หัวข้อ: | สะใภ้เถื่อน ™|By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษ P.145 นิรันดร์ (05/05/59)

[bow55]

ค้างงงงง

คุณศศิ เรียกมาคุยเลยยยย

[maew189870]

งง  เหมือนกันคับ

แต่ก็จะเป็นแฟนสะใภ้เถื่อนด้วยคนนะคับ

[roseen]

 

[sanri]

ว๊ายๆๆ  เฮียศิเจอหนูพีทแย้วว  จะเป็นไงต่อล่ะเนี่ย   

[boylove_yj]

ถึง...................คนอ่าน



.
.
.
.
.
.


คือตอนนี้กำลังปั่นอยู่  ไม่แน่ใจว่าจะเสร็จทันคืนนี้ไหม  ถ้าสายมากจริงๆ พรุ่งนี้เนอะ




ไม่ว่ากันเนอะ!!!!!!!!!!

[MaRiTt_TCL]

อั๊ยย่ะ พอดีมองเพลินไปหน่อย   โหยเฮียไม่ค่อยเลยนะ

[boylove_yj]

บทที่ 7







( เรื่องบังเอิญ )







บรรยากาศของกรุงเทพฯ ช่างไม่แตกอะไรกับกระทะทองแดง ที่สุมไฟใส่ฝืนอย่างไม่ขาดสาย  ไอแดดแผ่กระจายไปทั่วทุกทีอย่างสม่ำเสมอ นี่ก็คืออีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้กรุงเทพฯ น่าเบื่ออย่างที่สุดในสายตาของคนต่างจังหวัด แต่สำหรับคนเมืองกรุงแล้ว ต่างชาชินสภาพแวดล้อมเช่นนี้มานานแล้ว ไหนจะปัญหารถติดที่ไม่ว่าจะกี่ปีๆก็ไม่เคยมีรัฐบาลไหนแก้ไขปัญหาได้ 



และในย่านธุรกิจใจกลางกรุงนั้น ก็มีสภาพจราจรที่ไม่แตกต่างกันเท่าไรนัก  ตึกสูงระฟ้าที่บดบังท้องฟ้าประกาศเกียรติภูมิของผู้เป็นเจ้าของว่าร่ำรวยมหาศาลขนาดไหน คงจะมีเพียงอู่เดียวของเมืองไทยเท่านั้นที่ติดแอร์เกือบทั่วทุกพื้นที่ เพราะฉะนั้นพนักงานทุกคนจึงอารมณ์ดีและรักการตรอกบัตรเข้างานกันแต่เช้าทุกคน และคงมีเพียงไม่กี่ทีในเขตธุรกิจที่ปลูกต้นไม้รอบตัวอาคารอย่างหนาทึบ  ในเมื่อติดแอร์เยอะ อู่ซ่อมแห่งนี้ก็ควรที่จะปลูกต้นไม้เยอะๆเช่นกัน    ภัสดารักต้นไม้ ชอบความร่มรื่นของกิ่งใบ นอกจากต้นไม้น้อยใหญ่จะให้ร่มเงาแล้ว ยังส่งเสริมให้อาณาเขตในอู่ซ่อมรถอันแซนไฮโซที่นี้ดูดีและน่ามองยิ่งขึ้นไปอีก




ร่างโปร่งบางของภัสดากำลังก้มๆเงยๆเช็ดเครื่องยนต์อย่างคล่องแคล่ว วิชาความรู้ที่ได้ไปร่ำเรียนในสถาบันอุดมศึกษาชั้นน้ำของประเทศ ถูกนำเข้ามาใช้อย่างคุ้มค่า ภัสดาถูกขนานนามว่า “ช่างฟิตมือวางอันดับหนึ่ง” เหตุเพราะว่าไม่ว่าจะรถแบบไหน ยี่ห้อไหน รุ่นอะไร จะเก่าเป็นเต่าล้านปีมากแค่ไหน ช่างฟิตมือทองอย่างภัสดาสามารถแก้และแต่งขึ้นมาให้วิ่งอยู่บนถนนได้เหมือนเดิม 


และหากพูดถึงครอบครัว พิชัยภักดีแล้ว ทุกคนต่างรู้กันดีว่า ร่ำรวยเพราะมีที่ดินไว้ในครอบครองเป็นจำนวนมหาศาล ที่แต่ละผืนนั้นต่างอยู่ในเขตธุรกิจ ไม่ก็อุตสาหกรรมทั้งนั้น จึงไม่แปลกอะไรนักที่บุพการีทั้งสองของ ภัสดา พิชัยภักดีจะลามือจากวงการธุรกิจไปอยู่บ้านเฉยๆกับภรรยาสองคน และยามว่างของทั้งสองคนก็คือการกลั่นแกล้งให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอยู่เฝ้าคฤหาสน์หลังงามคนเดียวและทั้งสองคนก็ออกตะเวนเที่ยวกาสิโนในเกาะฮ่องกง อย่างสนุกสนาน



เจ้าสัวภาส พิชัยภักดี และ นางจันทร์ฑมาศ พิชัยภักดี บิดาและมารดาของภัสดานั้นต่างชื่นชอบการแต่งตัวเลียบแบบตัวแสดงในภาพยนตร์จีนเป็นชีวิตจิตใจ บางครั้งภัสดกลับมาจากอู่เมื่อเดินเข้าบ้านมาก็ต้องพบกับ พระเอกและนางเอกจากหนังใหญ่เรื่องเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ยืนยิ้มรับอยู่ที่หน้าบ้าน   เจ้าสัวภาสและนางจันทร์ฑมาศนั้นจะแต่งกายเลียบแบบพระเอกนางเอกในหนังจีนเป็นประจำทุกวัน แม้จะแต่งขึ้นเครื่องบินสองสามีภรรยาก็ไม่เคยนึกอาย กลับกันยังมีคนมาขอถ่ายรูปอีกด้วย เพราะเข้าใจผิดคิดว่าทั้งสองกำลงถ่ายละครอยู่    และนี่คือสาเหตุที่ทำให้ ภัสดา พิชัยพักดี ไม่ยินยอมให้เพื่อนสนิทในกลุ่มมาเยี่ยมบ้าน!!!


“เฮียพีต นายแม่โทรมาครับ”    ไอ้ดลเดินเข้ามาแล้วยื่นโทรศัพท์หน้าจอสัมผัสเครื่องแพงสีขาวรุ่นที่กำลังฮิตอยู่ในตอนนี้  สำหรับภัสดาแล้วไม่ค่อยรู้เรื่องเทคโนโลยีสักเท่าไร เพราะใช้เครื่องหน้าจอขาวดำมาเกือบสิบปี เพิ่งมาเปลี่ยนไปเมื่อสามเดือนที่ผ่านมาเพราะไอ้หลักเขต เพื่อนรักหักสวาทมันขู่ไว้ว่าถ้าไม่เปลี่ยนจะเอาระเบิดมาปาอู่


ภัสดาจึงพยักหน้ารับอย่างจำยอม เคยมีบางครั้งที่เอาโทรศัพท์เครื่องแพงเครื่องนี้ไปใช้กับโทรทัศน์ด้วยความเมา เพราะแยกไม่ออกว่าอันไหนรีโมตอันไหนโทรศัพท์กันแน่ ทั้งรูปร่าง ขนาด น้ำหนักช่างใกล้เคียงกันเสียเหลือเกิน และก็ยังเคยเอาแช่ตู้เย็นเพราะรำคาญเสียงเรียกเข้า จนหลักเขตมาเยี่ยมที่คอนโด มาเปิดเจอโทรศัพท์นอนรวมกับเนื้อหมูปลากาไก่


“ครับนายแม่ ทำงานอยู่ครับ”  นายแม่ ของคนอู่ Body Car คือ คีตา วรรณลักษณ์  เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเด็กของภัสดา  ลูกน้องในอู่ต่างรับรู้ถึงความสัมพันธ์ของทั้งสองดีว่ามันแน่นแฟ้นเหนียวแน่นขนาดไหน  คีตานั้นเป็นดีไซเนอร์ชื่อดังเจ้าของห้องเสื้อ Shape   และเป็นขวัญใจนายช่างอีกหลายคนเหมือนกัน ด้วยรูปร่างที่ใกล้เคียงกับผู้หญิง อีกทั้งหน้าตาและการวางตัวของคีตา ทำให้ใครหลายๆคนเข้าใจผิดคิดว่า คีตา วรรณลักษณ์ เป็นแฟนของ ภัสดา พิชัยภักดี   ทั้งสองคนทราบเรื่องนี้เป็นอย่างดี  แต่ก็ไม่รู้สึกอะไรไปมากกว่าตลกขบขัน


เพื่อนสนิทในกลุ่มของภัสดามีทั้งหมด สี่คน เริ่มตั้งแต่ คีตาที่ประกอบอาชีพดีไซน์เนอร์ มีแบนด์เป็นของตัวเองและโด่งดั่งไปทั่วโลก ถัดมาก็คือ หลักเขต ประกอบอาชีพทหารเรือผู้หล่อเหลา แต่ไม่มีใครเอา การที่หลักเขตเข้ารับราชการเป็นทหารเรือ เพราะเคารพนับถือบิดาที่ประกอบอาชีพทหารบก ไม่ว่า ภัสดาจะมองเครื่องแบบของหลักเขตกี่ครั้งก็อดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้  ความทะเล้นและอะไรหลายๆอย่างทำให้ภัสดาและหลักเขตจูนเข้าหากันได้ไม่ยาก  ส่วนคนต่อมาก็คือ ติยะ ทนายความผู้เที่ยงตรง และรักเดียวใจเดียว


สำหรับภัสดาแล้ว ติยะไม่ได้เป็นเพียงแค่เพื่อนธรรมดาเท่านั้น เพราะเจ้าตัวยกเพื่อนชายคนนี้ขึ้นมาเป็นคนพิเศษตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว แต่สำหรับติยะแล้ว ภัสดาเป็นเพียงเพื่อนเท่านั้น  ติยะไม่รังเกียจที่ภัสดาจะเป็นเกย์เพราะยังไงก็เป็นเพื่อน ภัสดายิ้มรับความอกหักของรักครั้งแรกอย่างเต็มใจ เพราะรู้ดีว่า ยังไงติยะก็ไม่มีทางเลิกรัก อริศรา เพื่อนสนิทในกลุ่มอีกคน  จากความเจ็บปวดในครั้งนั้นที่โดนปฏิเสธกลายมาเป็นความชาชินและเชยชา   ปากบอกว่าไม่เป็นไรแต่ใจมันก็อดคิดถึงไม่ได้   ภัสดากำลังรอใครบางคนที่จะมาทำให้ลืมความเจ็บปวดจากในอดีต รออย่างไม่รู้ว่าคนๆนั้นจะมีจริงหรือเปล่า


อริศรา คือผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม เป็นเหมือนแก้วบางๆ  เล็กๆ ที่ได้รับการทนุถนอมอย่างดีจากเพื่อนๆในกลุ่ม ภัสดาไม่เคยโกรธหญิงสาวที่มาทำให้ติยะ ปฏิเสธรักตัวเอง และไม่รู้ว่าจะโกรธไปทำไม สำหรับอริศรานั้นพบรักกับอาจารย์หมอรุ่นพี่ในมหาลัยและคบหาดูใจกันมาตั้งแต่นั้น และเมื่ออริศราเรียบจบทั้งสองก็แต่งงานกัน ในคืนเลี้ยงฉลองงานแต่งงานในกลุ่มเพื่อนๆนั้น มีคนอยู่สามคนที่นั่งพูดไปและร้องไห้ไป หนึ่งคือติยะ ที่เสียใจและรับไม่ได้ที่อริศราจะไปเป็นของคนอื่น สองคืออริศราที่ร้องไห้เพราะสงสารติยะ และสามคือภัสดา ที่หลั่งน้ำตาด้วยความดีใจเมื่อเห็น ติยะไม่สมหวังในความรักเช่นกัน !!!!!!!!!!!!!!!


“พีต วันนี้ไปงานเดินแบบเสื้อของคีย์ด้วยนะ...........ไม่ต้องปฏิเสธ เบี้ยวมาหลายครั้งแล้วนะ ไม่สนๆ ครั้งนี้ต้องไปให้ได้ ไม่งั้นโกรธ”   


“คีย์พูดซะรัว พีตฟังไม่ทันหรอก แค่นี้นะ จะทำงานต่อ”    ร่างโปร่งบางกำลังจะกดวางสาย แต่ก็ชะงักเสียก่อน


“ใช่ซิ!!!  พีตเห็นงานดีกว่าคีย์เสมอนี่น่า คีย์มันไม่เคยสำคัญหรอก”        ประโยคฆ่าตัวตายตายสำหรับภัสดา  ไม่ว่าคีตาจะพูดกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่เคยเอาชนะได้เสียที จนบางครั้งยังอดนึกสงสัยไม่ได้ ก็แค่ประโยคบอกเล่า ธรรมดา ไม่ระบุ นามหรืออะไรทั้งสิ้น แต่ทำไมมันถึงต้องชะงักฟังและทำตามทุกที สมแล้วที่ไอ้ลูกหมาในอู่มันเรียกว่า “นายแม่”  !!!!!!!!!!!!!!


“ก็พีตทำงานอยู่ กำลังเช็คเครื่อง คีย์ค่อยโทรมาได้ไหม นะๆ ไม่งั้นเดี๋ยวพีตโทรกลับก็ได้”     


“ถ้าพีตวางไป ไม่ต้องมาคุยกันเลย!!”


“ โอเคๆ พีตยอมแพ้   เมื่อกี้ว่าอะไรนะงานอะไรเหรอพูดใหม่อีกทีซิ”    ภัสดา วางประแจลง และพยักหน้าให้ไอ้ดลและไอ้ตั้มเข้ามาดูต่อ ส่วนตัวเองเดินไปนั่งที่ลานธรรมด้านข้าง ต้องเรียกว่าลานธรรม เพราะถ้าลูกน้องคนไหนมันบ้ามันเดือดมาจากที่อื่น ภัสดาจับนั่งสมาธิละลายพฤติกรรมทันที


“งานแฟชั่นโชว์เสื้อผ้า ซีซั่นล่าสุดของคีย์น่ะ ไปนะ คีย์อยากให้พีตไปดูความสำเร็จอีกขั้นของคีย์”   จริงอยู่ที่ คีตา วรรณลักษณ์ ประสบความสำเร็จมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลก แต่สำหรับเจ้าตัวแล้ว การที่ได้โอดความสามารถของตัวเองให้เพื่อนสนิทดูก็เป็นที่ภาคภูมิใจเหมือนกัน


“แล้วโทรชวนไอ้เขต ไอ้ติ  และหมออริศหรือยัง”


“โทรแล้ว หลักเขตติดงาน ติยะว่าความมาไม่ได้ อริศเข้าเวร เหลือแต่พีตคนเดียวเท่านั้นที่เป็นความหวังหนึ่งเดียวของคีย์”


“เฮ้ออออออออ!!!!   ก็ได้ พีตไปก็ได้ ต้องใส่ชุดอะไรไปล่ะ ใส่ชุดช่างไปได้ไหม?”    ภัสดาไม่ได้ตั้งใจกวนอีกฝ่าย แต่ไม่รู้จริงๆว่าต้องใส่ชุดอะไรออกงาน สงสัยครั้งนี้คงไม่รอดแล้วจริงๆ เพราะทุกครั้งที่คีตา จัดงานแฟชั่นโชว์ของตัวเอง เพื่อนสนิทคนอื่นๆ จะไปแทนได้เสมอ แต่ครั้งนี้ดูแล้ว ภัสดา พิชัยภักดีครั้งนี้คงไม่รอดเป็นแน่ๆ


“จะบ้าเหรอพีต ใครที่ไหนจะใส่ชุดช่างไปงานแฟชั่น!!!”    คีตา ลืมไปว่า  สำหรับ ภัสดาแล้ว รถและเครื่องคือชีวิตและจิตวิญญาณ เรื่องแฟชั่นเรื่องไอทีติดลบศูนย์  ดีแค่ไหนที่ภัสดายอมเชื่อคำสั่งของหลักเขตเปลี่ยนโทรศัพท์จากหน้าจอขาวดำรุ่นจุราสซิกปาร์คมาเป็นรุ่นสัมผัสมาเป็นรุ่นล่าสุดของคนสมัยนี้  แต่กว่าที่ภัสดาจะยอมเปลี่ยนก็เล่นเอาเหนื่อยไปเหมือนกัน  และมีหลายครั้งที่เจ้าตัวหลงๆ ลืมๆ เอาโทรศัพท์ไปกดแทนรีโมตและเอาไปแช่ตู้เย็นยามที่ใครโทรตามตอนดึกๆ


“อ้าวทำไมจะไม่ได้ ก็บอกไปซิว่ามันอาร์ตเข้าใจป่ะว่ามันศิลป์” 



“แต่อาร์ตอย่างพีตก็ไม่ไหวนะ ..............งั้นพรุ่งนี้คีย์จะให้เด็กเอาชุดไปให้ที่บ้านแล้วกันนะ”



“อืมๆ ทำไมมันยุ่งยากขนาดนี้นะ ไม่ไปแม่ง!!” 


“ไม่ได้!!! รับปากแล้วห้ามคืนคำ.......พีตห้ามเบี้ยว ห้ามตื่นสาย ห้ามมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!”


“ครับนายแม่ ไม่ลืมครับ เดี๋ยวจะท่องแทนสวดมนต์เลยว่าพรุ่งนี้น่ะไปดูเอเลี่ยนเดินสวนกันไปมา”


“มาเรียกนางแบบคีย์อย่างนั้นได้ไง แล้วนี่เลิกงานหรือยัง” 


เมื่อได้ยินประโยคคำถามของคีตาแล้ว ภัสดาก็แหงนหน้ามองนาฬิกาเรือนใหญ่ที่แขวนบอกเวลาอยู่ด้านข้างทันที อีกไม่กี่นาทีจะถึงเวลาเลิกงาน แต่ไอ้ลูกหมามันยังไม่มีทีท่าว่าจะเลิกทำกันเสียเลย อู่นี้ไม่มีโอที ไม่ใช่เพราะงก เพราไม่มีเงิน แต่เหตุผลหลักก็คือ อยากให้ทุกคนกลับไปพักผ่อนให้เต็มที่ เพราะยังไงเงินเดือนในแต่ละแผนกนั้นก็สูงลิบลิ่วอยู่แล้ว  เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นที่จะต้องทำงานเพิ่มไปอีกสองถึงสามชั่วโมง สู้เอาเวลานี้ไปกินเหล้านั่งแซวสาวๆในสนามเด็กเล่นไม่ดีกว่าเหรอ



“อีก 20 นาทีน่ะ แล้วคีย์อยู่ไหน อย่าโหมให้มันมาก ตายขึ้นมาขี้เกียจไปเผา”



“รู้แล้วน่า ไม่ได้ทำมากขนาดนั้นซะหน่อย”   


สำหรับคีตา นั้นรู้ดีว่า ที่ภัสดาพูดอย่างนั้นเพราะเป็นห่วง ไม่ได้มีเจตนาสาปแช่งหรืออะไรทั้งสิ้น ภัสดาเติบโตมากับรถกับเรือจึงไม่แปลกที่รสนิยมในเรื่องต่างๆจะไม่พ้นเรื่องพวกนี้ เพราะฉะนั้นอุปนิสัยของภัสดาจึงมาหลายด้าน ไม่ว่าจะเป็น อารมณ์ดี เฮฮา บ้าบอตามประสาเด็กวิศวกรรมยานยนต์ที่กวนและเถื่อน  แต่ต่อหน้าคนอื่นภัสดา ผู้กวนส้นเท้าจะเปลี่ยนเป็นเย็นชาและร้ายขึ้นมาทันที เพราะฉะนั้นบุคลิกต่างๆจึงหล่อรวมมาเป็นคนๆนี้  คนที่ไม่ว่าจะเดินไปไหนมักจะได้รับสายตาชื่นชมคอยส่งมาให้ และเพื่อนสนิทอย่างคีตาก็พลอยยืดไปด้วย


“รับปากน่ะ ทำให้ได้อย่างที่มันพูดด้วย”   


“ครับๆ  นี่คีย์นะไม่ใช่พีต ที่ดื้อไม่ฟังคนอื่น......พีต แค่นี้นะ.....เอ่อ มีคนโทรมา”


“อะไรนะ!! ใครโทรมาแฟนคีย์น่ะเหรอ อืมๆ ไปรับเถอะ ฝากบอกมันด้วยนะถ้าจะเอาคีตาเพื่อนภัสดาเป็นแฟนน่ะ ทำประกันชั้น 10 หรือยัง หึหึ”         


“แฟนอะไร ไม่ใช่แฟนซะหน่อย หน้าปลาจวดอย่างนั้น คีย์ไม่เอาทำแฟนหรอกน่า”


“ถ้าไอ้กรุงมันหน้าปลาจวด งั้นวี วีรภาพก็ปลากระโห้ชนเขื่อนแล้วล่ะคีย์”


“แล้วพีตจะไปชมมันทำไมเนี่ย เหอะ!!”   


“ไม่ชมก็ได้ๆ ไปซิไปรับสายซิ  แฟนรอนานแล้ว ก๊ากกกกกกก!!!!!!”       


แล้วภัสดาก็กดตัดสายทันที  อดคิดถึงใบหน้าของ กรุง วรยศ เจ้าพ่อบ่อน้ำมันไม่ได้ ทุกอย่างลงตัวเหมาะเจาะ รูปร่างสูงใหญ่เครื่องหน้าหล่อเหลา แต่มันก็ยังสู้ใครบางคนไม่ได้ คนที่ทำลูกรักมีรอยขีดข่วน ไอ้หล่อขับรถกระป๋อง คิดแล้วก็อดหมั่นไส้ไม่ได้ คนห่าอะไร ทำไมมันถึงดูดีขนาดนั้น แม่มันเอาอะไรขุน ลูกถึงได้ดูดีและหล่อเนี้ยบขนาดนี้   แต่น่าเสียดายไม่กวนส้นตีน ไม่งั้นไอ้พีตคนนี้ให้คะแนนความหล่อไปตั้งนานแล้ว



******************************************


“มาช้า 10 นาที 40วินาที”     เมื่อโผล่เข้าไปห้องเตรียมตัวด้านหลังของเวที สิ่งแรกที่ภัสดาได้ยินก็คือประโยคทักเรื่องเวลาของคีตา


“นี่รีบสุดๆแล้วนะ  รถมันติดน่ะ”     


“ขึ้นมอไซต์ฯมานี่นะ รถติด ไม่เชื่อหรอก อย่างพีตน่ะบิดแป๊ปเดียวก็ถึงแล้ว”


“เออๆ พอดีแต่งตัวนานน่ะ ก็เลยมาช้า แม่ง! พีตขี้เหร่ไหมคีย์”     


คีตา ก้มหน้ามองการแต่งกายของเพื่อนรัก  และยิ้มภูมิใจทันที เพราะเสื้อผ้าที่ส่งไปให้ภัสดานั้นช่างเหมาะเจาะและลงตัวอย่างที่สุด ไล่ตั้งแต่กางเกงยีนต์สีดำร้องเท้าหนัง เสื้อข้างในเป็นเสื้อยืดธรรมดาเล่นลายเล็กน้อย ทับด้วยสูทเนื้อดี สินค้าขึ้นชื่อของแบร์นคีตา   สังเกตว่าสาวในห้องนี้เพียรส่งสายตาเชินชวญมาให้ภัสดาอย่างไม่ขาดสาย แต่เสียใจเถอะ เพราะคีตาหวง ไม่มีทางได้แอ้มภัสดาแน่นอน!!!


“หล่อแล้ว ไม่ซิคนเลือกชุดมันเก่งด้วย  พีตถึงแต่งออกมาแล้วดูดีอย่างนี้”


“หึหึ ไอ้คนหลงตัวเอง เดี๋ยวพีตไปนั่งรอด้านหน้านะ อยู่ในนี้เกะกะ”    พูดเสร็จ ภัสดาก็ขอตัวออกไปทันที ระหว่างทางก็มีนิตยสารหลายๆเล่มเข้ามาเพื่อขอถ่ายรูปและติดต่อไปถ่ายแบบ แต่ภัสดาก็ปฏิเสธไปเสียงห้วนๆว่า “ยุ่ง!!”   



งานเดินแบบดำเนินไปเรื่อยๆ สาวๆแต่งชุดที่ คีตาเป็นคนออกแบบ แต่ละชุดเน้นเอกลักษณ์ไปถึงผ้าไทยและความเป็นไทย   อดนึกถึงหลักเขตไม่ได้ เพราะหลักเขตต่อต้านสิ้นค้าต่างประเทศ แต่ชื่นชอบการไปเที่ยวต่างประเทศ! แล้วมันแตกต่างกันตรงไหน


ภัสดารู้สึกว่าว่าเหมือนมีสายตาคู่หนึ่งเพ่งมองมายังตัวเอง แต่เมื่อมองไปรอบๆก็ไม่เห็นอะไร จึงหันเหความสนใจมายังบนเวทีเหมือนเดิม 



และเมื่อนางแบบคนสุดท้ายเดินเข้าไปหลังฉาก คีตา เพื่อนสนิทของเขาก็เดินมาในชุดผ้าไทยที่ตัดเย็บเป็นสูทเรียบหรู แปลกใจไม่น้อย เพราะตอนที่เข้าไปห้องแต่งตัวครั้งแรกยังเห็นเพื่อนสนิทอยู่ในชุดเศษผ้าตัดแปะอยู่เลย แต่พอลอกคราบแปลงโฉมแล้วก็น่ารักน่าหยอกเหมือนกัน


มีการเซอร์ไพส์จากทางเจ้าของโรงแรมก็คือ กรุง วรยศ เดินขึ้นมามอบดอกไม้ถึงตัว สายตาของกรุง มองไปที่คีตาอย่างรักใคร่และชื่นชน ทำเอาช่างภาพชักภาพแทบไม่ทัน คงตกใจไม่น้อยที่เจ้าพ่อบ่อน้ำมันจะมาเป็นลูกแมวน้อยๆของดีไซเนอร์หมาดเด็กแนวอย่างคีตา  เพราะระหว่างถ่ายรูปไม่ว่าคีตา จะพูดจะขานอะไร กรุง วรยศ ก็ยินดีและยิ้มรับเสมอ



ภัสดาแยกตัวออกมาเข้าห้องน้ำ เพราะงานข้างในเกือบปิดเป็นที่สมบูรณ์แล้ว แขกก็ทยอยออกมาเรื่อยๆ จะเหลือก็เพียงสื่อมวลชนที่รอสัมภาษณ์ดารา นางแบบ นายแบบที่ร่วมเดินแบบในครั้งนี้


“เหี้ย!! เดินไงของมึงเนี่ย”      ร่างที่สวนออกมาจากห้องน้ำชนเข้ากับร่างโปร่งบางของภัสดาเข้าอย่างจัง ส่งผลให้เจ้าตัวเซไปด้านหลังแต่มีมือดีของฝ่ายตรงข้ามโอบเอวแล้วดึงขึ้นมาได้เสียก่อน   ฉากแม่งเน่าได้อีกว่ะ !!!



“ก็เอาสองเท้าเดิน แต่คุณก็ชนผมเหมือนกัน................เอ๊ะ!! เฮ้ย!! ไอ้หน้าหวาน”    และสติก็กลับเข้าร่างแบบเต็มประสิทธิภาพทันที ภัสดาทรงตัวเล็กน้อยให้หลุดออกจากอ้อมกอดของอีกฝ่ายแล้วถอยหลังสองก้าวเพื่อออกมาตั้งหลัก


“ไอ้รถกระป๋อง มึงนี่ตาเซ่อจริงๆ มีตาไว้แดกข้าวเหรอว่ะ เห็นๆกันอยู่ว่ามึงชนกู”



“หน้าก็หวาน เสียงก็หวานทำไมพูดไม่เพราะ” 



“กูพูดไม่เพราะแล้วมันหนักหัวมึงไหม ขอโทษกูเดี๋ยวนี้”



“ได้ไงครับ คุณหน้าหวานก็เดินชมผมเหมือนกัน คุณต้องขอโทษผมซิ”   


“มึงนั่นแหละชนกู มึงต้องขอโทษกู!”      ดูเหมือนว่าไอ้เวรนี่จะไม่ได้ตายดี ถ้าวันนี้มันไม่ขอโทษอย่างสุภาพๆนะ กูจะตามเล่นแม่งถึงบ้านเลยคอยดู


“เอาอย่างนี้ดีกว่า เราออกไปคุยกันด้านนอก แล้วตกลงกันแบบยุติธรรมดีไหม” 


“ไม่!!!!!!!!!   มึงต้องพูดว่าขอโทษนะครับ กับกูเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่กูจะตามไปปกระทืบมึงถึงบ้านเลยคอยดูซิ”


“เอาเลยครับ คุณไปบ้านผมถูกไหม เดี๋ยวผมเขียนแผนที่ให้” 


“ขอโทษกูก่อนซิ กูจะได้ไม่ไปกระทืบมึงที่บ้าน”   


“ไม่ครับ ผมอยากให้คุณไปกระทืบผมที่บ้าน ถึงห้องผมก็ได้นะ ผมไม่ถือสา!” 

**************************************************************

 
๐ โอยยยยย ปวดหลัง นั่งพิมมาตั้งแต่ 4 โมงเย็นถึง 6 ทุ่ม นั่งที่เดิมไม่ย้ายไปไหน
๐ เพราะฉะนั้นค่าแรง เอามาเลย กดปวดเป็ด
๐ก็ยังอยากจะย้ำว่า “ปวดหลัง” มากๆอ่ะ

๐ กด+ให้คนเขียน และ กดบวกเป็ด ให้นิยายด้วยนะคะ ขอบคุณคร๊า!!!!!!



รักและขอบคุณ

Chocolate love ~

[golove2]

+1   จ้า

ชอบเวลาพีตกับคีตาคุยกันจัง

 

[☥ŹeMî☠kändä☥]

แหงะ ค้างได้อีกขอรับ

+1 สำหรับเรื่องหนุกๆ แบบนี้

นั่งรอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ จะเป็นไงต่อไปเนี่ย

ตื่นเต้นๆๆๆ เป็นกำลังใจให้ต่อไป

[RoseBullet]

บวกให้ได้แต่เป็ดน้อยนะจ๊ะคุณคนเขียน แฮ่ๆ ;-)
และแล้วเพื่อนสองคู่นี่ก็หนีไม่พ้นกันจริงๆ

แอบหวังให้คุณติยะมีคู่ด้วยอีกคนนะคะ
มาหาแถวๆกลุ่มของคุณกรุงกับคุณศิก็ดีนะ เพื่อนซี้จะได้อยู่ก๊วนเดียวกันเลย อิอิ

รอตอนต่อไปจ้า

[boylove_yj]

แหงะ ค้างได้อีกขอรับ

+1 สำหรับเรื่องหนุกๆ แบบนี้

นั่งรอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ จะเป็นไงต่อไปเนี่ย

ตื่นเต้นๆๆๆ เป็นกำลังใจให้ต่อไป

มันไม่ค้างแล้วนะ มันเอาลงไม่ครบ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขออภัยจริงๆ   และตอนนี้ก็เอาลงครบแล้วด้วย

[lovely2min]

แหม ไม่ค่อย เลยเนอะ ให้ตามไปกระทืบถึงบ้านเนี่ย 

เจอกันอีกแล้ว มันถือเป็นพรหมลิขิตแล้วนะ 
รีบๆจีบสักทีซิ     

[cavalli]

เข้าหากันได้แร้วววววววววว

 

[Poes]

ปะทะคารมหวานๆกันแล้ว ต่อไปก็น่าจะปะทะปากกันเนอะ 

[bow55]

kanggggg ==;;

[kunkai]

+ให้
เผื่อหายปวดหลัง
แล้วนั่งเขียนต่อ
อิอิ

[samsoon@doll]

ตายให้ไปถึงห้องเลหรอกลัวจะไปแล้วไมไ่ด้กระทืบเค้าแต่จะถูกแทงกลับมาอีกหนะซี่

[nazavo]

โอ่ะนะมีแผบหรือเปล่า  ให้ตามไปถึงห้องด้วย...อย่างงี้ต้องตามไปดู

[myapril]

 จะไปกระทืบอะไรกันในห้องคะ
ถ้าจะเข้าห้องน่ะ ไปกระแทก (หลังลงเตียง) กันดีกว่าไหม
 

[เก๋ไก๋เจ้าค่ะ]

เจอกันแล้วววววว 
รักกันเร็วๆนะจ๊ะ

[roseen]

กระทืบ พร้อมกระแทกมั้ยเพ่



 

[puppyluv]

เข้มข้นเข้าไปทุกที
ไม่ไหวอ่านๆ ไปชักติดหมัด หลงซะแล่ะ

[A_ay]

กระทืบถึงในห้องนอนเลยเหรอ

คึคึคึ

พูดแบบนี้ให้ฟิตต่อยเลยดีกว่า   

[blanchard]

ไอ้รถกระป๋อง กะ ไอ้หน้าหวาน เค้าชวนกันไปกินตับ   ตับตับ   ตับตับ   


อยากตามไป         แอบดู !

[pepperpro]

ยอมให้กระทืบถึงเตียงเลยเหรอเนี่ย โอ!

มาต่อไวๆนะครับ แอบค้างมากมาย

[sayhi11]

หวังอะไรอ่ะ 

[peking]

+1 ให้ด้วยเช่นกันครับ แต่งสนุกมากมากเลยครับ
 

อะหุ อะหุ อะหุ แหม๋ ๆ คุณศิกะจะล่อจีบคุณพีตละซิ เสียใจ ยากหน่อยนะ  (แต่เราก็แอบลุ้นนะ) อ๋าย ......
 

[butterfly_bee]

ทะเลาะกันแบบนี้ เค้าว่าลูกหัวปีท้ายปีนะ

[คนริมคลอง]

+1 ให้ครับ

จะกล้าตามไปถึงบ้านไม๊คุณภัสดา

[kitty]