.............
......................
ร่างเพรียวขยับตัวเพียงเล็กน้อยแล้วคว้าเอาขวดเหล้าในมือดายมาถือไว้เอง...กระดกมันเข้าปากกรอกลงคอไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ...ดื่มมันเข้าไป เท่าไหร่ก็ไม่พอ!
ให้สะใจอีกฝ่ายมันซะเลย...
"โทชิยะะ"เป็นดายแล้วที่เริ่มไม่เข้าใจความคิดของร่างเพรียว ส่งมือจะแย่งขวดกลับคืน แต่อีกฝ่ายก็ส่งมันเข้าปากไปอีก
"ขวดนี้...ขอฉันดายย"ฝ่ามือเช็ดคราบน้ำมึนที่คาง สายตาคู่หวานเริ่มส่ออาการมึนงง
"นายไม่ต้องดื่มแล้ว!!...ฉันเอง"โทชิยะไม่ได้พูดเปล่า เหล้าที่เหลือถูกร่างเพรียวยกกระดกครั้งแล้วครั้งเล่าต่อหน้าต่อตา
"นายมันบ้า นายมันโง่ งี่เง่า ใจดำที่สุด!!"เมื่อดีกรีความมึนมันเพิ่มมากขึ้น ความเก่งกล้าสามารถและพรสวรรค์ในการใช้คำเจ็บแสบมักจะมาอย่างไม่ตั้งใจเสมอ...
ดายได้แต่นั่งอึ้งมองดูโทชิยะที่เริ่มไม่รู้สึกตัว...
"เอาซิดาย อยากทำอะไรฉันอีก เอาเลยดาย..."ตะคอกถามทั้งน้ำตา...
ขอเมายอมใจก่อนที่สติมันจะทำให้เขารับรู้ความใจดำของดายอีก
"อย่าทำเป็นปากดี!!!"เมื่อเหล้าเข้าปากดูอะไรๆมันก็คงจะเลวร้ายได้เสมอ จากที่ตั้งใจว่าจะคุยดีๆแต่พอเอาเข้าจริงๆ ทำไมมันถึงพาลเหมือน...แบบนี้!!
"ฉันไม่ได้ท้า..."เอาซิ จะทำอะไรก็เชิญ...ถ้าไม่ทำ...เขาจะ...
"ดาย..."แล้วเหล้าในขวดก็หมดไปภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
"ฉัน..."โทชิยะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป ขยับกายเข้าหาดายอย่างที่ใจต้องการเมื่อสติอันเป็นที่ตั้งทั้งหมดทั้งมวลมันถูกกดทับด้วยฤทธิ์ของแอลกออฮอล์ไปเป็นที่เรียบร้อย
ร่างเพรียวก็ดูเหมือนจะไม่ใส่ใจอารมณ์และความรู้สึกของอีกฝ่ายอีกต่อไป
มือเรียวสลัดขวดเหล้าไปอีกทาง ใบหน้าคมที่มองเขาอย่างไม่เข้าใจยังคงจับจ้องไม่กระพริบตา
"อย่านิ่งซิดาย...จะไม่ด่าไม่ทำอะไรฉันอะไรหน่อยเหรอ...?"ไม่พูดเปล่านิ้วมือเรียวยังคงยื่นไปสัมผัสใบหน้าคมเข้มด้านหน้าตน ไล้ปลายนิ้วไปตามสันคางของดายแผ่วเบา
"ฉันจะไม่อดทนกับนายอีกแล้วนะโทชิยะ!!"เสียงกระซิบรอดไรฟัน...แต่ดายยังคงนั่งนิ่งเหมือนเดิม
"ก็ไม่ต้องอดทนสิ...ฉันก็อยากจะรู้ นายจะใจดำกับฉันได้แค่ไหนกัน"นิ้วมือเล็กไล้ช้าๆไปตามสันคางและใบหน้าคม บ้างก็เผลอเล่นกับปอยผมหน้าของดายด้วย
"บ้าชะมัดโทชิยะ!!..."เสียงสบถดังขึ้นเมื่อเห็นแววตาคู่สวยมันเต็มไปด้วยความหมายบางอย่าง...
ท้าทายและเชิญชวนอย่างที่อีกฝ่ายไม่เคยทำ
เรียวขาเพรียวก้าวค้อมขาของเขา นั่งทับลงมาอย่างตั้งใจ นิ้วมือที่ป้วนเปื้อนอยู่ที่ใบหน้าเริ่มลดระดับลงมาที่หน้าอกของเขาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาออกทีละเม็ดๆๆอย่างใจเย็น...
เสียงหายใจอย่างอึดอัดของดายดังขึ้น ชายหนุ่มทอดถอนระบายมันออกมาช้าๆ...โทชิยะกำลังทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่รู้สึกตัวบ้างเลยหรือไงว่าทำอะไรอยู่ เจ้าบ้าเอ้ย!!!
"นี่...ฉันไม่คิดจะหยุดให้หรอกนะ..."เมื่อเสื้อของเขามันถูกถอดทิ้งไม่เป็นท่าลงบนที่นอนเขาก็ไม่มีความคิดที่จะต้านอีกฝ่ายแต่อย่างใด
"ดายย..."ริมฝีปากสวยของดายถูกประกบจูบปิดคำพูดที่จะเอ่ยออกมาห้ามโทชิยะอีก...
เขาไม่อยากรับรู้ว่าดายจะเป็นยังไงและรู้สึกอะไรกับเขาทั้งนั้นแล้ว อะไรมันจะเกิดก็ปล่อยมัน ขอทำอะไรตามใจตัวเองซักครั้ง ขอให้เขามีความสุขซักครั้ง
เรียวลิ้นและลมหายใจที่อบอวลไปด้วยกลิ่นเหล้าทำให้ดายพอจะรู้ว่าที่โทชิยะเป็นนั้นเพราะอะไร...
"ปล้ำฉันซิดาย..."ถอนเรียวลิ้นออกมากระซิบที่ริมใบหู ก่อนที่จะจ้องอีกฝ่ายด้วยสายตาฉ่ำเยิ้มอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"ข่มขื่นฉัน...ดายย"ตวัดลิ้นเข้าไล้เลียใบหูของดายให้สะดุ้งเล่นพลางหัวเราะเบาๆ
"โทชิยะ"ดายไม่ได้แน่นิ่งเป็นหุ่นแน่ ชายหนุ่มเริ่มนั่งไม่ติดเข้าทุกทีเมื่อมือไม้ของโทชิยะมันเริ่มอยู่ไม่สุข...ยั่วกันชัดๆ!
"ชอบไม่ใช่เหรอดาย... สนุกไม่ใช่เหรอไง...?"ดูเหมือนเมาแล้วจะพูดมากตามมาเป็นนิสัย...โทชิยะผลักร่างของดายลงนอนไปทันที ก่อนที่จะตามไปปลดซิปกางเกงดึงร่นออกให้จนอีกฝ่ายไม่เหลืออาภรณ์ติดตัว
"ฉันจะรีดพิษนายไม่ให้เหลือความใจร้ายกับฉันอีกเลยดายย..."
บ้าชะมัด!!!
ดายลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าโทชิยะจะทำอะไรกับตัวเอง...โทชิยะเมาจนไม่รู้เรื่อง!!
"ไม่ดาย...ขอร้อง...อย่าห้ามฉันนะ"แววตาหวานเศร้าสร้อยหันมาจ้องนิ่ง ทั้งออดอ้อนเว้าวอนอยู่ในที
"ฉันจะทนไม่ไหวเอานะสิ"ถ้าเกิดทำรุนแรงกับนายเข้าอีก
"ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทนซิดาย"โทชิยะสบัดผมตัวเองก่อนที่จะขึ้นมานั่งค่อมอีกครั้ง ถลกเสื้อของตัวเองทิ้งออกไป
"นะอย่าห้ามม"ก่อนที่จะปลดกางเกงตัวเองออก ดายได้แต่อึ้งจนด้วยปัญญาที่จะห้ามเพราะสันดานลึกๆของเขานั้นมันวิ่งโร่ออกมาแสดงธาตุแท้ตั้งแต่เดินถือขวดเหล้าเข้ามาแล้ว
"เอาทั้งตัวเลยนะ..."เสียงหัวเราะคิกคักดังสดใสอย่างที่ไม่เคยได้ยินดังขึ้นพร้อมกับประโยคล่อแหลมชวนคิดไปถึงไหนต่อไหน
ร่างเพรียวทาบทับลงบนร่างดายทั้งตัว
"ดาย ทำไมใจร้ายกับฉันนัก"จูบแรกกดทับลงไปบนเรียวปาก...กดหนักๆ ย้ำจูบลงช้าๆ ...ยัง ...ยังไม่ล่วงล้ำ
"ใจร้ายย"ใบหน้า สันคาง ไล้เลียไปเรื่อยๆ กลีบปากสวยถูกเล็มเลียขบงับเล่น...
"ฉัน..."ยังไม่ทันที่ดายจะได้เอ่ยตอบ เรียวลิ้นก็แทรกซอนเข้ามาล้วงลึกค้นหาเอาความจริงด้วยตัวเอง
"ใจดำ..."ยังไม่ทันที่ดายจะเผลอตอบรับลิ้นร้อนนั้นก็ผละออกมา สายตา...หลอกล่อเขาให้แล้ว
"นายจะทำอะไรโทชิยะ!!"ดายสกดกลั้นอารมณ์กระซิบถามเสียงเข้มเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายคว้าเอาเสื้อยืดของตัวเองขึ้นมา
"ก็จะทำให้ดายเจ็บบ้างนะสิ...อยู่เฉยๆนะขอร้องงง..."
ให้ตายทำไมเขาจะต้องเชื่ออีกฝ่ายด้วยว่ะ!!
ดายนอนนิ่งแต่ใจหวั่นไหว...สองแขนของเขาถูกเจ้าร่างเพรียวจับไขว้ไว้บนหัว โทชิยะเคลื่อนตัวขึ้นไปจัดการผูกข้อมือแกร่งของดายมัดติดกันไว้
"หึ... อย่าทำให้เจ็บมากแล้วกันโทชิยะ"ท่าทางของร่างเพรียวให้ตายเถอะ!!!
จะยั่วยวนเขาไปถึงไหน
เรียวลิ้นร้อนตวัดงับหัวนมเม็ดเล็กของร่างเพรียวเข้าให้อย่างอดไม่ไหว หน้าอกของโทชิยะมันอยู่ต่อหน้าเขานี่เอง
"อ่า...ดายยย...ฉันไม่ใจร้ายเหมือนดายหรอกน่า..."เสียงครางดังขึ้นด้วยความสยิวขนลุกตั้งเมื่อฟันเขี้ยวของดายค่อยๆแทะเล็มอยู่ที่เ่นินอก
โทชิยะรีบดันตัวเองออกมาทันที
ต้องเป็นเขาสิที่จะคุมเกมส์นี้...ไม่ใช่ดาย...
"บอกสิดาย...จะให้จูบตรงไหนก่อน..."
ให้ตายเถอะ เขาชักจะไม่สนุกอย่างที่รู้สึกในตอนแรกซะแล้ว ใช่จะใจเย็นอย่างอีกฝ่ายได้ที่ไหน โทชิยะไม่อยู่เฉย บดเบียดเนื้อตัวท่อนล่างเสียดสีกับของเขาไปมา...แค่นี้มันก็เรียกอารมณ์แบบกู่ไม่กลับให้เขาได้มากมายแล้วล่ะ
"เจ้าบ้า อย่าให้หลุดเชียวนะ จะทำให้ร้องไม่ออกเชียว..."เสียงสบถที่ฟังดูไม่จริงจังสามารถเรียกเสียงหัวเราะให้ร่างเพรียวอีกครั้ง
"อย่าพึ่งเลยนะ..."ฝ่ามือเข้าคว้าจับท่อนเนื้อของดายเอาไว้มั่น ค่อยๆดึงรูดยั่วเย้าหรือยั่วยวนอารมณ์ของดายให้โหมกระพือขึ้นไปอีก
"นายต้องบ้าแล้วแน่ๆโทชิยะ"ดายข่มอารมณ์เอาไว้...เขาจะทนไม่ไหวอยู่แล้วในขณะที่อีกฝ่ายยังดูสนุกอยู่ได้
...น้ำเมาทำให้โทชิยะเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้เชียวหรือนี่...?
"ก็บ้านะสิดาย...บ้าตั้งแต่ที่ยอมให้นายทำอะไรด้วยแล้ว"
เรียวลิ้นดึงดูดหน้าอกของดายบ้าง ขบงับแรงๆ
"
อ่า..."
"นายน่ะมันโง่ดาย"
ปลายลิ้นตวัดเลียให้ทั่วไปหมด หน้าอก ต้นคอ สันคาง ไล่ขึ้นไปตามเรียวแขนแกร่ง ตวัดชิดถึงใบหน้าก่อนที่จะกระซิบที่ข้างหู
"ไม่รู้อะไรซะเลย..."
ปากถูกปิดไปอีก ทีนี้ต่อให้ดูดดื่มมากแค่ไหน ดายก็ไม่มีวันที่จะให้อีกฝ่ายผละออกไปก่อนได้ ส่งลิ้นเข้าพัวพันกับอีกฝ่ายบ้างทันที ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ความทรมานของร่างกายที่ไม่สามารถแตะต้องอีกฝ่ายได้ส่ออาการให้ดายหอบและต้องการอีกฝ่ายอย่างรุนแรง
ท่อนเนื้อที่ต้องการปลดปล่อยแข็งตัวอย่างบ้าคลั่งจนเจ็บปวดไปหมด
โทชิยะผละออกมาได้สำเร็จ ร่างเพรียวพรมจูบไปทั่วร่างดายอีกครั้ง หน้าอก หน้าท้อง สัมผัสทุกอย่างที่ทำให้ ถ้าดายเปิดใจรับเขาซักนิด...เขาเชื่อว่าดายจะต้องสัมผัสมันได้แน่ๆ
อุ้งปากร้อนชื้นค่อยๆกลืนกินท่อนเนื้อของดายช้าๆ เล็มเลียให้อย่างอ้อยอิ่ง ดูดกลืนเพิ่มแรงและจังหวะให้ดายทรมานจนแทบคลั่ง ชายหนุ่มร่อนสะโพกขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ
ยอมรับว่ารู้สึกดีมากแค่ไหนกับอุ้งปากและเรียวลิ้นที่ตวัดไล้เล็มอยู่นั้น...รูดกลืน ตอดตวัด โอบรัด มันจะไม่ไหวอยู่แล้วนะโทชิยะ
"อ่า...."ดายหลับตาแน่นปล่อยเสียงครางที่ข่มไว้ ก่อนที่จะปลดปล่อยเอาน้ำกามที่อีกฝ่ายต้องการรีดเอาจากเขาออกมา...โทชิยะยังรีดเอาจากเขาจนหยดสุดท้าย
"ปล่อยฉันโทชิยะ..."ดายนอนหอบหายใจด้วยความเกร็งไปทั่วทั้งตัว เขาเกือบจะหัวใจวายตายแล้วเชียว...
ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่อยู่ในตัวร่างเพรียวยังไม่มีทีท่าว่าจะหมดไปซักนิด...โทชิยะคลานคร่อมตัวดายอีกรอบ ยิ้มให้อีกฝ่ายด้วยความรู้สึกที่เจ้าตัวอยากกระทำกับดายมาตลอด ค่อยๆเอื้อมปลดเสื้อที่ผูกข้อมือของดายออกให้
"เมื่อยชะมัด!...เดี๋ยวก็จับมัดให้บ้างซะเลย..."ดายสะบัดข้อมือไปมาแกล้งขู่ทีเล่นทีจริง...รู้ดีว่าอารมณ์ของเขามันยังไม่ยอมสงบลงง่ายๆอย่างที่อีกฝ่ายคิดหรอกน่า
โทชิยะยิ้มให้แทนคำตอบ
"ฉันเก่งมั้ยดาย..."คำถามที่ไม่คิดว่าจะได้ยินดังขึ้น เล่นเอาดายต้องหันมองอีกฝ่ายตาค้าง
ถามบ้าอะไรของมัน!
"ตอบก่อน"โทชิยะเปลี่ยนเป็นคนที่เขาไม่เคยเห็นไปซะแล้ว ทั้งออดทั้งอ้อนทั้งเอาแต่ใจ...เฮ้ย!!
แล้วเขาล่ะเป็นบ้าอะไรที่ต้องไปเชื่อตามที่โทชิยะมันว่ามาด้วย!
"ไม่รู้!!!..."
"ใจร้ายอีกแล้ว"ร่างเพรียวหน้างอลงไปถนัด
"แต่อย่าให้รู้ว่าไปทำกับใครล่ะ!!!"
โว้ย!!
อยากจะชกปากตัวเองซะงั้นเมื่อเห็นประกายเต้นระริกในดวงตาของอีกฝ่าย เรียวนิ้วเลยแกล้งเช็ดคราบน้ำของเขาที่พุ่งออกมาเลอะแก้มร่างเพรียวแรงๆให้ซะเลย
"ดายยย"
เอาอีกแล้ว เรียกอีกแล้ว ให้ตายทีหน้าทีหลังเขาจะไม่ให้เจ้าหมอนี่ดื่มเหล้าเด็ดๆถ้ารู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้แล้วเขาจะต้องมาอ่อนข้อตามใจให้แบบนี้นะ
"ว่าไง..."เป็นครั้งแรกที่ดายยอมกอดร่างเพรียวก่อน...สองแขนตวัดรับร่างเพรียวลงบนหน้าอกตัวเอง ก่อนที่จะลูบไล้ปอยผมนิ่มมือของโทชิยะเล่น ตั้งใจฟังว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร
"ดายเกลียดฉันมากเลยเหรอ...?"
"ฉะ...ฉัน..."เรียวแขนเผลอกระตุกกอดรัดร่างเพรียวแน่นขึ้นอย่างไม่รู้สึกตัว
"อย่าเกลียดฉันอีกเลยนะดายย..."ปากอิ่มจูบซับคลอเคลียอยู่ทั่วใบหน้าเพื่อเอาใจ
ดายรู้สึกแน่นหน้าอกขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็น ความสงสารที่ก่อตัวขึ้นเข้าครอบคลุมจนสร้างความทรมานให้เจ้าตัวไม่สามารถดิ้นรนหลุดพ้นได้
"จะต้องทำยังไงให้เลิกเกลียด...ดาย?"โทชิยะยังคงจูบเว้าวอนโดยที่ไม่รู้สึกตัวว่าตัวเองทำอะไรที่น่าอายลงไปบ้าง
"ดายย"
"มะ...ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นโทชิยะ..."ดายไล่งบขับกลีบปากอิ่มด้วยความเผลอไผลและต้องการตามบ้าง
ยิ่งอีกฝ่ายพูดเขาก็ยิ่งรู้ใจตัวเองมากขึ้น
"อย่าเกลียดกันเลยนะดาย..."
"อย่าเกลียดฉัน"
ความในใจถูกพรั่งพรูออกมาอย่างไม่ปิดบัง...
ความรู้สึกล้นทะลักคับอก
"โทชิยะ..."
ดายได้แต่ร้องคราง มองร่างเพรียวที่บัดนี้ได้แต่จ้องเขาตาไม่กระพริบ ตาคู่สวยมีน้ำเอ่อคลออยู่ตลอดเวลา เขารู้สึกหายใจไม่ออกแน่นหน้าอกขึ้นมาซะเดี๋ยวนั้น
"ไม่ต้องรักก็ได้ดาย...แค่อย่าเกลียดกันก็พอ..."
"พูดมากเกินไปแล้วโทชิยะ"ก่อนที่ดายจะปล่อยให้โทชิยะได้พูดอะไรเพื่อสะกิดใจและทำให้เขาสะเทือนใจไปมากกว่านี้อีก ร่างแกร่งก็โผกอดอีกฝ่ายเอาไว้แน่นทันที ประกบปากจูบร่างเพรียว สอดปลายลิ้นเข้าค้นหาความในใจของอีกฝ่าย
โทชิยะก็ไม่คิดอะไรอีก จูบตอบอีกฝ่ายอย่างที่เขาอยากทำ สนองตอบให้มากถึงมากที่สุด...ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นทุกสิ่งทุกอย่างจากเขา...พรุ่งนี้ต่อให้จำอะไรไม่ได้ ต่อให้ดายกลับมาใจร้ายใจดำเหมือนเดิม เขาก็จะไม่มีวันเสียใจเป็นอันขาด
ตอนนี้ ขอแค่เวลานี้ เขาขอเรียกร้อง ขออ้อน ขอเอาแต่ใจบ้างเถอะนะดายย...
"จำไว้...ทั้งตัวนายน่ะมันของฉันโทชิยะ"ดายกระซิบที่ข้างหูไม่หวังให้ได้ยินแต่ก็อยากให้อีกฝ่ายเข้าใจ เรียวนิ้วค่อยๆสอดแทรกเข้าช่องทางเบื้องหลังเพื่อเปิดทางให้เขาเข้าไปเสาะแสวงหาความจริง
ความต้องการอีกฝ่ายที่ไม่มีที่สุดสิ้น!
จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากโทชิยะแค่คนเดียว!!!
โทชิยะเริ่มไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ฤทธิ์เหล้าทำให้ร่างเพรียวไม่สามารถประคับประคองสติให้คงอยู่ได้
"โทชิยะ..."
"ฉันยังรับผิดชอบคำพูดนะดาย"แต่ดูเหมือนความทะเล้นจะสามารถเอาชนะได้ ร่างเพรียวดูเบลอๆมึน พูดกับดายเหมือนกับรู้เรื่อง
"ฉันยังรีดพิษดายไม่หมดเลย..."
ดายอยากตบกบาลตัวเองซะอย่างนั้น นึกว่าเรื่องอะไรซะอีก...
สองขาเรียวแยกกว้างออกนั่งกดทับบดเบียดเสียดสีกับเขา ดวงตาปรือจะปิดอยู่ร่อมมะร่อ...ค่อยๆยกร่างตัวเองขึ้นสอดรับกับความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายที่ก็ดึงดันเข้ามาภายในกายตนเช่นกัน
ดายจับสะโพกมนตรึงกดเอาไว้แน่น...รู้สึกดีเกินบรรยายที่ร่างกายของเขาอยู่ในกายของร่างเพรียว กอดกวัดแนบแน่น
...บดและเบียด...
...เสียดแล้วสี...
โทชิยะกระตุกรับทุกความรู้สึกและทุกสัมผัส ยกร่างตัวเองขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเพียงแค่ความสุขสมของดาย...ต่อให้ต้องการจากเขามากแค่ไหน...ก็ให้ได้
กระแทกกระทั้นลงมาสร้างความเสียวสะท้านให้คุร้อนไปทั่วทั้งร่าง
กระชั้นถี่ขึ้นเรื่อยๆเร็วและแรงตามอารมณ์ที่พัดโหมกระพือ
เสียงร้องครางที่ไม่ปิดบังความรู้สึกบอกความสุขสมครางเครือแนบหู
ดายหลับตาพริ้มซึมซับรับเอาทุกอย่างที่เขาสัมผัสจากโทชิยะให้ได้มากที่สุด
ริมฝีปากจูบปากอิ่มด้วยความรู้สึกเอ่อล้น...
ทั้งตัวนายน่ะมันของฉันโทชิยะ...
ของฉันแค่คนเดียว...
โปรดติดตามตอนต่อไป...
ขอโทษทุกคนมากมายเลยนะครับกับที่สัญญาเอาไว้ในตอนที่แล้ว... [ NC 25]ไม่สามารถบรรยายให้มันเลือดนองได้ แฮ่ๆเนื่องจากอารมณ์ของไอ้เอ็มมันบอดและตีบตันเหลือเกินครับ
ขอโทษกันด้วยสำหรับใครหลายคนที่เตรียมถุงเลือดเอาไว้ข้างตัว ฮี่ๆๆๆ
สำหรับตอนหน้า เลี่ยนแน่นอน!
รับประกันได้ครับ ไม่เหมือนตอนนี้แน่ๆ เพราะว่าตอนที่ 8 ไอ้เอ็มแต่งเสร็จก่อนตอนที่ 7 ฮี่ๆๆ (เทพไปแล้วเนอะปิ๊งเนอะ กรั๊กๆๆ)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
