รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice  (อ่าน 163360 ครั้ง)

jammy

  • บุคคลทั่วไป
เริ่มปฏิบัติการจีบอาร์ตซะละ :m3: :m1: :m3:

kYos

  • บุคคลทั่วไป
 :m1: :m1: เพิ่งได้อ่าน  เรื่องนี้น่ารักจริงๆอะ  ชอบๆ

มาต่อเร็วเน้อ ติดงอมแงม  ขำดี  :give2:

ให้กำลังจายคนโพสด้วยน้า

armani

  • บุคคลทั่วไป
เชรอะๆๆๆๆๆๆ  :m14: :m14: :m14:
ง้อไปก่อนเลยนายจิน สักห้าหกตอน

คนแต่งเ่ล่นจินหนักๆ หน่อยนะคร้าบบบบบ อย่าให้อาร์ตใจอ่อนง่าย :impress:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
ในที่สุดจินก็รู้ใจตัวเองแล้ว  :m3: :m3: แค่เขี่ยพัดออกไปมะใช่ปัญหาเท่าไหร่  o17 o17



พิมเท่ร๊ากก  :m29: ออกนอกหน้าไปแล้วนะ  :m16: มาแอบกิ๊กนารถหรอ  :o12: เอาเราไปไว้ตี้ไหน

ออฟไลน์ sasi

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 148
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
ชอบๆๆ เรื่องแบบนี้อ่ะ

อ่านแล้วก็ได้ใจจริงๆ เอาเลยๆ แกล้งจินบ้างดิ่ อย่าปล่อยให้มารังแกเราคนเดียวนะสู้ๆ

เป้นกำลังใจให้คนโพสท์และเจ้าของเรื่อง

sasi

ken_krub

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกำลังใจให้ครับ

PK

  • บุคคลทั่วไป
 :give2: เมื่อไหร่มาโพส ต่ออ่า

อยากอ่านอีก.... :m5: :m5:

ขอบคุณน้าคร้าบบบบบบบบ o15

มาลงไวๆๆๆๆๆๆนะ  จะรอ :m4:

ออฟไลน์ มูมู่น้อย

  • Global Moderator
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +468/-12
นารถ  ไม่มาจิ้มตูดหน่อยเดียว  หายไปนานเลยนะ

อยากอ่านต่อแล้วอ่า  น้า น้า มาต่อเหอะน้า   :m18:

nartch

  • บุคคลทั่วไป
Part 23
   .~.เหตุเกิดที่บ้านขนมปัง.~.


   หลายวันต่อมาที่บ้านขนมปัง
   ผมมากินมื้อเย็นกับพัด ที่นี่เหมือนเป็นที่นัดหมายประจำของเราไปซะแล้ว
   "อ้าว! อาร์ต นายก็ชอบมาที่นี่เหมือนกันเหรอ" เอิ๊บเดินเข้ามาทักและแน่นอนมีเอิ๊บที่ไหน ก็ต้องมีจินที่นั่น
   "อืม...ฉันกับพัดชอบที่นี่มาก นั่งด้วยกันสิ" ผมชวน
   "ก็ดีนะจิน เราจะได้มีเพื่อนคุย" เอิ๊บหันไปบอกกับจิน
   "อืม...จ้ะ..."   อยู่กับแฟนหงอเชียวนะ ผมรู้สึกหมั่นไส้ จินนั่งข้างๆ พัด ส่วนเอิ๊บนั่งข้างๆ ผม
   "เดี๋ยวพัดไปแลกลูกกวาดให้นะ" พัดลุกขึ้น
   "ฉันไปด้วย" จินลุกขึ้นตามเขาไป  ผมเห็นว่าจินคุยกับพัด แต่มันไกลเกินกว่าจะได้ยิน
   "นายมาที่นี่กับอาร์ตบ่อยเหรอ?" จินถามระหว่างที่พัดหยอดเหรียญลงในเครื่องแลก
   "อืม...ก็เกือบจะทุกอาทิตย์ แล้วคุณล่ะ?"
   "นานๆ ที ฉันไม่ชอบร้านกุ๊กกิ๊กแบบนี้หรอก นายเองก็คงไม่ได้อยากจะมาซักเท่าไหร่หรอกใช่ไหม"
   "ไม่เลย ผมชอบที่นี่มาก แล้วอาร์ตก็ชอบที่นี่เหมือนกัน"
   "น่าอายจะตาย ต้องมาเข้าร้านสีสันแสบทรวงอย่างนี้"
   "มากับคนที่รัก ยังต้องอายอะไรอีก"
   "นายนี่มันน้ำเน่าสุดๆ เลยนะ ไม่ได้อยู่ต่อหน้าไอ้หน้าแมวไม่ต้องพูดจาโอเวอร์ขนาดนั้นก็ได้"
   "ไม่มีต่อหน้าหรือลับหลังสำหรับผมและอาร์ต"
   "เฮอะ!"
   "คุณเองก็น่าจะให้ความสำคัญกับคนที่คุณรักบ้างนะครับ"
   "ฮึ้ย! มันเรื่องอะไรของนายเนี่ย"
   "คุณดูเหมือนไม่ได้รักแฟนคุณเลยนะ"
   "นายพูดอะไร นายจะรู้อะไร"
   "ไม่ใช่ว่าคุณรักคนอื่นอยู่หรอกเหรอ คุณคิดว่าผมมองไม่ออกรึยังไงกันว่าคุณรู้สึกยังไงกับอาร์ต"
   "ว่าไงนะ"
   "อย่าคิดแย่งเขาไปจากผม"
   "นายพูดบ้าอะไร มีแต่นายเท่านั้นแหละที่ชอบไอ้หน้าแมวนั่น"
   "ถ้างั้นก็ดีเราจะได้ไม่ต้องเป็นคู่แข่งกัน เขาเหมาะสมกับผมที่สุดแล้ว"
   พัดเดินออกจากตรงนั้นทันทีเมื่อพูดจบ ปล่อยให้จินยืนงงเป็นไก่ตาแตก
ปึงๆๆ เสียงจินทุบเครื่องแลกลูกกวาด
   "ฮึ้ย...ไอ้บ้าเอ๊ย!" จินมองตามพัด
   "แกจะออกมาดีๆ ไหม ไอ้ลูกกวาดเฮงซวย"  ปึง! ปึง! ปึง! เขาทุบมันอีกหลายที
   "ทำไมไปนานจังอ่ะ" ผมถาม
   "เครื่องมีปัญหานิดหน่อยน่ะ"
   ระหว่างทานอาหารเราก็คุยกันพอเป็นพิธี
   "วันนี้มาตรงเวลารึเปล่า" จินถามผม
   "..."
   "เวลานายนัดไอ้หน้าแมวนะ ต้องนัดเผื่อเวลาไว้ชั่วโมงนึง มาสายประจำ!"
   ผมมองหน้าจินแล้วแยกเขี้ยวใส่ เขาก็แยกเขี้ยวกลับ
   "สายแค่ไหนผมก็รอได้" พัดช่วยผมไว้ ผมจึงยิ้มให้ แล้วหันไปทำหน้าท้าทายจิน
   "พูดอย่างนี้อีกหน่อยจะได้ใจนะ" จินยังคงใช้บทสนทนากวนๆ ต่อไป"
   "เธอสองคนสนิทกันจังนะ" เอิ๊บพูดขึ้นบ้าง
   "เขาก็เป็นแค่เพื่อนพี่ชายฉัน เราไม่ได้สนิทสนมเป็นพิเศษหรอก"
   "ใช่ ใครอยากจะสนิทกับนาย" ทำไมต้องมาเจอจินด้วยนะ ผมรีบกินอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
จะได้ไปจากที่นี่เสียที
   "ไอ้แมวตะกละ! ไม่มีใครเขาแย่งนายกินหรอกน่า ไม่ต้องมูมมามขนาดนั้นก็ได้"
ผมยื่นหน้าไปใกล้เขาแล้วกระซิบว่า
   "ฉันอยากไปให้พ้นๆ จากนายเร็วๆ"
   "ทำไมล่ะ ไหนบอกว่ารักฉันไง" เขากระซิบตอบ เขาเอาความรักของผมมาล้อเล่นอย่างนี้อีกแล้วนะ
   "ไปกันเถอะพัด" ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ดอกไม้สีส้ม
   "เอ่อ...อืม" เขาเออออตามแต่โดยดี
   "เราก็ไปกันเถอะ" จินพูดกับเอิ๊บบ้าง
   "แต่ฉันยังกินไม่อิ่มเลยนะ"
   "เออน่า เดี๋ยวไปหาอย่างอื่นกินต่อ" เอิ๊บจ้องหน้าจิน แต่ก็ยอมลุกจากเก้าอี้


ผมและพัดเดินออกจากร้าน จินตามออกมาพร้อมกับเอิ๊บ นี่เขาจะตามราวีผมไปถึงเมื่อไหร่
ความอดทนของผมมีจำกัดนะ เจ้าจิ้งจอก
   "พัด เราวิ่งกันเถอะ" ผมกระซิบ
   "เอ๋?"
   "หนึ่ง สอง สาม!"  ผมจับมือเขาวิ่งสุดสปีด เมื่อจินเห็นดังนั้นก็ไม่ยอมแพ้ จับมือเอิ๊บวิ่งตามมา
   "หยุดนะ! จิน เธอกำลังทำอะไร" เอิ๊บกระชากมือออก และหยุดวิ่ง
   "ก็วิ่งตามไง" เขาตอบ
   "วิ่งตามทำไม เรามาเดทกันนะ ทำไมต้องตามคนอื่นเขาด้วย"
   "ก็..." เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไมต้องอยากตามสองคนนั้นไปด้วย
   "เธอมีอะไรกับเขาเหรอ มีอะไรที่บอกฉันไม่ได้ใช่ไหม"
   "..."
   "นั่นแสดงว่าเธอมีความลับกับฉัน คนรักกันเขาไม่มีความลับกันหรอก ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลัง"
   คำพูดนั้นทำให้จินนึกถึงพัด ที่พูดกับเขาก่อนหน้านี้
   "ฉันขอโทษ แต่มันเป็นเรื่องของฉันกับอาร์ต ฉันบอกเธอไม่ได้"
   "นั่นหมายความว่าเธอแคร์อาร์ตมากกว่าฉัน"
   "..."
   "เธอรักเขาใช่ไหม"
   "..."
   "ทำไมไม่บอกเขาซะล่ะว่าเธอรู้สึกยังไงกับเขา"
   "เธอไม่โกรธฉันเหรอ"
   "..." เอิ๊บไม่เอ่ยคำใดๆ เพียงแต่ยิ้มให้เขา
   "ขอบใจนะ"
   "ฉันต้องขอบใจเธอต่างหาก เพราะฉันเองก็กำลังอยากเลิกกับเธอ อยู่พอดี
    แต่พอมารู้ว่าเธอเองก็ไม่ได้ชอบฉันแล้ว มันทำให้ฉันรู้สึกผิดน้อยลง"
O_o   "ว่าไงนะ"
   "การที่เธอต้องฝืนตัวเองเวลาอยู่กับฉัน ทำในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเองมันคง ทำให้เธออึดอัดมาก
     พอฉันเห็นเธอเป็นตัวของตัวเองเวลาอยู่กับอาร์ตแล้ว ทำให้ฉันรู้ว่า...เธอมันก็แค่ผู้ชายกิ๊กก๊อก
    ไม่มีทางเป็นเจ้าชายที่ฉันวาดฝัน ไว้ได้หรอก เชอะ! เราเลิกกัน  ฉันไม่อยากเป็นตัวแทนของใคร"
เอิ๊บเดินเชิดหน้าจากไป ทิ้งให้จินยืนงงเป็นไก่ตาแตกเป็นครั้งที่สองของวันนี้
เขาคิดว่านี่หรือคือคนที่เขาคิดว่าเป็นนางฟ้า คำพูดของเอิ๊บทำให้เขารู้ว่าความรักมันออกแบบไม่ได้
การรับในสิ่งที่คนรักเราเป็น คือสิ่งที่สำคัญที่สุดของนามธรรมที่ชื่อว่า...ความรัก

ที่สวนสาธารณะ
   
   ผมนั่งที่เก้าอี้ไม้ตัวหนึ่ง ส่วนพัดก็นั่งข้างๆ ผม
   "โชคดีที่เขาตามเรามาไม่ทัน" ประโยคแรกที่ผมพูดหลังจากวิ่งหนีนายนั่นจนเหนื่อยและมาหยุดลงที่นี่
   "..."
   "เขาน่ะน่ารำคาญสุดๆ เลย ชอบทำให้เราอาย ชอบแกล้งเป็นประจำ แล้วก็ชอบหาว่าขี้เหร่บ้างล่ะ
   หน้าเหมือนแมวบ้างล่ะ สารพัดจะสรรหาคำมาดุด่า พัดว่าเขาน่ารำคาญไหมล่ะ"
   "อาร์ตคิดอย่างนั้นจริงๆ เหรอ?"
   "เอ๋?"
   "อาร์ตรำคาญเขาจริงๆ เหรอ?
   "ก็ไม่รู้สิ บางทีเขาก็ทำให้มีความสุขได้ แต่มันนานๆ ทีน่ะ ส่วนใหญ่เขาชอบแกล้งมากกว่า"
   "ตอนนั้นพัดก็ชอบแกล้งเพราะพัดชอบอาร์ต"
   "แต่นายนี่แกล้งเพราะอยากแกล้ง"
   "แต่พัดว่าไม่..."
   "พัดหมายความว่า...เขาชอบเรางั้นเหรอ?  เฮอะ...ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก
    เขาชอบแต่คนน่ารักระดับนางฟ้าเท่านั้นแหละ อย่างอาร์ตเขาไม่แลหรอก"
   "พัดก็แค่สันนิษฐาน แล้วอาร์ตล่ะ"
   "หืม?"
   "อาร์ตรู้สึกยังไงกับเขา"
   "เอ่อ..." ผมหยุดคิดอยู่นาน
   "ไม่เป็นไร เรื่องนั้นพัดไม่สนใจหรอก อาร์ตจะรักใครไม่สำคัญ
     แต่ที่แน่ๆ อาร์ตจำเอาไว้ว่าพัดรักอาร์ตก็พอแล้ว"
   "ขอบใจมากนะสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง" ผมยิ้มให้เขา
   "ยินดีเสมอ"

armani

  • บุคคลทั่วไป
 o7 o7 o7 o7 เห็นไหมพัดดีขนาดไหน
ถ้าแต่งให้พัดชีช้ำล่ะก็น่าดู  :angry2: :angry2: :angry2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ken_krub

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกำลังใจให้ครับ

nartch

  • บุคคลทั่วไป
จะให้รับผิดชอบดีๆ ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย  :angry2:   <<< แหงะ...ลูกเค้ามีพ่อมีแม่นะตะเองงงงง
ชอบตบจูบๆ เหรอ 5555    <<< มั๊กกกมากกกกกกก   :m10:

นึกว่ามาต่อ  รีบคลิกเข้ามา  ให้ไวๆ  :m4:  <<< มาแล้วงายยยยยย ขี้บ่นจิงงงงง

อ่านไปขำไป  ถ้าตรูอยู่ตระกูลนี้
ตรูต้องทำปากจู๋ ร้องขึ้นไปบนฟ้า อาหู้........   <<< เค้าเรียกครอบครัวสุขสันต์....น่ารักดีออกกกก
มันจะงกจะเค็มอะไรได้ทั้งแม่ ทั้งพี่ชาย เวงแท้ๆ   <<< ขำๆ ฮาๆ น่า......จิง ๆ ก็รักกันดีจะตายยยย..

เจ้าจินยอมรับตัวเองแล้วหรือ จะสายไปไหมน้า  
<<< คิดว่าไงอ่ะตะเองงงง เดี๋ยวเปลี่ยนบทตามใจตะเองเลยยยยย อ่ะ.... :m12:

เริ่มปฏิบัติการจีบอาร์ตซะละ :m3: :m1: :m3:
<<< จะได้เหรอออออ....ว่าแต่ตะเองมีใครจีบอ๊ะยังงงง  :m21:

:m1: เพิ่งได้อ่าน  เรื่องนี้น่ารักจริงๆอะ  ชอบๆ  <<< จะจบอยู่ละ...แต่ก็ดีจายยยยที่มาอ่านนนน
มาต่อเร็วเน้อ ติดงอมแงม  ขำดี  :give2:  <<< ชอบให้รอออออ...ใครรอนานคนนั้นชนะ...

ให้กำลังจายคนโพสด้วยน้า  <<< ม่ายอาววว กะลังใจ อยากได้แฟนนนนนน   :m13:

เชรอะๆๆๆๆๆๆ  :m14:     ง้อไปก่อนเลยนายจิน สักห้าหกตอน    
<<< พอแล้วบอกเน้ออออ เดี๋ยวขอจับจินไปมัดเชือก ฟาดด้วยแส้...เอาเทียนหยด.... :laugh5:

คนแต่งเล่นจินหนักๆ หน่อยนะคร้าบบบบบ อย่าให้อาร์ตใจอ่อนง่าย :impress:   <<< จัดให้....

ในที่สุดจินก็รู้ใจตัวเองแล้ว  :m3: แค่เขี่ยพัดออกไปมะใช่ปัญหาเท่าไหร่  o17
ครายยยยย จะมาเขี่ยพัดสุดที่รักของฉานนนนนนน   :m16:

พิมเท่ร๊ากก  :m29: ออกนอกหน้าไปแล้วนะ  :m16: มาแอบกิ๊กนารถหรอ  :o12: เอาเราไปไว้ตี้ไหน
แหงะ...สามีภรรยาใครมา....เรามะเกี่ยววววว เค้ามาเองงงง  :m22:

ชอบๆๆ เรื่องแบบนี้อ่ะ  <<< ชอบเรื่องแบบหนายยยยยย    :m10:
อ่านแล้วก็ได้ใจจริงๆ เอาเลยๆ แกล้งจินบ้างดิ่ อย่าปล่อยให้มารังแกเราคนเดียวนะสู้ๆ  <<< เดี๋ยวก้อรู้....

เป้นกำลังใจให้คนโพสท์และเจ้าของเรื่อง <<< ขอบคุณมั๊กมากกกก ...น่ารักจิง ๆ เลยยยยย
sasi

เป็นกำลังใจให้ครับ  <<< อีกละ....ขออย่างอื่นที่กินได้หน่อยมีป่ะ.... :laugh:

:give2: เมื่อไหร่มาโพส ต่ออ่า  อยากอ่านอีก.... :m5: :m5:

ขอบคุณน้าคร้าบบบบบบบบ o15       มาลงไวๆๆๆๆๆๆนะ  จะรอ :m4:
มาละจ้า.......มาเรื่อย ๆ ละจ้ะ....มัวติดนิยายคนอื่นอยู่ ไม่ว่าง post เลยช่วงนี้..... :laugh:

นารถ  ไม่มาจิ้มตูดหน่อยเดียว  หายไปนานเลยนะ
พวกจิ้ม ๆ เนี่ยยยย เจ้าของมาตามแล้ววววว ..... รีบปายยยเลยยยยยย เดี๋ยวฉานจาซวยยยยย  :m19:

อยากอ่านต่อแล้วอ่า  น้า น้า มาต่อเหอะน้า    <<< รอนิดรอหน่อยทำบ่นนนนน มาต่อละงายยยย

o7 เห็นไหมพัดดีขนาดไหน  ถ้าแต่งให้พัดชีช้ำล่ะก็น่าดู  :angry2:
เห็นจ้า...เห็น แค่นี้ก็หลงพัดหัวปักหัวปรำแล้วจ้า......พัดไม่ชีช้ำหรอกเพราะมีฉานอยู่ข้าง ๆๆๆๆ :m1:

 :bye2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-10-2007 16:08:13 โดย nartch »

Jr_boy

  • บุคคลทั่วไป
 :m17:


รออ่านอยู่นะครับ

nartch

  • บุคคลทั่วไป
Part 24
   .~.รอยไม้เรียวที่แผ่นหลัง.~.



   วันนี้ผมตื่นสายเด่เลย แต่ถึงจะสายแค่ไหนก็ยังเช้ากว่าพี่ซันอยู่ดี
   "ไม่ทันแล้ว!!!"
  ผมรีบวิ่งออกจากบ้านพร้อมกับยัดขนมปังใส่ปาก คว้าจักรยานคันเก่ง
  มือข้างหนึ่งจับแฮนด์รถ อีกข้างหนึ่งถือขนมปัง
   "เฮ้! ไปด้วยกันไหม" จินทัก
   "ซ้อนนายไปน่ะเหรอ ไม่เอาล่ะ"
   "อย่าลืมสิฉันขี่เร็วกว่านายนะ อย่าลีลาได้ไหม เดี๋ยวก็ไปไม่ทันกันทั้งคู่หรอก"
   มันก็จริงอย่างที่เขาพูด ผมจึงรีบขึ้นซ้อนจักรยานเขาทันที
   "ตื่นสายเหรอ?" จินถาม
   "ถามโง่ๆ"
   "ไอ้นี่! ฉันพูดดีๆ กับนายแล้วนะ ลงไป!"
   "อะไร?"
   "ฉันบอกให้นายลงจากรถฉันไง"
   "นายเป็นคนชวนฉันเองนะ แล้วจะมาไล่ลงง่ายๆ แบบนี้เหรอ ไม่มีทางซะหรอก" ผมดึงเสื้อเขาไว้แน่น
   "ไม่ลงดีๆ ใช่ไหม ฉันจะทำให้นายลงไปเกลืกกลิ้งกับพื้นซีเมนต์แข็งๆ นี่เลย"

   เขาปั่นจักรยานด้วยความเร็วแปดสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง หัวของผมหงายไปข้างหลัง  "บึ๋ย..."  
ปากผมสั่นด้วยแรงลม แล้วเขาก็หยุดรถกะทันหัน หัวผมเปลี่ยนทิศทางจากหงายไปข้างหลังเป็น
คะมำมาข้างหน้า จนกระแทกกับแผ่นหลังของเขา แล้วก็กระเด้งกลับไปข้างหลังอีก ตอนนี้...
ทั้งตัวทั้งหัวของผมลงไปกองอยู่กับพื้นเรียบร้อย
   "อู๊ย...นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ จะฆ่าฉันรึยังไง นายนี่มัน..."
เมื่อผมได้สติ ก็ค้นพบว่ากางเกงอีกส่วนเกี่ยวติดกับเบาะคนซ้อน
   "เฮ้ย!!! กางเกง"
   "ฮะๆๆ กางเกงขาดเลย ฮ่าๆๆ"
ทำไงดีล่ะ ถ้าใครมาเห็นเข้าผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ผมเอากระเป๋าเป้มาปิดส่วนล่างไว้
เพราะนายคนเดียว จิน!
   "นายมันตัวซวย!!!"
เขาหยุดหัวเราะ และเริ่มแกะกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดๆ เขากำลังจะทำอะไร หรือว่าเขาเห็นขาอ่อนของผมแล้ว
เกิดอารมณ์ขึ้นมา ดูหน้าเขาสิ หื่นน่าดูเลย ไม่เอานะ ถึงผมจะชอบเขามากแต่ตอนนี้เราทั้งคู่ก็ยังเป็นเด็ก
ม.ปลายอยู่ เขาจะทำแบบนี้กับผมไม่ได้นะ จินแกะกระดุมครบทุกเม็ดแล้ว ไม่นะ!!!
   "ไม่!!!!!!!!!!!" ผมหลับตาปี๋แล้วเอามือโบกไปมา
   "ผีเข้าเหรอ? เอาไปใช้ก่อนใส่ไว้ซะ คงคลุมตัวนายได้ไปถึงเข่า ใครเห็นเข้าจะฝันร้ายเปล่าๆ"
โธ่เอ๊ย! เขาแค่ถอดเสื้อให้ยืม นี่ผมคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
   "ขอบใจ" ผมรับเสื้อมาแล้วรีบใส่มันไว้ เสื้อเขาตัวเดียวคลุมผมเกือบมิดทั้งตัว
   "เมื่อกี้นายคิดว่าฉันจะปล้ำนายเหรอ?"
   "..."
   "ฉันเห็นนะหน้านายแดงแจ๋เลย คงดีใจล่ะซิท่า แต่เสียใจด้วยนะฉันนะไม่คิดสั้นหรอก"
ผมรักคนพรรค์นี้ลงไปได้ยังไงกันนะ

   ที่หน้าโรงเรียน
   อาจารย์ฝ่ายปกครองกำลังยืนจดชื่อเด็กที่มาสายอยู่ ผมชักลังเล คิดว่าวันนี้น่าจะโดดเรียนดีไหม
แต่ไม่ทันไรอาจารย์ก็หันขวับมา ที่เรายืนอยู่
   "มานี่เลย!!!" อาจารย์คำราม  เราทั้งคู่จึงเดินไปหาแต่โดยดี
   "คือผม..."
   "ทำไมเธอสงคนมีสภาพแบบนี้"
   "อุบัติเหตุนิดหน่อยครับ" เขาออกรับแทน
   "เธอน่ะเป็นเด็กเรียนดี ทำตัวให้มันดีหน่อย"  อาจารย์ง้างไม้เรียวออก ทำท่าว่าจะเคาะหัวผม ผมหลับตาปี๋
   เพียะ!
   เอ๋? ทำไมไม่เจ็บเลยล่ะ ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้น จินกำลังกอดหัวผมไว้ งั้นเมื่อกี้เขาก็ถูกตีหลังน่ะสิ
   "เธอทำอะไรของเธอ" อาจารย์ถาม
   "ผมก็บอกแล้วใช่ไหมว่าเกิดอุบัติเหตุ ทำไมต้องลงไม้ลงมือด้วย"
เขาดึงไม้จากอาจารย์แล้วหักมันอย่างช้าๆ
   "เธอจะทำอะไร" จินเดินเข้าไปหาอาจารย์ท่านนั้น อาจารย์ค่อยๆ ถอยหลัง
เขาจับมืออาจารย์ขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วก็พูดว่า...
   "ถ้าจะทำร้ายเขา ผมไม่ยอมแน่ โปรดทำผมแทนเถอะครับ"
เขายกมืออาจารย์ขึ้นแล้วตีที่หัวตัวเองหลายครั้ง
   "เฮ้ย! จะทำบ้าอะไร" อาจารย์พยายามจะชักมือกลับ แต่อาจารย์แก่ๆ คนนึง
คงสู้แรงเด็กผู้ชายตัวใหญ่อย่างเขาไม่ได้อยู่แล้ว
   "หยุดนะ! จิน" ผมดึงมือเขาออกจากมืออาจารย์
   "เธอสองคนรีบเข้าเรียนเลยนะ แล้ววันหลังอย่ามาสายอีก" อาจารย์คงหมดความอดทนกับนายนี่แล้ว
จินจูงจักรยานเข้าไป และผมก็เดินตามเขาเข้าไปในโรงเรียน ผมเห็นรอยไม้เรียวที่กลางแผ่นหลังของเขา
จึงถือวิสาสะแตะที่รอยนั้น
   "ทำอะไร แต๊ะอั๋งฉันเหรอ"
   "เจ็บมากไหม?"
   "ไม่"
   "ขอบใจนะ"
   "อืม..."
   "ฉันพานายไปห้องพยาบาลนะ"
   "ไม่ต้องเรื่องแค่นี้เอง"  เขายังไม่เลิกอวดเก่งอีกตามเคย

เราทั้งสองคนเข้าห้องเรียนพร้อมกัน  เพื่อนๆ มองเป็นตาเดียว และคงอยากรู้ว่าเราไปเอาเทรนด์ชุดนักเรียน
ที่กำลังใส่อยู่นี้ มาจากประเทศไหน
   "เกิดอะไรขึ้นอาร์ต ทำไมแกกับ..." เจ้ยถาม
   "เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟังตอนพักละกัน"  ผมคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า ทั้งเรื่องน่าอายนั่น แล้วก็เรื่อง...
อ้อมกอดของเขา ผมยังจำไออุ่นจากแผ่นอกของเขาได้ดี ตอนนั้น ผมเกร็งไปหมดไม่กล้าแม้กระทั่งหายใจ
ถ้าต้องอยู่ในท่านั้นกับเขา นานกว่านั้นสักนาที ผมคงเป็นลมล้มพับตรงนั้นแล้ว
   "ดูเขาสิ เวลาเปลือยครึ่งบนดูเซ็กซี้...เซ็กซี่" เจ้ยทำตาหวานเยิ้ม
   "ทะลึ่ง"
   ถึงจะพูดออกไปอย่างนั้น แต่ผมก็แอบมองแผ่นหลังเขาอยู่เหมือนกัน ผมเห็นรอยแดงชัดเจนที่หลังเขา
ทำไมเขาถึงยอมเอาแผ่นหลังที่เปลือยเปล่านั่นเป็นโล่กำบังให้นะ  ตอนนี้ทุกคนในห้องมองผมและจินเหมือนตัวประหลาด บางคนก็แอบหัวเราะคิกคัก แต่เรื่องราววันนี้คือสิ่งที่น่าจดจำที่สุดสำหรับผม

   ตอนพักกลางวัน
   ผมไม่ได้ไปโรงอาหารแต่ฝากเจ้ยซื้อขนมปังให้ ก็สภาพแบบนี้  ใครจะกล้าเสนอหน้าไปในที่ที่คนเยอะแยะ
อย่างนั้น ผมเลือกมานั่งหลบแดด อยู่ใต้ต้นเพียงลำพัง
   โป๊ก!
   "เพื่อนนายฝากมาให้แน่ะ" จินโยนขนมปังมาโดนหัว
   "ส่งให้ดีๆ ไม่ได้เหรอ"  เขาและผมอยู่ในสภาพเดิมทั้งคู่
   "เพราะนายคนเดียวฉันถึงต้องตกอยู่ในสภาพทุเรศแบบนี้" จินแดกดัน
   "ฉันเหรอ? นายเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า" ผมฉีกห่อขนมปังแล้วกัด เข้าไปคำใหญ่
   "ฉันเหมือนกุ๊ยไหม?"
   "อืม..."
   "นายเคยเห็นกุ๊ยหล่อขนาดนี้เหรอ"
   "บ้า!"  ผมเอนตัวไปข้างหลังเพื่อมองหลังของเขา รอยเริ่มจางลงบ้างแล้ว
   "ทำอะไรน่ะ"
   "ก็ดูหลังนายไง"
   "ดูดีใช่ไหมล่ะ"
   "ฉันดูรอยไม้เรียวต่างหาก นายช่วยฉันทำไม?"
   "..."
   "คงไม่ได้แอบชอบฉันหรอกนะ"
   "ป...เปล่าซะหน่อย ก็แค่ช่วยลูกแมวตัวนึงเท่านั้นเอง"
   "แน่นะ?"
   "..." เขาไม่ตอบแต่คว้าขนมปังที่เหลือจากมือผมเข้าปากทั้งอัน

armani

  • บุคคลทั่วไป
ดีๆๆๆๆๆๆๆ ปากแข็งเข้าไป o13
จะได้ง้อนานๆ
ขอบคุณคร้าบบบบ

kYos

  • บุคคลทั่วไป
 :m21:  วู้วววว  ขัดใจจริงๆบักจินนิ่  ปากแข็งเจรงๆ

 :m1:  ดีใจๆ วันนี้มาต่อ 2 ตอน   :m4:

satan666

  • บุคคลทั่วไป
ชอบเรื่องนี้จังเลย ใสๆดี :m13:

พัดสุดยอดเลย ผู้ชายอาไร้  :m3:

ส่วนจินมะได้เรื่องเลย แถมยังปากแข็งอีก น่าตบจูบจริงๆ  :m10:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
อ่านทันแล้ว  :a2:  :a2:  :a2: สนุกมากเลย มาต่อไวไวน้า  :m13:

jammy

  • บุคคลทั่วไป
เริ่มใกล้ชิดกันอีกครั้ง :a3: :a3: :a3:

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
จินเป็นโสดแล้ว คราวนี้จะได้รุกเต็มที่สักที
ปกติก็เป็นลูกไก่ คราวนี้ไม่รอดกำมือจินแน่
 :m11: :m11: :m11: :m11:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






Jr_boy

  • บุคคลทั่วไป
แมนจังเลยอ่ะจิน
แบบนี้ แล้วอาร์ตจะทำยังไงล่ะเนี่ย

ออฟไลน์ คุณหนูไฉไล

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 289
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
อ่านเรื่องนี้ทีไร ต้องเผลอคิดว่าเป็นเรื่องของญี่ปุ่นทุกที

อ่าน ๆ ไป สะดุดว่าเป็นคนไทยนั่นแหละ ถึงจานึกขึ้นได้ 555+

(ตอนนายจินกระทืบอียอ ผมร้องไห้เลยล่ะคับ สงสารอาร์ต)

ken_krub

  • บุคคลทั่วไป
เอาอะไรดีละที่กินได้  งั้นเอางี้ละกัน
สปาเก็ตตี้  ครับ

ออฟไลน์ มูมู่น้อย

  • Global Moderator
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +468/-12
โอววว  จินช่างแมนแท้ น่าร้ากกกกกกก จิ้นไปถึงแผ่นหลังจิน อิอิ :m3: :m3:  :m3:  :m3:
เริ่มจะกุ๊กกิ๊กๆ กันแล้วอะจิ  ชอบๆๆ

คิดถึงนารถจริงๆ เล้ยยยยย  มามะ  มาให้จุ๊บทีดิ  ก่อนไป อิอิ (อดจิ้มมาหลายวัน คิดถึงๆ)
 :m1:  :m1:   :m1:  :m1:  :m1:  :m1:  :m1:


Jr_boy

  • บุคคลทั่วไป
ทำไมรอบนี้หายไปนานจัง
รออ่านอยู่นะครับ
ใจจะขาดแล้ว

ออฟไลน์ มูมู่น้อย

  • Global Moderator
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +468/-12
กำลังจะตอบแล้วก็จะลงใช่ป่าว  อิอิ

รออยู่นะเท่ร้ากกก  ให้ไวๆ  :a2:

nartch

  • บุคคลทั่วไป
รออ่านอยู่นะครับ   <<< รอเบื่อแล้วบอกละกานนนนนนน ล้อเล่นนนนน มาละจ้ะ....

ดีๆๆๆๆๆๆๆ ปากแข็งเข้าไป o13    <<< จินมะได้ปากแข็งอย่างเดียวนา..... :m10:
จะได้ง้อนานๆ  ขอบคุณคร้าบบบบ   <<< มะเป็นรายยยย เพื่อตะเองเค้าทำให้เสมออ... หยอดซะงั้น...

:m21:  วู้วววว  ขัดใจจริงๆบักจินนิ่  ปากแข็งเจรงๆ   <<< จริงจริ๊งงง จินแข็งจริงจริ๊งงงงงงง....
 :m1:  ดีใจๆ วันนี้มาต่อ 2 ตอน   :m4:   <<< ชอบเบิ้ลลลลอ่ะตะเองงงง หุหุหุ

ชอบเรื่องนี้จังเลย ใสๆดี :m13:    
<<< เรากะชอบเรื่องตะเองงงงง  มันก็ใสเหมือนเราแหละ.... :m18:

พัดสุดยอดเลย ผู้ชายอาไร้  :m3:     <<< ช่ายยยย สุดที่ร๊ากกกของเค้าเองแหละ....

ส่วนจินมะได้เรื่องเลย แถมยังปากแข็งอีก น่าตบจูบจริงๆ  :m10:
<<< อุ้ยยย พูดไรแข็ง ๆ ฟังมะด้ายยยย....บอร์ดนี้ลูกศิษย์พิศาลเยอะจิง ๆๆๆๆๆ ชอบ ๆๆๆๆ  :รักจัง11:

อ่านทันแล้ว  :a2:  :a2:  :a2: สนุกมากเลย มาต่อไวไวน้า  :m13:
<<< จะจบแล้วจ้า...THIP จ๋า....เอานะ มาช้ายังดีกว่ามะมา..... o6

เริ่มใกล้ชิดกันอีกครั้ง :a3:     <<< ก็ต้องมีบ้างงงง ปล่อยเค้าไปเหอะ...จะได้มะมายุ่งกะพัด หุหุหุ

จินเป็นโสดแล้ว คราวนี้จะได้รุกเต็มที่สักที   <<< ปกติจินก็รุกเต็มที่อยู่แล้วจ้ะเรย์จ๋า....... :อิอิ1:
ปกติก็เป็นลูกไก่ คราวนี้ไม่รอดกำมือจินแน่
<<< ผิดเรื่องป่าววว เรื่องนี้มีแต่หน้าแมวกะจิ้งจอกกกกมะมีไก่อ่ะ.... :o9:

แมนจังเลยอ่ะจิน    <<< ตะเองจะทำแบบนี้กะเค้าม่างป่าวอ่ะ.... :-[
แบบนี้ แล้วอาร์ตจะทำยังไงล่ะเนี่ย  <<< ปายถามอาร์ตสิ มาถามเค้าทะมายยยยยยย  :m28:

อ่านเรื่องนี้ทีไร ต้องเผลอคิดว่าเป็นเรื่องของญี่ปุ่นทุกที  <<< ผะชายญี่ปุ่นเค้าก็ชอบบบบตะเองงงงง
อ่าน ๆ ไป สะดุดว่าเป็นคนไทยนั่นแหละ ถึงจานึกขึ้นได้ 555+   <<< สะดุดอารายยยของคนไทยหว่า... o6
(ตอนนายจินกระทืบอียอ ผมร้องไห้เลยล่ะคับ สงสารอาร์ต) :teach:
งั้น i-pex อย่าอ่านตอนต่อไปเลยยยย มะอยากให้ร้องไห้ง่ะ.....ล้อเล่นนนนน ค้นหาความจริงต่อไปนะ....

เอาอะไรดีละที่กินได้  งั้นเอางี้ละกัน  สปาเก็ตตี้  ครับ
มาอารมณ์โหยยยยยซะงั้นนนน กินหะเส็ดก่อนกะด้ายยยยยย  :confuse:

โอววว  จินช่างแมนแท้ น่าร้ากกกกกกก จิ้นไปถึงแผ่นหลังจิน อิอิ :m3:   <<< เข้าหลังตลอดดดดนะมูมู่....
เริ่มจะกุ๊กกิ๊กๆ กันแล้วอะจิ  ชอบๆๆ   <<< ก็เหมือนคู่เราอ่ะแหละตะเองงงงงง.... :m3:

คิดถึงนารถจริงๆ เล้ยยยยย  มามะ  มาให้จุ๊บทีดิ  ก่อนไป อิอิ (อดจิ้มมาหลายวัน คิดถึงๆ)
อ๊ายยยย ดิ้นๆๆๆ เล่นตัวเหมือนนางเอก....แล้วโดดขึ้นคร่อมมมม เสร็จแน่มูมู่..... :laugh5:

ทำไมรอบนี้หายไปนานจัง  รออ่านอยู่นะครับ  ใจจะขาดแล้ว
งานยุ่งอ่ะ...เค้าจาลาพักร้อนนนน ...ไปเลียแผลใจ.... :โฮๆ1:


กำลังจะตอบแล้วก็จะลงใช่ป่าว  อิอิ    <<< แสนรู้จริ๊งงงงงง แฟนครายหว่า...... :o8:

รออยู่นะเท่ร้ากกก  ให้ไวๆ  :a2:   <<< มาเรียกเท่ร้ากกกอีกละ เดี๋ยวฉานก็โดนแหกอกอีก.... :m16:

มาต่อละจ้า......ใกล้จบแล้วนา.....ตั้งใจจะปิดเรื่องพรุ่งนี้เลยยยยย...ฉลองไปในตัว.....ขอบคุณทุกคนมากมายยย :pigwrite:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-10-2007 11:19:44 โดย nartch »

nartch

  • บุคคลทั่วไป
Part  25
.~.ปีศาจอกหัก.~.   


   ตอนเย็น
   ผมกลับบ้านพร้อมจินในสภาพเดียวกับเมื่อเช้า
   “เอาเศะกางเกงที่ติดอยู่ที่รถของฉันไปด้วยนะ”
   “อืม...จะว่าไปนายก็เป็นคนดีเหมือนกันนะเนี่ย”
   “นายเพิ่งรู้เหรอ”
   “ฮึ  นายนี่มันจริงๆ เลยนะ  เสื้อนี่...ฉันจะเอาไปคืนที่บ้านของนายเองนะไม่ต้องห่วง”
   “ที่เป็นห่วงน่ะ กลัวนายจะเอาเสื้อของฉันไปนอนกอดนอนดมทั้งคืนน่ะสิ”
   “ไอ้บ้า!  คิดได้ไงเนี้ย  แต่ยังไงฉันก็ต้องขอบใจนายอีกครั้งนะ  ทั้งที่ความจริงแล้วนายเป็นคนก่อเรื่องขึ้นมาทั้งหมด”
   “...” ทำไมคราวนี้เขาไม่ตอบโต้ล่ะ
   ผมอยากจะเอาหน้าแนบแผ่นหลังกว้างๆ นี่จัง อยากจะกอดเอวเขา  อยากจะเป็นคนรักของเขา แต่...นั่นก็แค่ฝัน
   “แล้วจะเอาไปคืนให้นะ  บาย...” ผมลงจากจักรยานและดึงกางเกงที่ติดอยู่ออกจากรถของเขา
   “บาย...” เขาขี่รถออกไปและโบกมือให้โดยไม่หันมามอง

   ที่บ้านจิน
   “เป็นอะไรไปจิน  นายทำหน้าเซ็งอย่างนี้มาหลายวันแล้วนะ” เรย์ถามพี่ชายขณะที่เล่นเกมส์เชือกกับแอนนี่สุดที่รัก
   “เปล่า”
   จินนั่งเหงาอยู่ที่โซฟาตัวเดิม  เอามือท้าวคางตาลอยแสดงให้เห็นถึงความว่างเปล่าของชีวิตที่หมดไปในแต่ละวัน
   “มีอะไร  ถ้าเรื่องความรักล่ะก็  ปรึกษาฉันได้นะ...” เรย์ทำท่ามั่นใจเหลือเกิน ว่าเขาช่ำชองเรื่องนี้เป็นอย่างดี
   “ฉันแค่อยากอยู่เงียบๆ”
   “เรื่องที่เลิกกับเอิ๊บ  แฟนสาวคนสวยคนนั้นรึเปล่า?”
   “เปล่า”
   “งั้นเรื่องไหน”
   “...” ตอนนี้เขาเป็นคนอ่อนหัดเรื่องความรักไปแล้วรึนี่  เขาถอนหายใจเป็นช่วงๆ และรู้สึกว่าเวลาเดินไปช้าเหลือเกิน  อยากให้ถึงวันที่อาร์ตเอาเสื้อมาคืนเร็วๆ
   “ไม่ไหวแล้วโว๊ย!!!”  จินลุกขึ้นจากโซฟาแล้วตะโกนลั่นบ้าน  เรย์และแอนนี่ตกใจ กอดกันแน่น
   “เป็นบ้าอะไร?” เรย์พูด
   “พี่จินหิวข้าวเหรอคะ?”
   จินไม่ตอบอะไรใครทั้งนั้น  เขาลุกขึ้นไปคว้าโทรศัพท์และตั้งใจว่าจะบอกความในใจกับเขา
   “อาร์ตเหรอ  ฉันเองนะ”
   “ฉันเองน่ะใคร”
   “ก็จินไงล่ะ”
   “มีอะไร”
   “...”
   “มีอะไรล่ะ?”
   “เอ่อ...ฉัน...”
   “ฉันอะไร”
   “ฉันอยากได้เสื้อคืนวันนี้!!!  เอามาให้ด้วย!!!  พรุ่งนี้ไม่มีใส่”
   “ฉันยังไม่ได้ซักเลยนะ”
   “เออ!  เดี๋ยวฉันซักเอง  แค่นี้นะไอ้แมวขี้เหร่”
   เขารีบวางโทรศัพท์ไป  เรย์กับแอนนี่มองหน้ากัน  พวกเขารู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายตัวดี  จินนั่งรออาร์ตอยู่ที่เดิม เขาสั่นขาเป็นจังหวะ  แสดงให้เห็นว่ากำลังอารมณ์ดี  ตอนนี้เขาอยากให้เวลาเดินเร็วขึ้นกว่านี้อีกสักร้อยเท่า
   “ยิ้มออกแล้วเหรอ” เรย์หยอกอย่างรู้ทัน
   “อะไร” เขาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
   “แอบรักเขาเหรอ? เปลี่ยนรสนิยมตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” แอนนี่พูดบ้าง
   “พูดอะไร เป็นเด็กก็อยู่ส่วนเด็กสิ อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน ~ลา ลัน ลา~” เขาฮัมเพลงอย่างมีความสุข
   “อารมณ์ดีขึ้นมาเลยนะ” เรย์กระซิบข้างหูแอนนี่
   “รักเขาก็บอกเขาไปก็สิ้นเรื่อง ดีนะที่ตัดใจได้ซะก่อนถ้ารู้ว่าชอบผู้ชายเนี่ย เนอะ” แอนนี่ยิ้มให้เรย์แล้วหันไปเล่นเกมเชือกต่อ

   จินลุกๆ นั่งๆ ตลอดเวลาการรอคอย  บางทีก็ลุกขึ้นไปโทรศัพท์
   “นายออกมารึยัง”
   โทรศัพท์
   “ฉันรอนานแล้วนะ”
   แล้วก็โทรศัพท์
   “เอามาคืนได้แล้วนะ”
   “ใจเย็นน่า เดี๋ยวก็มาเองแหละ เปลืองค่าโทรศัพท์ อะไรกันโทรทุกๆ สามนาทีเลยนะ” เรย์แซว
แต่จินไม่สนใจ  สักพักก็ลุกขึ้นไปโทรศัพท์อีกจนได้
   “ความรักทำให้พี่จินเป็นไปได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ เรย์” แอนนี่คุยกับจิน
   “อืม...ความรักทำให้เกิดสิ่งมหัศจรรย์ขึ้นได้มากมาย” เขาส่งตาหวานให้แอนนี่
   และแล้วอาร์ตก็มาจนได้  จินรีบวิ่งออกไปเปิดประตูบ้านให้เขาอย่างไม่รีรอ
   “มาแล้วเหรออาร์ตตตตต... ~ลา ลัน ลา~”
   เขากระโดดโลดเต้นเหมือนนักบัลเล่ย์ไปที่ประตูบ้าน  เรย์และแอนนี่แอบหัวเราะคิกคักเบาๆ จินเปิดประตูบ้านออกอย่างเบิกบานที่สุด
   “หวัดดี  แมวน้อย” เขาหุบยิ้มทันทีเมื่อศัตรูหัวใจมาด้วย
   “ทำไมต้องรีบร้อนเอาด้วยหา! ดูซิฉันต้องรบกวนให้พัดมาส่ง นายไม่เห็นเหรอว่ามันกี่โมงแล้ว”
   “เอาคืนมา!  กลับไปได้แล้ว” เขารีบไล่ส่ง
   “แค่นี้เนี่ยนะ”
   “เออ!” ปัง! จินปิดประตูใส่หน้าแขกทั้งสอง
   ผมรู้สึกปวดหัวกับนายนี่จริงๆ เลย  เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย  ประสาท!
   “ขอโทษด้วยนะ เขาก็นิสัยแบบนี้แหละ อย่าไปถือสาเขาเลย”

จินแอบมองทั้งสองคนอยู่ที่กระจกหน้าต่าง  เขานั่งยองๆ เพื่อไม่ให้อาร์ตเห็น
   “หึงอ่ะเด้” เรย์ยื่นหน้าเข้ามาที่ไหล่ข้างหนึ่งของพี่ชาย
   “อย่าคิดมากน่าเรามันก็แค่คนอื่น” แอนนี่ยื่นหน้าไปที่ไหล่อีกข้างของเขา
   “พ...พวก  ธ...เธอพูดบ้าอะไรกัน!!!” เขาชูมือขึ้นและสลัดหน้า ไล่ทั้งสองคนออกไป
   “ปล่อยพลังอิจฉาตาร้อนเหรอจิน” เรย์แซว
   “ความอิจฉามันมีอานุภาพขนาดนี้เลยเหรอเรย์” แอนนี่แกล้งถาม
   “ใช่  โดยเฉพาะรักคนที่มีเจ้าของแล้ว” เรย์ตอบ
   “ตายซะเถอะ! พวกเธอ” จินยืนจังก้า  นัยน์ตาดุดันเหมือนต้องการบอกว่าวันนี้เอาจริงแล้วนะ  เขาวิ่งไล่จับเด็กทั้งสอง
   “ว้าย! หนีเร็วปีศาจอกหักเข้าสิงพี่จินแล้ว”
   ทั้งสองคนวิ่งหนีกระเจิงเข้าไปหลบในห้อง  จินนั่งไว้อาลัยให้ตัวเองที่โซฟาตัวเดิม  และท้าวคางท่าเดิมด้วยเช่นกัน
   “เฮ้อ...” เสียงถอนหายใจของเขาครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ของวันนี้

   ที่ห้าง P.R.G.
   ผมและพัดเดินไปแผนกกิ๊ฟท์ช้อป  ผมเห็นเจ้าอียอนั่งอยู่บนชั้นวางตุ๊กตาทำให้นึกถึงเหตุการณ์วันนั้น
   “มีอะไรเหรอ...หรือว่าอยากได้เจ้านั่น”
   เขายังไม่รู้เรื่องนั้น  แต่ผมไม่อยากจะปิดบังอะไรเขาอีกต่อไป  ถ้าเขามารู้ทีหลัง  คงคิดว่าผมไม่สามารถรักษาของขวัญที่เขาให้มาได้  แถมยังไม่พูดความจริงอีก
   “อาร์ตมีเรื่องจะสารภาพอ่ะ”
   “หืม?”
   “อียอที่พัดให้มา  เราทำพังไปแล้ว”
   “หา!”
   อึ๋ย...เขาทำเสียงตกใจอย่างนั้นต้องไม่พอใจแน่ๆ เลย
   “คือว่าเราขอโทษจริงๆนะ ที่ไม่สามารถรักษามันไว้ได้ ขอโทษจริงๆ”
“อาร์ตพูดถึงอะไรอ่ะ”
“เอ๋?  ก็...ที่พัดไปแขวนไว้ที่หน้าบ้านอ่ะ”
   “ดอกไม้ไง  พัดเอาดอกไม้ไปให้”
   “แค่นั้นเหรอ???”
   แล้วเจ้าอียอนั่นมาได้ไงกัน  ไม่มีใครรู้ว่าผมชอบมันนอกจากพัด  ถ้าไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใคร?


nartch

  • บุคคลทั่วไป
Part  26
.~.พระเอก อกหัก .~. 


   “ฉันเอง!  ที่รักเธอ” จินตะโกนลั่นบ้าน
   “ให้มันนุ่มนวลกว่านี้หน่อย” เรย์พูดด้วยความเฉยเมย
   “บอกรักนะ  ไม่ใช่สั่งการรบ  พูดใหม่ซิพี่จิน” แอนนี่หยิบส้มเข้าปาก
   “แค่นี้ก็ดีเท่าไห่แล้ว  จะเอาอะไรนักหนา” จินขยี้หัวตัวเอง
   “จะพูดใหม่ไหม  ถ้าไม่พูดฉันกับแอนนี่จะออกไปเดทกันแล้ว  เร็วเข้า!!!”
   “ฉันรักเธอ...” เขาพูดเอื่อยๆ
   “ให้มันเข้มแข็งหน่อย” เรย์พูดด้วยท่าทีเดิม
   “เอาไงกันแน่  จะให้เข้มแข็งหรือนุ่มนวล?”
   “พี่จินเข้าใจคำว่าผสมผสานไหมคะ?”
   “ผสมผสาน?”
   “นั่นก็หมายความว่าพี่จะต้องรวมทั้งสองอารมณ์เข้าด้วยกัน  มันจะทำให้เขารู้สึกถึงความจริงใจที่ซ่อนอยู่ในตัวพี่”
   “เอาเป็นว่า  ฉันจะแสดงให้นายดูเป็นตัวอย่าง” เรย์หันหน้าไปหาแอนนี่
   “ฉันรักนาย...อาร์ต  ฉันรักนายจนแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว” เขาทำหน้าอ่อนไหวกับน้ำเสียงที่มั่นคง
   “ฉันก็รักนาย  จิน...” แอนนี่พูดตอบ
   “แค่นี้ทำได้ไหม?” เรย์ถาม
   “ทำไมฉันต้องมาให้เด็กสองคนที่อายุรวมกันยังไม่เท่าอายุฉันสอนเรื่องพวกนี้ด้วยเนี่ย” เขาโวยวายอย่างทุกที

   ที่บ้านขนมปัง
   “มีอะไรรึเปล่า” ผมเริ่มบทสนทนาก่อน
   “หืม”
   “...”
   “พัดจะไปแคนาดา”
   “แคนาดา?”
   “อืม  หลังจากสอบเทอมนี้เสร็จ”
   “แล้วจะไปยังไง?  ไปกับใครอ่ะ?”
   “ไปกับอาร์ตไง”
   “เอ๋?”
   “ไปกับพัดนะ พัดจะจัดการทุกอย่างให้เอง”
   “แต่ว่า...เรา...”
   “อาร์ตจะกลับไปคิดดูก่อนก็ได้นะ พัดไม่ได้เร่งรัดอะไร”


ที่บ้าน
   “แคนาดา  มันอยู่ตรงไหนของโลกนะ?  ตั้งอยู่ละติจูด  ลองติจูดเท่าไหร่?  มีประชากรกี่คน?  มีกี่ฤดู?  แล้วต้องนั่งเครื่องกี่ชั่วโมง?” ผมพึมพำระหว่างดูหนังสือท่องเที่ยวแคนาดาที่เพิ่งซื้อกลับมา
   “บ่นอะไรอยู่คนเดียว” พี่ซันเข้ามาในห้องโดยไม่ส่งเสียงก่อน
   “เปล่า” ผมรีบเก็บหนังสือลงในเก๊ะทันที
   “มีอะไรรึเปล่า?”
   “ออกไปข้างนอกเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ”
   “ไปไหน?”
   “เดี๋ยวก็รู้เอง”
   วันนี้พี่ซันมาแปลก  ทำหน้าซีเรียสเชียว  เขาขี่จักรยานพาผมไปที่สวนสาธารณะใกล้บ้าน
   “พามาที่นี่ทำไม?”
   “แกไปที่สนามบาสก่อนนะ  เดี๋ยวพี่จะเดินตามไป”
   “พี่กำลังจะทำอะไร?”
   “ไปเถอะน่า...” พี่ซันผลักหลัง
   “ผมก็เออออตามนั้น  หวังว่าเขาคงไม่คิดจะแกล้งอะไรหรอกนะ...

   ที่สนามบาส
   “ไม่เห็นมีอะไร” ผมไม่เห็นว่ามีอะไรเป็นพิเศษ  จึงคิดจะเดินกลับ แต่ทันที่หันหลัง  หัวผมก็กระแทกกับบางสิ่งเข้าอย่างจัง
   “จิน...”
   “ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วย”
   “มีอะไร?”
   “ฉันให้พี่ชายนายพานายมาที่นี่เอง”
   “ฉันว่าแล้วว่าต้องมีอะไรแปลกๆ  นายให้สินบนพี่ฉันเท่าไหร่  เขาถึงได้ยอมแกล้งน้องตัวเอง”
   “ก็แค่ผู้หยิงทั้งหมดของฉัน”
   “งั้นคราวนี้ก็คงต้องแกล้งฉันหนักๆ  เลยใช่ไหม  นายถึงได้ลงทุนก้อนโตแบบนั้น”
   “...”
   “มีอะไรจะแกล้งฉันก็รีบๆ หน่อย  ฉันไม่มีเวลามาให้นายล้อเล่นหรอกนะ”
   “ฉัน...”


ที่พุ่มไม้ใกล้ๆ นั้นเอง
   “เป็นไงบ้างไปถึงไหนกันแล้ว”ซันยื่นหน้าเข้าไปในพุ่มไม้นั่น ซึ่งมีลิงน้อยสองตัวดูสถานการณ์อยู่ก่อนแล้ว
   “ไม่รู้เหมือนกัน  อยู่ตรงนี้ไม่ค่อยได้ยินเลย” เรย์พูดเบาๆ
   “แต่ดูจากสีหน้าแล้ว  สงสัยจะแห้ว” แอนนี่เสริม
   “เฮ้อ...นี่พวกเราก็ช่วยเต็มที่แล้วนะ  เรื่องอื่นก็ต้องให้มันจัดการเองบ้างแล้ว” ซันส่ายหน้า
   “เฮ้อ...” ลิงทั้งสองตัวถอนหายใจพร้อมกัน
   ทางด้านฝ่ายที่ถูกถ้ำมอง
   “ว่าไงล่ะ?”
   “ฉัน...”
   “ฉันอะไรล่ะ  นายรีบๆ เลยได้ไหม ฉันมีนัด”
   “มีนัด?  กับมันอีกแล้วเหรอ”
   “มัน?  นายเลิกจิกหัวเรียกเขาว่ามันซักทีจะได้ไหม  เขาไปทำอะไรให้นาย หา?”
   “นายเข้าข้างมันเกินไปรึเปล่า?”
   “มันอีกแล้วนะ”
   “ฉันจะเรียกว่ามันแล้วเป็นอะไรปะ?”
   “ถ้าไม่มีอะไรฉันจะกลับแล้วนะ” ผมรีบตัดบทก่อนที่จะมีปากเสียงกันรุนแรงกว่านี้
   “ดี!  รีบไปเลบย  อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ”
   “แน่นอน  นายจะไม่ได้เห็นหน้าฉันอีกต่อไป”
   “ไอ้บ้า” เขาด่าส่งท้าย

   ทั้งสามในพุ่มไม้เกิดความฉงนสงสัยกันยกใหญ่กับภาพที่เห็นตรงหน้า
   “เกิดอะไรขึ้น?” ซันพูด
   “ไม่รู้” เรย์เอ่ย
   “นั่น อาร์ตเดินออกมาแล้ว” ตามมาด้วยแอนนี่
   “เราไปถามเจ้านั่นให้หายข้องใจกันเถอะ” ซันเสนอ
   แล้วพวกเขาก็ออกจากพุ่มไม้นั้น  ตรงไปหาจินเจ้าตัวปัญหา
   “เฮ้ย!!!  เกิดอะไรขึ้นวะ?” ซันถาม
   “ฉันอกหัก” เขาตอบเบาๆ
   “อกหัก!!!  อาร์ตมันไม่โอเคเหรอ  แกไปพูดกับมันว่ายังไง”
   จินก้มหน้า  ไม่ตอบคำถามใดๆ

   ปัง! ปัง! ปัง! เสียงพลุกระดาษที่สามแม่สื่อเตรียมไว้ตั้งแต่เช้าดังขึ้นเป็นจังหวะ
   งั้นก็เปลี่ยนจากการฉลองรัก เป็นฉลองอกหักแทนละกันเนอะ  เย้!”
   “ใช่ เย้!” สองลิงน้อยเฮฮาตามเจ้าลิงใหญ่
   แต่ดูเหมือนว่า เจ้าภาพของงานจะไม่สนุกด้วยซะแล้ว
   “อึ๋ย...” ทั้งสามสงบปากลงได้ เมื่อเห็นจินกำลังทำตาเขียวปั้ดแยกเขี้ยวใส่

ออฟไลน์ มูมู่น้อย

  • Global Moderator
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +468/-12
น่ารักมากๆ จิน  :m3:
อ่านแล้วนั่งขำ  ตลกดี  ฮาแตก

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วจินตนาการภาพได้
ลักษณะภาษา การบรรยายที่ถ่ายทอดออกมา มีลักษณะคล้ายการ์ตูนที่เห็นภาพเป็นฉากๆ
บางครั้งช่วงที่ควรเศร้า  เรากลับไม่เศร้าที่สุดเพราะมันเหมือนการ์ตูนซะงั้น
แต่บอกได้เลยว่า  อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุข  น่ารักกุ๊กกิ๊กๆ
จะจบแล้ว  คิดถึงนารถเท่ร้ากกกกกแย่เลย  จบเรื่องในวันเกิดเหรอตะเอง อิอิ

รออ่านต่อจ้า  จิ้มตูดก่อนไป  55555  :m4:
ปล  หวังว่าคงไม่ได้ปาดหน้านะ  เหมือนจะรีพลายค้างอยู่ป่าวเนี่ย

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด