หัวข้อ: .•:*´¨`*:•.❀ ♥Body&Soul♥ ❀•:*´¨`*:•. วิญญาณ/กาย/ร้าย/รัก ✟33✟SW p.53(7ก.ย.)

[m_pop91]

H'BD ย้อนหลังนะครับ

[Poseidon]

สู้ๆนะครับ
ไม่ต้องฝืนมากนะครับ เดี๋ยวจะเป็นหนักขึ้นอีก

[♀♥♀DearigA♂♥♂]

ง้า


คิดถึงโซ่ วินแล้วอ่า

คนเขียนเป็นไงบ้าง

หายไวๆ นะคะ

[Mai.IcySakura]

คิดถึงคุณSHIVA  (ที่จริงคิดถึงเก้า ฮ่าๆๆ)

สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะค้า แล้วก็หายป่วยไวไวนะคะ^^

[loveview]

มาแอบดูว่ามายังค่ะ แอบเป็นกำลังใจให้มาต่อทุกวันเลย

[u_cosmos]

วันนี้ที่รอคอย..

 

[SHIVA]

ตอนที่ 33


มันเป็นเรื่องที่น่าขำและน่ารักแบบแปลกๆ  เวลาที่วินพยายามเทคแคร์ดูแลผมอย่างดี ชนิดที่เรียกได้ว่า ดีกว่าสาวๆ ทุกคนที่มันเคยควงทั้งหมดรวมกันซะอีก มันเป็นสิทธิพิเศษแบบที่ผู้หญิงคนไหนก็คงพากันอิจฉา ทั้งคอยสั่งดอกไม้ให้มาส่งผมถึงหน้าห้องที่เข้าเรียน แนบของขวัญมาในกล่องสุดหรู แถมยังส่งบอดี้การ์ดสุดเหี้ยมมาคอยรอรับคำสั่งผมและช่วยขับรถไปยังสถานที่เดทที่มันวางแผนไว้ ...เราสองคนทานข้าวด้วยกันข้างนอก มื้อเที่ยงที่ร้านอาหารอิตาเลี่ยน ดูหนังในโรงกันสองคนบนที่นั่งพิเศษของคู่รัก ดินเนอร์มองวิวแม่น้ำตอนกลางคืน ตกดึกก็พาไปนั่งรถกินลมบนทางสายโล่งๆ

ผมก็ได้แต่ตามใจวินไปเรื่อยๆ อยากจะทำอะไรก็ได้ครับคุณนาวิน... ถึงในใจจะกระอักกระอ่วนแค่ไหนแต่ผมไม่ออกปากห้ามแม้แต่คำเดียว ก็มันเคยทำเรื่องหวานๆ กับใครซะที่ไหนเล่า อุตส่าห์มีโอกาสได้รับการเอาอกเอาใจซะขนาดนี้ก็ไม่อยากจะพูดจาขัดกลางปล้อง ไม่อยากบอกว่าเลิกทำอะไรน่าอายแบบนี้ซะที...


...ถ้ามันไม่ขัดแย้งมากเกินรับได้  กับความเป็นจริงที่ว่า ทั้งหมดนี่มันไม่ได้เข้ากับผู้ชายตัวโตๆ แบบผมเลยสักนิด

โดยเฉพาะไอ้กล่องกำมะหยี่สีดำที่มันเพิ่งยื่นให้ผมนี่แหละ เป็นตอนจบของการเดทสุดหวานที่ผมรับไม่ค่อยจะได้เท่าไหร่ พอเปิดออกมาก็เป็นของที่คิดไว้ไม่มีผิด ผมมองแหวนเงินเงาวาวที่มีเพชรตัดเป็นรูปทรงจตุรัสตรงกลางเรือน นี่มันชักเวอร์ไปกันใหญ่แล้ว ไม่อยากพูดให้เสียความตั้งใจหรอกนะ แต่ว่า...

"กูไม่ใช่สาวๆ ที่มึงเคยควงนะวิน ไม่ต้องทำแบบนี้หรอก"

ต้องพูดออกมาจนได้ ผมถอนใจ คนที่นั่งดูดยาคูลท์บนเก้าอี้โซฟาตัวเดี่ยวหันมากระพริบตาปริบๆ เหมือนกับการให้แหวนกับผู้ชายไม่ใช่เรื่องใหญ่โต

"อืม กูจะทำอย่างอื่นละกันคราวหลัง"  นี่ยังมีมุกจีบต่อจากให้แหวนอีกเหรอ มึงคิดขึ้นเองทั้งหมดหรือพวกเดอะแกงค์อยู่เบื้องหลังวะเนี่ย

"ไม่จำเป็นต้องทำอะไรอีกหรอก เรื่องแบบนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่กูเหอะ"

"กูบอกแล้วไง อยากทำเลยทำให้"

"แต่วิธีที่มึงใช้น่ะมันผิด ปลูกเรือนต้องตามใจผู้อยู่ บอกหน่อยทำไมต้องเอาใจกูด้วยเรื่องที่กูไม่ดีใจด้วย ฮึ"


".....ชิ"  วินทำเสียงขัดใจ ชันเข่าขึ้นบนเก้าอี้ สีหน้าสลดลงไปทำให้ผมรู้สึกผิดนิดหน่อย


"เอางี้ ถ้ากูอยากให้มึงทำอะไรกูจะบอกเอง มึงก็ตามใจกูบางครั้งก็พอ"

"ก็บอกมาดิ กูตามใจหมดนั่นแหละ"

"ทุกอย่างเลยเหรอ? "

"อื้อ ทำไมถึงได้เอาใจยากนักก็ไม่รู้ กูเหนื่อยแล้วนะเนี่ย"

"...ทำไมมึงต้องมาทำเรื่องยุ่งยากพรรค์นี้ด้วยล่ะ แค่ต้องการให้กูกลับมารักมึงเหมือนเดิม หรือว่า มึงคิดอะไรกับกูขึ้นมาบ้างแล้ว"

"........"

"มึงทำตัวแปลกๆ นะ เหมือนปุบปับก็โดนกูทำเสน่ห์ใส่ จากที่เคยร้องไห้อยู่คนเดียวไม่เหลียวแลว่ากูจะเป็นห่วงมึงแค่ไหน พออีกวันนึงก็คอยมาตื๊อกู เพราะอะไรวะ"

".....ช่างกูเถอะน่า ไม่ดีรึไง กูยอมให้มึงเอ่ยปากขอได้ทุกอย่างเลยเนี่ย ไม่พอใจอะไรล่ะ"

"เพราะเหตุผลอะไรล่ะ? ถึงอยากให้กูรักนักรักหนา"

"กู...กูไม่รู้"

"กูว่า กูพอเข้าใจนะ  แต่ไม่แน่ใจว่าใช่คำตอบที่ถูกรึเปล่า... ทำไมมึงไม่ลองหาคำตอบมาให้กูล่ะ บอกให้กูฟังหน่อย ว่าทุกอย่างที่มึงทำให้กู เพราะอะไร"

ผมย้ายไปนั่งบนเท้าแขนของเก้าอี้โซฟาตัวที่วินนั่งอยู่แล้วถาม ยาคูลท์ในกำมือนั้นหมดตั้งนานแล้วแต่เจ้าตัวก็ยังทำท่าดูดคล้ายจะหาอะไรทำ


"กูอยากให้มึงคอยอยู่ใกล้ๆ ดูแลกูเหมือนตอนเป็นแฟน"

"แล้วไงอีก" ผมพาดแขนไปบนพนักพิงเหมือนโอบไหล่กลายๆ โน้มตัวถามซัก

"กูอยู่ข้างๆ มึงแล้วมีความสุขดี ไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องคิดถึงใครหรือเรื่องอะไรเลย"

"แล้วไงอีก..." ผมก้มหน้าเข้าใกล้ขึ้นอีกนิดหน่อย คนตอบคำถามเริ่มใบหน้าระเรื่อ

"กูมีมึง กูจะไม่เป็นไร... "




"กูอยากอยู่ข้างๆ มึง กูรู้แค่นี้"



ผมกอดวินจากด้านข้างแล้วเกยคางลงบนไหล่ ใช่คำพูดพวกนี้แหล่ะที่ทำให้ผมรีบพุ่งไปหาได้ในเสี้ยววินาที แค่บอกว่าอยากอยู่ข้างๆ ผม ผมก็ไปไหนไม่รอดแล้ว

"ไม่ต้องถามแล้วนะ"

"มัวทำเรื่องงี่เง่าอยู่ได้..."

"นี่กล้าว่ากูเหรอ จะได้ใจเกินไปแล้วนะ"



"กูว่าตัวเองด้วยหรอก กูมัวมองหาแต่อดีตที่ผ่านไปแล้ว ทั้งๆ ที่มึงก็ยังอยู่ตรงนี้เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ไม่ได้ไปไหน กูสร้างกำแพงอคติกับมึงทั้งๆ ที่มึงไม่ได้ทำอะไรผิดเลย  กูขอโทษนะวิน ที่ทำตัวงี่เง่า กูคิดว่ามึงลืมกูไปหมดแล้ว และคงไม่อยากให้กูอยู่ข้างๆ อีกแล้ว กูตัดสินอะไรไปเองหมดเลย คิดว่าจะตัดใจปล่อยให้มึงไป ทั้งที่มึงก็ยังอยากอยู่ข้างกูเหมือนเดิม กูผิดเองที่ลืม ขอโทษนะที่ลืมว่ามึงเคยบอกกูแล้ว ว่าอยากอยู่ข้างๆ กันตลอดไป"

"กูเคยพูดเหรอ"

"ใช่ มึงพูด กูคิดถึงมึงมากเลยรู้มั้ย"

"ไม่จริง ใจมึงอยู่กับใครก็ไม่รู้ เอาแต่ซึมกระทือ เหม่อหาคนอื่น..."

"แล้วที่มึงไปนั่งใจลอยอยู่ที่ระเบียง นึกออกรึยังว่าคิดถึงใคร"

"ก็มึง...นั่นแหละ"

"ตลกนะ กูก็คิดถึงมึง มึงกลับคิดว่าเป็นคนอื่น มึงคิดถึงกู กูก็ดันไม่รู้เรื่องเลย บ้าชะมัด ทำไมเราต้องมาเล่นอะไรบ้าบอแบบนี้กันก็ไม่รู้ แค่คุยกันก็จบ"


ผมเงียบ วินก็เงียบ เราปล่อยไปความเงียบคุยกันอย่างนั้นอยู่เป็นนาน ผมเอาแหวนที่วินให้มาสวมกลับให้เจ้าตัว นิ้วนางหลวมก็เปลี่ยนมาใส่นิ้วกลาง พอนิ้วกลางหลวมอีกก็เลื่อนมาที่นิ้วชี้ถึงพอดี ผมยกมือที่มีแหวนประดับนิ้วเรียวนั้นขึ้นแล้วยิ้มล้อวิน มันกางมือดูแล้วยิ้มเจื่อน


"ที่กูทำอะไรน่าอายทั้งหมดนี่ เพราะกูคิดว่า..กูไม่ได้ร้องไห้แล้ว ต่อไปมึงคงไม่ทำอะไรให้กูอีกแล้วยังไงล่ะ กูก็เลยต้องทำอะไรบ้าง ...มึงไม่สนใจกูเลย"

"ใครว่ากูไม่สนใจ"

"...มึงทำท่ารำคาญใจ เวลานอนมึงก็นอนหันหลังหนีกูตลอด"

ก็ตอนแรกๆ ยังไม่เข้าใจ คิดแต่ว่ามันทำอะไรของมันวะ เล่นสนุกกับความรู้สึกของผมเหมือนเป็นเกมอย่างหนึ่งหรือเปล่า  แต่ว่ามันพูดย้ำๆ ว่าต้องการเพียงแค่ทำให้ผมหลงรักมันแค่นั้น ไม่ได้มีเจตนาอื่น ผมก็เลยไม่ได้แสดงท่าทีต่ออีกแล้ว  ส่วนเรื่องที่นอนหันหน้าไปอีกทางนั่นน่ะ...
เฮ้อ..มึงไม่รู้ตัวจริงๆ รึไงว่าหน้าตาตอนหลับของมึงมันอันตรายแค่ไหน ให้กูมองอยู่อย่างนั้นจะมีกะจิตกะใจนอนหลับลงได้ยังไง กูก็ต้องห้ามตัวเองด้วยการมองไปทางอื่นน่ะสิ

"ขนาดว่ากูเปลี่ยนเสื้อผ้าต่อหน้ามึงยังเมินหน้าหนี มึงเบื่อกูมากขนาดนั้นเลยนี่นา"

ผมกลืนน้ำลายอึ้ก เปลี่ยนเสื้อผ้า  อย่าบอกนะว่า

"เมื่อคืน มึงจงใจทำให้กูมองเหรอ? "

"ก็ลองทำดู..."

ผมเอามือปิดหน้า อยากจะส่ายหัวแรงๆ ลองทำดูเนี่ยนะ... เมื่อคืนวินไม่ได้อาบน้ำในห้องตัวเอง แต่สวมชุดคลุมเดินมาใช้ห้องน้ำที่อยู่ในห้องผม พอเดินออกมาก็ทำท่าจะนอนทั้งชุดแบบนั้น เสื้อคลุมขนหนูสีขาวที่ผูกเอวไว้หลวมๆ แค่นอนลงก็เปิดจนเห็นผิวตรงหน้าอกจนเกือบหมด ชายเสื้อก็แหวกขึ้นมาเห็นเนื้ออ่อนๆ เหนือเข่า ผมกลัวจะห้ามใจไว้ไม่ไหวจนต้องไล่ให้มันไปเปลี่ยนใส่ชุดนอนของผม  วินเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วยืนหันหลังให้ ถอดเสื้อคลุมออก มันร่นลงมาเผยให้เห็นไหล่ขาวๆ วินขยับตัวทิ้งแขนลงให้ชุดหลุดลงร่วงมาจากแผ่นหลัง แล้วผมก็รีบหันหน้าหนีไปก่อนที่มันจะหล่นลงกองกับพื้น...

นึกว่ามันไม่คิดอะไรนอกจากไม่ระวังตัว  กลายเป็นว่า นั่นมันเป็นความตั้งใจของวินซะงั้นน่ะ



"หัดยั่วกันแล้วเหรอ"

"ก็ลองทุกวิธีแล้ว ไม่พอใจอะไรก็บอกมา กูจะได้ไม่ทำอีก"

"ใครบอกล่ะ"

"ขออีกทีสิ เมื่อคืนกูไม่ทันมอง"

"...กูน่าจะรู้นะ"

"อะไร"

"น่าจะรู้ว่าไม่จำเป็นต้องทำเรื่องโรแมนติคให้คนทื่อๆ บื้อๆ อย่างมึงหรอก แค่แก้ผ้าก็จบแล้ว"

"หึ จะจบได้ไง นั่นแค่เริ่มต้นไม่ใช่เหรอวิน"

"อื้อ... " ผมกดจูบวินไปอย่างหมั่นเขี้ยว แค่หยอกภายนอกเพราะทนไม่ไหว มันสะดุ้งนิดหนึ่งก่อนจะยอมอยู่นิ่งๆ

"ถ้ามึงจะทำเรื่องน่ารัก คราวหลังก็บอกให้กูรู้ล่วงหน้าหน่อยสิ"

"จูบอีก" ดวงตาสวยดุหรี่ลงและจ้องมองอย่างท้าทาย ตามใจกูได้ไม่ทันไรก็เริ่มออกคำสั่งแล้วนะวิน

"รับทราบครับ คุณชาย" ผมเลื่อมแขนลงมาประคองหัวของวินแล้วตระกองกอดเข้ามา ประกบจูบช้าๆ ได้กลิ่นหอมหวานลอยมาแตะจมูก

"อีก..."

"ชอบขนาดนั้นเลยเหรอ? " ผมล้อขำ วินไม่ตอบ ก้มตัวเอาขวดยาคูลท์วางไว้บนโต๊ะกระจกแล้วดึงมือผมไปกำไว้แทน

"อะไร? "

วินกัดปากเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง เป็นอะไรไปอีกเนี่ย หรือว่าจะแกล้งมากเกินไป แล้ววินก็ลากมือผมไปกดแนบกับอกตัวเอง มันกระทันหันจนผมเกือบดึงมือกลับ ผมสัมผัสได้ว่าหัวใจวินเต้นแรงและเร็วจัด มันสะท้อนขึ้นลงในอุ้งมือผมเหมือนจะสัมผัสได้โดยตรง

"กูไม่เคยเป็นอย่างนี้"

วินทำผมแทบหมดแรง แค่กางนิ้วทาบบนแผ่นอก แรงสั่นสะเทือนก็ทำให้อยากหลอมละลายตามไป เจ้าตัวทำหน้ามุ่ยแล้วหันไปทางอื่น แต่หัวใจยังบอกความรู้สึกอยู่ในกำมือ

"โอเคๆ เข้าใจแล้ว อย่าหน้าบึ้งสิ" ผมแนบหูฟังเสียงหัวใจที่เต้นตุบ และจูบลงบนอกเสื้อหวังให้มันนิ่งสงบลง วินสะดุ้งโหยงแล้วดันหน้าผมออก

"อย่านะเว้ย"

"อย่าอะไร"

"กูยังไม่ได้เตรียมใจ"

"ทำไมต้องเตรียมใจ? "

"ก็กูไม่เคยต้องเป็นฝ่ายโดนนี่"

ผมหลุดหัวเราะขำก้าก สงสัยที่ไปจูบโดนหน้าอกมันคงจะสื่ออะไรไกลไปหน่อย ผมยังไม่ได้คิดจะทำอะไรแบบนั้นนะ นี่วินเชื่อไอ้กัซจริงๆ ด้วยว่าตัวเองตกเป็นเมียผมไปแล้วจริงๆ  น่ารักชิบหาย

"ไม่ใช่สิ กูจำไม่ได้ว่าไอ้ตอนเราทำอะไรกันมันเป็นยังไง ขอเวลาให้กูหน่อยได้มั้ย เรื่องนี้น่ะ"

ผมทำท่าคิด อืมมมม บอกความจริง หรือแกล้งปล่อยให้คิดไปเองต่อไปดีนะ

"เล่าให้ฟังเอามั้ย? "

"ไม่ๆๆ ไม่เอา ไม่ต้องเล่าแค่ขอเวลาทำใจสักพัก หลายๆ วันเลย"

"ก็ได้ งั้นแค่จูบนะ มานี่ มานั่งตรงนี้..."

ผมจูงมือคนที่เข้าใจอะไรผิดๆ มานั่งด้วยกันบนโซฟาตัวยาว นั่งหันหน้าเข้าหากันและจูบวินให้มากขึ้น ประคองหน้าสวยอย่างทะนุถนอมแต่บดเบียดริมฝีปากเข้าหาอย่างแนบแน่น สอดลิ้นเข้าชิมรสในโพรงปากลึกล้ำ ผมลืมตามองนิดหนึ่งตอนที่รู้สึกว่าวินโอบแขนมาคล้องรอบคอและเอียงหน้าเหมือนไม่อยากให้มีช่องว่างระหว่างปากผมกับตัวเอง คนหน้าแดงเรื่อเริ่มขยับลิ้นโต้ตอบไม่ยอมแพ้ วิธีที่มันทำแบบนั้นปรนเปรอผมจนเริ่มจะเมาจูบ ผมกอดเอววินให้กระเถิบเข้ามาใกล้เหมือนบังคับกลายๆ  รู้ตัวอีกทีเจ้าของลำตัวเพรียวก็นั่งขัดสมาธิเกยซ้อนบนตักผม กลิ่นน้ำหอมชั้นดีเจือกับกลิ่นตัวจางสูดดมแล้วเริ่มจะเกิดอารมณ์ ทีหลังผมต้องบอกมันให้เลิกใส่แล้ว แค่กลิ่นสบู่อ่อนๆ ก็พอแล้ว นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะวิน ผมจูบอย่างรุกไล่และรุนแรงมากขึ้น สอดมือเข้าไว้กับหลังเอวแล้วกระชับให้ชิดเข้ามาอีก แรกๆ วินก็ยังกระหวัดลิ้นนุ่มพัวพันอยู่กับลิ้นผมอย่างเผลอไผลไม่รู้ตัว แต่พอร่างกายเสียดสีกันมากขึ้น ความร้อนในตัวแต่ละคนมากขึ้น หนำซ้ำยังอยู่ในท่าอันตรายแบบนี้ มันก็รู้สึกตัวถอนปากออกแล้วพยายามลุกจากหน้าขาของผม

"เยอะแล้วนะมึง..."

ผมยังตามไปจูบแก้ม จูบคาง และกอดเอววินไว้หลวมๆ  ก็จริงของมัน...ถ้าอยู่แบบนั้นต่ออีกแป๊บเดียวมีหวังหยุดไม่ได้



"อืมๆ ไม่เยอะแล้ว หอมแก้มกูหน่อย"

"กล้าสั่งเหรอ? "

"เปล่า ขอร้องต่างหาก นะครับ หอมทีนึงเดี๋ยวจะปล่อยแล้ว นะ"

อืมมมม ตามใจกูจริงๆ ด้วย ตามใจมากๆ เดี๋ยวกูเสียคนกันพอดี  วินหอมแก้มผมแล้วใบหน้ากำลังจะถอยห่างออกไป มันจะห่างไปแล้ว น่าเสียดายชะมัดเลย

"จูบอีกทีสิ"

"..ก็ได้..."


"กูก็ยังไม่อยากปล่อยเหมือนกันโซ่ กูอยากให้หัวใจกูเต้นแรงและรู้สึกมีความสุขแบบนี้ตลอดเวลา"



"งั้นกูบอกอะไรให้มึงฟังอย่างนึงนะ เผื่อเวลาที่เราไม่ได้กอดจูบกัน มึงจะได้รู้เอาไว้"

"อะไร? "

"มึงทำสำเร็จแล้ว"

"เรื่องอะไร? "

"มึงทำให้กูตกหลุมรักได้แล้ว"

"...."

"ที่จริงก็รักตั้งนานแล้ว และกูไม่เคยเลิกรักมึงเลย"

ผมจูบวินบนเปลือกตา มันจ้องหน้าผมนิ่งจนผมนึกสงสัยว่ามันเข้าใจที่ผมเพิ่งพูดไปรึเปล่า นัยน์ตาที่เหมือนจะมีแสงในตัวเองนั้นสั่นไหว ผมจับแก้มวินแล้วมองดูว่ามันเป็นอะไรไป มันหายใจเข้าออกสั้นๆ และทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

"รัก..."

"ใช่..." น้ำตาของวินไหลมาที่แก้มหยดหนึ่ง ผมตะลีตะลานเช็ดออกแล้วรีบลูบหัวปลอบประโลม

"รักกูเหรอ"

"อืม รักวินนั่นแหล่ะ"

วินกอดหลังผมเอาไว้แน่น ผมกอดตอบคนที่แทบจะจมเข้ามาในอ้อมอกผม ท่าทางดีใจมากขนาดนั้นทำให้ผมกลายเป็นคนที่มีความสุขยิ่งกว่าเป็นเท่าตัว

"ไม่ว่ามึงจะเป็นใคร จะเปลี่ยนไปกี่ครั้ง จะลืมกูไปจนหมด กูก็ยังรักมึงอยู่ดี"



"โซ่.."

"หืม? "

"เป็นแฟนกันนะ"  วินเงยหน้าแล้วพูดโพล่งออกมา

"หึหึ ฮ่าๆๆๆๆ "

"ขำอะไรอ่ะ"

"เปล่าๆ ...ครับ เป็นแฟนกัน ...อีกที"

ผมไล้นิ้วไปบนแก้มเนียนเรียบ และหอมวินเบาๆ

"ขอบคุณนะที่คราวนี้มึงเป็นคนพูด มันมีความหมายกับกูมากจริงๆ"



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ได้ตอนนึง  ไม่ได้สองตอนอย่างที่พูดไว้เลย

หวัดหายแล้วล่ะค่ะ แต่อากาศช่วงนี้น่านอนเนอะ 

[navysilver]

จิ้มก่อน   

[iforgive]

ตอนนี้หวานมากกกกก  สมค่าที่รอคอยจริง ๆ

[Pumpkin]

ตลกวินว่ะ
นี่แกคิดไปถึงไหนแล้วเนี่ย 

[diFil]

อ๊ายยย เขินนน เขินมากเลยค่ะ!!! 
หวานกันมากก อ๊ายยยย~~

เป็นแฟนกันอีกครั้ง ..แหมๆ ยังไม่ได้เลิกกันไม่ใช่เหรอจ๊ะหนู ฮ่าๆๆ
แต่ชอบวินในตอนนี้จัง ไม่แข็งไป ไม่อ่อนไป กำลังพอดีเลยค่ะ ♥♥♥

[Ottomechan]

อั๊ยย่ะ!!! เขินจริงๆเลยยยย~~

[๛ナーリバス๛]

คิดถึงค่ะ

หวานอ่าตอนนี้

[fuku]

อ่านตอนนี้แล้วเพ้อมาก
ล่องลอยอย่างมีความสุขกับวิน//แฟร์
อยากให้มีความสุขไปนานๆ จนแอบกลัวว่ามันจะมีปัญหา(แต่ต้องสู้ๆ)

[u_cosmos]

อ่านจบตอนนี้แล้วไป รพ.กันค่ะ คุณ SHIVA ช่วยออกค่าตรวจน้ำตาลในกระแสเลือดให้ด้วยนะคะ ^^
นาวินน่ารักมากเลย เอะอะก็จูบ หัวใจเต้นแรงก็จูบ
จูบมากๆปากช้ำนะเออ ส่วนโซ่ก็ไม่เคยห้าม ไม่เลย
ได้กำไรนี่เนอะ ฮะฮะ

ปล.คิดถึงคุณนัมเบอร์ไนน์อ่ะค่ะ ><

[แมวอัดกระป๋อง]

  แอร๊ยยยยยยยยยยย น่าร๊ากกกกกกกกกกอ่ะ

[2pmui]

มาแล้วๆ หวานสมที่รอ
+1

[TanyaPuech]

   เขินอ่า

รอ คู่นี้

[a_om]

โอ้ยยยยยยย
น่ารักอ่ะ 

[usaki]

โอ๊ย  เขิน   น่ารักอะ   ไม่ไหวแล้ว   

[yeyong]

วินรอบนี้ดูนุ่มขึ้น
แบบนี้โซ่รักตายเลย
แสดงว่าโซ่รักวินมาตั้งแต่ต้นเลยเหรอ ตั้งแต่ที่ยังเป็นวินร้ายๆ

[pantanakan]

หลงๆๆๆๆ นาวินคนนี้ซะแล้ว  เขินจริงจัง อ่านไปยิ้มไป โซ่ต้องดูแลวินดีๆน้า

[fOnfOn :D]

โอ๊ยยยยยมดกัดคะ ช่วนด้วยยยย


หวานกันเหลือเกินกับตอนนี้  วินเวอร์ชั่นนี้ก็น่ารัก(อีกแล้ว) อิจฉาโซ่อ่ะ 

[pattybluet]

น่ารักมากเลย  คนอ่านแอบซึ้งด้วย รู้สึกว่าแบบนี้แหละ...ใช่เลย
*ชูป้ายไฟ โซ่วิน *
บวกให้เลยจ้าาา

[nenoramy]

คิดไว้ไม่ผิด ว่ามันเป็นการรวมตัวที่ลงตัวจริงๆ
หวานซะมดท่วมห้องแล้วมั้ง อิจฉาตาร้อนอย่างแรงอ่ะ

คุณนักเขียนรักษาสุขภาพด้วยนะคะ...เพราะ...อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย...

[SuSaya]

อิจฉาโซ่ชะมัด วินน่ารักสุดๆ >.<

[ladymoon_yy]

หวานนนนนน   

[maple4120]

ตอนนี้หวานมากกก หวานจนมดไต่หน้าจอกันเลยทีเดียว
ชอบมากอ่าา น่ารักทั้งโซ่ทั้งวินเลย
เป็นแฟนกันแล้ว แถมวินยังเป็นคนขออีกต่างหาก
อ่านตอนนี้แล้วแฮปปี้มากค่ะ อยากให้รักกันแบบนี้นานๆจัง
รอตอนต่อไปนะคะ

[sukie_moo]

หว๊านหวานเนาะ

[chae]

โฮรกกก แค่ฉากจูบก็ทำให้เรารู้สึกได้ถึงขนาดนี้
แล้วถ้าแอบsm แบบริวเก้าจะขนาดไหน

พูดถึงริวเก้า หึหึหึ -,,-