หัวข้อ: Hello Baby คนดีของหม่าม๊า :: 31-12-57 Rewrite

[bow55]

ว่าแต่ ผู้ใดเป็นพระเอกหนอออ

ชอบผึ้งจริงๆ

[NASS.NET]

อ๋ายยยย รักโปรโมต
จะกลายเป็นรักจริงหวังแต่งมั้ยคะ หุหุหุ

[litlittledragon]

ขอบคุณที่มาอัพ แต่เดาว่าเพราะรีบเกินเลยพิมพ์ไปแบบมึนๆ แน่เลย (ผมก็เป็นบ่อย)
เห็น 3 ที่

ผมพยักหน้าเชิงให้พี่บิ๊กรู้ว่าเป็นแฟน แต่พี่ผมนี่ก็ไม่รู้อะไรซะเลยไม่เข้าใจจริงๆ ปวดจิตกับพี่ชายคนนี้จริงๆ
แผน

“นี่แค่สั่งสอน อย่างฉันไม่ได้เอาตัวเข้าแรกก็ดังได้ แล้วก็อย่าให้รู้ว่ามายุ่งกับพี่ไลท์อีก ไม่งั้นฉันเอาแกตาย”
บิ๊ก

“ก็ชอบไม่ใช่หรอ เป็นข่าวน่ะ หน้าจะสมใจนะครับ”
น่า

ตอนหน้าคงถึงคิวพระเอกเข้าฉากบ้างแล้วล่ะมั้ง

[a_tapha]

ขอบคุณค่ะ  รอเจอพี่ไลน์

[คนของเธอ]

ผึ้งแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เยี่ยมมากค่ะ คุณคู่หมั้นกลับป่าแทบไม่ทัน 
ผึ้งกับพี่บิ๊กต้องมีซัมธิงอะไรกันแน่ๆ เลยอ้ะ
ส่วนพี่ไลท์นี่ เดาว่าเป็นพระเอก พ่อของลูก เหอะ 

[indy❣zaka]

อ่านแล้วสะดุดกึ้กขัดตามาก กับภาษาอังกฤษอย่างแรกเลยค่ะ
มันผิดแกรมม่า และก็ศัพท์ก็ผิดหลายคำด้วย
แนะนำว่า ให้ใช้ภาษาไทยดีกว่าค่ะ  แล้วมาอธิบายว่า เออ เขาพูดอังกฤษกันนะงั้นงี้ แบบนี้น่าจะเวิร์คกว่านะคะ

และภาษาไทยก็ยังมีผิดอยู่เลย จึงอยากให้มาเน้นตรงภาษาไทยให้ถูก เกลาภาษาให้คม ก่อนดีไหม
แล้วค่อยไปว่ากันที่ภาษาอื่นอีกที

[sang som]

ผึ้ง  เธอแรงมาก

[parkjaewon]

ขำพี่บิ๊กกับผึ้งมากอ่ะ 

อยากรู้จักว่าใครคือพระเอก

[mickeynut]

“ถ้ากูลุกขึ้นไปถีบปากพี่มึง มึงจะโกรธกูมั้ย”

           โหดร้ายมากอ่าเพื่อนคนนี้ เลิกคบๆ

“กูก็ว่าอย่างนั้นว่ะ ไปนั่งเล่นห้องกูดีกว่า”

           ผมพาผึ้งเดินขึ้นไปบนห้อง ผึ้งบนตลอดทางเลยครับ

“พ่อมึงจะสร้างบันได้วนไปวนมาทำพระแสงฆ้องติ้วอะไรว่ะ กูมากี่ทีแล้วกูเบื่อมาก มึงเดินแล้วมึงไม่เบื่อบ้างอ๋อ ขดไปขดมา วนไปวนมา บอกทีว่านี่บันไดหรือเขาวงกต แม่งซับซ้อนจริงๆ”

           ผมละขำมันจริงๆ พอเข้าในห้อง ผึ้งกระโดดลงที่นอน ทันทีที่ล้มตัวลงนอนโทรศัพท์มันก็ดัง

“สวัสดีคะ พี่จุ๋ม”

           ผู้จัดการส่วนตัวมันโทรมาครับ

“จริงคะ แฟนผึ้งเอง แหม เรื่องบางเรื่องผึ้งก็ไม่จำเป็นต้องบอกใครหนิคะ แค่นี้นะคะ ผึ้งกำลังคุยอยู่กับเพื่อน”

           แล้วมันก็ตัดสายผู้จัดการมัน

“พี่จุ๋มบอกว่านักข่าวโทรมาถามเรื่องกูกับพี่บิ๊กว่ะ”

           นักข่าวหรือหมาวะ จมูกไวจริงๆ

“ทำไมข่าวไวจังเลยว่ะ”

“มึงอย่าลืมสิว่าพี่มึงเป็นใคร แล้วมึงอย่าลืมว่าตัวมึงก็โดนนักข่าวตามอยู่เหมือนกัน”

           เฮ้ออออ ก็แน่นะสิ ตอนนั้นก็เป็นข่าวขึ้นหน้าหนึ่งเรื่องผมกับพี่ไลท์จะหมั้นกัน นี่ผมกับพี่ไลท์ก็หมั้นกันมาสองปีกว่าแล้วแหละครับ จังหวะที่ผมกลับมาซัมเมอร์ที่ไทยพอดี แม่เลยจับหมั้นเลย พออยู่ที่นั่นก็คุยกันบ้าง บางทีพี่ไลท์ว่างก็ไปหาผมที่อเมริกา ไม่รู้ว่าโดนพ่อบังคับให้มาหรือเปล่าด้วยซ้ำ ตั้งแต่กลับมา พี่ไลท์ก็มาหาผมตลอด ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เราอยู่ในฐานะอะไรนะครับ แล้วห่วงกันในทุกเรื่องครับ บางทีก็ทะเลาะกันบ้างเล็กน้อยอะครับ ส่วนมาก จะเป็นเรื่องที่ผมไม่รับโทรศัพท์และก็ผมไปเที่ยวกับเพื่อนในกลุ่ม พวกผมก็มีกันอยู่ห้าคน ผู้ชายทั้งกลุ่มยกเว้นผึ้งอ่าครับ ที่โกรธเพราะเพื่อนผมเป็นผู้ชายไงครับ - -

“บิวต์”

           ผึ้งเด้งตัวขึ้นมาเรียกผมด้วยเสียงเรียบ

“อะไร”

           ผมถามออกไปด้วยแววตาที่ตระหนักว่า ยัยผึ้งต้องมีอะไรแน่นอน

“เมื่อไหร่มึงจะท้องว่ะ กูอยากเลี้ยงหลาน”

           ผมถึงกับสะอึกที่มันพูดแบบนี้ มึงอย่ามารีบ กูยังไม่พร้อม

“ผึ้ง มึงก็รู้ว่าตอนนี้กูก็เรียนอยู่ แล้วกูก็ยังไม่ได้แต่งงานเลย”

           ผมอธิบายถึงเหตุผล หรือเรียกอีกอย่างว่าแถดีกว่านะครับ

“นี่ไง ถ้ามึงท้องปุ๊บก็ได้แต่งปั๊บเลยไง เดี๋ยวนี้เค้าฮิตท้องก่อนแต่งกันตั้งเยอะแยะ”

           ประสาทจริงๆเพื่อนกู

“ผึ้งมึงก็รู้ว่ากูเป็นบุคคลในกลุ่มพิเศษ มันอาจจะไม่ถึงกับสะกิดปุ๊บติดปั๊บเลยนะ”

“เออๆ คุยเรื่องนี้กับมึงทีไร เซ็งทุกที กูจะบอกมึงให้นะมึงคิดเองแบบนี้ มึงเคยถามพี่ไลท์ดูหรือยัง”

“ผึ้ง พี่ไลท์ต้องทำงานทั้งเรียน พี่เค้าเหนื่อยจะตาย เรียนเสร็จ เดี๋ยวก็ไปทำงานต่อ เค้าจะเอาเวลาไหนมามีอะไรกับกู”

“จบข่าวในพระราชสำนัก”

           มันก็นอนเล่นบีบีต่อไป แล้วโทรศัพท์ผมก็ดังไม่ใช่ใครที่ไหน พี่ไลท์นั่นเองตายยากเสียงจริงๆเลย

“ครับ”

(ทำอะไรอยู่)

“นั่งเล่นในห้องอ่า พี่ไลท์ทำอะไรอยู่”

(พี่กำลังจะออกไปที่สตู จะมาดูพี่ถ่ายแบบมั้ย ถ้ามาพี่จะได้ไปรับ)

“ไม่อ่า ออกไปก็ร้อน”

(โอเค พี่เสร็จงานแล้วจะเข้าไปหาอาจจะค่ำๆหน่อยนะ)

“ครับ”

           พี่ไลท์ก็ตัดสายไป ผมหันไปมองผึ้งมันหลับไปแล้ว หลับไวจริงๆ ตอนนี้ก็เพิ่งจะเที่ยง เดี๋ยวบ่ายโมงค่อยปลุกมัน ผมห่มผ้าให้มัน ปรับแอร์ให้เหมาะแล้วผมก็เดินออกไปข้างล่าง ผมเห็นพ่อแม่ยัยว่าที่คู่หมั้นพี่บิ๊กมาบ้าน ผมเดินกะว่าจะเข้าไปนั่งข้างในด้วย อยากรู้ว่าเค้าคุยอะไรกัน

“ป๊า ม๊าคะ เพื่อนของน้องบิวต์คะที่ตบหนี่”

           จะมาหาเรื่องกันถึงบ้านเลยหรอ เดี๋ยวเรียกผึ้งลงมาตบซะนี่ รู้จักคนอย่างกูน้อยไปด้วยซ้ำ

“ที่คุณโดนตบมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ หน้าตาอย่าปลาลิ้นหมา ยังกล้ามาอ่อยพี่บิ๊กอีก ของพี่ชายฉันไม่แข็งกับผู้หญิงอย่างเธอหรอก นมก็แบนอย่างไม้กระดานใครเค้าอยากจะนอนด้วย กรุณาย้ายตูดออกจากบ้านหลังนี้ไปด้วย สงสัยต้องทำบุญบ้านล้างเสนียดครั้งใหญ่ซะแล้วแหละ”

           ผมนี่ใส่แหลกเลย ยังมีการมองหน้าอีกนะ

“มองทำไม ถึงฉันเป็นผู้ชาย ฉันก็สวยกว่าเธอตั้งหลายพันเท่า ถึงนมฉันๆไม่มี แต่ฉันก็เซ็กซ์ดีนะจะบอกให้ ก็แค่มอง ของก็ขึ้น อย่าเธอต่อให้แก้ผ้ายืนถ่างขา ให้ท่าผู้ชายก็ไม่เกิดอารมณ์หรอก”

“บิวต์”

           พี่บอส เรียกชื่อผมแบบปรามๆ ถ้าผมโมโหแล้ว ใครก็เอาผมไม่อยู่หรอกครับ พวกผมปากไวทั้งกลุ่มแหละครับ

“พี่นวลส่งแขก พอแขกออกไปแล้ว เอาน้ำร้อนมาราดตรงนี้ด้วยนะ นั่งแล้วกลัวคัน”

“คะคุณหนู”

           หึหึ พี่นวลนี่แหละ พวกผมตลอดกาล ผมหันหลังเดินขึ้นห้องอย่างไม่ใส่ใจอะไรเลย เสียเวลากับเรื่องไร้สาระมามากพอและ ตอนนี้ก็บ่ายสองโมงกว่าแล้ว

“ผึ้งๆ”

           ผมเขย่าตัวปลุกผึ้ง มันก็สะลึมสะลือ

“ผึ้ง บ่ายโมงแล้ว”

“อ้าวหรอ ขอบคุณๆเดี๋ยวกูไปทำงานเลยละกัน”

“กูว่าถ้ามึงขับรถไปเอง พรุ่งนี้ข่าวหน้าหนึ่งแน่นอน”

“บิวต์ มึงอย่าพูดเป็นลาง”

           ก็คนเป็นห่วงนี่หว่า นอกจากโดนจับว่าไม่มีใบขับขี่แล้ว ยังโดนอีกหลายคดีถ้ามันหลับใน

“ผึ้งเดี๋ยวกูขับรถให้มึงเองละกัน”

“แล้วมึงจะกลับยังไง”

“เดี๋ยวกูนั่งแท็กซี่กลับได้”

“ไม่ได้ มึงจำได้มั้ยคราวที่แล้วมึงนั่งแท็กซี่กลับคนเดียวเกือบโดนข่มขืนนะ”

           มันก็เว่อร์เกินไป คนขับรถแท็กซี่จะเป็นเหมือนกันได้ยังไง แท็กซี่ในประเทศ จะเป็นแบบนี้หมดเลยหรือยังไง

“บิวต์ กูตื่นแล้วนี่ไง ตื่นแล้วจริงๆ กูไปแล้วนะ รักมึง จุ๊บ!”

           มันหอมแก้มผมแล้วรีบวิ่งออกไปเลย ผมกดอินเตอร์คอมข้างเตียงแล้วสั่งให้ลูกน้องพ่อผมตามไปดูด้วย ผมเป็นห่วงมันจริงๆ ไหนจะขับรถเร็วแล้วจะพึ่งตื่นอีก หลับในมา ตายกันพอดี ผมก็นั่งเล่นคอม เล่นเกมไปเรื่อยๆ ก็นานหลายชั่วโมงอยู่

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เข้ามาประตูไม่ได้ล็อก”

“คุณหนูคะได้เวลาทานอาหารเย็นแล้วคะ”

“อื้อ เดี๋ยวลงไป”

           แม่บ้านที่บ้านขึ้นมาตามผมไปทานอาหารเย็น นี่มันก็พึ่งจะทุ่มกว่าๆ ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตากันเต็มไปหมด ผมลงไปนั่งข้างๆพี่บิ๊ก วันนี้กับข้าวไม่ค่อยหน้ากิน

“ตักข้าวเลย”

           พ่อผมออกคำสั่ง ผมลงมือทานข้าวอย่าช้าๆ

“บิวต์ลูก วันนี้พี่เค้าไม่มาหาหรอ”

“อ่อมาครับแต่ตอนนี้พี่เค้าติดงาน พี่เค้าอาจจะมาถึงค่ำๆหน่อยอ่าครับ”   

“แหม... รักกันจริงๆเลยใส่ใจกันตลอด”

           ผมก็นั่งเงียบต่อไปเพราะเค้าไม่เคยบอกรักผมเลยสักครั้ง ที่เค้าทำดีกับผมทุกวันนี่เป็นเพราะหน้าที่เท่านั้นแหละ ตอนหมั้นกันผมดูสีหน้าก็รู้ว่าเค้าจำใจหมั้นกับผมแน่นอน ผมเข้าใจการที่ถูกพ่อแม่บังคับเป็นยังไง ตอนผมอยู่ต่างประเทศเค้าก็เหมือนไม่อยากโทรหาผมเลย ผมรู้ว่าพ่อพี่เค้าบังคับให้ผมโทร ส่วนแม่เค้าก็ไม่ปลื้มผมด้วย

“บิวต์วันนี้ลูกดูเงียบๆนะ”

“เงียบหรอครับคุณแม่ 555 เนอะบิวต์”   

           พี่บิ๊กตอบแทนผม

“อื้อ”

           ผมฝืนยิ้มให้พี่บิ๊ก ผมทานข้าวได้สี่ห้าคำ ผมรู้สึกว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ของผม ผมจึงพูดขึ้นว่า

“ผมอยากกลับไปอยู่ที่อเมริกานะครับ”

เคร้ง!

           คุณแม่ปล่อยช้อนลงกระทบจาน

“ทำไมต้องกลับไปอยู่ที่นั่นด้วย อยู่นี่แล้วมันมีอะไร”

           พี่บอสพี่ชายคนที่สองผมพูดขึ้นมา

“ผมแค่รู้สึกอยากกลับไปอยู่ในโลกของผมเท่านั้นเอง ผมขอตัวก่อนนะครับ”

           ผมลุกขึ้นเดินขึ้นห้องไปในทันที ผมนั่งลงกับพื้นนั่งพิงเตียง ผมหยิบรูปที่ผมถ่ายคู่กับพี่ไลท์ที่ตั้งอยู่ที่โต๊ะข้างเตียงก็คว่ำลง ผมรู้สึกแย่มากๆ เห้อ... กลับไปอยู่อเมริกาแล้วเพื่อนที่นี่ล่ะ ผมคิดจะทำอะไรอยู่เนี่ย

ติ๊ด ติ๊ด

           ข้อความเข้า ผมเปิดอ่านดูและแล้วเป็นแม่พี่ไลท์ส่งมา

“เอาลูกชายฉันไปขลุกอยู่ตลอดเวลา หน้าไม่อาย”

           นี่แม่เค้าส่งข้อความมาว่าผมอีกแล้ว ผมนั่งกำโทรศัพท์แน่นเลยครับ มันเครียดจริงๆ กดดันมันทุกวัน แม่เค้าส่งข้อความมาด่าผมทุกวันเลย

แอ๊ด...

“บิวต์”

           พี่ไลท์มา เล่นเอาซะผมตกอกตกใจหมดเลย ผมรีบเอาโทรศัพท์ไปซ่อนไว้ข้างหลัง

“พี่ไลท์มาไวจัง”

“เป็นอะไรหรือเปล่า”

           พี่ไลท์ถามผมด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง

“ไม่หนิครับ”

“บิ๊กบอกพี่ว่า บิวต์บอกกับทุกคนว่าจะกลับไปอยู่อเมริกา”

           พี่บิ๊กนะพี่บิ๊กวันนี้ก็ช่วยแท้ๆ ทำกันได้ลง

“อ่อใช่ๆ พอดีอยากเจอเพื่อนเก่าๆด้วย”

“พี่ว่ามันต้องมีอะไรมากว่านี้ ความจริงคืออะไร”

           กดดันอ่า จะร้องไห้แล้วนะ

“ผมคิดว่าที่นี่มันไม่ใช่ที่ของผม ผมไม่ชินที่นี่อ่า”

           แถครับ

“หรอ พี่คิดว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น ใครมาพูดอะไรให้ฟังหรือเปล่า”

           พี่ไลท์ดูจริงจังมากๆ แล้วไลท์กระชากแขนที่ผมซ่อนโทรศัพท์ไว้อย่างแรง

“โอ๊ย!”

           ผมร้องออกด้วยความเจ็บ พี่ไลท์ก็เอาโทรศัพท์ผมไปดู

“บิวต์...”

           ผมตัดสินใจแล้วแหละ ผมพูดออกไปอย่างรวดเร็ว เพราะไม่อยากฟังพี่ไลท์พูดต่อ

“พี่ไลท์ เราทั้งสองโดนบังคับให้หมั้นกันทั้งคู่มันคงยากที่เราจะแต่งงานกัน เพราะเราไม่ได้รักกันผมว่าเราถอน....”

           พี่ไลท์ปิดปากผม ปิดด้วยปาก ผมยังนิ่งและอึ้งอย่างมาก คราวนี้พี่ไลท์สอดลิ้นเข้ามาผมตอบรับเป็นอย่างดี เราจูบกันอยู่นาน หวานนะ อ๊าย เขินนนน พี่ไลท์ถอนริมฝีปากออก จะรีบไปไหนเนี่ย กำลังเคลิ้มเลย

“ทีหลังห้ามคิดแบบนี้อีก พี่ไม่ชอบ”   

           แต่ผมชอบที่ผมโดนแบบนี้เมื่อกี้นะ เสียวจริงๆ   

“พี่ไลท์แต่...”

           ขอกระแดะหน่อยนะครับ อิอิ

“ไม่มีแต่ บิวต์เรื่องของเราสองคนพี่จริงจังมากนะ”

           จริงจัง หมายความว่ายังไงอ่า โอ๊ย ไม่อยากจะคิดเองเลยนะ

“จริงจังมากแค่ไหนอ่า”

           ผมเอียงคอไปถาม ขอแบ๊วหน่อยเหอะ พี่ไลท์หยิกแก้มผมเบาๆ

“วันนี้ผึ้งมาถามพี่”

“ม่ายฟางงงงงงงงงงงงงง …. อุ๊บ!”

“อย่าส่งเสียสิ เดี๋ยวพี่ก็โดนพี่โบ๊ทเก็บหรอก แค่น้องชายคนเดียว ทำเป็นหวงไปได้”

           พี่ไลท์รีบเอามือปิดปากผมที่ผมบอกไม่ฟังเพราะอะไร มีการเหน็บแนมพี่ชายผมด้วยนะเนี่ย ที่ผมแหกปากมันมีเหตุผลครับ ก็จำเรื่องที่ผึ้งมันอยากอุ้มหลานได้ไหม ผมกลัวว่าจะเป็นเรื่องนั้น

“พี่ปล่อยต้องห้ามแหกปาก”

หงึก หงึก

           ผมพยักหน้า แล้วพี่ไลท์ค่อยๆปล่อยมืออก

“ผึ้งถามว่า เมื่อไหร่บิวต์จะท้องเพราะผึ้งรอจนรากงอกแล้ว”

           กูว่าแล้วมั้ยละ - -

“พอจบ ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว”

“ทำไมอ่า แต่งงานกันก่อนแล้วเราค่อยปั๊มลูก โอ๊ย!”

           ผมต่อยเข้าที่แขนพี่ไลท์ พูดอะไรก็ไม่รู้ เขินนะเนี่ย

“ฮะ ฮะ ฮ่าๆ พี่พูดจริงๆนะ เอาลูกแฝดมั้ยพี่สามารถนะ”

“พี่ไลท์พูดอะไรเนี่ย”

           ผมพูดจบลุกเดินหนีออกจากห้องเลย พี่ไลท์พูดไปขำไป นี่แถมยังตามผมลงมาอีก แซวผมไม่เลิกเลย

“จะเลิกแซวได้ยังเนี่ย!”

           ผมหันไปว่าใส่พี่ไลท์

“อะไรกัน เอะอะโวยวายเสียงดังเชียวลูก”

“ก็พี่ไลท์น่ะสิครับคุณแม่”

           ผมเดินไปฟ้องคุณแม่ พี่ไลท์ก็ขำอีกรอบ

“คือคุณแม่ครับ ผึ้งไปถามผมว่าเมื่อไหร่บิวต์จะท้อง ผมก็แกล้งบิวต์ไปว่า แต่งงานกันเสร็จแล้วเดี๋ยวเราค่อยปั๊มลูก ผมเลยถามต่อว่าอยากได้ลูกแฝดมั้ยผมสามารถ ฮ่าๆ”

           พูดซะหมดเปลือกเลยอ่า สะกดคำว่าอายเป็นมั้ยเนี่ย

“พี่ไลท์นิสัยไม่ดี”

           ผมว่าพี่ไลท์ แม่ผมหันมาบอกผมว่า

“ก็ดีนะลูก รีบมีหลานหน่อยก็ดี แม่ไม่ไหวจะรอแล้วอยากเลี้ยงหลานจริงๆ นะบิวต์ มีหลานให้แม่หน่อยนะลูกนะ”

           แม่ผมทำหน้าเศร้าเข้าบทดราม่าอีกแล้วสิแม่กู

“คุณแม่ครับ...”

“แม่ไม่รู้ว่าจะตายวันตายพรุ่ง ชีวิตคนเราเอาแน่เอานอนไม่ได้”

           นั่นไงมาเป็นบทเลยแม่กู ดูละครมากไปมั้ยครับ

“ไปนั่งดูทีวีดีกว่านะลูกๆ”

           ผมกับพี่ไลท์เดินตามคุณแม่ไปที่ห้องนั่งเล่น ทันทีที่ผมจะหย่อนตูกลงไปนั่งพี่ไลท์รีบแทรกตัวเข้ามานั่งก่อนดึงผมลงไปนั่งที่ตัก พี่โบ๊ทหันมามองตาเขียวปัดเลย ตอนงานหมั้นพี่คัดค้านมากที่สุด แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะรู้อีกที่หลังจากงานหมั้นได้สองเดือน เอาง่ายๆพี่โบ๊ทไม่ชอบพี่ไลท์ครับ

“พี่ไลท์ ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ”

“นั่งเฉยๆไปเถอะน่า”

           ผมเอียงไปทางขวาพิงไหล่พี่ไลท์ไว้ เดี๋ยวพี่ไลท์จะดูทีวีไม่ได้ ตอนนี้เป็นข่าวบันเทิงต่างๆดูไปเรื่อยดีกว่า เผื่อมีเพื่อนรักของเรา นี่ผมกับพี่ไลท์นี่ดูเหมือนเป็นคู่รักกันมากเลยนะครับ แต่ก็อ่านะ เค้าไม่เคยบอกหนิว่าเราเป็นอะไรกัน

“จำกันได้มั้ย เมื่อ 2 ปีที่แล้ว ผู้ชายที่ฮอตที่สุดของวงการบันเทิงอย่างน้องไลท์ก็มาหมั้นกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเศรษฐี    ตระกูลดังอย่างน้องบิวต์ เป็นที่ฮือฮามากๆ เพราะทั้งสองเป็นผู้ชายใช่มั้ย”

           ข่าวพี่ไลท์กับผมหรอเนี่ย

“แต่น้องบิวต์เค้าก็สวยมาก หน้าตา กริยามารยาท รูปร่าง คล้ายผู้หญิงมากเลยนะ ก็ตระกูลน้องเค้าเป็นผู้ดีหนิคะ”   

           ขอบคุณครับที่ชมผม

“นี่ข่าวพึ่งหลุดมาว่า การหมั้นที่เกิดขึ้นเมื่อสองปีที่แล้วผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายนั้นบังคับ แล้วคุณแม่ของน้องไลท์ไม่ปลื้มน้องบิวต์เอามากๆเลย”

“แต่น้องไลท์เค้าก็ไปรับไปส่ง ไปมาหาสู่น้องบิวต์ตลอดเลยนะ”

“เราสรุปไปเองก็ไม่ได้นะ ถ้าไม่มีมูลข่าวจะหลุดได้ยังไง รอน้องทั้งสองมาพูดดีกว่านะ”

           อะไรเนี่ยงงไปหมดแล้วนะเนี่ย อยู่มาตั้งนานไม่เคยเป็นข่าวทำไมวันนี้ถึง โอ๊ยยยย อยากจะร้องไห้ พี่ไลท์บีบมือผมเบาๆ

“บิวต์อย่าคิดมาก เดี๋ยวพี่จะเป็นคนจัดการเรื่องข่าวพวกนี้เอง”

“เชื่อได้กี่เปอร์เซ็น”

“ร้อยเปอร์เซ็นเลย”

           พี่ไลท์เอาหัวถูหลังผม อ้อนอะไรนักหนาว่ะ

“พี่กลับบ้านแล้วนะ”

“โอเค กลับไปเถอะเดี๋ยวผมจะถูกกล่าวหา”

“เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย เดี๋ยวพรุ่งนี้ 10 โมงพี่มารับไปเที่ยวกันนะ”

“โอเค”

“ไปเดินเล่นที่ห้าง หาอะไรกินแบบนี้ไง”

           ขี้เกียจอยู่บ้านเหมือนกัน ผมเดินออกมาส่งพี่ไลท์ที่รถ พี่ไลท์กวักมือเรียกให้ผมเดินเข้าไปหา พอผมเดินเข้าไป พี่ไลท์ก็ดึงผมเข้าไปจูบ คือจริงๆแล้วเวลาผมกับพี่ไลท์เราก็จูบกันทุกครั้งแหละครับ แบบจุ๊บกันธรรมดาทักทายอะไรแบบนี้

“อย่าลืมนะ บิวต์ มีลูกเพื่อคุณแม่”

“อื้อ ขอเตรียมตัวเตรียมใจก่อนแบบว่ากลัว”

“อยู่กับพี่ไม่มีคำว่ากลัวมีแต่ความสุข”

“ทะลึ่ง ขึ้นรถได้แล้ว”

           พี่ไลท์ขับรถออกไปจากบ้าน ผมก็เดินเข้าบ้านไปด้วยหน้าตาอิ่มเอิบ

“อะไรจะอารมณ์ดีขนาดนี้”

           พี่บอสทักผม ก็ทำไมคนมันอารมณ์ดีจริงๆ

“ไม่กลับไปอยู่อเม’กาแล้วหรอ”

           แซวอีกแล้ว อะไรเนี่ยยยยย

“ไม่แล้วครับ ผมขึ้นห้องอาบน้ำนอนเลยดีกว่า ฝันดีครับพี่บอส จุ๊บ”

           ผมกระโดดหอมแก้มพี่ชายผมแล้วรีบวิ่งขึ้นไปข้างบน ไม่เข้าใจจริงๆ ผมก็คิดเหมือนผึ้งแล้วนะว่าพ่อผมจะสร้างบันไดทำไมหลายขั้น - - เพราะเหนื่อยมากๆครับ ผมขอตัวไปนอนก่อนนะครับ ... คืนนี้ราตรีสวัสดิ์ครับ








rewrite :: 18/12/57

[TanyaPuech]

 

พล็อตเรื่องน่าสนใจมาก


ชอบไอตรงที่ผู้ชายท้องได้นี่แหล่ะ

รอตอนท้องคงน่ารักมากเลยเนอะ

แต่นะ  มีปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้อีกก

[pita]

เหอๆๆ อยากดู
ุตอนปั๊มลูกอ่ะ อิอิ

[ujen]

รอตอนต่อไปน่ะ

 

[heaven13]

ชอบคะ ^^
น่าติดตาม ผู้ชายจะท้องได้ยังไง
 

[BEN*_*MOS]

สนุกดีค่ะ ดูๆแล้วสงสารบิวต์จังเลยเครียดน่าดูอ่ะ แม่สามีทำร้ายจิตใจมาก อยากรู้ว่าตอนบิวต์ท้องจะเป็นยังไง

เป็นกำลังใจให้คนเขียนและรอตอนต่อไปนะคะ สู้ๆ^^

[qq_oo]

จะติดตามตอนต่อไปค่า

[Poseidon]

มาต่อแล้ว ดีจัง ขอบคุณค้าบบ
คนเขียนเป็นเอลฟ์หรอคับ เหนบอกว่าชอบคยูอ่ะ
ปล.ผมก้อชอบเหมือนกัน รักฮยองทั้ง13คนเลย

[นนพี]

เค้าชอบเลยอ่ะแนวผู้ชายท้องได้เนี่ย
 

[P.PIM]

คุณนักเขียนช่างมีความต้องการเหมือนคุณนักอ่านจริงๆ
คุณนักอ่านอ่านคนนี้อยากผู้ชายท้ิองได้มากกกก

[seaz]

แม่สามีกับลูกสะไภ้

[cavalli]

 



ไฟท์ ไปเรยยยย

[mickeynut]

มาต่อแล้ว ดีจัง ขอบคุณค้าบบ
คนเขียนเป็นเอลฟ์หรอคับ เหนบอกว่าชอบคยูอ่ะ
ปล.ผมก้อชอบเหมือนกัน รักฮยองทั้ง13คนเลย

อ่อใช่แล้วค่ะ เป็นเอลฟ์ วันนั้นไปตามคยูค่ะ
เลยไม่มีเวลามาอัพอ่าค่ะ เราเมนด๊องค่ะ

[sang som]

รอคอยตอนปั๊มลูก เอิ๊กๆ

[mickeynut]

ตอนนี้ผมนั่งทานของว่างไปอ่านหนังสือไป หนังสือเรียนอ่าครับเตรียมตัวล่วงหน้า เราจะได้เรียนรู้ไวและเข้าใจเร็วครับ ถ้าผมอยู่ที่อเมริกา ผมอยากจะสอบพาสชั้นไปเรียนมหาลัยเร็วๆเลยครับ
“คุณหนูคะ โทรศัพท์ค่ะ”
“อื้อ ครับ”
           ใครโทรเข้าเบอร์บ้านเนี่ย ทำไมไม่โทรเข้ามือถือ
(ตอนนี้พี่อยู่หน้าปากซอยบ้านบิวต์แล้วไม่เกิน 5นาทีจะถึง)
“ทำไมไม่โทรเข้ามือถือผมละ”
(เซอร์ไพรส์ไง)
“โอเคครับ”   
           พี่ไลท์วางสายไปผมก็ยื่นโทรศัพท์ให้แม่บ้าน จะมาทำไมบ่อยๆ งานการไม่มีทำหรือ
ยังไง ท่าทางว่าจริงๆ ผมก็นั่งชิวในห้องนั่งเล่น ผมนั่งเล่นไอโฟนของผมไปสักพักพี่ไลท์ก็เดินเข้ามาหาผม ไวจริงๆ
“บิวต์ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าป่ะ”
“จะไปไหน”
“จำที่นัดไม่ได้หรือยังไง”
           พี่ไลท์หันมาถามผม คือจำได้แต่ถามเป็นมารยาท
“พี่ไลท์ไม่มีงานทำหรอ”   
           ขอแอบด่าเล็กๆละกันนะ
“มีตอนเย็นน่ะ กะว่าวันนี้จะพาบิวต์ไปด้วย”
“จริงอ่า ตกลงเลย”
           ผมบอกให้พี่ไลท์นั่งอยู่ในห้องรับแขก แต่พี่ไลท์ก็อยากจะขึ้นไปที่ห้องไปกับผม ไม่เป็นไรขึ้นไปก็ได้ ผมนึกอยู่ว่าจะแต่งตัวยังไงดี ผมเลือกที่จะใส่เดฟยีนส์สีเทากับเสื้อยืดสีขาวลายอาร์ตๆสีออกเทาๆน้ำตาล แล้วเสื้อแขนยาวมีฮูตสีขาวออกเทาๆ ถุงเท้าลายการ์ตูน และรองเท้าไนกี้ของผมเทาขาว ผมใส่สร้อยทองคำขาวจี้เป็นอักษรภาษาอังกฤษ LB คือ ไลท์กับบิวต์แหละครับ ผมยืนเซ็ทผมก่อนลองเอาหมวกมาใส่
“แต่งตัวแบบนี้ไปให้ใครดู แหม... ดูดีเกินไปและ”
           พี่ไลท์ว่าผมแต่ไม่ดูตัวเองเลย เดฟดำ เสื้อยืดสีดำ เสื้อหนังแขนยาวสีดำ ผมจำได้ว่ารองเท้าที่พี่ไลท์ใส่มาก็ไนกี้สีดำ ที่ผมเลือกสร้อยที่พี่ไลท์ให้ผมใส่เพราะวันนี้พี่ไลท์ใส่
สร้อยที่ผมซื้อให้มาเหมือนกัน
“ไปยัง”
           พี่ไลท์ถามผม
“เดี๋ยวถ่ายรูปกันก่อน”
           ผมชอบถ่ายรูป เวลาแต่งตัวครั้งนึงก็ถ่ายเก็บไว้ กว่าจะออกไปข้างนอกได้ก็นานอยู่
“ก็เอาดิ”
           โทรศัพท์ผมมีกล้องหน้า ก็ไอโฟนไงครับ
“ถ่ายเยอะๆเลย เดี๋ยวพี่จะอัพลงทวิตเตอร์ให้หมดเลย”
“เอาจริงอ่า”
“อื้อ”
           รูปแรกผมเอาคางเกยจากด้านหลังพี่ไลท์ยิ้มแล้วหลับตาพี่ไลท์อิงหัวมาชิดหัวผมทำหน้านิ่งๆแล้วหลับตา เห็นแล้วแอบเขินเบาๆ รูปสอง ผมหันหน้ายิ้มให้กล้องพี่ไลท์หอมแก้มผม รูปนี้ผมหน้าแดงเลยครับ พี่ไลท์ก็แซวผมด้วย งื้ออออออออ
“สองรูปพอแล้วมั้ง”           
           ผมบอกพี่ไลท์ แต่พี่ไลท์บอกว่า
“ไม่เอาจะถ่ายอีกเอาเยอะๆ เลยพี่จะอัพลงทวิตเตอร์ ส่วนบิวต์ก็เปิดอัลบั้มในเฟสใหม่เลยนะ”
           รูปที่สามคือ... เราจูบกัน รูปที่สี่ผมเดิมไปเกาะผ้าม่านที่หน้าต่างห้อง พี่ไลท์เป็นคนถ่าย รูปที่ห้าพี่ไลท์นอนลงบนที่นอนผมแล้วกอดตุ๊กตาหมีผมไว้ พี่ไลท์หลับตาพริ้มเลย
“ตัวนี้ผมหวงนะ”
“แต่ตัวนี้ไม่หวงใช่ป่ะ”
           พี่ไลท์พูดพลางชี้มาที่ผม
“ทะลึ่ง”
           รูปที่หก คราวนี้เราไปนั่งพิงขอบเตียงทั้งคู่พี่ไลท์แกล้งทำเป็นหลับแล้วซบไหล่ผม ผมก็ยิ้มให้กล้องไป
“พี่ไลท์หกรูปแล้วนะ”
“ถ่ายเยอะๆ”
           รูปที่เจ็ด ผมกอดพี่ไลท์แล้วซบหัวลงกับไหล่พี่ไลท์ พี่ไลท์ก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ สายตานี่เจ้าชู้จริงๆเลย รูปที่แปดผมกับพี่ไลท์ไปยืนถ่ายกันที่หน้ากระจกบ้าง
“พี่ไลท์ ผมว่าเราถ่ายแต่ให้ห้องแบบนี้ไม่ไม่ค่อยเวิร์ก ผมว่าเราถ่ายที่อื่นด้วยดีกว่านะ วันนี้เราไปเที่ยวกันใช่ป่ะ เราก็ถ่ายรูปกันด้วยไง”
“โอเคๆ”
           ผมเดินมาหยิบโทรศัพท์ของผมไปด้วยและกระเป๋าสตางค์พอผมจะเปิดประตูพี่ไลท์เดินมาจับมือผมไว้ ผมหันไปมอง
“แสดงความเป็นเจ้าของวันนี้น่ารักเกินไป”
“ไร้สาระ”
“อะไรอ่า ก็น่ารักจริงๆหนิ”
           ผมส่ายหัวเบาๆแล้วเดินออกมาจากห้องพี่ไลท์ก็เดินตามมาติดๆ คือเมื่อกี้พี่ไลท์จับมือผมแล้วทีนี้ตอนคุยกันพี่เค้าก็ปล่อยมือออก
“เดี๋ยวผมไปบอกพ่อกับแม่ก่อนว่าผมจะไปข้างนอกกับพี่”
“ครับ พี่ไปรอที่รถละกัน”
           ผมเดินไปที่ห้องรับแขก คนเพียบเลยคุณพ่อ คุณแม่ พี่โบ๊ท พี่บอส พี่บิ๊ก และเพื่อนคุณพ่ออีกสองคน
“สวัสดีครับ”
“ไลท์ไปไหนอ่า”   
           พี่บิ๊กถาม
“เอ่อ พี่ไลท์รอที่รถอ่าครับ เดี๋ยวผมออกไปข้างนอกกับพี่ไลท์นะครับ”
“ไปไหนลูก”
           คุณพ่อผมถาม
“อ๋อ ห้างแถวนี้แหละครับ”
“จ้ะไปเถอะลูก”
“สวัสดีครับ”
           ผมเดินออกไปหาพี่ไลท์ที่รถ เท่ห์อ่า แว่นกันแดดด้วยอ่า เห็นแล้วเคลิ้ม
“ไปเถอะ”
           ผมบอกพี่ไลท์ พี่ไลท์เปิดประตูรถให้ผม สุภาพบุรุษชัดๆ ระหว่างขับรถไปได้สักพักพี่ไลท์ก็พูดขึ้นว่า
“บิวต์ พี่ว่ามีคนขับรถตามเรามา”
“ที่บ้านผมหรือเปล่า”
           พี่โบ๊ทจะส่งคนมาตามเปล่าเนี่ย - -
“นักข่าว”
“อ๋อ ช่างเค้าสิ”
           พี่ไลท์หันมายิ้มให้ผม พี่ไลท์จอดรถที่ลานจอดรถของห้าง ทันทีที่ลงจากรถ นักข่าวก็แห่กรูเข้ามาหา
“ตอนนี้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคืออะไรคะ”
           เสือกทำไมครับ
“คู่หมั้นครับ”
“ที่บอกว่าโดนบังคับให้หมั้นจริงหรือเปล่าครับ”
           เสือกกำลังสองนะครับ
“ครับ”
“แล้วที่แม่น้องไลท์ไม่ปลื้มน้องบิวต์ละครับ”
           จริงครับ - -
“เรื่องมันผ่านมาตั้งนานแล้ว แม่ผมเปลี่ยนทัศนคติไปแล้วแหละครับ”
           ไอ้ดาราไอ้โหก แม่คุณเพิ่งส่งข้อความด่าผมเมื่อวานเอง
“น้องไลท์โดนคุณพ่อบังคับให้ไปหาน้องบิวต์บ่อยๆหรือเปล่าคะ”
           แส่รู้จริงๆนักข่าว เสือกจริงๆเรื่องส่วนตัวเนี่ย - -
“ผมไปเองครับน้องเค้าพึ่งกลับมาอยู่ไทยยังไม่ถึงปีช่วงที่น้องเค้าอยู่ที่อเม’กา ผมก็บินไปหา คนเป็นคู่หมั้นต้องดูแลกันเป็นธรรมดา ใครบังคับผมไม่ได้ ถ้าผมไม่ต้องการจะทำจริงๆ”
           ซึ้งสาดดดดด - -
“จะแต่งงานกันเมื่อไหร่คะ”
           จะอยากรู้ไปทำไม รู้ไปพวกมึงจะได้เงินเดือนเพิ่มหรือยัง เสือกไม่มีที่สิ้นสุด
“งานแต่งตอนแรกจะรอให้น้องเค้าเรียนจบก่อน คือผมจะบอกก่อนว่า น้องเค้าร่างกายไม่เหมือนคนทั่วไป น้อยคนนักที่จะเป็นเหมือนน้องเค้า คือน้องเค้าสามารถตั้งครรภ์ได้ ทางผู้ใหญ่ก็อยากจะอุ้มหลานไวๆด้วย ดังนั้นงานแต่งอาจจะเลื่อนมาเป็นเร็วๆนี้ก็ได้ครับ”
           กูท้องได้อึ้งเลยละสิพวกมึง ถึงกูจะเป็นผู้ชายแต่กูก็สวยและรวยมาก แถมท้องได้ด้วย
“แล้วน้องไลท์เอาเวลาตอนไหนไปหาน้องบิวต์คะ”   
           เวลาตอนมึงไม่รู้ไงไอ้บัฟ - -
“ก่อนไปทำงานและหลังจากทำงาน บางที่ก็จะพาน้องเค้าไปดูผมทำงานด้วยครับ”
“ตอนนี้ทั้งสองคบกันในสถานะอะไรคะ”
           คำถามเดิม - -
“จะให้ใช้คำว่าแฟนมันก็ไม่ใช่เพราะเราเลยมาเยอะแล้ว เราแคร์ความรู้สึกของกันและกัน คือเมื่อคืนเราสองคนทะเลาะกันนิดหน่อยแล้วน้องเค้าถึงกับจะกลับไปอยู่อเม’กา เค้าน้อยใจผมในเรื่องบางเรื่อง น้อยใจผมมากอยู่แหละครับน้องเค้าถึงเอ่ยปากถึงเรื่องถอนหมั้น ซึ่งตอนนี้เราก็ปรับความเข้าใจกันแล้วครับ”
           ว่าที่สามีน่ารักจริงๆ ผมกระตุกมือของพี่ไลท์ คือ กูร้อนแล้วครับ กลัวยูวีจะโดดเดี๋ยวหน้าเป็นฝ้า ผิวคล้ำอีก ไม่ได้ๆ
“ผมขอตัวก่อนนะครับ”
           พี่ไลท์ก็ดึงผมออกมาจากวงนักข่าว พี่ไลท์ก็กุมมือผมอยู่ตลอดเวลาผมดีใจนะที่เค้าปกป้องผมแบบนี้ ต้องขอบคุณคุณแม่ถ้าไม่บังคับผมให้หมั้นกับพี่ไลท์ ผมก็ไม่มีทางเจอกับคนๆนี้
“ไปไหนกันก่อนดี”
“ผมว่าจะไปดูเสื้อผ้าใหม่ๆบ้างอ่า”
“ยังจะดูอีกหรอเสื้อผ้าเราเยอะมากเลยนะ คุณแม่บอกพี่ว่าเรามีห้องเก็บเสื้อผ้าตั้งหากเลยหนิ”
“ใช่แล้ว”
           ผมก็เดินเลือกซื้อเสื้อได้สองตัว กางเกงสองตัว รองเท้าคู่นึง หมดไปหมื่นกว่าแล้วครับ พี่ไลท์เป็นคนถือให้ผมหมดเลย
“หิวยัง”
           พี่ไลท์ถาม
“ไม่อ่า ไปกินไอศกรีมกันดีกว่า อยากกินม๊ากมาก”
           ผมออกสีหน้าและอารมณ์ลงไปเยอะ พี่ไลท์เลยหยิกจมูกผมเบาๆ
“งื้อออออออออ หยิกไมอ่า”
“หึ อย่าพึ่งกินเลยพี่ว่าไปซื้อของใช้จำเป็นก่อน”
“ซื้ออะไรอ่า”
“เดี๋ยวก็รู้”
           ผมก็เดินตามพี่ไลท์ไปคุณก็มองตลอดทาง ก็พี่ไลท์เป็นดาราหนิ พี่ไลท์ดึงมือผมเข้าไปร้านนึง แม่เจ้า ช็อปเกี่ยวกับเรื่องเซ็กซ์เลยนะเนี่ย เดี๋ยวสั่งปิดซะเลย ห้างที่มาเดินนี้ พ่อผมเป็น
หุ้นส่วนประมาณ 80 เปอร์เซ็น
“ออกเดี๋ยวนี้เลยนะพี่ไลท์”
           ผมลากพี่ไลท์ออกจากร้านนั้นทันที ไม่ไหวจริงๆ
“ซื้อเตรียมไว้เผื่อได้ใช้”
           พี่ไลท์บอกผม
“ยังต้องใช้อีกหรอ ไม่เอานะพี่ไลท์ ผมไม่ยอมจริงๆด้วยถ้าจะซื้อมันแล้วจะมาใช้กับผมมันก็ไม่ไหวนะพี่ไลท์ แค่ถุงยางก็เลวแล้วอ่า”
           ผมร่ายบทใส่พี่ไลท์ พี่ไลท์ก็ขำแล้วเอามือมาโอบเอวผมไว้
“กับบิวต์ต้องเสียบสดงดถุง”
           พี่ไลท์ก้มมากระซิบผม เอาซะผมสะดุ้งเลย
“ทะลึ่ง”
“จริงๆ ใส่ถุงแล้วจะท้องมั้ย วันนี้ต้องทดลองแล้ว”
“พี่ไลท์ ผมกลัวจริงๆ”
           ผมบอกตามความจริงไป
“ไม่ต้องกลัว ครั้งแรกมันก็ต้องเจ็บกันทุกคนแหละ”
“เคยหรอ”
           ผมถามออกไป
“หึ พี่เคยแต่ไปเปิดเค้าเลยรู้ บิวต์ไม่อยากมีลูกหรอ แม่บิวต์อยากเลี้ยงหลานไม่ใช่หรอ”
           ง่า นึกถึงหน้าแม่ตอนดราม่า - - นึกแล้วปวดจิตจริงๆ แต่การที่ทำพ่อแม่ร้องไห้หรือเสียใจมันเป็นบาป เอาก็เอาว่ะ
“พี่ไลท์ต้องสัญญาห้ามทำผมเจ็บนะ”
“เยส! งานนี้กูมีเมียแล้ว... งั้นไปนั่งกินอะไรกันสักพักก่อนแล้วค่อยกลับ”















rewrite: 31/12/57

[n2]

 นายเอกทองได้ด้วย
เรื่องนี้น่าสนใจ

[BEN*_*MOS]

พี่ไลท์รักบิวต์จริงๆหรือเปล่าหรือว่ามีแผนหรือเปล่าคะเนี้ย?? รอตอนที่บิวต์ท้องนะคะ อยากอ่านม๊ากกกก

เป็นกำลังใจให้คนเขียนและมาต่อเร็วๆนะคะ^^

[yingza2010]

ชอบตอนด่านักข่าวในใจอ่ะ

อึ้งเลยสิพวกมึงกูสวยและรวยมาก แถมท้องได้ด้วย

ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยน้าน้องบิวต์

รออุ้มๆๆหลาน ไลท์สู้โว้ย 

[Nus@nT@R@]

พี่ไลท์ไม่ค่อยจะออกตัวแรงเลยเนาะ

[Poseidon]

เย่ๆ ปั๊มลูกๆ

[jaymaza]

ของเขาดีจริง

เป็นชาย สวยด้วย ท้องได้ด้วย

๕๕๕๕๕

[pp_song]

พี่ไลท์ยินดีด้วยจะได้มีเมียแล้ว 555+