๆ นอ้งมายด์น่าสงสาร

แต่เมื่อไรคุณครูจะชอบสักทีอ่ะ

 

[numay]

 

[yeyong]

น้องมายด์จะเป็นนายเอกจริงๆ หรือเนี่ย
ดูแววยังไม่เห็นว่าครูจะปิ๊งเลย

[w1234]

 

[YELLOWSTAR]

ครูเมฆทำไมชอบพูดว่าไอ้หอกหักจังเลย

เดี๋ยวก็ได้หักจริงๆหรอก  

ไอ้โจ้ทำไมเลวอย่างนี้ว่ะ หรือว่าชอบมายด์เลยพยายามหาทางแกล้งให้มายด์สนใจ??  

[badyaoi]

รีบมาต่อเร็วๆนะจ๊ะ