หัวข้อ: คำบอกเล่าจากกนายตัวเล็ก

[sickyboy]

  เพิ่งโพสครั้งแรก ยังไงๆก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะฮะ

--------------------------------------------------------------
ผมไม่ใช่คนที่มีเพื่อนเยอะแยะมากมายมาตั้งแต่เด็กหรอกนะครับ

ตรงกันข้าม... ผมกลับไม่มีเพื่อนในวัยเดียวกันเสียเลย

เพื่อนข้างบ้านก็ไม่มี

เพราะสมัยเด็กๆผมขี้โรคมาก แม่ไม่ยอมให้ออกจากบ้านไปเล่นคลุกดินคลุกทราย

เพื่อนที่โรงเรียนอนุบาลก็ไม่มี เพราะผมเข้ากับเด็กวัยเดียวกันไม่ค่อยได้

...

...ผมไม่เคยได้เรียนชั้นอนุบาล1

อยู่ดีๆก็โดนจับพาสมาอยู่อนุบาล2

จำไม่ได้แล้วว่าเป็นเพราะอะไร

ผมไม่รู้จะเรียกตัวผมในสมัยเด็กๆว่ายังไงดี

...แก่แดด หรือฉลาดเกินตัว อย่างใดอย่างหนึ่งนี่แหละ


ที่โรงเรียนอนุบาล มีเด็กผู้ชายอยู่คนหนึ่งชื่อโอ๊ต

คอยมาหาเรื่อง ตามรังควาญผมตลอด

บางทีก็แกล้งจนผมแทบร้อง แต่ผมไม่ร้องหรอกนะ

...สมัยเด็กๆ ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ตี ผมไม่ร้องหรอก


หลังจากนั้น... พอผมเข้าป.1 ที่โรงเรียนเอกชน

ตาโอ๊ตก็ยังตามมารังควาญผมอีก

แต่แปลก... คราวนี้ไม่ได้มาหาเรื่อง

คราวนี้มาแบบมิตร ผมพูดอะไรก็ฟังหมด

แล้วในที่สุด ผมก็มีเพื่อนคนแรกเป็นตาโอ๊ต

(ขนาดแม่ผมยังตกใจเลย)

 

โอ๊ตมันตัวใหญ่ สูงที่สุดในห้อง

ขณะที่ผมเป็นเด็กอ่อนแอขี้โรค

โอ๊ตมันเลยเรียกผมว่า "ตัวเล็ก" จนติดปาก

ตอนป.1...
ผมลืมเอาหนังสือภาษาไทยมา

ตาโอ๊ตก็ยอมเอาหนังสือภาษาไทยให้ผม

"ตัวเล็กบอกครูว่านี่ของตัวเล็กนะ"

"ไม่เอา เดี๋ยวโอ๊ตโดนตี"

"ตัวเล็กป่วยง่ายจะตาย ถ้าโดนตีแล้วเป็นไข้ ตัวเล็กต้องฉีดยานา..."

ผมหน้าซีด... แล้วก็ยินยอมรับหนังสือของโอ๊ตแต่โดยดี

แล้วตาโอ๊ตก็โดนตีแทนผม...


ป.2

พ่อกะแม่ผมไปอินเดีย

พี่สาวผมต้องมารับผมกลับบ้าน

คนที่ยอมนั่งอยู่รอเป็นเพื่อนผมจนฟ้ามืดเป็นเดือนๆก็ไม่ใช่ใคร

ตาโอ๊ตอีกอ่ะแหละ


ป.3

ผมต้องไปกรุงเทพฯบ่อยๆ(ไปหาหมอ)

ตาโอ๊ตเป็นคนที่ทำการบ้านให้ผมตลอด

 โดยที่การบ้านตาโอ๊ตยังส่งไม่ครบเลย...

แล้วจะใครล่ะ...ที่ต้องมาทนอ่านการ์ตูนหัดวาดห่วยๆของตัวเล็ก

ถ้าไม่ใช่ตาโอ๊ต...



ป.4

ฝีมือการวาดการ์ตูนของผมดีขึ้น

เพื่อนๆในห้องเริ่มมาพูดคุย ทำความรู้จัก

ผมเริ่มได้คุยกับตาโอ๊ตน้อยลง...


ป.5

ผมมีเพื่อนเยอะแยะแล้วตอนนี้

ตาโอ๊ตก็เริ่มๆ...เงียบหายไปจากชีวิตผม

จนวันหนึ่ง ผมโดนพี่ม.1 ท้าต่อย(...คิดว่าผมไปจีบแฟนมัน เอ้อ ไร้สาระว่ะ)

ผมไม่ค่อยอยากจะยุ่ง เลยเดินหนี

แล้วผมก็โดนยันโครมลงพื้น...

รู้สึกตัวอีกที หมัดตาโอ๊ตไม่รู้ลอยมาจากไหน

ต่อยใส่หน้าพี่เค้าเต็มๆ

พี่คนนั้นต่อยตาโอ๊ตกลับไปหมัดนึง

ตาโอ๊ตถลึงตาใส่...

ตาโอ๊ต ถึงจะอยู่แค่ป.5 แต่ตัวก็ใหญ่พอๆกะพี่ม.2-3 ด้วยซ้ำไป

พี่ม.1คนนั้นเกิดกลัวขึ้นมาไม่กล้ามีเรื่องต่อ เลยหนีไป...

 

"ตัวเล็ก... เจ็บตรงไหนบ้างรึเปล่า?"

อยู่ดีๆผมก็รู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมา

คงเป็นเพราะกลัว + เจ็บ

ตาโอ๊ตเลยได้เห็นน้ำตาผมเป็นครั้งแรกก็ตอนนี้ล่ะ


ป.6

ในที่สุดเราก็ต้องจากกัน

ตาโอ๊ตเขียนสมุดเฟรนด์ชิพให้ผมว่า

 

"ไม่รู้ว่าจะเขียนว่าอะไรดี

รู้จักกันมานานเกินไปจนพูดไม่หมดแล้ว

ดูแลรักษาตัวเองให้ดีๆด้วย

ต่อไปนี้ไม่เจอตัวเล็กแล้วเราคงเหงาน่าดู

ขอบคุณนะ ที่เกิดมาเป็นเพื่อนเรา"

 

.

.

.

ตาโอ๊ตย้ายไปหลายจังหวัด จนผมหาตัวไม่เจอ

ส่วนผมเองก็ยังอยู่ที่เก่า...


เหมือนโชคชะตาเล่นตลก... หลังจากนั้นอีก 4 ปีให้หลัง

ผมไปเยี่ยมอาม่าที่โรงพยาบาล

และเจอกับแม่โอ๊ตที่หน้าลิฟท์

...โชคดีที่คุณน้ายังจำผมได้

คุณน้าเล่าให้ฟังว่าเพิ่งย้ายกลับมาเมื่อไม่นานมานี้

ตาโอ๊ตเรียนในโรงเรียนสายอาชีพ

และซ้อนมอเตอร์ไซค์เพื่อนไปเที่ยวด้วยกันวันก่อน

แล้วรถเกิดชนขึ้นมา

...เพื่อนตาโอ๊ตตาย ตาโอ๊ตรอดแต่เจ็บหนัก

นอนในโรงพยาบาลมาได้หลายเดือน ตอนนี้อาการดีขึ้นแล้ว...


พอผมได้ไปเจอโอ๊ตอีกครั้งหลังจากไม่เจอมันมาหลายปี

โอ๊ตน่าสงสารมาก มีแผลเต็มไปหมด

ผมน้ำซึมอีกแล้ว...


ตาโอ๊ต พอได้เห็นผมก็มีสีหน้าประหลาดใจปนดีใจ

"ตัวเล็กโตขึ้นเยอะเลยนะ..."

ในที่สุดผมก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จนได้...

 

เรานั่งคุยกันเป็นชั่วโมงๆ

โอ๊ตเล่าให้ผมฟังว่าช่วงที่เราไม่ได้เจอกัน เป็นยังไงบ้าง

แล้วก่อนผมกลับ ตาโอ๊ตก็เรียกผมมาใกล้ๆ

ก่อนจะเอามือมาขยี้หัวผมเบาๆ

 

"ตอนเราโดนรถชน เรานึกว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอตัวเล็กแล้ว..."

โอ๊ตยิ้มให้ผมอีกครั้ง แล้วน้ำตาผมก็มาอีกระลอก...


โอ๊ตเป็นทั้ง พี่ชาย และ เพื่อน ที่คอยดูแลห่วงใยผมมาตลอด

จนผมไม่รู้ว่าจะวัดระดับความสนิทระหว่างผมกับโอ๊ตยังไงแล้ว...

 

วันนี้ คุณมองข้ามคนที่รักคุณไปหรือเปล่า? คุณถึงได้บอกว่าตัวคุณไม่มีใครรัก?

 

กลับไปมองอดีตสักนิด ว่าคุณลืมเพื่อนเก่าคนไหนไว้ในความทรงจำรึเปล่า

...แล้วมันสายไปไหม ที่จะเรียกเพื่อนของคุณคนนั้นให้กลับมาจากความทรงจำอีกครั้ง...

ลองเอากลับไปคิดดูเป็นการบ้านนะครับ

[Pa Pao]

 

[Jr_boy]

เพื่อนรัก รักเพื่อนรึป่าวเนี่ย

[THIP]

      

[sun]

เข้ามาให้กำลังใจ คนตัวเล็ก แล้วกัน     
เจาะไข่แดงไม่ทัน   จิ้มเป็นคนที่สองแล่ะกัน คิคิ     

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

น้ำตาร่วงเลย
อยากจะบอกให้เขารู้ว่าเราคิดถึง
 

[inimeg]

มีต่อมะคับ....

หุๆ

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[chanram]

นุ่ม ๆ ซึ้ง ๆ อุ่น ๆ ที่หัวใจ 

มีต่อมั้ยคะ เป็นเรื่องยาวใช่มั้ยคะ อยากอ่านต่อค่ะ

[LonelyBoiZ]

ซึ้งมากมาย แงงงงงงงงงงงง   

[Just let it be]

เขียนซะซึ้งเลยอ่า   

[GOONGII]

 

[ja ne]

 :impress:ซึ้งจายยยยยยย จิงงงงงงงๆๆ
จะมีตอนต่อไปมั๊ย
รอๆๆๆๆ

[nartch]

 
ดีจังเลยนะตัวเล็ก...การที่มีใครซักคนอยู่และทำอะไรเพื่อเรา..ไม่ว่าเราจะรู้ตัวหรือไม่...เค้าก็ยังอยู่ตรงนั้น

อ่านจบ...เกิดคำถาม...โอ๊ตและตัวเล็กรู้สึกยังไงต่อกัน....เอากลับไปคิดเป็นการบ้าน ? 
อยากให้คำตอบที่ได้เป็นความรู้สึกที่ตรงกันทั้งคู่...จะพี่น้อง.... เพื่อน..... หรือคนรัก...
ไม่อยากคิดว่าถ้าคำตอบที่ได้ไม่ตรงกัน.......................

เก็บรักษาความทรงจำและความรู้สึกดีๆ เอาไว้ให้ยาวนาน...
เพราะมันจะเป็นกำลังสำคัญ ให้เราก้าวเดินได้ต่อไปในอนาคต....
 

+1 ให้เป็นกำลังใจไม่ว่าจะจบไว้แค่นี้หรือเขียนต่อไปปปปปก็ตาม 

[abcd]

ยังไม่จบใช่มั๊ย ดูเหมือนเรื่องราวจะพึ่งเริ่มต้นขึ้น รึป่าว?

ซึ้งดีอ่ะเริ่มเรื่องมาแบบนิ่มๆ แต่มีบางช่วงสะดุดไปหน่อย รออ่านต่อน๊า(ถ้ามีต่อ) 

[sickyboy]

 o1ขอบคุณที่เข้ามาให้กำลังใจครับ ขอโทษด้วยที่หายไปนาน

ตัวเล็กคิดกับตาโอ๊ตเป็นพี่ชายที่รักที่สุดครับ

ตาโอ๊ตตอนนี้มีแฟนแล้ว ก็ยังโทรคุยกันบ้างเป็นระยะครับ เพราะตอนนี้ผมมาเรียนต่อที่เชียงใหม่

ขาตาโอ๊ตตอนนี้หายเกือบเป็นปกติละฮะ เวลาเดินยังขัดๆอยู่บ้าง

- -" ตาโอ๊ตกินเหล้า กินเบียร์ แต่กลับห้ามผมกิน ดูมันจิ

...คิดถึงตาโอ๊ตแหะ โทรหามันดีกว่าเย็นนี้ อิอิ

[Just let it be]

เห็นคนที่รู้สึกดีมีความสุข

ก็มีความสุขไปด้วย 

ขอให้มีความสุขนะคร้าบบบ 

[Iextraordinary]

 
ชอบๆ ชอบอ่านไดอารี่ อิอิ


แล้วจะมีต่อปะคับ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ิอ่าวจบแล้วหรือ กำลังสนุกเลย ว้าๆๆ
ขอบคุณคนเขียนด้วยนะครับที่เอาเรื่องดีๆมาฝาก

[nartch]

 
ดีใจครับบบบ ถ้าความรู้สึกตรงกัน....ไม่ได้คิดเกินเลยกันจริง ๆ
แสดงให้เห็นถึงความรู้สึกผูกพันที่บริสุทธิ์....น่าชื่นชม   

แต่ยังมะเคลียร์หรอกตัวเล็ก...ตัวเล็กคิดกับเค้าแบบพี่ชายมันก็แค่มุมมองของตัวเล็ก...โอ๊ตล่ะ??
ในนิยายมีตั้งหลายเรื่อง...แอบรัก คบผู้หญิงบังหน้า....มะได้จุดชนวน...แค่บอกแง่คิด...

เขียนไปละก็กลัวคิดมากกกก....ถ้าความรู้สึก ณ จุดนี้มันดีอยู่แล้วก็อย่าคิดมากกกกนะ...
แค่มะอยากให้เหมือนนิยายเศร้า ๆ .....เสียดายความรู้สึกดี ๆ ที่บริสุทธิ์....
 

[niph]

 
ไม่ได้ลืมใคร ไม่ได้ทำใครหายไปจากชีวิต
เพียงแค่ถอยมายืนดูอยู่ห่าง ๆ และไม่ได้แสดงตัว

แต่ ...

ทุกคนก็ต้องมีเหตุผลของตัวเอง
คำว่า ไม่ ของแต่ละคนก็มีความหมายและขีดจำกัดไม่เท่ากัน

ผมเลือกที่จะให้คนอื่นรับรู้ชีวิตของผม และเลือกที่จะปกปิด
แต่ผมไม่เคยเลือกที่จะรับรู้ชีวิตของคนอื่น ผมรับรู้เท่าที่ผมทำได้

วันนึงมันอาจจะสาย ท้ายที่สุดอาจสูญเสีย
เมื่อความจริงปรากฏ

บางทางเลือกมันอาจโหดร้าย
แต่ ... มันก็เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ที่ผมเลือกแล้ว

[kik_guide]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่นำมาเล่าสู่กันฟังคร้าบบบบบบบบบบบบบบ
ทำให้คิดถึงอดีตจริงๆครับ
ขอบคุณอีกครั้งคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ

[anTon]

ง่า

คึดเถิงเพื่อนๆเลยอ่ะคับ

เพื่อนแบบนี้เคยมีเหมือนกัน

แต่ตอนนี้ทางครัยทางมันแระ

ต่างคนก้อต่างมีเส้นทางของตน

คงยากน่าดูที่จะดั้ยมาพบกันอีก

เมิงอยุ่หนัยว่ะ .. .. คึดเถิงเว้ย

[Littlefox]

 


ซึ้งสุดคำบรรยาย

[pickki_a]

ชอบคับ
นึกถึงเพื่อนเก่าๆหลายคนเลย
เล่นกันตั้งแต่เด็ก

[jara]

เห็นด้วยคะ ว่าบางทีเราก็ลืมเพื่อนบางคนไว้ข้างหลัง

และจะคิดได้ก็ต่อเมื่อเกือบสายไป

ดีจังที่ตัวเล็กยังคิดและจำตาโอตได้เนอะ

ดีจัง ความร้สึกแบบนี้อ่า

[mango]

sweet!!!

I don't forget my friends,

but we don't have time for each other anymore,

[erictras]

  อ่านแล้วรู้สึกดีจัง เหงาๆ... แต่ก็มีความสุข

[thanaza007]

เฮ้อ อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนรักจัง

[aomza]

มันสายไปเเล้วหล่ะกับคำว่า "รัก" สำหรับเรา มะนหมดไปตั้งเเต่ ตอนจบป.6 เราเดินทางมาอยู่หลายจังหวัดเลย ปีละจังหวัดได้เลยเเหละ อิอิ จบป.6 เเล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอกับเพื่อนของเรา หรือเพื่อนคนที่เราเเอบรักอยู่ ดูเเล้วมันช่างเลือนรางสำหรับความหวังนั้น อิอิ เเต่เราก็จะยังจดจำเเละรักเค้าตลอดไป อิอิ นายมารื้อฟื้นความทรงจำที่เเสนดีเเท้ๆ ขอบคุณมากๆ เเละเรื่องของนายอ่ะ ดีมากๆๆค่ะ ซึ้งจนน้ำตาเล็ดเลยเเหละ