LOVE HIGH STORY – 19 – Square One | นับหนึ่งบนเตียงนอนห้อง 706...
โบ๊ทนอนพลิกตัวไปมา อากาศเริ่มเย็นจนต้องนึกถึงเสื้อของตัวเองที่ร่างเล็กเอามาวางไว้ให้ที่ปลายเตียง ว่าแล้วก็ลุกขึ้นมาหยิบเสื้อยืดมาสวม เสื้อยืดตัวนี้ถึงมันจะดูเก่าดูมอม แต่มันก็เป็นเสื้อนอนตัวโปรดของเขา มันใส่สบาย นี่แหละเสื้อของแถมที่ใครๆ ก็ว่าราคาถูก แต่หารู้ไม่ว่ามันใส่สบายสุดๆ... ไอ้แสบยังเคยขู่อยู่บ่อยๆ ว่าจะแอบเอาไปทำผ้าขี้ริ้ว... ฮืมมมมม
ร่างสูงลุกขึ้นนั่งที่ขอบเตียงหันหน้ามองผ่านช่องผ้าม่านไปนอกหน้าต่างที่ตอนนี้เป็นภาพท้องฟ้าสีดำ ปล่อยความคิดไปกับฟ้ายามค่ำคืน...
.
.
อีกด้านหนึ่งของห้อง มีชายหนุ่มสองคนนั่งคุยกันอยู่ที่โซฟา ก็ไม่ใช่เรื่องอะไรที่ไหน เกี่ยวกับร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงในห้องนั่นแหละ คุยไปก็กระซิบกระซาบกันไปด้วยว่ากลัวผู้ถูกพาดพิงจะได้ยิน... คุยกันเพลินๆ โต้งก็ได้ข้อมูลของโบ๊ท ส่วนต้าร์ก็ได้เผาร่างสูงซะมันส์ปาก... เวลาล่วงเลยไปจนเมื่อร่างโปร่งมองดูนาฬิกาแล้วเห็นว่าควรได้เวลากลับบ้านเสียแล้ว
“ปะ เดี๋ยวเราไปส่ง” เจ้าของห้องเขาว่างั้น
ร่างเล็กเดินไปส่งร่างโปร่งถึงที่จอดรถ โต้งจอดรถไว้ที่ช่องที่มีหมายเลข 706 ซึ่งอยู่ติดกับช่อง 707 ที่มีกับรถเก๋งสีดำคันที่คุ้นเคยจอดอยู่... เมื่อร่างโปร่งขึ้นรถ ต้าร์ก็เปิดประตูขึ้นไปนั่งที่เบาะข้างคนขับหน้าตาเฉย ทำเอาเจ้าของรถงงได้ไม่น้อย หันไปมองหน้าร่างเล็กด้วยความสงสัย แต่ก็ได้เพียงรอยยิ้มกว้างกลับมา
“เอ่อ... ต้าร์?”
“เอ้า ก็บอกแล้วไงว่าจะไปส่ง ไปส่งถึงบ้านเลยไง ออกรถสิ”
“ฮ่าๆๆๆ เอาจริงอะ”
“จริงดิ” เมื่อเห็นต้าร์ว่าเช่นนั้น ร่างโปร่งเลยเข้าเกียร์แล้วเคลื่อนรถออก... แต่พอจะพ้นทางออกก็มีเสียงร้องให้จอดรถซะงั้น
.
.
“เอ้า ไหนจะไปส่งเราไง” โต้งถามพลางนึกขำอยู่ในใจ
“อะล้อเล่นนะ ไปก็บ้าแล้ว ฮ่าๆๆๆ” ว่าแล้วก็หัวเราะร่าแล้วลงจากรถไป ก่อนจะปิดประตูยังหันกลับไปบอกร่างโปร่งว่าให้ “กลับดีๆ ละ” อีกด้วย
ร่างโปร่งขับรถออกไปด้วยรอยยิ้มกว้างที่เกิดขึ้นบนใบหน้า การพูดคุยเรื่องคับอกกลับกลายเป็นเรื่องง่ายๆ เมื่อได้คุยกับต้าร์ อาจเป็นเพราะท่าทางสบายๆ เป็นกันเองและสีหน้าที่บอกว่าพร้อมรับฟังทุกเรื่องราวของต้าร์ละมั้ง เลยทำให้เขาพูดออกไปจนหมดเปลือก พอมาคิดย้อนกลับไปก็รู้สึกได้ว่ามันน่าอายไม่น้อยเลยนะนั่น... แบบนี้ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมพี่โบ๊ทถึงติดต้าร์นัก ขนาดเขาเพิ่งรู้จักได้ไม่นานยังรู้สึกดีที่ได้อยู่ใกล้เลย...
ฮ่าๆ ต้าร์นี่ตลกดีนะครับ เกรียนอย่างที่เขาว่าจริงๆ ด้วย จากที่ได้คุยกันในวันนี้ผมได้อะไรหลายอย่างเลยละครับ ผมไม่ได้ขอให้ต้าร์เขาช่วยผมจีบพี่โบ๊ทหรอกนะครับ ขอแค่ให้เขาเป็นที่ปรึกษาเฉยๆ เพราะผมเองก็ยังไม่กล้าจะรุกจีบพี่โบ๊ทเขาอะไรขนาดนั้น ขอดูลาดเลาไปเรื่อยๆ ก่อน อยากสนิทกับพี่เขาให้มากกว่านี้ก่อน... อืมมมม ว่าแล้วว่าผมลืมอะไร ยังไม่ได้โทรไปอัพเดทให้ดรีมฟังเลย ป่านนี้คงกำลังมาส์กหน้าอยู่มั้ง ลองโทรไปดีกว่า....
.
.
ร่างเล็กเดินกลับห้องด้วยความรู้สึกแปลกๆ... ชักไม่แน่ใจว่าสิ่งต่างๆ ที่โต้งบอกมาและที่เขาบอกโต้งไปนั้นจะไม่มีผลกระทบอะไรกับความรู้สึกของตัวเอง แต่ทำไมนะ มันถึงได้รู้สึกโหวงๆ แปลกๆ อยู่ลึกๆ
เมื่อกลับถึงห้อง ร่างเล็กก็เดินไปเก็บแก้วน้ำที่ยกมาเสิร์ฟให้โต้งไปล้าง ความคิดหลายๆ อย่างเริ่มต่อแถวเข้าไปอัดกันอยู่ในหัวจนรู้สึกว่าหัวหนักอึ้ง... เขาควรจะคิดยังไงกับเรื่องของโต้ง... ถึงมันจะฟังดูแปลกที่โต้งชอบไอ้คุณโบ๊ทแต่ที่เขาแปลกใจกลับไม่ใช่เรื่องนั้น แต่เป็นเรื่องของเขาเองต่างหาก... เขายืนล้างแก้วแค่เพียงสองใบนั้นอยู่นานสองนานโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีร่างสูงแอบมองอยู่ไม่ห่างนัก
.
.
~แก๊ง~
.
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะมัวเหม่อหรือเป็นเพราะว่าฟองลื่น ต้าร์ถึงได้ทำแก้วหลุดมือ แต่ก็ยังดีที่แก้วไม่แตกบาดมือ... เสียงแก้วตกเรียกสติของต้าร์ให้กลับมา และทันทีที่คืนสติเขาก็รู้สึกตัวอีกว่าโดนแอบมองอยู่... ต้าร์หันหลังจ้องไปยังประตูห้องนอนที่เปิดแง้มอยู่ แต่ว่าร่างสูงก็เบี่ยงตัวหลบทัน... ทำเอาโบ๊ทตกใจไม่น้อย เหมือนจะโดนจับได้ยังไงก็ไม่รู้... ว่าแล้วก็พลันนึกสงสัยว่าแล้วทำไมเขาต้องมาแอบดูอยู่แบบนี้ด้วย
“เดี๋ยวนี้หัดถ้ำมองนะ ลิงภูเขา”
ต้าร์เปรยขึ้นลอยๆ แต่ไอ้คำลอยๆ นั้นแหละ ลอยไปกระทบโบ๊ทเข้าอย่างจัง ทำเอาโบ๊ทต้องบ่นจิ๊จ๊ะอยู่ในคอก่อนจะเดินกลับไปทิ้งตัวลงบนเตียงเช่นเดิม
ผ่านไปเพียงไม่กี่อึดใจ โบ๊ทก็เห็นว่าต้าร์กำลังจะเข้ามาในห้องนอน เขาจึงรีบตะแคงหันหลังแล้วแกล้งหลับ ปิดตาอยู่ในห้องมืดๆ แต่ก็รู้สึกได้ถึงเตียงที่ยุบตัวลงเมื่อร่างเล็กทิ้งตัวลงนั่ง... ไม่มีใครพูดอะไร อยู่กับเงียบๆ ในห้องนอนที่ไม่ได้เปิดไฟ มีเพียงแสงจากม่านเท่านั้นที่ส่องเข้ามายังสองร่างที่หันหลังให้กันอยู่คนละฝั่งของเตียง
.
.
โต้งเขาถามผมย้ำๆ อยู่สี่ห้ารอบว่าผมกับไอ้คุณโบ๊ทนี่มีอะไรเกินเลยนอกจากเพื่อนพี่น้องหรือเปล่า ผมว่าผมตอบได้แบบเต็มปากเต็มคำโดยที่ไม่ต้องคิดเลยสักนิดว่า “ไม่” แต่ทำไมนะ ใจมันโหวงๆ ชอบกล... ทุกทีที่พวกเพื่อนๆ แซวกัน ผมก็ปฏิเสธออกไปแบบนี้แหละ แต่ทำไมคราวนี้มันถึงรู้สึกต่างกัน
โต้งถามผมว่า “ทำไมพี่โบ๊ทถึงไม่มีแฟน”... อืมมม ผมเองก็ตอบไม่ได้หรอก เพราะว่าผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไมไม่มีแฟน เห็นมีแต่กิ๊กไปทั่ว น้องนั้น น้องนี้ น้องนู้น น้องโน้นนนนนนน เยอะแยะไปหมด แต่ก็ไม่เห็นลงเอยกับใครจริงจังเลยสักคน หรือว่าจะยังลืมพี่ออยไม่ได้?... อืมมมม น่าคิด
โต้งบอกว่า “พี่โบ๊ทน่ารัก”... หึ! ผมละอยากจะอ้วก ไอ้ลิงภูเขาเนี่ยนะน่ารัก ขอโทษเหอะ ผมน่ารักกว่า หล่อกว่าตั้งเยอะ เทียบกันเลยมา โธ่!!! อะๆ ผมไม่ได้อยากให้โต้งมาชอบผมแทนหรอกนะ มันสยึ๋มกึ๋ยยังไงก็ไม่รู้ ฮ่าๆ... เฮ้อออออ.
.
“คุณโบ๊ท” ร่างเล็กเอ่ยเรียกร่างสูงที่นอนตะแคงอยู่ข้างๆ โดยที่ไม่หันหน้าไปมอง
“...” แต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก ร่างสูงลืมตาขึ้นมาหลังจากที่ต้าร์เอ่ยเรียกแต่ก็ยังทำนิ่งอยู่อย่างนั้น
“คุณโบ๊ท” คราวนี้หันไปค้อนร่างสูงที่แกล้งเนียนหลับอยู่ ถ้าไม่เกรงใจคงยันตกเตียงไปแล้ว น่าหมั่นไส้จริงๆ ไอ้เนื้อหอม!!... เอ่อ ไม่เกี่ยวกันสักหน่อย!!
“...”
“รู้หรอกน่า ว่ายังไม่หลับ”
“...” ไหนๆ ก็โดนจับได้แล้วจะขอเนียนอีกสักหน่อยก็แล้วกัน ว่าแล้วโบ๊ทก็เลยลุกขึ้นมานั่งนิ่งหลับตาก่อนจะทำท่าง่วงนอนสุดชีวิต
“ยังจะเนียนอีกนะ”
“ห๊าววววววววว อะไรเนี่ย คนกำลังหลับสบายๆ”
“เหรอ สบายเหรอ แอบเข้าห้องคนอื่นเนี่ย ทำให้หลับสบา...” ยังพุดไม่ทันจบก็...
“แอ๊ก!!” โบ๊ททิ้งตัวลงไปนอนแลบลิ้นทันทีที่ต้าร์พูดถึงเรื่องแอบเข้าห้อง
“ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ต้องมาแกล้งตายเลยนะ!!!” ว่าแล้วก็เข้าไปเขย่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ร่างสูงที่นอนแลบลิ้นอยู่จนตัวสั่น
แรงเขย่าเริ่มจะรุนแรงขึ้นจนโบ๊ทรู้สึกได้ว่าหากไม่เลิกแกล้งตายซะตอนนี้ เขาอาจต้องช้ำในด้วยน้ำมือของไอ้เปี๊ยกนี่แน่ๆ แค่นี้เครื่องในก็สลับที่กันมั่วไปทั้งตัวแล้วมั้ง... ว่าแล้วก็แขนแกร่งทั้งสองรวบตัวร่างเล็กเอาไว้
“เฮ้ยยยย ปล่อย” นั่นไง เริ่มโวยวายอีกแล้ว
“เอ็งก็หยุดเขย่าก่อนดิ จะช้ำในตายจริงๆ แล้วเนี่ย”
“ฮ่าๆๆๆๆ ช่วยไม่ได้ เรียกดีๆ แล้วดันเกรียนแกล้งตายทำไมละ”
“ก็คนกำลังนอนอะ มากวนทำไมเนี่ย”
“ฮ่าๆๆๆๆ ยังจะโกหกอีก รู้หรอกน่าว่ายังไม่หลับอะ...”
“แล้วเรียกทำไมอะ ไม่ไปคุยกับโต้งต่อเหรอ”
“โอ้ยยยย เขากลับไปถึงบ้านจนแพ็คกระเป๋าบินไปอเมริกามาสามรอบแล้วมั้ง”
“เหรอออออ กลับไปนานขนาดนั้นเชียว” ใจหนึ่งก็อยากจะโบกหัวมันสักทีสองที กวนประสาทนัก แต่ก็นะ มือไม่ว่าง กำลังโอบกำลังรัดร่างเล็กอยู่... เฮือก!!!
“อืมมมมมม... ขอถามอย่างดิ”
“ว่า?”
“ทำไมคุณโบ๊ทไม่มีแฟนสักทีละ... ยังรักพี่ออยอยู่เหรอ”
“ก็... เปล่า... ไม่ได้รักออยแล้ว ไม่ได้รักมานานแล้วด้วย...”
“แล้วทำไมไม่มีแฟน”
“ก็... ไม่มีใครนี่”
“ไม่มีได้ไง เห็นมีคนโทรหาตั้งหลายคน น้องคนนั้น น้องคนนี้... อะ มีผู้ชายโทรมาด้วยนี่ จำได้ที่เคยให้ผมรับสายแทนอะ ทิ้งน้องเขาแล้วเหรอ”
“ไม่มีเว้ย! เดี๋ยวเหอะ!” อีกละ อยากโบกเกรียนมันเหลือเกินแต่มือมันไม่ว่าง!!!
“ฮ่าๆ ผมว่า... คุณโบ๊ทไม่จริงจังกับใครมากกว่ามั้ง”
“...ก็... อยู่แบบนี้มันก็สบายดีแล้วนี่” น้ำเสียงร่างสูงดูจริงจังมากขึ้น ไม่มีวี่แววของการพูดเล่นหลงเหลืออยู่ มีแค่เพียงรอยยิ้มบางๆ เท่านั้น
“แบบนี้?” ร่างเล็กถามย้ำพลางมองสภาพของตัวเองที่อยู่ในอ้อมแขนของร่างสูง... แบบนี้
“อืม แบบนี้... เฮ้ย ไม่ใช่ๆๆๆ” ร่างสูงตอบแต่ก็ต้องตกใจเมื่อนึกขึ้นได้ว่าไอ้ “แบบนี้” ณ ตอนนี้มันอยู่ในสภาพไหน ว่าแล้วก็ปล่อยแขนออกจากร่างเล็ก...
ทั้งสองนอนหงายผึ่งอยู่บนเตียงหลังจากที่ผละออกจากกัน หันมามองหน้ากันแล้วก็หลุดเสียงหัวเราะออกมากันทั้งคู่... หัวเราะทำไม... ไม่มีใครรู้เหตุผล...
.
.
.
เช้าวันถัดมา ร่างสูงตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอร่างเล็กอยู่ข้างๆ แล้ว ได้ยินแต่เสียงฝักบัวดังมาจากห้องน้ำ ได้ยินเช่นนั้นก็พลันสงสัยว่าไอ้เปี๊ยกทำไมตื่นเช้า แถมอาบน้ำด้วย อย่างกับว่าจะออกไปข้างนอกอย่างนั้นแหละ...
โบ๊ทลุกขึ้นมานั่งหัวฟูแล้วบิดขี้เกียจสักนิดพอเป็นพิธี... ทำไมเตียงไอ้เปี๊ยกมันถึงนอนสบายแบบนี้นะ... คิดไปคิดมาก็นึกอยากจะทิ้งตัวลงนอนต่ออีกสักหน่อยแต่...
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอลุง” นั่น กวนแต่เช้าเลยนะไอ้แสบ
“...” ร่างสูงไม่ตอบอะไร เพียงแค่พยายามถลึงตาใส่ร่างเล็ก
“ฮ่าๆๆๆๆ นั่นพยายามทำให้ตาโตแล้วใช่ไหม” ร่างเล็กเดินเช็ดหัวไปก็ขำกับท่าทางอันแสนไร้ประโยชน์ของร่างสูงไป
“เออ ใครจะไปตาโตอย่างเอ็งละวะ ตี๋อะไรตาโต... ประหลาด”
“หึ อิจฉาละสิ” พูดจากวนประสาทไม่พอ ยังเดินเข้ามาใกล้ไม้ใกล้มืออีก
“อิจฉาตายอะ ตัวแค่นี้มีอะไรให้น่าอิจฉา? หือออ”
“เฮ้ยยยยย อย่าเล่นนอกเรื่องดิ พูดเรื่องตากันอยู่ ไม่ได้พูดถึงความสูงนะว้อย”
“หึหึหึ”
“ชิ”
“แล้วนี่จะไปไหนเนี่ย”
“จะไปสยาม นี่จะสิบโมงแล้ว คุณโบ๊ทก็ลุกไปอาบน้ำซะสิ จะได้ไปไม่ช้า เดี๋ยวไอ้โจมันจะบ่นเอาอีก”
“ห๊ะ? นี่คือคำชวนใช่มะ” ไม่งงก็แปลกแล้วละ อยู่ๆ ก็ไล่ให้ไปอาบน้ำ ไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ไม่มีเท้าความอะไรทั้งสิ้น
“ไม่ได้ชวนไม่ได้อะไรทั้งนั้นแหละ... จะไปหรือไม่ไปว่ามาเลย”
“โห แบบนี้มันออกแนวขืนใจนะเนี่ย”
“อะไร ใครจะไปขืนใจคุณ... ที่บอกให้ไปด้วยกันเนี่ยก็เผื่อว่าจะได้ไม่ต้องแอบตามไปอีกไง” ฉึก ฉึก ฉึก โดนไหมละไอ้คุณโบ๊ท
“ฮ่าๆๆๆๆ ขี้ตู่วะ ใครจะไปแอบตามไอ้แสบอย่างเอ็ง” ร่างสูงหัวเราะกลบเกลื่อน
“ลิงมั้ง!” นั่นไง โดนไปอีกดอก
ร่างสูงเถียงไม่ออก ก็เลยต้องใช้กำลังไปตามระเบียบ... พุ่งเข้าชาร์จร่างเล็กที่ยืนลอยหน้าลอยตาอยู่ปลายเตียง เขาคว้าผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่ต้าร์ใช้เช็ดหัวนั้นมาปิดหน้าต้าร์แล้วดึงปลายทั้งสองด้านไปด้านหลังเพื่อให้ผ้าที่คลุมหน้าตึงก่อนจะใช้มืออีกข้างปิดจมูกและปากของร่างเล็กอย่างโหดร้าย... “ตายซะไอ้เปี๊ยก!!!!”
กว่าจะได้ไปอาบน้ำก็ได้ออกกำลังกายกันจนเหงื่อออก... เอ่อ ได้ข่าวว่ากีต้าร์เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จนะนั่น...
.
.
เวลาสิบเอ็ดโมงกว่าๆ รถเก๋งสีดำสุดรักสุดหวงของโบ๊ทก็เคลื่อนล้อออกจากคอนโดฯ โดยมีจุดหมายที่สยามพารากอน
“จะไปทันไหมเนี่ย ไอ้โจมันนัดไว้เที่ยง ไปสายก็ต้องโดนมันบ่นหูชาแน่ๆ”
“ชิลๆ น่า”
“ชิลอะไรละ... เพราะคุณโบ๊ทอะแหละ มัวแต่เล่นอะไรอยู่ก็ไม่รู้ เสียเวลาชะมัด”
“ไม่รู้สิ โบ๊ทไม่เดือดร้อนสักหน่อย”
“ใช่สิ!!!! คนโดนบ่นไม่ใช่คุณโบ๊ทนี่!!!”
“ฮ่าๆๆๆๆ โชคดีนะน้อง”
ถึงจะพูดไปแบบนั้น แต่ร่างสูงก็ซิ่งจนมาถึงสยามพารากอนได้ตามเวลา ช่วยให้ไอ้เปี๊ยกไม่ต้องโดนเพื่อนบ่นจนได้สินะ
.
.
“ต้าร์... ไอ้ต้าร์... ไอ้เชี่ยต้าร์” โจตะโกนเรียกเพื่อนสนิทที่ตาเซ่อมองไม่เห็นเขาและทีที่ยืนรออยู่ ณ จุดนัดหมาย... มองซ้ายมองขวาอยู่นั่นแหละ ไอ้ตาถั่ว! กว่าจะเห็นก็ทำเอาโจปล่อยสัตว์ไปหลายตัว
“พี่โบ๊ทหวัดดีคับ” ทีทักทายรุ่นพี่คนสนิทของเพื่อนสนิท การที่เขาเห็นโบ๊ทมายืนอยู่ตรงนี้ ณ เวลานี้นับได้ว่าเป็นสิ่งที่อยู่ในความคาดหมายของเขาและโจอยู่แล้ว... ถ้าเจอต้าร์แล้วไม่เจอพี่โบ๊ทเนี่ยสิ เรียกว่าแปลก
“เออ ดีเว้ย... ไงไอ้ที วันนี้จะเดินมาเหล่สาวสยามละสิ”
“แหม่พี่ มันก็ต้องมีกันบ้าง พวกผมมันโสด” ทีกล่าวพลางดึงโจมาโอบไหล่ แสดงออกว่านี่แหละทีมเดียวกัน
“ใช่ๆ คนมันโสด” กีต้าร์เสริมพร้อมเดินเข้าจับบ่าอีกด้านของโจ เรียกได้ว่าเป็นการรวมทีมหนุ่มโสด อะไรประมาณนั้น แต่ดูเหมือนทีและโจจะไม่ค่อยอยากร่วมทีมนะ เพราะว่าเห็นผลักไสต้าร์ให้ออกจากทีมไปซะงั้น ร่างเล็กโวยวายไปตามประสาที่โดนกีดกัน แต่ก็ได้รับคำตอบจากโจว่า
“ทีมนี้เฉพาะคนโสดเว้ย ฮ่าๆๆๆๆ” ทำเอาโบ๊ทยืนขำก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าคำพูดมันดูทะแม่งๆ ยังไงชอบกลนะ... โบ๊ทกับต้าร์ก็โสดนะ... ใช่ไหม... อืมมมม ใช่สิ
“นี่ยืนรออะไรกันนะ” โบ๊ทนึกสงสัย ก็พวกเขามากันครบแล้วนี่ จะรออะไรอยู่
“เออ รออะไรกันวะ หิวแล้วนะเนี่ย” โจเองก็สงสัย
“รอโต้งไง” ต้าร์ตอบ
“อ้าว โต้งมาด้วยเหรอ”
“อือ พอดีเมื่อวานเจอโต้งนะ ก็เลยชวนให้มาด้วยกันเลย”
“อืมๆ... ว่าแต่... ดรีมมาป่าววะ” นั่นไง งูโผล่เชียวนะที
“ไม่รู้วะ ไม่รู้โต้งจะชวนมารึเปล่า... แต่กูว่าเขาคงไม่ชวนหรอก กลัวต้องมาเจอปีศาจเกรียนอย่างพวกมึง” ต้าร์ว่าพลางชี้หน้าเพื่อนสนิททั้งสอง
“โหยยยย ไอ้เทวดา” ทีเปิด
“ไอ้เทพบุตร” โจตาม
“ไอ้ผู้ชายที่แสนดี” ทีเสริม
“ไอ้เลิศเลอ” โจยิง
“ไอ้เพอร์เฟคท์” ทีรับ
“เออ ขอบใจ” นั่น เขาด่ายังจะไปยิ้มรับอีกนะ
“กูประชด!!” ทีกับโจประสานเสียง
“ไอ้เปี๊ยก” เอ่อ... ก่อนหน้านี้เป็นทีกับโจพูดสลับกันอย่างกับเตี๊ยมกันมาอย่างดี แต่อันสุดท้ายนี้ปิดท้ายโดยคุณโบ๊ทเอง เนียนๆ สอดเข้ามาทำกำไร... ทำเอาต้าร์หันควับเลยทีเดียว
.
.
รออยู่เพียงไม่นาน ร่างโปร่งก็เดินมาพร้อมกับดรีมเพื่อนสาวสุดสวยพิชิตใจหนุ่ม (แต่หัวใจ Y ตัวแม่) เข้ามาถึงก็ออกปากทักทายโบ๊ทก่อนเลย... วันนี้แหละ เขาตั้งใจไว้ว่าจะเป็นจุดเริ่มต้น เขาจะนับหนึ่งในวันนี้ มันคือภารกิจเพื่อตีซี้พี่โบ๊ท... ส่วนดรีม หลัจากที่โต้งโทรไปเล่าให้ฟัง ก็ตั้งใจไว้ว่าจะช่วยเพื่อนอย่างเต็มที่ และการที่ดรีมมาด้วยในวันนี้ก็เพื่อสอนมวยให้กับโต้งโดยเฉพาะ... แต่ส่วนหนึ่งก็มาด้วยความหวังว่าจะได้เห็นภาพชวนจิ้นระยะประชิดแบบติดขอบสนามเลยทีเดียว...
“ดรีมทานข้าวมารึยัง หิวไหม” แหม่ๆ ไอ้ที เอ็งนี่นะ เพื่อนเยอะแยะไม่ถาม ถามแต่สาวนะเอ็ง
“หิวค่ะ เราไปหาอะไรทานกันก่อนไหม” ดรีมตอบพร้อมรอยยิ้ม... ทำเอาหนุ่มๆ ในกลุ่มแทบละลายไปเลยทีเดียว ไอ้เปี๊ยกก็ไม่เว้น
ว่าแล้วไอ้แป๊กเสียบและคณะก็เดินหาร้านอาหารที่ถูกใจ จนไปเจอร้านหนึ่งที่ขึ้นป้ายว่า
“โปรดติดตามตอนต่อไป”.
.
.
-----------------------------------------------------
[Bonus หลังไมค์]
หลังจากที่ร่างสูงกับร่างเล็กนอนคุยกันอยู่บนเตียง ความง่วงก็เริ่มเข้าโจมตีหนังตาของร่างเล็ก หรี่ตามองดูนาฬากาข้อมือก็บอกว่าตอนนี้มันเที่ยงคืนกว่าจนเกือบจะตีหนึ่งแล้ว...
“นอนแล้วนะ” ร่างเล็กตัดบทแล้วก็ยัดตัวเองเข้าไปในผ้าห่มก่อนจะหันหลังให้ร่างสูงที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ข้างๆ
“อือ... ฝันดีละกัน” เห็นร่างเล็กง่วง เขาก็เลยพลอยง่วงไปด้วย อย่างกับเป็นโรคติดต่ออย่างนั้นแหละ
“ฝันดี” ร่างเล็กตอบกลับมาเสียงเอื่อย
ร่างสูงนั่งจ้องร่างเล็กอยู่สักพักก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่มันไม่ถูกต้อง... ไอ้เปี๊ยกมันยังไม่ได้อาบน้ำ!
“ต้าร์”
“หือ” ต้าร์หันหน้ามาตามเสียงเรียก
“อย่ามาเนียน เอ็งยังไม่ได้อาบน้ำ”
“แอ๊ก!!” เมื่อโดนทักเช่นนั้น ต้าร์ก็เลยแกล้งตาย ยืมท่าไอ้คุณโบ๊ทมาเป๊ะๆ เลย... นอนลิ้นห้อยเชียว
“ไม่ต้องมาแกล้งตายเลยนะ!!!” 
-----------------------------------------------------
FlapJack's Corner:
รู้สึกว่าตอนนี้จะดูสดใสกว่าตอนสองตอนก่อนหน้านี้นะครับ หวังว่ามันคงจะช่วยแต้มรอยยิ้มให้กับทุกคนได้นะครับ 
@BeeRY ยังนะ ยังไม่มีมาม่าสักหน่อย... ตอนนี้กำลังต้มอยู่ไว้เสิร์ฟแล้วจะบอกนะ 
@imonkey mc แต่ผมเดาว่าที่โต้งรับมือได้ยากสุดคงจะเป็นโบ๊ทเปลือยบนนี่แหละ 
@pizza2011 ไม่มีหรอกครับ 3P นะ... สงสารต้าร์มัน ถั่วต้มจะเละซะก่อน 
@คราส "พยายามจะเชื่ออยู่ว่าสองคนนั้นไม่ได้มีอะไรกัน"... ชอบคำว่าพยายามในประโบคนี้มากครับ 
@namtarn11 ขอบคุณครับที่แวะเข้ามาอ่าน และขอบคุณอีกร้อยครั้งที่เม้นท์นะครับ... 
... ส่วนเรื่องไอ้ต้าร์ก็ปล่อยให้มันเกรียนไปแบบนี้ละกันนะครับ 
หัวข้อ: :: LOVE HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ :: รักป่วนๆ แบบฉบับซิทคอม :) (อ่าน 648877 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก