LOVE HIGH STORY – 60 – The One to Blame | โทษใครยามสายวันถัดมา...
“อืมมมมมมม...”
กีต้าร์บิดตัว ยืดแขนยืดขา ไล่ความเมื่อยล้าความขี้เกียจที่เกาะอยู่ตามเนื้อตัว... สบายตัวขึ้นเยอะ... แต่บิดยังไงก็ยังรู้สึกหน่วงๆ ที่หลังและสะโพกไม่หาย... สงสัยต้องลุกออกจากเตียงไปเดินยืดเส้นยืดสายสักหน่อย ว่าแล้วก็ยกแขนของร่างสูงที่นอนกอดเขาออกจากตัวแล้วยกตัวลุกขึ้นนั่ง...
“อูยยยยยยย....”
มึนหัว... สงสัยเป็นเพราะเบียร์ที่ซื้อกลับมาดื่มต่อกันที่ห้องเมื่อคืนแน่ๆ... เมื่อคิดถึงเบียร์ ก็นึกสงสัยขึ้นมาว่าเมื่อคืนเขาหลับไปตอนไหน แล้วเขามาอยู่บนเตียงได้อย่างไร... คิดๆ แล้วก็ตลกตัวเอง คงจะเมามากจนจำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง ภาพสุดท้ายที่ค้างอยู่ในหน่วยความจำในสมองก็คือภาพที่เขาและโบ๊ทแข่งกันซดเบียร์อยู่ที่ห้องนั่งเล่นเมื่อคืนนี้... และก็ไม่รู้ว่าไปป่วนอะไรให้ร่างสูงต้องลำบากหรือเปล่า... ไม่รู้แหละ สมน้ำหน้า! ฮ่าๆๆๆๆ... ว่าแต่...
“เห??”
ความสงสัยต่างๆ นานาค่อยๆ กลายเป็นเรื่องขี้ประติ๋ว เมื่อเขามองไปรอบห้องนอนของตัวเองแล้วเห็นเสื้อผ้าของเขาและโบ๊ทกองกระจายอยู่ไปทั่ว... รวมถึงกางเกงบ๊อกเซอร์ของไอ้คุณโบ๊ทที่กองอยู่ปลายเตียง และของเขาที่ตกอยู่หน้าประตูห้อง...
“เฮือก!!!”
ร่างเล็กตกใจ ตาเบิกกว้าง อ้าปากค้าง... สมองประมวลผลจากไอ้ความรู้สึกหน่วงๆ ที่หลังและสะโพก + เสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้นห้อง...
“ฮึ่ย! อย่าบอกนะว่า...”
ไวเท่าความคิด ร่างเล็กเลิกผ้าห่มขึ้นดูสภาพตัวเองทันที... สิ่งที่เห็นคือร่างเปลือยเปล่าของเขาและโบ๊ทที่นอนแนบชิดเขาไม่ห่าง... ณ วินาทีนี้ กีต้าร์ไม่สามารถหลอกตัวเองให้เชื่อเป็นอย่างอื่นไปได้ เพราะเขามีรอยคิสมาร์คสีแดงเป็นจ้ำอยู่ทั่วลำตัว เป็นหลักฐานและพยานปากเอกที่ตะโกนใส่หูเขาดังๆ ว่าเมื่อคืนนี้... เขาและโบ๊ทซัมบาละฮึ่ยกัน... แถมท่าทางจะเป็นอะไรที่เร่าร้อนสุดเหวี่ยงเสียด้วย เพราะสภาพเตียงยับยู่ยี่ เสื้อผ้ากระจัดกระจายไปทั่วพื้นห้อง เสื้อไปทาง กางเกงไปทาง... นึกๆ แล้วก็อายชะมัด... หน้าแดงลามไปถึงหู
“แม่ง...”
กีต้าร์สบถแล้วค้อนควับไปจ้องอาฆาตร่างสูงที่หลับพริ้มดูมีความสุขอยู่ข้างๆ... แต่จ้องให้ตายยังไงร่างสูงก็ไม่รู้สึกรู้สาหรอก... ก็หลับอยู่นี่นะ... มิหนำซ้ำยังพาดแขนมาโอบเอวร่างเล็กแล้วดึงตัวเข้าซุกอีกต่างหาก... น่าหมั่นไส้นัก กระชากผมให้หลุดมาสักกำสักหน่อยจะดีไหม!
แต่ก็ได้แต่คิด...
เอาเข้าจริงก็ไม่อยากทำให้ร่างสูงตื่นมาตอนนี้หรอก เขาเองก็ยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจเลยว่าจะทำหน้ายังไงหากตื่นมาเจอกันในสภาพนี้... ถึงแม้ว่าจะเคยมีอะไรกันและเห็นกันไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็เหอะ... ยังไงก็อายอยู่ดี
.
.
กีต้าร์เลื่อนตัวออกจากอ้อมกอดอุ่น มานั่งชันเข่าอยู่บนเตียง นั่งทบทวนเหตุการณ์เมื่อคืน...
จำได้ว่ากลับจากสีลมมาก็ซื้อเบียร์ขึ้นมาดื่มกันบนห้อง โดยมีขนมกรุบกรอบเป็นกับแกล้มเล็กน้อย... ตอนแรกก็ดื่มกันชิลๆ แหละ เปิดประตูระเบียงรับลม นั่งดูท้องฟ้า คุยกันเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งฝนลงเม็ด เลยต้องย้ายวงเบียร์เข้าไปนั่งดื่มกันหน้าโทรทัศน์...
นั่งพื้นพิงโซฟา ไหล่อิงกัน... เปิดโทรทัศน์ไปเจอหนังมันส์ๆ อย่าง The Expendables เลยนั่งดูกันไปจิบเบียร์กันไปสบายอารมณ์...
“เปี๊ยก กินช้าจัง... ซื้อเบียร์มาตั้งโหล จะหมดไหมเนี่ย... คนละหกกระป๋องนะเว้ย ไม่หมดนี่อ่อนเลยนะ”
นั่นแหละ จุดเริ่มต้นของการดวลเบียร์... มีที่ไหน ที่กีต้าร์จะยอม... แล้วเป็นไงละ รู้ตัวอีกทีก็มานอนโป๊กอดกันกลมอยู่บนเตียงละ ฮ่าๆๆๆๆ
“ฮะ... เฮ้ย!!!”
กีต้าร์ตกใจ เมื่ออยู่ๆ ก็มีแขนแกร่งมาโอบแล้วดึงให้ทิ้งตัวลงนอนบนเตียง... เมื่อหันไปดูหน้าเจ้าของแขนแกร่ง ก็เห็นใบหน้ายิ้มตาหยี... กีต้าร์เห็นแล้วก็ยิ่งหมั่นไส้ (เขิน) ก็เลยกะจะทุบต้นขา กะจะเจาะยางให้ดิ้นพล่าน... แต่ร่างสูงรู้ทัน เลยคว้ามือไว้ได้... เมื่อมือโดนยึด กีต้าร์เลยจะอ่าปากโวยวาย แต่ก็ยังช้ากว่าร่างสูง...
♪ ♫
ก่อนจะนอนอยากเจอเธอเป็นคนสุดท้าย คนแรกของเช้าถัดไปฉันก็อยากเห็นเธอ เช้าก็มีแต่เธอ ค่ำก็มีแต่เธอคนเดียวเท่านั้น... อยากทำตัวติดเธอไม่ต้องห่างไปไหน ไม่ว่าจะทำอะไรก็อยากทำด้วยกัน... ทุกลมหายใจเข้าออก ทุกเวลาของฉัน... อยากจะใช้กับเธอ ♪ ♫
โบ๊ทร้องท่อนฮุคเพลง “ไม่ธรรมดา” ของพี่เบล สตั๊นท์กีต้าร์ให้นั่งตัวแข็งอยู่บนเตียง... โดนฮุคเข้าเต็มๆ ทำเอาหน้าแดงแปร๊ด... โบ๊ทเห็นเช่นนั้นก็ยิ้มกว้าง... น่ารักชะมัด... เขารู้ดี ว่าไอ้เปี๊ยกเนี่ย ต่อให้ปากเก่งและเกรียนแค่ไหน ก็แพ้คำหวานเสมอ มันไม่เคยต้านทานได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว และเขาก็ชอบที่มันเป็นแบบนั้น... ชอบมาก
“เสี่ยวแต่เช้าเลยวะ” กีต้าร์ชักมือออกจากการมืออุ่นแล้วนั่งกอดอก เบือนหน้าหนีใบหน้าหล่อใสเปื้อนยิ้มของรุ่นพี่คนสนิท
“เสี่ยวไร โบ๊ทแค่ร้องเพลงเอง... ร้องลอยๆ ไม่ได้บอกว่าร้องให้เอ็งสักหน่อยนิ ฮ่ะๆๆๆ”
“... แม่ง” เจอโบ๊ทบอกว่าไม่ได้ร้องให้ กีต้าร์ถึงกับไปต่อไม่เป็นเลยทีเดียว... โวยวายไปก็เหมือนกับขี้ตู่ยังไงชอบกล เลยได้ทำเสียงจิ๊จ๊ะอยู่ในคอ
“... จริงๆ แล้วก็ร้องให้แมวเกรียนแถวนี้แหละ... แต่แค่ท่อนเดียวนะ... เฉพาะท่อนที่ร้องว่า
[ไม่ว่าจะทำอะไรก็อยากทำด้วยกัน]... เพราะเมื่อคืน เรา
[ทำ] ด้วยกันจริงๆ” โบ๊ทพูดลอยหน้าลอยตา ดูแช่มชื่นสมใจสุขอุรา... ชวนให้น่าหมั่นไส้ขึ้นอีกเป็นกอง
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้ลิงภูเขา!! ข่มขืนคนอื่นแล้วยังจะมาแซวอีกนะ ไอ้เลววววว!!!!”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“ยังจะมาหัวเราะอีก”
“ก็ต้องหัวเราะดิ เอ็งมันตลกอะ... พูดมาได้ไงว่าโบ๊ทข่มขืน... เอ็งนั่นแหละที่เป็นคนเริ่ม”
“ไม่จริง!!!”
“จริง”
“ไม่จริงงงงงงง”
“ไม่เชื่องั้นสิ... งั้นไปดูหลักฐานกันไหมละ”
“ห๊ะ? หลักฐาน?”
“หึหึหึ”
ไม่หัวเราะเปล่า ร่างสูงเดินโทงๆ ออกจากห้องไป... เพียงครู่เดียวก็กลับมาพร้อมโทรศัพท์มือถือของตัวเอง... กีต้าร์หน้าถอดสีเมื่อเห็นโบ๊ทชูโทรศัพท์ขึ้นมาให้ดูด้วยสีหน้าที่มั่นอกมั่นใจ... น่าขนลุก... ว่าแล้วก็เดินตรงกลับไปที่เตียง มุดตัวเองกลับเข้าใต้ผ้าห่มไปนั่งเบียดกีต้าร์ที่นั่งคิ้วชนกันอยู่บนเตียง
...เปิดไฟล์วิดิโอแล้วกด PLAY
.
.
.
บนหน้าจอโทรศัพท์สมาร์ทโฟนกำลังเล่นไฟล์วิดิโอที่ถ่ายไว้เมื่อคืน... เรื่องมันมีอยู่ว่า...
สองหนุ่มนั่งดวลเบียร์กันจนเหลือแค่คนละกระป๋อง... สติก็เหลือน้อยกันเต็มทีเช่นกัน... เลยตกลงว่าจะแข่งกันแบบยกทั้งกระป๋องรวดเดียวจบโดยตั้งมือถือถ่ายวิดิโอไว้เป็นหลักฐาน จะได้เอาไว้ดูกันชัดๆ ไปเลยว่าใครยกหมดก่อนกัน... ว่าแล้วก็...
...หนึ่ง!
...สอง!
...สาม!
.
กีต้าร์: อึกอึกอึกอึกอึกอึก อึกอึกอึกอึกอึกอึกอึกอึก อึกอึกอึกอึก อึกอึกอึกอึกอึกอึกอึก
โบ๊ท: อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก อึก
.
กีต้าร์กระดกเบียร์อย่างเอาเป็นเอาตาย และก็ชนะโบ๊ทไปได้อย่างขาดลอย... แต่นั่น ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะโบ๊ทไม่ได้คิดจะแข่งอะไรจริงจังอยู่แล้วต่างหาก ก็เลยดื่มอย่างไม่รีบร้อนนัก...
“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่าาาาา... ลิงเอ้ยยยยยย อ่อนวะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ...” กีต้าร์หันไปยิ้มเยาะด้วยหน้าที่บ่งบอกว่าสตินี่หลุดลอยจากสถานะ “กรึ่ม” ไปไกลแล้ว
“หึหึหึ” โบ๊ทนึกขำไอ้เปี๊ยกที่ดูจะภูมิใจกับชัยชนะอันง่ายดายของตัวเองเสียเต็มประดา
“เมาแล้วอะดิ หน้าแดงเป็นตูดลิงเลยยยยยยย ฮ่าๆๆๆๆ” กีต้าร์ไม่พูดเปล่า โน้มหน้าเข้าไปใกล้แล้วจิ้มแก้มร่างสูงเล่นสามสี่ที... ว่าเขาเมาทั้งๆ ที่ไม่ดูสภาพตัวเองเล๊ยยยยยย
“หึ จะว่าคนอื่นเมาอะ ตัวเองลืมตาให้ขึ้นก่อนเหอะ เปี๊ยกเอ้ย”
“ฮ่ะๆๆๆๆๆ โอ๋นะ โอ๋ ไม่ต้องเสียใจนะน้อง เดี๋ยวพี่ให้รางวัลปลอบใจ” ร่างเล็กยกแขนอ้อมไปเกี่ยวคอร่างสูงแล้วดึงเข้ามาใกล้ๆ แล้วก็ทำในสิ่งที่โบ๊ทคาดไม่ถึง...
*ฟอด*“ฮึ่ย!!”
กีต้าร์หอมแก้มแดงๆ ของโบ๊ทเสียเต็มรัก... กดจมูกแรงๆ แล้วหอมฟอดใหญ่... แต่ดูคล้ายๆ จะเป็นการพยายามสูดแก้มของร่างสูงเข้าจมูกซะมากกว่า... โบ๊ทขืนตัวแข็งทื่อ พยายามจะเบี่ยงหน้าออกจากจมูกของไอ้เปี๊ยก แต่ไอ้เปี๊ยกก็รั้งคอไว้...
ยิ่งโบ๊ทออกแรงขืนตัว กีต้าร์ก็ยิ่งออกแรงรั้ง... เลยกลายเป็นเกมยื้อเกมรั้งกันอยู่หน้าโซฟาแบบนั้น... สุดท้ายโบ๊ทก็เลิกพยายาม เพราะดูไอ้เปี๊ยกนี่จะเมาจนเกรียนขั้น max ดื้อด้าน ออกปากห้ามยังไงก็ไม่เลิก แถมยังมีหน้ามาหัวเราะอีกต่างหาก...
แต่แล้ว การที่โบ๊ทเลิกต้อต้าน ก็ไม่ใช่ทางออกที่ดีสักเท่าไรนัก... เพราะไอ้เปี๊ยกมันยิ่งได้ใจ โถมตัวใส่ซะจนโบ๊ทต้องเอนตัวลงนอนบนพื้นโดยมีกีต้าร์นอนทาบทับอยู่ด้านบน...
กีต้าร์ไม่หอมแก้มโบ๊ทแล้ว แต่นอนซบไหล่นิ่งๆ อยู่อย่างนั้น... แต่อย่าได้คิดว่ามันจะสิ้นฤทธิ์แค่นี้... เพราะนอนนิ่งได้ไม่นานมือของกีต้าร์ก็เริ่มอยู่ไม่สุข ลูบไล้แขนและตัวของร่างสูงอย่างสนุกมือ... เท่านั้นไม่พอ ยังเงยหน้าขึ้นไปยิ้มตาปรือให้ร่างสูงก่อนจะเข้าโจมตีซอกคอของโบ๊ทด้วยลิ้นอุ่น...
“เปี๊ยก ไม่เอาน่า เลิกเล่นได้แล้ว”
โบ๊ทนอนนิ่ง พยายามข่มใจตัวเอง... ท่องเอาไว้ว่าไอ้เปี๊ยกมันเมา... ที่มันทำไปก็แค่ขาดสติ เขาจะฉวยโอกาสแบบนี้ไม่ได้...แต่แล้ว...
~ผึง!!สติของโบ๊ทขาดทันทีที่ลิ้นร้อนของกีต้าร์ไล้ไปที่ใบหู... จุดอ่อนไหว... กีต้าร์ยิ้มเมื่อรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าร่างสูงสะดุ้งเล็กน้อย และขนแขนก็ลุกเกรียว...
“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ... สะดุ้งเล... อุ๊บ!!” กีต้าร์ผละออกมา กะว่าจะพูดแซว แต่ยังไม่ทันพูดได้จบประโยค ปากก็โดนรุ่นพี่คนสนิทจู่โจม ก่อนจะส่งลิ้นร้อนเข้าระราน...
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเมาหรือเพราะอะไร ถึงทำให้กีต้าร์รู้สึกว่าเขาจะยอมแพ้ต่อการรุกรานนี้ไม่ได้... จึงได้จูบตอบอย่างไม่ยอมแพ้... เลยกลายเป็นว่าชายหนุ่มทั้งสองจูบกันอย่างเร่าร้อน...
“เดี๋ยวๆๆๆ ไอ้เปี๊ยก... โบ๊ทเริ่มแล้วไม่ยอมหยุดหรอกนะ” โบ๊ทถอนจูบแล้วจับหน้ากีต้าร์ไว้ให้หน้าผากชนกันก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้ม จริงจัง...
“คิดว่ากลัวรึไง... ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ” ยัง... ยังไม่รู้ตัวว่ากำลังจะโดน...
“งั้น... ตื่นมาอย่าโวยวายละกัน..”
พูดจบก็ไม่ปล่อยให้ร่างเล็กได้พร่ำอะไร จัดการปิดปากด้วยรสจูบเร่าร้อน หนักหน่วง ก่อนจะค่อยๆ ยกตัวขึ้นแล้วดึงขากีต้าร์ให้พาดผ่านตัวไปโดยยังนั่งอยู่บนตัก... กีต้าร์เองก็จูบตอบอย่างไม่ยอมแพ้... ปกติกีต้าร์ไม่น่าจะทำอะไรแบบนี้ แต่คราวนี้คาดว่าจะเป็นผลจากการทำปฏิกริยาเคมีอะไรสักภายในสมองของกีต้าร์ ซึ่งน่าจะมีส่วนประกอบ 3 อย่าง ได้แก่ แอลกอฮอล์ + ฮอร์โมนอะไรสักอย่างของสิ่งมีชีวิตเพศผู้ + กลิ่นกายของร่างสูงที่กีต้าร์รู้สึกคุ้นจมูก
“อ่า.... อืมมมม... อะ...”
กีต้าร์พยายามตักตวงอากาศเข้าหายใจ แขนคล้องอยู่ที่คอของรุ่นพี่ร่างสูง ก่อนจะถูกจับให้ลุกขึ้นยืน... ร่างสูงดันร่างเล็กให้เดินถอยหลังเข้าห้องนอนโดยที่ปากทั้งสองยังแลกลิ้นกันอย่างไม่มีใครยอมใคร... มือแกร่งปลดกระดุมเสื้อของร่างเล็กร่างรีบร้อนจนเดินหายเข้าห้องนอนไป...
ภาพเคลื่อนไหวสุดท้ายที่โทรศัพท์สมาร์ทโฟนถ่ายไว้ได้ คือร่างของสองหนุ่มที่จูบกันอย่างเร่าร้อนพากันเดินหายเข้าห้องนอนไป... และหลังจากนั้นไม่นาน ก็เห็นอะไรสักอย่างถูกโยนมากองอยู่หน้าประตู... คาดว่าจะเป็นกางเกงบ๊อกเซอร์ของกีต้าร์... ส่วนที่เหลือก็เป็นภาพนิ่งๆ ของประตูห้องนอนค้างอยู่อย่างนั้นจนฟังชั่นถ่ายวิดิโอมันตัดไปเอง...
.
.
.
“เฮือก!!!”
กีต้าร์อึ้งและตกใจในสิ่งที่ตัวเองเห็นและได้ยิน... เขาเริ่มเองจริงๆ ด้วย... แต่ยิ่งเป็นแบบนี้มันยิ่งเขินไปใหญ่
“หึหึหึหึ”
“อ๊ากกกกกกก ไม่จริง!!!!” กีต้าร์ร้องเสียงหลง ก่อนจะหันไปฉวยโทรศัพท์มือถือของโบ๊ทมาแล้วเบี่ยงตัวสุดชีวิต มือหนึ่งถือโทรศัพท์ของโบ๊ท ส่วนมืออีกข้างก็ดันและกันไม่ให้ร่างสูงเข้ามาแย่งโทรศัพท์กลับไปได้ง่ายๆ
“เฮ้ย! ไอ้เปี๊ยก เอาคืนมานะ!”
.
Do you want to delete this video?
.
“จะทำอะไร อย่านะเว้ย!!” โบ๊ทเห็นท่าจะไม่ดี เลยตัดสินใจเข้ารวบตัวร่างเล็ก แต่...
.
Yes
.
“เฮ้ยยยยยยย!!! หมดกัน!!”... สายไปเสียแล้ว
“ฟุ้วววววววว โล่ง”
กีต้าร์เป่าลมออกปากอย่างโล่งอกก่อนจะโยนโทรศัพท์กลับไปให้ร่างสูงอย่างสบายอารมณ์แล้วลุกออกจากเตียง... แปล๊บ... ความรู้สึกหน่วงๆ ที่สะโพกยังไม่หายไปไหน แต่ต้องทำเนียนเดินเข้าห้องน้ำไปราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไร... ขืนเดินให้รู้ว่าเจ็บตูดก็อายเขาแย่สิ!
ส่วนร่างสูง... นั่งช็อคอยู่บนเตียง... โถๆๆๆๆ โดนลบวิดิโอที่อุตส่าห์คิดไว้ว่าจะเอาไว้แบล็คเมล์เป็นอาวุธก้นหีบเวลาที่ไอ้เปี๊ยกมันดื้อสักหน่อย... หมดกัน!!!
แต่นั่งช็อคอยู่ไม่นานก็คืนสติ เห็นหลังไอ้เปี๊ยกเดินเข้าห้องน้ำไปหลัดๆ เลยนึกอะไรขึ้นได้... ว่าแล้วก็รีบกระโจนออกจากเตียงแล้วเดินไปหยุดอยู่ที่ประตูห้องน้ำ
~ ก๊อก ก๊อก ก๊อก ~
“เปี๊ยก”
“ไร” เสียงกีต้าร์ขานตอบในขณะที่กำลังสำรวจตัวเองอยู่หน้ากระจก... รอยจูบเต็มตัวไปหมด
“จะอาบน้ำเหรอ”
“ใช่.. กำลังจะอาบน้ำ และจะอาบคนเดียวด้วย” นั่น... มีย้ำดักทางร่างสูง
“เออ รู้แล้วน่า... แต่ออกมาก่อนได้ไหม โบ๊ทปวดอึอะ ขอเข้าก่อน”
“จริงอะ”
“จริง”
“รีบปะ? กลับไปอึที่ห้องดิ”
“ขี้เกียจเดิน”
“วุ้ยยยยย เรื่องเยอะจริง... ก็ได้ๆ แปบนึง บ้วนปากก่อน”
“โอเค เร็วๆ นะ ถ้าให้รอนานจะไปตดอัดผ้าห่มของเอ็งให้ดู” พูดจาไม่แคร์หน้าตาระดับพระเอกเลยนะโบ๊ท...
“เฮ้ยยยย อย่านะ!!”
ร่างสูงยืนหัวเราะเจ้าเล่ห์อยู่ในลำคอ... ยืนรอร่างเล็กให้เปิดประตู... มือข้างหนึ่งซ่อนโทรศัพท์ไว้ข้างหลัง... หึหึหึ
พอร่างเล็กเปิดประตู โบ๊ทก็พุ่งเข้าห้องน้ำไป ไม่เปิดช่องให้กีต้าร์ได้ออกจากห้องน้ำ...
~ ปัง ~
“เฮ้ย!!!” ร่างเล็กตกใจ... ร่างสูงปิดประตูแล้วยืนขวางไว้ด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนจะชูโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วพูดเสียงโรคจิตๆ ว่า
“ลบไปแล้วก็ไม่เป็นไร ถ่ายใหม่ได้... หึหึหึหึ”
หลังจากนั้นก็มีเสียงกีต้าร์โวยวายดังออกมาจากห้องน้ำ โดยมีเสียงหัวเราะโรคจิตของโบ๊ทดังแซมเป็นระยะๆ
.
.
.
กว่าครึ่งชั่วโมงผ่านไป สองหนุ่มก็ออกมาจากห้องน้ำ... เนื้อตัวแดงเป็นรอยมือเป็นทางยาวไปทั่วตัวกันทั้งสองคน เกิดจากการกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันในห้องน้ำ เพราะโบ๊ทแกล้งกีต้าร์ ทำท่าจะถ่ายวิดิโอตอนกีต้าร์โป๊ เลยต้องออกแรงต้อสู้กันอยู่ในห้องน้ำกันไปยกใหญ่... พอเหนื่อยหมดแรง ก็หยุดเล่น... แต่ก็ยังได้ชักภาพตอนแปรงฟันคู่กันแบบแบ๊วๆ มาสองสามรูปละนะ
เมื่ออาบน้ำกันเสร็จ โบ๊ทก็นึกขึ้นได้ว่ายังมีโพยของเพื่อนๆ อีก 2 ใบอยู่บนโต๊ะ... ว่าแล้วก็เดินไปสุ่มหยิบขึ้นมาอย่างไม่ต้องเลือกอะไรมากนัก... ก็มีอยู่แค่ 2 อันนี่นะ... พอเปิดออก ก็เห็นลายมือของว่าน เขียนไว้อย่างสวยงาม หัวกลม มีระเบียบ เขียนเอาไว้ว่า...
.
.
.
“โปรดติดตามตอนต่อไป”.
.
.
---------------------------------------------------------------
[Bonus หลังไมค์]
ในช่วงหนึ่งที่โบ๊ทและกีต้าร์นั่งจิบเบียร์ชิลๆ กันอยู่ที่ระเบียงห้อง...
โบ๊ท: เปี๊ยก เรามาหาอะไรเล่นกันดีกว่า
กีต้าร์: เล่นไร
โบ๊ท: ง่ายๆ... แค่ต้องร้องเพลงตามที่อีกคนตั้งโจทย์ให้
กีต้าร์: ยังไง???
โบ๊ท: มาๆ เดี๋ยวลองเลยละกัน... ให้เอ็งร้องเพลงที่เกี่ยวกับ “อวัยวะ”
กีต้าร์: ♪ ♫ ~ ช่วงชีวิตฉันที่ขาดเธอเหมือนจะตาย “หัวใจ” มันทนไม่ไหว ~ ♪ ♫... ฮ่าๆๆๆ ง่ายวะ
โบ๊ท: งั้น... ต้องร้องให้ได้ภายใน 1 นาที หากร้องไม่ได้ จะโดนดีดหน้าผาก 1 ที
กีต้าร์: โหยยยยย ไรวะ แบบนี้ก็เจ็บดิ
โบ๊ท: เอาน่า ขำๆ... มาๆ ให้เอ็งเริ่มก่อน
กีต้าร์: อืมมมมมม... ให้ร้องเพลงที่เกี่ยวกับ “ลิง”...
โบ๊ท: เชี่ย!!!
กีต้าร์: หึหึหึ... เร็วๆ นะ จะจับเวลาแล้วนะ
โบ๊ท: ...
-------------------- [1 นาทีผ่านไป]
กีต้าร์: หมดเวลา!!!
โบ๊ท: เฮ้ย!!
กีต้าร์: หึหึหึ มาเลย มาให้ดีดซะดีๆ พ่อลิงน้อยยยยยยยย... *เพี๊ยะ*
โบ๊ท: โอ้ย!!! ไม่ออมแรงเลยนะเอ็ง!! (//ลูบหน้าผากป้อยๆ)... มา ตาโบ๊ทมั่ง... ให้ร้องเพลงที่เกี่ยวกับอาชีพ... หึหึหึ (//มั่นใจมากว่าไอ้เปี๊ยกคงหาเพลงมาร้องไม่ได้)
กีต้าร์: ...
โบ๊ท: เร็วๆ นะ จับเวลาอยู่นะ... ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต่อก
กีต้าร์: ได้แล้ว!!
โบ๊ท: ...
กีต้าร์: ♪ ♫ ~ ดูไม่ดู ดูไม่ดู ดูไม่เสียตังค์... ดูไม่ดู ดูไม่ดู ดูไหม ดูไหมมมมมม ~ ♪ ♫
โบ๊ท: ห๊ะ??... ฮ่าๆๆๆๆๆๆ อะไรของเอ็งวะเปี๊ยก มาเลย มาให้ดีดหน้าผากซะดีๆ
กีต้าร์: เรื่องไรละ! ผมร้องได้ตามโจทย์แล้ว จะมาดีดได้ไง
โบ๊ท: ยังไง??... โบ๊ทบอกให้ร้องเพลงเกียวกับอาชีพ แล้วเอ็งมา “ดูไม่ดู” อะไรของเอ็งเนี่ย มาๆ อย่าแถ
กีต้าร์: โว๊ะ!! แค่นี้ก็คิดไม่ออก... “ดูไม่ดู” ก็เพลงของอาชีพ “หมอดู” ไงละ...
โบ๊ท: หมอดู!!?!?!
กีต้าร์: อือ... มาๆ อย่างนี้ต้องโดนดีด... *เพี๊ยะ*
โบ๊ท: อ๊ากกกก!!! เจ็บ!!!... แล้วเอ็งจะมาดีดโบ๊ททำไมละเนี่ย
กีต้าร์: ก็ผมร้องได้ ผมก็ได้ดีดดิ
โบ๊ท: ใครบอกละ โบ๊ทบอกว่าถ้าร้องไม่ได้ถึงโดนดีดต่างหาก!!!------------------------------------------------------
FlapJack Corner:
ต้องเปลี่ยนชื่อตอนและเลื่อนเดทที่สองออกไปตอนหน้าแล้วละ เพราะว่าตอนนี้โดน "หลักฐาน" เบียดพื้นที่+แย่งซีนไปซะเยอะ... ตอนแรกก็ชั่งใจอยู่ว่าจะตัด "หลักฐาน" ไปเป็น interlude ดีไหม แต่ท่าทางชนกลุ่มน้อยคงอยากรู้กันเลยว่า "หลักฐาน" คืออะไร ขืนตัดไปเป็น interlude เกรงว่าจะโดนคนอ่านประชาทัณฑ์ เลยตัดสินใจเดินเรื่องตามเส้นเรื่องเดิม แล้วเลื่อนเดทที่สองไปเป็นตอนหน้าแทน
จริงๆ จะอัพพร้อมกันไปเลยในบทเดียวก็ได้นะ คำเกินก็แยกโพสอย่างทุกที แต่คราวนี้รู้สึกว่าประเด็นสำคัญของตอนนี้มันควรอยู่ที่ "เดทที่สอง" มากกว่าเรื่อง "หลักฐาน" เลยตัดสินใจว่าแยกบทกันดีกว่าเนอะ
ขอบคุณทุกคนสำหรับตอนที่แล้วนะครับ ก็ +1 กับ +เป็ดกันไปนะครับ 
ส่วนใครที่อ่าน Bonus แล้วไม่เข้าใจว่าไอ้เปี๊ยกร้องเพลงอะไร นั่นก็คงจะเป็นเพราะว่า "คุณเกิดไม่ทันเพลงนี้" นั่นเอง แต่ไม่ต้องเสียใจไป เพราะผมมีเพลงมาแปะให้ฟังกันด้วย จิ้มเลย 
http://www.youtube.com/v/eiLSMFLHBXc
หัวข้อ: :: LOVE HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ :: รักป่วนๆ แบบฉบับซิทคอม :) (อ่าน 648874 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก