LOVE HIGH STORY – 61 – My Three Wishes | พรสามข้อ“เฮ้ยๆๆๆๆ ต้าร์ เดินดีๆ ดิ ธูปเฉี่ยวแขนโบ๊ทหลายรอบแล้วนะ”
“โอเคๆ”
“เดินยกแขนสูงๆ ดิ”
“ได้ๆ”
.
.
.
“ฮึ่ยยยยยยยย!!! ต้าร์!!! บอกให้เดินดีๆ ไง... ธูปเฉี่ยวหูโบ๊ทไปเฉียดๆ เลยนะเมื่อกี๊อะ เฮ้ย!!”
“โทษทีๆ ไม่ได้ตั้งใจ”
“บอกให้ยกแขนสูงๆ ยกให้สุดแขนเลย หรือมันได้แค่นี้???”
“ได้อีกเว้ย!! แขนไม่ได้สั้นขนาดนั้นสักหน่อย เดี๋ยวปั๊ดเอาธูปแหย่จมูกซะหรอก”
.
.
.
“ไอ้เปี๊ยก!!!”
“ไร”
“ธูปเฉียดหูโบ๊ทอีกแล้วนะ”
“เอ้ย โทษทีๆ”
“เดินเงยหน้าบ้างดิ เอาแต่ก้มหน้าแบบนี้เดี๋ยวธูปก็ไปจิ้มตาคนอื่นหรอก”
“ก็มันแสบตาอะ ควันธูปโคตรเยอะ”
“นิดๆ หน่อยๆ เอง แค่นี้มันไม่แสบอะไรมากนักหรอก”
“ก็พูดได้ดิ... ตาตี่ขนาดนั้น ควันคงเข้าไม่ได้เลยมั้ง เลยไม่รู้สึกอะไร”
“ไอ้เปี๊ยก!!”
.
.
.
นั่นแหละครับ สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากที่โบ๊ทเปิดโพยที่มีลายมือของว่านเขียนเอาไว้ด้วยตัวบรรจงเต็มบันทัดว่า
“ทำบุญร่วมชาติ ตักบาตรร่วมขัน” ไม่แน่ใจว่าเป็นความคิดที่ดีหรือไม่ ที่บอกให้สองหนุ่มนี้ไปทำบุญร่วมกัน ก็ดูเอาสิ มาถึงวัดกันได้ไม่นานก็ทะเลาะกันซะแล้ว แบบนี้จะได้บุญไหมเนี่ย เวลาเข้าวัดเขาให้สำรวมกายสำรวมใจไม่ใช่หรอกรึ แล้วไอ้เสียงโวยวายกับไอ้ท่าทางผลักแขนผลักไหล่กันนี่มันอะไร... เฮ้อ!!!
ใช่แล้วละ ตอนนี้ทั้งสองหนุ่มเขาพากันมา “ทำบุญร่วมชาติ” กันที่วัดมังกรกมลาวาส หรือที่รู้จักกันในชื่อวัดเล็งเน่ยยี่ วัดจีนชื่อดังในย่านเจริญกรุงที่ใครๆ ต่างก็พากันมาทำบุญสะเดาะเคราะห์ รวมถึงทำพิธีแก้ชงต่างๆ ยิ่งเป็นเสาร์-อาทิตย์คนยิ่งเยอะ บางครั้งถึงขนาดที่ต้องเดินเบียดกันเลยทีเดียว ซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดาว่าควันธูปภายในวัดก็ต้องเยอะตามไปด้วย ใครเคยไปก็คงรู้ดีว่ามันแสบจมูกแสบตาแค่ไหน ส่วนใครไม่เคยไปก็ดูเอาง่ายๆ จากสภาพไอ้เปี๊ยกตอนนี้เอาแล้วกัน... จมูกแดงตาแดงไปหมด... เอ่อ แต่ไม่ต้องนึกถึงภาพไอ้เปี๊ยกจมูกแดงเวอร์ชั่นโมเอะหรอกนะ เพราะมันคงจะน่ากลัวพิลึก
ด้วยความที่สารถีโบ๊ทขี้เกียจมาวนหาที่จอด เลยพากันโบกแท๊กซี่มาจากคอนโดฯ... มาถึงก็ลงแถวๆเยาวราช แล้วเดินทะลุตลาดไปโผล่แถวๆ วัด... กว่าจะถึงวัดก็หมดตังค์ไปหลายบาทกับของกินหลากเมนูระหว่างทาง เรียกได้ว่าอิ่มท้องก่อนอิ่มบุญกันเลยทีเดียว... ส่วนใครอิ่มท้องกว่าใครนี่คงไม่ต้องให้บอกหรอก ใช่ไหม ฮ่าๆๆๆ
เมื่อไปถึงวัด ก็พากันเดินฝ่าฝูงแม่ค้าพ่อค้าที่แห่มารุมขายดอกไม้และชุดธูปเทียนหน้าวัด คนพวกนี้มักจะบอกว่าเป็นชุดดอกไม้ธูปเทียนของวัด ทั้งๆ ที่วัดเขามีป้ายติดไว้หราว่าชุดดอกไม้ธูปเทียนของวัดมีขาย “เฉพาะ” ภายในวัดเท่านั้น และเขาก็มีจุดขายอย่างชัดเจน แถมอยู่ด้านในวัดซะเกือบถึงประตูชั้นที่สอง ไม่ได้วางขายหน้าซุ้มประตูนอกวัดแบบนี้... และคราวนี้ก็ต้องขอบคุณความงกของไอ้เจ้าเปี๊ยกมันละนะ ที่คิดว่าชุดดอกไม้ธูปเทียนของพ่อค้าแม่ค้าเหล่านี้นั้น “แพงชะมัด” เลยโอ้เอ้ไม่ยอมซื้อตั้งแต่แรก ฮ่าๆๆๆ
ผ่านซุ้มประตูจีนไป ก็เป็นทางเดินไม่แคบแต่ก็ไม่กว้าง เป็นทางไปสู่งลานกว้างๆ ที่มีคนอยู่เยอะมาก... ด้านขวามือมีเต้นท์ขายชุดดอกไม้ธูปเทียนของวัด สองหนุ่มเห็นก็พยักหน้าพากันไปต่อคิวรอซื้อ รออยู่สักพักก็ออกมาจากเต้นท์พร้อมดอกไม้ธูปเทียนและชุดสะเดาะเคราะห์ที่มีใบสะเดาะเคราะห์สีแดงและหงิ่งเตี๋ย (กระดาษทองสำหรับไว้เจ้า)
เมื่อได้ชุดสะเดาะเคราะห์มา ก็พากันเขียนชื่อ อายุ และวันเดือนปีเกิดลงไป... ไอ้เปี๊ยกไม่ได้พกปากกามาด้วยยังเล่นมุขกัดปลายนิ้วใช้เลือดเขียนแทนปากกา เลียนแบบฉากในหนังจีนยุทธภพ... ทำเอาร่างสูงและคนรอบข้างพากันยืนเหงื่อตกกันหมด แต่ก็ยังมีเด็กที่ยังไร้เดียงสาพอจะเชื่อว่าไอ้เปี๊ยกมันใช้เลือดเขียนแทนปากกาจริงๆ อยู่บ้างนะ เพราะเห็นเด็กๆ พากันเขย่งดูใบสะเดาะเคราะห์ของไอ้เปี๊ยกอยู่โหยงๆ
เขียนกันเสร็จก็พากันเดินไปจุดธูป 3 ดอกเพื่อไหว้เทพเจ้าแห่งดวงชะตา (ไท่ส่วยเอี๊ย) ทางประตูขวา นับเป็นการเริ่มต้นการ “ทำบุญร่วมชาติ” กันอย่างเป็นทางการ... แต่เริ่มไปได้ไม่ทันไร ก็เริ่มจะวุ่นวายซะแล้ว เพราะไอ้เจ้ากีต้าร์มันแสบตาควันธูป เลยเอาแต่เดินก้มหน้าก้มตา จนธูปในมือเฉี่ยวแขนเฉี่ยวหูโบ๊ทไปหลายรอบ ทำเอาร่างสูงโวยวายอยู่หลายรอบ แต่ก็นะ สุดท้ายทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี ไม่มีใครโดนธูปของไอ้เปี๊ยกจิ้มแม้แต่คนเดียว แต่โดนเหยียบเท้านี่อาจหลายคนหน่อยนะ ฮ่าๆๆๆ
เมื่อพากันไหว้เทพเจ้าไท่ส่วยเอี๊ยเสร็จ ก็ต้องผลัดกันเอาใบสะเดาะเคราะห์ปัดตัว 13 ครั้งเพื่อไล่สิ่งไม่ดีออกจากตัว... ตอนที่โบ๊ทปัดให้ต้าร์ก็ไม่มีอะไรหรอก แต่พอผลัดกันเนี่ยสิ โบ๊ทเห็นไอ้เจ้าต้าร์มุ่งมั่นปัดให้เขาอย่างจริงจัง เลยเผลออมยิ้มออกมา พอไอ้เปี๊ยกเห็นก็นึกเขินไปกับรอยยิ้มบนหน้าหล่อใส เลยแก้เขินด้วยการแกล้งปัดผิด ปัดไปฟาดเข้าหน้าร่างสูงซะเต็มรัก... ใบหน้ายิ้มของร่างสูงเลยเปลี่ยนเป็นแยกเขี้ยวให้แทน ฮ่าๆๆๆๆ
หลังจากสะเดาะเคราะห์กันเสร็จก็พากันเดินไปตามจุดต่างๆ... เดินถูกบ้าง ผิดบ้าง ทำเอาเสียเวลาเป็นครึ่งชั่วโมง แต่สุดท้ายก็ได้ไหว้จนครบ รวมถึงได้อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรและวิญญาณญาติผู้ใหญ่กันอีกด้วย...
.
.
มื้อเที่ยงวันนี้กว่าจะได้กินก็เกือบบ่าย 2.. สองหนุ่มพากันเดินซื้อของกินในย่านเยาวราชอย่างแช่มชื่น กอดคอ หยอกล้อกันตามปกติ เป็นภาพที่สาววายหนุ่มวายแถวๆ นั้นได้จิ้นกันสนุกสมองเลยละ... เห็นอาม่าอาโกบางคนแอบยิ้มให้กับเสียงโวยวายเล็กๆ รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะสดใสของทั้งสอง...
ส่วนไอ้เปี๊ยกนี่ก็ร้ายกาจ ฉวยโอกาสจากความเอ็นดูที่อาม่าอาโกมีให้... คนไหนหลงกลในความน่ารักและรอยยิ้มสดใสของไอ้เปี๊ยกก็จะโดนไอ้เปี๊ยกออดอ้อนขอลดขอแถมกันโดยไม่ทันได้รู้ตัว... (ไอ้เลว!!!) เรียกได้ว่ามีแต่คุ้มกับคุ้ม แต่ก็เอาเหอะ ถือว่าแลกกับการทำให้อาม่าอาโกเหล่านั้นอารมณ์ดีก็แล้วกัน
มื้อเที่ยงของสองหนุ่มเริ่มด้วยก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่รสเด็ด สุกี้แห้งทะเล น้ำผลไม้ปั่น ขนมเปี๊ยทอด ขนมจีบ ขนมเผือกทอด ก่อนจะปิดท้ายด้วยขนมหวานงาดำ-ถั่วแดง (จีม่าวู-ห่งเต๋าซา) กันคนละถ้วย แถมตอนกลับยังได้บ๊ะจ่าง แฮกึ๊น และเกาลัดกลับคอนโดฯ กันเต็มไม้เต็มมือ... ขนาดนั้นไอ้เปี๊ยกก็ยังบ่นเสียดายที่ไม่ได้อยู่กินขนมปังปิ้งชื่อดังที่เปิดเฉพาะตอนเย็นเท่านั้น ร่างสูงถึงกับส่ายหัวและหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้... ตัวแค่นี้ แต่กินเก่งอย่างกับหมู!
.
.
บนรถแท๊กซี่ ขากลับจากวัดเล็งเน่ยยี่
ชู่วววววววว จุ๊ จุ๊ จุ๊...
...ไอ้คุณโบ๊ทหลับไปแล้ว อย่าพูดดัง เดี๋ยวลิงตื่น...
เมื่อกี๊ยังชวนผมคุยแจ้วๆ อยู่เลย เงียบไปแปบเดียวหลับไปซะแล้ว ฮ่าๆๆๆ... ก็แหงละ อากาศข้างนอกร้อนตับแลบ กินอิ่มๆ แล้วพอมาเจอแอร์เย็นๆ ในแท๊กซี่แบบนี้มันก็น่าจะง่วงเกินต้านทาน ผมเองก็ง่วงนะ แต่ไม่อยากหลับอะ กลัวพี่แท๊กซี่พาขับอ้อม... จริงๆ แล้วผมเองก็ไม่ค่อยรู้ทางหรอก แต่ก็นั่งทำเป็นดูทางไปงั้น พี่เขาจะได้ไม่กล้าพาขับอ้อม ฮ่าๆๆๆๆ
คิดไปคิดมาก็ตลกดีนะครับ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า 24 ชั่วโมงที่ผ่านมาผมผ่านอะไรมาเยอะมากกกกกกก...
...เมื่อคืนโดนหลอกไปบาร์เกย์
...โดนจับปู๋ (แม่ง!!!)
...ได้เต้นเพลงช้ากับไอ้คุณโบ๊ท (เขิน)
...ได้วิ่งไล่กันบนบันได BTS
...แอบจับมือกันตอนอยู่บนรถไฟฟ้า
...ได้ดวลเบียร์
...เสียตัวแบบไม่รู้ตัว (เฮือก!)
...อาบน้ำกับไอ้คุณโบ๊ท (//หน้าแดง)
...ทำบุญ เดาะเคราะห์
...กินของอร่อยๆ ที่เยาวราช (ชอบบบบ)
...นั่งจับมือกันในแท๊กซี่กลับคอนโดฯ
ไม่น่าเชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น จะเป็นเพราะลิงภูเขาที่กำลังหลับอยู่ข้างๆ ผมนี่เอง (//ยิ้มเขิน)... เอาเข้าจริงผมเองก็นึกไม่ออกแล้วละ ว่าชีวิตผมที่ไม่มีคุณโบ๊ทจะเป็นอย่างไร... มันคงเรียบง่ายกว่านี้มาก อาจจะน่าเบื่อไปเลยก็ได้นะ... อืมมมมม ไม่สิ ไม่น่าเบื่อหรอก เพราะผมยังมีไอ้ทีและไอ้โจคอยแกล้งคอยป่วนอยู่... แต่มันก็คงสนุกน้อยกว่านี้... แค่นั้นเอง...
.
.
คิดๆ แล้วก็ต้องขอบคุณไอ้คุณโบ๊ทนะ ที่เข้ามาป่วนชีวิตผม (//ยิ้มเขิน)
.
.
เฮือก!! นี่ผมคิดอะไรอยู่วะเนี่ย!!!! แหววชะมัด!!
.
.
.แท๊กซี่เหลืองเขียวพาสองหนุ่มไปถึงคอนโดฯ... ว่าแล้วก็พากันหอบของขึ้นไปเก็บบนห้อง แต่กีต้าร์ยังไม่ทันได้เปลี่ยนกางเกงเป็นกางเกงขาสั้นสบายๆ ก็โดนโบ๊ทลากออกนอกห้องไปอีกรอบ
“เฮ้ยยยยย ไปไหนเนี่ย!!”
“ภารกิจยังไม่เสร็จสิ้น”
“ห๊ะ?”
“ก็...” ร่างสูงยังไม่ตอบอะไร แต่ยื่นกระดาษโพยที่มีลายมือของว่านเขียนไว้ไปให้ต้าร์
“...” กีต้าร์ก็รับมาอย่างงงๆ
“มันบอกว่าทำบุญร่วมชาติ ตักบาตรร่วมขัน... เราเพิ่งทำบุญไปอย่างเดียวเอง ยังไม่ตักบาตรเลย”
“แล้วนี่คือจะไปตักบาตรเหรอ”
“ใช่”
“จะบ้ารึไง บ่ายแล้วพระที่ไหนเขาออกบิณฑบาตกันละ”
“รู้แล้วน่า... ตักบาตรไม่ได้ แต่ถวายสังฆทานได้นี่”
“แต่ตักบาตรกับถวายสังฆทานมันไม่เหมือนกันสักหน่อยนิ”
“เอาน่า ป่านนี้แล้วจะไปตักบาตรที่ไหนได้ ถวายสังฆทานก็เป็นการให้ของพระอยู่ดีนั่นแหละ มันอยู่ที่ใจ”
เจอร่างสูงตอบแบบนี้เข้าไป กีต้าร์เลยเถียงไม่ออก เพราะมันก็จริงที่การทำบุญมันอยู่ที่ใจ... ว่าแล้วโบ๊ทก็ลากกีต้าร์ไปที่รถแล้วขับออกจากคอนโดฯ มุ่งหน้าไปที่วัดลาดพร้าวอย่างไม่รีรอ...
.
.
เมื่อไปถึงก็พากันไปหาซื้อชุดสังฆทานใกล้ๆ วัด เดินเลือกอยู่สักพักกีต้าร์ก็หยิบของหลายอย่างจนเต็มมือ แถมมีบางอย่างยัดใส่มือร่างสูงให้ช่วยถือด้วย
“ทำอะไรของเอ็งเนี่ย ชุดสังฆทานที่เขาจัดเอาไว้เป็นชุดๆ แล้วก็มี เอ็งจะมาเลือกอะไรเยอะแยะเนี่ยเปี๊ยก”
“นี่ ฟังนะ... ของที่เขาจัดๆ อยู่ในถังเนี่ย บางอย่างมันก็ไม่ใช่ของมีคุณภาพ บางอย่างพระท่านก็ได้ไปเยอะแล้ว บางอย่างก็ไม่ได้มีประโยชน์สักเท่าไร สู้ว่าซื้อของที่พระจะได้ใช้จริงๆ ไม่ดีกว่าเหรอ... แล้วอีกอย่างนะ ผ้าไตรจีวรที่จัดอยู่ในชุดที่วางขายกันเนี่ย ส่วนใหญ่จะเป็นผืนเล็ก พระท่านได้ไปก็ห่มไม่ได้ สุดท้ายก็ไม่พ้นผ้าขี้ริ้วไว้ถูพื้นอยู่ดี”
“...” ร่างสูงอึ้ง ไม่คิดว่ากีต้าร์จะรู้เรื่องแบบนี้ ว่าแล้วก็ได้แต่เดินตามร่างเล็ก คอยช่วยถือของอย่างไม่คิดจะท้วงหรือสงสัยอะไรอีก
“เอา นี่ด้วย” ร่างเล็กยื่นธูปเทียนให้ร่างสูงช่วยถือ
“เดี๋ยวๆๆๆๆ ทำไมหยิบมาแค่อย่างละชุดละ” โบ๊ทนึกสงสัยเมื่อมองๆ ดูแล้วเห็นว่ากีต้าร์หยิบของแต่ละอย่างมาแค่อย่างละชุดเท่านั้น
“ก็... ถ้าหยิบมาสองชุดก็ต้องแยกกันถวาย... แล้วแบบนั้นจะเป็นตักบาตรร่วมขันได้ยังไงละ” ร่างเล็กสะดุดเล็กน้อยก่อนตอบ ถึงจะพยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ แต่ก็ฟังออกแหละนะ ว่าอายอยู่ไม่น้อยที่พูดออกมาแบบนั้น... ทำเอาร่างสูงยิ้มกว้างใจพองโต เดินหน้าบานอยู่ในร้าน ตามหลังร่างเล็กต้อยๆ ไม่ยอมห่าง แทบจะหอบทุกอย่างมาถือไว้เองเสียด้วยซ้ำ ฮ่าๆๆ
สองหนุ่มเดินเลือกของได้สักพักใหญ่ๆ ก็เดินหอบของไปจ่ายเงิน ประกอบไปด้วย
- อาหารกระป๋องและน้ำดื่ม
- ผ้าไตรจีวร
- ซองจดหมาย (เอาไว้ใส่ปัจจัย)
- ธูปเทียน
- สบู่ ยาสระผม แปรงสีฟัน ยาสีฟัน
- ผ้าปูอาสนะ
- ไฟฉาย + หลอดไฟ
- มีดโกน
- สมุดและเครื่องเขียน
- ผงซักฟอก
- ชุดยาสามัญประจำบ้าน
ก่อนออกจากร้าน กีต้าร์ยังหันไปย้ำร่างสูงให้เตือนว่าอย่าลืมซื้อพวงมาลัยไหว้พระอีกด้วย
พอได้ของครบ ก็พากันหอบของเดินเข้าวัดไปแจ้งทางวัดว่าจะมาถวายสังฆทาน ไม่นานก็มีตัวแทนสงฆ์มารับสังฆทาน
“เอ้า โยม ไปจุดธูปจุดเทียนไหว้องค์พระประธานกันก่อนไป” หลวงพ่อก็กล่าวพร้อมรอยยิ้ม หน้าตาแจ่มใส... เมื่อได้ยินเช่นนั้นสองหนุ่มก็พากันไปไหว้องค์พระประธานองค์ใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางโถง จุดเทียน ปักธูป แล้วกราบไหว้ด้วยพวงมาลัยที่ซื้อมาจากคุณยายหน้าวัด
“วันนี้มาถวายสังฆทานวันเกิดกันเหรอ” หลวงพ่อเอ่ยถาม
“อ้อ เปล่าครับหลวงพ่อ วันเกิดผมยังอีกหลายเดือน ฮ่ะๆๆๆ” กีต้าร์ยกมือขึ้นไหว้แล้วตอบหลวงพ่อเจื้อยแจ้ว สดใส
“ฮ่ะๆๆๆๆ เอ้าๆ วันเกิดหรือไม่วันเกิดก็ทำบุญกันได้นะ... ดีๆๆ... ดีใจที่เห็นคนหนุ่มเข้าวัดเข้าวา ปกติจะเห็นหน้ากันปีละครั้ง วันเกิดปีนึงก็มาเจอพระกันทีนึง ถ้าไม่ใช่วันเกิดก็ไม่ค่อยมากันหรอก”
“แฮะๆ” โบ๊ทได้แต่นั่งยิ้มแห้งๆ ไม่รู้จะพูดอะไร เพราะสิ่งที่หวงพ่อพูดมานั้น โดนเขาเต็มๆ... ฉึก ฉึก...
หลังจากนั้นกีต้าร์ก็นั่งคุยกับหลวงพ่ออีกสักพัก... อืม มันช่างเป็นที่รักที่เอ็นดูของผู้ใหญ่จริงๆ นะ... กว่าจะได้เริ่มอาราธนาศิลก็ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง
การมาถวายสังฆทานครั้งนี้ ทำให้โบ๊ทอึ้งได้ไม่น้อย เพราะไม่คิดว่าเกรียนต้าร์จะรู้พิธีการและคำสวดมากขนาดนี้ เรียกได้ว่าขัดกับหน้าตารั้นๆ นั่นอยู่ไม่น้อย... สามารถสวดตามพระได้อย่างคล่องแคล่ว ไม่สวดผิดเลยสักคำ ไม่เหมือนเขาที่สวดผิดๆ ถูกๆ อยู่ตลอด ยิ่งท่อนยาวๆ ยิ่งแล้วใหญ่ เรียกได้ว่าต้องแบกสกูบ้าและตีนกบลงไปดำน้ำเลยทีเดียว
ตอนกรวดน้ำ กีต้าร์ก็ดูคล่องแคล่วราวกับเป็นเด็กวัดมาก่อน เลยชักไม่แน่ใจแล้วว่าไอ้เปี๊ยกนี่มันจบโรงเรียนคริสต์มาจริงๆ เหรอ... ส่วนเด็กคริสต์ชายล้วนอย่างเขา ถึงจะนับถือศาสนาพุทธ แต่ก็นับว่าห่างไกลวัดอยู่เยอะ จะได้เข้าวัดก็นานๆ ที อย่างที่หลวงพ่อพูดไว้ตั้งแต่ต้นนั่นแหละ
ถวายสังฆทานยามบ่ายผ่านไปด้วยดี กีต้าร์หน้าตาสดใส จิตใจเบิกบาน... โบ๊ทเห็นแล้วก็พลอยมีความสุขไปด้วย... ว่าแล้วก็พากันตรงกลับคอนโดฯ... ตอนแรกโบ๊ทชวนไปเดินเล่นต่อที่เซ็นทรัลลาดพร้าว แต่ไอ้เจ้าเปี๊ยกมันอิ่มบุญ เลยไม่ไป เลือกที่จะกลับไปนอนเล่นเกมที่ห้อง โบ๊ทก็ไม่อยากขัดใจ เลยเอาไงก็เอากัน
.
.
ที่ห้อง 706
ร่างสูงและร่างเล็กนั่งบี้จอยเกมกันอย่างเมามันส์... ตัวละครสองตัวในจอโทรทัศน์กำลังเตะ ต่อย และปล่อยอาวุธฟาดฟันกันอย่างดุเดือด... ฝีมือสูสี ผลัดกันหักแต้มชีวิตของอีกฝ่ายได้อย่างไม่ยอมกัน แต่สุดท้ายก็ต้องมีผู้แพ้... และคนๆ นั้นก็คือไอ้เปี๊ยก... แต่มีรึ ที่ไอ้เปี๊ยกมันจะยอมเสียฟอร์ม (เกมนี้เป็นเกมที่มันเคลมนักเคลมหนาว่ามันเทพ) ก็เลยแถจนสีข้างถลอกไปว่า
“เพิ่งทำบุญมา ไม่อยากฆ่าใคร” ว่าแล้วก็ทิ้งจอยเนียนๆ แล้วเดินหนีไปแกล้งเปิดตู้เย็นทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าจะเปิดหาอะไร
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เอ็งอย่ามาเกรียนนะไอ้เปี๊ยก แพ้แล้วมาทำเป็นพูดดี [เพิ่งทำบุญมา ไม่อยากฆ่าใคร] ธ่อออออ... จริงๆ แล้วอยากกระชากหัวโบ๊ทใจจะขาดแล้วใช่ไหมละ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” ร่างสูงได้ทีก็หัวเราะเยาะซะเลย
“เปล๊า” ร่างเล็กยังรักษาฟอร์ม ตีหน้าตาย กล่าวพลางยกไหล่ราวกับว่า “ไม่ใช่สักหน่อย”
“แล้วทำไมต้อง [เปล๊า] เสียงสูงด้วย หืมมมม” ร่างสูงไม่พูดเปล่า ลุกขึ้นเดินตรงมาหาร่างเล็กที่ยังคิดไม่ออกว่าจะหยิบอะไรในตู้เย็นดี
.
~ฟุ่ววววว~
.
เฮือก!!
ร่างเล็กขนลุกไปทั่วตัว เมื่อจู่ๆ ร่างสูงก็เดินมาชิดด้านหลังแล้วเป่าลมใส่กกหู
“หาตั้งนานแล้วยังไม่เจออีกเหรอ” ร่างสูงไม่พูดเปล่า ส่งแขนแกร่งเข้าสวมกอดเอวของกีต้าร์หลวมๆ
“ปะ... เปล่า... ไม่ได้หาอะไร”
“ไม่ได้หาอะไรแล้วมาเปิดตู้เย็นทำไม” โบ๊ทเอ่ยถามเสียงทุ้มนุ่มหูพร้อมรอยยิ้มอุ่นจางๆ บนใบหน้า
“ก็... ตู้เย็นมันยั่วเกินห้ามใจ ฮ่าๆๆๆ” กีต้าร์เริ่มเขินกับสภาพของตัวเองในตอนนี้ เลยพยายามหาอะไรประหลาดๆ มาเปลี่ยนบรรยากาศ
“เหรอ... คนบ้าอะไรมีอารมณ์กับตู้เย็น”
“ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ใช่เว้ยยยยย ไม่ได้หื่นขนาดนั้น... ปล่อยก่อนดิ”
“ไม่ปล่อย...”
“ปล่อยยยยย” กีต้าร์เห็นสถานการณ์ล่อแหลม เลยพยายามแกะแขนของโบ๊ทออกจากตัว
“เอ็งรู้ไหมว่าที่กำลังทำเนี่ย... ยั่วชัดๆ... ฟุ่ววววว” ร่างสูงมองกีต้าร์ด้วยแววตาหยาดเยิ้ม ก่อนจะกระซิบและเป่าลมใส่กกหูกีต้าร์ ทำเอากีต้าร์ขนลุกซู่
“ปล่อยเลย อย่ามาหื่น เมื่อคืนยังไม่ได้คิดบัญชีเลยนะ!”
“เมื่อคืนใครเริ่มก่อนก็รู้อยู่แก่ใจนะ...”
“อ๊ากกกกก ไม่ใช่สักหน่อย... ปล่อยเลยนะ... ไม่งั้นพรที่ขอจากเจ้าแม่กวนอิมจะถอนคืนให้หมดเลย”
“หืมมมมม ขอพรให้โบ๊ทด้วยเหรอ” ร่างสูงได้ยินเช่นนั้นก็ดีใจจนอดยิ้มกว้างไม่ได้ นึกว่าจะมีแต่เขาเสียอีกที่ขอพรให้ร่างเล็กอยู่ฝ่ายเดียว
“ขอให้... ข้อนึง”
“ขอว่าอะไร”
“ไม่บอก”
“บอกมาเร็ว โบ๊ทอยากรู้”
“ไม่เอาอะ จะรู้ไปทำไม”
“ไม่ได้อยากรู้ไปทำไมหรอก แค่อยากรู้ว่าขอพรข้อเดียวกันไหม”
“แล้วคุณโบ๊ทขออะไรไปบ้างละ”
“อ้าว เอ็งขี้โกงนี่... มาถามกันทั้งๆ ที่ไม่ยอมบอกของตัวเองก่อน”
“คุณโบ๊ทก็บอกมาสิ แล้วผมจะบอกเองว่าตรงกันไหม”
“โหยยยยย ไอ้เปี๊ยกขี้โกงเอ้ย... อะ ก็ได้ๆ แล้วเอ็งห้ามโกหกนะ”
“อือ”
“โกหกบาปนะ เพิ่งทำบุญมานะ”
“อืมน่า”
“โบ๊ทขอพรให้ต้าร์หายดื้อ ให้บอกง่าย เชื่อฟัง ไม่รั้น ไม่เถียงคำไม่ตกฟาก”
“โหยยยย ผมไม่ใช่เด็กน้อยนะ ขออย่างกับมีลูกแล้วลูกดื้ออย่างนั้นอะ!”
“ฮ่าๆๆๆๆ ก็เอ็งมันดื้ออะ บอกอะไรก็ไม่ฟัง”
“หึ! ขอไม่ตรงกัน... จบข่าว”
“ยัง... ใครบอกว่าโบ๊ทขอพรให้เอ็งแค่ข้อเดียว หืมมมม”
“...”
“ข้อต่อไป... โบ๊ทขอให้ต้าร์มีสุขภาพแข็งแรง จิตใจแจ่มใส ไม่มีเรื่องกังวลใจ เรียนผ่านได้เกรด A ทุกตัว มีอนาคตสดใส” จริงๆ แล้วร่างสูงพูดไม่หมด เพราะตอนที่ขอพรจริงๆ นั้น ต้องจบประโยคด้วยคำว่า “...มีอนาคตสดใสกับโบ๊ท” ต่างหาก
“...” กีต้าร์ยืนใจเต้นอยู่ในอ้อมกอดของร่างสูง ฟังสิ่งที่ร่างสูงพูดพร้อมความสุขที่ก่อตัวขึ้นกลางอก
“ตรงไหม ขอเหมือนกันรึเปล่า”
“...ก็ ไม่เชิง” กีต้าร์ตอบ หน้าขึ้นสี หายใจแรงขึ้นจากความสุขที่จุกอก
“อะ งั้นอีกข้อ”
“...”
“อืมมมมมม... เปลี่ยนใจละ... ขอเก็บข้อสุดท้ายไว้บอกบนเตียงละกันนะ!” ไม่พูดเปล่า ร่างสูงกระชับวงแขนที่เอวของกีต้าร์แล้วยกร่างเล็กขึ้นให้ลอยจากพื้นแล้วพาเข้าห้องนอนไป... นับเป็นวิธีที่กีต้าร์หมดทางสู้จริงๆ เพราะขาไม่ถึงพื้น เลยได้แต่ขัดขืนด้วยเสียงโวยวายลั่นห้อง ฮ่าๆๆๆๆ
“เฮ้ยยยยยยยย ไม่เอาาาาาาาาาาาาา... อ๊ากกกกกกกก ปล่อย!!!! ไม่อยากรู้แล้วววววววววว... แอ๊ก!!” โวยวายยังไง ก็ไม่พ้นโดนโยนลงเตียงอยู่ดีแหละนะ เปี๊ยกเอ้ยยยยย
.
.
.
เสียงภายในห้องนั่งเล่นเงียบลง เหลือเพียงเสียงจากจอโทรทัศน์ที่เปิดเกมค้างเอาไว้... บนจอมีตัวละครสองตัว ตัวหนึ่งนอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น ส่วนอีกตัวยืนเต๊ะท่าอย่างผู้ชนะ... คงไม่ต้องบอกว่าใครเล่นตัวไหน
กลางจอ มีตัวอักษรเขียนเอาไว้ตัวใหญ่ว่า...
“โปรดติดตามตอนต่อไป”.
.
.
----------------------------------------------------
[Bonus หลังไมค์]
ระหว่างทางที่เดินออกมาจากวัดแล้วเดินทะลุไปเยาวราช...
กีต้าร์: เดี๋ยวๆๆๆ คุณโบ๊ท
โบ๊ท: หืม???
กีต้าร์: แวะซื้อเกาลัดก่อน (//ชี้ไปที่ร้านเกาลัด มีป้ายติดไว้หน้าร้านว่า “เกาลัดแท้ กก ละ 240)
โบ๊ท: อยากกินเหรอ
กีต้าร์: อือ
โบ๊ท: ไว้ไปซื้อข้างนอกก็ได้ ข้างนอกก็มี
กีต้าร์: ซื้อไปเลย เนี่ยเขาเพิ่งคั่วร้อนๆ เลย
โบ๊ท: อย่าดื้อน่า ข้างนอกก็มีขาย
กีต้าร์: ...(//เบ้ปาก ไม่สนใจ เดินดิ่งไปหาร้านเกาลัด) พี่ครับ เอากิโลนึง... ลดได้ไหมครับ
อาแปะขายเกาลัด: เดี๋ยวคิดแค่ 200 ก็แล้วกันนะ (//ยิ้มใจดี)
กีต้าร์: ...(//ยิ้มตอบ)
โบ๊ท: เฮ้อออออ บอกไม่ฟังเลยยยยยยย
กีต้าร์: ...(//รับเกาลัดมาถุงนึงแล้วจ่ายเงินด้วยสีหน้าเบิกบาน)
เมื่อซื้อเสร็จ สองหนุ่มก็พากันเดินออกจากซอยจนมาโผล่ที่ถนนเยาวราช... ร่างสูงหยุดเดิน จ้องมองไปที่ร้านค้าข้างทาง... กีต้าร์ที่กำลังเดินกินเกาลัดอย่างเอร็ดอร่อยเห็นเช่นนั้นเลยหยุดเดิน แล้วมองตามสาตาของร่างสูง... และสิ่งที่เขาเห็นก็คือร้านเกาลัดที่ติดป้ายไว้หน้าร้านว่า
.
“เกาลัดแท้ กก ละ 100”
.
โบ๊ท: หึหึหึ (//ยักไหล่)
กีต้าร์: ... 
(//ช๊อกอย่างแรง อ้าปากค้างทั้งๆ ที่มีเกาลัดอยู่เต็มปาก)
โบ๊ท: หึหึหึหึหึหึ (//ออกเดินต่ออย่างอารมณ์ดี รู้สึกสะใจเล็กๆ) ----------------------------------------------------
FlapJack Corner;
หายไปนาน ลืมกันไปแล้วหรือยังว่าเรายังมีเดทกันอยู่ 
ยังไงก็ต้องขอโทษผู้อ่านทุกคนด้วยนะครับที่หายไปโดยไม่ได้แจ้งข่าว พอดีว่ามันยุ่งมาก โดนงานช่วงปลายปีรุม อย่างตอนต่อไปนี่ก็ไม่แน่ใจว่าจะได้มาอัพให้ได้เมื่อไร เอาไว้แน่นอนแล้วผมจะแจ้งอีกทีนะครับ
ขอบคุณทุกคนที่รอนะครับ 
+1 กันไปสำหรับคอมเม้นท์ตอนที่แล้วครับ
หัวข้อ: :: LOVE HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ :: รักป่วนๆ แบบฉบับซิทคอม :) (อ่าน 649025 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก