หัวข้อ: | สะใภ้เถื่อน ™|By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษ P.145 นิรันดร์ (05/05/59)

[CarToonMiZa]

 

[boylove_yj]

บทที่ 51




นกปีกหัก






“นายบ้านนอก ที่ร้องไห้ฟูมฟายออกไปตอนนั้นเพราะจัดฉากใช่ไหม ฉันรู้ทันหรอกนะ”   



“คุณแม่รู้ได้ไงครับเนี่ย แล้วเป็นไงครับ ผมเล่นเนียนไหมครับ”  คุณหญิงวิจิตรตราเบะปากอย่างหมั่นไส้ในคำตอบของลูกสะใภ้จอมเถื่อน แม้บุตรชายจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังอย่างละเอียดแต่นางก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยวาจายุแหย่อีกฝ่ายออกไป
ประตูบ้านอินทราทิพย์เปิดต้อนรับนายช่างใหญ่ตั้งแต่เช้าตรู่ คุณหญิงวิจิตรตราและคุณศิระเดินลงมาตามเสียงที่ดังก้องไปถึงห้องนอน และแล้วความสงสัยก็เลือนหายไปเมื่อเห็นว่าใครเป็นต้นตอของเสียง จะมีใครที่ไหนที่กล้ามาโหวกเหวกเสียงดังอย่างนี้ถ้าไม่ใช่สะใภ้บ้านนอกที่คุณหญิงวิจิตตราทำใจยอมรับได้ยาก เอ่ยถามหาบุตรชายหัวแก้มหัวแหวนคนหน้าเป็นก็พูดเต็มปากเต็มคำว่าไปหาเงินมาเลี้ยงเมีย คุณศิระถึงกับสำลักน้ำชาส่วนคุณหญิงวิจิตรตราถึงกับวิงเวียนศีรษะขึ้นมาทันที และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่แม่สามีและลูกสะใภ้สานสร้างความปรองดองด้วยการมานั่งเล่นที่สนามหญ้าข้างบ้าน ผู้สูงวัยนั่งบนเสื่อผืนใหญ่มองสะใภ้นอกคอกนั่งถอนหญ้าอยู่ข้างๆ



“วันหยุดแทนนี้จะไปยืมปู่ย่าตายาย กลับมาทำอะไรไร้สาระก็ไม่รู้” 



“ปู่กับย่าผมเสียไปตั้งนานแล้วครับคุณแม่ คุณตากับคุณยายขายปลาทูอยู่ที่ตลาด” 



ภัสดาเอ่ยตามความจริง แต่เพียงไม่ได้บอกว่าแท้จริงแล้วคุณตากับคุณยายนั้นเป็นเจ้าของตลาดใหญ่ในจังหวัดสมุทรสงคราม คุณตากับคุณยายไม่มีอะไรทำก็มานั่งขายปลาทูมองผู้คนที่เดินเข้ามาจับจ่ายใช้สอยในตลาดของตัวเองแก้อาการเบื่อ



“อะไรกันยะ ทำไมถึงปล่อยให้คนแก่นั่งขายปลาทูอยู่ได้ ไม่รู้จักสงสารหรือไง ใช้ไม่ได้เลยจริง”   



“พวกท่านไม่อยากอยู่เฉยๆน่ะครับ คุณแม่ครับดูนี่ซิ! ไส้เดือนตัวนี้น่ารักจัง”   ภัสดายกไส้เดือนตัวใสขึ้นมาอย่างช้าๆ แล้วยื่นเข้าไปหาแม่สามีที่กำลังนั่งตะลึงอยู่ข้างๆ



“นี่ไอ้บ้านนอก! เอาออกไปเลยนะ น่าเกลียดจริงๆ” ผู้สูงวัยลุกขึ้นยืนแล้วใช้ให้นกที่ยืนหัวเราะอยู่ข้างๆ เลื่อนเสื่อหนีสะใภ้จอมเถื่อนที่ถูกใช้ให้ถอนหญ้าอย่างรวดเร็ว



“น่าเกลียดตรงไหนครับ ออกจะน่ารัก”  ภัสดาเอ่ยยิ้มๆ แล้ววางสิ่งมีชีวิตตัวใสลงบนพื้นหญ้าเหมือนเดิม



“พูดมากจริงๆ รีบๆถอนเร็วเข้า เดี๋ยวฝนตก ฉันไม่อยากเห็นนายนั่งทำหน้าเป็นพระเอกมิวสิคหรอกน”



“คุณแม่ติดตามผลงานของผมก็ไม่บอกนะครับ เอาลายเซ็นไหมครับ”



“นก เอายาดมให้ฉันที คุยกับคนบ้านนอกมากๆ แล้วเหมือนจะเป็นลม”  หญิงสาวหัวเราะเสียงใสเมื่อได้ยินคุณนายเจ้าของบ้านเอ่ยขอยาดม




ภัสดานั่งทอนหญ้าไปพร้อมๆกับสรรหาถ้อยคำต่างๆนานาๆมางัดข้อกับแม่สามีอย่างสนุกสนาน จนเวลาล่วงเลยมาถึงเที่ยงวัน ภัสดาที่เนื้อตัวมอมแมมด้วยดินก็ขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า กลับลงมาอีกทีก็เห็นท่านประธานใหญ่นั่งหน้าหล่ออยู่ในร้องโถงรับแขก นายช่างใหญ่คิ้วกระตุกอย่างแปลกใจเพราะผลไม้ที่ให้คาร์โบไฮเดรตสูงอย่างเผือกหนีงานมาอีกแล้ว



“เผือก มึงมาอยู่อะไรตรงนี้ สิบสองนาฬิกาสามสิบห้านาที ตอนนี้มึงนั่งแดกข้าวที่บริษัทไม่ใช่เหรอ”



“คิดถึงเมีย ก็กลับมาหาเมียซิครับ”  ภัสดาตอบแทนถ้อยคำหวานหูของอีกฝ่ายด้วยฝ่ามือบางที่ทาบทับแผ่นหลังหนาเข้าอย่างจัง



“ถ้าพูดกวนตีนกูอีกคำ มึงโดนแน่” 



“ถามคุณหญิงแม่ของพีทซิครับ”  ศิขรินทร์เอ่ยยิ้มๆ สบจังหวะกับคุณหญิงใหญ่ของบ้านที่เดินเข้ามาในห้องรับแขกพร้อมกับคุณศิระผู้เป็นสามี



“มาแล้วเหรอเจ้าศิ เมื่อก่อนแม่แกโทรตามสิบรอบกว่าจะมาได้ แต่พอเมียมาอยู่บ้านรีบกลับมาเลยนะ” คุณศิระเอ่ยเหย้าบุตรชาย



“คุณพ่อก็พูดเกินไป ผมไม่ใช่คนอย่างนักสักหน่อย”



คุณหญิงวิจิตตราลุกขึ้นแล้วเดินมาหยุดอยู่เบื้องหน้าของภัสดา ปรายตามองอีกฝ่ายเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไปในครัว นายช่างใหญ่พยักหน้าเข้าใจในคำสั่งที่ออกมาจากสายตาของคุณหญิงใหญ่รีบลุกตามอีกฝ่ายเข้าไปในครัวทันที แม่บ้านและเด็กรับใช้ยืนนิ่งอยู่ด้านข้าง ส่วนมารดาของศิขรินทร์กำลังเดินดูมื้อกลางวันที่เตรียมเอาไว้แล้วบนโต๊ะ



“ออกไปก่อนไป เดี๋ยวฉันจะเรียกอีกที”  เหล่าแม่บ้านและเด็กรับใช้ค่อยๆทยอยกันออกไป จนเหลือเพียงคุณหญิงวิจิตตราและภัสดาเพียงสองคน



“สามีกลับบ้านมาเหนื่อยๆก็ต้องรู้จักเอาน้ำเย็นๆไปให้เขาทาน ไม่ใช่นั่งหน้านิ่งไม่รู้เรื่องรู้ราว”  ภัสดากระพริบตาอย่างแปลกใจเมื่อผู้สูงวัยเอ่ยจนจบ



“คุณแม่ครับ ที่เรียกเข้ามานี่เพื่อจะบอกเคล็ดลับเอาใจผัวใช่ไหมครับ”



“เปล่าย่ะ ฉันก็พูดไปเรื่อย”



“อย่างงั้นเหรอครับ แต่คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะครับ เพราะแค่นี้ศิมันก็ทั้งรักทั้งหวงผมมากพอแล้วครับ” 



“คิดเสียว่าเมื่อกี้ฉันไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น อีกอย่างนะ เสน่ห์ปลายจวักนี่ก็สำคัญ ระวังผัวจะหายเพราะทำอะไรเป็น”  สิ้นประโยคของคุณหญิงวิจิตตราภัสดาถึงกับเม้นปากแน่นเพราะพยายามจะกลั้นเสียงหัวเราะอย่างเต็มที่ แม่สามีของนายช่างใหญ่นี่เด็ดไม่แพ้ใครจริงๆ



“ถ้าหาย ก็เอาแหไปว่านก็ได้ครับ” 



“ลูกฉันไม่ใช่ปลานะยะ!” 



คุณหญิงวิจิตตราเรียกเด็กรับใช้เข้ามายกสำรับกับข้าวออกไปตั้งโต๊ะ ส่วนภัสดามีหน้าที่เดินตามแม่สามีออกไปอย่างจงรักภักดี ท่ามกลางสายตาที่มองมาอย่างให้กำลังใจ  ศิขรินทร์มองตำแหน่งที่นายช่างใหญ่นั่งด้วยความตื้นตัน เก้าอี้ที่ถูกเตรียมไว้ให้สะใภ้ใหญ่ของอินทราทิพย์บัดนี้มีถูกครอบครองโดยภัสดา สะใภ้จอมเถื่อนที่มารดาเป็นคนตั้งฉายาให้ แม้จะไม่เห็นว่ามารดาเปิดใจยอมรับแต่โดยดี แต่ท่าทีที่เคยเกลียดชังจากเมื่อก่อนก็เหมือนจะบรรเทาลุเลาลงไปค่อนข้างเยอะ เหลือเพียงถ้อยคำและการเรียกชื่อ เพราะมารดายังเรียกสะใภ้บ้านอินทราทิพย์ว่านายบ้านนอกไม่เคยเปลี่ยน และคงไม่คิดที่จะเปลี่ยน



“คุณแม่ให้ศิหนีงานมาทำไมครับ” ภัสดาเอ่ยขึ้นระหว่างมื้ออาหาร



“วันนี้มีงานเลี้ยงขอบคุณของมูลนิธิเด็กและคนชรา แล้วครอบครัวของฉันก็ถูกรับเชิญให้ไปร่วมงานเพราะเป็นหนึ่งในผู้บริจาค ฉันคจะควงลูกและสามีออกงานย่ะ” 



“แล้วไม่ชวนลูกสะใภ้บ้างเหรอครับ”



“อยากไปก็ไปซิยะ ใครเขาล่ามโซ่นายไว้”   



ศิขรินทร์ถึงกับหลุดยิ้มเมื่อได้ยินมารดาเอ่ยกับภัสดา แม้ถ้อยคำเมื่อสักครู่จะไม่หวานหูชวนฟังเท่าไรนัก แต่นั่นหมายความว่า คุณหญิงวิจิตตราผู้เป็นมารดารับนายช่างใหญ่เป็นสะใภ้จอมเถื่อนและเป็นครอบครัวอินทราทิพย์อย่างเต็มตัว เหลือบสายตาหันมามองคนที่นั่งเคียงข้าง สบตาสื่อความหมายก็ให้แน่ใจยิ่งขึ้นเพราะภัสดาก็รับรู้ถึงควายนัยนั้นได้เช่นเดียวกัน



“คุณแม่ไม่กลัวผมจะทำขายหน้าเหรอครับ”



“ถ้านายยังพอมีสติและยางอายอยู่บ้างก็น่าจะคิดได้”  ภัสดาหันไปสบตากับศิขรินทร์อย่างรู้กันแล้วจึงก้มหน้าทานข้าวต่อ
ตลอดมื้อเที่ยงมีเสียงของคุณหญิงใหญ่ประจำบ้านปะถะฝีปากับลูกสะใภ้ใหญ่คอยสร้างสีสันบนโต๊ะอาหารให้ใครหลายๆคนได้อมยิ้มขำอย่างชอบอกชอบใจ ไม่เว้นแม้แต่คุณศิระประมุขของบ้าน ถึงแม้ลูกสะใภ้จะเป็นผู้ชายแต่ก็ไม่เคยนึกรังเกียจแม้คนในสังคมจะประณามว่าบุตรชายว่าเป็นพวกรักร่วมเพศและตนก็ไม่เคยว่ากล่าวหรือซ้ำเติม ไม่ใช่เพราะยุคสมัยเปลี่ยนไป แต่เป็นเพราะรักและเข้าใจในตัวของศิขรินทร์ที่ใจกล้าเข้ามาบอกว่าสะใภ้ของบ้านอินทราทิพย์เป็นผู้ชาย แม้จะเสียใจอยู่บ้างที่จะไม่มีทางอุ้มหลาน แต่ถ้าต้องตัดพ่อตัดลูกขับไล่ไสส่งบุตรชายเพียงคนเดียวออกจากบ้าน ตนจะไม่มีทางทำเด็ดขาด และมั่นใจได้เลยว่าศิขรินทร์จะเดินออกไปอย่างองอาจอย่างเลือดนักสู้อย่างแน่นอน



“อย่าไปถือสาแม่เจ้าศิเลยนะพีท”  คุณศิระเอ่ยเสียงอาทรกับเจ้าของอู่ใหญ่ระหว่างนั่งดูโทรทัศน์ในห้องรับแขก หลังจากทานอาหารเที่ยงเสร็จแล้วสองแม่ลูกก็ขึ้นไปเลือกชุดที่ด้านบน ปล่อยให้ประมุขของบ้านและลูกสะใภ้นั่งพักผ่อนอยู่ด้านล่าง



“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณแม่คงรักและเอ็นดูพีทมาก” 



“แล้วจะไม่ไปจริงๆเหรอ”



“คงไม่ได้ไปหรอกครับ ป๊ากับแม่ให้ไปหาที่บ้าน”



“เจ้าสัวภาสกับคุณนายจันทร์สบายดีใช่ไหมพีท”     ประมุขของบ้านเอ่ยถาม เศรษฐีเมืองหลวงรวมไปถึงนักธุรกิจหลากหลายวงการต่างรู้จักตระกูลพิชัยภักดีเป็นอย่างดี ยิ่งปัจจุบันโอนกรรมสิทธิ์ทั้งหมดให้ภัสดาเป็นผู้ดูแลทำให้ใครก็อยากจะทำความรู้จักกับเจ้าของอู่ซ่อมรถชื่อดัง คงจะมีแต่คุณหญิงวิจิตตราที่ไม่รู้ว่าเบื้องหลังของสะใภ้จอมเถื่อนนั้นเป็นมาอย่างไร



“สุขสบายอยู่บนความลำบากของลูกนั่นแหละครับคุณพ่อ”   ภัสดาเอ่ยถึงบิดาและมารดาอย่างอดไม่ได้ งานอดิเรกของคนทั้งคู่ที่ภัสดาไม่เคยจะแก้หายนั่นก็คือเดินเข้าเดินออกคาสิโนที่ฮ่องกงเป็นว่าเล่น เอ่ยห้ามอย่างไรก็ไม่ฟัง เดี๋ยวนี้ภัสดาจึงใช้ไม้หนักงอนไม่กลับบ้านเป็นเดือนๆ เจ้าสัวภาสและคุณนายจันทร์ถึงยอมอยู่ติดบ้าน



ทั้งสองนั่งคุยกันจนกระทั่งช่างแต่งหน้าและช่างทำผมของคุณหญิงวิจิตตรามาถึง ลูกสะใภ้จึงนำทั้งสองขึ้นไปด้านบน ส่วนศิขรินทร์ก็ถูกจับทำผมไปเหมือนกัน นายช่างใหญ่กำลังจะหมุนกายออกมา แต่โดนประธานหน้าหล่อดึงเข้าไปในห้องนอนใหญ่เสียก่อน



“จะกลับบ้านจริงๆเหรอพีท ไม่ไปกับผมแน่นะ”  ศิขรินทร์เอ่ยถามเสียงออดอ้อน แม้จะเป็นงานการกุศลแต่ก็จัดค่อนข้างใหญ่พอสมควร ใจอยากจะให้ภัสดาไปด้วยแต่เจ้าสัวภาสและคุณนายจันทร์โทรมาบอกให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนกลับบ้าน ศิขรินทร์จะเอ่ยทัดทานก็ไม่ได้ เพราะนานๆครั้งครอบครัวพิชัยภักดีจะอยู่พร้อมหน้ากัน



“ไม่ไปครับคุณเผือก คุณพีทจะกลับบ้าน จากนั้นก็ทางใครทางมัน” 



คำว่าทางใครทางมันทำเอาอารมณ์หวงอารมณ์หึงตีขึ้นมาแทบทันที ฝ่ามือหนาดึงคนร่างโปร่งล้มลงไปบนเตียง จับถอนขนจนเนื้อตัวเปลือยเปล่าก็นาบกายลงไปเคียงข้างทันที ประธานบริษัทใหญ่กำลังสั่งสอนคนปากด้วยดีเสน่ห์หาและรสรักที่หวานนุ่มจนนายช่างใหญ่ครางแทบไม่หยุด ฝ่ามือบางที่เคยผักไสก็สอดเข้ามาคล้องคอกอดรัดเอาไว้แน่น เมื่อร่างกายรวมกันเป็นหนึ่งบทเพลงแห่งรักก็ขับขานขับกล่อมคนทั้งคู่ไปอย่างช้าๆ ศิขรินทร์จูบซับทุกความหวานจากโพรงปากของภัสดาเอาไว้ในอก กักเก็บเป็นกำลังแรงใจ เสียงเหนื่อยหอบและลมหายใจกรุ่นร้อนที่ผิวแก้มสากอยู่นั้นทำให้ศิขรินทร์รู้สึกเต็มตื้นขึ้นมาในอก ได้ครอบครองร่างโปร่งที่แสนหอมหวานไม่ว่าแตะหรือไล้นิ้วไปทางไหนก็ชวนหลงใหลจนยากจะห้ามใจไม่ไหวอยู่ทุกครา พายุแห่งรักที่โหมพัดกระหน่ำชะลอกำลังลงอย่างช้าๆ พายุพัดผ่านไปเหลือทิ้งไว้แต่ร่องรอยแห่งรักที่ตีตราของไปทั่วร่างโปร่งของภัสดา ศิขรินทร์ลุกขึ้นเดินไปคว้าผ้าขนหนูผืนหนามาพันรอบเอวสอบ แล้วก้มลงไปโอบประคองร่างเปลือยเปล่าของภัสดาเข้าห้องน้ำ




 นายช่างใหญ่ที่ไร้เรี่ยวแรงจะเอ่ยทัดทานจึงปล่อยให้ประธานหน้าหล่อลงมือทำความสะอาดร่างขาวนวลของตัวเองอย่างเต็มที่ เสร็จแล้วร่างโปร่งก็ถูกอุ้มออกมาวางลงบนเตียงนอนหลังใหญ่ ดวงตากลมโตจ้องมองฝ่ามือหนาที่กำลังกลัดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้อย่างรักใคร่ ไร้เสียงพูดคุยหรือเอื้อนเอ่ยมีเพียงเสียงลมหายใจร้อนของทั้งคู่ที่ได้ยินแทบจะชัดเจน ศิขรินทร์ผละออกมาดูฝีมือของตัวเองด้วยความภูมิใจ การจับนายช่างใหญ่อาบน้ำแต่งตัวไม่ได้ทำให้ตนรู้สึกเหนื่อยหรือลำบากใจ กลับดีใจและภูมิใจเสียด้วยซ้ำที่ได้เป็นเจ้าของร่างกายและหัวใจของนายช่างใหญ่แต่เพียงผู้เดียว




“จะรีบไปรับนะครับ” 



“ไม่ต้องไปรับก็ได้ วันนี้จะนอนที่โน่นเลย”  ภัสดายกหมวกนิรภัยขึ้นแล้วส่งยิ้มหวานหยดย้อยให้ศิขรินทร์อย่างแกล้งๆ



“ไม่อนุญาตครับ”  ศิขรินทร์เอ่ยเสียงเรียบมองคนในที่นั่งค่อมรถจักรยานยนต์ยี่ห้อดังที่แต่งเครื่องและทำสีอย่างสวยงามด้วยความห่วงใย นายช่างใหญ่ดื้อจะขับรถกลับไปให้ได้และไม่ยอมให้คนขับรถไปส่งที่บ้าน ศิขรินทร์จะไม่ห่วงไปมากกว่านี้เลยถ้าคนร่างโปร่งไม่แรงกำลังครบร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะกิจกรรมสานรักที่เพิ่งผ่านมาได้สักครู่ทำเรี่ยวแรงของนายช่างใหญ่หายไปเกือบห้าสิบเปอร์เซ็นต์



“ใครอนุญาตมึง นี่กูอนุญาตตัวเอง”   



“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องไป”  ภัสดาสบตากับศิขรินทร์ที่ฉายแววจริงจังก็อมยิ้มหวาน เผือกมันน่ารักจริงๆ



“กูล้อเล่น ไปล่ะ”



ศิขรินทร์มองตามแผ่นหลังของภัสดาที่ค่อยๆเคลื่อนออกไปอย่างช้าๆด้วยความเป็นห่วง เหตุการณ์ตอนนี้ยังไม่น่าไว้วางใจ เพราะยังเหลือตัวการสำคัญที่อยู่เบื้องหลังอย่างเสี่ยเฒ่าเจ้าเล่ห์ที่ยังลอยนวลอยู่ และจะไม่มีทางวางใจได้อย่างแน่นอนถ้าหากเสี่ยจักรยังอยู่ปกติสุขอยู่บนโลกใบนี้




***************************************************

ต่อด้านล่าง

[boylove_yj]

ภัสดาจอดรถจักรยานยนต์คันโปรดของตัวเองเสร็จเรียบร้อยก็เดินเข้าบ้านอย่างแปลกใจเพราะเห็นรถยนต์ของเพื่อนสนิทจอดอยู่ในโรงรถเคียงข้างกับรถสปอร์ตคันหรูของตนเอง



“เฮียครับ คุณคีย์กับคุณนายรออยู่เลยครับ”   ภัสดาพยักหน้าแล้วยื่นหมวกนิรภัยที่สวมใส่เป็นประจำให้มะขาม



“มีงานอะไรกันหรือเปล่า คนเต็มบ้านเชียว”



“งานแต่งเฮียกับดาราฮอลลีวูดหรือเปล่าครับ ไอ้ขามก็ไม่ค่อยรู้”  ภัสดาเลยให้รางวัลคนไม่ค่อยรู้เรื่องเป็นกำปั้นทุบหลังไปเล็กๆน้อยๆ มะขามเบ้หน้าเพราะต่อให้กาลเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนผัน ลูกพี่ของมันก็ยังคงแรงดีไม่ตก ทุบเมื่อไรหลังร้าวเมื่อนั้น



“ยังไม่แต่งเว้ย แต่อยู่ก่อนแต่งนี่คงไม่เป็นไรมั้ง ฮ่าๆ”   มะขามกระพริบตาปริบๆ มองแผ่นหลังของลูกพี่ที่เดินเข้าบ้านแล้วประมวลคำพูดที่เพิ่งได้ยินมาอย่างช้าๆ



 “อยู่ก่อนแต่ง อยู่ก่อนแต่ง ห๊ะ! เฮียยยยยยยย ไม่ได้นะมันผิดผี”




ภัสดาเดินเข้ามาในบ้านเห็นมารดาและคีย์ตากำลังนุ่งคุยกันอย่างออกรสสังเกตจากสีหน้าก็พอจะเดาออก คุณนายจันทร์เงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มหวานให้บุตรชายแล้วจูงมือมานั่งที่โซฟา ส่วนคีตาก็ขยับเข้ามาใกล้ทันที เจ้าของอู่ใหญ่ขมวดคิ้วแปลกใจอยู่ไม่น้อยกับท่าทางของแม่และของเพื่อน



“พีท ตั้งแต่เป็นแม่เป็นลูกกันมา แม่ไม่เคยต้องทำให้ลูกต้องเจ็บช้ำน้ำใจเลยใช่ไหม” 



“ทำไมจะไม่เคยครับ แม่เอาเงินไปตัดชุดกี่เพ้าหมดเกือบห้าล้าน เรื่องนี้พีทไม่เคยลืมเด็ดขาด”  ผู้สูงวัยส่งสายตาค้อนๆให้บุตรชายโทษฐานที่เอาเรื่องจริงมาพูด



“แต่มันก็ผ่านมาแล้ว ใช่ไหมคีย์”  คุณนายประจำบ้านพิชัยภักดีหันไปหาแนวร่วมที่นั่งส่งยิ้มอยู่ข้างภัสดาทันที



“จริงครับ อดีตมันผ่านมาแล้ว ก็ผ่านไปนะพีท อย่าไปจำมันเลย”



“เดี๋ยวนี้ แม่กับคีย์เป็นอะไรหรือเปล่า แปลกๆนะ”



“แม่กับคีย์ปกติดี แล้วพีทตกลงไหม”  ภัสดาขมวดคิ้วมุ่นในถ้อยคำของมารดา ตกลงอะไร นายช่างใหญ่มึนไปหมดแล้ว



“ตกลงอะไรครับ”



“ตกลงไหมล่ะพีท”  คีตาเอ่ยสนับสนุนถ้อยคำของคุณนายจันทร์



“ตกลงก็ได้ครับ”   ภัสดาเมื่อเห็นว่าไร้หนทางที่จะเดินจึงต้องเอ่ยปากตอบรับออกไป เพราะถ้าไม่พูดออกไปคงโดนเค้นกันทั้งวันทั้งคืนแน่นอน คุณนายจันทร์ร่วมมือกับคีตาทำอะไรสักอย่างแน่นอน และอะไรสักอย่างที่เป็นความลับอยู่นั้นเหมือนกับว่าจะทำให้นายช่างใหญ่เดือดร้อนลงไปด้วย



“นั่นไง! แม่ว่าแล้ว ลูกชายแม่น่ารักที่สุดในสิบโลก มาให้แม่หอมแก้มสักสิบซิลูก”   นายช่างใหญ่ยื่นแก้มให้มารดาอย่างงุนงง แต่เมื่อได้ยินถ้อยคำของมารดาความสับสนงุนงงก็หายไปทันที



“คืออย่างนี้นะพีท แม่ให้พีทไปงานเลี้ยงของมูลนิธิหน่อย ไปแปปเดียว ป๊าของลูกก็ไป คีย์ก็ไป”   



“พีทไม่ไปเด็ดขาด แม่ก็รู้ว่าพีทไม่ชอบ” 



แม้จะเกิดมาบนกองเงินกองทองแต่ภัสดากลับไม่ชอบความฟุ่มเฟือย หลายครั้งที่บิดาและมารดาพยายามชักชวนให้ไปออกงานสังสรรค์ต่างๆนานาแต่ตนก็ปฏิเสธไปอย่างไม่ใยดีและไม่คิดที่จะไปเด็ดขาด เพราะเบื่อหน่ายความเสแสร้งและใส่หน้ากากเข้าหากันของคนชนชั้นกลาง เครื่องแต่งกายและเครื่องประดับหรูหราเป็นเพียงเปลือกนอกที่ใส่มาเพื่ออวดฐานะ อวดเงินทอง จริงไม่ใช่เรื่องแปลกที่สื่อมวลชนแขนงต่างๆจะไม่ค่อยรู้จักทายาทหนึ่งเดียวของเจ้าสัวภาส มหาเศรษฐีที่รวยติดอันดับของเมืองไทย



“แต่เมื่อกี้พีทตกลงแล้ว คีย์เป็นพยาน” คีตาพยายามช่วยผู้สูงวัย อยากให้ความตั้งใจของคุณนายจันทร์ที่จะควงลูกชายออกงานเป็นจริง



“นั่นเพราะแม่กับคีย์ เจ้าเล่ห์เพทุบายต่างหากล่ะครับ”   



“พีททำเพื่อแม่แค่นี้ไม่ได้เหรอ”    ไม้เด็ดหนึ่งเดียวของคุณนายจันทร์ที่ไม่ว่าเมื่อก็ได้ผลอยู่เสมอ



“แต่แม่ครับ พีทไม่ชอบจริง”



“.....................”  ผู้สูงวัยนั่งนิ่งหันข้างให้บุตรชายทันที ภัสดาถึงกับหน้าถอดสีเมื่อเห็นมารดางอนขึ้นมา แท้ที่จริงแล้วเบื้องหลังของคุณนายจันทร์นั้นกำลังพยายามบีบน้ำตาเพื่อเรียกความสงสารจากบุตรชายอย่างเต็มที่



“นี่แม่ต้องร้องเลยเหรอ อะไรจะขนาดนั้นอ่ะแม่ พีทแค่ไม่ไปงานเองนะ”



“ใช่ซิ แม่มันไม่สำคัญ”  พูดเสียงสะอื้นอย่างสุดแสนทรมาน



ภัสดาหันมามองหน้าของเพื่อนสนิทแล้วก็ต้องผิดหวังเพราะคีตาเองก็งอนหนักไม่แพ้กัน ในเมื่อแม่กับเพื่อนอาการหนักอย่างนี้ นายช่างใหญ่ตัวเล็กๆจะไปทัดทานอะไรได้



“ไปก็ไปครับ”



“เย้!!!!”



“แม่! เมื่อกี้ร้องไห้ไม่ใช่เหรอ”



“เมื่อกี้ร้อง แต่ตอนนี้ไม่ร้องแล้วไง ไปๆ ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว หนูคีย์เตรียมชุดมาให้ลูกเยอะเลย”   ภัสดาถึงกับส่ายหัวไปมากับความดาราเจ้าบทบาทอย่างมารดา แล้วน้ำตากับเสียงสะอื้นเมื่อกี้มันอะไรกัน



ภัสดายอมนั่งนิ่งให้แม่และเพื่อนจับแต่งโน้นเสริมนี่โดยไม่ขัดขืน  ไหนๆก็ไหนแล้วเอาใจคุณนายจันทร์เสียหน่อยคงไม่เสียหายเท่าไร นายช่างใหญ่มองชุดทักซิโด้ที่อยู่ในมือของคีตาแล้วกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ชุดที่เป็ทางการอย่างนี้แทบได้ถูกเนื้อต้องตัวภัสดาเลย แต่ดูเหมือนว่าคราวนี้คงต้องทำใจเสียแล้ว



“ถ้าพีทใส่ชุดนี้ ต้องหล่อมากแน่ๆ”



“ของมันก็แน่นอยู่แล้ว ก็คนมันหล่อ”



“แต่แฟนหล่อกว่า”



“คีย์พูดถูกใจแม่ มามะ แม่ให้รางวัล”  ภัสดามองสองแม่ลูกคู่ใหม่ที่หอมแก้มกันไปมาแล้วเบะปากอย่างหมั่นไส้ เข้าข้างลูกเขยกันเข้าไป แต่ไอ้เผือกมันก็หล่อจริงๆนะ แต่เรื่องอะไรที่นายช่างใหญ่จะเอ่ยปากชมไปตรงๆ เดี๋ยวแมวไอ้เหลิงพอดี
ภัสดาเข้าไปเปลี่ยนกางเกงสแลคให้ห้องน้ำ กลับออกมาก็มีคีตาช่วยสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวให้พร้อมกลัดกระดุมให้เสร็จสรรพ ส่วนคุณนายจันทร์ก็ช่วยบุตรชายยัดเสื้อเข้ากางเกงอย่างสนุกสนาน โบว์หูกระต่ายถูกนำมาติดไว้เรียบร้อย และผ้าคาดเอวก็ตามมาให้ลำดับถัดมา ปิดท้ายด้วยเสื้อสูทที่ตัดเข้ารูปภัสดาอย่างพอดิบพอดี คุณนายจันทร์ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดอย่างชอบออกชอบใจที่เห็นบุตรชายถูกราศีผู้ดีพันธ์แท้จับเต็มเปา และก็ไม่ต่างไปจากคีตาที่มองเพื่อนสนิทอย่างชื่นชม



“พีทหล่อมาก”



“ขอบคุณครับ”   



คีตาส่งยิ้มให้เพื่อนสนิทแล้วดึงให้นายช่างใหญ่มานั่งลงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง จากนั้นก็เริ่มลงมือแต่งหน้าทำผมให้ทายาทพิชัยภักดีทันที คุณนายจันทร์แยกออกไปแต่งหน้าแต่งตัวที่ห้องนอนเพราะเจ้าสัวภาสเข้ามาตามถึงในห้อง คนเป็นพ่อมองหน้าลูกนิดหน่อยแล้วเอ่ยอย่างได้ใจความว่า



“แต่งอย่างนี้แล้วรู้เลยว่าเชื้อพ่อมันก็แรงอยู่เหมือนกัน” 



กว่าจะจับนายช่างใหญ่แต่งตัวเสร็จทำเอาดีไซน์เนอร์ชื่อดังอย่างคีตาถึงกับลมจับแต่แล้วก็ผ่านมาได้อย่างทุลักทุเล คีตาปล่อยให้นายช่างใหญ่นั่งสำรวจตัวเองอยู่หน้ากระจก ส่วนตัวเองก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัวทันทีเพียงไม่นานก็ออกมาชุดเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนสวมทับด้วยสูทดูเป็นทางการขึ้นมาทันที



“แม่ควงหนุ่มๆออกงานอย่างนี้ สาวๆหรือหนุ่มๆจะอิจฉาแม่ล่ะเนี่ย “ คุณนายจันทร์เอ่ยเหย้าภัสดาและคีตา เมื่อทุกคนพร้อมรถลีมูซีนคันใหญ่ก็เคลื่อนตัวออกจากคฤหาสน์พิชัยภักดี มุ่งหน้าสู่ห้องแกรน์บอลลูมของโรงแรมชื่อดังทันที





ห้องโถงขนาดใหญ่ถูกตกแต่งด้วยดอกไม้สีสันสวยงามส่งกลิ่นหอมไปทั่วทั้งบริเวณ แขกที่ถูกรับเชิญมาในงานคือผู้ใจบุญที่บริจาคเงินให้มูลนิธิเด็กและคนชรา แต่จำนวนผู้บริจาคส่วนใหญ่หวังจะอวดฐานะและศักดินาของตนเอง จะเพียงไม่กี่คนที่ปิดทองหลังพระ บริจาคเงินจำนวนมากแต่ไม่ประสงค์ออกนาม นักข่าวและช่างภาพจากหลายสำนักที่ได้รับบัตรเชิญต่างเดินเก็บภาพและสัมภาษณ์ดารานักแสดงหรือไฮโซหนุ่มสาวที่กำลังตกเป็นข่าวอยู่ในขนาดนี้ ศิขรินทร์ที่ยืนนิ่งอยู่ที่มุมห้องเริ่มสับสนขึ้นมาเล็กน้อยว่าตกลกแล้วงานนี้จัดขึ้นมาเพื่อให้ดารามาแก้ข่าวหรือแก้ต่างให้ตัวเองหรือว่าจัดเพื่อขอบคุณผู้บริจาคกันแน่



“ท่านครับ ระวังตัวด้วยนะครับ ผมเห็นลูกน้องของเสี่ยจักรวนเวียนอยู่แถวนี้”



“คุ้มกันพ่อกับแม่ฉันไว้ดีๆ อย่าให้คลาดสายตาเด็ดขาด”



ศิขรินทร์เอ่ยเสียงเรียบ แล้วกวาดตามองผู้คนที่เดินผ่านหน้าไปมาด้วยสายตาที่นิ่งเฉยไม่ส่อแววใดๆ วินัยกันนักข่าวและหญิงสาวที่หวังจะเข้ามาสานสร้างความสัมพันธ์กับเจ้านายของตนออกไปอย่างรู้หน้าที่ อักทั้งวิธีนี้ยังช่วยไม่ให้คนร้ายเข้าถึงตัวของศิขรินทร์ได้



พิธีกรสาวสวยกับหนุ่มหล่อเดินออกมาท่ามกลางเสียงปรบมือเกรียวกราวดังสนั่นไปทั่วห้องโถงใหญ่ ทั้งสองคนกล่าวต้อนรับแขกที่มาในงานอย่างเป็นทางการ และลำดับต่อมาคือการแสดงของเด็กๆในมูลนิธิปิดท้ายด้วยการเดินแฟชั่นโชว์จากห้องเสื้อของคีตา ศิขรินทร์อมยิ้มเล็กน้อยเพราะคีตาคือคนที่กรุง วรยศตามจีบมาหนึ่งปีเต็มแต่เพราะความใจแข็งเลยทำให้ทั้งสองยังคงเป็นแค่คนรู้จักกันเท่านั้น



“มูลนิธิต้องขอบคุณทุกๆท่านที่ร่วมบริจาคมาทุกคนเลยนะคะ และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเรามาพบกับผู้ใจบุญที่บริจาคเงินให้กับมูลนิธิเป็นจำนวนสิบล้านเลยค่ะ”  เสียงพูดคุยดังอื้ออึงขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินจำนวนเงินที่พิธีกรประกาศ
คุณหญิงวิจิตตราปรบมืออย่างตื่นเต้นเพราะไม่นึกว่าจะมีคนบริจาคเงินเยอะถึงเพียงนี้ ขนาดครอบครัวอินทราทิพย์นั้นบริจาคเพียงแค่สองล้านเท่านั้น ผู้ที่บริจาคคงรวยไม่เบาไม่อย่างนั้นคงไม่กล้าเอาเงินสิบล้านมาทำบุญขนาดนี้
สิ้นเสียงของพิธีกร แสงไฟในงานก็มืดลงทันทีพร้อมๆกับคนด้านล่างเวทีที่พร้อมใจกับเงียบฟังรอดูว่าใครจะก้าวเดินออกมา แล้วไฟสปอร์ตไลต์ดวงใหญ่ก็กลับมาทำงานอีกครั้ง พร้อมกับการปรากฏตัวของผู้ใจบุญที่ใครหลายๆคนอยากเห็นหน้า



“ขอเสียงปรบมือให้ครอบครัวพิชัยภักดีด้วยค่ะ”   เสียงปรบมือดังเกรียวกราวขึ้นมาทันที



“นี่คือโฉมหน้าของผู้ใจบุญค่ะ เจ้าสัวภาสและภรรยาวันนี้ควงลุกชายมางานด้วย คงต้องให้ช่างภาพสื่อมวลชนเก็บภาพเอาไว้เยอะๆแล้วล่ะค่ะ นานๆจะได้เห็นครอบครัวมหาเศรษฐีของเมืองไทยอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอย่างนี้” 



ศิขรินทร์แปลกใจอยู่ไม่น้อยที่เห็นนายช่างใหญ่ขึ้นไปอยู่บนเวทีถ้านี่เป็นการเปิดตัวสะใภ้อินทราทิพย์ก็พูดได้ว่าสมเกียรติและสมศักดิ์ศรีเป็นอย่างมาก แต่แรงกระตุกบริเวณแขนทำให้ร่างสูงต้องรีบก้มลงไปมองทันที



“มองแม่ทีว่า ที่ยืนอยู่บนเวทีไม่ใช่ไอ้บ้านนอก”  ศิขรินทร์หลุดเสียงหัวเราะออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็นว่ามารดากำลังจะเป็นลมในไม่ช้า จึงพยักหน้าให้บิดาเข้ามาโอบกระชับร่างของมารดาไปพิงไว้ที่อก



“นั่นแหละครับ คนเดียวกันเลย สะใภ้เถื่อนของแม่กับไอ้บ้านนอกเป็นคนเดียวกันครับ”



“ไอ้บ้านนอกเป็นลูกของเจ้าสัวภาสเหรอศิ”  คุณหญิงวิจิตตราเอ่ยถามบุตรชายเสียงระโหยโรยแรง ความจริงที่เพิ่งได้รับรู้ทำเอาอยากจะเป็นลมล้มลงไปตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด



“ใช่ครับ ภัสดา พิชัยภักดี ทายาทหนึ่งเดียวของตระกูลพิชัยภักดี”  กำลังจะเอ่ยปลอบมารดาเสียงปืนก็ดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงกรีดร้องของอิสตรีที่เปล่งเสียงออกมาอย่างตกใจระหวาดกลัว



ศิขรินทร์ดึงมารดาและบิดานั่งลงทันที พร้อมทั้งให้วินัยพาผู้สูงวัยทั้งสองออกไปจากงานทันที หัวใจกระตุกขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเงยหน้าขึ้นไปมองบนเวทีอย่างรวดเร็วแต่เมื่อเห็นภัสดาเจ้าสัวภาสและคุณนายจันทร์ปลอดภัยก็ยิ้มออกอย่างเบาใจ บอดี้การด์ที่ตามคุ้มครองภัสดาเข้ามาคุ้มกันเจ้าสัวภาสและภรรยาทันที แต่ภัสดาที่มองเห็นศิขรินทร์ยังอยู่ที่เดิมก็ลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งออกไปหาทันที




ปังงงงงงงงงงง!!!!!!!!





ภาพที่เห็นทำเอาหัวใจหยุดเต้น ภัสดาที่กำลังจะวิ่งมาหาตนถูกยิงเข้าอย่างจัง ท่อนขาเรียวยาวก้าวเข้าไปรับคนร่างโปร่งที่ถูกยิงเป็นนกปีกหักเข้ามาสู่อ้อมกอด สรรพสิ่งรอบกายพลันหยุดนิ่งหูทั้งสองข้างไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น เพราะตอนนี้ศิขรินทร์กลังจดจ่ออยู่กับร่างที่ชุ่มไปด้วยเลือดของภัสดา ฝ่ามือหนายกลูบผิวแก้มเนียนที่สูดกลิ่นดอมดมอยู่ทุกเช้าค่ำ รอยยิ้มอ่อนแรงที่ส่งมาให้ทำเอาอินทรีเงินยิ้มทั้งน้ำตา ริมฝีปากหนาคบเม้มเข้าหากันกลั้นเสียงสะอื้นอย่างเต็มที่ เลือดสีแดงฉานไหลออกมาจากบาดแผลอยู่ตลอดเวลา ศิขรินทร์ไม่สนอะไรอีกทั้งนั้น ใจภาวนาว่าภาพที่นายช่างใหญ่นอนจมกองเลือดอยู่เบื้องหน้ามันไม่เป็นความจริง



“อย่าทิ้งผมไปนะพีท!”




๐ ยาวไปไหม อิอิ

๐ ปวดหลังมาก กว่าจะพิมเสร็จ

๐ ใครช็อค................................ยาดมนะ ฮ่าๆ

๐ อัพตอนดึกๆ ก็เลยอยากบอกว่าฝันๆๆๆๆๆ จุฟฟฟฟฟฟฟฟ



รักและขอบคุณ

By Chocolate Love ~

[memmory_far]

จิ้มมม อิอิ

[yymomo]

ดึกจิงๆครับ  ขอบคุณมากเลย

เปิดตัวได้อลังการงานสร้างมาก นายช่างใหญ่ หญิงแม่ถึงกับลมใส่  ผัวก้อบอกแล้วว่าอย่าเชิดมากเปนไงล่ะคอหักเลยงานนี้

แต่ที่ทำเอา    คือนายช่างปีกหักเนี่ย ไม่ดีนะ  อย่าเปนอะไรนะ เฮียพีท ต่อไป เตรียมดูฉากสงครามโลก อิเผือกแก้แค้น   

[GETIIZ]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
เห็นชื่อตอนก็ว่าใจไม่ไดีแล้ว ว่าใครจะปีกหัก 
นายช่างของเรานี่เอง ฮรือออออออออออออ อิเสี่ยจักรแกตายแน่ เผือกเอามันให้ตายเลย
มันทำร้ายพีททททท ฮรืออออออ
ขอยามดมหน่อย กำลังจะเป็นลมตามคุณหญิงแม่ไปละ
นายช่างใหญ่อย่าทิ้งเผือกมันไปนะ 

[sunshinesunrise]

Unexpected situation! Shocked me!

[noy]

มันค้างมาก

รอดูฉากสงครามการล้างแค้น

[พลอยสวย]

    ม่ายน๊าาาาาาาาาาา

[nemesis]

พีทอย่าเป็นไรนะ!!!

[bobie]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มันค้างมากๆเลยนะคนเขียน
โอ้ยยย พีทอย่าเป็นอะไรไปน้า

[nan53]

ม่ายน๊าาาาาาาาาาา ค้างอ่ะ มาต่อเร็วๆ นะ

[MiSS-U]

พีทปลอดภันนะจ๊ะ  เอาใจช่วยศิและพีท 

แก้แค้น  ถอนรากถอนโคนความชั่นให้หมดไปเลย

บวกเป็ด

[Zelsy]

ยาดม ยาดมให้หนูหน่อยยย กรี๊ดดดด

+-----------------------+

มา edit คำผิดให้จ้า

สับสนขึ้นมาเล็กน้อยว่าตกลกแล้ว >>> ตกลง
ควงลุกชาย >>> ลูกชาย

[nirun4]

ค้างอย่างแรงงงงงง

[ขนมสัมปันนี]

โอ้ยยยย มันค้างครับผมอย่าใจร้ายกับผมเลยมาต่อเถอะ

[e-ga-g]

กรี้ดดดดดดดด นี่มันอะไรเนี่ย 

[narunarutoboyz]

คือ.................................................
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด   
อะไรเนี่ยยยยยย เริ่มต้นมาดีๆ อิเสี่ยนี่ยังไม่จบใช่มั๊ย ห๊าาาาาาาาาาาา
อร๊อยยยยยยยยยยยยยยยยยย จะอะไรกันนักกันหนา 

พี่ศิ เอามันให้ตาย ไม่ต้องผุดต้องเกิดเเล้วแม่ง 

ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พีทอย่าเป็นอะไรนะ คนเเต่งห้ามเเต่งแบบหักมุมด้วย ไม่งั้นจะให้เป็นเหมือนมารตีเลยยยยยย>>ขู่?
เเง๊

เป็นกำลังใจให้มาต่อเร็วๆนะคะ 

[rabbit-orange]

ไม่นะะะะะะะะะ
 

[badcow]

ขอเถอะ ขอให้ไอ้เสี่ยโดนจับตัดเเขนตัดขาตัด… เเล้วค่อยปล่อยมันไปเป็นอิสระ

[nongrak]

จัดการถอนรากถอนโคนมันเลยศิ พีทอย่าเป็นอะไรนะ

+1 ให้คนเขียนมาต่อเร็วๆ มันค้างงงงงงงงง

[seaz]

Unexpected situation! Shocked me!

Me too.

[punthipha]

  มาต่อเร็วๆนะคะ

[InYume]

นายช่างใหญ่อย่าเป็นอะไรไปนะ

[zazoi]

อ๊ากกกก  นายช่างอย่าเป็นอะไรน้า คุณแม่สามีอุตส่าห์ยอมรับแล้วนะ


ปล. อ่านตอนนี้แล้ว อยากรู้ว่าจะมีเรื่องของคีตาและกรุงหรือไม่คะ  พอดีชอบคู่นี้เป็นการส่วนตัวอ่ะค่ะ

[Oilsaoo]

พีท อย่าเป็นอ่ะไรน่ะ
หายเเล้วไปจัดการมันเลยยย

[greensnake]

พีทททท อย่าเป็นอะไรนะ
แม่สามีกับลูกสะใภ้(เถื่อน)กำลังไปได้ดีเลย
แถมพีทยังเปิดเผยตัวตนอย่างอลังการอีกด้วย
แม้จะไม่ได้ตั้งใจเปิดเผยแต่ก็อดปลื้มไม่ได้
และเพราะเปิดเผยนี่แหละเลยกลายเป็นเป้า
คนชั่วนี่ก็เหลือเกินจองล้างจองผลาญกันไม่เลิก
สงสัยได้เวลาที่เผือกจะต้องถอนรากถอนโคน
บังอาจมาทำภรรยาสุดที่ีรักบาดเจ็บหนักอย่างนี้
แทบไม่อยากคิดเลยว่าพวกนั้นจะโดนอะไรบ้าง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[ormn]

  กรี้ดดดดดดดดดดดดศิถูกยิงอะ

[Maii2206]

เห้ยยยยยยย พอคุณแม่รู้ความจริง

ก็ยังมีเหตุการณ์อะไรแบบนี้อีก ไม่น้าาาพีท 

[SuSaya]

พีทประมาทเองด้วยแหละ แต่อย่าเป็นหนักเลยนะ