LOVE HIGH STORY – 59 – Even When the Music’s Gone | เพลงจบ คนไม่จบยามสายของวันใหม่
ร่างสูงนั่งนิ่งอยู่ปลายเตียง ในมือมีกระดาษแผ่นเล็กที่สุ่มหยิบขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อเชิ้ตที่เขาใส่มาตั้งแต่เมื่อวานเย็น ด้วยความที่อยากรู้ว่าหมู่มิตรของเขานั้น เขียนโจทย์ให้พาไอ้เปี๊ยกไปเที่ยวที่ไหนบ้าง... แต่เพียงแค่เจอกระดาษแผ่นแรกเข้าไปก็ทำเอา *ช็อก* ค้างไปเลยทันที เพราะบนกระดาษแผ่นเล็กนั้น มีลายมือของไอ้เต็มเขียนเอาไว้เขี่ยๆ แต่อ่านได้เต็มๆ ตาว่า...
.
.
“บาร์เกย์”.
.
ตึงงงงงงงงง!!!!
.
.
ถึงกับสร่างเมากันเลยทีเดียว... ช็อกชนิดที่ไม่ทันได้สบถ!!
โบ๊ทนั่งนิ่งอยู่นานกว่าจะคืนสติ... นึกสงสัยว่าตัวเองตาฝาดไปหรือเปล่า... ว่าแล้วก็ก้มลงมองกระดาษในมืออีกรอบ แต่มองยังไง พลิกกลับหัว หรือจะเอียงอ่านอย่างไร ตัวหนังสือหวัดๆ เขี่ยๆ นั้นก็ยังอ่านได้ว่า “บาร์เกย์” เหมือนเดิม... เวรกรรม!
“อึก”
โบ๊ทกลืนน้ำลายอึกใหญ่ พยายามชั่งใจว่าจะทำตามโจทย์ของเพื่อนๆ ทั้งสามคนดีไหม แค่ที่แรกก็ทำเอาช็อกได้ขนาดนี้ แล้วอีกสองที่ที่เหลือละ เขาต้องเจออะไรบ้าง... ไม่อยากจะนึก
ถ้าถามว่าอยากไปไหม มันก็ตอบไม่ได้ เพราะใจหนึ่งก็แหยงอยู่ลึกๆ... ถึงเขาจะมีแฟนเป็นผู้ชาย แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเดินเข้าบาร์เกย์ได้โดยไม่รู้สึกกระอักกระอ่วนใจ... แต่อีกใจหนึ่งก็อยากรู้ว่าข้างในนั้นมันเป็นอย่างไร เหมือนผับเหมือนบาร์ทั่วไปหรือไม่ และอยากรู้ว่าผู้ชายที่เป็นแฟนกันทั่วๆ ไปแล้ว เขาทำตัวกันอย่างไร (ช่างไม่รู้อะไรเลย ใครเขาพาแฟนไปเที่ยวผับเที่ยวบาร์กัน!!)
ร่างสูงเหลียวหลังไปมองร่างเล็กที่ยังหลับพริ้มอยู่บนเตียงพลางนึกสงสัย... เขาจะบอกไอ้เปี๊ยกยังไงดี... ในหัวจินตนาการภาพไอ้เปี๊ยกโวยวายพ่นไฟ ฟาดหัวฟาดหาง ชักดิ้นชักงอ เกาะขอบประตูไว้แน่น ยังไงก็ไม่ยอมปล่อย ไม่ยอมไป... ท่าทางคงต้องออกแรงกันเหนื่อยแน่ๆ... นึกๆ แล้วก็ขำอยู่คนเดียว แต่คงไม่บอกหรอกว่าจะพาไปไหน หลอกให้ไปถึงก่อน หลังจากนั้นหากต้องใช้กำลังก็ค่อยว่ากัน ฮ่าๆๆๆ
โบ๊ทขยำกระดาษแผ่นนั้นทิ้งลงถังขยะ แล้วจะเอากระดาษอีกสองแผ่นในกระเป๋าเสื้อออกไปวางไว้บนโต๊ะทำงาน ก่อนจะกลับมาทิ้งตัวลงนอนมุดผ้าห่ม แล้วเข้ากอดร่างเล็ก... เขานอนหลับตาพลางคิดอยู่ในหัวว่า “บาร์เกย์” ในกรุงเทพมันมีอยู่แถวไหนบ้าง แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก เท่าที่เคยได้ยินมาก็มีแค่ที่สีลมเท่านั้น... อืมมมมม ก็คงต้องเป็นแถวๆ นั่นแหละ
.
.
.
12:09 น.
หลังจากเข็มนาฬิกาเดินเลยเวลาเที่ยงตรงมาได้ไม่กี่นาที ร่างเล็กก็ขยับตัว ยืดแขนยืดขาบิดขี้เกียจก่อนจะลืมตาตื่นขึ้นมาเจอแสงอาทิตย์ของวันใหม่... แต่ยังอยู่ในอ้อมกอดอุ่นๆ ของคนเดิม...
“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงแรกที่ได้ยิน คือเสียงทุ้มนุ่มที่เอ่ยทักทายอยู่ข้างหู เมื่อหันไปตามเสียงก็ปะเข้ากับแววตาอ่อนโยนที่จ้องมา
“อือ”
“อิ่มไหม”
“ห๊ะ? เพิ่งตื่นเอง จะไปอิ่มได้ไงเล่า” กีต้าร์งง เพิ่งตื่นแท้ๆ แต่ดันมาถามว่าอิ่มไหม
“ก็หมายถึงว่า นอนกินบ้านกินเมืองแบบนี้นะ อิ่มไหม ไอ้ขี้เซา ฮ่าๆๆ” โบ๊ทกล่าวพลางกลั้วหัวเราะแล้วกอดร่างเล็กแน่นๆ
“ฮึ่ย! ไม่ต้องมากอดเลย ไอ้ลิงละมุด” ว่าแล้วก็พยายามดันหน้าร่างสูงออกห่าง กลิ่นเหล้าหึ่งขนาดนี้ ไม่ละมุดก็ไม่รู้จะเรียกว่าไงแล้ว
“โหยยยย ไรวะ กอดมาทั้งคืนแล้ว เพิ่งจะมาห้าม ไม่ช้าไปหน่อยเหรอเปี๊ยก ฮ่ะๆๆๆ”
“ไม่เอาเว้ย ไปเลย ไปอาบน้ำเลยยยยย”
“งั้น... ถ้าอาบแล้วแปลว่ากอดได้สินะ”
“ก็... คงงั้น... มั้ง”
“โอเค ขอ 5 นาที” ว่าแล้วร่างสูงก็พุ่งเข้าห้องน้ำไป...
.
.
กีต้าร์นอนนิ่งๆ อยู่สักพัก ก็เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ ว่าแล้วก็ไถตัวลงไปดมที่นอนฝั่งของร่างสูง ดมไล่ขึ้นมาถึงหมอน แล้วต่อด้วยผ้าห่ม.. ฟุดฟิด ฟุดฟิด ฟุดฟิด... อืมมมมม มีกลิ่นเหล้าติดอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับละมุดละนะ เดี๋ยวกลิ่นคงจางไปเอง... เมื่อคิดได้เช่นนั้นก็ไถตัวกลับไปนอนที่เดิมอย่างสบายใจ... นอนนิ่งๆ อยู่ได้อีกสักพักก็ทำคิ้วขมวด นึกสงสัยว่า... เมื่อคืนนี้ร่างสูงกลับมากี่โมง...
“เอ๊ะ?”
ร่างเล็กยกตัวขึ้นนั่ง หันควับไปมองพวงกุญแจที่วางอยู่ที่โต๊ะข้างเตียง... กุญแจยังอยู่ที่เดิม...
ร่างเล็กกวาดตามองไปรอบห้อง... นี่มันก็ห้องเขาเอง...
แล้ว... ไอ้คุณโบ๊ทมันเข้าห้องมาได้ยังไง!!!
กีต้าร์หันควับไปที่ประตูห้องน้ำ... คนที่รู้คำตอบมีคนเดียว และตอนนี้คนๆ นั้นก็กำลังอาบน้ำอยู่... จ้องประตูอยู่อย่างนั้นก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ได้ยินเพียงเสียงน้ำจากฝักบัวเท่านั้น... ไม่ได้คิดจะพังประตูเข้าไปถามซะเดี๋ยวนี้หรอกนะ ไม่ได้รีบขนาดนั้น
ร่างเล็กพับความสงสัยเก็บใส่กระเป๋าแล้วทิ้งตัวลงนอน ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงคอ ให้โผล่ออกมาแค่หัวกับผมฟูๆ...
“อ่าาาา อากาศดีจัง... เย็นๆ แบบนี้นอนสบายดีนักแล... อืมมมมม”
เอ่อ... อย่าได้ไปทักเรื่องบิลค่าไฟเลยนะ... แทบซีด! เอ๊ะ? หรือนี่จะเป็นเหตุผลที่ไอ้เปี๊ยกชอบไปนอนห้อง 707... ประหยัดค่าน้ำ ประหยัดค่าไฟ... ฮ่าๆๆๆๆ
กีต้าร์นอนชิลอยู่อีกสักพัก ร่างสูงก็อาบน้ำเสร็จ... เดินออกจากห้องน้ำมาโดยใส่บ๊อกเซอร์และมีผ้าขนหนูพาดอยู่ที่คอ... ออกจากห้องน้ำมาก็พุ่งตรงดิ่งมายังร่างเล็กที่ยังนอนชิลไม่รู้เรื่อง... กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็รู้สึกถึงแรงยุบยวบของเตียง ต่อด้วยแรงทับบนลำตัว
“เอื่อ!!!!”
ใช่แล้วครับ นี่แหละเสียงอุทานของไอ้เปี๊ยกมัน... ยังไม่ทันได้ร้องหรือโวยวายอะไรก็เจอร่างสูงกระโดดทิ้งตัวลงทับซะเสียงร้องจุกอยู่กลางอก...
“เฮ้ยยยยย.... อุ๊บ!!!”
พอตั้งตัวตั้งสติได้ ก็ตั้งท่าจะแหกปากโวยวาย แต่ก็เจอร่างสูงเอาผ้าเช็ดตัวอุดปากไว้ซะก่อน แถมไปเสียท่าโดนคว้าข้อมือไว้ทั้งสองข้าง เลยได้แต่ดิ้นพราดๆ อยู่ใต้ตัวลิงภูเขาที่เอาแต่หัวเราะอย่างสนุกสนาน... กีต้าร์ดิ้นพล่านอยู่สักพักก็เริ่มจะหมดแรง ไหนจะหนักตัวของลิงโบ๊ท ไหนจะผ้าห่มผืนใหญ่ แล้วไอ้ผ้าเช็ดตัวนี่ก็ดันเลื่อนไปปิดหน้าปิดจมูกอีก! สุดท้ายเลยได้แต่นอนหอบ สิ้นฤทธิ์ ถ่านหมด ไฟตกกันเลยทีเดียว
“อ่อนวะ ฮ่าๆๆๆๆ”
ร่างสูงเอ่ยทับถมพลางกลั้วหัวเราะอร่อยปอด ก่อนจะลุกออกจากร่างเล็กไปยืนเท้าสะเอวอยู่ข้างเตียง... กีต้าร์ยกตัวลุกขึ้นพรวด ก่อนจะปาผ้าเช็ดตัวกลับไปหาเจ้าของ ในใจนึกบ่นกร่นด่าอยู่สารพัดคำด่าที่พอจะนึกออก... อยากจะด่าออกมาอยู่หรอกนะ แต่สภาพตอนนี้แค่หายใจได้เองก็นับว่าเก่งแล้ว!
โบ๊ทยิ้มหวานตาหยี ยืนทำท่าไร้เดียงสา ราวกับว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรเล๊ยยยยยย... ส่วนกีต้าร์ก็นั่งตาขวางเป็นผีอีแพงอาฆาตคุณหลวงอยู่บนเตียง... เหงื่อเริ่มออก จากอากาศดีๆ เลยกลายเป็นร้อนขึ้นมาทันทีทันใด
“...กวนตีน” ร่างเล็กสบถเบาๆ
“ห๊ะ? อะไรนะ” ร่างสูงไม่ได้ยิน แค่รู้สึกว่าร่างเล็กพึมพำอะไรสักอย่าง
“...เปล่า” กีต้าร์บอกปัดแล้วพ่นลมออกจมูกแรงๆ ก่อนจะยกข้อมือขึ้นมาทั้งสองข้าง... แดงเป็นรอยนิ้วตามรอยบีบเลย
“เฮ้ยยยย ข้อมือแดงอย่างนี้เลยเหรอ” ร่างสูงเห็นแล้วก็ตกใจ... นี่เขาเล่นแรงไปเหรอ? กีต้าร์เห็นเช่นนั้นก็เลย...
“โอ๊ยยย อุยยยย” เสแสร้งแกล้งทำเป็นเจ็บข้อมือซะเลย ได้ทีก็ขอสำออยหน่อย
“เจ็บเหรอ ไหนมาดูหน่อย เจ็บตรงไหนบ้... ฮึ่ย!!!”
ร่างสูงเดินเข้าไปหาร่างเล็ก กะว่าจะดูว่าข้อมือเจ็บหรือเปล่า แต่ดันกลายเป็นว่าเสียรู้มารยาร่างเล็ก เลยโดนฉุดลงเตียง... กีต้าร์มือไว เมื่อฉุดลิงโบ๊ทให้เสียหลักจนล้มลงนอนคว่ำได้แล้ว ก็จัดการดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมห่อให้ร่างสูงดิ้นลำบาก แล้วขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็ว...
“วะฮ่าๆๆๆๆๆ อ่อนวะ!!!”
กีต้าร์หัวเราะอย่างสะใจ ก่อนจะค่อยหยิบหมอนอย่างใจเย็นแล้วกดลงบนหัวของร่างสูงที่ดิ้นสุดชีวิตอยู่ในผ้าห่ม
“รู้ไหม ว่า 706 มันถิ่นใคร ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ อย่ามาแหยมกับเจ้าถิ่นนะเฟ้ย!”
โบ๊ทดิ้นไปก็โวยวายไป แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นสภาพแบบไอ้เจ้าต้าร์เมื่อไม่กี่นาทีก่อน... หมดแรง นอนหอบ สิ้นฤทธิ์ ถ่านหมด ไฟตกไปอีกราย
“สารภาพมานะ ว่าเมื่อคืนเข้าห้องมาได้ยังไง ห๊า!!” ไอ้เปี๊ยกวางมาดขาใหญ่เจ้าถิ่น นั่งเต๊ะท่าอยู่บนหลังของร่างสูง แถมในมือยังกำปลายผ้าห่มไว้ ไม่ปล่อยให้ร่างสูงออกมาเอาคืนได้ง่ายๆ
“ไอ้เปี๊ยกเอ้ยยยยย... เอ็งนี่มัน ขี้เซาไม่มีใครเกิน... แปลว่าจำไม่ได้เลยสินะว่าเมื่อคืนนี้เป็นคนเดินไปเปิดประตูให้โบ๊ทเองอะ” โบ๊ทนอนหน้าแนบอยู่กับเตียงโดยที่ตัวยังห่อด้วยผ้าห่มผืนหนาเอาไว้ แถมยังโดนไอ้เปี๊ยกนั่งทับอีก ดิ้นลำบากชิบ!
“ห๊ะ? ผมเนี่ยนะ เดินไปเปิดประตู?... คุณกลับมากี่โมง?”
“ตีสามกว่า”
“เฮ้ย โม้ละ ตาลิงภูเขา ผมว่าผมหลับไปตั้งแต่หนังจบแล้วนะ จะไปเปิดประตูให้ได้ยังไง ห๊า!!... สารภาพมาซะดีๆ แอบไปปั๊มกุญแจห้องผมไว้ใช่ไหม!!”
“ไม่ได้ปั๊มเว้ย! เอ็งนั่นแหละ เดินมาเปิดประตูให้โบ๊ท แล้วเอ็งก็เดินทั้งๆ ที่ไม่ลืมตาเดนกลับเข้าห้องนอนมาเนี่ย จำไม่ได้เลยรึไง โว๊ะ!
“ตลกละ ถ้าไม่สารภาพมาดีๆ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือนนะ!”
“ไม่เชื่อก็ช่างเอ็งดิ แต่ลุกออกไปก่อนได้ไหม ร้อน อึดอัด เหงื่อออกแล้วเนี่ย!!!”
.
.
เอ่อ... ใครคิดว่าไอ้เปี๊ยกจะลุกให้อย่างง่ายดายบ้างอะ?
.
.
จะบอกว่า “คุณคิดผิด!” เพราะหลังจากนั้นไอ้เปี๊ยกก็ยังกวนประสาทด้วยการหาเรื่องมาชวนคุยสารพัด และแต่ละเรื่องก็ไม่ได้มีความเกี่ยวเนื่องอะไรกันเลยสักนิด... นั่งทับร่างสูงอยู่อีกนาน กว่าร่างสูงจะรวบรวมพลังได้ ไอ้เปี๊ยกก็ชวนคุยไปได้หลายเรื่องอยู่นะ... แต่สุดท้ายไอ้เปี๊ยกก็ไม่พ้นโดนตลบหลัง เมื่อโบ๊ทออกแรงฮึดยกตัวขึ้นจนไอ้เปี๊ยกล้มหน้าทิ่ม... หลังจากนั้นคงไม่ต้องบอกนะว่าไอ้เปี๊ยกจะโดนหนักแค่ไหน ฮ่าๆๆๆๆ... บอกได้คำเดียวว่า “เละ”
.
.
.
สองหนุ่มชิลอยู่ห้องกันทั้งวัน ออกไปข้างนอกก็แค่ร้านป้าเพ็จและร้านสะดวกซื้อหน้าคอนโดฯ เท่านั้น... ร่างสูงเกริ่นบอกไว้แล้วว่าวันนี้จะพาไป “เดท” ทำเอาร่างเล็กเผลอจินตนาการถึงดินเนอร์สุดแสนโรแมนติกบนยอดตึกใบหยก หรือไม่ก็ไปนั่งชิลริมแม่น้ำเจ้าพระยา...
แต่แล้ว...
ค่ำวันนั้น ภาพจินตนาการเดทอันแสนโรแมนติกของกีต้าร์พังครืนไม่เป็นท่า เมื่อร่างสูงดันพามายืนอยู่หน้าปากซอยที่มีป้ายเขียนบอกชื่อเอาไว้หราว่า “สีลม ซอย 2”
“เอ่อ... หยุดไมอะ” กีต้าร์รู้สึกตะหงิดๆ แต่ก็ยังบอกตัวเองว่าโบ๊ทคงไม่ได้พาไปกินที่ตึกใบหยก หรือโรงแรมหรูๆ หรือร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยา แต่อาจจะเป็นร้านดีๆ สักร้านในย่านสีลมนี้ก็เป็นไปได้...
“ถึงแล้ว” ร่างสูงตอบหน้านิ่ง แต่ก็ยังหลุดอาการประหม่าออกมา ร่างเล็กเห็นแล้วก็ยิ่งรู้สึกตะหงิดๆ ยิ่งกว่าเก่า... ภาพดินเนอร์ใต้แสงเทียนค่อยๆ ลอยห่างออกไปทุกที...
“ห๊ะ?”
“นี่แหละ ที่จะพามาเดท”
“ในซอยนี้อะนะ?”
“เอ่อ... อือ” มาถึงที่แล้ว ตอบให้มันฉะฉานหน่อยสิตาโบ๊ท!
“ผับเกย์? ซอย 2 เนี่ยนะ?”
“อะ... อือ... อืมมมม”
“เฮ้ย!!! ล้อเล่นปะเนี่ย”
“...” โบ๊ทไม่ตอบ แต่ค่อยๆ ส่ายหน้าเบาๆ
“...”
“เข้าไปกันเถอะ” เห็นว่ากีต้าร์กำลังเหวอ เลยจะฉวยโอกาสนี้ลากเข้าไปซะเลย ก่อนมันจะโวยวายกลางถนน แต่...
“เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆ” ไอ้เปี๊ยกรั้งแขนตัวเองไว้แล้วดึงไหล่ร่างสูงให้เดินกลับมายืนที่เดิม
“รอไรเนี่ย คนยังไม่เยอะ รีบๆ เข้าไปก่อน ไม่เวิร์คแล้วค่อยกลับ”
“เดี๋ยวๆๆๆๆ ผมไม่ได้ห่วงว่าเวิร์คไม่เวิร์คนะ เพราะมันไม่เวิร์คตั้งแต่คิดที่จะมาแล้ว!! ถามจริงเหอะ นึกไงถึงจะพามาเที่ยวที่แบบนี้เนี่ย”
“เอ่อ... โบ๊ทไม่ได้คิด...”
“ห๊ะ?”
“คือ... พอดีว่า... เมื่อคืน... โดนพวกไอ้เต็มมันรุมแกล้ง ทายคำถามแพ้พวกมัน เลยได้ยกเหล้า on the rock บวกกับต้องพาเอ็งไปเที่ยวตามที่ที่พวกมันบอก...”
.
.
.
ตึงงงงงงง!!!!! WTF!!!
กีต้าร์ช็อกถึงกับพูดไม่ออก...
พามาเที่ยวที่แบบนี้ก็ว่าแย่แล้ว แต่การที่ต้องมาเที่ยวเพราะเล่นทายคำถามแพ้เนี่ย มันเรียกได้ว่าชีวิตตกต่ำมากเลยนะเฮ้ย!!!
โบ๊ทไม่รอช้า ฉวยโอกาสตอนกีต้าร์กำลังช็อก คว้าข้อมือแล้วลากเดินเข้าผับไปโดยทันที
เมื่อเข้าไปถึง ก็เห็นบรรยากาศร้านที่ดูแทบไม่ต่างจากผับหรือบาร์อื่นๆ ที่เคยไป เพียงแค่ที่นี่ ไม่มี “ผู้หญิง” อยู่เลยแม้แต่คนเดียว... โบ๊ทจูงกีต้าร์เดินเข้าไปหาโต๊ะนั่ง เลือกโต๊ะริมๆ ไกลผู้ไกลคนสักหน่อย... คนยังไม่เยอะเท่าไร เลยยังพอมีให้เลือกอยู่บ้าง
เมื่อกวาดตาไปรอบๆ ก็เห็นว่ากลางร้านมีเวทีขนาดใหญ่อยู่และมีรันเวย์ยื่นออกมา คาดว่าปกติคงจะมีโชว์อะไรสักอย่างแน่ๆ แต่อาจจะต้องดึกกว่านี้... ด้านหน้าเวทีมีฟลอร์เต้นรำขนาดใหญ่ที่น่าจะเป็นพื้นที่ให้คนเต้นได้อยู่หลายสิบ... รอบๆ ฟลอร์เต้นรำมีโต๊ะทรงสูงพร้อมเก้าอี้สตูลทรงสูงเข้าเซทวางกระจายๆ อยู่ไม่ห่างกันมากนัก และรอบนอกเลียงผนังก็เป็นชุดโต๊ะโซฟาเรียงรายอยู่รอบพื้นที่ภายในของผับ
ทั้งสองเดินด้วยท่าทีประหม่า โดยเฉพาะไอ้เจ้าต้าร์ที่ดูเกร็งอย่างเห็นได้ชัด... เดินผ่านสายตานับสิบคู่เข้าไปจับจองโต๊ะโซฟาด้านในที่เข้ามุมพอดี... โต๊ะนี้ท่าทางจะปลอดภัยที่สุดแล้ว... ว่าแล้วโบ๊ทก็จัดการยัดไอ้เปี๊ยกให้เข้าไปนั่งด้านในแล้วตัวเองก็นั่งปิดทางออกไว้... นั่งอยู่เพียงไม่นานก็มีพนักงานหุ่นล่ำมารับออร์เดอร์
...สั่งเบียร์หลอดนึง
จริงๆ แล้วไม่อยากดื่มของมึนเมาสักเท่าไรนัก เพราะเกรงว่าจะ “พลาด” ในบาร์เกย์... ไม่ได้คิดดูถูกใครหรืออะไรหรอกนะ แต่สายตาที่มองเขาสองคนตั้งแต่ยืนอยู่หน้าซอยยันเข้ามานั่งในร้านเนี่ย ก็ดูเป็นอันตรายอยู่ไม่น้อย... ตอนแรกไอ้เปี๊ยกมันสั่งน้ำแตงโมปั่น แต่โดนพนักงานรับออร์เดอร์ค้อนควับ เลยต้องเปลี่ยนใจ... “เบียร์ก็ได้ครับ”...
...เอาเหอะ เบียร์ก็ไม่ได้เมาง่ายๆ หรอกน่า
เสียงเพลงจังหวะแดนซ์ดังกระหึ่มไปทั่วทั้งร้าน แสงสีจัดเต็ม ทั้งไฟเลเซอร์ สปอตไลท์ ไฟดิสโก้... แต่แสงไฟเหล่านั้นก็ไม่ได้มีสีสันมากไปว่าบรรดานักท่องราตรีในผับแห่งนี้เลยสักนิด... ทุกคนดูสนุกสนาน ร้องเพลง ออกเสต็ปกันเต็มเหนี่ยว... แอบสังเกตไอ้เปี๊ยกมันกระดิกขาตามยิกๆ เมื่อดีเจเปิดเพลง “จิ๊จ๊ะ” เพลงโปรดของไอ้เปี๊ยกเลยละ
“จะออกไปเต้นป่าว” ร่างสูงถาม จริงๆ แล้วก็ถามไปงั้นแหละ ออกจะแนวแซวซะมากกว่าด้วยซ้ำ
“ไม่เอาอะ”
“ไม่ไปจริงอะ?”
“อือ”
“ไปได้นะ ไม่ว่า เพลงนี้ไม่เคยพลาดนี่เอ็ง” ยอดชายนายโบ๊ทตายใจ คิดว่ายังไงไอ้เปี๊ยกก็ไม่กล้า แต่...
“อืมมมมมม งั้น... สักนิดก็ได้” ว่าแล้วกีต้าร์ก็กระดกเบียร์จนหมดแก้วแล้ววาดมือให้ร่างสูงหลีกทางก่อนจะออกไปกระโดดเย้วๆ อยู่แถวๆ หน้าโต๊ะ... ตอนแรกโบ๊ทก็อึ้งๆ อยู่นะ แต่พอเห็นไอ้เปี๊ยกกระโดดแหกปากร้องเพลงแล้วก็อดยิ้มไม่ได้... จะว่าไป ผับเกย์ก็ไม่ได้เลวร้ายสักเท่าไรหรอกนะ
.
.
เพลงจิ๊จ๊ะจบลง ตามด้วยเพลงน้ำลาย ขี้หึง วัดใจ เรียกได้ว่าแทบจะรวมฮิต Silly Fools เลยทีเดียว... ร่างสูงก็พลอยโยกหัวเคาะนิ้วไปตามจังหวะเพลินๆ... แปบเดียว ไอ้เปี๊ยกก็หายไปจากแถวหน้าโต๊ะ...
.
.
“อืมมมม ไอ้เปี๊ยกคงจะมันส์มากสินะ เพลงโปรดทั้งนั้น นี่กระโดดหายไปไหนแล้วเนี่ย... ฮ่าๆๆๆ... ฮ่ะ... ฮ่ะ.....ฮ่ะ..........ฮ่ะ เฮือก!!!!! ไอ้เปี๊ยก!!!! เฮ้ย หายไปไหนวะ!!!”.
.
ร่างสูงสบถตกใจ ลุกขึ้นยืนพยายามมองหาร่างเล็ก แต่มองหายังไงก็ไม่เจอ... คนมันเยอะ ไม่เกี่ยวว่าไอ้เปี๊ยกมันเตี้ยนะ... ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหา แต่โทรยังไงไอ้เปี๊ยกก็ไม่รับโทรศัพท์ เลยตัดสินใจจะเดินเข้าไปหา... แต่ก้าวยังไม่พ้นโต๊ะ ก็เห็นร่างเล็กเดินหน้าบูดกลับมาเสียก่อน
“ไปไหนมา ตกใจหมดเลย นึกว่าโดนลากไปแล้วนะเนี่ย!” โบ๊ทถามกึ่งตัดพ้อ ก่อนจะลากแขนไอ้เปี๊ยกให้กลับมานั่งที่เดิม
“...” กีต้าร์หน้าบูดน้อยลง แต่หน้ามันดูเจื่อนๆ ยังไงชอบกล... อย่างกับไปเจอผีมาอย่างนั้นแหละ
“เป็นไร ทำหน้าแปลกๆ นะเอ็ง”
“...” กีต้าร์ไม่ตอบ แต่กวักมือให้ร่างสูงเข้าไปใกล้ๆ
“อะไร” โบ๊ทเห็นท่าทางเช่นนั้นก็โน้มตัวเข้าไปใกล้ๆ... ว่าแล้วกีต้าร์ก็กระซิบใส่หูว่า...
“โดน... จับ...ปู๋... อะ”
“ห๊า!”
“...”
“เชี่ย!!!! ใครจับ!!!”
“...ไม่รู้”
“สัดเอ้ย!! งั้นกลับเลยดีกว่า ไม่น่ามาเลย แม่งเอ้ย!!” ไม่พูดเปล่า โบ๊ทลุกขึ้นยืนอย่างหัวเสีย... ไม่น่าพามาเลย
“...เดี๋ยวดิ” แต่โบ๊ทยังไม่ได้เดินออกจากโต๊ะ กีต้าร์ก็ดึงชายเสื้อไว้
“???”
“เบียร์ยังไม่หมดเลย”
“ไม่กินแล้ว!!”
“ฮึ่ย เสียดายอะ...”
“นี่ หรือชอบที่โดนจับ? ติดใจรึไง ห๊า?”
“เปล่า!!!! ก็ไม่ไปเต้นแล้วไง...”
“นั่นแหละ ไป กลับ”
“ดื่มเบียร์ให้หมดก่อนดิ อีกคนละ 2 แก้วก็หมดแล้วเนี่ย เสียดาย”
“ไอ้งกเอ้ยยยย งกไม่ดูเวลา ไม่ดูสถานที่เลยนะเอ็ง!!!” ถึงจะว่างั้น แต่ก็ยอมนั่งลงตามเดิม
“ขอโทษ... ไม่เต้นแล้ว”
“เฮ้ออออ!!!” เมื่อเห็นท่าทางไอ้เปี๊ยกว่ามันคงเข็ดจริงก็นึกสงสารอยู่เล็กๆ คงจะตกใจอยู่ไม่น้อยละนั่น ถึงกับโวยวายไม่ออก หน้าซีดเดินกลับมานั่งโต๊ะเลยทีเดียว... ว่าแล้วก็เอามือไปวางบนหัวแล้วยีเบาๆ ก่อนจะยกแก้วเบียร์ขึ้นจิบ
.
.
.
“เอ้า สุดสวยสุดหล่อทั้งหลาย ยังสบายกันดีอยู่ไหมมมมม”
“เฮ!!!!”
.
“คืนนี้เราจะมาธีม Rock Star... ใครเป็น Rock Star ขอเสียงหน่อยยยยยย”
“เฮ!!!”
.
“ใครยังไม่เมาส่งเสียงหน่อยยยยยย”
“เฮ!!!!!”
.
“ขอเสียงคนโสดหน่อยยยยยย”
“เฮ!!!!”
.
“เต้นกันมานานแล้ว มาชิลกันสักแปบดีไหมมมมมม”
“เฮ!!!!!”ดีเจกล่าวทักทายลูกค้าผับหลังจากที่กระหน่ำเปิดเพลงให้เต้นให้กระโดดกันมาสักพักใหญ่ๆ อยู่ๆ ก็ขอตัดอารมณ์ด้วยเพลงช้าซะงั้น
“พักเต้นกันสักแปบ เก็บแรงไว้ คืนนี้ยังอีกยาวไกล... ตอนนี้ ขอมอบเพลงนี้ให้กับคนโสดที่กำลังจะไม่โสดในคืนนี้ทุกคน!!! เอ้า ใครชอบใครก็ไปชวนมาเต้นกันชิลๆ บนฟลอร์เลยคร้าบบบบบบบ”http://www.youtube.com/v/wYDATaeFjyAเพียงแค่เพลงเริ่มขึ้น ร่างสูงก็เลื่อนมือไปคว้ามือร่างเล็กมากุมไว้ หันไปมองพร้อมรอยยิ้มแล้วยักคิ้วให้ ก่อนจะหันหน้ากลับไปมองกลุ่มคนที่ยืนเต้นเบาๆ กันเป็นคู่อยู่กลางฟลอร์... คนหลายคนเดินกลับไปนั่งโต๊ะของตัวเอง แต่ก็มีคนอยู่จำนวนไม่น้อยที่ยืนกอดคอกอดเอวกันเป็นคู่ๆ โยกตัวตามจังหวะเพลงอยู่กลางฟลอร์... ไม่มีใครเหนียมอายกันสักเท่าไร อาจเป็นเพราะทุกคนในนี้นั้น “เหมือนกัน” ไปซะหมด เลยไม่มีใครที่ดูแปลกแยกแตกต่าง... ไม่เหมือนในโลกแห่งความจริงภายนอกที่เพียงพ้นประตูผับออกไป ที่พวกเขาจะมายืนจับมือ กอด คลอเคลียกันแบบนี้ไม่ได้...
ว่าแล้วก็นึกอยากทำแบบที่คนอื่นๆ บนฟลอร์เขาทำกันบ้าง... ไฟสลัวๆ แบบนี้คงไม่ค่อยอายเท่าไร... ไวเท่าความคิด โบ๊ทฉุดกีต้าร์ให้ลุกออกจากโต๊ะ แล้วจูงมือไปอยู่กลางฟลอร์ก่อนจะดึงกีต้าร์ให้เข้ามาชิด... ร่างสูงดึงแขนร่างเล็กให้โอบคอเขาก่อนที่แขนแกร่งจะโอบเข้าที่เอวบางแล้วกระชับวงแขนให้สองกายชิดกันแนบแน่นยิ่งขึ้น
สองตาประสานกัน... ดูท่าทางไอ้เปี๊ยกจะยังงงๆ... เห็นได้จากแววตาตื่นๆ ที่เต็มไปด้วยความสงสัย...ร่างสูงยิ้มให้ก่อนจะโน้มตัวลงพาดคางลงบนไหล่บางแล้วกระซิบเสียงทุ้มนุ่มหู
“เต้นกันสักเพลงเนอะ”
ร่างเล็กพยักหน้าแล้วกระชับวงแขนที่โอบคอร่างสูงอยู่ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยตัวไปตามจังหวะเพลง โยกไปพร้อมๆ กัน
.
.
มันตื่นเต้นดีนะครับ ผมเองก็ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะก้าวเท้าเข้าผับเกย์ ฮ่ะๆๆๆ... แถมมากับไอ้แสบอีกต่างหาก... แต่จะว่าไป มันก็มีข้อดีที่คาดไม่ถึงอยู่นะครับ เพราะประสบการณ์ครั้งนี้ช่วยสอนให้ผมรู้ว่าจริงๆ แล้วคนพวกนี้เขาไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คนเรามักจะคิดหรือจินตนาการ... ผับแห่งนี้ดูแทบไม่ต่างอะไรกับผับสหะที่อื่นๆ ที่ผมเคยไปมา ที่ต่างออกไปก็แค่ว่าในนี้ไม่มีผู้หญิง... อืมมม จริงๆ ผมก็พอจะเห็นอยู่คนหรือสองคนนะ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าใช่หญิงแท้หรือเปล่า ฮ่าๆๆๆ... เรียกได้ว่าบรรยากาศแทบไม่ต่างไปจากที่อื่นสักเท่าไร ยกเว้นเพียงแค่ความรู้สึกขนลุกเวลาที่โดนผู้ชายด้วยกันมองแบบหื่นๆ นั่นแหละครับ... สยิวไปถึงก้นกบเลยทีเดียว!
ดูท่าทางไอ้เปี๊ยกก็เกร็งๆ อยู่นะครับ ผมแอบเห็นมีคนจ้องมันหลายคนอยู่เหมือนกัน ถึงปล่อยให้คลาดสายตาไม่ได้... ที่ตกใจก็ตอนที่มันออกไปกระโดดใส่เพลงวง Silly Fools แล้วมันกระโดดหายไปกลางฝูงคนนั่นแหละครับ ถ้าโดนลากไปนี่ ไม่รู้จะเป็นยังไงเลย... แต่ก็ยังดีที่มันกลับมาอย่างปลอดภัย ถึงจะขาดดุลการค้าโดนจับกระปู๋ไปก็เหอะ ไม่หลุดติดมือคนอื่นไป ก็นับว่าโชคดีแล้วละครับ!
ก็ยอมรับนะว่าโกรธ แต่จะไปเอาเรื่องใครได้ละครับ คนอยู่กลางฟลอร์ไม่ได้มีแค่คนเดียว จะไปจับมือใครดมก็เกรงว่าจะไม่ได้แค่กลิ่นปู๋ไอ้เปี๊ยกเพียงคนเดียวนะสิครับ!!! ก็เลยได้แต่ปล่อยเลยตามเลย ยังดีที่มันเข็ด ไม่ออกไปเต้นเย้วๆ อีก... สมน้ำหน้า! ฮืมมมมมม จะว่าไป ผมคงต้องไปคิดบัญชีกับไอ้เต็มซะแล้วละครับ ฮืมมมมมมม “คุณโบ๊ท...”
“...”
“คุณโบ๊ท!!”
“ฮะ หืม???”
“ปล่อยได้แล้ว เพลงจบไปตั้งนานแล้ว”
“ห๊ะ?”
เมื่อร่างสูงหลุดจากภวังค์ของห้วงความคิดของตัวเอง เขาก็กวาดตาไปรอบๆ จึงเห็นว่าตอนนี้ที่กลางฟลอร์มีเพียงคู่เขากับไอ้เปี๊ยกเท่านั้นที่ยืนกอดกันกลม... แถมมือทั้งสองก็ยังแปะอยู่ที่ก้นไอ้เปี๊ยกซะเต็มมือ... ส่วนคนอื่นๆ ก็ยืนล้อมวงส่งเสียงโห่ฮิ๊วเป่าปากกรี๊ดกร๊าดกันสนุกปาก
แอร๊ยยยยยส์ อิจฉาคนมีแฟนนนนนน
ไปหามาจากไหนเหรอ บอกเค้าหน่อยสิ
น่ารักจังเลยยยยยยย
ฮิ๊วววววววววววสารพัดคำแซวทำเอาโบ๊ทและต้าร์เขินจนแทบมุดดินหนี... น่าอายชะมัด... เห็นท่าจะยืนอยู่อย่างนี้ต่อไปไม่ไหว ว่าแล้วโบ๊ทก็เลยจูงร่างเล็กให้เดินออกจากฟลอร์ มุ่งหน้าสู่ประตูผับแล้วพากันเดินออกไปอย่างไม่รีรอโดยมีเสียงแซวตามไล่หลังมาไม่ขาดสาย
.
.
ไม่รู้ว่าโบ๊ทจะรู้ตัวไหมนะ ว่าตัวเองแอบโดนจับก้นไปสองสามที หรืออาจจะมากกว่านั้น... แถมยังมีคนแอบเขียนเบอร์โทรศัพท์ใส่กระดาษแล้วสอดใส่กระเป๋าหลังมาด้วย... เมื่อเดินออกจากผับมา กีต้าร์ที่เดินตามหลังจึงสังเกตเห็น ว่าแล้วก็เลยดึงออกมาดูก็เห็นมีคนเขียนเอาไว้ว่า
.
.
“To Be Continued... 087663XXXX”.
.
“ทู บี คอนตินิว พ่อง! ไอ้สลัด!!” ร่างเล็กสบถกร่นด่าเจ้าของกระดาษก่อนจะขยำทิ้งอย่างไม่ไยดี
“บ่นไร” ร่างสูงหันมาถามเมื่อได้ยินร่างเล็กบ่นงืมงำๆ
“ยุ่งน่า เดินไปเลย ลิงเอ้ย!”
“เอ้า ไอ้นี่นิ เดี๋ยวปั๊ดจูบกลางซอยซะหรอก”
“คิดว่ากลัว?”
“เอ้า! เอ้า! เอ้า!! พูดแบบนี้ก็สวยดิ”
“...” เมื่อเห็นท่าทีว่าร่างสูงมีแนวโน้มจะทำจริง กีต้าร์เลยยกแขนขึ้นมาปิดปากไว้ซะแน่นเชียว
“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้อ่อนเอ้ย!!! หึหึหึ” โบ๊ทเห็นท่าทางของกีต้าร์แล้วก็นึกขำ... ปากดีจริงๆ... ว่าแล้วก็เลยหันหลังกลับ แต่เดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ต้องเกือบล้มหน้าคว่ำเพราะโดนไอ้เปี๊ยกขัดขา
“กร๊ากกกกกกกก อ่อนตั้งแต่หัวยันขาเลยนะเฮีย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ไอ้เปี๊ยกหัวเราะสะใจก่อนจะใส่เกียร์แมวโกยแนบ
“ฮืมมมมมมม ไอ้เปี๊ยก!!! ตาย!!”
ร่างสูงกระชากตัวออกวิ่งตามไอ้ตัวแสบไป โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีกระดาษอีกแผ่นหลุดออกมาจากกระเป๋ากางเกง กระดาษใบนั้นเขียนด้วยลายมือสวยๆ เป็นระเบียบเรียบร้อย อ่านง่าย ชัดเจนว่า...
โปรดติดตามตอนต่อไป
จาก FlapJack จุ๊บุ จุ๊บุ -3---------------------------
FlapJack Corner;
โบนัสของตอนนี้ต้องโดนเตะไปอยู่ที่คอมเม้นท์ #1954 นะครับ มันเกินลิมิต 
สำหรับตอนที่แล้วก็ +1 +เป็ดกันไปนะครับ ขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจให้กันเช่นเคย 
ส่วนคนอ่านหน้าใหม่ก็เหมือนจะแสดงตัวหลายคนอยู่นะ มาๆ กอดต้อนรับหน่อย 
หัวข้อ: :: LOVE HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ :: รักป่วนๆ แบบฉบับซิทคอม :) (อ่าน 648866 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก