LOVE HIGH STORY – 43 – Re-charger | ที่ชาร์จแบท รถ BMW สีดำคันคุ้นตาเลี้ยวเข้าที่จอดรถข้างมหาวิทยาลัยในตอนเช้าวันจันทร์ วันแรกของสัปดาห์... และกีต้าร์และโบ๊ทต่างก็มีเรียนในวันนี้... กีต้าร์เรียน 9 โมง ส่วนโบ๊ทเรียน 10 โมงครึ่ง แต่โบ๊ทก็มาแต่เช้าเนี่ยแหละ มาส่งไอ้เจ้าเปี๊ยกมันด้วยเลย...
.
.
ร่างเล็กปลดเข็มขัดนิรภัยออกพร้อมกับความคิดที่ว่า... อยากให้เวลาปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วมันปลดความรู้สึกอึดอัดหายใจไม่ทั่วท้องนี้ออกไปด้วยจัง... ว่าแล้วก็แอบถอนหายใจอยู่ในความคิดเสียเฮือกใหญ่
ตั้งแต่ตกลงคบกันวันนั้น สิ่งต่างๆ ระหว่างชายหนุ่มทั้งสองไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมากมาย แต่สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไปแน่ๆ ก็คือ... รู้สึกประหม่าเวลาอยู่ด้วยกันตามลำพัง... ทำตัวไม่ถูก วางมือไม่ถูก... ตอนอยู่ในห้องยังไม่เท่าไร มีโทรทัศน์ให้ดู มีเกมให้เล่น เวลาเขินหรือประหม่าก็เนียนหยิบจับโน่นนี่ หาอะไรทำไปเรื่อย หรือไม่ก็เนียนๆ เดินไปเดินมา... แต่เวลาอยู่ในรถด้วยกันแบบนี้ ไม่รู้เลยว่าจะหนีไปไหน... พอร่างเล็กเกรียนใส่ก็โดนร่างสูงขู่ด้วยคำพูดและสายตารุ่มร่าม... ทำให้ไม่กล้าต่อปากต่อคำ... อืมมม ก็ยังพอหยวนๆ นะ แต่ร่างเล็กดันไม่กล้าสบตาด้วยเนี่ยสิ ต้องหลบตาทุกทีไป... ซ่อนความรู้สึกไม่ได้เลยสักนิด... ส่วนนายโบ๊ทก็มักจะหัวเราะ “หึหึ” อยู่ในลำคอ เรียกได้ว่าแสดงความ “เหนือกว่า” ในชั้นเชิง
แต่เอาเหอะ ถึงมหาลัยแล้วละนะต้าร์ คงจะโล่งขึ้นมาหน่อย บรรยากาศเฮฮาบ้าบอในกลุ่มเพื่อนคงช่วยให้รู้สึกสดใสขึ้นมาได้บ้าง... ถึงต้องลงรถไปเจอคำแซวจากเพื่อนๆ พี่ๆ แต่ก็รับมือได้ง่ายกว่าไอ้คุณโบ๊ทเพียงคนเดียวอยู่แล้ว ใช่ปะละ ฮ่าๆๆๆ
“ต้าร์” มันมาอีกละ ไอ้เสียงทุ้มๆ นุ่มๆ แบบนี้... ทำเอาร่างเล็กคอแห้งได้ทุกทีสินะ
“อะไร”
“เป็นไรละ หืม? นั่งขมวดคิ้วอยู่นั่นแหละ”
“เปล่า... ไม่มีไรหรอก...”
“แน่ใจนะ”
“อืม แน่ใจ ล้านเปอร์เซ็น”
“งั้น...” นั่นไงๆ จุดประสงค์ที่แท้จริงกำลังจะเผยออกมาละ ไอ้ที่ถามๆ ผมเมื่อกี๊เนี่ย มันแค่เกริ่นนำเฉยๆ สาระสำคัญมันต่อจากนี้ต่างหาก...
“จะเอาอะไรก็ว่ามา ไม่ต้องมาทำตาเป็นประกายแบบนั้นหรอกน่า”
“ยังไม่ได้มอร์นิ่งคิสเลยนะ” ร่างสูงไม่พูดเปล่า โน้มตัวเข้าหาร่างเล็ก
“มอร์นิ่งคง มอร์นิ่งคิสอะไ... อุ๊บ” โบ๊ทจู่โจมอย่างรวดเร็ว กีต้าร์ผงะตัวถอย แต่ก็ไม่ไวเท่ามือของโบ๊ทที่คว้าเข้าที่ต้นคอ ล็อคไว้ไม่ให้หนี
.
โบ๊ทประกบปากเรียวแล้วจูบเน้นๆ ซ้ำๆ ก่อนจะขบกลีบปากสีสดของร่างเล็กนั้นเบาๆ ...อ้อยอิ่ง นุ่มนวล...
.
“พอละ ขอแค่นี้แหละ... เป็นการชาร์จแบทเผื่อไว้ในระหว่างที่ไม่ได้เจอกัน” ร่างสูงถอนจูบแล้วไล้มือจากคอเรียวขึ้นไปแปะไว้บนหน้าผากของร่างเล็ก
“... บ่ายก็เจอกันแล้วเหอะ” กีต้าร์หน้าขึ้นสี
“ก็ตั้งหลายชั่วโมงนะ” ร่างสูงกล่าวด้วยรอยยิ้มอุ่น
“...เว่อร์วะ”
“ฮ่ะๆ... ไปกันเหอะ... หิวไหม ไปหาอะไรกินก่อนเข้าเรียนดีกว่าไป”
“อือ”
ว่าแล้วทั้งสองหนุ่มก็ลงจากรถแล้วเดินเข้ามหาวิทยาลัยพร้อมกันด้วยท่าเดิมสุดคลาสสิค... ไม่รู้ว่าถ้าโบ๊ทไม่กอดคอต้าร์ จะเอามือไปวางไว้ที่ไหน... เดิน เดิน เดิน เดิน กันไปด้วยรอยยิ้มเล็กๆ บนใบหน้า
.
.
.
ทั้งสองคนเดินไปจนถึงสระเป็ด เห็นกลุ่มเพื่อนนั่งรวมหัวกันอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนที่ประจำ... ว่าแล้วก็สาวเท้าเข้าไปหากลุ่มเพื่อน...
...ทันใดนั้นเอง...
“เฮ้ยๆๆๆๆ มาแล้วเว้ย... พร้อมนะ พร้อม!... เอ้า สามมมมม สี่!”
.
โฮ่... ฮี้โฮ่... ฮี้โฮ่... ฮี้โฮ่... ฮี้โฮ่... ฮี้โฮ่....
ฮิ๊วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
.
โฮ่... ฮี้โฮ่... ฮี้โฮ่... ฮี้โฮ่... ฮี้โฮ่... ฮี้โฮ่....
ฮิ๊วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
.
โฮ่... ฮี้โฮ่... ฮี้โฮ่... ฮี้โฮ่... ฮี้โฮ่... ฮี้โฮ่....
ฮิ๊วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
.
มง มง มง มง
มง เท่ง มง เท่ง มง เท่ง มง (เอ้า)
มง เท่ง มง เท่ง มง เท่ง มง (เอิ้ว)
มง เท่ง มง เท่ง มง เท่ง มง (ฮิ๊วววววว)
ใครมีมะกรูด มาแลกมะนาว
ถึงไม่มีลูกสาว แต่ก็ได้ลูกเขย
เอาวะเอาเหวย ลูกเขยกลองยาว ตะละล้าาาาาาา
หุยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
โห่ ฮิ๊วววววววววววววววววววววววววววววว.
.
เสียงโห่ฮาเพลงกลองยาวขันหมากดังมาจากกลุ่มหนุ่มๆ ที่นั่งรวมตัวกันอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนข้างสระเป็ดกลางมหาวิทยาลัย โดยมีเสียงแปร่งๆ ของเต็มเป็นตัวนำโห่ และคนอื่นๆ ก็ทุบโต๊ะเป็นจังหวะตามเพลง ดูครื้นเครงเฮฮา... เรียกความสนใจจากคนแถวๆ นั้นได้เป็นอย่างดี แล้วยิ่งสายตาของกลุ่มชายหนุ่มพุ่งเป้าไปที่กีต้าร์และโบ๊ทที่กำลังเดินตรงเข้ามา เลยกลายเป็นว่าคนอื่นๆ ก็มองตามกันไปซะหมด
กีต้าร์กับโบ๊ทถึงกับชะงักพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย... หันมามองหน้ากัน... พยักหน้าส่งสัญญาณ... แล้วออกวิ่งกลับไปยังทางที่พวกเขาเพิ่งเดินผ่านมา!!! เอ้า วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง! ต้องวิ่งหนีไอ้พวกเพื่อนสุดประเสริฐเหล่านี้ก่อนที่จะกลายเป็นเป้าสายตาของคนที่ผ่านไปผ่านมามากไปกว่านี้
.
.
“เฮ้ย หยุดๆๆๆ! พวกแม่งหนีไปแล้ว ตามไปจับมา!!” เต็มยกมือออกคำสั่งให้หยุดโห่ฮาเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักและรุ่นน้องตัวแสบพากันวิ่งหนีไปแล้ว... สิ้นเสียงสั่ง ทั้งที โจ แบงก์ และว่าน ก็ออกวิ่งตามโบ๊ทและต้าร์ไปราวกับฝูงไฮยีน่าออกล่าเหยื่อ...
“จับเป็นนะโว้ยยยยย!” เต็มตะโกนสั่งไล่หลัง ก่อนจะนั่งไขว่ห้างแล้วหัวเราะอย่างมีเลศนัยอยู่ในลำคอ...
ว่าแต่ว่า... แล้วทำไมเอ็งไม่ไปวิ่งไล่จับต้าร์กับโบ๊ทเหมือนคนอื่นๆ ละวะเฮ้ย ไอ้เต็ม!!
.
.
ทางด้านโบ๊ทและต้าร์... พวกเขาพากันวิ่งออกไปถึงหน้ามหาวิทยาลัย... โบ๊ทวิ่งนำออกไป ด้วยดีกรีนักกีฬาเก่าจึงเหนื่อยช้ากว่า ส่วนกีต้าร์ก็เริ่มเหงื่อออก หายใจจะไม่ทัน หน้าเริ่มซีด... โบ๊ทเห็นแบบนั้นก็จะหยุดวิ่ง แต่ร่างเล็กก็ส่ายหน้าส่ายมือเป็นเชิงบอกว่าให้วิ่งต่อไป ไม่ต้องห่วง... โบ๊ทเห็นเช่นนั้นก็ยิ้มกว้างก่อนจะชะลอฝีเท้าแล้วยื่นมือไปหาต้าร์
.
“จับไว้ จะพาวิ่ง” .
กีต้าร์ยิ้มตอบแล้วฉวยมือเรียวของร่างสูง... สองมือจับกันไว้ วิ่งไปด้วยกัน... ไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไรว่าจะวิ่งกันขนาดนี้ทำไม แต่... ก็สนุกดีนะ...
.
.
“เฮ้ย! ทางนี้ กูเจอไอ้โบ๊ทกับไอ้ต้าร์แล้ว มาเร็ว!” แบงก์ตะโกนเรียกคนอื่นๆ เมื่อเขาวิ่งลัดซอยข้างมหาวิทยาลัยมาโผล่หน้าทางเข้าแล้วเห็นต้าร์กับโบ๊ทวิ่งไปทางลานจอดรถ
คนอื่นๆ วิ่งไปตามเสียงเรียกจนไปถึงลานจอดรถ ว่าแล้วก็แท็กทีมพากันวิ่งไล่ต้อนโบ๊ทกับกีต้าร์อยู่ภายในลานจอดนั่นแหละ... ไอ้เจ้าโบ๊ทนี่ก็ไวเป็นลิง พาไอ้เปี๊ยกวิ่งซิกแซกไปตามซอกรถไปได้อยู่นานสองนาน แต่สุดท้ายก็...
“เดี๋ยวๆๆๆ... แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก... พอก่อนคุณโบ๊ท... แฮ่ก แฮ่ก...” กีต้าร์หยุดวิ่งแล้วรั้งมือโบ๊ทไว้
“เฮ้ย เดี๋ยวก็โดนพวกมันจับได้หรอก เปี๊ยก วิ่งเร็ว” ร่างสูงพูดพลางกวาดตามองหาคนอื่นๆ ที่ไล่ตาม
“เหนื่อยว้อยยยยย”
“จะมาเหนื่อยอะไรตอนนี้เนี่ยยยย” ว่าแล้วก็ฉุดร่างเล็กให้นั่งลงหลบในซอกระหว่างรถ แต่นั่นก็ไม่พ้นสายตาของว่านไปได้
.
“จ๊ะเอ๋!!!”
ว่านกับแบงก์วิ่งมาปิดซอกไว้โดยมีโจและทีปิดอีกด้าน... หมดทางหนี...
.
.
.
ภาพต่อมา... ก็เป็นภาพของกีต้าร์ที่โดนทีและโจเดินคุมตัวกลับไปที่โต๊ะหินอ่อน ส่วนโบ๊ทก็อยู่ในสภาพที่ไม่ต่างกัน เพียงแค่ว่าโบ๊ทไม่ได้เหนื่อยจนหน้าซีดเท่าต้าร์เท่านั้นเอง... ฮ่าๆๆๆ ไอ้อ่อนเปี๊ยกเอ้ยยยยย
ชายหนุ่มคนสนิททั้งสองถูกควบคุมตัวไปจนถึงโต๊ะหินอ่อนริมสระเป็ดที่มีเต็มนั่งเต๊ะท่าบัญชาการอยู่... เมื่อผู้ต้องหา(?)ทั้งสองมาถึงศูนย์บัญชาการ ก็โดนจับให้นั่งโดยมีชายฉกรรย์อีก 4 คนยืนคุมไม่ให้หนี
“เอาละ ไอ้โบ๊ท... มึงไม่ย...” เต็มวางท่ากล่าวอย่างมีมาดผู้บัญชาการ แต่ยังไม่ทันพูดจบประโยคก็โดนโบ๊ทพูดแทรกตัดหน้าเสียก่อน
“มึงเล่นอะไรของมึงเนี่ย สาดดด”
“มึงอะแหละ เล่นเหี้ยไร”
“เอ้า เชี่ยนี่ มึงดิเล่น... ร้องเพลง โห่เชี่ยไรเสียงดัง”
“พวกกูก็แค่ร้องเพลงต้อนรับไอ้ข้าวใหม่ปลาเกรียนอย่างพวกมึงไง”
“โหหหหห มึงใช้คำว่า [แค่] ผิดไปนิดนึงป่าววะ ไอ้เต็ม”
“ไม่หรอก... จิ๊บๆ... แต่มึงอะแหละ วิ่งทำห่าไรวะ พวกกูเลยต้องวิ่งตามจนเหนื่อยเป็นหมาหอบแดดอยู่เนี่ย”
“เดี๋ยวนะๆ... ไอ้เต็ม มึงใจกล้าหน้าด้านมากนะ ที่กล้ารวมตัวมึงเอาไว้ในคำว่า [พวกกู] เนี่ย... พวกกูวิ่งกันแทบตาย มึงนั่งสบายอยู่นี่ ไอ้สัด!” แบงก์อดไม่ได้จะขอแขวะเพื่อนสนิทสักหน่อย... ว่าแต่ สายไปไหมนาย... แต่ก็เอาเหอะ อย่างน้อยก็เรียกเสียงโห่จากเพื่อนๆ น้องๆ ได้ละนะ
“พวกเชี่ยนี่... พอๆๆ เงียบก่อนๆ... มาเข้าเรื่องได้แล้ว เดี๋ยวพวกไอ้ที ไอ้โจ ไอ้ต้าร์มันมีเรียน... เอาละ กูขอเข้าประเด็นเลยละกันนะ ตรงๆ สั้นๆ ได้ใจความ ไม่อ้อมค้อม ไม่เสียเวลา ไม่เกรงใจ เอาแบบตรงจุด เข้าเป้าได้แต้ม ไม่...”
“เฮ้ย!!! มึงจะพูดพ้อยของมึงได้ยัง” ร่างสูงโผลงขึ้นขัด... จะพูดอะไรก็ไม่พูดสักที
“โอเคๆ... อะแฮ่มๆ... กูแค่อยากได้คำยืนยันจากปากมึงว่าไอ้สเตตัส [เลิกเล่น เพื่อแฟน] ของมึงใน whatsapp เนี่ย... มึงหมายถึงใคร”
คำถามของเต็มทำเอาต้าร์หน้าเหวอหันไปจ้องร่างสูงไม่วางตา... นี่ไปทำอะไรไว้ใน whatsapp อีกละนั่น!... ส่วนร่างสูงเมื่อเห็นกีต้าร์จ้องมาก็ยิ้มแห้งๆ ตอบไป
“...” ร่างสูงไม่ตอบอะไร... เขินก็เขิน แต่ต้องรักษาฟอร์ม จะให้พูดออกไปโต้งๆ ตรงๆ ว่าหมายถึงไอ้เจ้าเปี๊ยกมันก็เขินไม่น้อยอยู่นะ... ส่วนกีต้าร์ก็นั่งก้มหน้า ก้มต่ำๆ เข้าไว้ จะได้ไม่มีใครเห็นว่าเขาหน้าแดงแค่ไหนเมื่อนึกถึงประโยคที่ว่า ...เลิกเล่น เพื่อแฟน...
ว่าแล้วก็นึกอยู่ในใจ...
.
“แฟน?... แฟนเหรอ?... แฟน?... กู?... เลิกเล่น whatsapp เพื่อกู?... อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก แค่นึกถึงคำนี้ก็เขินจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้วโว้ยยยยยย มีอะไรให้เซอร์ไพรซ์ได้ตลอดนะไอ้ลิงภูเขา!!! เลิกเล่นอะรู้แล้วโว้ย แต่ทำไมต้องไปประกาศซะขนาดนั้นนนนน”.
ท่ามกลางความเงียบ... ทุกคนต่างก็จับจ้องไปที่โบ๊ท รอฟังคำตอบ แต่โบ๊ทกลับไม่ยอมพูดอะไร เขาลุกขึ้นยืน ทำเป็นมองนาฬิกาที่ไม่ได้ใส่ถ่าน...
“ไปเหอะ เปี๊ยก จะ 9 โมงแล้ว เดี๋ยวเอ็งหิว ไปหาอะไรกินก่อนเข้าเรียนดีกว่า”
“อ้าว อ้าว อ้าว อ้าว... มึงจะชิ่งแบบนี้ไม่เนียนเลยนะไอ้โบ๊ท” เต็มกล่าวเสียงสูงเมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทลุกขึ้นยืนแล้วก้าวออกจากเก้าอี้หินอ่อนก่อนจะคว้าแขนรุ่นน้องร่างเล็กแล้วฉุดให้ลุกขึ้นตาม
“อะไรของมึงนักหนาเนี่ย เชี่ยเต็ม” โบ๊ทพูด แสร้งตีหน้าเซ็ง มือยังจับแขนของต้าร์ไว้ไม่ปล่อย
“มึงยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นแหละ ไอ้โบ๊ท ตอบคำถามกูมาก่อน พวกกูรอลุ้นกันมาตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว เยี่ยวเหนียวหมดแล้วเนี่ยยยยยย”
“มึงถามอะไร”
“กูถามว่า ไอ้ [เลิกเล่น เพื่อแฟน] ของมึงเนี่ย มึงหมายถึงใคร”
“โว๊ะ ไร้สาระวะพวกมึง”
“เอ้า เชี่ย มึงอย่ามาเนียนปากแข็ง ป่านนี้แล้วมึง”
“โธ่ แล้วพวกมึงยังจะถามอะไรกันอีก ก็น่าจะรู้ดีกันอยู่แล้วนะ ว่ากูหมายถึงใคร...” ร่างสูงยังคงแสร้งตีหน้าเซ็งกลบเกลื่อนความเขิน ส่วนกีต้าร์ก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตา เอาหน้าแดงๆ หลบสายตาเพื่อนๆ ที่แซวผ่านสายตาและรอยยิ้มมุมปาก
“เออ พวกกูรู้ แค่อยากได้ยินจากปากพวกมึง เข้าใจไหมมมมมม”
“เฮ้อออ พวกมึงนี่ไร้สาระกันจริงๆ วะ... กูไม่พูดอะไรทั้งนั้นแหละ...”
“อย่าให้กูต้องง้างปากมึงนะ เชี่ยโบ๊ท... ไอ้ต้าร์ มึงสารภาพมาเดี๋ยวนี้ พูดมาให้หมด” เมื่อบังคับเพื่อนไม่ได้ก็เลยหันไปทำตาโตขู่รุ่นน้องแทน แต่ไอ้ต้าร์มันไม่ทันได้มองหรือฟังอะไรนักหรอก... มัวแต่เขินอยู่
.
.
“ไป ถอยๆๆๆๆ กูจะพาแฟนกูไปกินข้าว”.
.
สิ้นประโยคจากปากร่างสูง... กีต้าร์ถึงกับเผลอลืมหายใจไปชั่วขณะ... ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า คำว่า “แฟน” มันจะมีผลต่อความรู้สึกได้ขนาดนี้... สำหรับเขาแล้ว การที่โบ๊ทประกาศได้อย่างไม่อายว่าโบ๊ทกับเขาเป็นอะไรกัน มันทำให้เขาใจพองโต รู้สึกอุ่นใจ สบายใจ อิ่มใจ หรือรู้สึกอะไรก็แล้วแต่ที่รวมๆ กันแล้วเรียกได้ว่า “ความสุข” นั่นเอง...
ที่ผ่านมาถึงแม้จะไม่ค่อยได้สนใจในสถานะที่เป็นต่อกันและกัน แต่ ณ ตอนนี้ เมื่อสิ่งต่างๆ มันชัดเจน ความรู้สึกมันชัดเจน การที่โบ๊ททำแบบนี้ ก็นับเป็นการทำให้เขามั่นใจว่าพวกเขารับรู้และยอมรับความรู้สึกของกันและกันจริงๆ... มันทำให้เขามีความรู้สึกที่มั่นใจว่า ต่อจากนี้ไป พวกเขาจะยืนอยู่ข้างกันอย่างเข้มแข็ง... หรือถ้าสิ่งต่างๆ มันจะแย่ลงหรือไม่พัฒนาไปไหน ก็คงจะเป็นตัวเขาเองที่ทำให้เสียเรื่อง... ดังนั้น เขาก็จะไม่ยอมแพ้โบ๊ทอย่างแน่นอน... เขาจะพยายามแสดงออกให้มากขึ้นว่าเขาเองก็รับรู้และยอมรับในความรู้สึกของโบ๊ทเช่นกัน...
กีต้าร์ยืนหน้าแดงอยู่อย่างนั้น รู้ตัวอีกทีก็โดนร่างสูงฉุดแขนพาเดินแหวกฝูงเพื่อนออกจากโต๊ะไป โดยมีเสียงโห่ฮา วิ๊ดวิ๊ว และคำแซวตามหลังมากระลอกใหญ่
.
.
.
ทั้งสองคนเดินไปร้านอาหารข้างมหาวิทยาลัยเพื่อหาซื้อของกิน... เหลือเวลาอีกไม่ถึงยี่สิบนาทีก็จะได้เวลาที่ต้าร์ต้องเข้าเรียนแล้ว
“กินแม็คละกันนะ ไวดี”
“ก็ได้” กีต้าร์ตอบอ้อมแอ้ม
“พูดง่ายเชียว ไม่เกรียนเลยนะเรา... เป็นไรปะเนี่ย ห๊ะ” โบ๊ทถามด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง
“...เป็นดิ”
“เป็นไร หืม” โบ๊ทโน้มหน้าเข้ามาใกล้ ถามด้วยน้ำเสียงที่ดูห่วงใยขึ้นมาทันที
.
.
“ก็... เป็น... แฟนไง” .
.
“... โอยยยย ไอ้เสี่ยว! ฮ่าๆๆๆๆๆ” ร่างสูงอึ้งกับสิ่งที่ไม่ได้คาดคิดก่อนจะหัวเราะกลบเกลื่อนความเขินขั้นสุด... เขินถึงขนาดที่ลืมหายใจไปชั่วขณะเลยทีเดียว... นี่เรียกได้ว่าเป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่กีต้าร์เป็นฝ่ายแสดงความรู้สึกออกมาตรงไปตรงมาแบบนี้... ทำเอาโบ๊ทใจเต้น พองโต ตัวแทบลอย
“เอ้า!! หมดกัน! นี่อายนะไม่ใช่ไม่อาย วุ้ววววว”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ไปกันเหอะ” ว่าแล้วก็ฉุดแขนร่างเล็กให้เดินตาม
“เดี๋ยวๆๆๆ แม็คมันอยู่ทางนี้ต่างหาก จะไปไหนเนี่ย” กีต้าร์รั้งแขนร่างสูงไว้ให้หยุดเดินพลางชี้ไปอีกทางที่เป็นทางไปร้านแม็คฯ
“ไม่ไปแม็คแล้ว”
“อ้าว แล้วจะไปไหนอะ”
“เมื่อกี๊วิ่งเหนื่อย แถมโดนความเสี่ยวของเอ็งกระแทกใจ... เลยต้องหาที่ชาร์จแบทสักหน่อย” ว่าแล้วก็ดึงร่างเล็กมากอดคอแล้วออกเดิน... เรียกได้ว่าล็อคคอแล้วลากไปด้วยกันก็ได้...
“เฮือก!!! เฮ้ยยย ไอ้คุณโบ๊ทๆๆๆๆ ผมหิวนะ ไม่มีเวลาแล้วด้วย ปล่อยนะ ผมจะไปซื้อไก่!!! ปล่อยยยยยยยย”
“หึหึหึ”
.
.
.
กีต้าร์ดิ้นกระแด่วๆ อยู่ในอ้อมแขนของร่างสูงที่ล็อคคอล็อคตัวไว้ให้เดินไปด้วยกันโดยมุ่งหน้าไปที่ลานจอดรถข้างมหาวิทยาลัย... ความพยายามของกีต้าร์ที่จะดิ้นให้หลุดจากวงแขนแกร่งนี้ดูริบหรี่ลงเรื่อยๆ เพราะว่าใกล้ถึงที่หมายเข้าไปทุกที... ถ้าถึงรถเมื่อไร เขาเองก็ไม่อยากจะนึกว่าคนสองคนจะทำอะไร “ด้วยกัน” ในรถได้บ้าง... ฮึ่ยยยยยยย
และแล้วความหวังของต้าร์ก็ดับวูบลงเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาแล้วเห็นป้ายหน้าลานจอดรถก่อนจะเห็นป้ายนั้นเล็กลงเรื่อยๆ และเห็นรถ BMW สีดำคันคุ้นตาใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ... ว่าแต่ว่า ต้าร์คงไม่ได้สังเกตสินะ ว่าที่ป้ายตรงทางเข้าเมื่อสักครู่นี้ มีรอยสีพ้นเป็นลายกราฟิตี้อยู่ข้างๆ อาจจะอ่านยากไปนิด แต่ก็ดูออกนะว่าอ่านว่า...
.
.
“โปรดติดตามตอนต่อไป” .
.
.
----------------------------------------------------
[Bonus หลังไมค์]
เวลา 9:15 น. ในห้องเรียนวิชา Corporate Management
ที: โจ ไอ้ต้าร์มันหายไปไหนวะเนี่ย
โจ: กูก็อยู่กับมึงเนื่ย กูก็รู้เท่าๆ ที่มึงรู้อะแหละ
ที: เดี๋ยวกูจะแอบโทรหามัน มึงดูอาจารย์ให้กูด้วยนะ เดี๋ยวแม่งด่ากูอีก
โจ: เออ รีบตามมันมาเร็วๆ เข้าสายกว่านี้เดี๋ยวโดนจอห์น[อาจารย์]โบกเอาอีก
ที: (//กดโทรออกแล้วรอสายอยู่สักพักใหญ่ๆ กีต้าร์ก็รับสาย) ฮัลโหล
กีต้าร์: ไอ้ที ช่วยกูด้วย!!... เฮ้ยยยย ปล่อย เสื้อยับหมดแล้ว
ที: ห๊ะ? อะไร? มึงอยู่ไหนเนี่ย
กีต้าร์: มึงมาช่วยกูเดี๋ยวนี้เลย อยู่ในรถไอ้คุณโบ๊ท... เฮ้ย ไอ้คุณโบ๊ท ปล่อยนะ หยุดเดี๋ยวนี้! อย่า... อะ... ตรงนั้นไม่ได้นะ อ๊าห์...
ที: เอ่อ...
กีต้าร์: อ๊ากกกกกก มึงมาเอากูออกไปที ไอ้โจ ไอ้ที ช่วยกูหน่อยยยย!!!... อ๊าห์ อย่า บอกว่าอย่าไง เดี๋ยวเป็นรอย... อะ อุ๊บ อืมมมมมม
ที: เอ่อ... (//หันไปมองหน้าโจแล้วกลืนน้ำลาย) งั้นแค่นี้นะมึง... (//กดวางสาย)
โจ: อ้าว ตกลงอะไรยังไง มันอยู่ไหน
ที: มันไม่มาแล้วละ
โจ: ห๊ะ? ----------------------------------------------------
FlapJack's Corner:
ไปวิ่งเล่นที่ FlapJack Space กันมาอะยัง ใครยังไม่รู้ว่า FlapJack Space คืออะไร ก็จิ้มแบนเนอร์นี้โลดเลย
ต้องขอบคุณทุกคนที่ไปกดไลค์นะครับ สารภาพตามตรงว่าตั้งความหวังไว้ที่ 30 like และตอนนี้ก็ถึงแล้ว... มีความสุข 
อิอิ
ยังไงก็เข้าไปพูดคุยกันได้นะครับ ผมไม่กัดนะ ฮ่าๆๆๆ แล้วผมก็จะพยายามหาอะไรไปอัพเดทกันเรื่อยๆ นะครับ อาจเป็นภาพพิเศษ ตอนพิเศษ ข่าวอัพนิยาย เพลง หรืออะไรก็แล้วแต่ที่เกี่ยวกับนิยายของผมนะ 
สำหรับตอนที่แล้ว ผมลืมแจ้งไปว่่ามันเป็นเหตุการณ์ที่ไม่ได้ต่อกับบทหลักนะครับ เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคนละช่วงเวลานะครับ
@Mc_ma เขานอนร่วมเตียงกันเกือบทุกคืนแหละ แต่ช่วงนี้ไอ้เปี๊ยกมันเริ่มไม่อยากนอนร่วมเตียงแล้วละ กลัวโดน 
@malula "คุณโบ๊ทถ้าจะหวงแฟนขนาดนั้น ก็คงต้องเล่นกันสองคนแล้วมั้ง" >> เกรงว่าถ้าเล่นกันสองคนจะกลายเป็นเล่นอย่างอื่นแทนนะสิ 
@JingJing " เป็นกำลังใจให้นะจุ๊บๆ" >> 
@wijii "คุณแจ๊ค มาๆๆ มานั่งให้รดน้ำดำหัวเร๊ววว" >> บุญรักษานะลูกนะ 
@- คราส - "จะว่าไปก็อยากเห็นโบ๊ทเป็นเคะอยู่นะ" >> ไม่ใช่ไม่คิดนะเออ 
@greensnake "ตกลงคุณโบ๊ทโกรธหรืออิจฉา" >> น่าจะอิจฉาจนโกรธมากกว่านะ 
@RGB.__ "น่าจับกีตาร์เอาหอมแก้มหลายๆที" >> แค่นี้มันก็อายม้วนมุดดินแล้ว 
@imonkey mc "สงสัยต้องฉีดน้ำกัน 2 คนเเล้วละคั๊บ" >> น้ำอะไรฉีดกันสองคน 
@KURATA " คุณ Flapjack เอาประสบการณ์โดนเล็งเป้ามาเล่ารึป่าวเนี่ย กร๊ากกกกกกก" >> ไม่รู้ ไม่ชี้ 
@BitterSweet~ "สวัสดีปีใหม่ไทยย้อนหลังค่ะ" >> 
@Mulberry "โดนลูบโดนคลำไปก็เอาไปไม่ได้" >> 
@iforgive "โบ๊ทขี้หวงว่ะ" >> ต้าร์มันของแรร์เลยนะ 
@pim_onelove "แบบนี้ต้องลองให้คุณโบ๊ทลักหลับซะที ดูซิว่าต้าร์จะรู้สึกตัวหรือเปล่า 55555" >> 
@Theznux "ต้าร์ไม่รู้ตัวเลยหรือไง โดนเต็มมือซะขนาดนั้น 5555+" โดนรุมๆ มั่วๆ มันก็ไม่ทันได้รู้สึกอะไรหรอก 
@เฉาก๊วย 
@Whatever it is "ทำไมตอนพิเศษนี่ คุณโบ๊ทหื่นจังแฮะ" >> ธาตุแท้เป็นแบบนี้ 
@yeyong "ไม่คิดว่าพอเป็นแฟนกันแล้วจะขนาดนี้" >> ตัวตนที่แท้จริงของเขาหละ 
@ไอ้หัวแห้ว ผมเองก็พยายามสอดแทรกอะไรหลายๆ อย่างลงไปในรายละเอียดนะ ถ้าอ่านแล้วคิดตามก็คงจะเห็นมาเรื่อยๆ ครับ ดีใจที่มีคนสังเกตเห็น
@Dkmine สวัสดีครับ หน้าใหม่ป่าวเนี่ย
@sukie_moo "สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังจ้า" >> สวัสดีปีใหม่ไทยครับ 
@ลู่เคอOlive♥ "เค้ารออยู่นะ" >> รออีกนิดนึง นิดเดียว 
@princegolf อย่าลืมไปวิ่งเล่นนะครับ
@aoommy ขอบคุณครับ เอาไว้คุยกันในนั้นนะครับ ทักกันได้ ไม่กัดครับ 
@BeeRY ไปเที่ยวไหนมาอะครับ 
เอาละ จบไปอีกหนึ่งบท เขยิบเข้าใกล้ตอนจบไปทุกทีแล้วนะ (บอกไว้ก่อนเลย ฮ่าๆๆๆ)
สำหรับตอนนี้ก็มาดึกหน่อย ถ้าใครรออ่านอยู่ก็ต้องบอกว่าขอบคุณมากๆ นะครับ 
สำหรับคืนนี้ก็คงต้องไปอาบน้ำนอนเสียที พรุ่งนี้ยังมีภารกิจเลี้ยงปากเลี้ยงท้องอีกมากมาย
ยังไงก็อย่าลืมนะครับ ฝาก FlapJack Space ไว้ด้วยนะครับ
+1 กันทุกคน และ ขอให้ทุกคนนอนหลับฝันดีครับ
ใครเปิดมาอ่านตอนเช้าก็ฝากบอกไว้ตรงนี้เลยว่า "อรุณสวัสดิ์" นะครับ
ไปละครับ ไอ้เพลาต้องจรลี 
----------------------------------------------------
หัวข้อ: :: LOVE HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ :: รักป่วนๆ แบบฉบับซิทคอม :) (อ่าน 648876 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก