หัวข้อ: :: LOVE HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ :: รักป่วนๆ แบบฉบับซิทคอม :)

[FlapJack]

@yeyong มันเผลอเฉยๆ มั้งครับ ประมาณว่า...    

@tawan นั่นสิเนอะ

@woodong หึหึหึ จะมีสุนัขไหม เดี๋ยวรู้กัน 

@เฉาก๊วย ถ้าไม่ยอมก็คงต้องเอาของตัวมันแทนอะครับ   

@BeeRY ยินดีต้อนรับสู่ LOVE HIGH STORY ครับ 

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะครับ ขอบคุณคร้าบบบบ
+1 กันไปคนละดอก 

[woodong]

 

[p_phai]

มาให้กำลังใจ

[yayee2]

เพิ่งเข้ามาอ่านจ้ะ
โบ๊ทกับต้าร์ น่ารักดีเนอะ เหมือนพี่-น้อง
แต่ต่างคนต่างก็แอบมีความรู้สึกพิเศษต่อกันเกินพี่น้องแระ
อีกนานไหมเนี่ยกว่าจะชัดเจนแบบตรงไปตรงมาน่ะ

[FlapJack]

@woodong เต้นสวยนะครับ พริ้วเชียว 

@p_phai ขอบคุณครับ   

@yayee2 ขอบคุณครับ  ... "อีกนานไหมเนี่ยกว่าจะชัดเจนแบบตรงไปตรงมาน่ะ" --> อันนี้ต้อง ติดตามตอนต่อไป นะครับ 

ขอบคุณทุกเม้น ทุกกำลังใจครับ ผมก็หวังว่าทุกคนคงจะมีความสุขกับ LOVE HIGH STORY นะครับ  เจอกันตอนหน้า เร็วๆ นี้ครับ รออีกนิดนะครับ แฮะ แฮะ 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกก ^^
.
.

ชูป้ายมั่ง --> "โปรดติดตามตอนต่อไป" ฮ่าๆๆ ^O^

[sukie_moo]

ต้าร์เมาไม่เห็นรั่วเลย ออกจะสงบเสงี่ยม

[FlapJack]

LOVE HIGH STORY – 08 – A Little Piece of Trouble | ปัญหาตัวกะเปี๊ยก



“...คราวหน้าคราวหลังอะ กะอีแค่ดื่มเหล้าอะ ตุ๊ดบ้างก็ได้ อย่าแมนนักเลย... เป็นไงละ แมนแล้วเป็นไง เมาไม่รู้เรื่อง ชนแก้วกับเขาไปทั่ว โดนใครลากไปไหนก็ไปกับเขา จะเสียตัวอยู่แล้วยังไม่รู้เรื่องอีก... ถ้าโดนผู้หญิงลากไปก็จะโอเคอยู่หรอกนะ แต่นี่แม่งเป็นแพะตัวผู้ แพะตัวผู้อะมึงงงงงง เข้าใจป่าววะ...

...นี่ดีนะที่โบ๊ทไม่ได้ดื่มอะไรมากมาย ไม่งั้นคงเมาเป็นหมาเหมือนพวกเชี่ยเต็ม ถ้าเป็นงั้นนะ ป่านนี้เอ็งโดนสอยตูดไปแล้วนะเว้ย ไอ้เปี๊ยก โดนแพะสอยตูดอะ มันแย่นะเว้ย... เอิ่ม ก็ไม่เคยโดนเองหรอกนะ แต่มันฟังดูแย่จริงๆ ใช่ปะละ

...ทีหลังไม่ต้องกงต้องกินมันแล้ว เหล้าอะ เข้าใจป่าว... ถ้าห้ามแล้วไม่ฟังนะ จะเตะให้ตัวขาดเป็นสองท่อนเลย! คราวนี้เห็นไอ้เต็มมันชวนไปกินข้าวรับน้องพวกไอ้โต้งมัน แล้วนึกขึ้นได้ว่าแมวบางตัวมันชอบดนตรีสดวงนี้ ก็เลยเสนอให้ไปบริกบาร์... แล้วเป็นไงอะ เพลงอะ ได้ฟังไหมละ แม่ง! ไปฟังไอ้แพะที่ไหนก็ไม่รู้พูดกรอกหูจนจะเอาลิ้นแหย่หูแม่งอยู่แล้ว โว๊ะ!!!!

...แล้วขอบคุณสักคำอะมีไหม ไม่มี! โธ่เว้ย! เอาแต่หลับอยู่นั่นแหละ... ไอ้ที่พูดๆ ไปเนี่ย ฟังบ้างป่าววะ ไอ้เปี๊ยก!!!”

.

.

.

เฮ้อ... บ่นๆๆๆ แล้วก็เหนื่อยเองครับ บ่นอยู่คนเดียว เพราะว่าไอ้เปี๊ยกมันหลับไปตั้งนานแล้วละครับ นั่งหลับคอพับอยู่เบาะข้างๆ ผมเนี่ยละ กลิ่นเหล้านี่ฟุ้งเชียว ผมยิ่งหวงรถผมอยู่ด้วย แต่ยังดีนะครับที่มันหลับไปแล้ว ไม่งั้นถ้ามันอ้วกใส่รถผมคงยุ่ง เรื่องใหญ่เลยละครับ... ไม่อยากจะนึกภาพ

ตั้งแต่แยกย้ายกับไอ้พวกนั้นผมก็ต้องหิ้วไอ้เปี๊ยกนี่มาที่รถ ยังดีที่มีไอ้โต้งมาช่วย ไม่งั้นผมคงได้แบกมันคนเดียวแหงๆ... ก็ไอ้พวกที่ปากดีว่า “ถ้าไอ้ต้าร์เมา เดี๋ยวกูช่วยเอาไปส่งที่รถเอง” ทั้งหลายนั่นนะ เมาเป็นหมาไปกันหมดแล้วนี่ครับ ทั้งไอ้เต็ม ไอ้ว่าน ไอ้ที ส่วนพวกที่พอจะมีสติดีหลงเหลืออยู่บ้างก็ต้องแบกกันไปคนละศพสองศพละครับ กระจายความลำบากให้ถ้วนทั่ว ยิ่งไอ้โจยิ่งซวยครับ เพราะว่าไอ้ทีมันเมาแล้วอ้วกไปรอบนึง คาโต๊ะเลยครับ ไอ้โจก็ต้องแบกมันกลับสภาพนั้นแหละครับ… สมน้ำหน้า!!

ส่วนทางผม ตั้งแต่ไอ้เปี๊ยกเมาหลับไปในผับ ก็หลับยาวเลยครับ ตื่นมาอีกทีตอนที่ผมปลุกก่อนจะแยกย้าย เพราะว่าให้แบกมันกลับตอนมันหลับก็คงจะฟังดูพระเอกละครไปนิดนึง… มันตื่นมาก็ร่อแร่ครับ เดินตุปั๊ดตุเป๋คอตกคอพับตลอดเวลา ขนาดผมกับน้องโต้งหิ้วปีกคนละข้างยังเหนื่อยเลยครับ ลากคนเมากลับบ้านเนี่ย... เดินเซซ้ายทีขวาที จะพาพวกผมเข้าข้างทางตลอดเวลา... ขนาดเมามันยังจะเกรียน!

แต่คิดไปคิดมา ให้มันเมาแบบนี้ก็ดีแล้วละครับ ถ้ามันสติดีๆ คงจะโวยวายผับแตกตั้งแต่ได้ยินผมบอกไอ้เคราแพะนั่นไปว่ามันเป็นแฟนผมแล้วละครับ ถึงจะหลอกๆ ก็เหอะ... หึหึ พูดถึงแล้วก็แอบสะใจเล็กๆ นะครับ จำหน้าไอ้แพะนั่นเหวอได้ขึ้นใจเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับท่านโบ๊ท วะฮะฮ่าๆๆๆๆ วันนี้ไอ้โบ๊ทกระตุกหนวดแพะเว้ย!

.

.

.

“อืมมมม”

.

ห๊ะ?... อ้อ ไอ้เปี๊ยกมันครางครับ ผมก็นึกว่ามันตื่นแล้ว แต่มันยังนิ่งอยู่อย่างนั้นอะครับ ท่าเดียว ท่าเดิมเลย... ตกใจหมด นึกว่าจะตื่นมาได้ยินพอดี... ฟุ้วววว

.

“อืออออ”

“...” ไอ้ต้าร์มันครางอีกแล้วครับ คราวนี้ขยับตัวนิดหน่อย ละเมออะไรละเนี่ย เฮ้อออออ... ขี้เมา

.

.

พอรถติดไฟแดง ผมก็เลยหันไปดูไอ้เปี๊ยกมันสักหน่อย เพิ่งเห็นว่ามันเงยหน้าแล้วขมวดคิ้วจนคิ้วจะชนกันอยู่แล้ว เป็นอะไรรึเปล่าละนั่น ดูพะอืดพะอมชอบกล... หวังว่าคงจะไม่อ้วกออกมาหรอกนะครับ!

.

“ต้าร์ เป็นไรป่าว”

“...” คิ้วยังคงขมวดเป็นปมอยู่กลางหน้าผาก

“โอเคปะเนี่ย” อาการมันดูอึดอัดนะครับ หน้ามันดูพะอืดพะอมมากอะ ผมถามไปอย่างนั้น ไอ้ต้าร์ก็ตอบมาอู้อี้ๆ อยู่ในลำคอ ฟังไม่ได้ศัพท์ ผมเองก็นึกเสียวอยู่ในใจ มันจะอ้วกไหมเนี่ย

“ต้าร์ เป็นไรป่าว ปวดท้องเหรอ” มันส่ายหน้าเป็นคำตอบ

“ปวดหัวเหรอ” มันส่ายหน้าอีก

“แล้วเป็นอะไร”

“...” มันพูดเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอ ผมเลยต้องโน้มตัวเข้าไปใกล้ เผื่อว่าจะฟังได้ศัพท์มากขึ้น

“อะไรนะ พูดดีๆ ดิ ไม่ได้ยิน”

.

“จะ... อ้วก”

มันกระซิบ แต่เป็นเสียงกระซิบที่ดังมากครับ ดังก้องอยู่ในหูของผมแล้วตามด้วยเสียง echo อีกระลอกใหญ่ๆ... คล้ายๆ after shock หลังแผ่นดินไหวเลยละครับ!!! อ้าวๆๆๆ ไฟเขียวซะงั้น จะมาเขียวอะไรตอนนี้วะเนี่ย เฮ้ยยยย

.

“เฮ้ยๆๆๆๆ อย่าเพิ่งนะเว้ย อย่าเพิ่งปล่อยออกมานะ เดี๋ยวหาที่จอดข้างทางก่อน”

“อะ ฮือออ” ท่าทางจะไม่ดีแล้วละครับ ดูมันพะอืดพะอมสุดติ่งแล้ว ผมเลยตัดสินใจปาดซ้ายเข้าจอดริมฟุตบาททันที ไม่สนแล้วว่าญาติฝ่ายไหนของผมจะโดนสรรเสริญบ้าง เพราะวินาทีนี้ สวัสดิภาพรถของผมสำคัญที่สุด!!

“อย่าเพิ่งนะ ไอ้เปี๊ยก อย่าเพิ่ง” ผมต้องรีบหาถุงหรืออะไรก็ได้มาให้ไอ้ต้าร์มัน 

.

เวรกรรม!! ควานหาแล้วทุกที่ในรถแต่ไม่มีอะไรที่พอจะใช้ได้เลย จะมีก็ถุงใส่ของจากซุปเปอร์อะครับ

.

“เฮ้ย! อย่าเพิ่งงงงงง!”

มันทำท่าเหมือนจะปล่อยของ ผมเลยเอามือขวาปิดปากมัน ส่วนมือซ้ายก็ล็อคหัวมันไว้ จะได้ปิดปากได้แน่นๆ... อาจจะฟังดูใจร้ายนะครับ แต่ผมต้องบังคับให้มันอั้นเอาไว้ก่อน จะมาปล่อยบนรถผมไม่ได้นะ...

ผมเชื่อว่าคนทุกคนที่รักรถย่อมเข้าใจความรู้สึกของผมในตอนนี้อย่างแน่นอน ถ้ามีคนมาอาเจียนบนรถคุณแล้วมันไปเปื้อนพรมนะคุณเอ้ยยยยยย เหม็นไปเป็นเดือน!!!

ผมต้องอุดปากไอ้เปี๊ยกไว้สักพักเพื่อให้แน่ใจว่ามันจะไม่ปล่อยของออกมากแล้ว (ให้มันกลืนของตัวเองลงไป) จนไอ้เปี๊ยกหายเกร็ง ดูผ่อนคลายลงบ้าง มันก็พยายามปัดมือผมออกอย่างกับปัดรำคาญ... ตบหัวคนเมานี่บาปแค่ไหนอะครับ แม่ง เมาแล้วยังจะฤทธิ์เยอะ ยังจะกล้าหือกล้าอือกับผมอีก... ผมต้องรอให้เห็นว่ามันน่าจะโอเคแล้วจึงกล้าปล่อยมือให้มันกลับไปพิงเบาะอย่างเดิม... แต่ยังไงผมก็ไม่ไว้ใจคนเมาอะครับ อะไรก็เกิดขึ้นได้ ถึงจะไม่มีปาปริก้าก็เหอะ!!

...ว่าแล้วก็เลยไปหาถุงมาเผื่อไว้สักถุง ที่หลังรถน่าจะพอมีถุงเปล่า...

ผมรีบพุ่งตัวออกจากรถไปที่กระโปรงหลัง นั่นไง โป๊ะเช๊ะ!! ถุงพลาสติกผู้เป็นทางสว่างของโบ๊ท ปลอดภัยแล้วแน่แท้... เมื่อได้ถุงพลาสติกก็ไม่รอช้าครับ กลับเข้าประจำที่พร้อมเป็นสารถีพาไอ้ขี้เมากลับห้อง... เฮ้อ เหนื่อยชะมัด

.

.

.

ผมขับรถไปบนถนนราชดำริ มุ่งหน้าสู่ลาดพร้าวโดยมีไอ้ต้าร์เมาหลับอยู่ข้างๆ พร้อมถุงพลาสติกอยู่ใกล้ๆ เผื่อฉุกเฉิน... มันหลับไปแบบนี้ ไม่มีคนกวนตีนหรือเกรียนใส่ บรรยากาศก็เลยเงียบแปลกๆ แบบว่าไม่คุ้นเคยกับความเงียบสักเท่าไรนะครับ... อืม ว่าแล้วก็นึกขึ้นได้ว่ารถผมก็มีวิทยุเหมือนกันนิ ใช่แล้ว งั้นเปิดไล่ความเงียบสักหน่อยก็แล้วกัน 

เมื่อเปิดวิทยุ ดีเจก็กำลังเปิดเพลง “คำขอครั้งสุดท้าย” ของวงสามสาวซาซ่าอยู่พอดี... อืม เสียงหวานหูดีจังเลยน๊า... จะว่าไป ขับรถตอนตีสองในกรุงเทพนี่มันสวรรค์ชัดๆ เลยนะครับ รถไม่ติด ไม่มีแดด ไม่ต้องเสียตังค์ขึ้นทางด่วน เปิดเพลงสบายๆ ฟังชิวๆ...

~ ...เพราะเขาได้ทำให้ฉันรู้ว่าอย่าคาดหวัง ตราบใดที่ชีวิตนั้นคือการเปลี่ยนแปลง... ~

โอ้ววว ท่อนนี้มันโดนนะครับ ชีวิตคือการเปลี่ยนแปลง อย่าไปคาดหวังกับอะไรมาก... แหม่ๆ ผมนี่ก็มีอารมณ์มานั่งคิดตามเนื้อเพลงด้วยเว่ย... บ๊ะ! ชิวสุดติ่งเว้ยเฮ้ย

.

“อึก... อุ๊บบบ... อืมมม... โอ๊กกกกกกกกกก”

เฮ้ย!!! ไอ้เปี๊ยก!!!

.

.

.

เวรแล้วไงครับพี่น้องครับ... เพราะ “เขา” ได้ทำให้ “ผม” รู้ว่าอย่าคาดหวังซะแล้วละครับ... แม่ง ชิวิตคือการเปลี่ยนแปลงจริงๆ!!

ผมกระทืบเบรกโดยที่ไม่ต้องหันไปมองด้วยซ้ำว่าไอ้เปี๊ยกที่นั่งอยู่ข้างๆ มันกำลังทำอะไร... ก็เสียงมันชัดเจนขนาดนั้นนิครับ! ไอ้เราก็นึกหวั่นอยู่ในใจอยู่แล้วเชียว แต่ดูท่าทีตอนแรกผมคิดว่าน่าจะรอดอยู่แล้วเชียว แต่ก็ยังโอเคครับ ไอ้ต้าร์มันคว้าถุงได้ทัน... ฟุ้ววววว


ผมต้องเข้าจอดข้างทางอีกครั้งเพื่อให้เปี๊ยกมันปล่อยของได้สะดวก (จะได้ไม่กระเด็นไปเปื้อนรถผม) เมื่อจอดสนิท ผมก็เปิดประตูไปหยิบขวดน้ำขนาด 1.5 ลิตรในกระโปรงหลัง แล้วเดินไปฝั่งผู้โดยสารฝั่งซ้าย... ต้องให้ไอ้เปี๊ยกมันปล่อยให้หมดครับ แบบม้วนเดียวจบ จะได้หายเสียวสักที

“ก้มดิ เดี๋ยวลูบหลังให้”

ผมบอกไปงั้น มันก็เชื่อฟังครับ ก้มหน้าลงไปในถุงแล้วปล่อยของระลอกสอง... มีแต่เหล้าทั้งนั้น จะกินทำไมเนี่ย กินแล้วก็อ้วก เสียดายของหมด วุ้ววววว!! ว่าแล้วก็อยากตบหัวมันสักที แต่ไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวมันกระเฉาะ... ผมลูบหลังมันไปเรื่อยครับ จนมันเงยหน้าขึ้นมาบอกว่า “พอแล้ว... หมดแล้ว” ซึ่งเป็นประโยคที่ทำให้ผมรู้สึกโล่งขึ้นมาทันที อย่างแรง!

“เสร็จแล้วก็ออกมา บ้วนปากซะ...” ว่าแล้วมันก็ลุกออกมาจากรถ... ว่าง่ายดีแท้ แถมยังแสนรู้เอาถุง “ของ” ของมันมาวางไว้บนฟุตบาทนอกรถด้วย

“อะ น้ำ... เฮ้ย!!!!”

After shock ครับพี่น้อง ผมแทบทรุดเมื่อเห็นว่าไอ้เปี๊ยกมันเปื้อน “ของ” ของมันเองครับ ตั้งแต่ปาก ไล่ลงไปที่เสื้อ ยาวลงไปถึงเป้ากางเกงเลยทีเดียว สายตาผมตวัดโดยอัตโนมัติตรงไปยังที่นั่งของไอ้ต้าร์ทันที จึงได้เห็นว่า... เบาะผมยังคงปลอดภัยดี ไม่มีรอยเปื้อนปฏิกูลใดๆ... ฟุ้วววววว รอดไปนะเอ็ง ถ้ารถเปื้อนนะ จะให้ถอดเสื้อผ้าออกมาเช็ดให้สะอาดเลย ฮืมมมมมมม


ว่าแต่... ตอนนี้ผมเอาน้ำราดไอ้เปี๊ยกนี่เลยได้ไหมครับ แม่ง... เลอะเทอะเหลือเกิน กลิ่นตุๆ แล้วด้วย

.

.

.

ผมเหยียบสุดชีวิตเพื่อที่จะกลับคอนโดฯ ให้เร็วที่สุด ไม่มีอีกแล้วไอ้การขับรถกินลมยามราตรีของกรุงเทพ... ต้องเอาไอ้เปี๊ยกนี่ไปซักด่วนๆ ก่อนจะส่งกลิ่นทำร้ายกันมากไปกว่านี้

.

ผมใช้เวลาเพียง 20 กว่านาทีก็มาถึงคอนโดฯ นี่แหละครับคือด่านที่ 2 ที่ผมจะต้องผ่านไอ้ตัวปัญหาตัวกะเปี๊ยกนี่ไปให้ได้...

“ต้าร์...”

“...”

“ต้าร์...”

“...”

“ถึงคอนโดฯ แล้ว... ตื่น ขึ้นห้อง”

“อืออออ” ถ้าเอ็งจะตอบว่า อือ แล้วพลิกตัวหนีเนี่ย ไม่ต้องตอบก็ได้นะ

“(- * - ) …ไอ้...” วุ้ยยยยยย หมั่นไส้ๆๆๆๆๆๆ… ไอ้สเป็คแพะ ไอ้เสื้อเปื้อนอ้วก ไอ้คนระดับติ่งหู ไอ้เกรียนขึ้นสมอง ไอ้ ไอ้ ไอ้... วุ้ยยยยยย!!! ไม่รู้ว่าจะด่าอะไรมันดี!! เจอคนเมาตีมึนใส่เข้าไป ผมละไปไม่เป็นเลยทีเดียว ด่าไปก็คงจะไม่เข้าหูหรอกมั้งครับ เหนื่อยเปล่าๆ...

“...” เมื่อมันยังนิ่ง ผมก็เลยต้องลงจากรถแล้วไปเปิดประตูรถฝั่งไอ้เปี๊ยก

“เปี๊ยก ตื่นเร็ว ไปนอนต่อบนห้องไป” ท่าทางพูดอย่างเดียวจะไม่เกิดผล ผมเลยเอื้อมมือไปคว้าต้นแขนไอ้เปี๊ยกแล้วออกแรงดึงเบาๆ

“อือ... รู้แล้วน่า จะขึ้นห้องก็ขึ้นไปเดะ ใครไปห้ามไว้เล่า เดี๋ยวพี่จะนอนนี่แหละน้อง” มันปัดมือผมออกพลางพูดอู้อี้ยานคางอยู่ในลำคอ ก่อนจะพลิกตัวหนีไปอีกด้าน แต่ผมไม่ปล่อยให้มันหันหนีหรอกครับ ผมจับไหล่มันเอาไว้... เรียกดีๆ ไม่ยอมเชื่อฟัง แถมเมาแล้วลามปามสลับพี่สลับน้องแบบนี้ ต้องโดนสักทีครับ

เพี๊ยะ!

“นี่... เมาแล้วปากดี” ว่าแล้วก็ขอสักหน่อย ผมเลยบรรจงใช้นิ้วทั้ง 4 ของมือข้างซ้ายของผม แล่นลงบนหน้าผากของไอ้เปี๊ยกซะดัง เพี๊ยะ... ไม่รุนแรงครับ แค่เน้นๆ ฮ่าๆ... ไอ้เปียกสะดุ้งเลยครับ ถึงกับอุทานดัง โอ๊ย ก่อนจะเอามือมากุมหน้าผากแล้วมองค้อนผมอย่างจงใจ

“ตาอะ ลืมให้ขึ้นก่อนเหอะ ค่อยมาค้อน... ไปเลย ขึ้นห้อง” ผมสั่งแล้วลากมันลงจากรถ ไม่ต้องการความคิดเห็นใดๆ จากคนเมา 

.

.

.

หลังจากคนเมาได้อาเจียนไปสักรอบสองรอบแล้วเนี่ย ก็จะค่อยๆ รู้สึกดีขึ้นเองแหละครับ อย่างไอ้เปี๊ยกเนี่ย ถึงจะเดินเซอยู่บ้าง แต่ผมก็ไม่ต้องคอยหิ้วปีกแล้วนะ (ดีแล้ว ผมกลัวเปื้อนอ้วก) จะมีชอตฮาๆ ก็ตอนที่มันยืนหันหน้าเข้ามุมลิฟท์แล้วเอาหัวพิงไว้กับมุมลิฟท์นั่นแหละครับ เสื้อผ้าก็ยับ หลุดลุ่ย ดูหมดสภาพนักศึกษาอย่างสมบูรณ์แบบ ผมก็อดไม่ได้ที่จะหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปมันเอาไว้... เผื่อว่าจะเอาไว้ล้อมัน ฮ่าๆๆๆๆๆ (//หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง)


ออกจากลิฟท์มา มันก็เดินเลียบกำแพงไปจนถึงห้องมันนะแหละครับ ก็ตรงข้ามห้องผมนี่แหละ แต่พอถึงห้องแล้วมันดันยืนนิ่ง มองซ้ายที ขวาที แล้วหันมาถามผมถึงกระเป่าของมัน...

“เป๋าต้าร์ละ” อืมมมมม นั่นสิครับ กระเป๋ามันละ... เฮือก!!! เวรแล้วไงครับ ผมลืมเอามาจากไอ้โต้ง พอดีฝากให้มันสะพายไว้ตอนหิ้วไอ้เปี๊ยกนี่ออกจากผับ! เวร เวร เวร

“เออวะ ลืมไว้กับไอ้โต้ง”

“...” มันไม่พูดอะไรต่อ ยืนทำหน้าเมาอยู่นิ่งๆ ท่าเดิม ที่เดิม หน้าประตูห้องมัน

“กุญแจห้องก็อยู่ในกระเป๋าสินะ”

“ใช่”

“งั้นเดี๋ยวลองโทรหาไอ้โต้ง... เออออออ แต่ไม่มีเบอร์โต้งวะ”

“เบอร์ต้าร์”

“ห๊ะ??”

“โทรเข้าเบอร์ต้าร์ก็ได้ โทรศัพท์ก็อยู่ในกระเป๋า”

“ได้ปิดเสียงไว้ป่าว”

“เปิด”

“แบตหมดรึป่าว”

“เมื่อคืนก็ชาร์จ ยังไม่หมดหรอก... นี่จะโทรมั๊ยเนี่ย”

“โทรดิ โทรๆๆ”

“เร็วดิ ช้าจริง วุ้ววววว” ดูมันดิครับ เป็นรุ่นน้องที่เคารพผมมากๆ เลยอะ ปลื้มสุดๆ...

.

ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดไปที่เบอร์โทรออกล่าสุด ก็เบอร์ไอ้เปี๊ยกนี่แหละครับ ที่โทรคุยตั้งแต่เมื่อบ่าย กดโทรออกได้เพียงครู่เดียวก็มีคนรับสาย

“ฮัลโหล”

“นั่นใช่โต้งปะ”

“ใช่คับ”

“นี่พี่โบ๊ทเองนะ”

“อ้อ คับ... ผมก็ว่าจะโทรหาพี่อยู่เหมือนกัน แต่ผมไม่มีเบอร์พี่ จะใช้เครื่องต้าร์โทรก็หาเบอร์พี่ไม่เจอ”

“เอ้า ทำไมไม่เจอละ ที่รับสายล่าสุดก็น่าจะมีเบอร์พี่ขึ้นอยู่นะ”

“ก็ต้าร์เขาไม่ได้เมมชื่อพี่ว่า โบ๊ท หรือ พี่โบ๊ท นี่คับ ผมเลยไม่รู้ว่าเบอร์ไหนเป็นเบอร์พี่ จะถามคนอื่นก็เกรงใจ เห็นเมากันปลิ้น ป่านนี้คงหลับตายไปแล้วอะ” อืม ก็จริงของมัน.. เอ๊ะ เมื่อกี๊ว่าไงนะ ต้าร์ไม่ได้เมมชื่อผมว่าโบ๊ท... แล้วมันเมมว่าอะไร?

“อ้าว แล้วมันเมมชื่อพี่ว่าอะไร”

“โมโจ โจโจ้”

“ฮืมมมมมมมม... โมโจ โจโจ้ งั้นเหรอ” ผมกัดฟันกรอดแล้วจ้องไอ้เปี๊ยกที่ยืนหลับตาพิงประตูอยู่ข้างๆ เดี๋ยวมีเฮแน่ๆ ไอ้เปี๊ยก!

.

“โต้ง กระเป๋าไอ้ต้าร์อยู่ที่โต้ง โต้งก็เก็บไว้ให้ก่อนก็แล้วกัน พรุ่งนี้มีเรียนมั๊ย”

“มีบ่ายอะพี่”

“อืม เจอกันเที่ยงครึ่งหน้าเซเว่นละกันนะ”

“ได้คับพี่”

“งั้นแค่นี้นะ.. พี่มีธุระต้องไป – จัดการ – “ 
 
ผมวางโทรศัพท์แล้วยัดเข้ากระเป๋ากางเกง.. ผมไขประตูห้องแล้วเปิดออก ก่อนจะหันไปยิ้มให้ไอ้เปี๊ยกแล้วเอื้อมมือไปจูงแขนมันเข้าห้องไป...

.

.

.

“โอ้ยยยย อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อึก แอ๊ก!!!”

.

อะ ไม่ต้องตกใจครับผู้อ่านที่รักทั้งหลาย ที่ได้ยินคล้ายๆ เสียงโหยหวนอย่างทรมานนั้น มันก็แค่เสียงของตัว “ปัญหาตัวกะเปี๊ยก” ที่ทำผมเหนื่อยมาทั้งวันนั่นแหละครับ... ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว รวบยอดเลยก็แล้วกัน... ถ้างั้น ผมขอตัวไปแก้ “ปัญหา” ก่อนนะครับ ไว้เจอกันนะครับ บายๆ ครับ (//ยิ้ม)

.

.

.

~ ติ๊ด ติ๊ด ~
โทรศัพท์มือถือของโบ๊ทสั่นพร้อมส่งเสียงสั้นๆ เป็นเสียงเตือนว่ามีข้อความ sms ใหม่ โบ๊ทยังไม่ว่างมาเปิดอ่าน เลยได้แต่ปล่อยให้หน้าจอโทรศัพท์ให้ส่องแสงพร้อมข้อความขึ้นหน้าจอว่า “โปรดติดตามตอนต่อไป”

.

.

.


------------------------------------------------------------------
[Bonus หลังไมค์]

เมื่อร่างเล็กปรี่เข้าหาเตียงของร่างสูง แต่ว่าก็โดนคว้าแขนเอาไว้เสียก่อน...

“จะไปไหน”

“นอน”

“นอนได้ ไม่ว่า แต่เอ็งต้องไปอาบน้ำก่อน” ร่างสูงออกคำสั่งพลางส่งสายตาไปทางห้องน้ำ

“ไม่เอาอะ ปวดหัว ง่วง ขี้เกียจ”

“งั้นก็ไปนอนโซฟาเลย ไอ้เปี๊ยก”

“...ก็ได้” กีต้าร์ตอบหน้าเซ็ง

“เอ๊ะ จริงอะ” การที่ต้าร์เชื่อฟัง บอกง่ายแบบนี้ สร้างความประหลาดใจให้กับโบ๊ทอย่างแรง

“อือ ง่วงแล้ว ขี้เกียจเถียงแล้ว” ว่าแล้วก็เดินไปหยิบหมอนบนเตียงมาหนึ่งใบ

“ดีแล้ว หัดเชื่อฟังกันซะบ้าง”

“มีผ้าห่มให้ยืมมั๊ย”

“มี อยู่ในตู้ตรงนั้นอะ” เมื่อโบ๊ทตอบพลางชี้นิ้วบอก ต้าร์ก็เดินกอดหมอนไปหยิบผ้าห่มออกมาจากตู้เก็บของที่โบ๊ทชี้บอก

“ยืมมือถือส่งแมสเสจหาไอ้ทีหน่อยดิ”

“ได้เลย” ว่าแล้วก็ส่งมือถือให้ร่างเล็กที่ยืนกอดหมอนกับผ้าห่มอยู่ตรงหน้า

เมื่อได้มือถือมา ต้าร์ก็โยนหมอนกับผ้าห่มออกไปกองอยู่ที่หน้าห้องนอน ก่อนจะโยนมือถือราคาแพงของร่างสูงตามออกไปติดๆ... เจ้าของเครื่องไม่มีเวลายืนประมวลผลอะไรมาก ร่างกายพุ่งตามสายตาที่จับจ้องโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่ลอยละล่องอยู่กลางอากาศราวกับภาพสโลว์โมชั่น... ถึงจะคว้ามือถือไว้ไม่ทัน แต่ก็ยังดีที่มันตกลงบนกองหมอนและผ้าห่ม... ปลอดภัย

โบ๊ททำหน้ายักษ์หันควับกลับมาที่ไอ้เปี๊ยกตัวปัญหาแต่... ปัง กริ๊ก... สิ่งที่เขาเห็นกลับกลายเป็นประตูห้องนอนตัวเองพร้อมเสียงล็อคที่ดังกังวาลอยู่ในโสตประสาท... กุญแจห้องก็ดันวางไว้บนโต๊ะข้างประตูในห้องนอน

“เฮ้ยๆๆๆ ไอ้เปี๊ยก นี่มันห้องนอนข้านะเว้ย! ออกมา เอ็งไม่อาบน้ำ เอ็งต้องออกมานอนโซฟา”

“ผมไม่ชอบนอนโซฟา เมื่อยตัว” เสียงร่างเล็กตะโกนออกมาจากในห้องนอน

“แต่เอ็งไม่อาบน้ำ ใครจะไปอยากนอนร่วมเตียงด้วยละ แถมตัวเปื้อนอ้วกอีกต่างหาก”

“นี่ก็ไม่ได้นอนด้วยกันแล้วนิ... ผมนอนบนเตียง... คุณก็นอนโซฟาไง หมอนกับผ้าห่มก็มีแล้วไม่ใช่เหรอ”
.
.
“ไอ้เปี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” โบ๊ทคำรามก่อนจะทุบประตูห้องนอนตัวเองอย่างบ้าระห่ำ... เพียงสักพักก็มีกระดาษโน๊ตแผ่นเล็กสอดมาใต้ประตู มีข้อความสั้นๆ เขียนว่า... “เงียบๆ หน่อยดิ คนเมาจะนอน”

( - * - ) กูจะฆ่ามึง!!!


------------------------------------------------------------------
FlapJack's Corner:

มาช้ายังดีกว่าไม่มานะ 
เอาไปเลย 120%

Bonus มาแล้ว จัดเต็ม 
ส่วนใครที่ไม่รู้จักโมโจโจโจ้ ไอ้ลิงแก่จอมบ้าบำอาจ ก็ดูรูปข้างล่างนี้เลยนะครับ



ปล. มีชื่อตอนเป็นภาษาไทยแล้วด้วยนะเออ

[Eternal luv]

 

[bellity]

555555555555555555555555555555555555555555+

หัวเราะยาวๆ ในที่สุดก็ไม่พ้นอ้วกบนรถ สารภาพเลยว่าเป็นอะไรที่ทรมาณที่สุดในชีวิต

เหมือนโลกมันหมุนได้ มันติ้วๆๆๆ อ้วก ปวดท้อง และปวดหัว

แต่คนเราก็นะ เหมือนไม่เข็ด 55+ ยังหาเรื่องออกไปเมาได้ทุกอาทิตย์ ^^

[เฉาก๊วย]

แงงงงงงงงงงงงง  อย่าอ๊วกน้า แอวะๆๆๆ     

[woodong]

กำลังกินข้าวขณะอ่าน ยังพะอืดพะอม ตามเลย

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[BeeRY]

เคยอ้วกใส่รถคนอื่นเหมือนกัน รู้สึกผิดจนถึงวันนี้
แต่น้องต้าร์ไม่เป็นไรนะ ถ้าพี่โบ๊ทเค้าโกรธ ก็ทำหน้าแบ๊วๆ อ้อนๆเข้าไว้

[drasil]

 ชีวิตคือการเปลี่ยนแปลงไง แบบอาจจะได้ฤกษ์เปลี่ยนพรมรถแล้วอะไรแบบนี้ 555+

[yayee2]

โบ๊ทจอดรถทันปะเนี่ย
ถ้าไม่ทันล่ะ วะฮ่าฮ่า  ไม่อยากนึกภาพ
 :เฮ้อ:คนเรานี่เนาะ ดื่ม เมา อ้วก มวนท้องไส้บิด ทรมาน ปวดหัว แล้วกินทำไมก็ไม่รู้ 555

[TifaReira]

แอร๊ยยยยย เจอฟิคเรื่องโดนๆอีกเรื่องแว้วววววววว
คลิกเข้ามาเพราะขนหน้าแข้งผู้ชายสองคนเรยนะเนี่ยยยย 55555++
ภาพประกอบฟิคแนวได้ใจ ชอบๆๆๆๆ
แล้วนี่อาราย ต่างคนต่างไม่ชัดเจน ไม่ยอมรับอะไรทั้งสิ้น
กวนติงและเกรียนใส่กันไปวันๆ แต่ก็นั่นแหละ เพื่อน และคนอ่าน เค้ารู้กันหมดแว้ววววว
เราชอบบรรยากาศสองคนนี้นะ ใกล้ชิกฃดกันจนเคยชินโคตรๆเลยอ่ะ
นี่จะแยกกันได้มั้ยเนี่ยยยยย

กดไลค์ กระตุกหนวดแพะ 5555++ ไอ้พี่โบ๊ททททท
น้องต้าร์น่ารั๊กอ่ะ!!! ชอบโมเม้นขดเป็นหนอนชาเขียว
แถมเป๊บซี่ออนเดอะร็อก 555++ เกรียนแบบแบ๊วๆ

มีคนรอเพิ่มอีกคนแล้วน้า น้องต้าร์อ้วกลงถุงรึป่าวคะลูกกกกกก

[FlapJack]

มาต่อแล้วครับ มาช้านิดนึงแต่ก็ยังดีกว่าไม่มาใช่ปะละ 

เอาไปเลย 120% 

THANK YOU

@boong086  มาต่อแล้วครับ พยายามอย่างสุดชีวิต...
@bellity 55555 เวลาเมามันทรมานเนอะ ไม่ไหวๆ
@เฉาก๊วย เอ่อ อันนั้นบอกไอ้ต้าร์หรือบอกตัวเองอะครับ 
@woodong อร่อยเลยสิครับ 555555 
@BeeRY มันคงจะอ้อนไม่ทันแล้วละครับ   
@drasil แค่เกือบไปครับ พอดีว่าผมยังปราณี 
@yayee2 ก็อย่างไอ้โบ๊ทบอกอะแหละครับ กินแล้วเมา แล้วก็อ้วก เสียของหมด 
@TifaReira ขอบคุณครับ ยินดีต้อนรับสู่ LOVE HIGH STORY ครับ  ... "น้องต้าร์อ้วกลงถุงรึป่าวคะลูกกกกกก" --> ก็อย่างที่เห็นอะครับ ลงบ้างไม่ลงบ้าง 5555555

ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ครับ    แล้วเจอกันตอนหน้านะครับ 

[yeyong]

ถ้าเป็นเบาะหนังยังพอว่า แต่ถ้าเป็นกำมะหยี่ ไม่อยากจะคิด

[TifaReira]

คิคิคิคิ โอ้ยยยยยยย หน่วงเหนี่ยวอารมณ์ไปจนถึงวันจันทร์เลยอ่า
ไม่เป็นไรรอได้ๆ
120% ที่ว่า คือ..น้องต้าร์ยังอ้วกลงถุง แต่เลอะเทอะสิ้นดี  อี๋ๆๆๆๆ
แต่ชอบอารมณ์พี่โบ๊ทอ่ะ กลัวรถเปื้อนสุดๆ น้องต้าร์จะอ้วกก็อ้วกไป 5555++
ดูเหมือนทำอะไรให้ทุกอย่างนะ แต่ผิดนิดเดียวตอนลืมกระเป๋า ก็ยังโดนเหวี่ยงได้
ทำดีไม่ขึ้นเลยว่ะพี่โบ๊ทททท
ว่า..
โมโจ โจโจ้ ? คือ... ทำไมต้องโกรธด้วยล่ะคร๊า น่ารักดีออก คริคริคริ

วันจันทร์รรรรรร ไม่เคยอยากให้มาถึงเร็วขนาดเน้!!! 555++

[woodong]

จัดการตัว ปัญหายังไง  อยากรู้ อยากรู้

[เฉาก๊วย]

คืนนี้นอนไหนล่ะจ๊ะเนี่ยไอ้เปี๊ยก 555+
สติไอ้คุณเปี๊ยกกลับมาแล้วอะ งั้นก็อดฉากถอดฉากเช็ดตัวแล้วล่ะสิ   

[roseen]

 

[KURATA]

ตามอ่านทันแล้ววววววววค่าาาา
ฮามากอ่ะ ชอบต้าร์มากที่สุด
เมื่อไหร่คู่นี้เค้าจะหวานกันซักที
อยากบอกว่า ชอบตอนสุดท้าย ที่จะบอกว่า โปรดติดตามตอนต่อไป อ่ะ อยากรู้ว่ามันจะมายังไง
และชอบช่วง Bonus หลังไมค์ ฮาดี

เป็นกำลังใจให้คนเขียน
รออ่านตอนต่อไปนะคะ

ขอบคุณค่า

[FlapJack]

อรุณสวัสดิ์ครับ

Bonus หลังไมค์ ตอนที่ 9 จัดเต็มมาให้แล้วนะครับ ยาวกว่าโบนัสตอนอื่นๆ นิดนึง (เกือบจะตัดเป็น interlude ละเชียว 555) หวังว่าคงจะชอบกันนะครับ

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะครับ โดยเฉพาะทุกคนที่เม้นท์ น่ารักที่สุด เป็นกำลังใจชั้นดี

@yeyong รถคุณโบ๊ทเขาต้องไฮโซครับ หนังเท่านั้น แต่คราวนี้รอดตัวไป 
@TifaReira นั่นสิเนอะ กะอีแค่ชื่อโมโจ โจโจ้ แค่ลิงแก่เกรียนๆ ตัวนึง จะไปน่าเคืองอะไร 
@woodong เอาไว้จะจ้างนักสืบไปมุดใต้เตียงสืบมาให้นะครับ 
@เฉาก๊วย 55555 ทะลึ่งนะเนี่ย 
@roseen  เต้นด้วยคนครับ
@KURATA ขอบคุณที่ติดตาม LOVE HIGH STORY นะครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยครับ  จะหวานกันเมื่อไร? อันนี้ต้อง "ติดตามตอนต่อๆ ไป" ครับ 

ไปละครับ ขอนอนต่อสักงีบใหญ่ๆ 
ไว้เจอกันใหม่ตอนต่อไปนะครับ

[BeeRY]

เข้ามาอ่านโบนัสเพิ่มจ้า
รู้สึกว่าต้าร์เมาแล้วไม่เหมือนคนเมาเลยอ่า ยังแสบได้เสมอต้นเสมอปลายดีมาก
น่ารักดีอ่ะ

[golove2]

ตาร์อย่างฮา

ชอบ ๆ ติดตามต่อจ้า

 

[akike]

เกรียนอย่างนี้ ข่มขืนแล้วฆ่าดีไหม

[KURATA]

กร๊ากกกกกก
อ่านโบนัสแล้วรู้สึกว่าต้าร์แม่ง "เกรียน โค-ตะ-ระ"

[drasil]

555+
นายเิอกเรา น่าีรักได้โล่จริงๆ

[ลู่เคอOlive♥]

เกรียนดีนะเรื่องนี้