LOVE HIGH STORY – 46 – Don’t Need Tomorrow to Come | ไม่อยากให้ถึงวันพรุ่งนี้ห้อง 706
ภายในห้องนอน มีเพียงแสงไฟสลัวจากโคมไฟหัวเตียงเท่านั้นที่ส่องให้ความสว่าง... ที่ปลายเตียงมีสองร่างยืนหันหน้าเข้าหากัน... ใกล้ชิดจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน... ร่างสูงปล่อยมือที่กุมมือของร่างเล็กแล้วเลื่อนไปลูบแก้มใสของรุ่นน้องคนสนิทอย่างอ่อนโยน ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปประกบจูบอย่างแผ่วเบา
มือเรียวไล้จากใบหน้าใส ลำคอเรียว... แล้วลงไปสัมผัสแรงเต้นของหัวใจของร่างเล็ก... รู้สึกได้ถึงร่างกายที่สั่นเทา
.
“...ตัวสั่นเชียว... กลัวเหรอ” โบ๊ทถามพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นบนใบหน้าหล่อใส
.
ร่างเล็กส่ายหน้าเบาๆ แทนคำตอบ ก่อนจะเลื่อนมือขึ้นไปวางไว้บนอกข้างซ้ายของร่างสูง... ใจดวงนี้ก็เต้นแรงไม่แพ้กัน... โบ๊ทยิ้มแล้วจับมือของต้าร์ค้างไว้บนอกให้สัมผัสแรงเต้นของหัวใจ... บอกเป็นนัยว่าใจของพวกเขาเต้นตรงกัน...
“คุณโบ๊ท...” กีต้าร์ก้มหน้าเรียกชื่อโบ๊ทเสียงแผ่ว
“หืม?”
“ผม... ยังไม่ได้อาบน้ำ...”
“ไม่เป็นไร ไม่เหม็นสักหน่อย... นี่ไง... ไม่เห็นมีกลิ่นเหม็นเลย” ว่าแล้วก็ยกมือที่กุมไว้ขึ้นมาหอมไปฟอดใหญ่
“บ้าดิ... ไม่เอาอะ... ขออาบน้ำก่อนนะ... นะ คุณโบ๊ท นะ”
“...”
“แปบเดียวเอง... นะ”
“...”
“10 นาที... นะ นะ นะ”
“...”
“7 นาทีก็ได้ เดี๋ยวรีบๆ เลย”
“...”
“อย่าเงียบดิ... อะ ขอแค่ 5 นาทีก็ได้... 5 นาทีเอง นะ คุณโบ๊ท นะ...”
“เฮ้อออออ... ก็ได้ ก็ได้ ให้ 5 นาทีนะ... ถ้าเกินกว่านี้ จะเปลี่ยนไปทำในห้องน้ำแทน... หึหึหึ”
คำขู่ของร่างสูงทำเอากีต้าร์ต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะรีบเดินเข้าห้องน้ำไป... ถึงแม้ว่าจะมีอ่างอาบน้ำ แต่เขาก็ไม่คิดว่าจะเป็นความคิดที่ดีสักเท่าไรนักหรอกนะ...
เมื่อเข้าห้องน้ำไป กีต้าร์ก็สูดลมหายใจเข้าไปให้เต็มปอดแล้วพ่นออกมาจนหมด... ทำซ้ำๆ จนคลายความตื่นเต้นลงไปได้... ที่จริงแล้วเขาไม่ได้อยากอาบน้ำอะไรนี่หรอก เพียงแค่เกิดอาการ “ป๊อด” หรือปอดแหกขึ้นมากะทันหัน... นึกๆ แล้ว เขาเองก็นึกอยากชกตัวเองแรงๆ สักทีเหมือนกัน อยากสั่งสอนตัวเองโทษฐานปากดี... เขาชงมา ดันไปรับมาซะได้... แล้วเป็นไงละ พอเอาเข้าจริงกลับกลัวจนตัวสั่น... แค่คิดก็หายใจไม่ทั่วท้องซะแล้วว่านี่เขากำลังจะเสียตัวเป็นครั้งแรก... แถมไม่ใช่กับผู้หญิงอีกต่างหาก... เลยต้องบ่ายเบี่ยงหาเรื่องยื้อเวลาให้เตรียมใจเพิ่มอีกสักนิด
ส่วนร่างสูง เขานั่งรออยู่ที่ปลายเตียงด้วยใจจดจ่อ สายตาจับจ้องไปที่บานประตู รอเวลาให้มันเปิดออก... วันนี้เขาจะไม่ยอมปล่อยให้กีต้าร์บ่ายเบี่ยงให้เสียเรื่องอย่างแน่นอน... จริงๆ แล้ว ก่อนหน้านี้เขาเองก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร อยู่ด้วยกันมาเป็นปีๆ โดยที่มาเคยมีเรื่องอย่างว่าเข้ามาเกี่ยวข้องก็อยู่กันมาได้... แต่ ณ วินาทีนี้ มันมีบางสิ่งเข้ามาก่อกวนจิตใจ ทำให้เขาอยากมีอะไรที่ทำให้มั่นใจได้ว่า... กีต้าร์เป็นของเขาจริงๆ...
อดีตที่ผ่านพ้นไป เขาไม่สนใจ แต่สิ่งที่เขาไม่สบายใจคือความรู้สึกในอดีตที่ยังคงเหลือค้างอยู่ในปัจจุบัน... ที่ตอบต้าร์ไปว่าไม่เป็นไรนั้น มันก็แค่คำพูดเพื่อให้ต้าร์สบายใจ... แต่ในความเป็นจริง ไม่มีใครอยากใช้พื้นที่ในหัวใจร่วมกับใครคนอื่นอย่างแน่นอน... เขาไม่สนว่าใครจะมาก่อนใคร แต่วันนี้ ที่ตรงนี้เป็นของเขา
สายตาจับจ้องสลับกันไปมาระหว่างประตูห้องน้ำกับนาฬิกาที่แขวนอยู่บนกำแพง... ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก... จนกระทั้งเสียงน้ำจากห้องน้ำหยุดลง... โบ๊ทสูดหายใจเข้าเต็มปอด ความตื่นเต้นเพิ่มพูนขึ้นเป็นเท่าตัว...
ร่างเล็กออกมาจากห้องน้ำทั้งๆ ที่ตัวยังเปียก ในมือมีผ้าเช็ดตัวผืนเล็กอยู่หนึ่งผืน... ส่วนลำตัว มีเพียงผ้าเช้ดตัวห่อหุ้มท่อนล่างไว้... เป็นสภาพที่ทำให้ร่างสูงอารมณ์พลุ่งพล่านจนเผลอจ้องมองผิวกายขาวละเอียดของร่างเล็กไม่วางตา
กีต้าร์ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นด้วยใจที่เต้นรัว... เพียงแค่พ้นประตูห้องน้ำออกมาก็รู้สึกประหม่าจนทำอะไรไม่ถูก... รู้ตัวอีกทีก็มีมืออุ่นๆ ของร่างสูงมากุมข้อมือไว้หลวมๆ... เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นรุ่นพี่คนสนิทกำลังจ้องเข้าด้วยแววตาซุกซนพร้อมรอยยิ้มเล็ก... ถึงใบหน้าตอนนี้ของร่างสูงจะน่าหมั่นใส้แค่ไหน แต่กีต้าร์ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป ได้แต่ปล่อยให้ร่างสูงจูงเดินไปที่เตียง...
.
.
โบ๊ทหย่อนตัวลงนั่งแล้วดึงกีต้าร์ให้ลงไปนั่งซ้อนอยู่ข้างหน้า
“เดี๋ยวโบ๊ทเช็ดผมให้นะ”
ร่างสูงกระซิบก่อนจะขบใบหูของร่างเล็กเบาๆ ทำเอากีต้าร์เอียงคอหนี... น่ารัก... ว่าแล้วฉวยเอาผ้าผืนเล็กในมือกีต้าร์มาแล้วคลุมไปบนหัวก่อนจะค่อยๆ เช็ดผมอย่างบางมือ... กีต้าร์รู้สึกผ่อนคลายลงเยอะเมื่อเห็นว่าโบ๊ทไม่รีบร้อนหรือเร่งรัดอะไรเขามากมาย
“พอแล้ว... จะแห้งแล้วละ”
กีต้าร์กล่าวเสียงแผ่วพลางเอื้อมมือไปคว้าข้อมือของร่างสูงไว้เป็นนัยว่าให้หยุด... ว่าแล้ว ผ้าผืนเล็กที่เช็ดหัวเขาจนหมาดก็ถูกโยนไปกองไว้ที่ปลายเตียง...
วงแขนแกร่งเข้าโอบเอวบางจากข้างหลังอย่างช้าๆ ไม่รีบร้อน... โบ๊ทกดจมูกลงบนผิวแก้มใสฟอดใหญ่ก่อนจะไล้จูบไปที่กกหู ต้นคอ และไหล่พลางไล้มืออุ่นไปทั่วผิวกายละเอียด... โบ๊ท จูบซ้ำๆ ไปมาจนสังเกตได้ว่าร่างเล็กตื่นเต้นจนขนลุกซู่และหายใจแรงขึ้นเรื่อยๆ
“ถ้าเริ่มแล้ว... โบ๊ทจะไม่หยุดหรอกนะ ต้าร์”
เสียงทุ้มที่เอ่ยคำกระซิบหวาม ทำเอาต้าร์กลืนน้ำลายอึกใหญ่ ก่อนจะหันไปสบตาร่างสูงที่โอบกอดจากด้านหลัง... เมื่อไม่มีคำปฏิเสธหรือร้องห้ามใดหลุดออกมาจากริมฝีปากบางคู่นั้น โบ๊ทก็เลยประทับจูบอย่างอ่อนโยนก่อนจะค่อยๆ เพิ่มความเร่าร้อน แนบแน่น... แล้วตามด้วยลิ้นอุ่นที่สอดแทรกเข้าไปตักตวงความหวาน
มืออุ่นลูบไล้ไปทั่วแผงอกแล้วริ้วกล้ามเนื้อบนหน้าท้องของร่างเล็กก่อนจะไปหยุดอยู่ที่ยอดอกสีชมพูเข้มที่เพียงแค่สะกิด ก็ทำเอาร่างเล็กในอ้อมกอดขนลุกไปทั่วตัวก่อนจะตามมาด้วยเสียงครางอู้อี้จากในลำคอ... โบ๊ทยิ้มย่องอยู่ในใจด้วยความพอใจ... ว่าแล้วก็โอบร่างเล็กในอ้อมกอดแล้วทิ้งตัวลงนอนก่อนจะขึ้นคร่อมรุ่นน้องร่างเล็ก...
ร่างสูงถอดเสื้อยืดของตัวเองออกแล้วโยนไปกองไว้ข้างเตียง เผยให้เห็นรูปร่างสมส่วนไร้ส่วนเกิน... เขาจับจ้องร่างเล็กด้วยรอยยิ้มและแววตาซุกซน... ทำเอาร่างเล็กเขินหน้าขึ้นสีจนต้องเบี่ยงหน้าหลบสายตาลวนลาม... โบ๊ทหัวเราะในลำคออย่างพอใจก่อนจะก้มลงไปประกบจูบกีต้าร์อย่างเร่าร้อน... ทั้งสองคนแลกลิ้นกันอยู่สักพัก โบ๊ทก็ถอนจูบแล้วเข้าจู่โจมซุกไซ้ซอกคอขาว... จูบและเม้มเน้นๆ จนกีต้าร์ต้องออกปากท้วงด้วยความที่กลัวว่าจะเป็นรอย... เมื่อท้วงด้วยปากแล้วร่างสูงไม่ฟัง กีต้าร์เลยพยายามดันหน้าของโบ๊ทออก แต่โบ๊ทก็จัดการฉวยข้อมือทั้งสองข้างแล้วกดไว้บนเตียง... ซุกไซ้ต่ออย่างเร่าร้อนโดยไม่สนใจคำท้วงใดๆ...
“คุณโบ๊ท... อ๊ะห์... อย่าดิ เดี๋ยวเป็นรอย... อ๊าห์”
ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ... โบ๊ทยิ่งจูบไซ้อย่างเร่าร้อนขึ้นอีกตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน... ต้าร์อาจไม่รู้ตัวว่าเสียงร้องห้ามของเขา สำหรับโบ๊ทแล้ว มันคือสิ่งที่เร้าอารมณ์ได้เป็นอย่างดี... หวานหูจริงๆ... มืออุ่นข้างหนึ่งปล่อยจากการกุมข้อมือร่างเล็กมาลูบไล้ไปตามร่างกายก่อนจะไปวนอยู่ที่ขอบผ้าเช็ดตัวที่เป็นปราการเพียงด่านเดียวของกีต้าร์... ร่างสูงสอดนิ้วเข้าไปแต่ก็โดนรั้งโดนห้ามไว้ แต่ร่างสูงก็ไม่สนใจ เขายิ้มเจ้าเล่ห์ให้ร่างเล็กก่อนจะตะปบไปบนเป้านูนๆ ใต้ผ้าเช็ดตัว ทำเอากีต้าร์สะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ แต่ก็ไม่ทันได้ร้องห้ามอะไร เพราะโดนปิดปากด้วยสัมผัสร้อนจากริมฝีปากของร่างสูง
มือของร่างสูงคลึงอยู่ที่จุดอ่อนไหวใต้ผ้าเช็ดตัวจนมันแสดงอาการอย่างเต็มที่ ว่าแล้วก็กระตุกปมผ้าเช็ดตัวแล้วเผยออกให้เห็นแก่นกายที่ขึงขัง... กีต้าร์อายจนแทบลืมหายใจเมื่อร่างสูงใช้มือกำจุดอ่อนไหวของตนไว้จนเต็มมือแล้วค่อยๆ ขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ...
โบ๊ทถอนจูบแล้วพลิกตัวลงไปนอนตะแคงอยู่ข้างกายเปลือยเปล่าของรุ่นน้องร่างเล็กที่ตอนนี้นอนหน้าแดงหายใจหอบ ตาปรือ ปากแดงช้ำ... มือของร่างสูงยังขยับขึ้นลง ปรบเปรอร่างเล็กที่นอนสิ้นฤทธิ์อยู่ข้างกาย... และแล้วเขาก็ตัดสินใจทำในสิ่งที่กีต้าร์ไม่คาดคิด...
เฮือก!ร่างเล็กขนลุกซุ่ เสียวซ่านไปทั่วกาย เมื่อรู้สึกได้ถึงสัมผัสอุ่นๆ แฉะๆ ที่เข้าครอบครองจุดอ่อนไหวของเขา เมื่อเงยหน้าขึ้นมาดูจึงเห็นว่าร่างสูงได้ใช้ปากปรนเปรอให้เขาอย่างไม่รังเกียจ... โบ๊ทยิ่งรู้สึกพอใจเมื่อเริ่มได้ยินเสียงครางหวานหูดังออกมาจากปากร่างเล็ก
ทั้งมือและปากของร่างสูงต่างก็ช่วยกันทำหน้าที่ใหม่ของพวกมันอย่างเต็มที่... ร่างเล็กเกร็งและบิดตัวไปมาเป็นสัญญาณที่บอกว่าเขาใกล้ถึงสวรรค์เข้าไปเต็มที... โบ๊ทถอนปากออกแล้วขยับมือเร็วขึ้น... กีต้าร์เกร็งจนจิกผ้าปูที่นอนพยายามกลั้นอารมณ์ แต่สุดท้ายเขาก็พ่ายแพ้ต่อความเสียวซ่านที่ร่างสูงมอบให้...
“อ๊ะ อ๊าาห์”
กีต้าร์ได้ขึ้นสวรรค์ ทิ้งร่องรอยเอาไว้บนตัวเป็นทางยาวตั้งแต่สะดือขึ้นไปเกือบถึงไหล่... ร่างสูงยิ้มอย่างพอใจพร้อมส่งสายตาล้อเลียนไปหากีต้าร์ที่นอนหอบหน้าแดงอยู่ด้วยความอาย... หนีเอาหน้าไปมุดที่ไหนก็ไม่ทันแล้ว... ว่าแล้วก็ทำให้ต้าร์ตกใจอีกครั้งเมื่อโบ๊ทไล้ลิ้นไปบนตัวเขา ตามทางของร่องรอยแห่งการปลดปล่อย
“คุณโบ๊ท...”
กีต้าร์ตกใจ ไม่คาดคิดว่าโบ๊ทจะกล้าทำได้ขนาดนี้... ถึงกับกล้ากลืนของของเขาเข้าไปหน้าตาเฉย ไม่รังเกียจเลยสักนิด... โบ๊ทเงยหน้าขึ้นไปสบตากีต้าร์ก่อนจะคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วประกบจูบอย่างเร่าร้อนอีกครั้ง... โบ๊ทจับไหล่ของต้าร์แล้วฉุดให้ขึ้นมานั่งหันหน้าเข้าหากัน... สัมผัสจากจูบค่อยๆ ลดดีกรีความเร่าร้อนลงเหลือเพียงจูบที่อ่อนโยน ละเมียดละไม...
“ต้าร์...”
“...อะไร”
“เมื่อกี๊อะ... ทำให้ดูเป็นตัวอย่าง...”
“ห๊ะ? หมายความว่า...”
“อืมมมม... นะ”
ไม่รอช้า ร่างสูงเอนตัวลงนอนเอาหลังพิงหมอน หัวพิงหัวเตียง พลางดึงแขนต้าร์ให้โน้มตัวเข้าหาตัวเอง... กีต้าร์ทำหน้าเครียดอยู่สักพักก็พยักหน้าแทนคำตอบ... ว่าแล้วก็ค่อยๆ เลื่อนมือที่สั่นน้อยๆ นั้นไปวางบนหน้าขาของร่างสูงที่นอนเอนตัวและจ้องมองเขาด้วยแววตาซุกซน ก่อนจะลูบไล้ขึ้นไปบนลำตัว... ค่อยๆ ลูบสัมผัสผิวกาย จากหน้าท้องที่มีลอนกล้ามอย่างนักกีฬา ขึ้นไปแผงอกสมส่วน... สายตาของต้าร์จ้องมองร่างนั้นด้วยใจระส่ำ... นึกๆ แล้วก็สงสัยว่า เห็นกันอยู่ทุกวัน จะตื่นเต้นทำไม... แต่ก็หัวตื้อเกินกว่าจะคิดอะไรออก... เงยหน้ามาอีกทีก็เจอรอยยิ้มอบอุ่นบนใบหน้าหล่อใสของรุ่นพี่คนสนิท...
มือเล็กลูบไล้แผ่วเบา ทำเอาร่างสูงขนลุกได้ไม่ยาก... เลื่อนต่ำลงไปถึงขอบกางเกง ร่างเล็กชะงักเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็เลื่อนต่ำลงไปถึงแก่นกายที่ขึงขังจนนุนกางเกง... กีต้าร์ใล้นิ้วไปตามความยาวแล้วไปหยุดอยู่ที่ส่วนปลาย... ถึงจะเคยบอกว่ามันเล็ก แต่เอาเข้าจริงกลับใหญ่จนน่ากลัว...
“เล่นอยู่นั่นแหละ”
ร่างสูงส่งเสียงเข้มๆ มาดุ เมื่อเห็นท่าทางกล้าๆ กลัวๆ ของร่างเล็ก... ทำเอาร่างเล็กต้องหันมาค้อนพร้อมทำเสียงจิ๊จ๊ะอยู่ในลำคอ พลางคิดในใจว่า... ใครมันจะไปชำนาญเหมือนแกละ ไอ้ลิง! คล่องแบบนี้เนี่ย สงสัยทำกับคนอื่นมาบ่อยละสิ... นึกๆ แล้วก็หมั่นไส้ อยากจะฟาดไปแรงๆ ให้อ่อนตัวไปสองสามวัน แต่ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรก็...
“อย่านะ... ทำหน้าแบบนี้เนี่ย รู้นะว่ากำลังคิดอะไรเกรียนๆ อยู่แน่ๆ”
“เปล่าสักหน่อย...”
“ไม่รู้แหละ ถ้าทำอะไรแผลงๆ ขึ้นมาละก็... หึหึหึ...”
“...ก็อะไร”
“....คืนนี้อย่าหวังว่าจะได้นอน หึหึหึ”
“เฮือก!!”
ว่าแล้วก็ต้องตัดใจแล้วก้มหน้าก้มตาอยู่กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าต่อไป... ร่างเล็กเลียนแบบร่างสูงด้วยการลูบ นวด คลึงภายนอกกางเกงจนจุดอ่อนไหวของร่างสูงขยายตัวเต็มที่ ก่อนจะค่อยๆ ปลดตะขอและรูดซิป... โบ๊ทยกตัวขึ้นเพื่อให้กีต้าร์ถอดกางเกงออกเหลือไว้เพียงกางเกงบ๊อกเซอร์บางๆ
ร่างเล็กรู้งาน เขาสอดมือทั้งสองเข้าใต้ขากางเกงบ๊อกเซอร์ไปมอบสัมผัสร้อนให้กับจุดอ่อนไหวของรุ่นพี่คนสนิท... จังหวะการขยับมือขึ้นลงเร่งเร็วขึ้นจนร่างสูงเผลอครางเสียงต่ำอยู่ในลำคอ... ร่างเล็กเริ่มรู้สึกสนุกเมื่อเห็นสีหน้าของร่างสูงที่พยายามกลั้นความรู้สึกไว้... เห็นแล้วมันอยากทำให้กลั้นไม่อยู่เสียจริง... ว่าแล้วก็ดึงกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวบางตัวนั้นออก เผยให้เห็นไอ้ “หนอนชาเขียว” ที่ตอนนี้กลายเป็นหนอนยักษ์ขึงขังอยู่กลางตัวของร่างสูง...
เห็นแบบนี้แล้วกีต้าร์ก็เริ่มจะรู้สึกว่าอยากถอยขึ้นมาซะดื้อๆ... เขาไม่เคยใช้ปากให้ใคร แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าต้องทำแบบไหน ยังไง... ว่าแล้วก็เงยหน้าขึ้นไปส่งสายตาไม่แน่ใจให้รุ่นพี่... โบ๊ทคลี่ยิ้มให้ก่อนจะเอ่ยเป็นเชิงแนะนำว่า...
“เม้มปากด้วย อย่าให้โดนฟันละ”
กีต้าร์กลืนน้ำลายเป็นรอบที่ 382 ของวัน ก่อนจะค่อยๆ ก้มลงจัดการกับภารกิจที่ได้รับมอบหมาย... ถึงจะดูเก้ๆ กังๆ ไปบ้าง แต่ร่างสูงก็พอใจกับรสสัมผัสที่ได้รับ... ถึงจะไม่คล่องแคล่ว แต่มันก็เพียงพอที่จะทำให้เขาอารมณ์ทะยานขึ้นสูง... อาจเป็นเพราะว่าคนที่กำลังทำให้เขานั้นคือกีต้าร์ก็เป็นได้... ทำบ่อยๆ ไปเดี๋ยวก็เก่งเองแหละ... หึหึหึ
ร่างสูงลูบหัวของกีต้าร์ด้วยสีหน้าที่พอใจก่อนจะบอกให้หยุดทำแล้วรั้งต้าร์ให้ขึ้นมานอนอยู่ข้างๆ... โบ๊ทลุกออกจากเตียงแล้วเดินไปหยิบกระปุกวาสลีนจากโต๊ะหน้ากระจกแต่งตัวข้างตู้เสื้อผ้าแล้วเดินกลับมาที่เตียง... กีต้าร์เห็นและรู้ว่าโบ๊ทไปหยิบอะไร และนอกจากใช้ทางปากแล้ว ไอ้วาสลีนที่ว่านั้นยังสามารถใช้ทำอะไรได้อีกบ้าง... เฮือก!
เมื่อกลับมาถึงเตียง โบ๊ทไม่พูดพร่ำทำเพลง... เขากระโจนเข้าโอบกอดและประกบจูบร่างเล็กก่อนจะกดให้ร่างเล็กนอนราบ ชันขาขึ้น แล้วเขาก็แทรกตัวเข้าไปตรงหว่างขาของร่างเล็ก... โบ๊ทโน้มลงจูบและขบริมฝีปากที่แดงช้ำคู่นั้นซ้ำๆ แล้วไล้ไปซุกไซ้ซอกคอ ก่อนจะค่อยๆ จูบเม้มเน้นๆ ลงไปตามแผงอกและหน้าท้อง
กีต้าร์เคลิ้มไปกับสัมผัสหวามจากปากของรุ่นพี่คนสนิท แต่แล้วเขาก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกได้ถึงสัมผัสแปลกใหม่ที่จ่ออยู่ที่ก้น... เมื่อเงยหน้าขึ้นมาดูก็เห็นว่าร่างสูงได้ชะโลมวาสลีนไปทั่วปากทาง พร้อมๆ กับแก่นกายที่จ่อและดุนอยู่ที่ปากทาง...
“เดี๋ยวสิคุณโบ๊ท...” กีต้าร์กล่าวเสียงแผ่วพลางยื่นมือทั้งสองข้างมาดันอกแกร่งไว้
“หืม? ทำไมละ” โบ๊ทถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
“เอาจริงดิ?” คำถามของกีต้าร์ทำเอาโบ๊ทยิ้มกว้างก่อนโน้มตัวลงมาทาบทับ... โบ๊ทจูบเบาๆ ไปที่คางเหมือนเป็นการปลอบประโลม
“...ต้าร์...”
“...”
“เป็นของโบ๊ทเถอะนะ เป็นของโบ๊ทคนเดียว... นะ”
“ก็... ผมกลัวนี่”
“เรามาถึงขั้นนี้แล้วนะต้าร์... อย่ากลัวเลย... โบ๊ทจะอ่อนโยนนะ เชื่อโบ๊ทนะ...”
“ถึงจะพูดแบบนั้นก็เหอะ...”
“น่า... นะ... ไม่ลองไม่รู้” ว่าแล้วก็ฉีกยิ้มหวานๆ ให้ต้าร์...
กีต้าร์คิดอยู่สักพักก็พยักหน้าเบาๆ แทนคำตอบ... โบ๊ทประกบจูบอย่างอ่อนโยนพร้อมๆ กับค่อยๆ ดันเข้าไปในตัวกีต้าร์...
ร่างเล็กเจ็บจนร้องอยู่ในลำคอ ร่างกายมันพยายามดิ้นหนีตามสัญชาตญาณเอาตัวรอด แต่เอวบางนั้นก็โดนมือแกร่งของร่างสูงฉวยและรั้งไว้ไม่ให้ถอยหนี
“อ๊ะ... เจ็บ... คุณโบ๊ท... ผมเจ็บ... เอาออกก่อนๆๆๆๆ”
“ทนหน่อยนะต้าร์... อย่าเกร็ง... ปล่อยตัวตามสบายนะ ถ้าเกร็งมันจะยิ่งเจ็บ...”
“เอาออกก่อน คุณโบ๊ท เอาออก... อ๊ะ อ๊าห์”
“เข้าไปครึ่งนึงแล้ว อีกครึ่งเดียวเอง... อย่าเกร็งดิต้าร์ ผ่อนคลายนะ ต้าร์”
ถึงต้าร์จะเข้าใจ แต่ร่างกายมันไม่ยอมฟัง... ยังเกร็งและพยายามถอยหนี... เห็นเช่นนั้น โบ๊ทเลยหยุดดัน แช่คาไว้ แล้วโน้มลงไปจูบประโลมให้ร่างเล็กผ่อนคลาย... และเมื่อกีต้าร์หายเกร็ง โบ๊ทก็ตัดสินใจดันพรวดเดียวจนมิดด้าม ทำเอาร่างเล็กร้องเสียงหลงตัวเกร็งจนเส้นเลือดปูดขึ้นทั้งคอและใบหน้า... ร่างสูงแช่คาไว้แบบนั้นแล้วประกบจูบประโลมร่างเล็กอีกครั้งก่อนจะค่อยๆ ขยับเอว...
กีต้าร์สีหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด เอามือมาปิดปากตัวเองไว้ไม่ให้ส่งเสียง เลยมีเพียงเสียงครางอู้อี้อยู่ในลำคอ ร้อนผ่าวที่ขอบตา... ร่างสูงค่อยๆ เร่งจังหวะการขยับสะโพกให้เร็วขึ้นเพื่อให้ร่างเล็กได้ปรับตัว
“อ๊ะห์... อ๊าห์...”
ผ่านไปเพียงสักพัก กีต้าร์ก็หายเกร็ง เสียงครางในลำคอเปลี่ยนมาเป็นเสียงครางหวานหู สีหน้าที่ดูเจ็บปวดทรมานเปลี่ยนมาเป็นสีหน้าที่ดูเสียวซ่านเย้ายวนอย่างไม่ได้ตั้งใจ... ทำให้ร่างสูงอารมณ์กระเจิง พลุ่งพล่านจนห้ามตัวเองไม่อยู่... เขาเร่งจังหวะของสะโพกจนในห้องมีเพียงเสียงร้องคราง เสียงหายใจ และเสียงของผิวกระทบกันเป็นจังหวะ... เหงื่อโทรมกายชายทั้งสอง
บทรักครั้งแรกดำเนินไปอย่างเร่าร้อนและยาวนาน... ก่อนจะจบลงด้วยหลักฐานแห่งความสุขสมหมายที่ร่างสูงปลดปล่อยไว้ในร่างกายของร่างเล็ก...
.
.
.
กลางดึกคืนนั้น มีสองร่างเปลือยเปล่านอนโอบกอดกันอยู่ใตผ้าห่มผืนใหญ่... ร่างเล็กหลับสนิท หายใจเข้าออกเป็นจังหวะอยู่ในอ้อมกอดของร่างสูง... โบ๊ทยังนอนไม่หลับ... เขามีความสุขมาก มากจนล้นปรี่... มันทำให้เขานอนไม่หลับ...
เขากลัว... กลัวว่านี่จะเป็นเพียงฝัน... ถึงไม่กล้าหลับตา เพราะกลัวตื่นขึ้นมาแล้วจะกลายเป็นฝันไป...
คืนนี้เขามีความสุข กีต้าร์ก็มีความสุข... ดังนั้น ถ้าหากเป็นไปได้...
...เขาอยากจะขอหยุดเวลาไว้แบบนี้...
...ไม่อยากให้พ้นผ่านคืนนี้ไป...
...ไม่อยากให้วันพรุ่งนี้มาถึง...
เพราะไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง หรือวันต่อๆ ไปจะเป็นอย่างไร...
เขาจะมีต้าร์อยู่ข้างกายแบบนี้ไหม...
เขากลัว...
.
.
“อืมมมม คุณโบ๊ททททท...”
ร่างเล็กละเมอเรียกชื่อเขาออกมาแถมยังซุกตัวเข้าหาอ้อมอกของเขาอีกต่างหาก ทำเอาร่างสูงยิ้มออกทันที ความกลัวที่มีดูจางหายไป... แต่ยังไงก็ยังอยากหยุดเวลาไว้แบบนี้อยู่ดี...
วันพรุ่งนี้ ไม่ต้องมี ไม่ต้องมา จะได้ไหม...
.
.
.
ร่างสูงตัดสินใจหลับตาลง... พอนอนไปสักพักก็ได้ยินร่างเล็กละเมออีก... แต่คราวนี้ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง พอจะจับความได้ว่า
“โปรดติดตามตอนต่อไป” ------------------------------------
[Bonus หลังไมค์] Alternative Start
ภายในห้องนอน มีเพียงแสงไฟสลัวจากโคมไฟหัวเตียงเท่านั้นที่ส่องให้ความสว่าง... ที่ปลายเตียงมีสองร่างยืนหันหน้าเข้าหากัน... ใกล้ชิดจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน... ร่างสูงปล่อยมือที่กุมมือของร่างเล็กแล้วเลื่อนไปลูบแก้มใสของรุ่นน้องคนสนิทอย่างอ่อนโยน ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปประกบจูบอย่างแผ่วเบา
มือเรียวไล้จากใบหน้าใส ลำคอเรียว... แล้วลงไปสัมผัสแรงเต้นของหัวใจของร่างเล็ก... รู้สึกได้ถึงร่างกายที่สั่นเทา
.
“...ตัวสั่นเชียว... กลัวเหรอ” โบ๊ทถามพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นบนใบหน้าหล่อใส
.
ร่างเล็กส่ายหน้าเบาๆ แทนคำตอบ ก่อนจะเลื่อนมือขึ้นไปวางไว้บนอกข้างซ้ายของร่างสูง... ใจดวงนี้ก็เต้นแรงไม่แพ้กัน... โบ๊ทยิ้มแล้วจับมือของต้าร์ค้างไว้บนอกให้สัมผัสแรงเต้นของหัวใจ... บอกเป็นนัยว่าใจของพวกเขาเต้นตรงกัน...
“คุณโบ๊ท...” กีต้าร์ก้มหน้าเรียกชื่อโบ๊ทเสียงแผ่ว
“หืม?”
“ผม... ยังไม่ได้ล้างก้น...”
“ไม่เป็นไร ไม่เหม็นสักหน่อย... นี่ไง... ไม่เห็นมีกลิ่นเหม็นเลย”
------------------------------------
FlapJack's Corner:
ในที่สุดก็เข็นฉากเลิฟซีนออกมาจนได้ ไม่ถนัดเลยจริงๆ แต่งตอนนี้ตอนเดียวใช้เวลานานสุดๆ แต่ก็พยายามเต็มที่แล้วละนะ พยายามที่จะไม่ให้มันโจ่งครึ้มมากเกินไป แต่ไม่รู้ว่าที่ออกมามันมากไปไหม (หรือน้อยไป?)
ส่วนของ Bonus หลังไมค์ หลายๆ คนอาจจะทำหน้าอี๋ใส่ แต่จะบอกว่าที่เป็นแบบนี้เพราะความคิดเกรียนๆ ของผู้เขียนที่ดันนึกอะไรอุบาทว์ๆ แบบนี้ขึ้นมาตอนเริ่มแต่ง เลยอยากเอา(ความอุบาทว์)มาแบ่งๆ กันนะ 
มาๆ ตอบจดหมายแฟนเพลงจากทางบ้านดีกว่า อิอิ
@RGB.__ กีต้าร์เวลาไม่เกรียนมันก็น่ารักน่าชังอยู่ไม่น้อยนะเออ 
@FoN LiGhT~ สวัสดีครับ เหมือนเราไม่ได้คุยกันมานานมากกกก ยังไงก็ขอบคุณที่กลับมาเยี่ยมนะครับ 
@pim_onelove "ส่วนตอนหน้า(46)จะเป็นเช่นไรน๊า ครึ ครึ" >> แล้ว ครึ ครึ ปะละ 
@silverphoenix "จะเป็นการให้รางวัลคนอ่านด้วยนะนี่ 555" >> ผมแจกโบนัสทุกตอนอยู่แล้วไง ... แอ่ก 
@Theznux มาแล้วครับ ถึงจะไม่ด่วนเดลิเวอรี่ แต่ก็ไม่หายไปไหนนะ 
@allaboutmyfav วุ้ยยยย ดีใจที่คุณกันกลับมาเยี่ยมไอ้เปี๊ยกกับไอ้โบ๊ท 
@yeyong "เพราะฉะนั้นคุณโบ๊ทต้องรีบทำให้ต้าร์เป็นของตัวเองทั้งตัวและหัวใจ หุหุ" >> นี่ไง เห็นไหมว่าโบ๊ทมันเชื่อฟังนะเนี่ย 
@papa_paolo "เวลาเปลี่ยนสถานะก็เปลี่ยนไป" >> ชอบประโยคนี้นะ 
@zaabbo "คุณโบ้ทนี่สุดยอดแห่งความเนียนจริงๆ" >> คนนี้เขาตัวพ่ออยู่แล้วละ
@Tumz "อยากให้บาสกลับมาเยี่ยมจัง" >> กำลังพิจารณาอยู่ครับ 
@Dkmine ลองกันไปแล้ว
@greensnake "แต่ต้าร์มันวอนเสียตัว" >> จริงๆ แล้วมันแค่ดีแต่ปากนะ 
@ไอ้หัวแห้ว "รอบาสกลับมานะครับ จะได้จัดกันไปเลยว่า" >> กำลังชั่งใจอยู่ครับว่าบาสจะกลับมาไหม 
@iforgive ร้องเป็นไอ้เจ้าโบ๊ทเลยนะ
@- คราส - "เรื่องของบาสนี่ประเด็นใหญ่กว่าที่คิดแฮะ" >> หรืออาจจะเล็กกว่าที่คิดก็ได้นะเออ 
@Kalamall ".อุ๊ยยย ปิดท้ายเปลี่ยนไป เห็นแล้วคิดถึงโดราเอมอน ไม่รู้ทำไม555" >> มันเป็นคำที่เราจะเห็นตอนท้ายเรื่องของการ์ตูน/ละครญี่ปุ่นนะ คงคุ้นๆ ตากันแหละเนอะ 
@namtarn11 ใจเย็นๆๆๆๆๆๆ มาแล้วๆๆๆๆๆๆ 
@imonkey mc เรียกเลือดลมไปไหนละ... แอ่ก
@เฉาก๊วย
@malula "ต้าร์ก็ดูห่วงใยความรู้สึกของคุณโบ๊ทมาก และเรียนรู้การเป็นคนรักได้น่ารักมาก ๆ" >> ใช่แล้วครับ ต้าร์มันก็พยายามอยู่บ้างนะ 
@playgirl "คนอ่านรอคอยอย่างมีความหวัง 555+" >> คนเราต้องมีหวัง แล้วมันจะเป็นจริง สักวัน!! 
@wijii "บาสเนี่ยคงจะเป็นคนสำคัญน่าดูเลยเนอะ" >> มันจะออกแนวรักแรก อะไรทำนองนั้นนะครับ 
@Whatever it is "แต่ขำคุณโบ๊ทอะ เนียนมาก" >> อะแน่นอน คนนั้นเขาตัวพ่อเลยละ
@JingJing ชะ ชะ ชะ ใช่แล้ววววววว
@Mulberry "ตอนนี้กีต้าร์น่ารักอะ ดูท่าจะเป็นภรรยาที่ดีนะเนี่ย ปัดกวาดเช็ดถู" >> ปฏิกริยาของไอ้เปี๊ยกเมื่ออ่านเม้นท์นี้... 
@OoniceoO ขอบคุณเช่นกันครับ 
@BitterSweet~ "ทุกคนต้องมีอดีตกันทั้งนั้น อยู่ที่ว่าเราจะให้อดีตมาทำให้ปัจจุบันเป็นไปในทิศทางไหน" >> ถูกต้องครับ
@KURATA พวกเขาจะลองฝึกสร้างครอบครัวไง 
@Tassanee มาต่อแล้วครับ ไม่ค้างแล้วเนอะ 
... ว่าแต่ หน้าใหม่หรือเปล่าเนี่ย มาๆ ต้องกอดต้อนรับ
เอาละ หวังว่าตอนนี้คงจะพอถูไถนะครับ รอคอยกันมาตั้งนาน ผมก็พยายามเขียนออกมาให้โอเคที่สุด แต่ก็ต้องยอมรับตรงๆ แหละว่าไม่ถนัดเลิฟซีนเลย ดังนั้น ใครมีคอมเม้นท์อะไรก็บอกกันได้นะครับ ยินดีรับฟังครับ
เช่นเคย +1 กันไป ตอบแทนน้ำใจของทุกคนนะครับ สำหรับคืนนี้ ราตรีสวัสดิ์ครับ 
ปล. ใครเจอคำผิด บอกผมหน่อยนะครับ 
พูดคุย กรี๊ดกร๊าด ตะโกน โวยวาย ได้ที่...
หัวข้อ: :: LOVE HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ :: รักป่วนๆ แบบฉบับซิทคอม :) (อ่าน 649007 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก