บทที่ 46 กระชับมิตร
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“สบายใจขึ้นมาไหม” ศิขรินทร์ถามร่างที่อยู่ในอ้อมแขน ฝ่ามือหนาลูบไล้แผ่นหลังบางขึ้นลงอย่างปลอบประโลม หลังจากเหตุการณ์ชวนระทึกขวัญผ่านพ้นไปตนและภัสดาก็ขึ้นไปลาผู้สูงวัยทั้งสองแล้วขอตัวออกมา เพื่อมุ่งหน้าไปบ้านของอินทราทิพย์ต่อ ตลอดเส้นทางตั้งแต่รถเคลื่อนตัวออกมาจากบ้านพิชัยภักดี นายช่างใหญ่นั้นยังคงนั่งเอนกายพิงอกตนไม่เปลี่ยนท่าไปไหน ท่าทางออดอ้อนที่อีกฝ่ายแสดงออกมานั้นเรียกรอยยิ้มจากร่างสูงได้เป็นอย่างดี นานๆจะเห็นคนเก่งเขาปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้กอดให้จับโดยที่ไม่ต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวด
“มากเลยล่ะ ทีนี้ก็เหลือแต่ด่านของคุณหญิงแม่เท่านั้น” ภัสดาเอ่ยยิ้มๆ พรางนึกไปถึงใบหน้าของคุณหญิงวิจิตรตราที่ตอนนี้คงนั่งเฉิดฉายสั่งการอยู่ที่บ้านอย่างแน่นอน ไหนจะสองป้าหลานมหาภัยที่เป็นเสี้ยนหนามทิ่มแทงความรักของตนมาโดยตลอด
“เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้นเอง ไม่ต้องห่วง” ภัสดาอยากจะตะโกนร้องบอกสามีสุดที่รักออกไปเหลือเกินว่า คุณหญิงแม่ที่สามีเคารพรักนั้นพยายามจะหาเมียน้อยมายัดเยียดให้อยู่ตลอดเวลา แต่ศิขรินทร์ก็เป็นศิขรินทร์อยู่วันยันค่ำ นอกจากเมียแล้วก็ไม่เคยใส่ใจหรือสนใจเรื่องอื่นเลย ไม่เป็นไร ต่อให้คุณหญิงแม่มาไม้ไหน ภัสดาก็พร้อมที่จะตั้งรับอยู่เสมอ
เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือของศิขรินทร์ทำเอาสายตาของทั้งคู่หันมาสอดประสานกันอย่างไม่รู้ตัว ศิขรินทร์ยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วยื่นมาให้ภัสดา ร่างบางรับมาดูแต่แล้วความแปลกใจก็แปรเปลี่ยนไปในทันทีเมื่อเห็นชื่อที่โชว์อยู่บนหน้าจอโทรศัพท์เครื่องหรู ‘คุณแม่’ ภัสดาอมยิ้มหวานแล้วกระแอมเรียกน้ำเสียงของตนเองเล็กน้อยก่อนที่จะกดรับแล้วกรอกเสียงลงไป
“สวัสดีครับคุณแม่สุดที่รัก คนหล่อที่มีแฟนโคตรหล่อรับสายครับ” ศิขรินทร์กลั้นเสียงหัวเราะแทบไม่ทันเมื่อได้ยินคนรักเอ่ยทักมารดาของตน ร่างสูงส่ายหัวเล็กน้อยให้กับความขี้เล่นของนายช่างใหญ่ แล้วเสียงแหลมสูงของมารดาก็เล็ดลอดออกมาจากโทรศัพท์จนคนถือโทรศัพท์แนบหูอย่างภัสดายังต้องยกออกห่างจากหู ไม่อย่างงั้นหูอื้ออย่างแน่นอน
“ไม่ต้องใช้น้ำเสียงเพื่อแสดงความคิดถึงขนาดนั้นก็ได้ครับ ผมอยู่ตรงนี้ก็รับรู้ได้โดยกระแสจิตว่าคุณแม่รักและห่วงใยผมขนาดไหน”
“ไม่ต้องห่วงครับ ภรรยามักจะไปไหนมาไหนกับสามีอยู่แล้วครับคุณแม่ เราสองคนไม่แยกจากกันอยู่แล้ว อะไรนะครับ เจ้นิ่ม เอ้ย คุณดาริกาก็อยู่ด้วยเหรอครับ แหมๆดีจริงๆ นี่มันวันรวมญาติซินะ เดี๋ยวผมกับสามี เอ๊ย! แฟน จะรีบไปนะครับ รักและอาลัยคุณแม่เสมอ แค่นี้นะครับ”
ภัสดากดวางสายแล้วปล่อยเสียงหัวเราะออกมาอย่างรวดเร็ว จนคนขับรถหน้าหล่อทนไม่ไหวก้มลงหอมแก้มแดงปลั่งของคนอารมณ์ดีอย่างอดใจไม่อยู่ เสียงหัวเราะและรอยยิ้มของภัสดาคือกำลังใจที่ศิขรินทร์ต้องการอย่างไม่รู้จักพอ
“คุยอะไรกันเหรอครับ”
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกมึง เผือก เดี๋ยวแวะตลาดสดด้วยนะ จะซื้อของไปฝากหนูดาริกาซักหน่อย” ชื่อของดาริกาที่ออกมาจากปากของภัสดาเรียกความแปลกใจจากศิขรินทร์ได้เป็นอย่างดี เพราะตนนั้นรู้อยู่แล้วว่ามารดาพยายามจะจับคู่ตนกับหลานสาวของคุณหญิงศรที่เป็นเพื่อนรุ่นน้องของมารดา และนายช่างใหญ่ก็รู้เรื่องนี้มาโดยตลอด และนับตั้งแต่ที่คุณหญิงศรและดาริกามาก่อเรื่องที่บริษัทและโดนนายช่างใหญ่ตอกกลับไปนั้นทั้งสองก็ไม่มาก่อกวนที่บริษัทอีกเลย ไม่รู้ว่านายช่างใหญ่ไปทำอะไรไว้ แต่ถึง
อย่างนั้นทั้งสองคนก็ยังไม่ละความพยายาม ยังคงแวะเวียนไปเยี่ยมเยียนมารดาของตนอย่างสม่ำเสมอ
“เดี๋ยวรออยู่บนรถนะเผือกไม่ต้องลงไปหรอก กูไปแปปเดียว”
“ไม่ครับ เดี๋ยวผมจะลงไปด้วย” แต่คำตอบของท่านประธานก็ไม่ได้สร้างความยินดีให้กับภัสดาเลยสักนิด เพราะศิขรินทร์จะตามลงไปให้ได้
“จะลงไปทำไม กูลงไปซื้อของแปปเดียว” ภัสดาพยายามอธิบายอย่างใจเย็น แต่นั่นก็ไมได้ทำให้ความตั้งใจของศิขรินทร์เปลี่ยนแปลงไปเลย เพราะท่านประธานนั้นเปิดประตูรถออกไปยืนรออยู่ด้านนอกเรียบร้อยแล้ว ศิขรินทร์ก็ยังคงเป็นศิขรินทร์อยู่วันยันค่ำ สม่ำเสมอไม่เสื่อมคลาย รักเท่าใดความหวงและห่วงก็มากเท่านั้น
“เผือก มึงเพลาๆเรื่องหวงลงบ้างนะ” ร่างบางเอ่ยกับร่างสูงที่ตอนนี้ยื่นมือมาโอบเอวบางเอาไว้แล้ว เรียกสายตาของผู้คนที่เดินผ่านไปมาอยู่แถวนั้นได้เป็นอย่างดี แต่หนุ่มเรือนร่างสูงใหญ่ดุจชายชาตีอย่างศิขรินทร์ก็ไม่หวั่นต่อสิ่งใดทั้งนั้น
“มีเรื่องเดียวที่ยอมให้ไม่ได้” ร่างสูงเอ่ยเสียงเรียบแล้วออกเดินทันที ไม่สนใจว่าร่างในอ้อมแขนนั้นจะประท้วงหรือขัดขืนสักเท่าไร
“โอย เดินตลาดแต่มึงเดินกอดเอวกูเนี่ยนะ มันเวอร์ไปป่ะ อากาศก็ร้อน นี่มันไม่ใช่ในห้างนะมึง” ภัสดาพยายามแกะมือหนาที่โอบเอวของตนออก แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะนอกจากจะไม่หลุดแล้วยังรัดแน่นมากกว่าเดิมอีก
“งั้นจับมือ ถ้าไม่ได้ก็ไม่ต้องซื้อแล้วครับ กลับบ้านเลย” ศิขรินทร์เอ่ยเสียงเรียบ ทำเอาร่างบางที่กำลังจะอ้าปากค้านนั้นหุบแทบไม่ทัน นายช่างใหญ่พยักหน้ารับอย่างจับยอม เพราะขืนเรื่องมากเล่นตัวไปอีก อดซื้อของไปฝากคุณหญิงป้าศรกับคุณเจ้นิ่มกันพอดี
“เห็นว่าเลื่อนฐานะขึ้นมาได้แล้วสั่งใหญ่เลยนะ”
“ก็ให้มันรู้บ้างว่าใครผัวใครเมีย ใครฟังใคร” ศิขรินทร์เอ่ยยิ้มๆ
“แล้วใครฟังใคร มึงพูดให้มันดีๆนะเผือก”
“เผือกฟังพีทอยู่แล้วครับ”
“ค่อยน่าฟังหน่อย ไปซื้อของกัน จะได้รีบกลับบ้าน”
.
.
.
.
.
.
.
“คุณแม่ครับ ไม่เจอกันนานสูบตอบผอมลงเยอะเลยนะครับเนี่ย” ภัสดาเดินแกมวิ่งเข้าไปหาคุณหญิงวิจิตตราที่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกแล้วโถมกายเข้ากอดรัดร่างของผู้สูงวัยอย่างคิดถึงคะนึงหา ทำเอาสมาชิกคนอื่นๆต่างตกอกตกใจกันเป็นแถบๆไม่เว้นแม้แต่ศิขรินทร์ที่ไม่นึกว่าภัสดาจะคิดถึงมารดาของตนมากมายขนาดนี้
“ว้ายยย! แกมากอดฉันทำไมเนี่ย สกปรก” หลังจากเรียกสติให้กับตนเองแล้วคุณหญิงวิจิตตราก็รีบผลักร่างของสะใภ้เถื่อนที่นางไม่ยอมรับออกไปทันที ผู้สูงวัยจัดเสื้อผ้าหน้าผมอย่างวุ่นวายจนภัสดามองแล้วอยากจะหัวเราะกับท่าทางของแม่สามีเหลือเกิน
“ไม่สกปรกนะครับ ศิอาบน้ำให้พีทเองกับมือ” ศิขรินทร์จงใจเน้นเสียงลงไปตรงคำว่า อาบน้ำ เพื่อให้สมาชิกที่เหลือนั้นได้เข้าใจถึงสถานะอันแจ่มแจ้งของตน และก็ได้ผล เมื่อคุณหญิงศรและดาริกาได้ฟังดังนั้นก็นั่งคอแข็งขึ้นมาทันที
“แกไม่ต้องเอาเรื่องบัดสีพวกนั้นมาเล่าให้ฉันฟังหรอกนะ ฉันไม่ชอบ”
“บัดสีกันตรงไหนครับ ออกจะน่ารัก อ้าว..... นี่ก็คนเหรอครับ นึกว่าวิญญาณ อุ้ย หลุดปาก” ภัสดาเอ่ยกับมารดาของคนรักเสร็จก็หันไปทักทายกับแขกหน้าเก่าของบ้านอินทราทิพย์ทันที แต่ดูเหมือนว่าทั้งคุณหญิงศรและดาริกาจะไม่อยากทักทายนายช่างใหญ่เท่าไรนัก
“ไร้มารยาท ผู้ใหญ่เขาจะคุยกัน แกเข้ามาแทรกได้ไง” คุณหญิงศรเอ่ยเหน็บแหนมสะใภ้เถื่อนของบ้านอินทราทิพย์อย่างไม่ชอบใจ เพราะตนมาหาว่าที่หลานเขยทีไร เป็นต้องมีมารมาผจญทุกที แล้วอย่างนี้เมื่อไรจะได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน
“อ้าวถ้าอย่างนั้น เจ้นิ่มก็แก่ เอ้ย เป็นผู้ใหญ่แล้วเหรอครับ หน้าตาเหมาะกับการแต่งตัวเลยนะครับ สไตล์อย่างนี้เหมือน ผู้สาวไทยบ้าน หรือชนบทอะไรแบบนี้ อุ๊ย! หลุดปากอีกแล้ว” ศิขรินทร์ได้ยินประโยคนี้ทำเอากลั้นเสียงหัวเราะแทบไม่อยู่ เช่นเดียวกับคนใช้คนอื่นๆที่อยู่บริเวณนั้น มีท่าทางไม่ต่างไปจากศิขรินทร์เลยสักนิด
“ศิ! หัวเราะอยู่นั่นแหละ เข้ามาทักทายคุณป้าศรกับหนูดาหน่อยสิลูก” ศิขรินทร์หันไปสบตากับภัสดาเมื่อนายช่างใหญ่พยักหน้าอนุญาตศิขรินทร์ก็เดินเข้ามานั่งที่โซฟาข้างๆแขกของบ้านทันที
“สวัสดีครับคุณป้า” คุณหญิงศรรับไหว้ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มขึ้นมาทันที แล้วหันไปสะกิดหลานสาวของตนที่มัวแต่ตะลึงในความหล่อของลูกชายบ้านอินทราทิพย์ ศิขรินทร์มองท่าทางของดาริกาแล้วอยากจะลุกขึ้นมาหัวเราะ อะไรจะแสดงออกทางสีหน้าว่าอยากได้ขนาดนั้น
“สวัสดีจ้ะ หนูดาทักพี่เขาบ้างซิลูก”
“สวัสดีค่ะพี่ศิ หนูดา....” แต่ยังไม่ทันที่ดาริกาจะเอ่ยจบประโยคภัสดาก็ขัดขึ้นมาเสียก่อน
“เอ้าพลังชีวิตเพิ่มขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นผู้ชายหล่อ” ภัสดาแสร้งทำเป็นเอ่ยขึ้นลอยๆ แล้วส่งยิ้มไปให้กับทุกคน คุณหญิงศรมองมาที่ตนอย่างจงเกลียดจงชัง แต่นายช่างใหญ่ก็รับไว้แล้วส่งยิ้มหวานกลับไปให้ คิดเสียว่ารอยยิ้มชนะทุกอย่าง
“อย่าไปฟังเสียงหมามันเห่าเลยลูก หนูอยากจะพูดอะไรกับพี่ศิก็พูดได้เลย” คุณหญิงวิจิตตราเอ่ยกู้สถานการณ์ พรางสบตากับสะใภ้เถื่อนเสมือนประกาศสงครามกันอย่างเป็นทางการ
“หมาอะไรจะหน้าตาดีขนาดนี้ ถ้าผมหมา ลูกคุณเมียก็ได้หมาเป็นเมีย เอ้ย ภรรยา เอ้ย แฟน อ่ะ ถูกแล้ว ฮ่าๆ” และในที่สุดเหล่าบรรดาคนใช้รวมไปถึงศิขรินทร์ก็หลุดเสียงหัวเราะออกมาอย่างเป็นทางการทันที
“แก!! ศิ ดูมันพูดกับแม่สิ แม่ไม่ยอมนะ มีอย่างที่ไหนลามปาม ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง”
“อะแฮ่ม แล้วคุณแม่ไปว่าเมียผมทำไมล่ะครับ” ศิขรินทร์รีบปรับสีหน้าขึ้นมาอย่างรวดเร็ว หลังจากที่หลุดหัวเราะไปเพียงเสี้ยววินาที
“นี่แกเข้าข้างมันเหรอ!”
“หยุดก่อนครับคุณแม่! อย่าเพิ่งดราม่า เดี๋ยวผมขอไปเตรียมตัวก่อน ไหนๆก็รู้จักกันอย่างเป็นทางการแล้ว เราสองคนไปสานความสัมพันธ์กันดีกว่านะเจ้นิ่ม” พูดเสร็จภัสดาก็ลุกขึ้นยืนและไม่ลืมที่จะออกแรงดึงดาริกาให้เดินตามมาด้วย
“แกจะพาฉันไปไหน ไม่ไปนะ คุณป้า”
“นี่แกจะเอาหลานฉันไปไหน” คุณหญิงศรถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่เอาไปขายหรอกครับ เพราะรุ่นนี้แล้วขายไม่ออกแน่นอน ขอตัวก่อนนะครับ เผือกเดี๋ยวพี่มานะจ้ะ” พูดเสร็จภัสดาก็ลากดาริกาออกไปจากห้องนั่งเล่นทันที ศิขรินทร์มองตามแผ่นหลังของคนรักอย่างสงสัย กำลังจะลุกออกไปจากโซฟาเสียงของมารดาก็ขัดขึ้นมาเสียก่อน
“ปล่อยไปก่อนเดี๋ยวค่อยไปดูก็ได้ลูก แม่ว่าเรามาคุยกันก่อนดีกว่า” ศิขรินทร์ถอนลมหายใจออกมาเล็กน้อย คงต้องพูดให้เด็ดขาดเสียที
“คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“เอาตรงๆเลยนะ แม่อยากให้ศิเลิกกับไอ้วิปริตนั่นซะ แม่รับไม่ได้ และไม่มีวันจะรับได้ แล้วศิก็มาคบกับหนูดา”
“ผมคงยอมให้คุณแม่ไม่ได้ และที่คุณแม่เรียกพีทว่าวิปริตแสดงว่าผมก็วิปริตเหมือนกัน”
“ตาศิ นี่ลูกจะหลงอะไรมันนักหนา หน้าตา ฐานะ ไม่มีอะไรเหมาะสมกับลูกเลยสักนิด มันมาเกาะลูกกินหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“พีทไม่ใช่คนแบบนั้นครับ ทำไมคุณแม่ไม่ลองเปิดใจรับสิ่งใหม่ๆดูบ้าง”
“นี่ไงแม่เปิดแล้ว แม่อยากให้ศิคบกับหนูดา”
“ผมจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายว่า ผมรักพีท และผมจะไม่เลิก ส่วนคุณป้าศร เลิกเอาหลานสาวใส่พานมาถวายผมซักที อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าเบื้องหลังของคุณป้าและหลานเป็นมาอย่างไร ดาริกาต่อให้ล้างน้ำกี่ครั้งมันก็ไม่สวยงามเหมือนเดิมหรอกนะครับ” ศิขรินทร์เอ่ยเสียงเรียบ ทำเอาผู้สูงวัยทั้งสองคนถึงกับอ้าปากค้างตกตะลึงไปตามๆกัน
“ศะ ศิ พูดอะไร ป้าไม่รู้เรื่อง”
“เมื่อตอนที่ดาริกาไปเรียนเมืองนอก อย่าคิดว่าคุณป้าจะปิดข่าวไว้หมด” อย่าคิดว่าคนอย่างศิขรินทร์จะยอมให้คนอื่นมาลูบคมได้ง่ายๆ
“อะไรกัน หนูดาปิดอะไรไว้หรือศร”
“เอ่อ...............”
“บอกฉันมานะ นี่เธอกับหลานสาวปิดบังเรื่องอะไรไว้” แต่ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะเอ่ยอะไรออกไป เสียงร้องตะโกนโหวกเวกโวยวายที่ดังมาจากด้านนอกนั้นก็ขัดบทสนทนาขึ้นมาเสียก่อน
“ว้ายยยยยยยยยยยยย คุณพีททททท!!!!!!!” ศิขรินทร์รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว โดยมีมารดาและคุณหญิงศรวิ่งตามมาติดๆ และภาพที่ดาริกายืนค้อมร่างของภัสดาที่นอนอยู่บนพื้นสนามหญ้านั้นก็ทำเอาศิขรินทร์ตาลุกเป็นไฟขึ้นมาทันที ท่อนขาเรียวยาวก้าวอย่างรวดเร็วก็มาหยุดอยู่ที่เกิดเหตุ
“ทำอะไร!” ร่างสูงเดินเข้าไปกระชากร่างของดาริกาออกมา แล้วก้มลงประคองคนรักขึ้นมากอดแนบอกอย่างห่วงแหน และใครหลายๆคนที่อยู่แถวนั้นก็สัมผัสได้ถึงแรงอารมณ์ของศิขรินทร์ที่ตอนนี้โหมกระหน่ำรุนแรงดุจพายุเพียงใด
“ฉันถามเธอว่า เธอทำอะไร!” น้ำเสียงที่เจือไปด้วยความกรุ่นโกรธของศิขรินทร์สร้างความตกใจให้กับผู้พบเห็นไปตามๆกัน ไม่เว้นแม้แต่คุณหญิงวิจิตตราผู้เป็นแม่ ที่ไม่เคยเห็นบุตรชายอารมณ์รุนแรงขนาดนี้มาก่อน เพราะว่าต่อให้เจอเหตุการณ์หรือเรื่องร้ายๆมาสักเพียงใด ศิขรินทร์ก็เก็บอารมณ์และรักษาสีหน้าและน้ำเสียงไว้ได้เป็นอย่างดีมาโดยตลอด
“หนูดาไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ หนูดาแค่ป้องกันตัว” ดาริกาเอ่ยเสียงสั่น เมื่อภาพมันฟ้องออกมาว่าเธอพยายามจะทำร้ายภัสดา
“ไม่มีอะไรหรอกเผือก แค่เรื่องเข้าใจผิด นิดๆหน่อย” ภัสดาเอ่ยเสียงเศร้าพร้อมทั้งเอนศีรษะซบแผ่นอกหนาของคนรักอย่างต้องการที่พึ่งพิง มือบางโอบกอดเอวสอบไว้ กิริยาท่าทางเหมือนคนเสียขวัญที่ภัสดาแสดงออกมาทำเอาศิขรินทร์แทบจะพุ่งเข้าไปกระชากร่างของดาริกามาฉีกเป็นชิ้นๆ
“นก เธออยู่ในเหตุการณ์หรือเปล่า” คุณหญิงวิจิตตราหันไปถามเด็กในบ้านที่ยืนอยู่บริเวณนั้น
“อยู่ค่ะ หนูเห็นเหมือนกับว่าคุณหนูดาจะเข้ามาตบเฮียพีทน่ะค่ะ”
“กรี๊ดดดๆ อีบ้า ใครจะตบมันห๊ะ” ดาริกาเผลอหลุดเสียงตวาดออกไป แต่เมื่อแรงหยิกที่เจ็บจี๊ดจากคุณหญิงป้าบริเวณเอวก็เตือนสติเธอได้เป็นอย่างดี
“กรุณาสำรวมกิริยาท่าทางหน่อยดาริกา” ศิขรินทร์พยายามระงับอารมณ์ด้านมือของตนเองเต็มที่
“แต่หนูดาไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะพี่ศิ”
“ออกไป! ออกไปให้หมด” ศิขรินทร์เอ่ยเสียงเรียบแข็งแต่เต็มไปด้วยอำนาจทำเอาสองป้าหลานหน้าซีดเผือดไปตามๆกัน แม้แต่มารดาแท้ๆอย่างคุณหญิงวิจิตตรายังไม่กล้าเอ่ยขัดลูกชาย
“เผือก กูอยากคุยอะไรกับหนูดาสักหน่อยได้ไหม แปปเดียว”
“มีอะไรคุยอีกพีท” ร่างสูงเอ่ยเสียงเข้มแล้วกระขับอ้อมแขนให้รัดแน่นยิ่งขึ้นไปอีก
“เถอะน่า แต่สองต่อสองนะ เอาคุณแม่กับคุณหญิงป้าออกไปด้วย ได้ไหมๆ นะๆ เดี๋ยวคืนนี้ให้รางวัล” ศิขรินทร์พอได้ยินคำว่ารางวัลก็ยิ้มออกทันที ร่างสูงผละห่างจากร่างบางแล้วพาคนอื่นๆออกไปจากบริเวณสวนหย่อมข้างบ้านเพื่อให้ความเป็นส่วนตัวระหว่างภัสดาและดาริกา
“แก ทำฉันเจ็บแสบมากเลยนะ” ดาริกาเอ่ยเสียงเครียดแค้น ไม่คิดว่ามารยาร้อยเล่มเกวียนของตนเองจะต้องมาพ่ายให้กับผู้ชายวิปริตผิดเพศอย่างภัสดา ที่แต่งตัวมอมแมมไม่ได้วิเศษวิโสเกินตนเท่าใดนัก
“ผัวใคร ใครก็รักเธอว่าไหม” ภัสดาสลัดคราบผู้ถูกรังแกออกไปทันที ร่างโปร่งบางสืบเท้าเข้ามาใกล้ร่างอรชรของดาริกาอย่างช้าๆ ทำเอาหญิงสาวต้องถอยหลบไปเช่นกัน
“ผัวแก แต่ฉันจะแย่ง มีอะไรไหม” หญิงสาวแสร้งทำเป็นอวดเก่ง แต่ถว่าในใจตอนนี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่เจ้าตัวไม่ได้แสดงออกมา
“ปากอย่างนี้ไม่เคยมีใครรอดหรอกนะ เธอรู้ไหม” สีหน้าท่าทางที่ค่อยๆคุกคามของภัสดานั้นเริ่มทำดาริกาไม่มั่นใจในตัวเองขึ้นมาทันที เมื่อลองเหลือบมองไปด้านข้างก็เห็น เด็กรับใช้คนสนิทของคุณหญิงวิจิตตราที่หล่อนเคยเห็นหน้าอยู่เป็นประจำยืนอยู่ด้านข้าง
“หึหึ ยังยืนยันคำเดิมอยู่ไหมว่าจะแย่งผัวฉัน”
“ยะ ยืน ยันคำเดิม ฉัน ไม่เปลี่ยนใจ แน่นอน”
“โอเค เมื่อเธอขอมาอย่างนั้น ฉันก็จัดให้ นก! เอาของมา” นกเดินเข้ามาใกล้และยื่นถุงพลาสติกสีดำให้กับภัสดา ดาริกามองอย่างหวาดระแวงขึ้นมาทันที
“แกจะทำอะไร”
“ก็จะสั่งสอนพวกที่ชอบแย่งผัวชาวบ้านยังไงล่ะ” ยังไม่ทันทีดาริกาจะร้องหาความช่วยเหลือ ภัสดาก็เปิดปากถุงจากนั้นก็ยกขึ้นเหนือศีรษะของดาริกาและค่อยๆเทให้สิ่งที่อยู่ข้างในได้ไหลออกมาข้างนอกอย่างช้าๆ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” ดาริกากรี๊ดออกมาอย่างเสียสติเมื่อเห็นว่าสิ่งที่อยู่ในถุงนั้นมีทั้ง ปลาไหล กบ อึ่งอ่าง และหนอน น้ำตาเธอไหลออกมาอย่างสิ้นสติและหวาดกลัว เข่าอ่อนลงไปนั่งนิ่งกับพื้น แต่เมื่อควานมือเพื่อพยุงตัว ฝ่ามือของตนก็สัมผัสได้ถึงความลื่นและความนุ่มยุ่น เมื่อจับขึ้นมาดูถึงได้รู้ว่ามันมีทั้งปลาไหลและหนอนตัวอวบใหญ่
“กรี๊ดดดดดดดด ฮืออออออออออออ ฉันกลัวแล้ววว ฉันยอมแล้ว ฉันจะไม่ยุ่งอีกแล้วววว ฮืออออออ”
“ยังจะแย่งคนอื่นอยู่อีกไหม” ภัสดาเอ่ยเสียงเรียบเย็น พร้อมทั้งก้าวขามายืนชิดกับร่างบอบบางของดาริกาที่นั่งตัวสั่นงันงกอยู่เบื้องล่าง
“ไม่ทำแล้วๆ ไม่ทำแล้วจริงๆ” ดาริกายกมือไหว้พร้อมทั้งหลับตาแน่น ไม่กล้าที่จะเปิดเปลือกตาออกมาดูความสยดสยองน่าเกลียดน่ากลัวของบรรดาสัตว์น่าขยะแขยงที่ดิ้นยั้วเยี้ยไปมาอยู่บริเวณนั้น
“ถ้าไม่ทำอย่างที่รับปาก ฉันจะเอาไอ้พวกนี้ไปปาใส่บ้านเธอ”
“ฉันทำๆๆ”
“หึหึ นกเก็บกวาดให้เรียบร้อย แล้วเราจะไปส่งคุณดาริกากัน หรือเธอจะเอาไอ้พวกนี้กลับไปที่บ้านด้วย”
“ไม่ๆๆๆฉันไม่เอา ฮือออออออออ” ดาริกานั่งกอดเข่าปล่อยเสียงร้องไห้ออกมาเต็มที่ ภัสดาเห็นดังนั้นก็เข้าไปประคองขึ้นมา สบจังหวะกับที่สมาชิกคนอื่นๆวิ่งเข้ามาดูเหตุการณ์
“เป็นอะไรกันหรือเปล่าพีท” ศิขรินทร์ถามเสียงห่วงใย เพราะเสียงกรี๊ดนั้นดังเข้าไปถึงข้างในบ้าน
“ไม่มีอะไรเผือก เมื่อกี้ดาริกาเหมือนจะปวดหัวก็เลยกรี๊ด ตอนนี้เธออยากกลับบ้านแล้ว”
“คุณป้าคะ กลับบ้านเราเถอะค่ะ กลับบ้านเรานะคะ เดี๋ยวนี้เลย” ดาริกาโผเข้าหาอ้อมอกของผู้เป็นป้าอย่างเสียขวัญ หล่อนไม่ยอมหันหลังกลับมามองอีก
“จ้ะๆ คุณพี่คะ ศรขอตัวนะคะ”
“อืมจ้ะ งั้นก็เดินทางปลอดภัยนะคุณน้อง”
ศิขรินทร์เดินเข้าไปใกล้กับร่างบอบบางของดาริกาแล้วโน้มใบหน้าเข้าไปกระซิบใกล้ๆกับใบหน้าของอีกฝ่าย
“ดาริกา นอนหลับฝันดีนะ อย่าลืมฝันเห็น........................”
..
.
.
.
.
.
๐ กว่าจะอัพตอนนี้ได้ ต้องผ่านอะไรต่อมิอะไรมาเยอะ ทั้งเรื่องซิม เรื่องเน็ท เรื่องคอม เรียกว่าเกือบท้อ แต่ก็ไม่ทอยพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะอัพ และวันนี้ก็ได้ผล เฮ้ออออออออออออ ขอกราบแอร์การ์ดดีแทคแต่ซิมวันทูคอล 10 ที (อาเมน)
๐ ขออภัยในความล่าช้า ไม่ขอแก้ตัวหรืออะไรทั้งสิ้น นักเขียนผิดเอง
๐ เรื่องคำผิดก็ฝากดูด้วยนะคะ อย่าลืมเมนต์นะ กด+ กดเป็ดด้วยยยยยยยยยยยยยย
๐ เม้านิดนึง 3G ais ที่บ้านไม่มีเลยยยยยยยยยยยยยยยยย อยากจะกรี๊ดดดดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
หัวข้อ: | สะใภ้เถื่อน ™|By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษ P.145 นิรันดร์ (05/05/59) (อ่าน 1806921 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก