หัวข้อ: .•:*´¨`*:•.❀ ♥Body&Soul♥ ❀•:*´¨`*:•. วิญญาณ/กาย/ร้าย/รัก ✟33✟SW p.53(7ก.ย.)

[kyoya11]

หวานเชียว ><

[drasil]

เรื่องน่ารัก
คนเขียนก็น่ารัก ขยันอัพดีจัง

[cheyp]

โอ๊ยยย หวาน น่าร้ากที่สุดอ่า

ถ้าเราเป็นโซ่ก็หวงนะ วินเล่นเสน่ห์แรงขนาดนี้ คนโน้นก็รัก คนนี้ก็หลง เป็นเราจะเก็บไว้กะตัว ไม่ให้เจอใครเลย

[TanyaPuech]

 

หวานๆน่ารักกกก

[loveview]

รอได้เสมอค่ะ มาน้อยมามาก ก็ดีกว่าไม่มาค่ะ แหม...นายโซ่ของเราขี้แกล้งจัง นิสัยมายดีเลยยย ฮิฮิ

[matame]

รู้สึกกลัวแทน วินปวดหัวแล้ว

วินคนเก่าจะกลับมายึดร่างรึเปล่าเนี้ย

[aum_15597]

มดแทะหน้าจออออ

[Rinze]

อิจฉา . . . .  หวาน มาก  . . 

[NaOYaII]

555

พี่โซ่ของเรา  น่าร๊ากกกก 

[Crossley]

พี่เก้าคะ หนูขอปันใจไปเชียร์พี่โซ่ก่อนนะคะ
เขินนนนนน

[nona159]

ตอนนี้หวานจังนะ น่าอิจฉาอ่ะ

[tarkung]

จะติดตามต่อไปครับ!!!

[HT...hanna]

มันเป็นอะไรที่อธิบายได้ยาดมาก

ตอนแรกไม่ได้สนใจนะแต่พอได้อ่านแค่นั้นแหละรวดเดียวจบเลยอ่าาาาา
หนุกมากมายเขินๆอ่ะอ่านไปยิ้มไป ลุ้นไป แต่สำหรับเราโซ่เป็นที่หนึ่งนะ อิๆ สู้ๆค่าาา

[loveview]

มานั่งรอค่ะ ความจริงการที่ใครสักคนเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นและประกอบกับหน้าตาดีมากอยู่แล้วยอมเป็นที่หมายปอง
ของทุกคนค่ะ

[diFil]

ยิ่งอ่านยิ่งเลือกยาก บ๊ะ! 
เก้าน่าร๊ากกก แต่โซ่ก็ใจดี แบบนี้แวร์(วิน+แฟร์)คงหนักใจแย่ เอิ้กกก

แอบดีใจที่ปัญหาเรื่องแก้วจบไปแล้ว 55

เป็นกำลังใจให้ค่าา อรั๊ย 

[SHIVA]

ตอนที่ 23




"นุก แกรู้จักไอ้นั่นใช่มั้ย ไอ้คนที่ชอบแต่งตัวโทรมๆ ขี่มอไซค์ผุๆ ลิ่วล้อไอ้วินอ่ะ"

"ฉันรู้จักแต่คนที่แต่งตัวแนววินเทจ ขับฮอนด้าC70ในเดอะแก๊งย่ะ ไอ้ก้าวร้าว"

"เออๆ ไอ้นั่นแหละ มันเป็นใคร เล่ามาให้หมด"

"ขอโทษษษด้วยนะคะ คุณเก้า! "  นุกพูดกระแทกเสียงประชด  "เผอิญว่าวันนี้นุกยุ่งมาก ถ้าคุณมึงไม่ได้เข้ามาซื้อเสื้อผ้าร้านดิฉัน ก็เชิญไสหัวยุ่งๆ อันแสนน่ารักของคุณไปด้วย มาทางไหนไปทางนั้นค่ะ! "

"ร้านแกก็เสื้อผ้าเก่า ของมือสองเก็บจากหลุมศพรึเปล่าเนี่ย บรรยากาศร้านก็มืดมนซะ"

"ของใหม่แต่จงใจเก่า ร้านก็จงใจตกแต่งย้อนยุคเว้ยไอ้บ้า อย่าให้ฉันสับเรื่องรสนิยมแสลงตาของแกนะ ได้ยาวแน่"

"มิน่าถึงคิดว่าไอ้ตัวหัวรุงรังนั่นรสนิยมดีกว่าฉันน่ะ พวกเดียวกันรวมหัวกันนี่หว่า"

"มึงต้องการแค่รู้เรื่องไอ้ริวใช่แมะ? "

"ไม่ต้องหยาบใส่เก้าก็ได้คร๊าบคุณนาย เออถูก ฉันสืบเรื่องมันอยู่..อยากได้ข้อมูลเยอะๆ ถ้าพอใจก็จะไม่มากวนแระ"

"มันชื่อริว ชื่อจริงชื่อไรไม่รู้ บ้านอยู่ไหนไม่รู้ นอนค้างบ้านไอ้กัซอาทิตย์ละสามสี่วัน มันไม่ค่อยเข้าเรียน...รู้สึกจะอายุจริงแก่กว่าพวกเราสักสองสามปีมั้ง ทำงานที่ผับเดียวกับไอ้เนตร แถวสาธรอ่ะ ร้านที่ตกแต่งหน้าร้านแปลกๆ เหมือนไซต์ก่อสร้างน่ะ แกนึกออกใช่ไหม? "

"เออ"

"เออนั่นล่ะ นอกนั้นก็ไปตามสืบเอาละกัน"

"เฮ้ยไม่เอาดิ บอกมาอีก ไม่งั้นฉันไม่ไป จะแหกปากอยู่นี่ล่ะว่าเสื้อผ้าร้านนี้ถอดจากศพในป่าช้า"

"what the fuck"

"จุ๊ๆๆๆ ไม่เอาน่านุก บอกมาเหอะ...พลีส รู้อะไรอีกอ่ะ ถ้าเรื่องมีประโยชน์ใช้เล่นงานมันได้ เดี๋ยวฉันไปจริงๆ สัญญา"

"ฉันยังคิดไม่ออกเว้ย อืม...มันเป็นไบ นอนกับใครก็ได้ที่ไม่เรื่องมาก ไม่ผูกมัด เป็นไงมีประโยชน์ป้ะ ถ้าไปให้มันฟันแล้วอย่าลืมเรียกฉันล่ะ จะช่วยถ่ายคลิปเก็บไว้ให้เป็นที่ระลึก เอาแบบHDเลยมะ? จะได้เห็นชัดทุกรูขุมขน"

"แหวะ อย่าพูดให้สยองน่า ไอ้หนวดนั่นเป็นไบเหรอ ยิ่งรู้จักยิ่งขยะแขยงแม่ง คนไรวะ"

"...เอ้อใช่ๆ พูดถึงถ่ายรูปแล้ว มันถ่ายรูปได้สวยมากเลยนะ แล้วก็บ้าสะสมกล้องเก่าๆ อันนี้ช่วยได้แล้วใช่มะ? "

"เออ มั้ง...ถ้ามีอะไรจะแวะมาหาใหม่ละกัน ฉันไปละ"

"เก้า เดี๋ยว"

"อะไร"

"โซ่กับวิน สองคนนั้นน่ะ... เรื่องจริงเหรอ? "

"จริง"

"............."

"...คบกันไม่นานหรอกนุก เชื่อสิ...แกคอยดูไปละกัน"



ผมขับรถจะกลับออกถนนสายหลัก แต่เจอกลุ่มช่างกลฝูงใหญ่ยกพวกตีกันตรงสามแยก  มีเสียงลั่นเปรี้ยงของปืนดังจากจุดเกิดเหตุ เสียงคนตะโกนโหวกเหวกโวยวาย ไอ้เด็กพวกนี้เล่นของหนักชิบหาย เดือดร้อนกูต้องขับอ้อมอีกละ ผมค่อยๆ ถอยรถจะหาที่กลับตัว จำได้ว่าผ่านซอยเล็กๆ มาเมื้อกี้ หลบกลุ่มคนไปขับรถอ้อมโลกเล่นๆ อีกสักพักค่อยกลับก็ได้วะ เห้ย... มีนักเลงที่ไหนมาเคาะกระจกรถกูซะแทบแตกวะเนี่ย

"ยุ่งไรกะกูวะ!? "

ผมเลื่อนกระจกรถลง มีไอ้บ้าสะพายกล้องแบกของพะรุงพะรังชะโงกหน้าเข้ามา

"ไปด้วยคนดิ เร็ว กูจะโดนฆ่าแล้ว"

ไอ้ริว... มึงตายก็ดีสิ โดนยิงตายห่าอยู่แถวนี้แหละ อย่าเอาเท้าสกปรกๆ ขึ้นมาเหยียบรถกู  ไอ้คนไร้มารยาทตบหลังคารถผมโครมๆ เร่งให้เร็วๆ อีก ผมขมวดคิ้วคิดอยู่แว๊บหนึ่งพลางมองหน้ามันอย่างหาเรื่อง แต่สุดท้ายก็ยอมให้ไอ้ริวขึ้นรถมาด้วยและโค้งเป็นวงแคบจนล้อดริฟท์บดไปกับพื้นถนน ขับซิ่งย้อนกลับไป ผ่านร้านเสื้อผ้าย้อนยุคของนุก และแล่นไปในถนนเล็กๆ ที่เหมือนทางลัดไปโผล่ที่ไหนสักแห่ง ข้างทางมีบ้านที่กำลังอยู่ระหว่างก่อสร้าง พงหญ้า คลอง บ้านร้าง ผมเหลือบมองคนข้างๆ หางตา มันไม่ได้ซกมกสกปรกอย่างที่คิด แต่เสื้อมันไม่ได้ย้อนยุคซักหน่อย ไอ้นุกหลอกกูนี่นา ไอ้ริวใส่เสื้อยืดย้วยสีหมองๆ ตุ่นๆ คอเสื้อเปื่อย แถมมีรูเล็กๆ ประปรายเต็มไปหมด มันใส่กางเกงยีนส์พอดีตัวที่พอดูได้ ปลายขากางเกงซ่อนอยู่ในรองเท้าบูทหนัง

"ไปส่งกูหน่อย"

"กูไม่ใช่แท็กซี่ กูจะกลับห้อง ส่วนมึงอยากลงตอนไหนก็ลงละกัน"

"ห้องมึงอยู่ไหน? "

"เกือบถึงมอ"

"เชี่ยทำไมกูต้องย้อนกลับไปมอด้วยวะ"




ผมปิ๊งอะไรดีๆ ขึ้นมา  ทันใดนั้นก็เหยียบเบรกรถสุดแรง รถสปอร์ตหยุดตัวได้เร็วเพียงเสี้ยววินาที ไอ้ริวที่ไม่ได้คาดเบลท์ตัวพุ่งจนลอย  อกกระแทกเข้ากับคอนโซลหน้ารถเสียงดังปึ้ก เหมือนจะมีเสียงอะไรแทรกด้วย ผมยักยิ้มสะใจใส่ไอ้ริว

"งั้นก็ลงมันตรงนี้แหล่ะ"

ไอ้ริวนั่งกุมอก ผมเผ้ารุงรังตกลงมารกหน้ารกตา มันก้มตัวไม่สนใจที่ผมไล่ลงรถ ไอ้หนังหนาหน้าด้าน



"ออกไป! "




ผลั๊วะ


"โอ๊ยยยยยยยย" จู่ๆ ไอ้ริวก็พุุ่งกำปั้นเข้าอัดหน้าผมเต็มเหนี่ยว ผมเจ็บร้าวไปทั้งกรามและโหนกแก้ม เกิดบ้าอะไรขึ้นมาวะเนี่ย ผมง้างหมัดต่อยสวนแต่ก็โดนแค่แขนที่มันยกมากันไว้ แถมมันยังตุ๊ยท้องผมจนจุกหน้าเขียว

"มึงเป็นเหี้ยอะไร!!! "  ไอ้ริวตะเบ็งถาม

กูต้องถามมึงต่างหากไอ้ควาย มึงโดนห่าไรเข้าสิงวะ ผมน้ำตาเล็ด เจ็บทั้งหน้าที่ร้อนจนเต้นตุบๆ และจุกกลางลำตัวอีก แค่แกล้งเบรกให้มันหน้าคว่ำแค่นั้นเองจะของขึ้นทำไมเนี่ย ผมกดคลึงท้องบรรเทาความเจ็บยังไม่มีแรงจะโต้ตอบ ไอ้ริวก็กระชากคอเสื้อผมสุดแรง จนเนื้อผ้าบาดคอให้แสบผิว อะไร???

"ไอ้เฮงซวย มึงมันตัวซวย"

"อุ่ก...มึง...เป็นบ้าอะไรวะ"

"กล้องเนี่ย..."

มันชูกล้องแบบใส่ฟิล์มเก่าๆ เกือบติดหน้าผม เลนส์แก้วแตกเป็นรอยร้าว คงเกิดตอนที่ผมเบรกรถ แล้วไง...

"มีค่ามากกว่าชีวิตมึงทั้งชีวิตอีก"


"มันจะมีค่ากว่ากูได้ไง ไอ้ควาย! "


ผมยื้อยุดฉุดกระชากจะแย่งชิงกล้องด้วยความโมโห ไอ้นี่ใช่มั้ยของสำคัญของมึง  เอามาแกว่งล่อหน้าล่อตาคนอย่างไอ้เก้าแล้ว คิดว่าจะรอดมือกลับไปได้อย่างไม่บุบสลายงั้นเหรอ  สองมือผมกำกล้องแน่นแล้วดึงสุดแรง ไอ้ริวล้มคะมำจนหน้าผากฟาดเข้ากับฟันหน้าผม ผมปากแตกเลือดไหล แต่ก็สามารถทำให้สายคล้องคอของกล้องปลิวขาดจากตัวไอ้ริวมาได้ ผมโยนกล้องหนักๆ ออกไปทางกระจกรถให้ไกลที่สุด มันลอยไปกระแทกกำแพงบ้านหลังหนึ่งแล้วร่วงลงคลุกฝุ่นบนพื้น  ชิ้นส่วนแตกหลุดจากกันกระจัดกระจาย  ผมหายใจหอบ เลือดไหลจากปากหยดมาเปรอะเสื้อขาวเป็นดวง ไอ้ริวปิดประตูรถโครมแล้ววิ่งถลาลงไปดู  ผมออกรถสุดตัวทิ้งให้ไอ้เลวนั่นกับซากกล้องแตกๆ ไว้ข้างหลัง ขับไปตามทางไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง มึงมีสิทธิ์อะไรมาโมโหกู ขนาดมึงเคยข่มเหงน้องกู กูยังให้มึงติดรถมาด้วยเลย กะแค่กล้องเส็งเคร็งมึงพังถึงกับต้องซ้อมกู เอาอะไรคิดวะ

ผมขับฉิวจนถึงถนนสายหลักที่รถคราคร่ำ แล้วขับกลับไปมุ่งหน้ากลับห้อง พระอาทิตย์เริ่มตกดิน ริมฝีปากของผมเจ็บแสบ ในปากมีแต่กลิ่นคาวและรสชาติเลือด ลำตัวก็เมื่อยเจ็บไปหมด ตอนจะลุกออกจากรถเพื่อขึ้นไปบนห้อง ท้องมันก็ตึงเจ็บจนแทบร้อง  ผมเห็นกระเป๋าของไอ้บ้านั่นตกอยู่ใต้ที่นั่งข้างๆ เลยหิ้วขึ้นมาด้วยความเจ็บแค้น ขอให้มึงลืมเงินลืมโทรศัพท์ไว้ด้วยเหอะ ให้เดินลุยฝุ่นร่อนเร่กลับสลัมมึงไปนั่นแหละ สมน้ำหน้า สมควรแล้ว

ผมคว้าขวดเครื่องดื่มในตู้เย็นมาขวดหนึ่ง ประคบแก้มที่โดนต่อยตอนไม่ทั้งตั้งตัว  หยิบกระเป๋ามันมาเทๆ มันเป็นกระเป๋าบุนวมด้านใน คงเอาไว้ใส่กล้องเฉยๆ ไม่มีกระเป๋าเงินหรือมือถือเลย โถ่เอ้ย ป่านนี้มันก็ได้กลับบ้านสบายใจ ไร้รอยขีดข่วนแล้วสิ หนอย... ทำไมกูไม่เอากล้องทุบหัวมันให้รู้แล้วรู้รอดเลยวะ โง่ๆๆๆ โง่ชะมัดเลยกู  ผมมองข้าวของของริว มีฟิล์มที่ยังไม่ได้แกะสามกล่อง ฟิล์มที่ใส่กระปุกขาวๆ อีกสองม้วน สมุดโน๊ตเล่มเล็กๆ ปากกา แล้วก็ซองยาใส ยาเม็ดกลมๆ สีฟ้าอ่อน สีชมพูอ่อน สีม่วงอ่อน และสีขาว ยาอีแน่ๆ


...มันเล่นยา


มิน่าถึงอารมณ์สุดโต่งนัก ไอ้ขยะสังคมเอ้ย



ผมเปิดน้ำในอ่างล้างหน้า แค่วักมาโดนปากก็แสบซี๊ด ผมล้างเลือดออกจากคาง มองหน้าในกระจกยังไม่บวมเท่าไหร่...แต่พรุ่งนี้คงทั้งม่วงทั้งเขียวแน่ๆ  ปากซีดจางและรอยเส้นตั้งตรงกลางมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย  ผมปลดกระดุมเสื้อนิสิตที่เปื้อนเลือดเป็นดวงเล็กๆ หน้าท้องเป็นรอยแดงจ้ำ ...ไอ้ขี้ยา ทำกันเจ็บแสบนักนะ อารมณ์ผมเย็นจากโมโหโทโสเป็นเจ็บใจตัวเองที่ไม่ได้เอาคืนมันให้มากกว่านี้

เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์แผดเสียง ผมมองชื่อคนโทรเข้ามาแล้วขมวดคิ้ว

"ไอ้โซ่"

"วินไปหามึงรึเปล่า? "

"เปล่า ทำไม? "

"วินหายไปไหนไม่รู้"

"เห้ย เค้าบอกรึเปล่าว่าออกไปไหน"

"มันบอกกูว่าหลังเรียนเสร็จจะไปวัด แต่นี่มันก็นานมากแล้ว โทรหาก็ปิดเครื่อง"

"วัดแถวไหน? "

"แถวร้านของนุกน่ะ"

ผมใจหายวูบ แถวนั้น... ที่เค้ายิงกันน่ะนะ!

"มึงออกไปตามหาดูรึยัง"

"กำลังจะถึง"

"กำลังจะถึงเนี่ยนะ! มึงรู้รึเปล่าว่าเมื่อกี้ช่างกลมันยกพวกตีกันถนนเส้นนั้น กูได้ยินเสียงปืนด้วย"

ผมตัดสายทิ้ง ติดกระดุมกลับเม็ดเดียวก็หยิบกุญแจรถพุ่งออกไปที่ประตู อย่าให้เป็นอย่างที่กูกลัวเลยนะแฟร์  อย่าเป็นอะไรเลยนะ ผมใจเต้นโยนในอก แต่พอเปิดประตูจะตรงไปที่ลิฟท์ก็เจอมารมาผจญซะก่อน ไอ้ริวมาหา มันเดินสวนมาแล้วยึดแขนเอาไว้แน่น ผมสะบัดสุดแรงจนหลุดมาได้แล้วเดินต่อ แต่มันก็ยังคว้าจับข้อมือผมเหมือนคีมคีบแน่น

"ริว กูรีบ ไว้ก่อน"

"อย่าคิดหนีนะ ไอ้เด็กเวร"

"กูกลับมาเคลียร์กับมึงแน่ แต่ตอนนี้กูรีบ ปล่อยเว้ย!!! "  ผมตะคอกไอ้ริวเสียงดัง มันทำหน้าไม่พอใจมาก แต่ใครจะสนล่ะ ผมสะบัดแขนหนีอีกที แต่มันก็ยังตื๊ออีก ผมต่อยหน้ามันด้วยมือข้างที่เป็นอิสระ กำปั้นส่งเข้ากระแทกหน้ามันเต็มๆ ในระยะประชิด จนหน้ามันหันและปล่อยข้อมือผม ผมวิ่งไปตบๆ ปุ่มหน้าลิฟท์แรงๆ  เงยหน้ามองเลขไฟวิ่ง ลิฟท์ยังอยู่ถัดลงไปอีกหลายชั้น ผมเลยตัดสินใจวิ่งลงบันได

"เดี๋ยว! "  ไอ้ริวยังตามมายึดแขนผมไว้ได้อีก โอ้ยยยยย จะอะไรกันนักกันหนาวะเนี่ย!


"กูบอกว่ายังไงจะกลับมาหามึงแน่ เข้าใจภาษาคนมั้ย" ผมจ้องตาและบอกมันชัดๆ ทำไมต้องตอนนี้ ทำไมต้องเป็นตอนนี้ กูจะไปตามหาแฟร์ แฟร์เป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้...

"กูไม่ให้มึงไปไหนทั้งนั้น!!"

"มึงจะเอาอะไรนักหนา กูไม่มีเวลามาต่อล้อต่อเถียงด้วยหรอกนะ"



"กูต้องการจากมึงหลายอย่างเลยแหละ"



ผมรู้สึกเหมือนอะไรหนักๆ ทุบเข้าที่ท้ายทอย  พื้นที่ยืนอยู่สั่นสะเทือน ตามองเห็นแค่สีดำสนิท

...แล้วสติก็ดับวูบลงไป...



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ช่วงนี้บทเก้าจะเยอะสักหน่อย ริวด้วย แต่ตัวหลักที่สำคัญที่สุดยังเป็นวินอยู่

พบกันครั้งหน้าค่ะ 

[samsoon@doll]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยวินหายไปไหน

[diFil]

แอ๊!! พ่อเก้าที่แสนดีโดนดักตีหัว 
งืออ สู้เค้านะลูก เพื่อแฟร์เจ้าจะตาย(?)ไม่ได้!

[agava1313]

หรือชะรอยจะเป็นอีกคู่หนึ่ง  เหอเหอ

[dukdikdukdik]

น้องวินไปไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน อย่าดราม่ากับน้องวินอีกนะค่าาาาาาาาา

[Crossley]

กกกก....เก้าเมะในฝันกำลังจะกลายพันธุ์แล้วหรือเจ้าคะ??
หรือเป็นสายนี้มาตั้งแต่ต้น
แล้ววินหายไปไหนเนี่ย ทำไมโซ่ไม่รู้จักดูแลวินให้ดีๆเลย
ฟ้องแก้วๆ

[iforgive]

ชิกหายแล้ว  เก้าเสร็จไอ่ริวแน่ ๆ เลย  แบบนี้ก็ไม่ได้เห็นศึกชิงวินน่ะสิ

[myd3ar]

อีกคู่นึงหรือเปล่าคะเนี่ย

ขอเชียร์เลยค่ะคู่นี้ อิอิ

[jasmin]

เฮ้ยยย ริว โหดอ่ะ
รู้บ้างว่ามีธุระ เถื่อนสุดๆอ่ะ
ไม่รู้ว่าเป็นห่วงวินหรือห่วงเก้าก่อนดี

[TanyaPuech]

 

อะไรเนี่ย

วินไปไหน

แต่เชียร์โซ่-ริวนะ  อิอิ

[indy❣zaka]

หรือว่าพี่เก้าจะได้เดินตามรอยน้องแก้วนะนี่ 

กลายเป็นเมียไอ้ริวแน่เก้า 
ทั้งพี่ทั้งน้อง เดี๋ยวอาจจะได้มีปั๋วร่วมกัน 

[Chigari]

น้องวินนนนนนนนน ไปหนายยยยยยยย
ทำให้ทุกคนเป็นห่วงแล้ววววว
ส่วนเก้า หาเรื่องกะพี่ริวนี่ระวังตัว อิอิ

[nemonoy]

+_+! เก้าเป็นรับหรอเนี่ย.....โอ้!  พระเจ้าช่วย

[BONE]

วินหายไปไหนอีกละทีนี้!!!
ขอให้วินอย่าเป็นอะไรไปเลยนะคะ
ชีวิตวินมันดราม่ามามากพอแล้ว T^T
โซ่อ่า ตามหาวินให้เจอไวๆ นะ
อยากให้วินปลอดภัย ไม่อยากให้วินเป็นอะไร

ส่วนน้องเกรียน~
ถึงพี่จะไม่ค่อยชอบหน้าน้อง แต่พี่ก็อยากให้น้องปลอดภัยนะ
ขอให้ริวอย่าทำอะไรร้ายแรงเลยแล้วกัน...
กล้องนั่นท่าทางจะสำคัญมาก อาจจะมาจากคนสำคัญ
สองคนนี้ก็แรงๆ ใส่กันซะด้วย
คุยกันด้วยเหตุผลก่อนนะ อย่าเพิ่งเอาอารมณ์คุยกันเลย

อยากอ่านตอนต่อไปอีกแล้ว~
ขอบคุณนะคะ

[poypoy]

เอาแล้ววววว~ วินวิน หายไปไหน~!?
แล้วเก้าจะเป็นอย่างไงกันเนี่ย ลุ้นอ่า ลุ้นๆ