ตอนที่ 17"ลุงครับช่วยผมประคองแขนอีกข้างหน่อย"
โซ่หลับไประหว่างทางกลับห้อง ปลุกยังไงก็ไม่ตื่น แล้วพอหลับแล้วตัวหนักขึ้นหลายเท่าตัว ต้องให้คนขับรถช่วยกันหามขึ้นลิฟต์จนไปถึงเตียง พอส่งโซ่นอนแล้วลุงแกก็ยืนแก้ๆ กังๆ อยู่ตรงมุมห้องเหมือนรออะไรอยู่
"ลุงกลับบ้านเถอะ เดี๋ยวผมดูแลเพื่อนเองครับ"
"คุณหนู"
"ครับ"
"คุณหนูใจดีขึ้นมากเลยนะครับ ผมแปลกใจเหลือเกิน"
"ผมทำอะไรเหรอครับ? "
"เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอกครับ ไม่ให้ผมช่วยดูแลคุณโซ่หน่อยเหรอครับ"
"ไม่เป็นไรจริงๆ ครับ จะดึกแล้ว ผมไม่กวนลุงแล้วล่ะ"
"คุณหนู... ครับ ผมลาล่ะครับ สวัสดีครับ"
ผมไปเอาผ้าชุบน้ำเย็นกับน้ำดื่มมา เช็ดหน้าเช็ดตาและร้องเรียกคนเมาให้รู้สึกตัวลืมตา ช้อนตัวให้นั่งเอนหลังพิงหมอน
"โซ่ โซ่... กินน้ำหน่อยมั้ย?"
"อือ..."
ผมคอยจับขวดน้ำไม่ให้หล่น ให้โซ่ดูดน้ำจากหลอดเหมือนเด็กเล็กๆ ตื่นขึ้นมาแบบยังเบลออยู่
"กินข้าวยัง"
"ยัง..."
"กินข้าวมื้อไหนบ้างแล้วเนี่ย"
"กิน...ถั่วกรอบ เม็ดมะม่วงหิมพานต์ อัลมอนด์ เยอะแยะ"
"นั่นมันใช่ข้าวที่ไหน กินข้าวหน่อยมั้ย ทำเอาไว้แล้ว"
"วินทำกับข้าว...รอเหรอ"
"ไปไหนทำไมไม่บอกล่ะ"
"วินกินข้าวยัง? "
"ยัง ตอบมาสิ ไปไหนทำไมไม่บอก"
"กูงอน..."
"ทำกูเป็นห่วงนะ กูรอกินข้าวด้วย"
"ขอโทษ"
"กินอะไรรองท้องซักนิดนะ แล้วค่อยนอน"
"วิน"
โซ่จับมือของผมเอาไว้แน่น ดึงเบาๆ ให้เข้าไปหา
"ขึ้นมานั่งนี่หน่อย"
ไอ้โซ่นั่งขัดสมาธิมึนๆ จับมือทั้งสองข้างของผมเอาไว้ ผมว่าเรานั่งกันเหมือนจะถ่ายทอดกำลังภายในให้กันแบบหนังจีน อะไรอ่ะ ทำแบบนี้จะรักษาให้มึงหายเมาเหรอ
"กูต้องรีบคุยกับมึง ก่อนที่ใครๆ จะมาแย่งมึงไป"
"คุยเรื่องอะไร"
"เรื่องจูบเมื่อวาน กูทำผิดไป"
"มึงขอโทษกูแล้วเมื่อเช้า พอแล้วน่า"
"ผิดที่ขอโทษมึง กูทำให้มึงโยนจูบนั้นทิ้งไปไม่มีความหมาย กูคิดอยู่ทั้งคืนว่ากูทำไปทำไม แต่กูก็เลี่ยงที่จะคิดไปถึงคำตอบที่ชัดเจนที่สุด เพราะมันจะสร้างปัญหาให้กูมากที่สุด ชีวิตทั้งชีวิตกูต้องเปลี่ยนไปหมดเลย กูก็เลยทำเป็นไม่รู้...ว่าจูบสองครั้งนั่นมีความหมายว่ายังไง"
"โซ่... "
"หืม? "
"อย่าพูดซับซ้อนมาก กูโง่นะ"
"หึๆ ฮ่าๆๆ เออ เอางี้ เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตัวให้กูอีกหน่อย กูจะได้ตาสว่างอีกนิด"
"เช็ดตัวไมอ่ะ ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำเองดิ" ปากว่าอย่างนั้นแต่ผมก็ลุกไปหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำบิดพอหมาด มาเช็ดหน้า เช็ดคอ แล้วก็ดึงแขนมาเช็ดรูดตั้งแต่ที่พ้นแขนเสื้อลงมาจนถึงมือ ว่าแต่ทำไมต้องมองตามกูทุกการกระทำเลยวะ
"กูสร่างบ้างแล้วนะ ทีนี้ กูจะพูดจริงจัง ไม่มีการเมา หรือว่า ล้อเล่น เข้าใจไหม"
"มีเรื่องอะไรอ่ะ ซีเรียสจัง"
"กูจะตั้งใจพูด โอเคไหม มึงตั้งใจฟังนะ" แล้วมันก็แกะเอาผ้าชื้นๆ ออกจากมือผม จับมือทั้งสองข้างของผมเอาไว้อีก
"อืม"
"มึงไม่ได้โง่ แต่มึงไม่เคยคิดถึงกูในแง่นั้น กูเองก็ไม่เคยคิดอะไรกับมึง ไม่เคยเลยตลอดสิบสี่ปีที่ผ่านมา ไม่ว่าหน้าตามึงจะดีแค่ไหน แต่ว่าตั้งแต่มึงจำอะไรไม่ได้ กูรู้สึกสนใจทุกคำพูดจากปากของมึง ทุกการกระทำที่มึงแสดงออกมา กูปล่อยให้ละสายตา หรือหลุดจากมือกูไปเป็นของใครไม่ได้จริงๆ "
ทำไมต้องจ้องเข้ามาในตากูแบบนั้น ทำไมไม่ยอมให้กูชักมือออกมาจากมือมึง แล้วทำไมใจกูต้องเต้นไม่เป็นส่ำขนาดนี้ด้วยวะ
"เพราะฉะนั้น จูบของกูเมื่อวาน ไม่ได้ต้องการให้บทเรียน ไม่ใช่แค่เพราะหน้าตามึงสวย กูไม่ได้หลงมึงเพราะรูปลักษณ์"
ตึก ตัก ตึก ตัก"แต่กูหลงรักมึงไปแล้ว รักวิน..."
"เป็นแฟนกันนะ"
ใจผมเต้นรัว ลืมหายใจไปนานจน ต้องถอนหายใจออกมาทางปากเฮือก สายตาโซ่ที่จ้องดูเอาจริงจนแทบจะมองทะลุเข้ามาในหัวผมอยู่แล้ว โซ่... ตั้งแต่วินจำอะไรไม่ได้... ก็ตั้งแต่เจอผมน่ะสิ... สนใจ... ปล่อยให้หลุดมือมือไม่ได้ ตั้งแต่เจอผม...
"รักกู อ่ะนะ? "
"อืม"
"จะเป็นแฟนกับกู? "
"ครับ"
"เอาจริงเหรอ กูเป็นผู้ชายนะ"
"อืม กูก็ไม่เคยมีแฟนเป็นผู้ชายหรอกนะ แต่ว่า...กูไม่มีเวลาลังเลแล้ว เก้าก็มาเกาะติดมึงแจ พี่คินที่รักของมึงก็จะกลับเมืองไทย ไหนจะพวกเดอะแก๊ง บรรดาแฟนเก่าอีก ถ้าเกิดกูยังชักช้าอีก ใครจะคาบมึงไปต่อหน้าต่อตากูก็ไม่รู้"
โซ่ค่อยๆ จูงมือทั้งสองของผมเข้าจรดหน้าอกตัวเอง ทำให้ตัวผมโน้มเอียงไปหาโซ่อย่างเลี่ยงไม่ได้ ผมหายใจแรงและหัวใจเต้นตุบๆ ไม่เคยมีคนมาตกหลุมรักแบบนี้และบอกรักกันโต้งๆ ขนาดนี้ หน้าผมร้อนจนเหมือนไข้จะขึ้นเฉียบพลัน ถึงแม้จะแค่จับมือเหมือนที่เคยทำเมื่อไม่กี่นาทีก่อน แต่สัมผัสที่รู้สึกกลับแตกต่างต่างกันลิบลับ
เขิน... เขินจนไม่กล้ามองหน้าโซ่ ไม่กล้ามองมือสองคู่ที่กอบกุมกันอยู่ กู... กูอายนะเว้ย ปล่อยมือซะทีเหอะ กูไม่ให้จับแล้ว หวงตัว!
"คำตอบล่ะวิน หืม? เป็นแฟนโซ่นะ? "
"......"
ท่านยมทูตตตตตต
ช่วยผมด้วยยยยยยยยยยยยยยยย
ขอเวลานอกกกกกกกก
"มองหาใคร หาทางหนีเหรอ? "
"เปล่า กู ไม่รู้ จะตอบยังไงอ่ะ"
"ไม่รู้จะตอบยังไง ก็เท่ากับว่าไม่ได้คิดจะปฏิเสธ"
"ไหงงั้นอ้ะ ขอเวลาคิดหน่อยได้มั้ย? "
"ไม่ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงไปเจอตัวแปร ตัวป่วน คำตอบมึงอาจจะเปลี่ยน หรืออาจจะมีมือดีแย่งมึงไปได้ทุกเมื่อ"
".....แล้ว ผู้ชาย เป็นแฟนกับผู้ชายเนี่ย มันเป็นยังไงเหรอ? "
"ห้ะ? "
"แบบว่าต้องทำตัวยังไง อะไรแบบนั้นน่ะ กู..จะได้ตัดสินใจถูก"
"ฮึๆ ก็หลักๆ ก็ ห้ามหนีไปเที่ยวกับคนอื่น แล้วก็อย่าไปจูบกับคนอื่น ประมาณนี้"
"อ๋อได้ๆ "
"ตกลงแล้วนะ"
"เห้ยไม่ใช่ๆ ไม่...เอ่อ... คือ...ให้ทำตัวแบบนั้นน่ะได้ไง...แต่... เป็นแฟนกันมัน..ไม่แปลกเกินไปเหรอ? "
"คบกันนะวิน.. ไม่มีอะไรร้ายแรงซักหน่อย"
"......."
"ก็ได้..."
โซ่จับมือผมกางแขนออกแล้วลากให้ผมโผเข้ากอดโซ่กลายๆ และเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของโซ่ทั้งตัว โซ่ยิ้มกว้างที่สุดและใกล้ที่สุดที่ผมเคยเห็น ผมได้แต่เกาะแขนไว้กับลำตัวโซ่หลวมๆ และมองใบหน้าดีใจนั้นอย่างเผลอไผล จนถูกหอมเข้าฟอดใหญ่นั่นแหละถึงได้สติ
"เห้ยเดี๋ยวๆ "
ผมเอาศอกกันตัวให้ห่างออกมา โซ่มองหน้าผมแล้วระเบิดหัวเราะ อะไร? หน้าผมแดงมากใช่ไหมเนี่ย ผมเอามือจับๆ ปิดแก้ม ทำให้โซ่สามารถเข้ามาโอบได้ทั้งตัว พวกเราล้มลงนอนไปด้วยกัน คนอารมณ์ดีทั้งกอดทั้งเกี่ยวขาไว้รอบตัวผมเกลือกกลิ้งไปมา โอ้ย ดีใจพอรึยังเนี่ย กอดรัดฟัดเหวี่ยงจนกูจะกลายเป็นหนอนในดักแด้อยู่แล้ว
"ปล่อยก่อน กู... หิวข้าว"
"อ้อนก่อนสิ"
"........."
ผมเม้มปาก จ้องหน้า มาบอกให้ทำมันทำไม่ได้เว้ย ถ้าอยากโดนอ้อนก็อย่าทำให้อายขนาดนี้สิวะไอ้บ้า
"น่ารัก"
อ๊ากกกกกกกกก
ทนไม่ไหวแล้ว กูอายยย
โซ่จุ๊บเหม่งผมหนึ่งที โอย กูไม่น่ารัก ไม่เอาจุ๊บ ไม่เอากอด ร้อนจนควันจะออกจากตัวแล้วปล่อยสักทีสิ โซ่คลายวงแขนออกมามองผมด้วยหน้ายิ้มแป้น ผมหันหน้าขวับ แล้วรีบเผ่นออกจากห้องโซ่ปิดประตูตามทันที...
เป็นแฟนกับไอ้โซ่ไปแล้ว... อึก
ไหงไปๆ มาๆ กลายเป็นแบบนี้ไปได้อ่ะ ทำไมๆๆๆ โอ้ยปวดหัว ไม่รู้ด้วยแล้ว จะเกิดอะไรก็ให้มันเป็นไปเถอะ ผมตักข้าวร้อนๆ มานั่งกินกับกับข้าวที่เย็นชืดแล้วบนโต๊ะ ใจยังเต้นผิดรวนไม่เป็นจังหวะเดิม ผมกินข้าวไวๆ แก้คิดฟุ้งซ่าน แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าคนในห้องก็ยังไม่ได้กินอะไรนอกจากกับแกล้มเหล้า ...กับข้าวที่ทำไว้ก็เป็นของมันแล้วก็เผ็ดซะด้วยสิ ให้กินหลังดื่มเหล้ามาคงไม่ดีมั้ง โจ๊กก็เลี่ยน ...ทำข้าวต้มกุ้งให้กินดีกว่า
ผมทำข้าวต้มให้แล้วเคาะเรียกเบาๆ ไม่มีเสียงตอบ... เลยถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป มีเสียงน้ำแว่วๆ จากห้องน้ำ ฟู่ววว... ค่อยยังชั่วโซ่อาบน้ำอยู่ ผมวางชามข้าวต้มไว้บนโต๊ะหนังสือแล้วแอบหนีกลับมานอนห้องตัวเอง ห่อตัวเองด้วยผ้าห่มนวมหนาแล้วนอนขดจนกลม ทำยังไงดีๆ มีแฟนเป็นผู้ชายตัวเบ้อเร้อ พรุ่งนี้จะเข้าหน้ายังไงติด วันต่อๆ ไปจะทำตัววางตัวยังไง ทำไมโซ่ต้องมารักไอ้ซื่อบื้ออย่างผมด้วยน้า ผมไม่รู้สักหน่อยว่าคนมีแฟนแล้วเค้าทำตัวกันยังไง ยิ่งมีแฟนเป็นเพศเดียวกันยิ่งแล้ว ผมคลุมโปงคิดภาพอนาคตไม่ออกเลย แต่ภาพที่ฉายเข้ามาในหัวกลับเป็นตอนที่โซ่จูบผมบนโซฟา ทำให้ต้องรีบอาบน้ำเพื่อลดความร้อนในตัว และใช้เวลาทั้งคืนบังคับตัวเองไม่ให้นึกถึงรสจูบที่รู้แล้วตอนนี้...
...ว่ามันมีความหมาย ว่าผมเป็นที่รักจริงๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฉากบนเตียงที่ใสที่สุดในสามโลก
สุขสันติ์วันเสาร์ 
นอนต่อ....zzZ
หัวข้อ: .•:*´¨`*:•.❀ ♥Body&Soul♥ ❀•:*´¨`*:•. วิญญาณ/กาย/ร้าย/รัก ✟33✟SW p.53(7ก.ย.) (อ่าน 436686 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก