หัวข้อ: EP.31 (END) ♠ 04/08/15 M ♠ M 『 ▷ ▷ ▷ ▸ ครูผมเป็นมาเฟีย (จริงดิ!!!?) 』

[kslave]

ค้างค่ะ มาอีกต่ออีกตอนได้มั๊ยค่ะ 
ชอบมากค่ะ นึกว่าตัวเองนั่งอ่านการ์ตูนอยู่ สนุกดี

เราว่าน้องมายด์ก็น่ารักดีนะค่ะ

[indy❣zaka]

ตัวเองอย่าอัพเรื่องนี้เพลินจนลืมอัพน้ำพุนะ 

[✪PATTY✪]

เถื่อน 

[at_point]

นึกว่าครูเป็นหัวหน้าแก๊งค์ ซะอีก
ที่แท้ก็เป็นเบ้ เค้า ฮ่าๆ  

ครูเมฆน่าจะเผลอตบเรียน ไอ้เด็กนั่น มั่งนะ 

[ΩPRESTOΩ]

ครูเมฆไม่อยากตบกะโหลกเด็กบ้างหรือจ๊ะ
โจ้มันวอน .. จัดให้มันหน่อย

[ordkrub]

ตามมา่อ่านด้วยคนครับ

[sin]

5555 สนุกมากกกกกกกก
เหมือนกำลังอ่านการ์ตูนอยู่เลย

คืออ่านไปคิดคาแร็กเตอร์ครูเมฆออกเลยอ่ะ
ชอบๆ

[watop]

 

[A-J.seiya*]

อ่อยยยยยย
ครูเมฆ น่ารักจังเลยนะ
ตกกะไดพลอยโจน ช่วยน้องมายด์ ตลอดเลย โฮะๆๆ
ชอบอ่ะ  ><

[foyer]

M ♠ M

         งานเข้าอีกแล้วกู !!!
   
            รู้สึกว่าตั้งแต่เกิดมาเป็นครูเนี่ย กรูซวยไม่เว้นวัน !
               
               เมื่อกี้ไอ้คมโทรมาบอกว่ามีเบาะแสเรื่อง ‘ของ’ ที่หายไปแล้ว นายสั่งให้ผมไปเช็คบิลให้ราบว่ะ......        
   อันที่จริงนะ...ไอ้พวกเวรนั่นก็ไม่เท่าไหร่หรอก ยิงลูกพี่มันโป้งเดียวก็จอดทั้งแก๊งค์แล้ว แต่นี่ผมพาไอ้กระจอกมาด้วย ผมเป็นครูนะไม่ใช่วายร้าย ผมจะให้เด็กเห็นครูตัวเองฆ่าคนได้ยังไง จริงมั้ย!?
      
      และวันนี้ที่น่าเจ็บใจที่สุด !!! แม่งเอ๊ย ยิ่งคิดยิ่งเครียด
ผมไม่เคยเป็นไอ้บื๊อโดนใครจับขังง่าย ๆ ในห้องน้ำแบบนั้น !! ไม่เคยเลย !! ให้ตายเหอะ !!
มันเกิดขึ้นได้ยังไงวะ!?
   ทั้งที่ก็ระวังตัว มีสติตลอด ผมเป็นคนประเภทจะตายตอนไหนก็ไม่รู้ แต่พอเห็น...ไอ้กระจอกในสภาพเปลือยมากอด ผมก็ลืมสิ่งที่ควรทำไปซะงั้น นี่ถ้าไอ้พวกเด็กเกรียนมันเป็น ‘ฝ่ายตรงข้าม’ กับผม ผมก็คงโดนยิงกบาลตายห่าไปแล้ว !!!
      
      พระเจ้าจอร์ช......นี่ล่ะคือสิ่งที่ทำให้หงุดหงิด !!! หงุดหงิดมากด้วย
         
            “ครู! ทำไมมาทางนี้ครับ !!! ระวัง!!!” ผมหลุดขำที่ได้ยินเสียงร้องลั่นตอนหักพวงมาลัยหลบรถคันที่วิ่งสวนมา ตอนนี้ที่ต้องทำคือหาทางลง ถ้าเดาไม่ผิดก็อีกประมาณสามร้อยเมตร
          “ไม่หนุกเหรอ เหมือนเล่นเกมส์เลยนะ” ผมเห็นเขานั่งอกสั่นขวัญแขวนกับฝีมือขับรถระดับ world grand prix ของผมอยู่ เหอะ ๆ ๆ ไม่ใช่ใครจะมีวาสนาเจอความเสียวระดับโลกแบบนี้ได้ง่าย ๆ นะเว้ย ควรภูมิใจซะ !!!  
“แต่ว่า !!! มันผิดกฎจราจรนะครู! อ๊ากกกก”
คนนั่งข้าง ๆ ร้องแหกปากโวยวาย ผมหันไปมองนิดนึงก็เห็นไอ้กระจอกเอามือยึดเบาะไว้แน่น ขาตะเกียบขาวๆ ของเขามันช่างดูเรียวเล็กไม่สมชายเลย  
            “นั่งดี ๆ หน่อยสิ เห็นหมดแล้ว” ทั้งที่ผมโคตรโมโหเขาอยู่ แต่พอเห็นขาอ่อนโผล่พ้นออกมาจากชายเสื้อที่ไม่ค่อยช่วยปิดอะไรท่อนล่างเลย ใจแม่งก็คิดไปเป็นอย่างอื่นซะงั้น
               
เฮ้ยยย !!! บ้าแล้วกู นั่นมันขาผู้ชายยย
ที่สำคัญเป็นไอ้กระจอกลูกศิษย์กูอีกต่างหาก
      กูคิดอะไรอยู่วะเนี่ยยยย !? ไม่จริ๊งงงงง  
ผมสลัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านแล้วรีบไปถึงจุดหมายให้เร็วที่สุด  
            
พอลงจากทางด่วนได้ก็ขับตรงไปที่เซฟเฮ้าส์ทันที เพื่อเปลี่ยนรถ จะทำอะไรทีต้องไม่มีร่องรอยให้เหลือนะพี่น้อง
   “ตำรวจจับแน่เลยครู” ไอ้กระจอกหน้าเซียวช่างอวยพรได้เยี่ยม
   “เฮ่ย อย่าแช่งกันอย่างง้านน” ผิดกฎหมายเล็ก ๆ น้อย ๆ มีคนคอยช่วยผมเคลียร์อยู่แล้วไม่ต้องห่วง
   “แล้วครูจะไปไหนครับเนี่ย?”
   “เออ จริง ! เดี๋ยวคุณลงแถวนี้แล้วกลับเองนะ ผมมีงานด่วน”
   “งานไรครับ โรงเรียนเลิกแล้ว”
   “งานอะไรก็ช่างเหอะน่า” กรุณาอย่าสงสัยมาก เพราะแค่นี้มึงก็รู้ความลับกูเยอะแล้ววววว
“แต่ว่าผม.......ผมมีแค่เสื้อ” เออ รู้แล้ว ! วาบหวิวซะด้วยแสรดดด
   “เป็นผู้ชายน่ะไม่ต้องอายหรอก!!” เรื่องมากจริงเว่ย ผมจะให้เขาไปเห็นเซฟเฮ้าส์ผมได้ไง แล้วงานก็ต้องรีบไปทำอีกเดี๋ยวไม่ทัน
   “ก...ก็ได้ครับ” ไอ้กระจอกพูดยังกับจะร้องไห้
      เฮ่ย อย่าทำตัวน่าสงสารขนาดนั้นได้มั้ย
มันจะอะไรกันนักกันหนาวะไอ้เด็กนี่
 
“โอเค ๆ เดี๋ยวผมให้คุณไปเอาเสื้อผ้าบ้านผม เสร็จแล้วคุณก็กลับบ้านเองนะ” ไอ้กระจอกพยักหน้าแต่โดยดี

ช่วยไม่ได้ว่ะ เด็กอย่างเขาคงไม่รู้หรอกว่านี่ไม่ใช่บ้านคนธรรมดา แต่เป็นบ้านผู้ชายมือระดับพระเจ้าประทานเช่นผม เหอะ ๆๆๆ ถุย
   เมื่อถึงจุดหมายผมก็วิ่งจากรถไปสแกนลายนิ้วมือแล้วกดรหัสเข้าบ้านหาเสื้อให้ตัวเองใส่ กับหากางเกงให้เด็กใส่อีกตัว
      
แต่ว่า......เมื่อเปิดตู้กลับไม่พบสิ่งใดซะงั้น

ไอ้เหี้ยยยยย !!!!
“ใครเอาเสื้อผ้ากูไป !!!!”
สัดเอ๊ย กูอุตส่าห์รีบมา ใครใช้เซฟเฮ้าส์ก่อนกูวะ แม่งเลวมากขโมยเสื้อกูเฉยเลย หน้าด้านจริง ๆ
“คุณ เดี๋ยวถอดเสื้อคืนผมมาก่อน ผมจะรีบไปทำงาน” ไอ้กระจอกทำหน้าเหวอซะงั้น
   เอ่า !!! ก็นั่นมันเสื้อกู มึงจะไม่คืนรึไงห๊า !?

      “คุณเอาผ้าห่มปิดความอุจาดไปก่อน หรือจะนอนจะทำอะไรในนี้ก็ได้ แต่อย่าแตะต้องคอมพิวเตอร์ โอเค๊?” ผมลากผ้าห่มผืนใหญ่ที่อยู่บนเตียงให้เขา
      ไอ้กระจอกมัวแต่ลีลา ผมเลยช่วยแกะกระดุมให้ซะเลย
         “ค...ครู จะทำอะไร !?” เฮ่ยย อย่าร้องเหมือนกูจะปล้ำมึงได้ไหมเนี่ย
พอผมกระชากเสื้อออกมาได้ทางหัว ไอ้กระจอกก็รีบยกมือปิดจุดลับของตัวเอง
“อายอะไรนักหนาวะ” เห็นแล้วหงุดหงิด !!! ถึงบอดี้จะไม่สมชายแต่ก็ไม่ได้แย่อะไรซักหน่อยทำไมต้องอายไม่เข้าใจ
“อ..อย่ามองดิครู” เวรล่ะ ผมเผลอไปมองอะไรเขาวะ ?
ผิวขาวเนียนกับหัวนมสีชมพูเหรอออ?
อ๊ากกกก เก็กซิม เด็กบ้าอะไรวะนีออนเหี้ย ๆ
“เอ้า คลุมไว้” กูเป็นอะไรไปฮะสัส ?
“อย่าลืมนะว่าห้ามแตะคอม” ผมบอกเขาก่อนจะรีบขับรถออกจากบ้านไป
 
ไอ้กระจอกทำผมเสียสมาธิเป็นรอบที่สองของวัน ! มันบ้ารึเปล่าวะ ตั้งแต่ไอ้จูบแรกอะไรนั่นแล้ว
จูบแรกแล้วไง ?
สำคัญมากไหม ?

ถ้าสำคัญมากเดี๋ยวจะให้จูบต่อไปที่สำคัญกว่า


เฮ้ยยยย ไม่ช่ายแล้ววววว !!! นั่นมันไม่จริง ไอ้ข้างบนไม่ใช่ความคิดผม  

งานดิเฮ้ยงาน งาน ๆ ๆ ๆ ไปถึงไหนแล้ว ผมกดโทรออกหาไอ้คม
“เมื่อไหร่จะมาลูกพี่ มันเอาของลงกันแล้ว” ไอ้คมบ่น
“กำลังไป มึงเห็นไอ้หนวดหลิมมั้ย?”
“เห็นแว้บ ๆ ครับ งานนี้พี่เบิ้มมากันครบ”
“ดี จะได้กดชักโครกแม่งทีเดียว”

“ลูกพี่มัวทำไรอยู่อ่ะ ทำไมช้าจัง หรือว่าเพิ่งไปส่งน้องมายด์มา” ใครวะน้องมายด์ ?
อ่อ ลืมไป ชื่อไอ้กระจอกนี่หว่า !
หน้าก็อ่อน ท่าทางก็ดูปวกเปียก ยังเสือกชื่อมายด์อีก
“กูหาเสื้อใส่อยู่เว้ย แม่งใครขโมยชุดในเซฟเฮ้าส์กูไปหมดวะ ?” ผมแถ... แถไปเรื่องอื่นก่อน
“โห่ ลูกพี่นี่ปลาทองจริง ๆ ก็ขนของออกไปเองเกือบหมดยังจะบ่นอีก”
“ตอนไหน?” กูงง
“ตอนเมาไงเพ่ !”  
   เยสเป็ด ! เสื้อผ้ายิ่งมีน้อย ๆ อยู่ ถ้ากรูเมาสงสัยคงเขวี้ยงทิ้งอ่าวไทยไปแล้วมั้ง

“เออ ว่าแต่...ลูกศิษย์น่ารักดีเนอะ !” ไอ้คมทำเสียงกวนส้นตีน
“เนอะบ้านป้าเมิงสิ !” เวลาแบบนี้มึงจะมาพูดถึงไอ้กระจอกให้กูเสียจริตทำไม
“ผมพูดจริงจริ๊ง เสียดายหน้าช้ำหมดเลยอ่ะ ลูกพี่บอกมา ! ใครแกล้งน้องมายด์ของผม”
   “เขาไปเป็นของมึงตั้งแต่เมื่อไหร่ไอ้หอกหัก !!! แล้วคนที่แกล้งแม่งเป็นลูกไอ้จอม ถ้ากูเข้าไปยุ่ง เดี๋ยวพวกมันก็พากันแห่มาทำให้งานกูพังป่นปี้”
“OH! แม่เจ้า !!!” ไอ้คมกรีดเสียงร้องสุดตุ๊ด
“คนแกล้งน้องมายด์เป็นลูกไอ้เวรนั่น! ทำไมมันซวยอย่างงี้วะ ผมกำลังคิดจะเล่นมันคืนอยู่แล้วเชียว”
          “เสนอหน้าไม่ดูเหี้ยไรเดี๋ยวก็ได้ตายหมู่ !” ผมบอกมัน  
“แล้วอีกอย่างกูไม่อยากให้ลูกศิษย์กูเป็นไอ้อ่อนเหมือนที่พวกแม่งพูดกันเข้าใจไหม มึงคิดดู ..ถ้ากูหรือมึงเกิดตายขึ้นมาใครจะปกป้องเขา เคราะห์ซ้ำกรรมซัดเขาอาจจะโดนหนักกว่าเดิมเป็นสามสี่เท่าถ้ารู้ว่าคนของนายใหญ่ไปคุ้มกะลาหัวให้ กูไม่อยากให้ลูกศิษย์กูโดนแบล็คลิสต์ไปด้วย!”
“โห ลูกพี่ !! คิดเยอะมากกก” ไอ้คมทำเสียงแปลกใจ
“ขนาดผมยังคิดไม่ถึงเลย เป็นห่วงลูกศิษย์เยอะเกินคาด.....”
“พล่ามอะไรของมึง ?”
“ป่าวคร้าบ คิดเยอะแบบนี้จะมีสมาธิมั้ยเนี่ย ระวังยิงพลาดนะครับ” หาเรื่องกบาลแยกแล้วมึง
“ไอ้เวร ! กูไม่เคยทำงานพลาดเว้ย !”
“อิอิ นั่นจิ ถ้ามีวันนั้นสงสัยผมคงต้องบอกลูกหลานเตรียมเช็งเม้งล่วงหน้าให้ด้วย”

ไอ้บ้าเอ๊ย
ผมกดวางสายด้วยความหงุดหงิดเพิ่มเป็นสามเท่า อันที่จริงผมไม่ได้อยากอยู่เฉยให้ไอ้กระจอกโดนรังแกหรอก แต่หน้าที่ผมมีเยอะเกินกว่าจะต้องเอาตัวไปเสี่ยงกับเรื่องของเด็กคนเดียว
      นี่มันไม่ใช่เรื่องของกูเลย ให้ตายห่า!!!  

ที่ทำได้ตอนนี้.....ในฐานะครู....ก็คงได้แค่ให้เขายืนได้ด้วยตัวเองเท่านั้น


                  แต่.......เท่านั้นจริง ๆ เหรอวะ?

ทำไมกูรู้สึกว่าอยากทำมากกว่านั้นวะ !?
                           
         “บ้าฉิบ”

H


M ♠ M
   
   ครูเมฆมีอะไรแปลก ๆ จริง ๆ ด้วย
      ผมเดินสำรวจรอบ ๆ บ้าน (?) ที่ไม่เห็นเหมือนบ้านอย่างสนใจ
         เมื่อกี้นี้ผมจำได้ว่าเข้าซอยมาจากถนนใหญ่ จากนั้นครูเมฆก็เลี้ยววกไปวนมาผ่านย่านพักอาศัย ตึกสูงจนสุดท้ายก็โผล่มาที่โรงรถได้ไงไม่รู้
            ทางเข้าออกของบ้านนี้ผมเห็นจะมีแต่ทางที่ติดกับโรงรถที่เดียว ส่วนประตูหน้าต่างก็เป็นกระจกปิดมิดชิด ภายในห้องโล่งมาก มีแค่เตียง โซฟา ทีวี ตู้เย็น เพนทรี่ โต๊ะตัวใหญ่เหมือนโต๊ะประชุมซึ่งวางคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คและทีวีจากกล้องวงจรปิดระเกะระกะ
            
         ‘ครูกลัวขโมยขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย?’
ผมคิดในใจเพราะกล้องวงจรปิดเขาเยอะมากทำให้ที่นี่ไม่เหมือนบ้าน แต่เหมือนที่ทำงานมากกว่า แถมมีชั้นลอยด้วย ข้างบนมันเป็นอะไรน้า???
   
      โครกกก!!!!
      
      หวา....ท้องร้อง ผมยังไม่ได้กินอะไรเลยครับตั้งแต่ตอนเย็น
         ครูบอกว่าอยากทำอะไรก็ทำ ยกเว้นห้ามแตะคอม งั้นผมขอหาอะไรกินก่อนแล้วกัน
            โชคดีครับที่ในเพนทรี่มีอาหารสำเร็จรูปเยอะแยะขนาดว่าเดือนนึงก็อยู่ที่นี่ได้โดยไม่ต้องออกไปไหน ผมขออนุญาตครูในใจแล้วหยิบมาแกะเวฟกิน จากนั้นก็ไปอาบน้ำ เพราะรู้สึกเหนียวตัวมาก
ระหว่างที่อาบน้ำอยู่ ผมก็คิดว่าเขาไปทำงานอะไรกันแน่!!?
   ตัวครูแปลกอย่างเดียวไม่พอ บ้านยังแปลกอีกต่างหาก
      คือ..ถ้าที่นี่ไม่มีเสื้อผ้าซักชิ้นแล้วครูเอาชุดที่ไหนใส่ไปทำงานที่โรงเรียน???

สุดท้ายข้อสรุปของผมก็คือ...ที่นี่คงไม่ใช่บ้านที่ครูอยู่ประจำ แต่น่าจะเป็นสถานที่ลับ ๆ สำหรับเอาไว้หลบซ่อนหรือปิดบังอะไรบางอย่างหรือเปล่า?
   
   อาบน้ำเสร็จผมต้องเอากระดาษทิชชู่มาซับหยดน้ำที่ตัว เพราะที่นี่มันไม่มีอะไรที่เป็นผ้าเลยนอกจากผ้าห่มกับผ้าปูเตียง
จากนั้นด้วยความสงสัยมาตั้งแต่ต้น ผมสำรวจบ้านอีกครั้งโดยเดินขึ้นไปที่ชั้นลอย
            
“ผ้าห่มนี่มันเกะกะจัง” ผมบ่นกับตัวเอง แต่ครูเมฆจะกลับมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ผมไม่อยากโป๊นี่นา
      ยิ่งเมื่อกี้นี้ก่อนที่ครูจะไปเขาก็จ้องผมตาไม่กระพริบ ครูคงจะคิดว่าผมเป็นไอ้ขี้ก้าง ไม่แมนแน่ ๆ ก็หุ่นผมแตกต่างจากครูเมฆมาก เขามีกล้ามเนื้อที่ผมไม่มี แถมยังดูท่าทางแข็งแรงมากอีกด้วย
แล้วยิ่งไอ้ที่เขาสัก ตอนแรกผมคิดว่ามันเป็นอะไรที่ทำให้ดูน่ากลัว แต่พอลองมองดี ๆ แล้วมันกลับเป็นลวดลายที่สวยดีเมื่ออยู่บนหลังกว้าง ๆ ของเขา
   จะว่าไปครูเราก็เท่เหมือนกันแฮะ ผมแอบยิ้มกับตัวเอง

   “เฮ้ยยย !!! ขึ้นไปทำอะไรบนนั้น !!!!?”
   ผมสะดุ้งตกใจกับเสียงตะโกน

ครูเมฆกลับมาแล้ว !!  
   
         ผมรีบวิ่งลงมาข้างล่างทันที เพราะกลัวครูจะโกรธที่เดินเพ่นพ่าน แต่พอเข้าไปใกล้ ๆ ครูเมฆที่นั่งเหมือนเพลียมากอยู่ที่โซฟา ผมก็ได้กลิ่นแปลก ๆ มาจากตัวเขา ถ้าเดาไม่ผิดก็.......


   ............กลิ่นเลือด............!!!!!

   “มองอะไร?” ครูเมฆหันมาถามอีกที ท่าทางเขาดูทั้งเหนื่อยทั้งหงุดหงิด
   “มองยังไงก็เอาความหล่อผมไปไม่ได้ เอ้านี่! เสื้อผ้าคุณ” ครูเมฆยื่นถุงกระดาษให้ ภายในมีเสื้อยืดกางเกงขาสั้น บ๊อกเซอร์และผ้าขนหนู
   “ขอบคุณครับ” ผมเห็นครูเมฆก็ใส่เสื้อผ้าใหม่แล้วเหมือนกัน แต่ว่าก็ยังได้กลิ่นเลือดโชยมาอยู่
“ผมมัวแต่ยุ่ง คุณกินอะไรรึยัง?” ไม่ทันได้ตอบครูก็หยิบอีกถุงออกมา
“มีอีซี่โก ซาลาเปาเซเว่น นมรสสตอเบอร์รี่ น้ำผลไม้รวม อันนี้กระทิงแดงกับมาร์โบโล่ผม” เขาหยิบแต่ละอย่างมาวางตรงหน้าผมแล้วก็ดึงบุหรี่ออกมาสูบ

“เฮ้ออออ เซ็งโว้ยยยยยย!!!!!!”

อยู่ๆ ครูก็ตะโกนออกมาเสียงดัง เสร็จแล้วเขาก็หันหน้ามาทางผม
“....ม..มีอะไรครับครู?” ผมรู้สึกเหมือนโดนกดดันทางสายตาอยู่
ครูเมฆมองผม ราวกับว่าผมทำอะไรผิด

   “เอ่อ...คือผมขอโทษที่กินมาม่าครูแล้วไม่ขออนุญาตก่อน” ผมก้มหน้ารับผิดไปข้อแรก
   “แล้วก็แอบใช้ห้องน้ำ”
   “....................”
   “เอ่อ... แล้วก็เดินเล่นรอบบ้านเลย แต่ผมก็ไม่ได้รื้อค้นแตะต้องอะไรนะครับ โดยเฉพาะคอมพิวเตอร์...”
 
      พอผมสารภาพไปหมดครูก็ถอนหายใจแรงอีกที จากนั้นเขาก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า (ที่ไม่มีเสื้อผ้า) แล้วเปิดลิ้นชักหยิบกล่องอะไรบางอย่างออกมา
“ผมทำแผลที่หน้าให้ มานั่งนี่ดิ” ครูเมฆบอกแล้วเปิดกล่องนั้น มันเป็นเครื่องมือปฐมพยาบาลนั่นเองครับ
ผมเดินไปนั่งตามที่เขาบอก ครูเมฆก็หยิบยาชุบสำลีมาป้ายๆ ที่หน้าผม
“ทีหลังโดนแกล้งก็กระโดดถีบหรือไม่ก็อัดพวกมันให้ไส้แตกไปเลยสิ” ครูพูดเหมือนเป็นเรื่องง่าย ๆ
“ผม...ก็พยายามแล้วนะครับ เกือบต่อยโดนแล้วด้วย!” ผมบอกครูอย่างดีใจ
“ถ้าครูไม่บอกให้ผมสู้ผมคงไม่กล้าทำอะไรพวกมัน”
“เอาให้โดนก่อนแล้วค่อยมาคุย” ครูเมฆยกกำปั้นทุบหัวผมเบา ๆ แล้วส่ายหน้า
“ไหน เจ็บตรงไหนอีก ?” ครูทายาที่หน้าผมเสร็จแล้วก็ติดเทปให้ครับ

ถ้าถามว่าตรงไหน ก็คงที่ท้องกับบั้นท้าย....
“ไอ้โจ้มันเตะผมตรงนี้อ่ะคับ ยังจุกไม่หายเลย” ผมดึงผ้าห่มออกแล้วชี้ให้ครูดูตรงท้องใกล้เอวที่เป็นรอยช้ำ
“แล้วก็ข้างหลัง ไม่รู้มันเขียวรึเปล่า” ผมพลิกหันข้างดึงผ้าห่มลงอีก
“ครูเห็นป่าวครับ?” ผมเห็นเขาเงียบไปนานก็เลยถาม
“อืม เห็น มันยังแดงๆ อยู่ เดี๋ยวผมทายาให้แล้วกัน” ครูดันผมให้หันหลังแล้วเขาก็ค่อย ๆ ป้ายยาแก้ฟกช้ำให้เบา ๆ
   ข้างหลังไม่เท่าไหร่ครับ แต่พอหันหน้ากลับมาเนี่ยสิ ผมบ้าจี้อ่ะ พอมือครูไปโดนนี่ถึงกับสะดุ้งเลย
      “อ๊ะ เดี๋ยวข้างหน้าผมทาเองได้ครับ” ผมยกมือขอยาเพราะจั๊กจี้
      “ไม่เป็นไร ผมทาให้ฟรีไม่คิดตังค์” ครูเมฆเหมือนแกล้งเขากดนิ้วลงใกล้ ๆ เอวผมอีก
      “โอ๊ย ฮ่ะ ๆ ๆ ๆ ครู๊ !!! ผมบ้าจี้”
      “อะไรวะ ไม่อดทนเลย งั้นเดี๋ยวผมจะสอนนอกเวลาให้” จะมาเรียนอะไรตอนนี้เนี่ยยย ดึกแล้ววว
“บทเรียนที่หนึ่ง จงอดทนต่อความบ้าจี้ !” เขาแกล้งจิ้มเอวผมไม่ลดละ ผมต้องคอยยกมือปัดพลางจับข้อมือเขาให้หยุดแต่เขาก็ไม่ยอมหยุด
      “ฮะ ๆ อย่า อ๊า !! เหนื่อยแล้ว พอแล้ว ฮ่าๆ โอ๊ย ไม่เรียนแล้ว” ผมดิ้นจนผ้าห่มหลุดลงไปกองที่พื้น หลังจากนั้น ครูเมฆก็หยุดพอดี
เฮ้อออ โล่งอก
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้ทำไมเราต้องเงียบกันด้วย สายตาผมเพ่งมองไปที่มือตัวเองซึ่งกำลังจับข้อมือหนาของเค้าไว้แน่น
และพอเงยหน้าขึ้นมาถึงเห็นว่าครูกำลังจ้องหน้าผมอยู่พอดี
      “เอ้ย” ผมเพิ่งรู้สึกตัวรีบโกยผ้าห่มขึ้นมาห่อตัวไว้แบบเดิม
      “นั่นมันไม้แคะฟันรึป่าววะ เล็กฉิบ” ครูเมฆพูดแล้วใช้สายตาชี้ไปที่กึ่งกลางลำตัวของผม
      “..................”

ผมอายมากที่เขาพูดแบบนั้น แล้วก็รู้สึกโมโหมากด้วยที่มาวิจารณ์ของคนอื่นแบบนี้
“ละ...แล้ว ของครูใหญ่นักรึไง!!!?” ผมตะโกนถามครูเมฆที่ทำหน้ายียวนใส่        
“ใหญ่ดิ อยากดูไหมล่ะ?” เขายักคิ้วท้าแล้วรูดซิบกางเกงลงทันที
“ครูทำอะไรเนี่ย !!?” ผมรีบหันหน้าหลบอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำ
“อ้าว ถ้าคุณไม่เห็นกับตาเดี๋ยวจะหาว่าผมขี้คุย” เขาขยับเข้ามาใกล้อีก คราวนี้ผมลุกขึ้นยืนพร้อมคว้าถุงเสื้อผ้าไปเลย
“ผมจะไปเปลี่ยนชุด !”
“ชุดวันเกิดก็โอนี่” ครูเมฆตะโกนไล่หลัง
พอผมเข้ามาในห้องน้ำได้ก็ถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่
ครูบ้าอะไรเนี่ย ทะลึ่งแถมยังหน้าด้าน!
   
        ตั้งแต่เกิดมา 15 ปีผมไม่เคยเจอครูที่ไหนหลุดโลกเท่าครูเมฆเลย



H
ลงทีเดียวเลยแล้วกัน   
 

[m_pop91]

จิ้มก่อนค่อยมาอ่าน อิอิอิ

[Mookkun]

ชอบๆ ))

[yeyong]

อะจึ๋ย
ครูเมฆเริ่มไหวหวั่น

[kslave]

ว๊ายๆๆๆ เค้าเิ่ริ่มรักกันแล้วววๆๆ
เล่นอะไรกันก็ไม่รู้ น้องมายด์ยังโป๊อยู่เลย 

[akiko]

สนุกมากมาย
อยากอ่านต่อทุกวันเลย
ขอบคุณที่เอาเรื่องสนุกๆ ฮาๆ แอบหื่นนิดๆมาลงให้อ่านนะคะ

[nco1236]

 

[w1234]

ครูเมฆหวั่นไหวแล้ว

[A-J.seiya*]

ครูเมฆแม่ม หื่นว่ะ
ฮ่าๆๆๆ
เอ้อ เมื่อคราวที่แล้ว ลืมถามไปว่า ,, ลูกเจ้านายเนี่ย จะยังไง
มาอะไรกะครูเมฆ อ๊ะป่าวเนี่ยยย
โฮะๆ น้องมายด์ ไร้เดียงสามากจริงๆ !!

[เพื่อนบ้าน]

ฮ่ะ ๆๆ ไอ่ครูเมฆฮาอ่ะ อ่านแล้วคลายเครียดดี
คนละฟีลกับพุเลย หึหึ เรื่องนั้นกะลังเครียดโครตๆๆ

แต่อ่านไปอ่านมาแล้วเค้าคิดถึงพี่ต้านง่ะ กวนตีนคล้ายๆกัน
กรี๊ดดดดดดดด น้องอิฐ > ~ <  ยิ่งพูดยิ่งคิดถึง
พอเหอะ เวิ่นเว้อผิดเรื่องแระ เหอๆ ๆ

ไปนอนดีฝ่า คุณนายแม่จะกระซวกรอบที่ล้าน ฝันหวานค่า ^ ^

[YELLOWSTAR]

มาอัพครั้งนี้ยาวได้ใจมากเลยค่ะ 

ครูเมฆฮาจังเลย  ครูเมฆแอบแขวแล้วใช่ม๊าาา กิ้วๆๆๆๆ

[seaz]

ครูเมฆจะฮาไปไหนเนี่ย แล้วน้องมายด์จะรอดไหม? หึหึ

[indy❣zaka]

น้องนีออนนนน เอ๊ย น้องมายด์ แบ๊วได้อีกลูก
น่าร๊ากอย่างงี้ อิครูเมฆมันจะไปไหนรอด
แค่นี้มันก็แทบเพ้อแล้วล่ะ 

[ΩPRESTOΩ]

หุหุ ครูเมฆ .. มีอาการแพ้นีออนอย่างเห็นได้ชัด


บวกให้กับความรั่วของครูเมฆ

[tarkung]

ยังสนุกเหมือนเดิม พระเอกรั่วๆ ฮาดี

จะติดตามต่อไปเหมือนเดิมนะ

ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ

[nunamicky]

+1 ค่ะ
เหมือนครูเมฆจะเริ่มคิดอะไรกับน้องมายด์บ้างแล้วนะ

[august_may]

ครูเมฆแอบหื่นทางสายตากับน้องมายด์ได้ไงเนี่ย

[♠♥♦♣]

สมภารจะกินไก่วัดซะแล้ว
เหอๆ

[sin]

ฮ่าๆๆๆ อ่านแรกๆนึกว่าเกรียนแบบครูเมฆจะไม่รู้อะไรซะละ
แต่ตอนนี้เค้าว่าครูแกล้งแอ๊บแบ๋็วมากกว่า เอิ๊กก ร้ายๆ ซะไม่เมี้ยย

[EunJin]

ว้าววว สนุกมากกกกค่ะ... ครูเมฆฮาได้ใจมากๆอ่ะ

[altctrldelete]

ฮาตรงขออนุญาตในใจนี่แหละ 555+