หัวข้อ: | สะใภ้เถื่อน ™|By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษ P.145 นิรันดร์ (05/05/59)

[CarToonMiZa]

คิดถึงจังเลยยยยยยยย

[Der Adler]

พีทสู้ๆๆๆ
แต่พีทจร้าคาถาเนี้ยคิดได้ไง  เท่านี้ศิก็หลงอยู่แล้วววนะจ๊ะ 
ชอบพีทมากเลยอ่ะ เดี๋ยวนี้จะกลายเป็นแม่สื่อด้วยหรอจ๊ะ

จะรอฉากที่คอยปะทะกับแม่ย่านะ(คงมันส์น่าดูเลย)
เป็นกำลังใจให้จร้า

[ขนมสัมปันนี]

ยังรอสะใภ้อยู่นะ

[yuyie]

  เผือกรักเผือกหลง

[oomossoo]

อ๊ายยยย

หลงช่างฟิตพี่พีต

ไม่ไหวร้าววว
ไว้จะมาอ่านต่อ คิคิคิ

[punchnaja]

เจอคู่ปรับกินกันไม่ลงกิงๆ55555555

[mulli]

 

[♥Täsinä→l3€LL♥]

รออยู่นะคะ

[ขนมสัมปันนี]

รอครับ

[seraty]

 :call:รอ รอ นอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ :call:

[boylove_yj]

ทุกคนใจเย็นๆ กำลังปั่น 

[Jele_like]

ปู่ เสื่อ รอ น่ะ คัฟ.........

[boylove_yj]

บทที่ 37





สะตอภาคใต้






“มาล่อลวงอะไรคนใช้บ้านฉันล่ะ”  เสียงที่ดังมาจากด้านหลังเรียกให้ภัสดาและสาวใช้คนอื่นๆรวมไปถึงนกต้องหันไปมอง และเมื่อรู้ว่าเป็นคุณหญิงเจ้าของบ้าน สาวใช้คนอื่นๆก็ลุกขึ้นยืนแล้วแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเองทันที คงมีแต่นกเท่านั้นที่ยังคงนั่งดูภัสดาซ่อมรถอย่างตั้งอกตั้งใจ





“แกไม่มีอะไรทำเหรอนก?”   คุณหญิงวิจิตตราเอ่ยถามสาวใช้คนสนิท คงจะมีแต่นกคนเดียวเท่านั้นที่สนิทสนมกับเจ้านายทั้งสามมากที่สุด เพราะเป็นหลานของแม่นมที่เลี้ยงศิขรินทร์มาตั้งแต่เด็ก แต่ปัจจุบันท่านเสียไปแล้ว คุณศิระจึงรับนกมาอุปการะและส่งเสียให้เรียนจนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกแล้วจึงหยุดเรียน เพราะอยากมารับใช้ผู้มีพระคุณต่อตนเองอย่างเต็มที่ ซึ่งคุณศิระก็ไม่ว่าอะไร





“มีค่ะ แต่นกทำเสร็จหมดแล้ว ก็เลยมานั่งดูคุณพีทซ่อมรถตามี”





“รู้สึกว่าแกจะว่างเหลือเกินนะ หักเงินเดือนซักสามพันดีไหม”  พอได้ยินคำว่า ‘หักเงินเดือน’ สมองก็สั่งการไปยังขาทันที หญิงสาวลุกขึ้นยืนแล้วส่งยิ้มให้ภัสดาและคุณหญิงวิจิตรตราแล้วหันหลังเดินไปยังครัวทันที ตามีเจ้าของรถก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปทำสวนด้านหลังบ้าน จึงเหลือแต่ภัสดาและคุณหญิงวิจิตตราเท่านั้น





“คุณแม่ว่างเหรอครับ งั้นพอดีเลย มาช่วยผมหมุนน็อตหน่อยครับ” ภัสดาเงยหน้าถามมารดาของศิขรินทร์ที่กำลังยืนส่งสายตาอาฆาตให้ตนอยู่ พร้อมทั้งส่งยิ้มหวานไปให้อีกฝ่ายอย่างเป็นมิตร แต่ในใจนั้นเต็มไปด้วยความขบขัน เพราะใบหน้าของคุณหญิงวิจิตรตราตอนนี้ช่างเหมือนกับแม่ตัวอิจฉาในละครทีวีที่ศิขรินทร์ชอบเปิดไปเจอเสียจริงๆ ใจอยากจะพูดประโยคนี้เหลือเกิน ‘รับกระจกไปส่องสักบานไหมคุณแม่’……..





“ฉันเป็นเพื่อนเล่นเธอเหรอ”  ผู้สูงวัยเอ่ยเสียงเรียบ พร้อมทั้งส่งสายตาเหยียดหยามมองไปยังศัตรูหมายเลขหนึ่งอย่างไม่ชอบใจ





“คุณแม่จะเป็นเพื่อนเล่นผมได้ไงครับ คุณแม่ไม่เคยเตะตะกร้อกับผมเลยสักครั้ง”    ถ้าหากนัยน์ของผู้สูงวัยมีเข็มเป็นพันเล่มพุ่งออกมา ป่านนี้ลำตัวของภัสดาคงจะเต็มไปด้วยเข็มอย่างแน่นอน คุณหญิงวิตตรากำลังใช้ความพยายามอย่างมากระงับอารมณ์ที่กำลังเดือดปะทุอยู่ภายในอก  ไม่นึกไม่ฝันว่าผู้ชายท่าทางจองหองที่กำลังสนทนากับนางอยู่นี้กำลังจะก้าวเข้ามาเป็นสะใภ้ของบ้านอินทราทิพย์ แค่คิดก็รับไม่ได้แล้ว





“หยุดวาจาสามหาวสักที ทีฉันมานี่ก็เพื่อจะมาบอกให้แกออกไปจากบ้านได้แล้ว หมดเวลาที่แกมาเล่นสนุกแล้ว”





“รู้ได้ไงครับว่าผมหาวไปสามครั้ง คุณแม่นี่เก่งจริงๆเลยนะครับ ...ใส่ใจผมขนาดนั้นก็ไม่บอก”   





“ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร!”





“เป็นแม่ของแฟนผมครับ ข้อนี้ผมรู้ดี ไม่ต้องบอกซ้ำผมก็เข้าใจ” 




“ต่อให้แกเก่งมาจากไหนก็ตาม แต่บอกไว้เลยนะ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ฉันไม่มีวันยอมรับแกในฐานะลูกสะใภ้อย่างแน่นอน!”





ภัสดาลุกขึ้นยืนแล้วโยนประแจไปเก็บในกล่องโลหะที่อยู่ด้านข้าง เสียงโลหะกระทบกันดังสนั่นไปทั่วบริเวณ ผู้สูงวัยแอบสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็สงวนท่าทางไว้อย่างมีมาด  มือบางทั้งสองข้างของภัสดาเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำมันเครื่อง ชายหนุ่มจึงใช้กางเกงยีนต์ที่ตนนุ่งมาเป็นผ้าเช็ดมือไปเสียเลย เมื่อสำรวจว่าสะอาดพอประมาณแล้ว ท่อนขาเรียวยาวก็ก้าวออกไปเผชิญหน้ากับมารดาของศิขรินทร์อย่างช้าๆ





ตาสบตา อย่างไม่มีใครยอมใคร ต่างฝ่ายต่างมั่นใจในท่าทางของตนเองอย่างเต็มที่





“อวดเก่งไปให้ตลอดนะ”   คุณหญิงวิจิตตราเอ่ยเสียงเข้มพร้อมทั้งใช้สายตาสำรวจดูภัสดาตั้งแต่หัวจรดเท้า ด้วยสายตาที่หยามเหยียดและดูถูกนักหนา





“ผมไม่ได้อวดเก่ง อวดจนที่ไหนหรอกครับ ผมก็มาของผมปกติ มีแต่คุณแม่นั่นแหละที่คิดมาก.... ก็อย่างว่าแหละครับ คนอายุมากๆก็มักจะเป็นอย่างนี้กันทั้งนั้น”





“หึ! ถึงแกจะเรียกฉันว่าคุณแม แต่รู้เอาไว้เลยนะว่าฉันจะไม่มีวันยอมรับแก!!”





“ผมไม่ได้ขอให้คุณแม่ยอมรับผมหรอกนะครับ  ทีผมมาที่นี้เพราะผมอยากให้คุณแม่และคุณลุงรู้เท่านั้นเองว่า สะใภ้ของอินทราทิพย์น่ะ ชื่อภัสดาเท่านั้นครับ!”





“แกอย่าหวังว่าแกจะได้เจ้าศิ เพราะฉันกำลังจะลูกชายฉันแต่งงานกับผู้หญิงที่เหมาะสมคู่ควรกับเจ้าศิ  รู้ไว้ซะ!!”    คำพูดของผู้สูงวัยสร้างแรงสั่นสะเทือนภายในจิตใจของภัสดาได้เป็นอย่างดี แต่นั่นมันก็เพียงเล็กน้อย ชายหนุ่มเลือกที่จะปัดผ่านไป เพราะมันไม่มีทางเป็นจริงอย่างแน่นอน





“สังคมไทยก็เลิกทาสไปตั้งนานแล้วนะครับ ทำไมคุณแม่ยังเอาระบอบเดิมมาใช้กับลูกชายตัวเองอยู่ ลูกนะครับไม่ใช่ทาส ที่จะจับให้ใครต่อใครก็ได้”   





“แกไม่ต้องมาสั่งสอนฉัน ลูกฉัน! ฉันรู้ดีว่าจะต้องทำอย่างไร!  แกมันคนนอก  คิดจะเข้ามาปอกลอกเอาสมบัติของเจ้าศิใช่ไหม”   ภัสดาผ่อนลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอกเหนื่อยใจ ฟังๆดูแล้ว บทสนทนามันช่างไปคล้ายคลึงกับแม่ผัวดาวร้ายในละครทีวีเหลือเกิน 




“ใครว่าผมเป็นคนนอกครับ ผมเป็นคนไทยต่างหาก”   





“แก!!”     ผู้สูงวัยกัดฟันกรอดอย่างอดกลั้น  มองดูหน้าของอีกฝ่ายแล้วเส้นประสาทจะขาดออกจากเสียเพราะความโมโหเสียให้ได้





“อ่ะๆๆ ใจเย็นๆครับคุณแม่ อย่าเพิ่งมาเป็นลมตอนนี้นะครับ กรรมการยังไม่ตีระฆังบอกว่าหมดยกเลย” 





“ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้เด็กบ้า!!”  ในเมื่อเถียงไปเท่าไรก็ไม่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้เลย ผู้สูงวัยจึงหันหลังเดินกลับเข้าไปยังตัวบ้านทันที ทิ้งให้ภัสดาที่มองตามหลังอดที่จะหัวเราะออกมาเสียมิได้




“ตลกชะมัด ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”   ร่างบางเปิดปากหัวเราะเสียงดังแกมขบขัน นึกไปนึกมา ตนก็รู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยที่ไปกวนอารมณ์ของคุณหญิงบ้านอินทราทิพย์เข้าให้ แต่จะทำไงได้ จะให้ยืนอยู่เฉยๆให้อีกฝ่ายเปิดปากด่าฉอดๆ มันก็ไม่ได้ เพราะคนอย่างภัสดาไม่มีคำว่า ‘ยอมคน’ แน่นอน ใครแรงมา ตนจะแรงกลับคืนไปเป็นสิบเท่า!





“ไม่โดนอะไรใช่ไหมคะคุณพีท”   นกเดินเข้ามาพร้อมกับตามี ชายหนุ่มพยักหน้าให้ทั้งสองคนแล้วบอกว่าไม่เป็นอะไร ตามีจึงเชื้อเชิญให้นายช่างใหญ่ซ่อมรถต่อ ซึ่งภัสดาก็ไม่ขัดข้องแต่อย่างใด ลงมือแต่งรถคู่ขายของผู้สูงวัยต่อทันที นั่งไปได้ไม่นาน สาวใช้สองคนก็เดินเอาน้ำส้มคั้นเย็นๆและขนมมาเสิร์ฟ









หญิงสาวเรือนผมสีทองมองรอดรั้วอัลลอยเข้ามายังบ้านอินทราทิพย์ คิ้วโก่งดังคันศรขมวดเข้าหากันตามแรงอารมณ์ที่กำลังเดือนปะทุอยู่ตอนนี้ ริมฝีปากอวบอิ่มที่เคลือบด้วยริปสติกสีแดงเม้มเข้าหากันอย่างสะกดกลั้นอารมณ์ แต่ไม่อย่างจะทำวิธีใดก็ไม่สามารถทำให้อารมณ์ที่กำลังเดือนอยู่ในตอนนี้บรรเทาลงไปได้เลย สเตฟานนี่ใช้ทุกวิธีที่จะเข้าไปยังบ้านของอดีตคนรัก แต่ไม่ว่าจะใช้หนทางใดมันก็ไม่สำเร็จซักที 





“ไอ้แกบ้า! ไม่เห็นหรือไงว่าฉันร้อน จะให้เข้าไปได้หรือยัง รู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร! ฉันเป็นแฟนของศิเจ้านายแกนั่นแหละ ถ้าฉันได้แต่งงานกับศิเมื่อไร ฉันจะไล่แกออกเป็นคนแรก!”  ถ้อยคำวาจาที่เอื้อนเอ่ยออกมา ถึงแม้จะฟังดูเป็นภาษาที่ไม่ค่อยชัดเท่าไร แต่ยามที่รักษาการอยู่หน้าประตูก็พอจะฟังออกว่า หญิงสาวแต่งตัวดีแต่ปากร้ายนั้นด่าตนว่าอย่างไร  แค่กิริยาท่าทางก็ไม่ผ่าน แล้วอย่างนี้ยังจะมาอ้างว่าเป็นแฟนกับลูกชายเจ้าของบ้าน ใครเชื่อก็คงโง่เต็มที!





“คงไม่ได้หรอกครับ คุณศิไม่อนุญาตให้ผู้หญิงวิกลจริตเข้าไปในบ้าน”    ผู้สูงวัยทำหน้าที่ของตนเองอย่างเคร่งครัด เพราะศิขรินทร์กำชับนักหนาว่าถ้าผู้หญิงคนนี้มา ห้ามให้เข้าไปในบริเวณบ้านเด็ดขาด ถ้าใครฝ่าฝืนหรือทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายบกพร่องจะโดนไล่ออกสถานเดียว





“แกว่าฉันบ้าเหรอไอ้แก่! ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้นะ”    สเตฟานนี่ชี้นิ้วด่ากราดอย่างระงับอารมณ์ไม่อยู่ หญิงสาวไม่สนว่ารถยนต์ที่วิ่งผ่านไปมาจะมองมาอย่างไร เพราะเธอสนอย่างเดียวว่าจะต้องเข้าไปในบ้านหลังนี้ให้ได้





“คงไม่ได้ครับ เพราะผมพูดไปตามสิ่งที่เห็น”     ผู้สูงวัยกล่าวอีกครั้งแล้วเดินกลับเข้าไปนั่งประจำการบริเวณป้อม โดยไม่สนว่าเสียงด่าตามหลัง การ์ดคนอื่นๆเดินออกมาดูสถานการณ์เพราะเสียงของหญิงสาวนั้นดังพอสมควร และเสียงยังดังไปถึงบริเวณสวนข้างบ้านที่ภัสดากำลังนั่งซ่อมรถอยู่ด้วย 





“ไอ้บ้า!! ไอ้แก่ไม่รู้เรื่อง แกไม่รู้หรือไงว่าฉันจะเป็นคุณผู้หญิงของบ้านนี้ แก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!”   ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้พ่นคำด่าออกไปอย่างที่ใจต้องการ ก็มีน้ำสาดมาจากทิศไหนก็ไม่รู้ สาดเข้าใส่ตัวของสเตฟานนี่เข้าอย่างจัง





“คนบ้าที่ไหนมาร้องขอส่วนบุญแถวนี้ล่ะเนี่ย”   ภัสดาเดินถือถังพลาสสติคออกมาใกล้ๆบริเวณรั้วที่สเตฟานนี่ยืนอยู่ ชายหนุ่มมองสารรูปของอดีตคนรักของศิขรินทร์ด้วยแววตาที่ฉาดชัดถึงความสมเพชเวทนา เสื้อผ้าที่ผู้หญิงคนี้แต่งมามองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าจงใจแต่งออกมาล่อเสือล่อตะเข้ และเมื่อมันโดนน้ำสาดเข้าไปอย่างนี้ยิ่งดูไม่ได้เข้าใหญ่ ไม่รู้ศิขรินทร์คบกับผู้หญิงคนนี้มาได้อย่าไร เพราะแค่ภัสดามายืนใกล้ๆขนาดนี้ยังไม่อยากสูดอากาศร่วมกันกับอีกฝ่ายเลยด้วยซ้ำ





“แก!!! แกเป็นคนสาดน้ำใส่ฉันเหรอ”    สเตฟานนี่มองถังที่อยู่ในมือของอีกฝ่ายก็รู้ได้ทันทีว่าใครที่กล้าสาดน้ำมาใส่ตน ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นเพราะไม่วาจะทางใดเธอก็แพ้ผู้ชายคนนี้ไปหมดเสียทุกทาง





“อ้าว! สวัสดีครับคุณสะตอภาคใต้ ไม่เจอกันนาน ยังไม่ตายอีกเหรอครับ เมื่อไรจะตายครับเนี่ย”   การ์ดและสาวใช้ที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่บริเวณนั้นต่างพากันกลั้นหัวเราะกันแทบไม่ไหว เมื่อได้ยินคำทักทายที่ภัสดาเอ่ยออกไป





“ไอ้บ้า!!  พวกแกรวมหัวกันแกล้งฉันใช่ไหม ฉันจะฟ้องศิ!”   





“ใครแกล้งคุณ...คุณเข้าใจผิดหรือเปล่าคุณสะตอภาคใต้ เมื่อกี้ผมกำลังซ่อมรถอยู่ ได้ยินเสียงเหมือนคนบ้ามาอาละวาดหน้าบ้าน ผมก็เลยออกมาดู  อีกอย่างถ้าจะเสียงไล่มันคงไม่ไป มันต้องใช้น้ำล้างพื้นไล่ แต่ดูเหมือนว่าน้ำล้างพื้นก็ยังไม่ได้ผล”   ภัสดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สนุกสนาน ใบหน้าสวยหวานยิ้มแย้มแจ่มใสอีกทั้งยังส่งยิ้มให้หญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านนอกอยู่เนืองๆอีกต่างหาก แต่ดูเหมือนว่าสเตฟานนี่ยิ่งเห็นรอยยิ้มของภัสดาเท่าไร อารมณ์ก็ยิ่งเดือดมากขึ้นกว่าเดิมเท่านั้น





“แกว่าไงนะ!! เมื่อกี้แกเอาน้ำล้างพื้นมาสาดฉันเหรอ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อิพวกบ้า สารเลวที่สุด!!!!!!!”     ภัสดายกมืออุดหู เพราะเสียงกรี๊ดของอีกฝ่ายมันช่างแหลมเล็กที่บาดโสตประสาทเสียจริงๆ





“หยุดโหยหวนเดี๋ยวนี้นคุณ เดี๋ยวตัวผู้สี่ขาแถวนี้ก็เข้าใจคิดว่าคุณหาคู่”    ยิ่งภัสดาพูดเท่าไร สเตฟานนนี่ก็ยิ่งโกรธมากเท่านั้น ตั้งแต่เกิดมาจนถึงทุกวันนี้ยังไม่เคยมีใครใช้คำพูดดูถูกเธอเท่านี้มาก่อน แล้วผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนี้เป็นใคร ทำไมถึงกล้าทำกับเธออย่างนี้ ยิ่งคิดไฟแค้นที่สุมอยู่ในอกก็ยิ่งทวีคูณขึ้นมาทุกที ความเจ็บแค้นต่างๆนานาผลักดันให้หญิงสาวต้องถอยกลับไปตั้งหลักใหม่ สัญญากับตนเองว่าจะทำให้มารหัวใจต้องย่อยยับขึ้นมาสักวัน





“ฉันจะทำให้แกต้องทรมานอย่างฉัน จำเอาไว้!!”   พูดเสร็จ หญิงสาวก็หมุนร่างเดินออกไป ทิ้งไว้เพียงสายตาหลายสิบคู่ที่มองสบกันด้วยความโล่งใจ การ์ดและคนรับใข้คนอื่นๆเข้ามาเคลียร์สถานที่แล้วกลับไปทำงานของตนตามเดิม เหลือเพียงแค่ภัสดาที่ยืนมองแผ่นหลังบางของสเตฟานนี่ที่ค่อยๆลัยสายตาไป





“ของใคร ใครก็รัก”   








.
.
.
.
.
.
.




๐  หายไปเป็นเดือน ต้องขออภัยไว้ ณ ทีนี้  บ่ มีคำแก้ตัว ใดๆ นักเขียนผิดแต่เพียงผู้เดียว ( ดราม่า )
๐ กว่าจะออกมาเป็นตอนนี้ ลำบากน่าดู เพราะเขียนแล้วลบไปประมาณสิบรอบ
๐ หวังว่านักอ่านที่น่ารักทั้งหลายจะยังไม่ลืมนะคะ  ^^
๐ พิมพ์ผิดพลาดประการใด  ต้องขออภัยจริงๆค่ะ รีบมมากจริงๆ
๐ อย่าลืมกด+ กดเป็ด ให้นิยายนะคะ  ……..ขอบคุณมากกกกกกกกกก 








รักและขอบคุณ
 By Chocolate Love ~






แฟนเพจนิยายนะคะ https://www.facebook.com/pages/Chocolate-Love-Fan-Club/255241697823084

twitter นักเขียนค่ะ เข้าไปทักทายกันได้ www.twitter.com/muayyunho

[mild-dy]

รอจ้ารอ

[nemesis]

เย้มาแล้วดีใจอ๊า

[LEksUp]

คิดถึงที่สุด


                 สะใจมาก สมกับเป็นสะใภ้เถื่อน 

[MiSS-U]

ไม่ลืมค่ะไม่ลืม  ตามอ่านตลอดๆ

กลัวว่าแม่สะตอภาคใต้จะทำพิษใส่หนูพีทของป๋าศินี่สิ

ตอนนี้ศิไม่โผล่เลย

บวกเป็ด

[tuckky]

พีทนายแน่มาก   

[pooinfinity]

และแล้วก็มา ออกจะไม่ค่อยสมใจอยากเท่าไหร่ เพราะเหมือนจะสั้น 5555555

แต่ขอบคุณมากนะค่ะ รู้สึกว่าพีทจะเจอศัตรูรอบด้านเหลือเกินนะเนี่ย ทั้งแม่ผัว ทั้งแฟนเก่า

[Mooraf]

คิดถึงคนแต่งที่สุดเลย >/////<

คราวนี้กลับมาพร้อมความสนุก ของแม่สามีกับลูกสะใภ้อีกครั้ง ฮ่าๆ ๆ

ชอบสะใภ้คนนี้อะ 

ดังนั้น...... +เป็ด ให้เลย 

[naiin]

                    สะใจมากนะ แต่ดูอีกทีก็น่าสงสารนะผู้หญิงนี่ แม้จะงี่เง่ามากไปก็เหอะ

[ao16]

 

[AnimajuS]

มาแล้วๆ

หายไปแล้วกลับมาไม่เป็นไรจ้า แต่หายไปแล้วหายไปเลยไม่เอานะ

[murasakisama]

นานจำตอนเก่าไม่ได้แล้วขอกลับไปอ่านใหม่ก่อนนะค้า

[d_ploy_d]

 

มันหยดเลยค่า รอตอนต่อไปค่ะ ><

[Mocha01]

บราโว้ววววววว มาแล้วๆๆ ยังดุเดือดเหมือนเดิม

[qq_oo]

มันส์สะใจดี 

[harumi]

 

[noy]

รอตอนแม่ผัวกับลูกสะใภ้จ้า

[tamako]

เฮียพีทเราแรงได้ใจดีจริงๆ