LOVE HIGH STORY – 58 – Gambling Men | นักพนันเสี่ยงโชค 20:17 น.
ไม่ไกลจากแยกราชเทวี รถ BMW สีดำคันคุ้นตาตบไฟเลี้ยวเข้าจอดข้างฟุตบาท เพราะลานจอดหน้าร้าน Pub & Restaurant ที่เป็นที่นัดหมายเต็มถึงขนาดต้องจอดขวางซ้อนคันกันเลยทีเดียว... จริงๆ แล้วก็ยังพอจะยัดรถเข้าไปได้อีกสักคันสองคันอยู่หรอกนะ แต่คิดเหรอว่าคนรักรถยิ่งชีพอย่างไอ้เจ้าโบ๊ทมันจะยอมจอดแบบนั้น ขืนโดนรถอื่นเข็นมาเฉี่ยวมาชน เฮียแกจะอาละวาดหัวฟัดหัวเหวี่ยงเอาซะได้
เมื่อจอดรถเสร็จก็เดินตรงเข้าร้าน... ร้านนี้เป็นร้านกึ่งผับกึ่งร้านอาหาร เป็นแนวนั่งๆ ฟังเพลงชิลๆ จิบเหล้าจิบเบียร์ คุยกันไป... เมื่อร่างสูงกวาดสายตาสำรวจบรรยากาศร้านรอบตัวแล้วก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่รู้ว่าไอ้เต็มมันจองโต๊ะไว้ได้โต๊ะไหน ว่าแล้วก็มองหา ชะเง้ออยู่สักพักก็ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกหาเพื่อนสนิท... รอสายอยู่เพียงครู่เดียวก็มีคนรับสาย
“มึงแหงนหน้าขึ้นมา 45 องศา ที่ 11 นาฬิกา”
โบ๊ทยังไม่ได้เอ่ยอะไรสักคำก็มีเสียงคุ้นหูกรอกมาตามสายเสียก่อน ถึงจะฟังดูแปลกๆ แต่โบ๊ทก็ทำตาม... เมื่อแหงนหน้าไปตามที่ปลายสายบอก ก็เห็นฝูงลิงหน้าคุ้นๆ โบกมือหยอยๆ อยู่ที่โต๊ะริมระเบียงบนชั้นสอง... ไม่รอช้า โบ๊ทกดวางโทรศัพท์แล้วเดินมุ่งหน้าไปสมทบกับกลุ่มเพื่อนๆ โดยไม่สนใจสายตาของสาวๆ หนุ่มๆ โต๊ะอื่นๆ ที่ทอดสะพานให้เขาผ่านแววตาเลยสักนิด เพื่อนๆ ที่มองดูอยู่ข้างบนก็อดไม่ได้ที่จะต้องแอบนินทาด้วยความหมั่นไส้ปนอิจฉา... แอบได้ยินไอ้เจ้าว่านมันบ่นด้วยว่า “ทีกูเดินเข้ามา ไม่เห็นมองเหลียวหลังอย่างนี้บ้างเลย”... เป็นการชี้โพรงให้ฝูงลิงรุมซ้ำเติมกันอย่างอร่อยปากเลยทีเดียว
พอโบ๊ทเดินมาถึงโต๊ะก็ไม่ต้องทักทายอะไรกันมาก... ไม่ได้จำเป็นนักหรอก สนิทกันขนาดนี้... แถมยังเพิ่งเจอกันไปเมื่อเช้าๆ บ่ายๆ ที่ผ่านมานี่เอง
“ไอ้เต็ม มึงมองหน้ากูทำไม” โบ๊ทเอ่ยถามพลางเลื่อนเก้าอี้ลงนั่ง
“มึงไม่เอาไอ้เปี๊ยกมาด้วยเหรอ” เต็มเอ่ยถามแล้วเลื่อนแก้วเหล้าที่แบงก์เพิ่งชงใหม่ๆ ส่งให้เพื่อนสนิท
“ไม่ยอมมา” โบ๊ทตอบหน้าเซ็งก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม... ที่เซ็งเนี่ยไม่ใช่อะไร ได้ยินคำว่า “ไอ้เปี๊ยก” แล้วมันจี๊ด!
“นั่นไง ไอ้โบ๊ทมันไม่ได้เอาไอ้เปี๊ยกมา กูชนะ” แบงก์เอ่ยขึ้น ทำเอาโบ๊ทงง... ชนะอะไร
“ห๊ะ?”
“เชี่ยเอ้ย ไอ้ห่าโบ๊ท ทำไมไม่ลากไอ้เปี๊ยกมาด้วยวะ เห็นไหม กูกับไอ้ว่านเลยต้องเสียตังค์เลี้ยงเบียร์ไอ้ห่าแบงก์เลย สาดดด” เต็มบ่น
“กูว่ากูยังไม่ได้ตกลงว่าจะพนันด้วยนะ” ว่านกล่าวหน้านิ่ง ทำเอาเต็มกับแบงก์เริ่มจะโวยวาย... เต็มหาเพื่อนร่วมชะตากรรมหารค่าเบียร์... ส่วนแบงก์กลัวเสียสิทธิ์ เพราะกะจะซัดเบียร์ฟรีให้หนำใจ...
“เดี๋ยวๆๆๆๆๆ หยุดเลย พวกมึงหยุด!”
“...” เต็มหยุดโวยวาย
“...” แบงก์หยุดโวยวาย
“...” ส่วนว่าน ยังไม่ได้เริ่มโวยวายอะไรสักนิด
“นี่พวกมึงพนันเบียร์กันว่ากูจะเอาไอ้ต้าร์มาด้วยไหม?”
“อือ/เออ” เต็มกับแบงก์พยักหน้าตอบอย่างพร้อมกัน
“...” ว่านไม่ได้ตอบอะไร แต่ชี้นิ้วไปที่เต็มและแบงก์ ประมาณว่า... พวกมันนั่นแหละ กูไม่เกี่ยวนะ
“มึงก็ด้วย ไอ้ว่าน!” เต็มและแบงก์ประสานเสียงอย่างพร้อมเพรียง
“โอยยยย ไอ้เห็บปลาวาฬ! ไอ้เหาฉลาม! ไอ้ขี้เล็บเต่าตนุ! พวกมึงไม่มีอะไรจะเล่นกันแล้วเหรอไงวะ สาดดดด” โบ๊ทพูดพลางจิ้มหน้าผากเพื่อนทั้งสามเรียงคน
“จริงๆ แล้วพวกมันพนันกันไว้หลายอย่างเลยละ” ว่านพูดออกมาหน้าตาย
“มึงก็ด้วย ไอ้ว่าน!” แหม่ๆ ช่างสามัคคีกันดีจริงๆ เลยนะเต็มกับแบงก์เนี่ย
“ไม่รู้แหละ โทษฐานที่พวกมึงปัญญาอ่อน เลี้ยงเบียร์กูเลย” เอ่อ... มันเกี่ยวกันเหรอครับคุณโบ๊ท
“ไม่เกี่ยวเหอะ ไอ้เชี่ยโบ๊ท!” เต็มและแบงก์ยังประสานเสียงกันเข้าจังหวะกันกรึบ
.
.
.
วงสุราดำเนินไปอย่างไม่รีบร้อน ไม่รู้ไปขุดเรื่องอะไรมาคุยกันนักหนา ไล่ตั้งแต่เรื่องสมัยมัธยมจนถึงเรื่องสอบวันนี้ แล้วยังเลยไปเรื่องอนาคตของแต่ละคนอีกต่างหาก... คุยไปขำไป เพราะสมัยยังหัวเกรียนกันอยู่นั้น กลุ่มนี้เขาวีรกรรมน้อยซะที่ไหน บางเรื่องนี่ล้อกันได้ยันหลานบวช... เรียกได้ว่ามีเรื่องคุยกันสารพัด คุยกันได้ทั้งคืนก็ไม่จบ ยิ่งมีเหล้าเข้าปากด้วยนะ ยิ่งสนุก หัวเราะกันเอิ๊กอ๊ากจนเวลาล่วงเลยไปใกล้เวลาร้านปิด
โบ๊ทหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อดูเวลา ก็เห็นข้อความจากกีต้าร์ที่เพิ่งส่งมาได้ไม่ถึง 10 นาทีก่อน...
.
.
:: แป๊กเสียบ :: เมายัง
.
.
หึหึหึ ดึกป่านนี้แล้วไอ้เปี๊ยกมันยังไม่หลับครับ ผมขอคิดเข้าข้างตัวเองสักนิดได้ไหมว่ามันรอผม... อืมมมม ต้องใช่แน่ๆ ฮ่าๆๆๆ... คิดถึงจัง
แล้วทำไมไม่หนีบมาด้วย?
ผมชวนแล้ว บังคับก็แล้ว แต่มันก็ไม่ยอมมา แถมยังจะมีหน้ามาพูดทั้งรอยยิ้มอีกว่า “ให้ไปสนุกกับเพื่อนๆ เถอะ เต็มที่เลย”... เป็นไงละ เห็นเกรียนๆ แบบนั้น แต่มันก็เป็นคนที่น่ารักนะ ใช่ไหมละ... เทียบกับคนอื่นๆ ที่ผมเคยคบนะ ไม่มีใครเป็นเหมือนไอ้เปี๊ยกเลยสักคน แต่ละคนชอบที่จะกักผมเอาไว้ในกรอบที่เขาตั้งขึ้นกันทั้งนั้น จะไปไหนมาไหนกับเพื่อนก็คอยแต่จะระแวง ไม่ไว้ใจ... ต้องแบบนั้น ต้องอย่างนี้... ราวกับว่าความสัมพันธ์มันมีรูปแบบที่ตายตัวไปซะหมด... แต่กับไอ้เปี๊ยกนี่ไม่ใช่ และผมก็ชอบที่มันเป็นแบบนั้น...
อาจจะเป็นเพราะเราอยู่ด้วยกันแบบนี้มาตลอดก็ได้มั้ง เราเลยมีพื้นที่ให้อีกฝ่ายได้มีอิสระ... กลายเป็นผมซะอีก ที่อยากจะเอาโลกของมันมาอยู่ในโลกของผมไปซะหมด อยากให้ไปด้วยกันทุกที่ อยู่ด้วยกันทุกเวลา... อืมมมม คิดไปคิดมา ผมชักไม่มั่นใจแล้วว่าผมโดนมันเล่นของใส่หรือเปล่าเนี่ย ฮ่าๆ
นี่ก็ปิดเทอมแล้ว อยากไปเที่ยวกับไอ้เปี๊ยกจัง... อืมมม จะว่าไป ตั้งแต่รู้จักกันมา ผมยังไม่เคยออกนอกกรุงเทพกับไอ้เปี๊ยกเลยสักครั้งนะ ได้แต่วนๆ อยู่แถวๆ สยามกับลาดพร้าวเนี่ยแหละ... ล่าสุดที่ไปเที่ยวต่างจังหวัดก็ตั้งแต่ไปดูแม่น้ำสองสี ที่อำเภอโขงเจียม อุบลฯ เมื่อปีที่แล้วโน้นแหละครับ ตอนนั้นก็ไปกับไอ้เต็ม ไอ้แบงก์ ไอ้ว่านนี่แหละครับ ขับรถกันไปชิลๆ... ส่วนใกล้ๆ อย่างพัทยานี่ก็ว่าจะไปกันหลายทีแล้ว แต่ก็ไม่ได้ไปกันสักที ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน...
จะว่าไป ผมก็ว่ามันแปลกๆ นะที่สอบเสร็จ มีเวลาหยุดตั้ง 2 สัปดาห์ทั้งที แต่ทำไมไอ้พวกเพื่อนๆ ของผมมันไม่ยักกะมีใครชงเรื่องไปเที่ยวกันเลยสักคน ทุกทีเห็นวางแผนกันตั้งแต่ยังไม่สอบด้วยซ้ำไป... ว่าแล้วก็ถามพวกมันสักหน่อยละกัน
“เฮ้ย พวกมึง ปิดเทอมจะไปไหนกันป่าววะ”
“อะฮ่า นั่นไง คราวนี้กูชนะ” อ้าว ไอ้เชี่ยเต็ม อยู่ๆ ก็ตอบไม่ตรงคำถามขึ้นมาซะงั้น... เอ๊ะ หรือว่า...
“เชี่ยเอ้ยยยยย กูก็นึกว่าไอ้โบ๊ทมันจะไม่ถาม แม่งเอ้ย พลาดเลยกู” ไอ้แบงก์ทำหน้าผิดหวังราวกับบอลไทยไม่ได้ไปบอลโลก(?) ท่าทางพวกมันจะพนันอะไรกันประหลาดๆ กันแน่ๆ เลย... ว่าแต่ นี่พวกมันพนันอะไรกันไว้บ้างวะเนี่ย
“งั้นถือว่าเจ๊ากันนะเว้ย กูไม่ต้องเลี้ยงเบียร์มึง มึงก็ไม่ต้องเลี้ยงเบียร์กู โอป่ะ”
“เออเว้ย เจ๊ากันๆ”
“พวกมึงแม่ง ประสาทแดก” ไอ้ว่านที่นั่งนิ่งๆ ถึงกับส่ายหัวเมื่อเห็นเพื่อนสนิททั้งสองแปะมือกัน ผมเองก็ชักจะงงๆ แล้วละว่าตกลงพวกมันดีใจหรือเสียดายอะไรยังไง???
“มึงอย่าๆ ไอ้ว่าน มึงยังเหลือเลี้ยงเบียร์กูจากข้อที่แล้ว” ไอ้แบงก์มันยังคงยืนยันว่าไอ้ว่านแพ้พนันมันว่าผมจะเอาไอ้เปี๊ยกมาด้วยไหม
“กูบอกว่ากูไม่ได้ตกลงว่าจะพนันเหอะ ไอ้ฟาย!”ด่าเน้นๆ ทั้งๆ ที่หน้านิ่งๆ นี่มันจี๊ดได้ใจจริงๆ นะครับ...
“มึง มึง มึง!!! แล้วมึงพยักหน้ากับไอ้เชี่ยเต็มทำไม ตอนที่พนันกันว่าไอ้เชี่ยโบ๊ทมันจะเอาไอ้ต้าร์มาด้วย”
“กูจำไม่เห็นได้ว่ากูพยักหน้า” ไอ้ว่านนี่ก็หน้านิ่งได้ใจจริงๆ ครับ ยิ่งพูดไปแคะหูไปด้วยแบบนี้ ยิ่งดูกวนตีนขึ้นเป็นเท่าตัว ส่วนไอ้แบงก์กับไอ้เต็มนี่มันสปีชีส์เดียวกัน โวยวายตามอารมณ์อย่างชัดเจน แต่ก็ไม่เคยเห็นพวกมันเอาชนะไอ้ว่านได้เลยนะครับ นี่แหละ นิ่งสยบเกรียน!
“ไอ้ตอแหล!!!” ฮ่าๆ ผมละชอบจริงๆ เวลาที่ได้เต็มกับแบงก์มันโวยวายพร้อมกันเนี่ย สมานฉันท์มาก
“มึงสิ”
“มึงนั่นแหละ”
“มึงกับมึงนั่นแหละ”
“กูป่าว มึงนั่นแหละ”
“เออ กูก็ป่าว มึงสองคนนั่นแหละ”
“ไม่ใช่ละ มึงนั่นแหละ”
“มึงนั่นแหละ!!”
เฮ้อ... ท่าทางจะเถียงกันอีกนาน... ผมว่าปล่อยให้พวกมันเถียงกันไปก่อนละกันนะ ส่วนผมก็ว่าจะส่งข้อความไปหาไอ้เปี๊ยกสักหน่อยดีกว่า มันส่งมายังไม่ได้ส่งกลับเลย.
.
:: โมโจ โจโจ้ :: หลับยังงงงงงง
:: แป๊กเสียบ :: หลับแล้ว
:: โมโจ โจโจ้ :: หลับแล้วยังสามารถตอบ sms ได้ ไม่เกรียนทำไม่ได้นะเนี่ย 555+
:: แป๊กเสียบ :: เป็นสกิลของคนหน้าตาดีนะ คุณโบ๊ทไม่เข้าใจหรอก 555+
:: โมโจ โจโจ้ :: โอยยยยย เจ็บยิ่งกว่าโดนดีดหน้าผากอีก
:: แป๊กเสียบ :: 5555+ งั้นผมไม่พูดก็ได้ แต่เปลี่ยนเป็นดีดหน้าผากแทน เอาป่ะ?
:: โมโจ โจโจ้ :: ดีด 1 ที = ถุงยาง 1 กล่อง
:: แป๊กเสียบ :: ไอ้หื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
:: โมโจ โจโจ้ :: 555+ แล้วนี่ทำไรอยู่
:: แป๊กเสียบ :: ดูหนัง
:: โมโจ โจโจ้ :: หนังอะไร
:: แป๊กเสียบ :: ถล่มดงนักเลง
:: โมโจ โจโจ้ :: หนังเก่า?
:: แป๊กเสียบ :: เขาเรียกว่าคลาสสิค
:: โมโจ โจโจ้ :: 5555+ นึกไงทำไมถึงดู
:: แป๊กเสียบ :: ไม่มีไรดูอะ 555+
:: โมโจ โจโจ้ :: แล้วทำไมไม่นอน
:: แป๊กเสียบ :: อีกแปบ ดูจบก่อน 555+ แล้วคุณโบ๊ทละ ทำไรอยู่
:: โมโจ โจโจ้ :: กำลังทำตามหัวใจเรียกร้อง 5555+
:: แป๊กเสียบ :: หิวกล้วย?
:: โมโจ โจโจ้ :: กล้วยของเอ็งอะ
:: แป๊กเสียบ :: ทะลึ่ง!!
:: โมโจ โจโจ้ :: 55555+
:: แป๊กเสียบ :: นี่ยังไม่เมาใช่ไหม?
:: โมโจ โจโจ้ :: ยังไม่เมา ยังได้อีก
:: แป๊กเสียบ :: แล้วจะกลับกันกี่โมง (ไม่ได้เร่งนะ)
:: โมโจ โจโจ้ :: อีกสักพักแหละมั้ง ร้านใกล้ปิดแล้ว ทำไม คิดถึงเหรอ
:: แป๊กเสียบ :: แค่นี้นะ... จะไปนอนแล้ว
:: โมโจ โจโจ้ :: หนีกันอย่างนี้เลย?
:: แป๊กเสียบ :: ไม่หนีก็กลัวดิ 5555+
:: โมโจ โจโจ้ :: โหยยยย ไอ้เกรียน!
:: แป๊กเสียบ :: 55555+
:: โมโจ โจโจ้ :: จะไปนอนจริงอะ?
:: แป๊กเสียบ :: อือ หนังจบแล้ว (หาววววววว) ว่าแต่... แน่ใจนะว่าไม่เมา?
:: โมโจ โจโจ้ :: มาดูสิ
:: แป๊กเสียบ :: ...ว่าแต่คนอื่นเกรียน
:: โมโจ โจโจ้ :: 5555+ ไปนอนไป ฝันดีนะครับ -3-
:: แป๊กเสียบ :: 5555 ตาเป็นขีด โคตรเหมือน
:: โมโจ โจโจ้ :: เดี๋ยวเหอะ!
:: แป๊กเสียบ :: 5555+ ขับกลับดีๆ นะ
.
.
หึหึหึ น่ารักไหมละ... ถ้าอยู่ใกล้ๆ มีหวังผมคงได้จับมันมาฟัดให้หนำใจแน่ๆ... ผมนึกภาพมันใส่เสื้อยืดย้วยๆ ตัวเก่งของมันกับกางเกงบ๊อกเซอร์ลายสปอนจ์บ๊อบนั่งชันเข่าอยู่โทรทัศน์อยู่บนโซฟาออกเลยละครับ... ว่าแต่ นี่ผมหลงมันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย???
“เฮ้ย ไอ้โบ๊ท สรุปเรื่องเที่ยวอะ พวกกูว่าเดี๋ยวค่อยไปกันช่วงก่อนเปิดเทอม ตอนนี้ไอ้แบงก์มันต้องช่วยงานพ่อมันก่อน” อยู่ๆ ไอ้เต็มก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา พวกมันไปตกลงกันตอนไหน? เมื่อกี๊ยังเถียงกันอยู่เลย
“เออ กูขอทำงานเอาหน้าก่อน ให้เขาเห็นว่ากูช่วยสักนิด แล้วค่อยชะแว่บไปเที่ยว ฮ่าๆๆๆ”
“มึงนี่มันตอแหลจริงๆ วะไอ้แบงก์”
“นี่มึงยังไม่จบใช่ไหม ไอ้ว่าน! มึง มึง มึง! ไอ้ดักแด้ผีเสื้อกลางคืน! มึงมาดวลเหล้ากะกูดีกว่า สาดดด”
“คิดว่ากูกลัว?”
“ได้! ไอ้เต็ม ไอ้โบ๊ท มึงคอยดูกูขยี้ได้เชี่ยว่านนะมึง”
ฮ่าๆๆๆๆๆ เอาเหอะครับ ผมกล้าพนันเลยว่าไอ้แบงก์มันต้องเมาก่อนไอ้ว่าน... มันเป็นแบบนั้นตลอดมา และผมเชื่อว่ามันจะเป็นแบบนั้นตลอดไป ฮ่าๆๆๆๆ
“เออ ปล่อยพวกแม่งดวลกันไป... สรุป เรื่องเที่ยวเดี๋ยวค่อยว่ากันว่าจะไปไหน ยังมีเวลา... ว่าแต่มึงเหอะ ไม่มีแผนจะไปไหนกับไอ้เปี๊ยกเหรอมึง”
“จริงๆ แล้วกูก็คิดนะมึง แต่ไม่รู้ว่าจะพาไปไหนดี” จริงๆ แล้วมันมีหลายที่ที่อยากไปกับไอ้เปี๊ยกนะครับ แต่เลือกไม่ถูก
“งั้น เดี๋ยวพวกกูช่วยเลือก” เฮ้ย ผมว่าไม่ดีมั้ง!! ไม่น่าไว้ใจ ต้องรีบปฏิเสธ
“เฮ้ย ไม่ต้อ...”
“ไอ้แบงก์ ไอ้ว่าน หยุดแดก งานเข้าเว้ย ภารกิจระดับชาติ” เอ่อ... ไอ้เชี่ยเต็ม... มึง...
“อะไร?” นั่นไง ไอ้ว่านหันมาสนใจ ไอ้นี่ยิ่งอันตราย เดาไม่ออกเลยว่ามันจะเกรียนเมื่อไร แม่งหน้านิ่งได้ตลอด
“ไม่มีอะไ...”
“คือพวกเราเนี่ย ต้องช่วยไอ้โบ๊ทคิดว่าจะไปเดทกับไอ้ต้าร์ที่ไหนดี” เอ่อ... มึงฟังกูกันหน่อยไหม...
“เฮ้ยๆ ไม่ต้อ...”
“เดทในกรุงเทพหรือต่างจังหวัด?” เฮ้ย ไอ้เชี่ยแบงก์ กูบอกว่าไม่ต้อง!!
“ปิดเทอมตั้งสองสัปดาห์ ก็ให้พวกมันไปต่างจังหวัดดิวะ” ไอ้เต็ม มึงมาเป็นผู้จัดการของกูเลยไหมครับ?
“ในกรุงเทพก็มีที่โรแมนติกเยอะนะเว้ย” เฮ้ย! ไอ้เชี่ยว่าน ผู้ชายหน้าตายอย่างมึงรู้จักคำว่าโรแมนติกด้วยเหรอ?
“ไม่ได้ๆ ไอ้โบ๊ทกับไอ้ต้าร์ต้องไปเสม็ดเท่านั้นเว้ย ฮ่าๆๆๆๆ”
“โหยยย ไอ้เชี่ยแบงก์ มึงนี่มันไม่รู้เรื่องอะไรเลย... ไอ้โบ๊ทกับไอ้ต้าร์นะ มันเสร็จกันโดยที่ไม่ต้องไปเสม็ดแล้วสาดดด”
“ไอ้ห่าเต็ม! มาทำเป็นรู้ดีนะมึง ไปอยู่ใต้เตียงกูเหรอไง สาดดดดด”
“อย่าคิดว่ากูดูไม่ออกนะไอ้โบ๊ททททททท”
“...เชี่ย” ไม่รู้จะเถียงอะไรมันดี ท่าทางจะมีแต่เข้าตัวนะ ผมว่า... แม่ง
“ฮ่าๆๆๆๆ เถียงไม่ออกละสิมึง... มึงหลงมันขนาดนี้ คิดว่าพวกกูดูไม่ออกละสิ ฮ่าๆๆๆๆ...” สนิทกันมากก็อันตรายแบบนี้แหละครับ พี่น้อง! ไม่ต้องบอกมันก็รู้ทุกอย่าง!! พับผ่าสิ!
“กูว่า เราสามคนเขียนใส่กระดาษให้ไอ้โบ๊ทมันเลยไหม ว่าจะให้ไปเดทกันที่ไหน” เอ่อ... ไอ้ว่านครับ เดทของกูนะครับ ไม่ใช่ amazing race จะได้มีโจทย์ให้ทำตามเนี่ย!
“เฮ้ย พวกมึง กูไม่เอานะ เดี๋ยวกูคิดของกูเอง สาดดดดด”
ดูพวกมันสิครับ พากันฉีกกระดาษรองแก้วแบ่งกันแล้วเขียนกันสนุกสนาน ไม่คิดจะฟังคำค้านของผมเลยสักนิด... เวรกรรม!.
.
ก่อนร้านปิด ก่อนจะได้เวลาแยกย้ายกันไป... วงเหล้าของฝูงลิงปิดท้ายค่ำคืนนี้ด้วยเกมทายปัญหา... ทั้ง 4 หนุ่มแบ่งออกเป็น 2 ทีมเพื่อแข่งกันถาม-ตอบ...
.
สมาชิกทีมแรกได้แก่ ชายเต็ม ชายว่าน และชายแบงก์
สมาชิกอีกทีมได้แก่ ชายโบ๊ท... เพียงคนเดียว
...ยุติธรรมและเสมอภาคสุดๆ...
.
กติกามีเพียง 2 ข้อง่ายๆ คือ...
1) ถ้าทีม(?)ของโบ๊ทตอบผิด ก็ต้องยก on the rock แบบ bottom up หมดแก้ว
2) ถ้าทีม(?)ของโบ๊ทตอบผิด ก็ต้องยอมพาไอ้เปี๊ยกไปเดทตามที่คนตั้งคำถามเขียนใส่กระดาษรองแก้วไว้ให้
...โปร่งใสและเป็นธรรมสุดๆ...
.
“เอาละ กูขอเริ่มถามคนแรก... มึงพร้อมนะไอ้โบ๊ท” เมื่อจัดการแบ่งกลุ่มและแจ้งกติกาเสร็จ เต็มก็เริ่มทันที
“เฮ้ยๆๆๆ เดี๋ยวดิ กูยังไม่ตกลงเว้ย กติกาเชี่ยไร แกล้งกูกันชัดๆ” โบ๊ทโวยวาย... อืมมม ก็ไม่แปลกนะ ฮ่าๆๆๆ
“เอาละๆ คำถามแรก...”
“เฮ้ยยยยยย มึงฟังกูบ้างไหมเนี่ยยยยยย”
“ปลาอะไรไม่มีสัมมาคาราวะ?”“เชี่ย...”
“ผิด!”
“ไอ้ห่า กูไม่ได้ตอบ!”
“เร็วๆ ดิ... ติ๊กต็อก ติ๊กต็อก ติ๊กต็อก ติ๊กต็อก”
“...”
“อย่าช้านะไอ้โบ๊ท ถ้าหมดเวลาถือว่ามึงแพ้นะเว้ย”
“เชี่ยแม่ง!!! ตอบก็ได้วะ!...”
“ปลาอะไรไม่มีสัมมาคาราวะ?”
“ปลา(ปรา)กฎว่าเป็นมึงทั้งสามตัว!”
“ผิด!... เฉลย... ปลาตาย ฮ่าๆๆๆๆ” เต็มหัวเราะด้วยความสะใจที่เพื่อนสนิทตอบผิด
“กร๊ากกกกกกกกกกกก” แบงก์กับว่านก็ระเบิดหัวเราะออกมาด้วยความสะใจเช่นกัน
“ห่า ปลาตายเชี่ยไรมึง”
“เอ้า ก็ปลายตายมันไม่ว่าย(ไหว้)ไงมึง เลยไม่มีสัมมาคาราวะ”
“...ไอ้สัด...”
“ยกเลยไอ้โบ๊ท... นี่แก้ว และนี่ก็สถานที่ที่กูแนะนำให้มึงไปเดทกับไอ้เปี๊ยก... หึหึหึ” เต็มเลื่อนแก้วเหล้า on the rock ไปจ่อปากเพื่อนสนิท ก่อนจะยื่นกระดาษรองแก้วที่เขียนสถานที่แนะนำให้โบ๊ทและกีต้าร์ไปเดทกันแล้วพับเป็นแผ่นเล็กๆ ให้... โบ๊ทยกแก้วเหล้าขึ้นกระดก แต่ทำเนียนไม่ยอมรับกระดาษจากเต็ม เต็มก็เลยหย่อนใส่กระเป๋าเสื้อไปซะเลย
“ต่อไปตากูๆๆๆๆๆ... คำถามคือ...
ถ้ามีคน 100 คนยืนเรียงแถวหน้ากระดานอยู่บนหน้าผา อยากรู้ว่าใครจะตกลงไปตายเป็นคนแรก?” แบงก์ออกบัตรคิวให้ตัวเองเสร็จสรรพ ว่าแล้วก็ยิงคำถามเลยทันที
“...” โบ๊ททำท่าครุ่นคิด เมื่อกี๊พลาดท่าให้ไอ้เต็มไปแล้ว คราวนี้จะพลาดอีกไม่ได้...
“เร็วๆๆๆๆๆๆ”
“ห่า อย่าเร่งดิวะ”
“จับเวลา 15 วินาที... ติ๊กต็อก ติ๊กต็อก ติ๊กต็อก ติ๊กต็อก”
“อืมมมมมม”
“ติ๊กต็อก ติ๊กต็อก ติ๊กต็อก ติ๊กต็อก...”
“ฮึ่ยยยยยยยยย กูจะรู้ไหมเนี่ย!” เมื่อโดนกดดันด้วยเสียง ติ๊กต็อก ไอ้เจ้าโบ๊ทก็เลยเริ่มสติแตก
“หมดเวลา!!”
“เฮ้ย!!!”
“เฉลย... คนที่ก้าว(9)ไง ตายก่อน ฮ่าๆๆๆๆๆ... มึงยกเลย ไอ้ลิงภูเขา ฮ่าๆๆๆๆ... และนี่ ไปเที่ยวให้สนุกนะจ๊ะ” แบงก์หัวเราะร่า สะใจที่เพื่อนตอบไม่ได้ ว่าแล้วก็ยื่นแก้วเหล้าให้พร้อมโจทย์เดท
“แม่งเอ้ย...” ถึงจะไม่เต็มใจ แต่โบ๊ทก็ยอมยกแต่โดยดี ดื่มไปก็สบถอยู่ในใจ... แม่งเอ้ย แม่งเอ้ย แม่งเอ้ย!!
“เอาละ ต่อไปก็คำถามของกู” ว่านเอ่ยหน้านิ่ง แต่แอบเห็นรอยยิ้มร้ายมุมปาก... นี่แหละ คนที่อันตรายที่สุดในกลุ่ม!
“...” โบ๊ทไม่ได้ท้วงอะไร แค่พยายามเดาทางของว่านให้ออกว่าจะมาไม้ไหน คำถามมันจะเกรียนหรือไม่เกรียน ต้องคอยลุ้น
“มึงไม่ต้องระแวงหรอกไอ้โบ๊ท... คำถามกูมันตรงๆ ง่ายๆ และใกล้ตัวมึงมากกกกกกก”
“ให้มันจริงเหอะมึง!”
“คำถามคือ...
มดอะไรกัดเจ็บที่สุด” เอาละสิ เดาไม่ออกเลยว่าไอ้หน้านิ่งๆ เนี่ย มันจะจริงจังหรือมันจะเกรียน... คำถามแบบนี้จะจริงจังก็เป็นไปได้ หรือจะเกรียนก็เป็นไปได้เช่นกัน... เอาไงดี!
“ให้ว่อง ไอ้โบ๊ท อย่าให้กูต้องจับเวลา” นั่น มีกดดันกันอย่างนี้เลยทีเดียว
“แปบนึงดิวะ”
“...”
“ตอบ... มดซาฟารี” ถึงจะไม่ค่อยมั่นใจ แต่คำตอบนี้ก็น่าจะใกล้เคียงสุดแล้ว
(มดซาฟารี เป็นมดที่โจมตีเหยื่อเป็นกองทัพ รุมกัดจนเลือดอาบ เนื้อหลุด มีความน่ากลัวตรงที่ประสาทสัมผัสไวมาก สามารถรับกลิ่นได้ในรัศมี 25 เมตร ไม่กลัวน้ำ ไม่กลัวไฟ สามารถดำน้ำได้ 3 นาทีโดยที่ยังกัดเหยื่อไว้ไม่ปล่อย มดชนิดนี้อาศัยอยู่ในที่อับชื้นในป่าในทวีปแอฟริกา)“...ผิด”
“เชี่ย กูขอตอบอีกรอบ!”
“...” ว่านไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ เอาแต่นั่งหน้านิ่ง... โบ๊ทก็เลยเหมาเอาเองว่าว่านอนุญาต
“ตอบใหม่นะ... มดบูลแอนท์” ถ้าไม่ใช่มดซาฟารี ก็ต้องเป็นบูลแอนท์อย่างแน่นอน เพราะเป็นมดที่กัดเจ็บที่สุด แต่ที่ไม่ตอบแต่แรกเพราะว่าถ้าเจอมอสองชนิดนี้คิดว่าคงจะมีโอกาสตายเพราะมดซาฟารีได้มากกว่าบูลแอนท์ เพราะบูลแอนท์ออกล่าเพียงลำพัง ไม่ได้ไปเป็นกองทัพนักฆ่าอย่างมดซาฟารี
(บูลแอนท์เป็นมดที่มีขนาดใหญ่ ออกล่าเหยื่อเพียงลำพัง มีเหล็กในอยู่ที่ก้นคล้ายๆ ผึ้งและตัวต่อ มีคุณลักษณะพิเศษคือสามารถมองได้ไกลถึง 2 เมตร มีพิษ และกัดเจ็บที่สุดในบรรดามด เมื่อโดนกัดหรือต่อย จะเจ็บ ปวดแสบ ปวดร้อนไปหลายวัน) “อืมมมมม... ก็...”
“...”
“ก็... ยังผิดอยู่ดี”
“เชี่ย!!!”
“จริงๆ แล้วที่มึงพูดมามันก็ถูกนะ ตามข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ แต่... พอดีว่ามดที่กัดเจ็บที่สุดที่เป็นคำตอบของคำถามกูก็คือ...
มดทรยิด (มิตรทรยศ) ต่างหากละ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ว่านท่าทางจะสะใจมาก ถึงกับหลุดกร๊ากออกมา ไม่เหลือหน้านิ่งๆ อีกต่อไป... เต็มและแบงก์ก็เฮกัน สนุกสนานกันอยู่สามคน...
“...” โบ๊ทถึงกับพูดอะไรไม่ออกเมื่อได้ฟังคำเฉลย... ว่าแล้วเชียว มันอุตส่าห์บอกว่า “เป็นเรื่องใกล้ตัว” ที่แท้ก็เป็นมดอย่างพวกมันนี่เอง!
“อย่ามัวแต่เอ๋อ... เอ้า นี่ on the rock ของมึง และนี่ก็... ไปเที่ยวให้สนุกนะมึง หึหึหึ”
.
.
.
สรุปว่ายอดชายนายโบ๊ทโดน on the rock ไปสามแก้ว... จากที่ไม่เมาก็มีกรึ่มๆ กันละคราวนี้... และเขาก็กลับคอนโดฯ พร้อมโจทย์เดทจากเพื่อนมดทั้งสาม ที่เขาเองก็ยังรู้สึกตะขิดตะขวงใจอยู่ลึกๆ ว่าต้องทำตามจริงๆ เหรอ... เจริญพร!
ว่าแล้วก็แยกย้ายกลับบ้านกันตัวปลิว... ทิ้งไว้เพียงขวดเหล้า ขวดโซดา และขวดน้ำอัดลมที่ว่างเปล่าจำนวนไม่น้อย และกระดาษรองแก้วที่เขียนเอาไว้ว่า...
“โปรดติดตามตอนต่อไป”
.
.
.
----------------------------------------
[Bonus หลังไมค์]
ห้อง 706...
กลางดึกคืนนั้น... กีต้าร์นอนขดกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่บนเตียง... อากาศเย็นๆ จากเครื่องปรับอากาศพลันจางหายไป เมื่อเขารู้สึกได้ถึงร่างอุ่นที่ทิ้งตัวลงนอนข้างๆ แล้วสวมกอดเขา... ถึงกลิ่นกายอ่อนๆ ที่คุ้นเคยจะโดนกลิ่นแอลกอฮอล์กลบซะหมด แต่เขาก็จำสัมผัสอุ่นนี้ได้เป็นอย่างดี... สัมผัสที่คุ้นเคย...
สองร่างหลับตา ปล่อยให้ค่ำคืนผ่านไป... จะช้าจะเร็วไม่สนใจ เพราะยังไงก็ยังมีอีกคนที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน...http://www.youtube.com/v/kUlLW_8qxHg--------------------------------------
FlapJack Corner;
ใครตอบคำถามของเต็ม แบงก์ ว่านถูกบ้าง ยกมือขึ้น!!!
ใครขี้โกงไปหาคำตอบจาก Google ยกมือขึ้น!!!
ใครจะไปเที่ยวกับกีต้าร์และโบ๊ท ยกมือขึ้น!!!
ใครคิดว่า FlapJack หล่อกว่าโต้ง ยกมือขึ้น!!!
ฮ่าๆๆๆๆ +1 กับ +เป็ดกันไป
กอดทุกคน ห้ามขัดขืน
Talk To You;
@Tassanee แน่นอนครับ อุ่นเสมอ กินแล้วสบายท้อง (ไม่เกี่ยว!) ฮ่าๆๆๆ 
@BeeRY ไอ้เปี๊ยกมันของคุณโบ๊ทเขา เอาผมไปนวดให้แทนก่อนไหม รับรองไม่มีฉวยโอกาส 
@pahpai "เปลืองไฟที่บ้านอีก" >>> งกมาก! 
@Motor-tricycle ยินดีต้อนรับครับ มากอดต้อนรับหน่อย (ปล. เรื่องนี้มันไปโผล่ในกระทู้แนะนำนิยายด้วยรึ? 
AMAZING!!!)
@- คราส - "อ่านแล้วอยากกินขาหมู" >>> ก๋วยเตี๋ยวขาหมูข้างมหาลัยเขาอร่อยจริงๆ นะ เวลาสั่งต้อง "เล็ก แห้ง ยำ เนื้อๆ x2" อิอิ 
@noomasoi3 "ไอ้เปี๊ยกกว่า" >>> ชอบคำนี้
@ไอ้หัวแห้ว ไม่ได้หลอกนะเออ แค่พูดไม่เคลียร์ 
@goosongta "เพิ่งได้อ่านตัวพระของเราถูกเรียกว่าไอ้เปี๊ยกจากนายเอกเป็นเรื่องแรกเลยอ่ะ" >>> นี่เป็นเรื่องแรกเลยเหรอ 
@pim_onelove ถึงผมจะงก แต่ผมมั่นใจว่ามีคนที่งกกว่าผมอีกเยอะ โดยเฉพาะพวกที่ไม่ยอมซื้อมาม่ากินเองเนี่ย
@malula "ต้าร์สารพัดประโยชน์" >>> ฮ่าๆๆๆๆ ชอบบบบบบ 
@Whatever it is ไม่สั้นนะ เชื่อสิ 
@KURATA "รอคู่ของโต้งอยู่น้าาา" >>> จะบอกว่าจริงๆ แล้ววางไว้เหมือนกัน แต่ดันลืมซะได้ แล้วช่วงที่จะแทรกพล๊อตนี้เข้าไปได้มันดันผ่านไปแล้วนะสิ 
@omuya หวานแค่นี้พอแล้ว เดี๋ยวเลี่ยน (ว่าไปนั่น)
@JingJing เดี๋ยวโบ๊ทมันจัดการแน่ ไม่ต้องห่วง ไอ้เปี๊ยกมันไม่รอดหรอก 
@SiCK_SENt™ สบายตลอดแหละเรื่องนี้นะ ฮ่าๆๆๆๆ 
@Dkmine แหน่ะ บอกว่าไม่สั้นไง เชื่อบ้างสิ 
(สะกดจิต จงเชื่อ จงเชื่อ จงเชื่อ)
@McKnight ที่ว่า "เล็กว่า" เนี่ย เขาหมายถึงตัวนะ ไม่ใช่อย่างอื่น 
@namtarn11 ยิ่งอ่านตอนกลางวันโดยที่ไม่เปิดแอร์นะ เรื่องนี้จะอบอุ่นกว่านี้อีก
@greensnake "อะไรก็ไม่จี๊ดเท่าโดนเจ้าเปี๊ยกว่าเราเป็นไอ้เปี๊ยกนี่สิ" >>> เล่นซะโบ๊ทช็อกเลยละ 5555
@Mulberry ยังไม่ได้บอกว่าจะไปเสม็ดนะเออ กลับมาก่อน อย่าเพิ่งไปเองนะ เดี๋ยวไปแล้วไม่เจอใคร 
@sukie_moo "คุณโบ๊ทเป็นโรคติดแฟนว่ะ" >>> ท่าทางโรคนี้จะรักษาไม่หายซะด้วยสิ 
@Theznux ใช่ครับ เถียงกันเรื่อง "ตัว" นะ
@BitterSweet~ ตายคาอก?
ฟู่วววววว เห็นเม้นท์น้อยๆ แบบนี้ แต่นานๆ ทีมาตอบรายคนก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันนะ แต่ก็ชอบครับ ชอบที่ได้พูดอะไรกลับไปบ้าง
ขอบคุณทุกคน ทุกคอมเม้นท์ครับ
หัวข้อ: :: LOVE HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ :: รักป่วนๆ แบบฉบับซิทคอม :) (อ่าน 648897 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก