หัวข้อ: | สะใภ้เถื่อน ™|By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษ P.145 นิรันดร์ (05/05/59)

[aoaer]

    คนเขียนหายยยยย

[Kirari]

ตามอ่านทันแล้ว เย้

สนุกมากเลยค่ะ ทั้งคู่หวานกันน่ารักมาก
อ่านแล้วเขินแทนเลยค่ะ 

ขอแก้คำผิดหน่อยนะคะ
คำว่า ประสพความสำเร็จ ต้องเป็น ประสบความสำเร็จค่ะ

รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ

[punchnaja]

คิดเถิงงงงงงง หายไปนานเลย รออ่านตอนต่อไปจ้า

[away3g]

 ::น่ารักอ่ะ

[iammz]

ตามอ่านทันแล้วค่ะ

น้องพีทห้าวจริงไรจริง ท่านประธานศิยอม(ว่าที่)เมียแต่โดยดี

รออ่านต่อนะคะ ขอบคุณค่ะ ^^

[EverGreen™]

คิดถึงพีทททททททท 

[fullmoonny]

เย้ ตามอ่านทันแล้ว
เมื่อไหร่จะมาอัพต่อค่ะ คนอ่านคิดถึงนะค่ะ
คิดถึงพีทกับประธานเผือกที่สุด

[Jele_like]

คน เขียน หายยยยยยย !! 

[Der Adler]

ชอบพีทกะศิอ่ะ ต่างคนต่างเติมเต็มกันเเละกัน   

ชอบคำพูดนี้ของพีทมากเลย “สาดน้ำมนต์ไล่ชะนี ยังไม่เหนื่อยเท่าเผือกมันปล้นจูบ”

ฮ่ามาก 

[boylove_yj]

บทที่ 39






หลากรส






“สวัสดีค่ะคุณพี่”  คุณหญิงวิจิตรตรารับไหว้จากน้องสาวคนสนิทที่คบหากันมานานอย่าง คุณหญิงศร พรมพันธ์



“สวัสดีค่ะคุณป้า”  หญิงสาวร่างบางหน้าตาอ่อนหวานที่ยืนอยู่ข้างคุณหญิงศรนี่สิ เรียกความสนใจจากคุณหญิงวิจิตรตราได้เป็นอย่างดี สายตามองปราดเดียวก็รู้ว่าต้องได้รับการอบรมสั่งสอนมาเป็นอย่างดีแน่นอน ไหนจะกิริยาวาจาอ่อนน้อมถ่อมตน ช่างเหมาะกับบุตรชายของตนเหลือเกิน



“ไหว้พระเถอะลูก”  ผู้สูงวัยเอ่ยทักแล้วเชื้อเชิญแขกเข้าไปยังโถงห้องรับแขก



“แนะนำตัวกับคุณป้าจิตซิลูก”  คุณหญิงศรหันไปบอกหลานสาวตัวเองที่นั่งอยู่ข้างๆ ดาริกาพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเอ่ยแนะนำตัวด้วยน้ำเสียงไพเราะ



“หนูชื่อดาริกาค่ะ คุณป้าเรียกสั้นๆว่า หนูดาก็ได้ค่ะ” หญิงสาวส่งยิ้มพิมพ์ใจมาให้ผู้สูงวัยเจ้าของบ้านที่มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าร่ำรวยแค่ไหน



แล้ววงสนทนาก็ดำเนินไปเรื่อยๆ โดยที่ส่วนใหญ่นั้นคุณหญิงวิจิตรตราเป็นผู้ซักถามดาริการหลานสาวของคุณหญิงศรเสียมากกว่า ผู้สูงวัยทั้งสองคนแอบสบตาอย่างรู้กัน ต่างฝ่ายต่างรู้ความหมายซึ่งกันและกัน สำหรับคุณหญิงวิจิตรตราแล้วนั้นดาริกาช่างเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบแทบจะไม่มีที่ติ การศึกษาก็จบมาจากเมืองนอก ฐานะทางบ้านก็ร่ำรวยพอตัว กิริยามารยาทก็แสนจะงดงาม เรียบร้อย วาจาอ่อนหวาน ไม่กระโชกโฮกฮาก นับคะแนนแล้วได้สิบเต็มสิบเสียด้วยซ้ำ อย่างนี้ถ้าไม่คว้าไว้ให้บุตรชาย หลุดมือไปคงเสียดายน่าดู ความหวังริบรี่ที่จะเปลี่ยนให้บุตรชายกลับมารักมาชอบเพศตรงข้ามสว่างเรืองรองขึ้นมาอีกครั้ง เพราะต่อให้เป็นตายร้ายดีอย่างไร นางก็จะไม่มีวันยอมรับสะใภ้ที่เป็นช่างซ่อมรถตัวดำๆอย่างแน่นอน





“ถ้าว่างๆหนูก็แวะไปหาพี่ศิได้นะ เดี๋ยวป้าจะฝากให้ทำงานเป็นเลขาพี่เขา”



“จะดีเหรอคะคุณป้า”  ดาริกาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเกรงอกเกรงใจ ทั้งที่ในใจนั้นลิงโลดที่จะได้ไปเป็นเลขาส่วนตัวของศิขรินทร์



“ดีซิจ้ะ ไว้ว่างๆ แวะมาเล่นกับป้าอีกนะ” 



“ค่ะ”  เมื่อลับหลังของหลานสาวแล้ว คุณหญิงศรก็รีบเข้ามากระซิบกระซาบกับคุณหญิงจิตรทันที



“เป็นอย่างไรบ้างคะคุณพี่ หลานน้องคนนี้ผ่านไหม”



“ยิ่งกว่าผ่านอีกศร น่ารักเรียบร้อย ฉันถูกใจหลานเธอมาก”



“แล้วคุณพี่จะจัดการไอ้คนนั้นอย่างไรคะ”     



“เดี๋ยวมันก็กระเด็นไปเอง  หนูดามองหาแล้วรีบกลับเถอะ”




คุณหญิงศรเอ่ยลาเล็กน้อยแล้วขอตัวเดินทางกลับทันที ผู้สูงวัยมองรถที่ค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากบ้านไปอย่างช้าๆ ริมฝีปากเหยียดยิ้มอย่างหมาดหมายในความคิดของตัวเอง เพราะทุกสิ่งที่ตนคิดนั้นมันย่อมเป็นผลดีต่อบุตรชายเสมอ



“แกได้กระเด็นออกไปจากบ้านฉันแน่ไอ้บ้านนอก”










“ฮัดเช้ยยยยยยยยย!!!!!”     ภัสดาจามเสียงดังกลางร้านก๊วยเตี๋ยวทำเอาลูกน้องที่นั่งเต็มอยู่ทุกโต๊ะในร้านหันมามองด้วยสายตาห่วงใย




“ถ้าเฮียจะจามดังขนาดนี้ ไม่อ้วกเลยล่ะครับ”  ดลเอ่ยถามลูกพี่ด้วยใบหน้าใสซื่อ ทำเอาภัสดาอดใจไม่ไหว ต้องให้รางวัลไปที่ศีรษะของอีกฝ่ายซักทีสองที ทำเอาเพื่อมร่วมงานคนอื่นๆหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ




“ถ้ากูจะอ้วก กูจะอ้วกใส่หน้ามึงคนแรก” ว่าแล้วก็กลัวจะทำให้รุ่นน้องผิดหวัง ภัสดาลุกขึ้นยืนแล้วทำท่าโก่งคออาเจียนทำเอาดลต้องกระโดดลงไปนั่งกอดขาเอาไว้อย่างห้ามปราม




“ห้ามกูทำไม กูกำลังจะทำให้ความฝันมึงเป็นจริง” 




“ไม่ดีครับ ผมเกรงใจเฮีย” 




“เลิกเล่นตลกให้หลานกูดูได้แล้ว เอ้า แดกซะ!!”    ลุงธงเจ้าของร้ายปากร้ายแต่ใจดีวางชามก๊วยเตี๋ยวลงเสริ์ฟด้วยท่าทีสง่างามและวาจาที่สุภาพ แต่สงสัยคงวางแรงไปหน่อยลูกชิ้นมันเลยกระเด็นออกนอกชาม แต่ภัสดาก็ไม่ได้สนใจอะไรแต่อย่างใด หยิบลูกชิ้นขึ้นมากินหน้าตาเฉยๆ ท่ามกลางสายตาของลูกน้องร่วมโต๊ะนับสิบคู่ที่มองมาด้วยความเคารพ




“มองอะไรว่ะ  ไม่เคยเห็นคนกินลูกชิ้นเหรอ”   พูดเสร็จก็ก้มหน้าม้วนเส้นก๊วยเตี๋ยวด้วยตะเกียบให้เป็นก้อนกลมๆจนแน่ใจว่าครบทุกเส้นแล้วยัดใส่ปากเคี้ยว แม้ลูกน้องจะมองตาปริบๆ แต่เฮียพีทก็ยังคงเดินหน้ากิน? ต่อไป




“ลูกพี่ศิเคยเห็นเฮียกินแบบนี้ไหมอ่ะ”  ตั้ม เอ่ยถามอย่างสงสัย แม้ในใจจะกลัวท่อนขอเรียวยาวแต่ทรงประสิทธิภาพของอีกฝ่ายฟาดมาใส่ แต่ความอยากรู้มันมีมากกว่าความกลัวนี่ซิ




“ไม่เคย ต่อหน้ามันกูเป็นคนดี”




“โหหหหหหหหหหหหหหหห”    เสียงโหที่ดังขึ้นมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมายทำเอาภัสดาหัวเราะออกมาเสียงดัง




“ใครโห่ เมื่อกี้ กูให้จ่ายค่าก๊วยเตี๋ยวเอง”




“ใครโห่ครับไม่มี๊ ไม่มี  เฮียหูฝาดหรือเปล่า” 




“ไอ้ห่าตั้ม มึงเลยคนแรก มันนั่แหละเฮีย” 




“อย่าเถียงกัน เดี๋ยวกูให้พวกมึงสองคนเป็นออกก็แล้วกัน”




“เฮียไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน  เฮียจะทำคนน่ารักๆอย่างตั้มได้ลงเหรอ”




“มึงหยุดเหอะ กูเสียดายก๊วยเตี๋ยวที่เพิ่งกินเข้าไป”




“แพ้ทองอีกแหละ ลูกพี่ผมน้ำยาดี”




“เดี๋ยวมึงจะโดนหักเงินเดือนได้ตูดเป็ด”




“เค้าล่อเล่น”    ตั้มเอ่ยเสียงแหลมแล้วเข้ามาบีบนวดภัสดา เฮียใหญ่ประจำอู่เลยสั่งให้นวดต่อให้เสร็จ




บรรยากาศในร้านก๊วยเตี๋ยวแห่งนี้คึกคักเป็นประจำ เพราะภัสดาใช้ที่แห่งนี้ในการกระชับความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายและลูกน้องเป็นประจำ คุยเล่น คุยหัว กันอย่างสนิทใจ ไม่แบ่งชนชั้น ในอู่ของภัสดานั้นจะมีเพียงระบบ พี่น้องเท่านั้น ทุกคนรักและสามัคคีกัน และหนึ่งเดียวที่ยึดเหนี่ยวจิตใจช่างฟิตทุกคนเอาไว้เป็นหนึ่งเดียวนั่นก็คือ เฮียพีต นั่นเอง  ทุกๆเที่ยง หากใครเดินผ่านไปมาจะต้องมองมาที่ร้านก๊วยเตี๋ยวลุงธงอย่างแปลกใจ ที่เห็นผู้ชายหน้าตาสี่สิบกว่าชีวิตใส่ชุดช่างฟิตฟอร์มเดียวกันนั่งจับกลุ่มพูดกันเสียงครื้นเครง และท่ามกลางลูกน้องทั้งหลายจะมองเห็นผู้ชายรูปร่างโปร่งบาง ใบหน้าเรียวสวย นั่งเด่นเป็นจุดสนใจของผู้พบเห็น




“ลุงธง เดี๋ยวเอาเป๊ปซี่มาให้ไอ้พวกลูกหมาให้ครบหมดทุกคนเลยนะ”



“ขอบคุณคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ”    ทุกคนประสานเสียงเอ่ยขอบคุณภัสดาจนแทบจะเป็นเสียงเดียวกัน ลุงธงให้ลูกน้องจัดแจงตามสิ่งที่ภัสดาต้องการแล้วเข้ามาคิดเงินเมื่อเห็นว่าช่างฟิตและหัวหน้าช่างฟิตอิ่มหมดแล้ว แล้วก็ผ่านไปอีกหนึ่งมื้อ ถึงแม้ลูกน้องทุกคนจะบอกว่าหาทานตอนเที่ยงได้แต่ภัสดาก็เอ่ยขัดไปจนหมด เพราะหัวหน้าช่างใหญ่อยากให้ลูกน้องเอาเงินไปใช้ประโยชน์ด้านอื่นได้ให้เต็มที่ กับอิแค่เลี้ยงก๊วยเตี๋ยวเลี้ยงน้ำมันไม่ทำให้นายช่างใหญ่หมดขนหน้าแข้งร่วงหรอกนะ




“แยกย้ายไปทำงาน ไม่ใช่แดกแล้วไปนอนหลับ”




“ครับผม!”   




ภัสดาเดินแยกเข้าไปยังออฟฟิซด้านบนเพื่อตรวจบัญชีรายรับรายจ่ายและเซ็นเอกสารรับรองต่างๆ และระหว่างทางก็ไม่ลืมที่จะซื้อผลไม้แช่เย็นสดๆหวานๆไปฝากสาวๆในออฟฟิซด้วย




“ขอบคุณค่ะคุณพีท”




“ไม่เป็นไรครับ ไหนเอกสารที่ผมจะต้องเซ็นครับ”




พนักงานสาวยื่นแฟ้มทั้งหมดให้ภัสดาแล้วขอตัวทำงานต่อ ส่วนเจ้าของอู่ก็หอบหิ้วแฟ้มเข้ามาในห้องทำงานแล้วนั่งตรวจตราอย่างละเอียด โทรศัพท์มือถือดังรอบแรกภัสดาก็ยังไม่ได้ยิน จนมันดังขึ้นเป็นรอบที่สองร่างโปร่งบางถึงได้ยิน เมื่อเห็นชื่อว่าใครโทรมือ ความเหมื่อยล้าที่สะสมมาตลอดตั้งแต่ช่วงเช้าก็มลายหายไปทันที




“สวัสดีครับ จะรับกระเพราหมูกรอบ ผัดเผ็ดปลาไหล หรือว่าตำแตงแหกโค้งดีครับ”    ศิขรินทร์ที่รอสายอยู่เมื่อได้ยินปลายสายเอ่ยทักมาก็ทำเอาประธานหนุ่มหัวเราะเสียงดังคับห้องทำงานทันที




“ขอเป็นภัสดาผัดฉ่าดีกว่าครับ เร้าใจกว่ากันเยอะ”   ประธานอินทราทิพย์กรุ๊ปเอ่ยเหย้าเสียงหวาน  นึกไปถึงใบหน้าของฝ่ายโน้นแล้วพาลอารมณ์ดีขึ้นกว่าเดิมอย่างไม่มีสาเหตุ




“จะรับกี่ที่ดีครับ เดี๋ยวไปเสิร์ฟถึงออฟฟิซเลย”




“พูดจริงหรือเปล่าครับ”




“ล่อเล้น .....เผือก มึงเชื่อคนง่ายจัง ฮ่าๆ”




“ทำไมนายช่างใหญ่ชอบหลอกผม เดี๋ยวจะฟ้องกรมแรงงาน”   




“เชิญเลย  ไร้สาระเกินไปล่ะ  วันนี้เผือกน้อยของคุณพีทรับสารอาหารเข้าไปหรือยัง”




“รับแล้วครับ แล้วคุณพีททานหรือยังครับ”




“คุณพีททานแล้วครับ  แหวะ........กูจะอ้วกกกกก”   ปากเอ่ยอย่างนั้นแต่ใบหน้าเรียวตอนนี้ถูกแต่งแต้มไปริ้วแดงระเรื่อระคนเขิน และไม่ต้องเดาให้ยากถ้าศิขรินทร์มานั่งอยู่ตรงนี้ นายช่างใหญ่ประจำอู่ได้โดนกระชากไปหอมแก้มแน่ๆ




“วันนี้ผมมีประชุมตอนค่ำ คุณกลับไปก่อนได้เลยนะ”




“ทำไมต้องให้กลับก่อน”




“ผมไม่รู้ว่ามันจะเสร็จกี่โมง แต่คาดว่าคงดึก พีทกลับไปอาบน้ำปะแป้งคอยที่ห้องนะครับ” 




“ไม่อ่ะ”    ภัสดาเอ่ยเสียงห้วนไม่ใช่ว่าไม่พอใจ แต่ถ้ากลับห้องไปแล้วมันเหงา ไม่รู้ว่าจะทำอะไร ห้องที่มันกว้างเกินไป เกินที่จะนั่งจะนอนคนเดียว




“โอเค ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมไปรับพีทตอนเลิกงานแล้วมานั่งรอที่ห้องทำงานผมดีไหม”




“ก็ดี เผือก.........อยากกินเค้กด้วยต้องทำไง”




“ครับๆ เดี๋ยวให้เลขาเตรียมไว้ให้ แล้วจะเอาอะไรเพิ่มอีกไหมครับ”    ภัสดาร่ายรายการขนมต่างๆที่ตัวเองชอบและอีกฝ่ายชอบจนหมดแล้วก็ต้องวางสายเพราะจะรีบเคลียร์แฟ้มให้เสร็จโดยเร็ว เพราะต้องลงไปตรวจงานที่อู่อีก เวลาเป็นเงินเป็นทอง บิดาของภัสดามักจะพูดอย่างนี้เป็นประจำ จนจำขึ้นใจและกลายเป็นคติส่วนตัวไปเสียแล้ว
เหลือบไปเห็นโทรศัพท์มือถือแล้วนึกอะไรดีๆขึ้นมาได้ มือบางคว้าโทรศัพท์คู่ใจขึ้นมากดเบอร์โทรที่จำขึ้นใจทันที รอไม่นานอีกฝ่ายก็ตอบกลับมา




“บ้านอินทราทิพย์ค่ะ”




“นั่นนกพูดหรือเปล่า”




“ใช่ค่ะ ไม่ทราบว่าใครพูดสายอยู่คะ”




“เฮียพีทเอง” 




“เฮียพีทเหรอคะ มีอะไรคะ”   นกเอ่ยถามเสียงใสระคนตื่นเต้น





“ขอสายคุณหญิงวิจิตตราหน่อย”




“ได้ค่ะ จะให้เรียนว่าเฮียพีทต้องการคุยหรือเปล่าคะ”




“ไม่ต้องๆ แค่บอกไปว่ามีคนจะคุยด้วย ไม่ต้องว่าฉันโทรมาตกลงไหม”   เมื่อปลายสายเอ่ยตกลง ภัสดาก็นั่งรอโทรศัพท์ด้วยความใจจดใจจ่อ ไม่นานเสียงห้วนๆ เอกลักษณ์เฉพาะคุณหญิงวิจิตตราคนเดียวเท่านั้นก็ดังลอดเข้ามา




“คุณหญิงวิจจิตรตราพูดค่ะ”




“สวัสดีครับคุณแม่ ไม่ได้เจอคุณแม่มาสองอาทิตย์ แล้ว ใจผมแทบจะขาดเป็นรอนๆ”    น้ำเสียงของปลายสายทำเอาผู้สูงวัยขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างแปลกใจ เพราะถ้าลูกชายของตนจะโทรไปที่เบอร์มือถือเสมอ




“นั่นใคร............หรือว่า......................”  หวังว่ามันคงจะไม่ใช่อย่างที่หล่อนคิด




“ลูกสะใภ้ของคุณแม่อย่างไงล่ะครับ”   คำว่าลูกสะใภ้กระทบใจเข้าอย่างจัง เพราะตอนนี้เธอก็มีเพียงสะใภ้เถื่อนเพียงคนเดียว
 



“ไอ้บ้านนอก!!!”    จะมีซักกี่คนที่หล่อนจะเกลียดจนขึ้นใจ




“ช่างเป็นคำเรียกที่น่ารักน่าชังจังเลยนะครับ ขอบคุณคุณแม่นะครับ ไม่นึกว่าจะเอ็นดูผมถึงขนาดนี้”   น้ำเสียงยียวนชวนโมโหของอีกฝ่ายทำเอาแทบระงับสติอารมณ์ไม่อยู่ เหลือบเห็นสาวใช้อยู่บริเวณนั้นสองสามคนก็ไล่ออกไป เพราะไม่อยากแสดงอารมณ์ให้คนใต้ปกครองเห็น เดี๋ยวจะขาดความเคารพนับถือ




“ฉันไปเอ็นดูแกตอนไม่ทราบยะ” 




“ผมรับรู้ได้ด้วยตัวเองครับ”   ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าตอนนี้ใบหน้าของคุณหญิงวิจิตรตราจะต้องบูดบึ้งและไม่สบอารมณ์อยู่แน่ๆ




“ฉันไม่มีเวลามาเสวนาไร้สาระกับแกหรอกนะไอ้บ้านนอก คนอะไรไร้มารยาทสิ้นดี”




“คำก็บ้านนอก สองคำก็บ้านนอก เดี๋ยวผมจะพาลูกศิของคุณแม่ไปว่านข้าวไถนาให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย”




“แกจะไปก็ไปคนเดียวซิ จะมาเอาลูกฉันไปทำไม  แค่นี้แหละไร้สาระจริงๆ”




“จุดประสงค์ที่ผมโทรไปหาคุณแม่ก็คือ ผมอยากบอกคุณแม่ว่าผมคิดถึงคุณสุดใจขาดดิ้นเลยครับ แค่นี้นะครับ สวัสดีครับ”  ไม่ต้อง
รอให้ปลายสายสวนกลับมา ภัสดาก็รีบกดวางสายไปอย่างรวดเร็ว ใบหน้าสวยหวานส่ายไปมากับความกวนของตัวเอง  ป่านนี้คุณหญิงแม่คงอาละวาดไปยกใหญ่ที่ถูกโทรไปก่อกวนเข้า




“อ่าห์! สบายใจจังเลย ฮ่าๆ”   





.
.
.
.




“คุณช่อ เดี๋ยวเอาขนมกับเครื่องดื่มที่เตรียมไว้มาให้คุณพีทด้วยนะ”  ช่อฟ้าพยักหน้ารับแล้วลุกขึ้นต้อนรับภัสดาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม หากเป็นเมื่อก่อนเธอคงต้องอคติใส่ผู้ชายคนนี้แน่ๆ ที่มาทำให้ท่านประธานของเธอนั้นต้องกลายเป็นเกย์ แต่เมื่อได้ลองพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันแล้ว ทำให้เธอต้องรีบลบอคติที่มีต่ออีกฝ่ายออกไปโดยเร็ว  ความจริงใจและเป็นกันเองทำให้เลขาสาวใหญ่อดที่จะชื่นชมไม่ได้




“เหนื่อยจัง วันนี้ทั้งวันไม่ได้หยุดเลย”   เมื่อเดินเข้ามาถึงในห้อง ศิขรินทร์ก็จูงมือภัสดามาที่โซฟาที่ตั้งอยู่เยื้องๆโต๊ะทำงาน ร่างสูงทรุดตัวนั่งลงแล้วดึงให้ร่างบางนอนหนุนตัก ภัสดาไม่ขัดขืนเพราะตอนนี้ต้องการชาร์ตพลังงานที่ศูนย์เสีย




ริมฝีปากหนาทาบทับลงไปบนกลีบกุหลาบที่เผยรออยู่เบื้องล่าง จูบผะแผ่วไม่ได้ลึกซึ้งแต่อย่างใด แต่นั้นก็ทำให้ภัสดายิ้มออกมาอีกครั้ง ริมฝีปากหนาไล่จูบมาตั้งแต่แก้ม เปลือกตา และหน้าผาก แล้วก็วกกลับไปที่ริมฝีปากบาง ส่งมอบความหวานให้กันและกันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย จนลมหายใจของนายช่างใหญ่สะดุดใบหน้าคมเข้มถึงยอมผละออกมาและคลอเคลียไม่ห่างไปไหน




“หายเหนื่อยหรือยังครับ”




“ก็นิดนึง แต่ยังไม่ได้หายหมดหรอกนะ ถึงห้องถึงจะหาย”




“ยั่วอีกแล้วนะนายช่าง”




“ก็เผือกมันยั่วแล้วขึ้นง่าย ก็เลยชอบ ฮ่าๆ”   ศิขรินทร์ให้รางวัลกับอีกฝ่ายด้วยการหอมแก้มนวลไปข้างละสองฟอด เพราะนายช่างใหญ่เอ่ยวาจาได้น่ารักน่าใคร่เป็นอย่างมาก




“น่ารักจังเลยครับ”




“หล่อได้ป่ะ”




“ถ้าหอมแก้มข้างละสามฟอดเดี๋ยวจะบอกว่าหล่อเลย”   ไม่ต้องเอ่ยย้ำเป็นครั้งที่สองเพราะ ภัสดารีบสูดกลิ่นหอมจากแก้มสากไปข้างละสามฟอดอย่างที่อีกฝ่ายต้องการ และวันนี้นายช่างใหญ่ใจดีแจกจุมพิตที่ริมฝีปากให้อีกสามครั้ง จนเสียงเคราะประตูดังขึ้น ทั้งสองจึงลุกนั่งปกติ แต่ศิขรินทร์ก็ไม่ได้ห่างภัสดาไปไหนยังนั่งกุมมือเคียงข้างอยู่เหมือนเดิม





“ขนมกับเครื่องดื่มได้แล้วค่ะ......บอสคะ อีกสิบนาทีจะได้เวลาประชุมค่ะ”   ศิขรินทร์พยักหน้ารับแล้วขอบคุณอีกฝ่าย เมื่อลับแผ่นหลังของช่อฟ้า ภัสดาก็ล้มตัวลงนอนที่เดิมทันที




“ถ้าขนมหมดทำไงล่ะเผือก”    ศิขรินทร์เหลือบมองเบเกอรี่ชนิดต่างๆเลขานำมาวางเมื่อกี้แล้วกลับมามองหน้าคนพูด เพราะต่อให้มากขนาดไหน ภัสดาก็มีความสามารถในการขจัดหายไปในเวลาเพียงไม่นาน




“เดี๋ยวให้คุณช่อลงไปซื้อให้ที่แคนทีนไงครับ”




“พี่ช่อไม่เข้าประชุมเหรอ”   ความจริงช่อฟ้าต้องเข้าประชุมแต่วันนี้คงไม่ต้อง  เพราะศิขรินทร์อยากให้ช่อฟ้ามาคอยรับรองภัสดามากกว่า




“ไม่ครับ คุณช่อจะอยู่คอยดูแลพีท”




“ให้พี่ช่อเข้าประชุมเถอะ  นายช่างใหญ่อยู่ได้”   ร่างสูงไม่ได้เอ่ยตอบอะไรออกไป เพราะออกคำสั่งช่อฟ้าไปแล้ว ภัสดาเห็นอย่างนั้นแล้วก็ไม่อยากค้านอะไรอีก จนได้เวลาประชุมช่อฟ้าก็เข้ามาตามในห้อง ศิขรินทร์พยักหน้ารับแล้วก้มลงหอมหัวทุยๆของภัสดาอย่างหากำลังใจหนึ่งทีแล้วขอตัวออกไปประชุม




“คุณีทจะพักผ่อนไหมคะ เดี๋ยวพี่เฝ้าหน้าห้องให้”   หญิงสาวถามคนรักของเจ้านายด้วยน้ำเสียงห่วงใย เพราะตอนนี้ใบหน้าของภัสดานั้นเต็มไปด้วยความง่วงงุ่นและพร้อมที่จะหลับเต็มที่





“เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ ขอบคุณพี่ช่อมากครับ”




“ไม่เป็นไรค่ะ”    ช่อฟ้าขอตัวออกไปทำหน้าที่ทันที ภัสดานั่งกินขนมเล็กน้อยแล้วล้มตัวลงนอนทันที







ระหว่างที่ช่อฟ้ากำลังนั่งตรวจเอกสารอยู่นั้นน้ำเสียงห้วนสั้นอย่างคนถือดีก็ทำลายสมาธิของหญิงสาวลงไปทันที




“คุณศิอยู่ไหม ฉันจะขอเข้าพบ”   คุณหญิงศรเอ่ยถามเลขาหน้าของของว่าที่หลานเขยพร้อมทั้งปรายตามองอย่างเหยียดหยามตามประสาคนรวยที่ชอบดูถูกคนจน ช่อฟ้าเก็บอารมณ์ไว้เป็นอย่างดี เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ใช่บุคคลที่เธอจะต่อกรด้วย เหลือบมองไปที่ด้านหลังของผู้อาวุโสก็พบกับหญิงสาวหน้าตาสวยหวานคนหนึ่งสำหรับช่อฟ้านั้น ผู้หญิงมองผู้หญิงด้วยกันก็รู้แล้วว่า เธอคนนี้ ‘ร้ายลึก’




“ไม่อยู่ค่ะ บอสติดประชุม”




“ถ้าอย่างนั้นฉันกับหลานจะเข้าไปรอในห้อง”




“ก็ไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละค่ะ ท่านประธานไม่อนุญาต”  ช่อฟ้าลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปบังประตู เพราะถ้าเข้าไปตอนนี้ได้รบกวนภัสดาพักผ่อนพอดี




“เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ฉันเป็นเพื่อนกับคุณหญิงวิจิตตรา แม่ของเจ้านายเธอ ถ้าเธอไม่ให้ฉันเข้าไปด้านใน เธอเดือดร้อนแน่”




“ เอ่อ..............คือ....”




“หนูดาจัดการเองค่ะคุณป้า....ถอยไป!!”  ดาริกาเข้ามาผลักช่อฟ้าให้พ้นทางแล้วเปิดประตูเข้าไปอย่างถือวิสาสะ ช่อฟ้ารีบตามเข้าไปทันที




“เอะอะอะไรกันครับ”   ภัสดางัวเงียลุกขึ้นถาม ร่างโปร่งบางบิดซ้ายบิดขวาเพื่อขับไล่ความปวดเมื่อย แล้วสติเข้าร่างสายตาก็กวาดมองไปรอบห้อง แล้วก็เห็นคุณหญิงท่าทางจองหองกับหลานสาวปัญญาอ่อนที่ยืนมองมาตนอย่างไม่พอใจ 




“ขบวนการเรนเจอร์มาถ่ายที่บริษัทเหรอพี่ช่อ ..........เดี๋ยวผมจัดการเองพี่ช่อไปทำงานเถอะ”  ภัสดาเดินเข้าไปกระซิบกับเลขาของศิขรินทร์ ช่อฟ้าพยักหน้ารับแล้วขอตัวออกไป เมื่อลับแผ่นหลังของช่อฟ้าไปแล้ว ภัสดาก็หันมาหาสองสาวต่างวัยที่ยืนอยู่กลางห้องทันที




“ว่าไงครับ ตัวไหนเป็นสีชมพู ตัวไหนเป็นสีแดง  แล้วทำท่าแปลงร่างให้ดูด้วยนะครับ”




“แปลงร่างบ้าบออะไรของแก นี่คงจะเป็นไอ้เกย์ผิดเพศที่มาทำให้หลานศิของฉันผิดปกติล่ะซิ”   คุณหญิงศรเอ่ยพร้อมทั้งมองอีกฝ่ายด้วยแววตาหยามเหยียด




“นี่ป้า!! ดูการแต่งตัวแล้วก็ไม่น่าจะทำอาชีพไถนาเลี้ยงครอบครัวนะ ถึงไม่รู้ว่ายุคนี้เขาไปถึงไหนแล้ว”




“แก!! ว่าคุณป้าฉันเหรอ”




“นี่เจ้นิ่ม ถ้าเมื่อกี้ฟังดีๆ ผมยังไม่ได้ออกชื่อใครเลยนะ”




“ใครชื่อเจ้นิ่ม! ฉันชื่อดาริกา”




“ผมไม่เรียกตามสิ่งที่เห็นน่ะ  เห็นหน้าเจ้ครั้งแรกแล้วผมนึกไปถึงพวก ‘ปัญญานิ่ม’ อะไรแบบนี้อ่ะ”    ภัสดาเอ่ยเสียงเหย้าพร้อมทั้งสืบเท้าเข้าไปหาทั้งสองอย่างช้าๆ ทำเอาสองป้าหลานต้องรีบถอยทันที




“ไอ้เกย์สกปรก”




“ก็ดีกว่าชะนีสามโลร้อยที่เอาชั่งกิโลขายก็ยังไม่มีคนเอา น่าสงสารจริงๆ ผู้หญิงสมัยนี้ ไม่มีผู้ชายสนใจจนขนาดต้องมาเสนอตัวให้เขาถึงที่ หน้าน่ะมียางอายบ้างไหม หรือว่าแดก เอ๊ย! กินสารอาหารเข้าไปไม่พอ ถ้าอย่างนั้นผมขอแนะนำ ฟางอัดแห้ง มันคงจะเหมาะกับทั้งป้าพิษกับเจ้นิ่มเลยแหละ”




“อ๊ายยยยยยย!! คุณป้า มันด่าคุณป้ากับหนูดาค่ะ” ดาริกากรีดร้องอย่างไม่พอใจแล้วหันไปฟ้องคนเป็นป้าที่ยืนทำหน้าโกรธแค้นภัสดาอยู่ข้างๆ





“ป้าได้ยินแล้ว หนูดาอย่าไปสนใจกับพวกไพร่เลย คนพวกนี้อย่าไปเสวนาด้วย”  คุณหญิงศรทำใจดีสู้เสือ แต่ที่จริงก็แอบหวั่นกับท่าทางของอีกฝ่ายเหมือนกัน สองหญิงสาวต่างวัยก้าวถอยกลังหนีการคุกคามของภัสดาอย่างช้าๆ จนในที่สุดแผ่นหลังก็ชนเข้ากับผนังห้องไร้หนทางหนี




“ใครไพร่ห๊ะ!! นี่แสดงว่าไม่ได้เรียนกันมาจริงๆ ถึงอย่างว่านั่นแหละนะ ระดับของเซรีบลัมมันเลยได้แค่นี้ เขาเลิกทาสไปตั้งแต่ ร.5 แล้ว ป้าอุตรพิษไปอยู่ที่ไหนมา เจ้ปัญญานิ่ม ดูและรักษาป้าดีๆด้วยนะ คนแก่ยิ่งหูตึงง่ายๆอยู่ไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมพูดไปเมื่อกี้จะได้ยินหรือเปล่า”




“อะ ไอ้ เกย์ บ้า..... อะ  ออก ...ไปนะ”   




“ถ้ายังโผล่หน้ามาที่นี่อีก เดี๋ยวจะจับทั้งป้าทั้งหลานไปฆ่าหมกท้องร่องที่สวนยางซะเลย รู้ใช่ไหมว่าผมมันเถื่อน ไม่ต้องเชื่อคำพูดผมก็ได้นะ”




“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!”     สองสาวต่างวัยจับมือกันวิ่งหนีออกไปทันที ทำเอาภัสดากลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่  จนเมื่อแน่ใจว่าทั้งสองออกไปพ้นบริเวณห้องแน่นอนแล้ว ร่างบางก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที













๐ ไม่เจอะกันนานคิดถึงจังเล้ยยย ไม่รู้ว่าคนอ่านจะลืมเรื่องนี้ไปหรือยัง  //เช็ดน้ำตา

๐ สอบเสร็จแล้ววววๆๆ ขอโทษที่หายไปนาน กว่าจะผ่านพ้นวิกฤตช่วงสอบมาได้ก็แทบตาย เดี๋ยวจะทยอยอัพทุกเรื่องเลยนะคะ  ขอโทษอีกครั้งที่หายไปนาน //ผิดไปแล้ววววววววววววว

๐ รีบไปหน่อย เห็นคำผิดก็ให้อภัยหน่อยเนอะ สอบเสร็จก็รีบเข้ามาปั่นเลย   

๐ เห็นชอบ อะไรอย่างไง ก็เม้นกันเยอะๆนะคะ 


รักและขอบคุณ

By Chocolate Love ~

[ohuii]

จองที่ป๊าดดด ... +แล้วเดี๋ยวมาค๊าบ

คุณพีทชนะเลิศ โอย ยิ่งอ่านยิ่งหลงรัก'สะใภ้'บ้านนี้ซะจริงๆ
แหม คุณหญิงแม่ทำอะไรไม่ปรึกษาคุณศิระวังนะคะ
นอนรอตอนต่อไปที่เชื่อว่า มันส์ พะย่ะค่ะ

[maxtorpis]

กราบงามๆ ที่หน้าตัก

[noy]

มาต่อแล้ว แต่มันสั้นไปรึป่าวจ๊ะ
 

[nunnuns]

หายไปนานนนนมว้ากค่า แต่ไม่เคยทิ้งกันเลย^^

ภัสดาเปรี้ยวจี๊ดได้ใจเจ๊จริงๆ

[maru]

รำคาญแม่ศิมากเลย พูดถึงพีทแต่ละคำ ทำแต่ละอย่าง ที่ไม่ชอบพีทเพราะอะไรกันแน่ พีทก็ไปต่อล้อต่อเถียง น่าจะไปบอกเลยว่าตัวเองเป็นใคร

[mild-dy]

มาแล้ววววววว

[bobie]

ฮ่าๆ ปากคุณพีทของเรานี่สุดยอดมาก
แม้แต่คุณแม่สามียังไม่เว้น
แล้วลองคนที่จะมาแย่งสามีไปสิ
โดนหนักแน่ๆ

[p_phai]

แล้วจะเป็นอย่างไรต่อไป

[nongrak]

แม่ศินี่ถ้ารู้ว่าพีทรวยมากจะเปลี่ยนไปไหมเนี่ย
อยากได้แต่สะใภ้รวยๆ จะสู้พีทได้หรือเปล่า
แถมลูกชายไม่สนใจรักแต่พีทคนเดียว
ทำไมไม่เข้าใจลูกบ้างนะ

[Horizon]

+1

[Satang_P]

เย้ มาต่อแล้ว
พีทเจ๋งสะใจมาก 

[คุณแม่ลูกสอง]

ตอกบัตร

รอลุ้นนายช่างใหญ่กะคุณหญิงแม่

มวยคู่นี้สูสีดี

ชอบบบบบบบบบบบบบบ
 

[chancha]

ป้าพิษกับเจ้นิ่ม 

ป้าพิษชื่อเต็มว่าไร หะหะ

[pochu52]

ต้องทำยังไงให้คุณหญิงแม่ยอมรับพีทได้นะ
น้องพีทกับพี่ศิจะหวานเกิ๊นแล้วละ 555 อิจฉา

[EverGreen™]

 

เฮียพีทเจ๋งมาก

 

ปล. ชื่อเฮียพีทยังมีงงๆอยู่นะจ๊ะ เดี๋ยวพีท เดี๋ยวพีต ตกลงยังไงแน่หว่า 

[uaeb]

พี่พีทสู้ๆ ขอให้ผ่านพ้นปัญหาต่างๆไปได้นะ

[greensnake]

ยังคิดถึงนายช่างและเผือกเหมือนเดิมจ้ะ ดีใจจังที่มาอัพ
พีตยังน่ารักสำหรับศิและเปรี้ยวจี๊ดถึงใจสำหรับคุณแม่เสมอ
ช่างเป็นคู่ต่อกรที่สมน้ำสมเนื้อกันดีจริงๆ แต่ดูพีตจะชนะทุกครั้งไป
แถมตอนนี้ยังมีสองสาวต่างรุ่นมาสร้างความหรรษาให้พีตอีก
จะกี่คนก็ไม่คณามือนายช่างเค้าหรอก ไม่ต้องถึงมือศิด้วย พีตจัดให้เอง
ไม่รู้ว่าศิออกมาจากห้องประชุมแล้วจะเป็นยังไงนะนี่
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[question09]

คุณพีทกลับมาแล้ววววว 

แล้วก็กลับมาอย่างมันส์เชียวววว ชอบๆๆๆ

[zojikarn]

สะใจอย่างแรง555

[alekung103]

แรงได้ใจ 555+