หัวข้อ: | สะใภ้เถื่อน ™|By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษ P.145 นิรันดร์ (05/05/59)

[noy]

รอตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่มาอีกเหรอจ๊ะ รออยู่นะ

[ขนมสัมปันนี]

 :oni3:โอม......ให้ช้างลืมโขลง
 :oni3:โอม......ให้โขลงลืมไพร
 :oni3:โอม......ให้มันร้อนเร่า
 :oni3:โอม......ให้มันรักใคร่
 :oni3:โอม......ให้มันอยู่ไม่ได้
 :oni3:โอม......ให้คนเขียนมาต่อไวๆซะทีเถอะ

[koikoi]

กำลังมันส์เลย

[boylove_yj]

บทที่ 36



เหตุผลของมัน....





ทันทีที่นายศิระ อินทราทิพย์ ก้าวเท้าเข้าบ้านภรรยาผู้เป็นที่รักก็วิ่งมารับด้วยใบหน้าที่เสียขวัญและเศร้าสร้อยทำเอานักธุรกิจรุ่นเก๋าของวงการยื่นมือออกไปไปประครองคู่ชีวิตแทบจะไม่ทัน และความสงสัยก็พลันหายไปเมื่อภรรยาคนสวยเล่าช็อตเด็ดและเหตุการณ์ต่างๆในบ้านให้ฟังอย่างละเอียดถี่ถ้วน คุณหญิงวิจิตตราพูดไปก็สะอื้นไป ทำเอาคุณศิระต้องเช็ดหน้าเช็ดตาให้ภรรยาอย่างห่วงใย แต่ใบหน้าเจือไปด้วยรอยยิ้มหาได้มีความวิตกกังวลกับเรื่องที่ลูกชายก่อไว้




“คุณพี่ยิ้มอะไรคะ?” ภรรยาถามเสียงสงสัยเมื่อเห็นสามียิ้มน้อยยิ้มใหญ่




“ก็ยิ้มที่ศิขรินทร์จะออกเรือนน่ะซิ”




“คุณพี่จะไม่ดุไม่ด่าเจ้าศิเลยหรือคะ?”   ผู้เป็นภรรยาถามด้วยความสงสัย ทั้งที่ในใจนางคาดไว้ว่าสามีของนางจะต้องโมโหที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยวที่ไปทำเรื่องผิดธรรมชาติ คบเพศเดียวกันให้เสื่อมเสียแก่วงษ์ตระกูล ความคิดต่างๆกลับตาลปัตรไปหมด เพราะคุณศิระนอกจากจะไม่โมโหแล้วยังยิ้มแย้มแจ่มใสยิ่งกว่าเดิมอีกต่างหาก




“จะดุจะด่ามันทำไม ก็ในเมื่อมันรักของมัน ถ้ามันไม่รักจริงหวังแต่ง มันคงไม่เอาเข้าบ้านมาให้คุณหญิงช้ำใจหรอก” ทำไมจะไม่รู้ใจลูกชายตัวเอง เลี้ยงมากับมือ คนอย่างศิขรินทร์ เมื่อแน่ใจและมั่นใจอะไรแล้ว ย่อมไม่หวั่นต่ออุปสรรคที่กีดขวางอยู่ข้างหน้าเพราะตลอดมาลูกชายของตนไม่เคยทำให้พ่อและแม่ผิดหวัง แต่เรื่องของหัวใจมันห้ามกันไม่ได้เพราะความรักมันไม่จำกัดเพศมาตั้งแต่เนิ่นนานแล้ว




คุณศิระ ได้ไปเล่าเรียนที่ต่างประเทศอยู่เป็นเวลานาน จึงพอจะเข้าใจความรักของเพศทีสามอยู่พอสมควร ยิ่งนานวันเสรียิ่งเปิดกว้างและได้รับการยอมรับจากสังคมมากขึ้น ถึงแม้มันจะไม่ใช่ทั้งหมดก็เถอะ ความอิสระในเรื่องเพศกระจายไปทั่วทุกที่ของมุมโลก เพราะฉะนั้นถ้าหากลูกชายคิดจะมีแฟนเป็นผู้ชาย คนเป็นพ่อก็คงต้องทำใจยอมรับและสนับสนุนให้ลูกเดินไปทางที่ดี เพราะเสียอย่างไรแล้ว สายเลือดย่อมค้นจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต หากมัวแต่อคติคงหาความสุขใส่ชีวิตไม่ได้




“คุณพี่ก็! ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ แต่แฟนของเจ้าศิเป็นผู้ชายนะคะ นั่นก็หมายความว่าศิขรินทร์เป็เกย์ แล้วอย่างนี้สังคมจะว่าอย่างไร ชื่อเสียงที่เราสั่งสมมาล่ะคะคุณพี่ น้องไม่ยอมนะคะ ถึงอย่างไรน้องก็ไม่เห็นด้วย”  ผู้สูงวัยพูดเสียงเด็ดขาด เพราะอย่างไรนางก็ไม่มีทางยอมให้ไอ้คนไม่รู้หัวนอนปลายเท้าที่ไหนมาเป็นสะใภ้ของอินทราทิพย์เด็ดขาด และถ้าหากสามีไม่ช่วย นางก็มีวิธีจัดการของนางเอง




“มันเป็นเกย์ แล้วมันไม่ใช่ลูกคุณเหรอคุณหญิง?”  คุณศิระพูดเสียงเรียบ พยายามเตือนสติของภรรยาไว้ ความเจ้ายศเจ้าอย่างของภรรยาทำให้ผู้เป็นสามีหนักใจแทนลูกชาย ว่าจะฝ่าด่านมารดาไปได้หรือเปล่า




“.............................”   คุณหญิงวิจิตตรานิ่งเงียบ เพราะคำถามของสามีนั้นจี้ลงตรงกลางใจของนางอย่างพอดิบพอดี มือบางกำแน่นอย่างสะกดกลั้นอารมณ์ที่อ่อนไหว แต่ความรักและหวังดีต่อลูกชายเพียงคนเดียวก็พลักให้นางต้องสลัดความคิดนั้นทิ้ง แล้วคิดหาแผนการกำจัดเสี้ยนหนามทันที!




“ปล่อยให้คิดและตัดสินใจเอาเอง มันโตแล้ว ถึงเวลาที่คุณต้องปล่อยลูกได้แล้ว”  นักธุรกิจใหญ่ว่า พร้อมทั้งโอบร่างบางของภรรยาเข้ามากอดอย่างปลอบประโลม  แม้ในใจลึกๆจะอดเสียดายที่ไม่ได้อุ้มหลาน แต่ก็เป็นความเสียใจเล็กๆเท่านั้น
คุณหญิงของบ้านทำได้เพียงพยักหน้ายอมรับแล้วกอดตอบร่างของของสามี แต่ในใจนั้นยังเต็มไปด้วยความรังเกียจและกีดกันในตัวของภัสดาอย่างล้นหลาม หญิงสูงวัยมาดหมายไว้ในใจอย่างเต็มเปี่ยมว่าจะต้องกำจัดตัวต้นเหตุให้ออกไปจากชีวิตของลูกชายให้ได้ นางจะไม่ยอมแพ้เด็กไม่รู้หัวนอนปลายเท้าอย่างภัสดาเป็นอัดขาด! 





.
.
.
.
.





บรรยากาศยามเช้าภายในห้องนอนของศิขรินทร์ที่ภัสดาอาศัยรวมอยู่ด้วยนั้น ช่างเงียบสงบเหมาะสมกับช่วงเวลานอนเสียจริงๆ ร่างโปร่งบางค่อยรู้สึกตัวขึ้นมาอย่างช้าๆ และสำนึกแรกที่ตนสัมผัสได้คือลมหายใจอุ่นร้อนของใครคนหนึ่ง ริมฝีปากบางคลี่ยิ้ม พร้อมทั้งค่อยๆยกท่อนแขนแข็งแรงของคนด้านหลังออกไปช้าๆ เพราะไม่อยากไปรบกวนการนอนของอีกฝ่าย และเมื่อหลุดออกมาได้ร่างโปร่งบางก็ลุกยืนพร้อมทั้งบินท่อนแข็งขับไล่ความเหมื่อยจนพอใจ และสิ่งสุดท้ายที่ไม่ลืมตอนตื่นนั่นก็คือ




“เผือกรัก เผือกหลง”   ร่างโปร่งบางก้มลงไปกระซิบใกล้ๆใบหูของคนนอนหลับ พร้อมทั้งกดจุ่มผิตแผ่วเบาลงไปบนแก้มสาก รอจนคนบนเตียงขยับตัว ภัสดาจึงผละออกมา รอดูว่าคนบนเตียงจะตื่นหรือว่านอนต่อ




“ตื่นเช้าจังเลยครับ”  มือหนายกขึ้นมาจากเตียงปัดป่ายไปมา และเมื่อเจอกับฝ่ามือบางก็จับเอาไว้และบีบเบาๆ




“วันนี้มีงานสำคัญ....มึงนอนต่อเลยก็ได้ ตีห้าอยู่เลย”   ปากบอกว่าให้อีกฝ่ายนอนต่อแต่มือมืออีกข้างกลับคว้าหมอนข้างที่อยู่ใกล้ๆฟาดลงไปยังร่างหนาที่นอนเป็นเป้านิ่งอย่างแรง เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่โต้ตอบภัสดาก็ยิ่งออกแรงฟาดให้หนักยิ่งขึ้นไปอีก ทำเอาท่านประธานของ อินทราทิพย์กรุ๊ปต้องยอมแพ้ ลุกขึ้นมานั่งงัวเงียอย่างเสียมิได้




“ทำไมคุณโหดร้ายกับผมขนาดนี้เนี่ย”   ศิขรินทร์ไม่ว่าเปล่าออกแรงกระชากร่างโปร่งบางที่ยืนหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจหวังจะให้ล้มลงมาซุกแผงอกล่ำ แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะรู้ทันก็เลยโดนทุบไปที่ไหล่หนาสองถึงสามที และน้ำหนักที่ทุบลงมาแต่ละก็ทำเอาศิขรินทร์ต้องร้องโอ๊ย! เพราะมันเจ็บจริงๆ




“ถ้าไม่โหดก็เอาเผือกขี้เรื้อนไม่อยู่ โหดๆอย่างนี้แหละดีแล้ว!!”   ศิขรินทร์ถึงกับหลุดเสียงหัวเราะ นอกจากตัวเองจะมีฉายา ‘เผือก’ แล้ว ยังมีคำว่า ขี้เรื้อนห้อยท้ายตามมาด้วยอีก นับถือนายช่างใหญ่เขาจริงๆ ไอ้เรื่องตั้งชื่อตั้งฉายานี่งานถนัดเขาเลยล่ะ




“ไม่ต้องโหดมากก็ได้ แค่นี้ผมก็ไปไหนไม่รอดอยู่แล้ว” 




“น่าสงสารชะตาชีวิตของเผือกจริงๆ”  คราวนี้ศิขรินทร์หัวเราะออกมาอย่างไม่มีกั๊ก มาดนักธุรกิจหล่อเข้ม สุขุมนิ่งเงียบ ถอดวางเก็บไว้อยู่ใต้เตียง เหลือเพียงผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งที่วางหัวใจไว้ในกำมือของ ภัสดา พิชัยภักดี




“แล้วเมื่อไรจะยอมเผือกล่ะครับ”   ทำเอาร่างโปร่งที่ยืนอยู่นิ่งงันขึ้นมาทันที ก็บอกแล้วคนอย่างศิขรินทร์น่ะไม่ว่าจะพูดเรื่องอะไรอยู่ มันจะวกกลับเข้ามาเรื่องนี้ได้อย่างเนียนๆ แถมมันยังไม่อายอีกต่างหาก พูดขึ้นมาหน้าตายเฉย




“ก็........................เหอะน่า! มันยังไม่ถึงเวลา”




“คุณไม่ไว้ใจผมเหรอ” 




“ไม่ใช่ว่าไม่ไว้ใจ แล้วไม่ต้องเก็บเอาไปคิดเล็กคิดน้อยแล้วแอบงอนเลยนะ ที่ไม่ยอมไม่ใช่เพราะไม่ไว้ใจ แต่มันยังไม่ถึงเวลา รอให้ผ่านเรื่องวุ่นๆไปได้หมดก่อน ตอนนั้นจะเอาริบบิ้นมัดตัวเองขึ้นเขียงให้มึงเชือดเลย”   




“จะรอนะครับ”




“เผือกเคยได้ยินเพลงนี้ป่ะ?”   ภัสดาล้มตัวนั่งบนตักของศิขรินทร์พร้อมทั้งโอบลำคอหนาไว้อย่างออดอ้อน ทำเอาท่านประธานถึงกับตาพร่าเพราะกิริยาน่ารักๆของอีกฝ่าย นานๆครั้งนายช่างจะถอดความโหดแล้วสวมบทกระต่ายน้อยซักที




“เพลงอะไรครับ?”      ดวงตาคมเข้มมองโครงหน้าเรียวสวยของคนรักด้วยแววตาที่รักใคร่เกินจะบรรยายได้




“จะขอก็รีบขอ อย่ารอให้ถึงปีหน้า.....”  ร้องเพลงใส่ทำนองเรียบร้อยจนเสร็จ เจ้าตัวก็ลุกขึ้นเดินผิวปากเข้าห้องน้ำอย่างสบายอกสบายใจ ทิ้งให้คนด้านหลังที่นั่งนิ่งไม่ไหวติงเพราะนึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะร้องเพลงจีบ เมื่อสติเข้าร่างอย่างสมบูรณ์แบบ ศิขรินทร์ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอีกครั้ง พร้อมทั้งเสียงดังเพื่อให้คนในห้องน้ำได้ยินอย่างเสียงดังชัดเจน




“ไปหาแม่ยายวันนี้เลยไหมที่รัก!!!”








 “แน่ใจนะ.....จะไม่เปลี่ยนใจแน่นะ”   ภัสดาเงยหน้ามองคนที่ถามประโยคเดิมซ้ำไปซ้ำมาแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะศิขรินทร์ถามประโยคนี้ซ้ำไปซ้ำมาจนแทบจะนับไม่หวาดไม่ไหวแล้ว ไมรู้ว่าเจ้าตัวจะกลัวอะไรกันนักกันหนา เขาก็แค่อยากจะไปทำความรู้จักกับแม่ของแฟนก็เท่านั้นเอง ไม่เห็นมีอะไรต้องน่ากังวล




“แน่ใจโว้ยยยยยยยยยยย ......เผือกมึงถามกลับไปกลับมารอบที่ สามสิบสองแล้วนะ เปลี่ยนคำถามบ้างอะไรบ้าง”   ร่างสูงเดินมานั่งข้างๆคนรัก พร้อมทั้งโอบเอวบางเข้ามาปะชิดตัว ริมฝีปากหนากดลงบนศีรษะทุยสวยของอีกฝ่าย สูดกลิ่นแชมพูหอมหวานเข้าปอดเต็มรัก พร้อมทั้งโอบร่างโปร่งบางโยกไปมาอย่างเอาใจ และนั่นก็ทำให้นายช่างใหญ่คลายความหงุดหงิดลงไปได้บ้าง




“ก็กลัวว่าพีทจะเปลี่ยนใจ....คุณไปบ้านผมน่ะดีแล้ว จะได้สนิทกับแม่และพ่อผมเยอะๆ”   ศิขรินทร์หมาดหมายไว้ในใจของการไปเยือนครั้งที่สองจองภัสดาอยู่ไม่น้อย เพราะถ้าหากเจ้าตัวไปบ่อยๆ ช่องว่างระหว่างวัยก็คงจะลดลง และอีกไม่นานแม่และแฟนก็คงเลิกทะเลาะกัน ถึงแม้อุโมงค์แห่งความฝันจะลิบลี่ แต่ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ เพราะฉะนั้นการที่ภัสดาจะไปคลุกอยู่ที่บ้านของ อินทราทิพย์ก็ดีแล้ว!!




“ไม่เปลี่ยนใจหรอกน่า! ภัสดาพูดคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว รีบๆแต่งตัวไปทำงานได้แล้ว เดี๋ยวจะสาย”  ร่างบางพูดเสร็จ ก็ลุกขึ้นจากเตียงแล้วฉุดมือหนาศิขรินทร์ให้ลุกออกจาเตียงเช่นกัน นายช่างใหญ่ดันแผ่นหลังกว้างให้เข้าไปยังห้องแต่งตัวที่อยู่ด้านข้าง ส่วนตัวเองเดินมาเช็คความเรียบร้อยของเครื่องแต่งกาย จะพบคุณหญิงวิจิตตราซักทีมันต้องแต่งแบบไม่ธรรมดา เพราะเดี๋ยวจะไม่โดนใจผู้เป็นแม่สามี




“ไปในคอนเซปต์เด็กอู่น่ะดีแล้ว มันจะได้สมน้ำสมเนื้อ”  ภัสดาเลือกใส่กางเกงยีนต์ตัวเก่งสมัยมหาลัยที่มีรอยขาดวิ่นเพราะอายุการใช้งาน และเสื้อยืดสกีนลายเท่ห์หนึ่งตัว เมื่อมองตัวเองในกระจกแล้วก็อดตัวเองไม่ได้ ‘อะไรจะหล่อปานนั้น’
ภัสดานึกย้อนไปถึงมารดาผู้สูงศักดิ์ของคนรักแล้วนึกเหนื่อยใจ ไม่รู้วิธีที่ตนคิดขึ้นมานี้จะได้ผลหรือเปล่า เพราะจากที่พอรู้ๆมา มารดาของศิขรินทร์นั้นค่อนข้างจะเลือกลูกสะใภ้อยู่พอสมควร ดูทั้ง ฐานะ การศึกษา หน้าตา การวางตัว และอย่างอื่นอีกมากมาย และในความคิดของภัสดาแล้วผู้หญิงอย่างนั้นถ้าจะหาได้จากโลกนี้คงจะมีอยู่ประมาณสิบคนจากประชากรทั่วโลก จะให้สวยสมบูรณ์แบบไม่หมดเสียทุกอย่างมันคงจะหายาก  แต่ก็ขอบคุณความเลือกมากของคุณหญิงแม่ที่ทำให้ศิขรินทร์โคจรมาเจอกับภัสดา




“แน่ใจนะว่าจะไปชุดนี้?”   ศิขรินทร์มองกางเกงยีนต์แล้วไล่สายตาขึ้นไปเรื่อยๆจนไปถึงเสื้อยืดคอวีสกีนลายแล้วต้องถอนหายใจ ใจอยากจะให้ใส่สูทเข้าไปด้วยซ้ำเพราะมารดาของตนไม่ชอบคนที่แต่งตัวไม่เรียบร้อย แต่ดูเหมือนว่าบอกไปภัสดาคงไม่ทำตาม คงต้องปล่อยเลยตามเลย




“ชุดนี้แหละ หรือจะใส่ชุดช่างฟิตไปดี”   




“อย่าเลยครับ!! ใส่ชุดนี้ไปน่ะดีแล้ว”  กลัวใจนายช่างจะกลับขึ้นไปเปลี่ยนชุด ขืนไปชุดนั้นอีกรอบ มีหวังคราวนี้คุณหญิงอาละวาดแน่ๆ




“กูหล่อใช่ไหมล่ะ?”   




“น่ารักครับ”  ศิขรินทร์ว่าพร้อมทั้งส่งยิ้มให้ แต่ดูเหมือนว่าคำตอบจะไม่โดนใจเจ้าของอู่สักเท่าไร




“ทำไมไม่ให้ผมไม่ส่ง ขับมอเตอร์ไซค์ไปมันอันตราย”  ศิขรินทร์เอ่ยถาม ระหว่างที่ทั้งสองกำลังลงลิฟต์ไปยังที่จอดรถด้านล่าง




“ไม่อันตรายหรอกน่า เปิดไฟใส่หมวก!”   และท่าทางเอาจริงเอาจังของอีกฝ่ายทำให้ศิขรินทร์ต้องเก็บคำพูดคัดค้านเอาไว้ เพราะลองให้เจ้าตัวตั้งมั่นในสิ่งใดแล้ว ต่อให้เอาช้างทั้งโคลงมาฉุดก็ไม่อยู่ 




“ทำไมคุณดื้อจังเลยนะพีท”   ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะเอ่ยจบประโยค ฝ่ามือบางของคนด้านข้างก็ลอยฝ่าอากาศมาปะถะแผ่นหลังหนาเข้าอย่างจัง ภัสดาส่งยิ้มหวานที่เคลือบด้วยยาพิษให้คนรัก พร้อมทั้งกดน้ำหนักนิ้วลงไปบนท่อนแขนแข็งแรง ทำเอาท่านประธานใหญ่ถึงกับหน้าถอดเสีย ส่งยิ้มประจบคนข้างๆแทบจะไม่ทัน




“ใครดื้อนะเผือก พูดอีกรอบซิ”




“ไม่มีครับ ไม่มีใครเลย เมื่อกี้คุณอาจจะหูฝาดไป”  เมื่อได้ยินคำตอบอันน่าพอใจแล้ว ภัสดาก็ปล่อยเล็บออกจากท่อนแขนทันที ศิขรินทร์ลูบแขนตัวเองไปมาหวังจะให้คลายความเจ็บปวด จะร้องโอดโอยเรียกความสงสารก็ไม่ได้เพราะตัวเองเพิ่งก่อเรื่องเอาไว้ ท่านประธานใหญ่จึงทำได้เพียงส่งยิ้มอย่างลุแก่โทษไปให้คนร่างบางที่กุมอำนาจใหญ่อยู่เป็นเนื่องๆ





“ไปนะ........”    ภัสดาเอ่ยแล้วบิดรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจออกไป  ศิขรินทร์มองตามแผ่นหลังบางจนลับสายตา ในใจภาวนาให้ทุกอย่างออกมาในทางที่ดี และหวังว่ามารดาของตนจะรักและเอ็นดูภัสดาขึ้นมาสักนิด





.
.
.
.





“แกจะมาทำไมอีก!!”  นี่คือประโยคที่คุณหญิงใหญ่ประจำบ้านเอ่ยต้อนรับแขกกิติมาศักดิ์ แต่ดูเหมือนว่าแขกจะไม่สะทกสะท้านหรือหวั่นเกรงแต่อย่างใด อีกทั้งยังส่งยิ้มหวานกลับไปให้ผู้สูงวัยอีกต่างหาก




“สวัสดีครับคุณแม่ แหม....กล่าวต้อนรับซะน่ารักเลยนะครับ ไม่ต้องลำบากให้คุณแม่เดินมารับผมถึงหน้าประตูก็ได้ครับ”   นายช่างใหญ่ทำหูทวนลม พร้อมทั้งกล่าวทักทายผู้สูงวัยอย่างอารมณ์ดี โดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะมองตนด้วยสายตาอาฆาตเพียงใด




“ใครแม่แก!! ฉันมีลูกคนเดียว!”   




“แม่แฟนก็เหมือนแม่ผมน่ะแหละครับ”   คำว่า แฟน ที่ศัตรูคู่แค้นพูดออกมา กระแทกใจผู้สูงวัยเข้าอย่างจัง ความทรงจำไหลย้อนเข้ามาเป็นฉากๆ ภายในใจร้อนละอุเต็มไปด้วยความรังเกียจ อยากจะเป็นลมวันละหลายสิบรอบ




“เถียงกับแกไปมันก็เสียน้ำลายเปล่า ฉันจะถามอีกครั้งว่าแกมาทำไม!”




“ก็ผมคิดถึงคุณแม่น่ะซิครับ...มาเหนื่ยๆ ขอเข้าไปกินน้ำซักแก้วสองแก้วหน่อยนะครับ”  ไม่ต้องรอให้เจ้าของบ้านอนุญาตเพราะภัสดาอนุญาตตัวเองเสร็จสรรพ ถอดรองเท้าแตะไว้หน้าประตูบ้านและเดินเข้าไปทันที โดยไม่ฟังเสียงทัดทานจากเจ้าของบ้านที่ส่งเสียงไล่เลยแม้แต่น้อย   




“ฉันไม่อนุญาตแกให้เข้าไปในบ้านฉันออกไปเดี๋ยวนี้นะ!......ไปเรียก รปภ มาลากไอ้คนนี้ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้!”  คุณหญิงวิจิตตราเดินมาขวางภัสดาเอาไว้ พร้อมทั้งออกคำสั่งกับเด็กรับใช้ที่กรูกันมาดูเหตุการณ์อย่างสนอกสนใจ




“เอะอะเสียงดังอะไรกันแต่เช้าน่ะคุณหญิง”  ประมุขของบ้านเดินตามเสียงลงมาจากชั้นบน และเมื่อเห็นผู้มาเยือนเต็มตา คุณศิระก็ยิ้มกว้างขึ้นมาทันที




“สวัสดีครับคุณลุง”  ภัสดายกมือไหว้บิดาของศิขรินทร์พร้อมทั้งส่งยิ้มให้เพราะรู้จักกันเป็นอย่างดี คุณศิระเอารถเต่าโบราณรุ่นเดอะไปซ่อมที่อู่ของตนเป็นประจำ และด้วยความที่รักรถโบราณเหมือนๆกัน ทำให้ช่วงห่างระหว่างวัยลดน้อยลงจนทำให้สนิทกันในที่สุด




“มาทำอะไรแต่เช้าล่ะเจ้าพีท”   




“มาเยี่ยมคุณป้าน่ะครับ คุณลุงสบายดีนะครับ”   คุณหญิงวิจิตตราได้ยินถึงกับเนื้อเต้น เพราะเมื่อกี้ศัตรูตัวฉกาจเพิ่งเรียกนางว่า คุณแม่ ไปหยกๆ แต่กลับลำมาเรียกคุณป้าเพื่อเอาหน้าเสียอย่างนั้น คิดแล้วพาลให้เจ็บใจดูเหมือนว่า ได้เด็กเถื่อนมันจะร้ายไม่ใช่เล่น




“สบายดี.......แล้วไปรู้จักกันตอนไหน”    คุณศิระถามภัสดาเสียงฉงนพร้อมทั้งมองแขกและภรรยาสลับไปมา




“ก็มันนี่แหละค่ะที่เป็นแฟนของเจ้าศิ!”




“เรื่องจริงเหรอเนี่ย เป็นเจ้าพีทเองหรอกเหรอ.....คนกันเองทั้งนั้น”   คุณศิระเอ่ยด้วยน้ำเสียงยินดี วางใจไปเปราะหนึ่งที่รู้ว่าลูกชายมีแฟนเป็นเด็กหนุ่มที่ตนให้ความชื่นชมเพราะความสามารถของอีกฝ่าย




“น้องไม่คนกันเองกับคุณพี่หรอกนะคะ น้องรับไม่ได้และไม่วันรับได้เป็นอันขาด!!”  ผู้สูงวัยประกาศกร้าวแล้วเดินกระแทกเท้าปึงปังขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน ปล่อยให้คุณศิระและภัสดามองตามหลังด้วยสายตาที่แปลไปคนละอย่าง คุณศิระเหนื่อยหน่ายใจในความเจ้ายศเจ้าอย่างของภรรยา แต่ในขณะที่ภัสดากำลังยิ้มเบิกบานอยู่ภายในใจ แม่ผัวแซบๆอย่างนี้ นี่แหละที่ไอ้พีทต้องการ




“ต้องขอโทษแทนภรรยาลุงด้วยนะที่พูดจาไม่ดีซักเท่าไร”   คุณศิระ หลังจากที่ศรีภรรยาประกาศก้องเสร็จ ประมุขของบ้านก็พาแขกกิตติมาศักดิ์มาหลังรับลมที่ใต้ต้นไม้ใหญ่หลังบ้าน




“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่โกรธอยู่แล้ว ผมเข้าใจว่าคุณป้ายังคงรับไม่ได้ ผมผิดเองครับ”   ภัสดาพูดเสียงเศร้า พลางก้มหน้าลงเรียกคะแนนสงสารได้เต็มสิบ




“ไม่มีใครผิดหรอกนะ เรื่องของความรักมันห้ามกันไม่ได้ ถึงแม้ลุงจะเสียดายที่ไม่ได้อุ้มหลาน แต่ลุงไม่เสียใจที่ลูกมีแฟนเป็นผู้ชายหรอกนะ เขาโตแล้ว เขามีทางเดินของเขา”   ผู้สูงวัยพูดเสียงเด็ดเดี่ยว ทำเอาภัสดาอดที่จะศรัทธาในตัวของอีกฝ่ายไม่ได้ เพราะมีพ่อที่เก่งและแกร่งอย่างนี้ซินะศิขรินทร์ถึงประสพความสำเร็จในชีวิตการงานอย่างล้นหลาม ดีแล้วที่ไม่เอาแบบมาจากแม่ไม่งั้นล่ะก็ ไม่อยากจะคิด แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่ศิขรินทร์รับมาจากมารดาเต็มๆ นั่นก็คือ ความเอาแต่ใจและความดื้อรั้น พอเจ้าตัวอยู่ในโหมดนี้ทีไร ภัสดาจะต้องปวดหัวทุกที




“พีทรู้ไหม วันที่เจ้าศิมันเดินมาสารภาพกับลุงว่ามันชอบผู้ชาย ลุงโมโหมากก็เลยต่อยหน้าหล่อๆของมันไปซักหมัดสองหมัด.....”




“ผมไม่เคยรู้”  ภัสดาพูดเสียงเบา ไม่เคยรับรู้ว่าศิขรินทร์จะเอาเรื่องนี้มาบอกบิดาของตัวเอง ความตื้นตันใจหลั่งไหลออกมาอย่างท้วมท้น ไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะทำเพื่อเขามากถึงเพียงนี้




“มันคงมีเหตุผลของมัน ........” 




“ผมก็รักลูกชายของคุณลุงมากเช่นกันนะครับ...ผมขอโทษที่ทำให้ลุงไม่ได้อุ้มหลาน แต่ผมขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะครับว่าผมจะไม่มีวันเลิกกับศิขรินทร์เด็ดขาด นอกเสียจากว่าเขาจะหมดรักผม”  ภัสดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง ในเมื่อเข้ามาถ้ำเสือแล้วไม่วันถอยเด็ดขาด ออกปากรับสารภาพไปอย่างลูกชายไปเลย เพราะเรื่องมันก็เดินมาถึงตรงนี้แล้ว




“เก็บประโยคนี้ไว้บอกกับมันนะ...............”
ทั้งสองคนนั่งคุยแลกเปลี่ยนความคิดกันอยู่นานสองนาน จนเวลาล่วงเลยมาถึงเที่ยงวัน คุณศิระขอตัวขึ้นไปพักผ่อนก่อนไปท่านได้อนุญาตให้ภัสดาเดินสำรวจบ้านได้อย่างเต็มที่เพราะไหนก็เป็นทองแผ่นเดียวกันแล้ว นายช่างใหญ่ขอบคุณยกใหญ่และคำตามคำอนุญาตทันที




“ลุงรถเป็นอะไรเหรอครับ”  ภัสดาเดินไปถามชายชราที่นั่งจดๆจ้องๆรถมอเตอร์ไซค์รุ่นเก๋าอยู่




“มันสต๊าทไม่ติดน่ะคุณ”  ชายชราเอ่ยพร้อมทั้งใช้มือเหี่ยวย่นของตนเองลูบไล้เครื่องยนต์ไปมา




“เดี๋ยวผมจัดการให้ ลุงออกมานั่งพักตรงนี้นะ”  และเมื่อได้อุปกรณ์แต่งครบชุด ภัสดาก็ลงมือตามความถนัดของตนเองทันที โดยมีเด็กรับใช้ภายในบ้านต่างมารุมล้อมจดๆจ้องกันอย่างสนใจ




“น้ำค่ะคุณพีท”    นก เด็กรับใช้วัยสิบแปดยื่นแก้วน้ำเย็นเชียบไปให้แขกคนสำคัญ อะไรหลายๆอย่างในตัวของภัสดาทำให้เด็กสาวชื่นชมและอดที่จะยกย่องไม่ได้ ถึงแม้คุญหญิงจะไม่ชื่นชอบในตัวของอีกฝ่ายก็เถอะ แต่จะมีแขกคนไหนกันที่ยอมมาช่วยคนขับรถแต่งรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจอย่างนี้




“ชื่ออะไรล่ะเรา”   ภัสดายกน้ำขึ้นดื่มแล้วถามชื่อของอีกฝ่าย มองแวบเดียวมันช่างให้โดนใจ จะมีผู้หญิงซักกี่คนจะที่เหมาะสมกับไอ้มะขามขนาดไหน




“ชื่อนกค่ะคุณพีท แหะๆ หนูขอโทษที่มองนานไปหน่อย”




“ไม่เป็นไรๆ เรียกฉันว่าเฮียพีทก็ได้นะ”  ภัสดาส่งแก้วน้ำให้อีกฝ่ายกลับคืนแล้วลงมือซ่อมรถต่อ ทิ้งให้เด็กสาวนั่งนิ่งอึ้งอยู่กับที่ไม่ไหวติงไปไหน จนนายช่างใหญ่ต้องบอกให้ไปทำหน้าที่ของตัวเอง ก่อนไปหญิงสาวก็ไม่วายพูดขอบคุณเสียยกใหญ่




“บ้าๆบอๆ อย่างนี้แหละเหมาะสมกับไอ้มะขามที่สุด”
 







๐ มันสั้นก็ขออภัยนะ ^^ เบลอๆไปต้องขออภัย
๐ ดูเหมือนว่ามันจะเข้มข้นขึ้นไปทุกที
๐ อย่าคาดหวังกับนิยายเรื่องนี้เลย 55555555555555+
๐ อ่านแล้วเม้น กด+ กดเป็ด เพื่อเป็นแรงใจด้วยนะคะ ^^



ทวิตเตอร์นักเขียนนะคะ http://www.twitter.com/muayyunho  @muayyunho

และติดตามข่าวสารนิยายทุกเรื่องของนักเขียนได้ที่นี้นะคะ https://www.facebook.com/pages/Chocolate-Love-Fan-Club/255241697823084

รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~

[Þrestigë]

ชอบนายเอกเรื่องนี้จัง เอาใจไปเล้ย ยย ย >< ,,

มีกระซิบเป่าหูด้วยเฮ้ย ฮ่าๆๆ

[เฉาก๊วย]

พีทช่างเป็นนายเอกที่รักนวลสงวนตัวซะจริงๆ น่าชื่นชมมากๆ (  กัดฟันพูด)

[choijiin]

น้องพีทจ๋าสู้เค้านะจ้ะ
 
แม่ผัวแรงๆแบบนี้แหละคนอ่านก็ชอบเหมือนกัน
แบบว่าอ่านแล้วมันคันมือ คันเท้าดีนะคะ
 
พี่คนอ่านเชื่อมือน้องพีทอยู่แล้ว
ว่าจะต้องจัดการได้
ขนาดลูกชายยังหัวปักขนาดนี้
คุณแม่ก็ไม่ยากหรอกเนอะ
 

[MiSS-U]

เอาใจช่วยช่างฟิตหน้าหวานให้ผ่านด่านแม่สามีได้เร็วๆ

 

[minyoung]

มาอ่านต่อ แล้วเหตุผลของมันคืออะไรเนี่ย รอตอนต่อไป

[palm-metto]

นายช่างใหญ่ เจ๋ง อยู่แล้ว
 
ต้องทำได้แน่..

สู้ ๆ นะจ่ัะ
 

[K2KARN]

จริงแล้วเนี่ย พีทมีแบคอัพเป็นคุณพ่อซะอย่าง มาวินอยู่ล่ะ
เพราะพ่อตาคงให้ผ่านฉลุย ฮ่าๆๆ แล้วยังเข้าไปทำคะแนนเด็กรับใช้ในบ้านอีก
เหลือแต่แม่สามีแล้วล่ะ 

[thanatphon]

 

[รักทุกฤดู]

แอร๊ยยยยย  แอร๊ยยยยย แอร๊ยยยยย  รู้สึกว่าอยากอ่านยาวๆ เยอะๆ ^^"

[noy]

ขอบคุณ   และรอตอนต่อไป

[taem2love]

ปัญหาแม่สามีกับลูกสะไภ้มันอยู่ในนิยายไทยทุกยุคทุกสมัยจริงๆแม้ในนิยายวายก็ยังมีกะเขาบ้าง มาแบบสั้นๆไม่เป็นไรแต่ขอให้มาบ่อยได้ไหม การรอคอยมันทำให้ขาดใจ....(เว่อ)

[Horizon]

 
+1

[pochu52]

กวาดหัวใจคนบ้านพี่ศิไปหมดแล้ว เหลือแต่คุณแม่คนเดียว สู้ๆ นะน้องพีท ^^

[qq_oo]

พีทสู้ๆๆๆ เอาชนะใจแม่สามีให้ได้น่ะ

[saotome]

ฮุ ฮุ พีทมีความหวานด้วยนะเนี่ย
จริงๆแล้วก็อยากให้พีททำดีๆกับแม่ศิบ้างเพื่อจะอ่อนใจ 

[aoihimeko]

สู้ๆนพีท

[¡ииσcэиτ]

คุณนายแม่แรงส์ VS ลูกสะใภ้สุดแซ่บ

[Bowbonk]

 

[naiin]

                          จะจับคู่ให้มะขามอีกสิท่า

[greensnake]

สมน้ำสมเนื้อดีนะเราว่า ต่างคนต่างไม่ยอม
แต่กลับถูกใจคุณพ่อ คนกันเองนี่เอง
เอาใจช่วยพีทอีกแรง คู่นี้แซ่บจริงๆ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[ladyzakura]

แม่ยายแซ่บ แต่ลูกสะใภ้แซ่บกว่าเยอะ! ฮ่าๆๆๆ

[gookgik]

พีทมีท่องมนต์ใส่คุณเผือกด้วย แต่แค่นี้คุณเผือกก็ทั้งรักทั้หลง เกรงใจยกให้เป็น No.1 ในหัวใจแล้ว

พีทซื้อใจคนในบ้านศิอย่างน้อยๆ ตอนนี้ก็มีคุณพ่อ และคนในบ้านที่อยู่ข้างพีทแล้ว   มีการหาคู่ให้ลูกน้องคู่ใจตัวเองด้วย นี่ถ้าน้องนกเป็นแฟนกับมะขามจริง  เหมือนยิงปืนใส่นกนัดเดียว  นกก็ได้เป็นแฟนกับมะขาม แถมยังเป็นสปายบอกความเคลื่อนไหวของคุณหญิงไปในตัว   เฮียพีทสุดยอด


กดน้องเป็ดพร้อม คนเขียน มาต่อสั้นๆ แต่มาต่อบ่อยๆ อย่าหายไปนานนะคะ

[CarToonMiZa]

ขิงก็ราข่าก็แรงอิอิ

กดบวกแถมเป็ด

[wisky]

ขำพีทอะตอนท่องคาถาให้เผือกรักเผือกหลง :m20:อย่างนี้เองศิถึงได้อยู่ในอุ้งมือพีทตลอด ส่วนเรื่องว่าที่แม่สามีก็เป็นเรื่องธรรมดาเชื่อว่าพีทรับมือไหวอยู่แล้ว
ปล.+1ให้ความน่ารักของพีทและ+เป็ดให้กับความจริงใจของคุณศิ

[nongrak]

พีทไม่ต้องร่ายคาถาศิก็ทั้งรักทั้งหลงอยู่แล้ว
อย่างนี้ต้องไปเป่าแม่แฟนนะ เจอหน้าไม่ได้ไล่ทุกที

+1+เป็ดให้ค่ะ

[seaz]

จะจับคู่ให้เด็กเหรอครับคุณพีท ^^