สะใภ้เถื่อน
ตอนพิเศษ (เพราะคิดถึงจึงมาหา)
"ชีวิตหลังแต่งงาน" .
.
.
.
.
.
.
.
รูปไม่หล่อมีสิทธิ์ไหมครับ ( มีสิทธิ์ไหมครับ มีสิทธิ์ไหมครับ )
ถ้าอยากจะนัดเธอเป็นแฟน ( ถ้าอยากจะนัดเธอเป็นแฟน )
พ่อไม่รวยมีสิทธิ์ไหมครับ
ถ้าอยากจะขอควงแขนในสถานะแฟนของเธอCredit : รูปไม่หล่อมีสิทธิ์ไหมครับ - คาวบอย feat.ดาว ขำมิน,พงศ์ วงพัทลุง
เสียงเพลงจังหวะสนุกสนานที่ดังก้องไปทั่วอู่ซ่อมรถหรูใจกลางเมืองกรุงสร้างความคึกคักให้กับพนักงานและลูกค้าที่มาใช้บริการเป็นอย่างมาก ‘Body car’ ไม่ได้ขึ้นชื่อเรื่องการซ่อมที่รวดเร็วและมีคุณภาพเพียงอย่างเดียว บริการของพนักงานทุกแผนกไม่ว่าจากเจ้าของอู่โดยตรงไปจนถึงพนักงานรักษาความปลอดภัยก็ยังเป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ขึ้นชื่อจนลูกค้าประทับใจและกลับมาใช้บริการอยู่เนื่องๆ
“ตั้ม มึงอกหักไม่ใช่เหรอวะ” ภัสดาเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทที่ยืนเต้นยึกๆยักๆอยู่ตรงตู้กดน้ำดื่มด้วยความสงสัย
“ครับเฮียไอ้ตั้มที่หล่อโคตรพ่อโคตรแม่คนนี้มันอกหก พูดแล้วชีวิตมันเศร้าแต่กินเหล้ามันก็ฮาครับเฮีย”
“แล้วคนอกหักบ้านมึงฟังเพลงแนวนี้เหรอว่ะ”
“ถึงตั้มจะอกหัก แต่ตั้มก็ไม่คิดสั้นนะครับเฮีย ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ” ได้ยินดังนั้นภัสดาก็เบาใจที่เห็นลูกน้องที่รองมือรองเท้าคนเป็นนายอาการปกติ ดูไปดูมาเหมือนจะผิดปกติมากกว่าเดิมด้วยซ้ำแต่ก็ไม่อยากซักไซ้หาความมากไปกว่านี้เดี๋ยวจะทนเตะก้านคอมันไม่ไหว
“เฮียครับ ออดี้ของเสี่ยพงศ์พร้อมแล้วครับ”
“เดี๋ยวกูลงมือเอง ไปเรียกไอ้ไข่มาเฝ้ากู มันจะได้เป็นการเป็นงาน”
“ครับเฮีย”
ภัสดา พิชัยภักดี ยังคงเป็นที่รักและเคารพของลูกน้องไม่เสื่อมคลาย ความเป็นกันเองอีกทั้งยังไม่เคยถือตัวกับลูกน้องทำให้ผู้ชายคนนี้ได้ใจของใครไปหลายๆคน อีกทั้งระบบรับพนักงานที่แปลกและไม่เหมือนใคร ไม่มีกรอกใบสมัคร ไม่มีการสัมภาษณ์ ไม่ถามหาว่าจบการศึกษาระดับใด มหาวิทยาลัยดังมากแค่ไหน แต่สิ่งที่ทุกคนที่ต้องการเข้ามาทำงานที่นี่ต้องทำนั่นก็คือการเปิดวงเหล้า ดวลเหล้าขาวกับเจ้าของอู่ตัวต่อตัว เพราะจิตใจสำนึกและธาตุแท้มนุษย์ที่เมาเหล้านั้นมักจะแสดงสิ่งที่เป็นตัวเองตัวเองออกมา ใครเมาแล้วหื่นภัสดาไม่ว่า แต่ถ้าเมาแล้วกร่างพวกไอ้ตั้มกับไอ้ดลก็หิ้วปีกออกไปทิ้งหน้าร้านทันที ดีกรีความเกรียนที่เมื่อก่อนแสบสันมากแค่ไหนปัจจุบันก็ยังคงเป็นอยู่อย่างนั้น แต่สถานะหัวใจไม่โสดเหมือนเช่นเดิมเพราะกล่องดวงใจทั้งสี่ห้องของนายช่างใหญ่นั้นได้ยกให้พญาเผือก เจ้าของบริษัทใหญ่อย่างอินทราทิพย์วิลล่าไปหมดแล้ว
“อายุมั่นขวัญยืนหมื่นปีหมื่นๆปีเหลือเกินผัวกู” เสียงเรียกเข้าที่หาไม่ได้จากที่ไหนเพราะคนที่โทรเข้ามานั่นแหละเป็นคนร้องเอง อัดเสียงเอง และปิดท้ายด้วยการตั้งค่าเองเสร็จสรรพ
เมียครับ...รับโทรศัพท์หน่อยครับ
เมียครับ...รับช้าระวังตัวดีๆนะครับ
“ว่าไงครับคุณเผือก”
“คิดถึงครับ” แม้จะร่วมเรียงเคียงหมอนด้วยกันมาเป็นสิบปี แต่ภัสดากล้าสาบานได้เลยว่าเขินทุกครั้งที่อีกฝ่ายใช้วาจากระเซ้าเหย้าแหย่ แม้กระทั่งตอนนี้ที่ดวงหน้าขาวใสขึ้นสีระเรื่ออย่างห้ามไม่อยู่
“ปากแมวว่ะเผือก จากกันยังไม่ถึงสิบชั่วโมงเลย”
“ตัวไกล แต่ใจไม่เคยห่างนะครับ” ภัสดาหลุดเสียงหัวเราะออกมาด้วยความชอบอกชอบใจ ใครหน้าไหนบอกว่าไอ้เผือกมันดุ หน้านิ่ง น่ากลัวยิ่งกว่าล็อตไวเลอร์ไอ้พีทขอเถียงขาดใจ เพราะตลอดสิบปีที่ผ่านมาสำเนียงลิเกที่เคยได้ยินนั้นไม่เคยหายไปไหน มีมาให้เขินให้อายจนต้องลงมือลงมืออยู่แทบทุกวัน
“ขอใจความสำคัญหน่อยครับคุณเผือก”
“โอเคครับ ผมจะโทรมาบอกว่าเที่ยงนี้ไม่ได้ไปรับมาทานข้าวนะครับ” สิ้นประโยคของศิขรินทร์ ร่างโปร่งบางที่กำลังนั่งเซ็นเอกสารก็หยุดชะงักขึ้นมาทันที
“ทำไม”
“มีนัดทานข้าวกับลูกค้าครับ”
“ใคร ชื่ออะไร บ้านอยู่แถวไหน ผู้หญิงหรือผู้ชาย กูรู้จักไหม” ภัสดาไม่รู้หรอกคำถามที่รัวใส่ปลายสายนั้นจะยืดยาวหรือมากน้อยเพียงใด เพราะตอนนี้หัวสมองกำลังต้องการที่จะรู้ว่าลูกค้าคนนั้นคือใคร เพราะนานๆครั้งไอ้เผือกภูเขาไฟมันจะผิดนัดทานข้าว เรียกได้ว่าสิบปีที่ผ่านมานับครั้งได้เลย และครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งภัสดาไม่พอใจ
“ใจเย็นๆครับ เธอชื่อคุณปัทมา เจ้าของบริษัทเฟอร์นิเจอร์ครับ แต่บ้านเขาอยู่แถวไหนอันนี้ผมไม่รู้จริงๆ”
“....................”
“ทำไมเงียบล่ะครับ นายช่างใหญ่ไม่ชอบใจ เผือกไม่ไปก็ได้ครับ” ใจอยากจะบอกให้ศิขรินทร์ทำตามอย่างนั้น แต่อีกใจก็พยายามทำความเข้าใจว่าเป็นเรื่องงานคงไม่มีอะไรไม่น่าไว้วางใจเกิดขึ้น
“ไปก็ได้กูไม่ว่าอะไร”
“เมียครับ ถ้าอยู่ตรงหน้าจะจับมาฟัดเสียให้เข็ด แค่ฟังเสียงก็รู้แล้วครับ ไม่ต้องกังวลหรอกครับเผือกภูเขาไฟรักนายช่างใหญ่คนเดียว”
“ดีมากไอ้เผือก อยากไปไหนก็ไปเลย” เขินแล้วชอบไล่นิสัยที่แก้ไม่หายของภัสดาที่ศิขรินทร์ไม่เคยถือสาแต่กลับรักและเอ็นดูเมื่อได้เห็นว่าเฮียพีทที่ขึงขังของลูกน้องหลุดหมาดโหดออกมาได้เพราะเขา
“ทานข้าวให้ตรงเวลาด้วยนะครับ”
“รู้แล้วน่า แค่นี้นะ รักมึง” บอกรักเสียงเบานิ้วเรียวยาวก็กดตัดสายทันที เพราะถ้าหากช้าไปกว่านี้คงได้ถูกล้อจนไปไม่เป็นอย่างแน่นอน
.
.
.
.
.
.
.
“เฮียครับแน่ใจเหรอครับ”
“วันนี้กูอารมณ์ดี แดกฟรีไปเลยพวกมึง”
“คร๊าบบบบบบบบ!!” เสียงรับคำของบรรดาช่างฟิตกว่าสิบชีวิตที่นั่งหน้าดำขานรับอย่างพร้อมเพียง ทำเอาพนักงานและลูกค้าคนอื่นๆตกใจอยู่ไม่น้อย
“เขามองอะไรว่ะตั้ม ไม่เคยเห็นคนหล่อเหรอ” ดลเอ่ยถามเพื่อนสนิทเสียงเบา พร้อมทั้งเหลือบซ้ายแลขวาด้วยความไม่เข้าใจ รู้ว่าเป็นคนหล่อไม่ต้องมองผมขนาดนั้นก็ได้ครับ
“มองหน้ามึงไงไอ้เชี่ย เช็ดน้ำมันเครื่องบ้าง” ภัสดาอมยิ้มขำเมื่อเห็นตั้มยื่นกระดาษทิชชู่ไปให้เพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ข้างๆ ไอ้ดลมันล้างน้ำมันเครื่องรถญี่ปุ่นก่อนมาทานข้าวเที่ยง หลักฐานไม่ต้องไปหาจากที่ไหน ก็อยู่บนหน้ามันนั่นแหละ
“กูก็นึกว่ามองเพราะกูหล่อ”
“มึงจะหล่อสู้กูได้เหรอไอ้ดล” ไอ้ดลอยากจะสวนกลับไปเหลือเกินว่าเฮียยังจะคิดว่าตัวเองหล่ออีกเหรอครับ ทุกวันนี้เดินไปไหนมาไหนผู้ชายมองตามเป็นพรวนเดือนร้อนต้องให้ลูกพี่ศิมากำชับกับพวกมันว่าให้ดูแลเมียลูกพี่ดีๆ
“เฮียครับ ส่องกระจกไหมครับไอ้ตั้มพกมา” ว่าจะไม่กวนตีนเฮียแล้วนะ ไอ้ดลมันอดไม่ได้จริงๆ!
“อ่ะๆ พวกมึงอยากแดกฟรีไหมครับ”
“ไอ้สัตว์ดลหุบตูดไปเลยมึง ขอโทษครับเฮียไม่กริ้วครับไม่กริ้ว” ไอ้กล้ามันยื่นมือมาตบหัวเพื่อนมันแล้วหันมาประจบสอพลอเฮียของมันต่อ
“เมนูค่ะ” พนักงานสาวสวยแต่งชุดตามคอนเซ็ปท์ของทางร้านเดินเอาเมนูมาให้ และแน่นอนไอ้พวกลูกหมาตาดำๆที่ค่อยออกไปเจอสาวๆที่ไหนก็เอ่ยปากแซวกันอย่างสนุกสนาน จนภัสดานึกกลัวเหลือเกินว่าผู้จัดการร้านจะมาเชิญออกจากร้าน
“ขยับอีกนิดได้ไหมครับน้อง” ไอ้ตี๋พูดขึ้นมาหน้านิ่งๆ
“ทำไมคะพี่”
“น้องยืนทับหัวใจพี่อยู่น่ะครับ”
“ฮิ้วววววววววววววว” ไอ้พวกลูกหมามันรับสิ่งมุกกันได้อย่างมืออาชีพจนน้องพนักงานวิ่งหนีกลับไปแทบไม่ทัน
“อ้าววิ่งหนีซะงั้น เพื่อนกูขี้เหร่ขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ” ไอ้ตั้มถามเสียงขบขันพร้อมทั้งเอื้อมมือไปตบไหล่เพื่อนสนิทด้วยหน้าตาที่เห็นแล้วคันไม้คันมืออยากเอาเท้าสะกิดใบหน้าให้เหลือเกิน
“รีบๆสั่งแล้วเอาเมนูไปให้เขา ลีลามากเดี๋ยวกูเปลี่ยนใจขึ้นมาไม่รู้นะครับ” ความจริงจังจังในการเลือกเมนูจึงบังเกิดอีกครั้ง
ตลอดมื้อเที่ยงเรียกได้ว่าโต๊ะของเด็กช่างโดยแกนนำของเฮียพีทเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะได้จากคนรอบข้างเป็นอย่างดี เสียงโวยวายดังขึ้นไม่ขาดสายเพราะต่างฝ่ายต่างแย่งอาหารที่อยู่ตรงหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร แต่ถึงอย่างนั้นภัสดาก็ไม่ได้ห้ามปรามแต่อย่างใดเพราะนานๆครั้งถึงจะพาลูกน้องขึ้นมาทานอาหารในห้างหรูขนาดนี้ หากเป็นปกติลูกหมาตาดำๆที่นั่งสลอนอยู่นี่คงได้กินแค่อาหารตามสั่งร้านเฮียไก่ หรือไม่ก็ก๋วยเตี๋ยวเรือร้านเจ้หนึ่ง
“เฮียครับๆ” ภัสดาที่กำลังก้มหน้าคีบเนื้อปลาแซลมอนเข้าปากเอ่ยเสียงรำคาญเพราะไอ้ตั้มมันกำลังขัดขวางการกินยำแซลมอนได้ตนเองโปรดปราน
“อะไรของมึง”
“นั่นมันลูกพี่ศินี่ครับ” ********************************************
๐ สวัสดีค่ะทุกคนนนนนนนนนนนน ไม่เจ๊อะกันนานนนคิดถึงจังเลยยยยยย
๐ มิตรรักแฟนเพลงพี่เผือก เฮียพีทขอเสียงหน่อยคร๊าาบบบบ
๐ ตอนพิเศษตอนนี้เกิดขึ้นมาเพราะความคิดถึงล้วนๆเลยค่ะ เพราะคิดถึงจึงมาหา อยากขอบคุณคนอ่านที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้อยู่เลยๆ มีคอมเม้นท์เข้ามาตลอด
๐ ฝากผลงานเรื่องใหม่ด้วยนะคะใครชอบแนวตบจูบกดได้เลย >>
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38375.0๐ ส่วนเรื่องนี้เพิ่งลงได้ 1 ตอน เรื่องใหม่ล่าสุดเลยฝากติดตามนักเขียนกากๆคนนี้ด้วยนะคะ
>>
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53490.msg3369834#msg3369834๐ สุดท้ายแล้วขอบคุณที่มีคนอ่านหน้าใหม่ให้ความสนใจสะใภ้เถื่อนจนราคาต่อเล่มมีมูลค่าหลายพันบาท ขอบคุณมากจริงๆค่ะ แต่ไม่รีไรท์แล้วนะคะ เข้ามาอ่านในนี้ได้เรื่อยๆเลย
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
หัวข้อ: | สะใภ้เถื่อน ™|By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษ P.145 นิรันดร์ (05/05/59) (อ่าน 1806971 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก