หัวข้อ: | สะใภ้เถื่อน ™|By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษ P.145 นิรันดร์ (05/05/59)

[sanri]

ว๊ายๆๆๆ  เฮียศิปล่อยไปได้ไงเนี่ย
หรือว่าเฮียจะปล่อยให้ตายใจแล้วรองาบทีเดียวจ๊ะ 

[นัชชี่~นะจิ]

ศิรุกไม่ยั้งเลยนะตอนนี้ ได้โอกาสทีเอาใหญ่เลย ยังแปลกใจอยู่ว่าทำไมไม่โดนภัสดาถีบตกเตียงแต่แรก 555 แสดงว่ามีใจให้ศิด้วยแน่ๆ ถึงจะยังน้อยอยู่ก็เถอะ

เชียร์พี่ศินะค้า วันที่เป็นของเราต้องมาถึง อิอิ

[ao16]

 

[heaven13]

เชียร์พี่ศิคะ^^

[a_tapha]

เริ่มๆ จะคืบหน้าไปเล็กๆ หล่ะ 

[beer]

พีตปากร้ายได้ใจ แต่พี่ศิคงไม่ถือหรอกมั้ง 

[doll@love]

+_+ ปลื่มเรื่องนี้มว้ากกกกกกกก รออ่านตอนต่อปาย

[tatum1234]

  ผมแอบงงอะคร๊าาบบบ....ตอนที่อ่านล่าสุดคือตอนที่ 8 ชื่อตอน "ห้องใคร"


 o7วันนี้ได้อ่านตอนที่9 ชื่อตอน "...."  แต่ทำไมที่หัวกระทู้มันเป็นตอนที่11อ่าครับ 

 :oni1:วิ่งออกไปค้นหาตอนที่10และ11

 :sad2:ไม่มีอ่า....หรือเค้าต้องห้องลับอ่า....

[sunsatoh]

สนุกมากเลยคุ่ สู้ๆน้ะค้ะ

[CarToonMiZa]

ไม่มีเลยที่จะหวานกันนะ
แรงใส่กันตลอดแต่ชอบจัง
หนุกดีเอาใจช่วยนะคุณศิ
+1ให้เป็ดตัวเหลืองๆน่ารัก
กดlikeสักพันครั้ง

[Huasia]

มารอจ้า

[boylove_yj]

ผมแอบงงอะคร๊าาบบบ....ตอนที่อ่านล่าสุดคือตอนที่ 8 ชื่อตอน "ห้องใคร"


 o7วันนี้ได้อ่านตอนที่9 ชื่อตอน "...."  แต่ทำไมที่หัวกระทู้มันเป็นตอนที่11อ่าครับ 

 :oni1:วิ่งออกไปค้นหาตอนที่10และ11

 :sad2:ไม่มีอ่า....หรือเค้าต้องห้องลับอ่า....

มันมีครบทุกตอนค่ะ แต่ตอนที่ 10 อ่ะ เขียนหัวข้อมันผิด ไล่อ่านดูดีๆนะคะ ลงครบทุกตอนที่หัวข้อมันผิดเฉยๆ แหะๆ
ขอบคุณค่าาาาาาาา

[รักทุกฤดู]

ตามมาอ่านจนทันแล้วครับ คนเขียนมาต่อเร็วๆนะฮะ อยากรู้ว่า พีตจะตกหลุม คุณศิยังไงน๊าาาาา

[mind_cassio]

 

เริ่มหวานกันเเล้วววว
ลุ้นๆๆๆ

[cavalli]

 

[cheyp]

งืม ไม่มีอะไรในกอไผ่
หลังจากนอนร่วมเตียง (เฉยๆ) ทั้งสองก็ยังคงกลายเป็นแค่คนข้างห้อง 55555

รอวันภัสดาหวั่นไหว(กว่านี้) อิอิ

[Huasia]

รอค่ะรอ

[opordo]

สนุกมากครับ

[Rhythm]

 

[nongrak]

มารอน้องพีตค่ะ

[ao16]

 

[Huasia]

รอๆๆๆๆๆ

[SoN]

^^

[chochang99]

รอนะคับ เรื่องกำลังเข้มข้น ....

[ao16]

 

[boylove_yj]

 

จองพื้นที่

( ถ้าแต่งทันคืนนี้นะ 555555555+ )

[Huasia]

อ๊ากกกก  นึกว่ามาแล้ว

[boylove_yj]

บทที่ 12


จอมมาร........
.
.

.

สาบานได้ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นใครที่หน้าด้านหน้าทนได้ขนาดนี้ นอกจากมันจะไม่เกรงใจและเกรงกลัว หนำซ้ำมันยังเอาโครงสร้างทางกายภาพของร่างกายที่ใหญ่โตกว่าเข้าข่มอีกด้วย ไอ้หน้าปลาบู่มันบอกว่าภัสดา พิชัยภักดีคนนี้ไปเมาหลับอยู่หน้าห้องมัน คิดกลับไปกลับมาเป็นร้อยๆรอบ ว่าพลาดไปนอนหน้าห้องมันได้อย่างไรห้องาคนอื่นก็มีถมเถเสือกไปนอนหน้าห้องไอ้โรคจิตซะงั้น ซ้ำร้ายดันตื่นขึ้นมาเจอมันนอนมองหน้าอีกต่างหาก คิดไปก็เจ็บปวดที่หัวใจจี๊ด เสียฟอร์มไม่พอ ยังเสียชาติเกิดอีกต่างหาก เพราะไอ้หน้าปลาบู่มันทั้งหอม ทั้งไซร์ นัวเนียไม่เลิก ดิ้นก็ดิ้นไม่หลุดเพราะมันแรงควาย แต่ภัสดาคนนี้มีแค่แรงมด ถึงจะทำงานช่าง ซ่อมเครื่อง ชื่นชมว่าตัวเองแข็งแรงนักหนา แต่เมื่อมาเจอปลาบู่กลายพันธุ์ ภัสดาก็ยอมแพ้เลยทันที สู้มันไม่ไหว มันถึกและบึกบึนเกินไป

“ไอ้เหี้ยยย!!! ไหนมันบอกว่าไม่ได้ทำอะไรไงว่ะ แม่งแล้วรอยที่คอกูมาได้ไงว่ะเนี่ย”         

ภาพสะท้อนในกระจกข้างหน้าคือ ภัสดา พิชัยภักดีที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวไม่ติดรังดุม กำลังยืนมองซอกคอของตัวเองที่เต็มไปด้วยรอยดูดเม้นของการแสดงความเป็นเจ้าของ

กว่าร่างโปร่งบางของภัสดาจะขับไล่ร่างสูงใหญ่ของศิขรินทร์ให้พ้นไปจากหน้าประตูก็ทำเอาเรี่ยวแรงหดหายไปเหมือนกัน  ปลาบู่กลายพันธุ์มันจะขอตามเข้ามาให้ได้  เขาถึงด่าอาละวาดมันไปเสียยกใหญ่ มีอย่างที่ไหนที่จะให้คนแปลกหน้าเข้ามาในห้องตัวเอง แค่มันคิดก็บ้าแล้ว จนยอมให้เบอร์โทรติดต่อไปนั่นแหละมันถึงได้รามือแล้วเดินเข้าห้องไปอย่างสบายอารมณ์ เห็นแล้วมันน่าจับเอาหั่นๆแล้วโยนให้นกกระจิบจิกกินจริงๆ หมั่นไส้ปลาบู่โว้ยยยยยยยย!!!!!!!


ภัสดาเปิดน้ำใส่อ่างจนเต็มแล้วกระโจนลงไปทันที และเครื่องมือขัดถูกๆ ก็ถูกเรียกออกมาใช้โดยทันที แต่ไม่ว่าจะยิ่งถูกยิ่งขัดอย่างไรรอยที่คอและตามลำตัวก็ไม่ได้หายไปเลยซักนิด  ซ้ำยังยิ่งเพิ่มดีกว่าให้มันเด่นชัดขึ้นไปอีก ถ้าสมมุติดวงตา ของภัสดาสามารถมองสิ่งใดแล้วไฟลุกไหม้ได้  สิ่งที่จะไหม้เป็นอันดับแรกคงหนี้ไม่พ้นไอ้หน้าปลาบู่ ไอ้หนังเขียด ไอ้รถกระป๋อง ไอ้โรคจิต และคนๆนั้นก็คือ ไอ้ศิขรินทร์ ( จำชื่อได้ไงไหนว่าไม่อยากจำ )

ทำใจและเข้าสมาธิได้สักพักว่าไม่ว่าจะทำอย่างไรรอยก็ไม่หายแน่ๆ ภัสดาจึงตัดใจลุกขึ้นแล้วล้างเนื้อล้างตัว คิดอย่างธรรมมะ ธรรมโม ก็ถือว่าทำบุญทำทานให้กับสัตว์โลกที่ยากไรก็แล้วกัน   นั่นแหละภัสดาจึงกลับมายิ้มแย้มและแต่งตัวอย่างสบายอารมณ์


ติ๊ดดดดดดดด.........ติ๊ดดดดดดดด     



“ฮัลโหลครับ..........ว่าไงคุณหมออริศ”   

“พีต..........ฮึกๆ ช่วยอริศด้วย”      อารมณ์อันแจ่มใสกระจายหายวับไปในพริบตาทันทีเมื่อได้ยินเสียงจากปลายสายว่า เพื่อนรักนั้นกำลังร้องไห้และขอความช่วยเหลือ

“เฮ้ยๆ!! อริศเป็นอะไร  แล้วอยู่ที่ไหนบ้านหรือว่าโรงบาลฯ”    น้อยครั้งที่คุณหมอริศผู้เข้มแข็งจะอ่อนแอจนร้องไห้ขนาดนี้ เว้นแต่ไปประสพพบเจอกับเรื่องที่ทำให้สะเทือนใจและเสียใจจนต้องกลั่นมาเป็นน้ำตา

“อริศอยู่บ้าน..........ฮึกๆ .........พีตช่วยอริศด้วย พี่แทนมีคนอื่น พี่แทนนอกใจอริศ ฮึกๆ ฮือ.........”   

“บ้าแล้ว จะเป็นไปได้ไง พี่แทนรักอริศจะตาย เดี๋ยวนะ...........เดี๋ยวพีตจะไปหาอริศที่บ้าน รอพีตก่อนนะ” 

“จ้ะ  รีบมานะพีต.........ฮึก”    แล้วเพื่อนรักก็วางสายไป ทิ้งให้ภัสดา ต้องคิดหนักกับปัญหานี้  ใช่ว่าจะเข้าข้างคนรักของเพื่อน แต่ที่พูดไปอย่างนั้นเพราะรู้จักกับแทนไทมาตั้งแต่สมัยยังเป็นนักศึกษา และกว่าที่แทนไทจะได้คบกับอริศราอย่างเปิดเผยนั้นก็ต้องผ่านด้านที่ภัสดาตั้งขึ้นเป็นสิบๆ เพื่อทดสอบความรักต่างรุ่นระหว่างอริศรากับแทนไท

ปัจจุบันแทนไททำงานอยู่โรงพยาบาลเดียวกันกับอริศรา  ความรักของทั้งคู่มีอุปสรรคต่างๆนานา ไหนจะเรื่องพ่อแม่ของอริศราที่ไม่ยอมรับในตัวของแทนไทเพราะต่างกันในเรื่องของอายุที่ห่างกันเกือบสิบปี และปัญหาชิ้นโตที่ไม่ว่าจะกี่ปีต่อกี่ปี เสี่ยนหนามนี้ก็ไม่หลุดหายไปจากคู่ของอริศราและแทนไทซักทีนั่นก็คือ น้ำหวาน  พี่สะใภ้คนสวยของอริศรา เพราะน้ำหวานนั้นแต่งงานกับทัณฑ์พี่ชายของแทนไท แต่ภัสดารู้ดีว่า น้ำหวานนั้นหมายปองแทนไทคนเป็นน้อง แต่เมื่อไม่สมหวังก็หันไปจับคนเป็นพี่ซึ่งคือทัณฑ์  อริศรารู้ดีว่าน้ำหวานนั้นรักสามีตน แต่ก็ไม่อยากมีปัญหากับพี่สะใภ้จึงแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นยามที่น้ำหวานส่งสายตาเชิญชวนแทนไท จะมีก็แต่ภัสดาคนเดียวเท่านั้นที่ขบคิดวิธิที่จะเขี่ยเจ้น้ำหวานออกไปจากชีวิตคู่ของแทนไทและอริศรา

“อิเจ้น้ำหวานต้องอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้แน่ๆ ........หึหึ เดี๋ยวได้เจอกันแน่”       




.................................



“โมะๆ โมะๆ โมะๆ โมะๆ     คนบ้านนี้หายหัวไปไหนหันโม้ดดดดดดด”     เมื่อภัสดาย่างกายเข้ามายังโถงห้องรับแขกก็ส่งเสียงเรียกเจ้าของบ้านทันที  บ้านหลังนี้มีผู้อยู่อาศัยสี่คนนั่นก็คือ แทนไท อริศรา ทัณฑ์ และน้ำหวาน ไม่ต้องห่วงเรื่องของผู้ใหญ่เพราะพ่อแม่ของแทนไทและทัณฑ์นั้นแยกไปอยู่บ้านสวนที่ปากช่องนานแล้ว  กิจการทุกอย่างจึงยกให้สองพี่น้องเป็นคนดูและ แต่ปัจจุบันคนที่กุมบังเหียนใหญ่คือทัณฑ์ เพราะแทนไทนั้นไม่ถนัดในเรื่องของการใช้ชั้นเชิงทางธุรกิจ แต่ถนัดในด้านการช่วยเหลือผู้อื่นมากกว่า

“มาบ้านคนอื่นก็แหกปากเสียงดังทันทีเลยนะ ไม่มีมารยาทความเป็นผู้ดีเอาเสียเลย”     เสียงแหลมเล็กดังมาจากทางด้านหลัง แต่ไม่ต้องหันไปดูให้เสียเวลาเพราะภัสดารู้ได้ทันทีว่านั่นคือเสียงของใคร ถ้าไม่ใช่ศัตรูหมายเลขหนึ่งของเขาและอริศรา

“ฮั่นแน่!!!!!!  แสดงว่าเจ้น้ำหวานเป็นสัตว์สะเทินบกสะเทินน้ำน่ะซิ ผมเรียก โมะๆ ก็โผล่หน้าออกมาทันที”      การได้ต่อปากต่อคำกับผู้หญิงคนนี้ก็สนุกและเฮฮาไม่น้อย ถึงจะรำคาญเสียงแหลมๆนั่นก็เถอะ

“นี่นาย!!!  กล้าว่าฉันเหรอ หึ ไม่ดูสารรูปตัวเองเลยน่ะว่ามีปัญญาเทียบฉันได้หรือเปล่า”    สำหรับน้ำหวานแล้วคิดมาตลอดว่าภัสดาคือเด็กยากไร้ เด็กวัด เด็กที่ไม่มีกาลเทศะ บ้านนอกคอกนา และยากจนเต็มที่  ทั้งที่แท้จริงแล้วในกลุ่มเพื่อนนั้น ภัสดา พิชัยภักดีคือคนที่ร่ำรวยที่สุด เรียกว่าเทียบกันไม่คิดฝุ่นก็ว่าได้

“มีไม่มีก็ใช่เรื่องสำคัญหรอกครับ ..........สำคัญอยู่ตรงที่ว่าถึงผมจะยาจก ซกมกขนาดไหนก็ไม่เคยไปแย่งของใครมาแดก ก็อย่างว่าแหละครับ คนแถวนี้มันไม่มีจิตสำนึกชอบแย่งผัวชาวบ้าน”          ภัสดาพูดได้เต็มที่ เพราะสอบถามอริศรามาเป็นอย่างดีแล้วว่าทั้งแทนไทและทัณฑ์ไม่อยู่บ้าน  หวานล่ะซิมึงเอ๊ย!!!!

“อ๊ายยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!  นี่ๆ แก .......แก!!!!!!! แกด่าฉันเหรอไอ้บ้านนอก” 

“แล้วมีใครยืนอยู่ตรงนี้ไหมครับ ก็เห็นๆอยู่ว่าเจ้ยืนอยู่กับผมสองคน งั้นก็แสดงว่าผม สรรเสริญพี่นั่นแหละ”   

“ออกไป!!  ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้!!”      น้ำหวานส่งเสียงหวีดร้องออกมาอย่างไม่สงบสติอารมณ์  ทำเอาคนใช้และแม่บ้านต่างตื่นตกใจกันเป็นแถบๆ ภัสดาพยักหน้าให้เหล่าคนใช้ที่มุงดูอยู่นั้นแยกย้ายไปทำงาน เพราะเรื่องแค่นี้ ไม่คณามือคนอย่างภัสดาหรอก

“พี่หวานไม่มีสิทธิ์ไล่เพื่อนของอริศ”      เพื่อนรักเดินลงมาจากบันไดด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง หันไปเห็นแล้ว อารมณ์อันปรี๊ดๆก็พุ่งขึ้นยิ่งกว่าลาวา วันนี้ถ้าอิเจ้น้ำหวานไม่ประสาทแดกหัว ไอ้พีตก็ไม่กลับล่ะว่ะ

“หึหึ   คบเพื่อนได้เหมาะกับตัวเองจริงๆ เลยนอริศรา เน่าเหม็นกันทั้งคู่”

“แต่คนที่วันๆ เอาแต่มองผัวชาวบ้านนี่เหม็นกว่านะครับ..........อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าคุณทำอะไรอยู่  คงจะใช้แผนตื้นๆ หลอกให้อริศคิดว่าพี่แทนนอกใจล่ะซิ ปัญญาอ่อนชัดๆ รู้ไหมว่าพี่แทนน่ะเขารักอริศมากแค่ไหน เขาไม่มีทางมาชายตาแลดูเจ้หรอก พี่แทนเขาคงกลัวจะเสียสายตาน่ะ”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!  ไอ้บ้า แก!!!!!!  พวกแกมันสารเลวมันหมด”

“เจ้ว่าผมเลว แต่ตัวเจ้ก็ไม่ต่างกันหรอก  ถ้าทำอะไรโง่ๆอย่างนี้อีก คราวนี้ผมไม่ปล่อยเจ้แน่......อยากมีผัวเป็นวินมอไซต์ทีเดียวสิบคนไหมล่ะ ถ้าอยากล่ะก็  ทำอีกซักครั้งซิ รับรองได้ว่าผมจะทำให้เจ้เจ็บกว่าที่อริศเจ็บแน่ๆ”     

ภัสดาย่างกายเข้าไปหาน้ำหวานช้าๆ น้ำเสียงที่เรียบและนิ่งตรึงน้ำหวานอยู่กับที่ไม่กล้ากระดิกไปไหน แววตาสั่นระริกเต็มไปด้วยร่องรอยของความหวาดกลัวมองร่างของภัสดาที่จ้องมาที่เธออย่างกับปีศาจ

“ฉันไม่.........กะ ....กลัว......... ว้ายยยยยยยย!!!!!!!!!!!”      น้ำหวานสะดุดขาตัวเองล้มลงไปนั่งกับพื้นพรมแต่ยังไม่ละความพยายามที่ขยับร่างหนีการคุกคามของภัสดา

“ไม่กลัวก็ดี  เพราะฉะนั้นระวังให้ดีแล้วกัน อย่าไปไหนมาไหนคนเดียว ถ้าไม่อยากมีผัวทีเดียวสิบคน”

“ช่วยด้วยยยยยย ไอ้บ้า แกจะทำอะไรฉัน  นี่!!!!!!  อีคนใช้ อยู่ไหนกันหมด มาช่วยฉันที”    เมื่อตั้งท่าลุกขึ้นยืนได้คงที่แล้ว น้ำหวานก็วิ่งหนีขึ้นไปชั้นบนทันที ทิ้งให้ภัสดาที่เก๊กหน้าโหดต้องระงับเสียงหัวเราะที่อยากจะปลดปล่อยเต็มที่   

ขนาดเรียกขอความเชื่อเหลือคนอื่นแท้ๆ  ยังไปจิกหัวซะขนาดนั้น คงจะไม่ใครโผล่หน้าเข้ามาช่วยเจ้หรอกนะ คิดแล้วก็ต้องปลง อิเจ้น้ำหวานนี่ไม่มีทางกลับตัวเป็นคนดีได้แน่ๆ

ใช่ว่าภัสดา พิชัยภักดีคนนี้จะโหดเหี้ยมไร้มนุษยธรรมขนาดนั้น แต่ถ้าอิเจ้น้ำหวานยังราวีไม่เลิกล่ะก็ สงสัยคงต้องให้ไอ้พวกลูกหมาที่อู่เข้ามาจัดการซะแล้ว รับรองถ้าถึงมือไอ้พวกนี้เมื่อไร สิ้นสติกันทุกราย
“พีตก็ไปแกล้งพี่หวาน เห็นไหมเขาตกใจวิ่งหนีไปเลย”   เฮ้อออออออออ  อริศราก็ยังเป็นอริศราวันยันค่ำ ไอ้เรื่องจิตใจดี ชอบสงสาร มองโลกในแง่ดี นี่ไม่ค่อยลดหย่อนลงไปเลย   นี่ไงล่ะอิเจ้น้ำหวานถึงแกล้งได้ถนัดก็เพราะไอ้นิสัยนางเอกของเพื่อนรักเขาน่ะซิ 

“พีตไม่ได้ขู่เล่นๆนะอริศ แต่พีตจะทำจริง ถ้าเขายังไม่เลิกราวีพี่แทนกับอริศ”

“บ้าแล้ว!!!  พูดอะไรอย่างนั้นไม่ดีนะพีต ช่างเถอะ น้ำหวานไม่คิดมากหรอก”

“เหรอออออออ ไม่คิดมากเหรอ แล้วใครที่ไหนล่ะที่โทรไปร้องห่มร้องไห้กับพีตแล้วบอกว่าพี่แทนนอกใจ ใครน้า......อริศรู้จักไหม"”

“หึหึ  ไม่ต้องแกล้งอริศเลย กินอะไรมาหรือยังล่ะ”

“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย .......เลิกงอนพี่แทนหรือยัง”

“ก็.........เลิกแล้ว เมื่อกี้ก่อนที่อริศจะลงมา พี่แทนโทรมาง้อน่ะ”

ลองไม่โทรซิ  ภัสดาจะขับรถไปโรงบาลและเตะแสกหน้าหมอแทนไททันที เพราะระหว่างที่ขับรถมาก็โทรหาคุณหมอแทนและบอกว่าภรรยาสุดที่รักอย่างอริศนั้นบอกว่าคุณหมอแทนมีชู้  แทนไทฟังก็งงไป แล้วบอกกับภัสดาว่าวันๆทำแต่งาน เจอแต่คนไข้และพยาบาลจะเอาเวลาที่ไหนไปหาชู้ แค่คิดก็ผิดแล้ว ใจไม่เคยรักใครเท่าอริศราเลย ไม่คิดที่จะรักด้วย ภัสดาจึงบอกสาเหตุของเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ นั่นแหละแทนไทถึงเข้าใจและบอกว่าจะโทรไปง้อภรรยาเอง ทั้งที่ตัวเองไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ก็ต้องง้อ ถ้าไม่ง้อซิ มีหวังได้นอนหน้าห้องเป็นแน่ๆ 

“ดีแล้ว...ทีหลังอริศก็อย่าไปเชื่ออะไรอิเจ้น้ำหวานมากนัก มันบ้า ประสาทแดกขนาดนั้นไม่เคยพูดความจริงหรอก เชื่อใจผัวให้มากๆนะเข้าใจไหม พี่แทนรักอริศมากเลยนะ”

“จ้ะ.....ขอบใจพีตมากนะที่อุตส่าห์มาสู้รบปรบมือกับพี่หวานแทนอริศ  ฮ่าๆ ไปกินข้าวกัน”


แล้วสองเพื่อนซี้ก็เดินโอบเอวกันมุ่งหน้าสู่ห้องอาหารใหญ่ของบ้านทันที เสียงพูดคุย หยอกล้อของอริศราและภัสดาได้ลบล้างบรรยากาศมาคุออกไปหมดทันที   เหล่าบรรดาคนใช้ก็ต่างทยอยออกมาจากที่ลี้ภัยมาทำงานกันเหมือนเดิม  หากบ้านนี้มีนายหญิงเพียงหนึ่งเดียวคือน้ำหวาน พวกเธอทั้งหลายคงถูกไล่ออกรายวันไปแล้ว


.
.
.


ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด..............ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด 

เสียงโทรศัพท์เครื่องเดิมทำลายสมาธิที่กำลังจดจ่อกับการเช็คดูสภาพเครื่องของโฟลคสวาเก้น คันเก่าที่เก๋าของนายศิระ อินทราทิพย์  นักธุรกิจรุ่นเดอะผู้มากความสามารถ  ที่ไว้วางใจให้อู่ของภัสดาเป็นผู้ซ่อมรถยนต์คันโปรดของท่าน

“โหลลลลลลลลลลลลล  กระเพราหมูกรอบหมดแล้วพี่”        ภัสดารับสายด้วยใบหน้าอันยิ้มแย้ม เพราะเพื่อนรักหักสวาทอย่างหลักเขตโทรมาหานั่นเอง 

“ใครบอกกูสั่งกระเพรา  กูสั่งไข่เจียวหมูสับเว้ย”   หลักเขตก็ตามน้ำไปกับเพื่อนทันที 

“อ๋อเหรอ งั้นก็ไปสั่งที่ชายแดนโน้นไปไอ้ทหารเรือถือปืนแบกปูนไปโบกตึก”

“ฮ่าๆ  กูยอมรับว่าสู้มึงไม่ได้ไอ้พีต....”      หลักเขตคนนี้ขอคารวะในความไหลลื่นเป็นปลาไหลชุบโกกิทอดของภัสดาเพราะไม่ขั้นเทพอย่างนั้นก็ทำไม่ได้จริงๆ

“โทรมามีอะไรครับ”        ปากคุยแต่มือสั่งการอย่างไม่ลดประสิทธิภาพ  ภัสดาภายมืออย่างสุภาพในการสั่งงานลูกน้อง ไอ้พวกลูกหมาทั้งหลายก็ชอบใจใหญ่ นานๆจะเห็นลูกพี่ของมันทำอะไรสุภาพๆกับเขาสักทีสองที

“มึงไม่ต้องเลยไอ้พีต เอาเบอร์กูไปให้ใครว่ะ โทรมาเป็นร้อยๆสาย แล้วพอกูรับเสือกถามหามึงซะงั้น  ทหารเรือแบกปูนไปโบกตึกงงครับ”

“เฮ้ยย!!!! มีคนโทรไปหามึงแล้วเหรอว่ะ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก”   

จะใครล่ะก็ไอ้ศิขรินทร์เจ้าเก่าเจ้าเดิมไง    เป็นไงล่ะในเมื่อมันอยากได้เบอร์เขานักหนาก็เอาให้แล้วไงแต่เป็นเบอร์ของหลักเขตต่างหากล่ะก็มันบอกว่าอยากได้เบอร์เขา แต่ไม่ได้บอกว่าห้ามเอาเบอร์เพื่อนให้ถูกไหม ฮ่าๆ สะใจโว้ยยยยยยย

“ไอ้พีต มึงเล่นอะไรว่ะ แม่งกูไม่ฮานะโว้ย กูจะทำงาน”

“เออๆ แล้วมันพูดว่าอะไรมั่งล่ะ”   

“ก็บอกว่า อะแฮ่ม....ใช่ภัสดาว่าที่เมียผมหรือเปล่าครับ......ฮ่าๆๆ มึงไปเป็นเมียผู้ชายตั้งแต่เมื่อไรไอพีต”

“เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!! มันพูดอย่างนั้นเหรอว่ะ”     เล่นกูแล้วไงไอ้ศิ เจอหน้าเมื่อไรจะจับทุ่มลงปูนแม่ง

“เออ เรื่องมันเป็นไงมาไงว่ะไอ้พีตเล่าให้กูฟังหน่อยดิ”   

“กฎของทหารไม่ได้บอกว่าห้ามเสือกเหรอ”

“ไม่ได้บอกว่า แต่ไมเป็นไร ทหารเรืออย่างหลักเขตเต็มใจเสือก!!!”   

“เออๆ งั้นเจอกันร้านเหล้า”     ภัสดาคิดออกร้านเดียวจริง ๆให้ตายเถอะ ทำงานอู่แล้วแม่งติดเหล้า ทั้งที่ความจริงเป็นคนดีมาก -__-

“ร้านเหล้าตลอดดดดดดดด คิดออกแม่งร้านเดียว”

“งั้นมึงไปนั่งแดกที่ร้านขายปลาทองหรือไงว่ะ”

“ความคิดไม่เลว........กูจะได้ช้อนปลาทองไปเลี้ยงที่บ้านพอดี”

“ทหารเรือเหี้ย แค่นี้แหละ เจอกันร้านเดิม ไปช้ามึงเลี้ยง ไปเร็วมึงเลี้ยง และไม่ช้าไม่เร็วมึงก็เลี้ยง”


ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

สรุป ไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว หลักเขต ทหารเรือถือปืนแบกปูนไปโบกตึกก็เลี้ยง!!!!!!

********************************************

๐ ไม่เจอะกันนานคิดถึงจังเลยยยยยยยยยยยย

๐ ลืมกันไปหรือยัง อย่าลืมเลยนะ คนแต่งขยันสุดๆแล้ว

๐จะสอบปลายภาคแล้วไง อ่านหนังสือน่ะ อย่าโกรธกันน๊า

๐ กด+ และกด เป็ด แค่นี้ก็ขอบคุณมากมายแล้วค่ะ



รักและขอบคุณ

BY Chocolate love ~

[sayhi11]

กด เป็ด บวกไม่ได้อ่ะค่ะ
งั้น + ทางนี้ให้หล่ะกันค่ะ....
 

[golove2]

ยัยชะนีนั่นแรงนะย่ะ
จะงาบผัวคนอื่นเค้า