หัวข้อ: arm's diary:แด่... ตอง ความทรงจำสีจางๆของผม

[sickyboy]

Saturday 4 November 2006 - เรื่องของผม กับ ตอง

...5ปีที่แล้ว...

 

ในวันสอบกลางภาค ขณะที่คนในห้องไปหาที่อ่านหนังสือสอบกัน

มีเด็กอยู่สองคน อยู่ตรงระเบียงหน้าห้อง



คนนึงกำลังวิ่งเล่น(แบบไม่ใส่ใจว่าจะต้องสอบ)

อีกคนนั่งอ่านหนังสือสอบ(แบบว่าไม่สนใจโลกภายนอก)

 

คนที่วิ่งเล่น ชื่อ ตอง

คนที่อ่านหนังสือ...ผมเอง

 

ผมยืนอ่านหนังสือพิงมุมเสา

แล้วอยู่ดีๆ ตองก็เดินเข้ามาเอาสองแขนล้อมผมไว้

ไม่ให้ผมหนีไปไหน

 

"มีอะไรอ่ะตอง?"

ผมถามไป

 

ตองยิ้มๆ ก่อนที่จะพูดออกมาว่า...

...

...

...

"มาเป็นเมียกุมา"

 

เท่านั้นแหละ สมาธิผมขนาดกระเจิง

ผมหน้าเริ่มเอ๋อ ขณะที่ตองแกล้งผมเสร็จแล้วก็เดินจากไป

 

ความรู้สึกอย่างนึง เริ่มก่อตัวในจิตใจของผม ตอนนั้น

 

ผมรอตองกลับบ้านพร้อมกันเกือบทุกวัน

ผมซื้อของขวัญวันเกิดให้ตอง

และอะไรอีกหลายๆอย่าง...

 

ผมชอบตองเข้าซะแล้วล่ะ...

 

 

...4ปีที่แล้ว...

 

มีรุ่นน้องมาจีบตอง...

ตองขอให้ไปช่วยสืบว่าเป็นใคร...

เอาวะ ไปก็ไป... ก็เป็นสิ่งที่ตองขอมานี่นา..

 

ไปเข้าค่ายลูกเสือกัน...

ตองเล่นบ้าอะไรของมันไม่รู้

อยู่ดีๆมาเปิดผ้าขนหนูให้ตกใจเล่น

(มันใส่ก.ก.น.ไว้ข้างใน สีขาวแหละ แหะๆ)

 

 

...3ปีที่แล้ว...

 

ตองได้เป็นแฟนกับน้องคนนั้นแล้วล่ะ...

ไม่ค่อยกลับบ้านกับผมเหมือนก่อน

แล้วนั่นอะไรน่ะ ...วาดรูปส่งอาจารย์แค่นี้ ตองทำเองไม่ได้รึไง?

เอาเถอะ... เดี๋ยววาดให้...



อย่างน้อยก็ยังมีเรื่องดีๆอยู่สองเรื่อง

 

ข้อแรก ผมไม่ต้องย้ายไปโรงเรียนอื่น ยังได้เจอตองอีก

(และแผนสารภาพรักก่อนลาก็ได้ล้มเลิกไป)

ข้อสอง ตองย้ายบ้านมาอยู่ละแวกเดียวกับผม เย้ๆ...

 

...2ปีที่แล้ว...

 

ตองเลิกกับน้องคนนั้นแล้วล่ะ

 

ผมย้ายมาอยู่คนละสายกับตอง

ตองเรียนวิทย์ ผมเรียนศิลป์

เจออะไรใหม่ๆ ทำให้ผมลืมตองไปได้บ้าง

แต่มีอยู่อย่างนึง... ตั้งแต่ย้ายสายมา ตองไม่เคยพูดกับผมอีกเลย...

 

ผมมีแฟนไปแล้วตั้งหลายคน แล้วไงล่ะ

สุดท้าย พอไม่มีใคร ผมก็กลับไปคิดถึงตองอีก...

ทำไมผมเลิกรักตองไม่ได้นะ?

 

...1ปีที่แล้ว...

 

ตองมีแฟนอีกแล้ว คราวนี้เป็นรุ่นพี่

 

คงเพราะงานกีฬาสี ทำให้ผมได้กลับมาพูดกับตองอีก

ตองเป็นประธานสีเหลือง ส่วนผมเป็นเลขาสีฟ้า

ตองมาขอให้ผมช่วยคิดคอนเซ็ปท์กีฬาสีให้

 

... เอาเถอะ... แค่คิดให้คงไม่ได้หมายความว่าผมทรยศเพื่อนๆสีฟ้าหรอกนะ...

 

แต่ผมมารู้ทีหลังว่ากีฬาสีตองคิดคอนเซ็ปท์ได้ตั้งนานแล้ว...

แล้วตองจะมาให้ผมช่วยทำไม?

 

ผมลองส่งเว็บไซท์ดูดวง(หลอกๆ)ไป

เพื่อจะได้รู้ว่าตองจะดูดวงโดยใช้ชื่อตัวเองกับใคร(เจ้าเล่ห์นักนะ แหะๆ)

ปรากฏว่าผมโดนซ้อนแผน(ตองมันเจ้าเล่ห์กว่าผม)

ตองมันลองส่งชื่อของเพื่อนตอง กับ ชื่อของแฟนตองมาก่อน

 

พอรู้ว่าเป็นเว็บหลอก

 

ตองก็ส่งเป็นชื่อตอง กับชื่อแฟนตองมาอีกรอบ

เหมือนจะตอกย้ำผมไงไม่รู้... TT^TT

 

 

หลังจากที่ไม่ได้ให้ของขวัญวันเกิดตองมาหลายปี

ปีนี้ ผมก็ให้ไฟแช็คกับตอง ...ตองไม่ได้สูบบุหรี่หรอกนะ

แต่ผมไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรให้ตองดี

 

อ้อ... อีกอย่าง...

ในที่สุด ตองก็ออนmsn เป็นครั้งแรก ในวันเกิดผม

ผมคุยไป... แต่ตองเงียบ

อีกสามเดือนถัดมา... ผมโดนblock

-_- ให้ตายสิโรบิ้น...

 

...ปัจจุบัน...

 

หลังจากที่ผมไม่มีแฟนแล้ว... ผมก็กลับมาคิดถึงตองอีกน่ะแหละ

ทำไมผมต้องรักตองด้วย ทั้งๆที่รู้อยู่เต็มอกว่าตองเป็นผู้ชาย

 

ยิ่งตอนนี้ มีงานที่ต้องทำร่วมกัน(คณะกรรมการ)

ตองก็คุยกับผมมากขึ้น

แต่แน่ล่ะ... ตองยังไม่เลิกblock อี-เมล์ผม

 

ต่อหน้า คุยดี

แต่ลับหลัง บล๊อคกัน

 

ตองจะทำอย่างนี้ทำไม?

 

...

ผมจะมีวันได้รู้ไหม? ว่าที่ตองทำไปทั้งหมด ตองทำไปเพื่ออะไร

 

จะได้รู้ไหม... ว่าตองเคยมีใจให้ผมบ้างหรือเปล่า?

 

จะได้มีวันบอกให้ตองรู้ไหม? ว่าผมรู้สึกกับตองยังไง ตลอด 5 ปีที่ผ่านมา...

 

 

ผมเองก็ยังไม่รู้เลย...

[Iextraordinary]

 

แล้วไงต่อหวา

 

[sickyboy]

Monday 6 November 2006 - 

 

เอาล่ะ... วันนี้ผมตั้งใจเป็นมั่นเหมาะ

 

ว่าจะลองโทรไปถามความจริงกับตองสักเรื่อง

 

"เมิงบล๊อคเมล์กุทำไม?"

 

เพราะอย่างน้อยเรื่องนี้ ผมก็ยังมีสิทธิ์ถาม

 

(โดยที่มันคงจะไม่สงสัยว่าผมชอบมันอ่านะ)

 

 

แต่แล้ว... วันนี้โชคก็ไม่เข้าข้างผม

 

ตองไปสอบตรงที่ต่างจังหวัด

 

แถมวันนี้ยังมีเรื่องวุ่นๆ(เกี่ยวกับงานคณะกรรมการ)ให้ตองปวดหัว(ตองเป็นคนคุม)

 

ผมไม่ควรจะโทรไปเพิ่มความเครียดให้ตองใช่ไหม?

 

-_-"

เฮ้อ...

 

 

บางครั้ง ผมก็คิดนะ

 

ว่าผมรู้ความจริง

 

กับไม่รู้

 

อันไหนมันจะดีกว่ากัน...

 

[sickyboy]

Tuesday 7 November 2006 - 
วันนี้... ผมเองก็ยังไม่กล้าโทรไปครับ

 

เหอะๆ ผมไม่รู้หรอกนะ ว่าระหว่างรู้กับไม่รู้ อันไหนมันดีกว่า

 

แต่ที่แน่ๆ ผมรอ(รออีกแล้ว...) ให้เรื่องวุ่นๆมันคลี่คลายก่อนดีกว่า

 

 

ผมไม่อยากให้ตองเก็บเอาเรื่องของผมกลับไปเครียดหรอกนะ 555+

 

ถึงมันจะไม่ห่วงความรู้สึกของผม แต่ยังไงผมก็ห่วงมันอยู่ดี

 

 

 

เหมือนกับทุกๆครั้ง ตั้งแต่ผมรู้จักมันมา...



 

ไม่เคยมีสักครั้ง ที่มันเรียกผมแล้วผมจะไม่ตอบรับคำเรียกของมัน

 

ไม่เคยมีสักครั้ง ที่มันขอร้องอะไรผม แล้วผมจะไม่ทำ

 

ไม่เคยมีสักครั้ง... ที่มันจะแคร์ความรู้สึกของผม... เหมือนกับที่ผมแคร์มัน

 

 

...

...

...

 

ถ้าอฐิษฐานได้สักข้อ ตอนนี้ผมขอแค่ให้ผมได้เป็นเพื่อนสนิทมันก็ยังดี

เป็นคนที่มันจะมาปรึกษาเวลาทุกข์ใจ หรือว่ามีปัญหา

เป็นคนที่จะร่วมทุกข์ร่วมสุขกับมัน

 

ผมขอแค่นั้น... ผมก็ดีใจแล้ว...

 

แม้ว่า... ผมจะไม่มีวันได้รู้เลยว่า... ทั้งหมดที่ผ่านมา มันคิดยังไงกันแน่...
 
________________________________________________________

  ลง 3 วันก่อนฮะ ไปอาบน้ำไปเข้าคาบก่อน... โดดไม่ได้ มีเช็คชื่อ อิอิ

[Iextraordinary]

 

มารอคับ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ใช้มุมมองและวิธีการเล่าแปลกแหวกแนวดีนะ
แต่น่าลุ้นน่าติดตามดี ถ้าจะให้ดีอย่าเศร้าเยย
 

[sickyboy]

Thursday 9 November 2006 - 
O_O"

 

วันนี้เล่นเอาผมตาโตเลยล่ะ

 

 

ตองออนแล้ว!

ตองเลิกบลอคผมแล้ว!

 

 

นี่มันเกิดอะไรขึ้น???

 

เย้

 

---ย้อนกลับไปเมื่อวาน---

 

 

วันนี้ล่ะ(8 พ.ย.) ผมตั้งใจจะโทรหาตองแล้ว

 

ผมต้องรู้ให้ได้ว่าทำไมตองถึงบล๊อคผม

 

 

ผมใช้เบอร์มือถือของเพื่อนโทรไป...

(มือถือผมเอาไปซ่อมอยู่)

 

โทรไปครั้งแรก เสียงเพลงรอสาย เป็นเพลง

"ก่อนตาย" ของบิ๊กแอส...

 

แล้วมันก็ไม่รับ...

 

โทรไปครั้งที่สอง... ผมเครียดไม่ออก

 

"อังอังอัง โตะเต๊เดโมะอิสุคิ โดราเอมอน..."

มันยังไม่รับ...

 

โทรไปครั้งที่สาม

 

"ได้แอบมองเธอข้างเดียวอยู่ที่มุมนี้ ก็พอแล้ว..."

มันก็ยังไม่รับ

 

 

ผมเลยกลับบ้านไป... พร้อมกับความคิดอย่างนึงในหัว

 

"ขนาดแค่อยากจะรู้ว่าบล๊อคเราทำไม ยังไม่ได้รู้"

 

 

....วันรุ่งขึ้น...

 

 

เพื่อนผมมาบอกผมว่า พอผมกลับบ้านไปได้สักพัก ตองก็โทรกลับมา

(เพื่อนผมรู้เรื่องที่ผมชอบตอง)

 

"อ๋อ เมื่อกี้ไออาร์มโทรไป จะคุยงานกับตองน่ะ"

 

มันอ้างไปอย่างนั้น...

 

 

ตอนเช้า... ผ.อ.เรียกประชุมด่วน

ที่นั่งก็มีตั้งหลายที่

 

ทำไมไอตองต้องมานั่งเบียดผมด้วยนะ...

พอเวลาจะคุยกับเพื่อนผม(ที่นั่งอีกข้างหนึ่งของผม)

มันก็ดันยื่นหน้าเข้ามาใกล้

(จนผมตองถอยเก้าอี้ออกไปเอง)

 

ตอนบ่าย... เพราะว่าคาบว่างของตองกับผมตรงกัน

 

 

ตองกับเพื่อนก็มานั่งคุย นั่งเล่นตะกร้อกันอยู่กับห้องผม

(สองห้องนี้สนิทกัน)

 

แล้วเพื่อนคนนึงที่ไปต่างจังหวัดมา ก็เอาขนมมาฝาก

(เป็นขนมเป็นลูกๆ เสียบไม้)

 

 

ตองมันก็เอาไปไม้นึง...

 

ผมนั่งอยู่ ขี้เกียจลุกขึ้น เลยพูดว่า

"กินมั่งเด่... ใครใจดีขอกุกินคำนึง"

 

แล้วพอมันกัดไปคำนึง มันก็ยื่นไม้มาทางผม

"กินป่ะ?"

 

ผมส่ายหน้า... มันก็เลยเอาไปกินต่อ...

 

 

 

ตอนเย็น... พอทำงานอะไรกันเสร็จ

 

มีกระเป๋าตั้งอยู่

 

ผมถามเพื่อนคนนึงว่าของใคร

 

แต่คนตอบดันเป็นตอง... ที่อยู่อีกด้านหนึ่ง...

 

 

 

เอาเถอะ... ผมรู้ว่ามันบังเอิญ

 

ผมรู้ว่าที่เล่าไป ผมอาจจะคิดมากไปเองก็ได้

 

แต่ที่แน่ๆ ไอตองเลิกบล็อคเมล์ผมแล้ว

(แล้วผมก็ยังไม่รู้ว่ามันบลอคผมทำไม)

 

 

...ผมไม่เคยดีใจอะไรอย่างนี้มาก่อนเลย...

 

จิงๆนะ^^

 

[sickyboy]

Friday 10 November 2006 - 
เรื่องช๊อคโลกเรื่องที่สอง...

 

ของวันนี้...

 

 

...

 

เป็นเรื่องที่ผมไม่เคยคิดว่าจะเป็นไปได้...

 

 

"ตองซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ผมกลับบ้านด้วยกัน"

 

มันก็ไม่มีอะไรมากหรอกคับ เพราะบ้านผมกับบ้านตองอยู่ใกล้กันไง

 

 

แล้ววันนี้ เพื่อนๆตองไปสอบที่ม.ศิลปากรกันเกือบหมด

 

มันเลยไม่มีคนนั่งรถประจำทางกลับบ้านเป็นเพื่อน

 

(เสร็จกรู... เหอะ เหอะ)

 

 

ก็ระหว่างทางกลับบ้าน มันก็ระบายความคับแค้นใจให้ฟัง

(เรื่องของงานร.ร.น่ะคับ งานหนัก งบน้อย แถมไม่ค่อยจะให้เบิกอีก)

 

แล้วมันก็บอกว่า...

"เบอร์อาร์มเป็นอะไรอ่ะ ทำไมเราโทรไม่ติด"

 

O_O"

ถ้าผมคุมสติไม่อยู่ มีหวังช๊อคแน่ๆ

 

"มือถือเราพังอ่ะ ก็บอกไปในmsnแล้วไง มีอะไรโทรเข้าเบอร์แม่เราแล้วกัน"

 

"อืมๆ"

 

...ตอนนี้มันออนเอ็มอยู่...

 

ใช้ชื่อว่า

 

" ทุกวันหลังจากนี้ ขอให้เธอโชคดีและสมปรารถนา ขอให้เขารักเธอเท่าที่เธอได้ทุ่มเทมา อย่าให้มันไร้ค่าเหมือนรักของฉันเลย"

แล้วต่อท้ายว่า

"แค่สักวินาที... เธอเห็นฉันคนนี้ในสายตา"

 

ผมรู้... ว่าโอกาสที่คนที่มันพูดถึงจะเป็นผมน่ะ

 

มีแค่

 

0.0000000000001%

 

แต่ขอผมหวังลมๆแล้งๆหน่อยแล้วกัน

 

...ยังไงก็เหอะ

 

มีตองเป็นเพื่อน แค่นี้ผมก็ดีใจแล้ว...

 

[sickyboy]

Friday 17 November 2006 - 
มีเรื่องอะไรจะเล่าให้ฟัง

 

 

 

---เมื่อวาน---

 

 

"เออๆ งั้นกุกลับก่อนนะ เดี๋ยวกุจะไปส่งไอเล็กพร้อมกะไอจุ้ย"

 

งานที่ร.ร.ยังไม่เสร็จ ผมเลยตัดสินใจกลับบ้านไปอาบน้ำก่อน

 

แต่ไอตองดันขัดขึ้นมา...

 

"เฮ้ย ไม่ต้อง อาร์มรออยู่ที่นี่แหละ จะได้ทำป้าย"

"เฮ้ย... ขอกุกลับก่อนดิ"

"ไม่ต้องเลยๆ มึงรออยู่ที่นี่แหละ"
(แต่มันเจือกแอบกลับบ้านไปอาบน้ำ แล้วค่อยมาที่โรงเรียน ดูมานนน)

 

...จุ้ยเลยไปส่งเล็กเพียงคนเดียว

 

ระหว่างทางขากลับ มีวัยรุ่นกลุ่มนึงขับมอเตอไซค์มาตีไอจุ้ยจนรถล้ม

 

จุ้ยเจ็บค่อนข้างหนัก ยังดีที่เป็นแค่แผลลึก 2-3 แห่ง แผลถลอก 4-5 แห่ง

 

...นี่ถ้าไอตองไม่บังเอิญบอกให้ผมอยู่ที่โรงเรียน

 

ผมคงโดนหางเลขไปด้วยแน่ๆ...

 

 

เพื่อนผู้ช่วยให้รอด... เหอะๆ

 

ป.ล. ไอจุ้ยวันนี้เดินได้แล้ว แต่ยังเจ็บแผลอยู่
 

[sickyboy]

Thursday 11 January 2007 - 
และแล้ว... ตอนนี้ไอตองก็ไปเข้าค่ายร.ด. อยู่คัฟ

 ก่อนไป มันพูดว่า

 "ฝากร.ร.ด้วยนะ"

 ได้เลยฮับ ขอแค่ตองบอกมา 555+

 
คิดแล้วขำตัวเอง

ตองบอกให้ทำอะไร ทำให้หมด

 ตองขอให้ช่วยอะไร ผมช่วยทุกอย่าง


คือ... 5 ปีที่แอบชอบมันมา

 

 ผมแทบไม่ได้เผื่อใจเลยว่ามันจะเป็นเกย์

 

และไม่เคยหวังเลยว่ามันจะชอบผม

 

 

ถึงคิดถึงสิ่งต่างๆ ที่มันทำกับผม ตลอดระยะเวลาที่รู้จักกันมาก็เหอะ

 

...
..
.

 เฮ้อ... รอตองกลับมา

 

ถ้ามันชอบผมจริงๆ

 

ผมจะไม่ยอมปล่อยมันไปไหนอีกแล้วล่ะ

 

และผมก็จะไม่ไปไหนจากมันด้วย

 

[sickyboy]

Friday 12 January 2007 - 
คือ วันนี้ เนชั่นสุดสัปดาห์ออก

 

ตามปกติ ไอตองจะมาซื้อทุกๆสัปดาห์

(มันชอบอ่านข่าวน่ะ)

 

วันไหนที่มันกลับบ้านกับผม และวันนั้นเป็นวันศุกร์

 

มันก็จะขอให้ผมแวะร้านหนังสือ มันจะซื้อเนชั่นสุดสัปดาห์

 

แต่อย่างที่ผมบอก อาทิตย์นี้ตองไม่อยู่

 

พอวันนี้ผมแวะร้านหนังสือ(ซื้อการ์ตูน)

 

ก็หันไปเห็นเนชั่นสุดสัปดาห์พอดี...

 

 

ผมซื้อมาโดยไม่คิด

 

ซื้อมาแล้ว... แล้วผมจะเอาไปให้ตองไงเนี่ย?

 

 

ถ้ามันไม่ได้เป็นเกย์ และไม่ได้ชอบผมจริงๆ

 

ถ้าผมเอาไปให้ มันโคตรชัดเจนเลยอ่ะ

 

 

เอาไงดีว้า...
 

[sickyboy]

Sunday 14 January 2007 - 
 

ตองกลับมาแล้วในที่สุด...

 เพราะผมกับเพื่อนอีก 2 คน ต้องไปรับเพื่อนที่กลับมาจากค่ายร.ด.พอดี เลยได้เจอกัน

 

ไอตองดำมั่ก(กร๊ากๆ)

 ผมบอกมันว่า

 "เนชั่นไม่ต้องซื้อแล้วนะ ซื้อแล้ว อยู่ที่เปรียว"

 

เปรียวคือรุ่นน้องผม ที่มีศักดิ์เป็นน้องสาวสนิทของผมคับ

 แล้วตอนนี้เปรียวก็ให้ตองติวสังคมให้อยู่

 (เปรียวจะไปเรียนเตรียมฯ)

 

ตองเลยเอาพวกเนชั่นอะไรพวกนี้ให้เปรียวอ่าน

 "ซื้อให้แล้วเหรอ?"

 

ตองถาม ผมพยักหน้า พอจะเดินออกมา มันก็เรียก....

...
...
...

 "อาร์มๆ"

"ไรอ่า?"

"มีมือถือป่ะ?"

"ไม่ได้เติมตังค์ว่ะ"

 

- -"

 
กุอุตส่าห์ลุ้นว่ามันจะพูดอะไร ถ่อ...

 ว่าแต่... กุออนรอเมิงนานแล้วนะตองนะ

 รีบๆออนซะทีเด้...

 

กุคิดถึงเว้ย
 

[Sorrow]

โอ๊ย! อ่านไปเห็นภาพตัวเองซ้อนขึ้นมาเลยครับ แต่ละตอนนี่.....TAT

[sickyboy]

Sunday 28 January 2007 - 
อยากหัวเราะดังๆ

จริงๆนะ...

 - -"

 

คือ เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา

 ผมไปเป็นสตาฟฟ์ให้กับค่ายอบรมผู้นำของรุ่นพี่คนนึง

 (โดนไอตองบังคับให้เป็นสตาฟฟ์ มัดมือชก)

 ระหว่างทำกิจกรรมก็หนุกหนานดี

 คืนนั้นก็ไปนอนตึกเดียว ห้องเดียวกะตอง(ค้างที่โรงเรียน)

 แต่ว่ามีคนอื่นนอนด้วยอ่านะ

 

ที่ช๊อคที่สุด... ห้องนั้นเป็นห้องที่ตองเคยมาแกล้งผมตอนม.1

 ที่มันเดินเข้ามาบอกว่า

 "มาเป็นเมียกุมา" ไง

 

 

เช้าวันถัดมา...

 ผมถือเสื้อแจ็คเก็ทเดินออกมา ตองตามมา

 "ไปไหน?"

"กลับบ้านอ่า ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อ กุไม่ได้เอาเสื้อเหลืองมาไง"

"เออๆ กุกลับด้วยได้ป่ะ?"

"ได้ๆ"

 

แล้วมันก็ไปหยิบเป้ ก่อนจะเดินตามผมมา

 "ตองไม่ได้เอาเสื้อเหลืองมาเหรอ?"
"อืมๆ"

 

คือ กิจกรรมวันนี้เค้าจะให้ใส่เสื้อเหลืองกันด้วยไงคับ

 อ่า... แล้วผมก็ไปส่งตองถึงบ้าน

 

ก่อนจะกลับบ้านมาอาบน้ำและเปลี่ยนเป็นเสื้อเหลือง

 

มื้อเที่ยง...

 ผมกินข้าวเสร็จแล้ว ไอตองเพิ่งมา

จานยังมี แต่ช้อนหมดแล้ว...

 

"อาร์ม ช่วยล้างช้อนให้ตองอันดิ"

 

- -" เฮ้ย อะไรแก นี่กุอยู่บ้านยังแทบไม่ล้างจานเองเลยนะ

 ...แต่กุยอมล้างให้เมิงก็ได้... แหะ แหะ

 

ตอนกลางคืน...

 หลังจากผ่านกิจกรรมหลากหลายมา

 ก็ถึงเวลาประมวลภาพ

 แล้วพี่ที่ค่ายเค้าก็พูด พร้อมกับเปิดเพลงซึ้งๆ

 บิวท์อารมณ์ให้ทุกคนเริ่มร้องไห้...

 
พี่เค้าบอกว่า

 "เอาล่ะครับ... เรารักใคร ก็รีบไปบอกกับเค้าซะ ก่อนจะไม่มีโอกาสได้บอก"

 

จบคำพี่เค้าปุ๊บ ไอตองเดินมาหาผม

 

O_o"

 

"ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งนะ"

"อืมๆ ขอบใจแกเหมือนกัน"

 แล้วเราก็กอดกัน!!!

 

(แบบเพื่อนอ่านะ)

 

แล้วก็เดินแยกย้ายกันไป

 มีรุ่นน้องมาให้ผมผูกสายสิญจน์เยอะแยะเลย เหอๆ

 แล้วผมก็เดินไปผูกให้ตอง

 

"คิดถึงเมื่อก่อนอ่ะ กว่ากุจะได้กลับบ้าน กุต้องรอพวกเมิงเล่นบอลกันให้เสร็จก่อน"

"เหอะๆ.. ไม่รู้ดิ รู้จักกันมานาน ตอนนี้แค่มองตาก็รู้ใจแล้ว"

O_o" ช๊อค เลย กุ ตอง พูด แบบ นี้...

 

แล้วผมก็ให้ตองผูกสายสินให้มั่ง

"เราก็ต้องขอโทษด้วยนะ ถ้าเราเคยทำอะไรให้อาร์มไม่สบายใจ เคยทำให้อาร์มเดือดร้อน"

"เราก็ขอโทษเหมือนกัน... รู้ป่ะ ตองเป็นเพื่อนที่เรากลัวมากที่สุด

 

เพราะตองอ่ะ ขี้หงุดหงิด ใจร้อน โมโหง่าย"

 

ไอตองก็ยิ้มๆ แล้วผมก็ถามมันว่า

 

"ตอง ถ้ากุถามอะไรสักอย่าง เมิงอย่าโกรธนะ"

"อืมๆ ถามมา"

"เมิงบลอคเมล์กุทำไม?"

ตองคิดอยู่พักนึง...

 

"อ๋อ... ก็ตองไม่รุว่าเป็นอาร์มอ่ะ มีคนแอดเมล์มาเยอะช่วงนั้น

แล้วตองรำคาญ ก็เลยบลอคๆไป เพิ่งมารุตอนหลังว่ามีเมล์อาร์มรวมอยู่ด้วย"

 

"โถ่... ปล่อยให้กุเครียดตั้งนาน"

 "555+"

 

- ตอนเย็นของวันถัดมา-

 ผมยื่นเนชั่นสุดสัปดาห์ให้ตอง

 "อ่ะ กุซื้อมาให้ ที่ร้านเหลืออยู่เล่มนึงพอดี"

 

ตองรับไป อ่านๆ 2-3 หน้า

 "แต๊งค์ๆ"

 
...แล้วเราก็คุยกันเรื่อยเปื่อย กะเพื่อนอีก 2-3 คน

 ...ผมอาจจะคิดมากไปเองก็ได้

 ว่าตอนนี้ ผมกะตองอ่ะ

 

"สนิท" กันแล้ว

 

 - -"

 

ตอง ตกลงแกคิดยังไงกันแน่!!!

 โอ้ยยย... รักแกจังว่ะ

 ตอบกุกลับมาหน่อยดิ ว่าแกคิดไงกันแน่

 
กุจะขาดใจตายอยู่แล้วนะ!!!

 นี่... อีก 10 กว่าวันที่เหลืออยู่อ่ะ

 

กุจะได้รุไหมว่าเมิงคิดไงกะกุ!!!

 

[sickyboy]

Thursday 1 February 2007 - 
ใจตรงกัน+เรื่องบังเอิญ

วันนี้อยู่หน้าโรงเรียนกะไอตอง(อีกละ)

รุ่นน้องคนนึง เดินเอากระดาษมาให้ตอง ให้ตองไปเขียนเฟรนด์ชิพ

ตองก็เลือกๆ(มีหลายลาย) เลือกตั้งนาน

ผมก็นั่งเล่นเกมส์ในมือถือไปโดยไม่ได้สนใจ

แล้วน้องคนนั้นก็เดินมาหาผม

"พี่อาร์ม วันนี้มีลายใหม่แล้ว จะเปลี่ยนไหม?"

คือ เมื่อวานน้องเค้าเอามาให้ผมแล้ว แล้วผมบ่นว่าลายไม่ค่อยสวย

ผมก็เลยตอบตกลง สุดท้ายผมก็ไปเลือกกระดาษลายหมี be bear ขอบสีน้ำตาล

"เฮ้ยๆ เอาอันนี้เลย ชอบๆ สวยๆ"

"อ้าว พี่อาร์ม เลือกลายเดียวกะพี่ตองเลย ใจตรงกัน อย่างนี้แต่งงานกันได้นะเนี่ย"

เด็กเวร... เล่นซะกุเขิล+อึ้ง ผมไม่กล้าหันไปมองหน้าตอง(ตองไม่ได้พูดอะไร) ได้แต่พูดว่า

"บ้าดิ"

แล้วรุ่นน้องอีกคนนึงก็บอกว่า

"พี่อาร์มแย่งลายสวยๆไปอ่า ไม่รุล่ะ"

แล้วมันก็แย่งกระดาษใบนั้นไปจากมือของผม

หลังจากจะยื้อแย่งกับมันได้สักพัก มันก็เอาไปวางไว้ตรงหน้าตักตอง

ผมยื่นมือไปขอกระดาษคืนมา... ตองก็หยิบส่งกระดาษคืนให้ผม(ตอนนั้นผมรู้ตัวเลยว่าหน้าร้อนผ่าวมากๆ)
...เรื่องนี้ทำให้ผมอดคิดถึงตอนม.2 ไม่ได้

ตอนนั้นมีเพื่อนคนนึง เอาหนังสือรุ่น"ตราไว้ในดวงจิต" ซึ่งเป็นหนังสือรุ่นของพวกมัน

ที่มีทั้งรูป และกลอนแนะนำตัวเอง สมัยป.6

ผมก็เอามาดูแบบผ่านๆตา

แล้วลองคิดกลอนแนะนำตัวเองของตัวเองเล่นๆ

"ผมชื่อธนกฤต ไม่มีพิษไม่มีภัย"

เมื่อผมเปิดไปเรื่อยๆจนถึงช่วงกลางๆเล่ม

ก็เจอหน้าของไอตอง

กลอนแนะนำตัวมันขึ้นต้นว่า...

"ตัวผมชื่อชเนศร์ ไม่มีเดชและพิษภัย"

จำได้ว่าตอนนั้นก็โคตรอึ้ง...

แล้วยังมีเรื่องที่ผมมารู้ว่าตองเคยเรียนอยู่อนุบาลที่เดียวกับผมอีก

แต่ผมมาเข้าตอนอนุบาลสอง(ไม่เคยเรียนอนุบาล 1 เลยอ่ะผม)

ในขณะที่ตองย้ายออกไปอยู่อนุบาลที่อื่น(มันเรียนอนุบาล 1 จบ มันก็ย้ายไป)


- -"

แล้วนี่... ไหนมันบอกว่าวันนี้มันจะออนเอ็ม ป่านนี้ยังไม่ออน... อิตองนะอิตอง

...- -" รักมันจังว่ะ...
 

[sickyboy]

Saturday 10 February 2007 - 
เช้าวันปัจฉิม...

ผมตื่นสาย... เท่านั้นไม่พอ ยังต้องรีบไปเอาดอกกุหลาบที่สั่งไว้อีก(50ดอก)

กว่าจะมาถึงโรงเรียน เค้าก็กำลังจะเริ่มเคารพธงชาติกันแล้ว


วันนี้ม.6 มาเข้าแถวข้างหน้าสุด

ผมมองหาตอง... ไม่นานนักก็เจอมัน ไม่ใช่จะทุกคนหรอกนะ ที่จะมีรูปตัว i เด่นชัดกลางหัวอย่างนั้น


แล้วเสร็จกิจกรรมหน้าเสาธง ม.6 ก็เริ่มแจกดอกไม้กันเองก่อน ผมก็เช่นกัน

แจกดอกไม้ให้เพื่อนๆ รวมไปถึง... ตอง


ก่อนที่จะเดินเรียงแถวกัน ผ่านน้องๆที่เข้าแถวอยู่สองฟากถนน ให้ดอกไม้พี่ๆ

^^" สรุปผมได้ดอกไม้ 50 กว่าดอก ตุ๊กตา สองตัว กะลูกอมอีกนับไม่ถ้วน...

แต่ไอตองอ่ะดิ ตุ๊กตา 4ตัว ดอกไม้ประมาณ 70 กว่าดอก>>>ก็แกหล่อนี่ ไอตอง!


ระหว่างที่พวกห้องผมกำลังเฉลยบัดดี้กัน

(บัดดี้ เป็นเกมประมาณว่า ถ้าเราเป็นบัดดี้ใคร ต้องคอยเทคแคร์คนนั้นโดยไม่ให้เค้ารู้
พอถึงวันที่กำหนด ค่อยมาเฉลย แล้วให้ของขวัญกัน)

ไอตอง... ซึ่งมีของเยอะแยะ ดูท่าว่าจะขนไปไว้ตรงที่ๆห้องมันอยู่ไม่ไหว

ผมเลยเดินเข้าไปหามัน

"ให้กุช่วยป่ะ?"
"ไม่เป็นไร แต๊งๆ"

แต่สุดท้าย มันก็ถือไม่ไหว - -"

" เหอะๆ มา เด๋วกุช่วย"

"เออๆ ขอบใจมาก"

แล้วเราสองคนก็เดินกันไป... ผมรู้สึกแปลกๆเหมือนกัน ปกติผมไม่ค่อยได้เดินกับตอง2-2หรอกนะ เหอะๆ...


พอช่วยมันถือของเสร็จ ผมก็รีบกลับไปเฉลยบัดดี้ แล้วพอเที่ยงก็ไปเข้าหอประชุม เข้างานปัจฉิม

งานดำเนินมาถึงคอนเสิร์ต...


ผมอยู่ใกล้ๆไอตองกับพรรคพวก ตอนที่เค้าขึ้นเพลง

"ก่อนตาย" ของบิ๊กแอสมา

เป็นเพลงโปรดของตอง และของผมด้วย

ไอตองเดินเข้ามากอดคอผม แล้วเพื่อนคนอื่นๆก็กอดคอผมกับตองเป็นวงกลม

แล้วร้องเพลงก่อนตายด้วยกัน...


"ยินดีให้เธอรับไป... ภูมิใจให้เธอรับฟัง
ได้เกิดมาหนึ่งครั้ง ฉันยังได้ทำในสิ่งนี้

ถ้าหากพรุ่งนี้ฉันตาย... ก็คงจะไม่เสียที
ชีวิตฉันถึงมันไม่ค่อยรักดี วันนี้ฉันยังได้รักเธอ"

มันเหมือนทุกๆความทรงจำที่ผมเคยมีกับตองมันฉายภาพออกมาในหัว

ภาพตอนผมเจอมันครั้งแรก ที่ผมเรียกมันว่า "ธเนศร์" ทั้งๆที่จริงๆมันชื่อ "ชเนศร์"

ภาพที่มุมเสา... ตอนนั้น

ภาพตอนผมทำตะกร้อหาย แล้วมันก็โกรธผมมาก

ภาพตอนที่เพื่อนๆในห้องล้อเลียนผมด้วยเรื่องบางเรื่อง แต่มีแค่ตองคนเดียวที่นั่งเงียบ
แล้วมองพวกนั้นด้วยสีหน้าไม่พอใจ

ภาพตอนที่ผมกับตองกลับบ้านด้วยกัน

ภาพตอนที่มันมาโรงเรียนด้วยหน้าตาอิดโรย(ท้องเสีย ไปกินหมูกระทะมา)

ภาพตอนมันเป็นตาแดง แล้วก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆผม เพื่อจะพิสูจน์ดูว่าถ้าคนที่มองคนที่เป็นตาแดง
แล้วจะตาแดงตามไหม?(มันบ้า - -")

ภาพตอนที่ซ้อมละครด้วยกัน

ภาพตอนมันแกล้งกอดผม วันสุดท้ายก่อนผมจะขอทำเรื่องย้ายห้องไปอยู่สายศิลป์

ภาพตอนมันมาตีหน้าอ้อนใส่ผม ขอให้ผมทำการบ้านให้มัน

ภาพตอนมันเต้นหลุดโลกในงานกีฬาสี

ถาพตอนที่ผมนอนอยู่เตี้ยงสองชั้น เตียงเดียวกะมัน(ไปเข้าค่ายอบรมด้วยกัน)
ผมนอนข้างบน มันนอนข้างล่าง มันกรนเสียงดังจนปลุกผมให้ตื่นได้^^"

และอีกหลายๆภาพ...

จนเพลงจบ... ผมหันหน้าไปบอกมัน

"ขอบคุณนะ ที่เมิงเกิดมาเป็นเพื่อนกุ"

มันก็พยักหน้ารับรู้ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา...


จะมีเพื่อนสักกี่คน ที่ผมจะรู้เรื่องของมันตั้งแต่สมัยปู่ของมัน

จะคิดคล้ายๆกัน ทำอะไรคล้ายๆกัน

จะมีใครรู้ใจมันเท่าผมอีก?


ผมจะขอเก็บช่วงเวลาดีๆนี้ไว้...

ให้มันจดจำผมในฐานะเพื่อน เพื่อนสนิท เพื่อนของมัน

ในวันข้างหน้า ผมอาจจะขำ เรื่องที่ผมเคยแอบชอบมันมาตั้ง 6 ปี


แต่ผมจะไม่เคยเสียใจ ทีได้รักมัน ได้ทำอะไรเพื่อมัน และมีมันเป็น1/3 ของชีวิต


ด้วยรัก... ถึงไอบ้า ไอหน้าแดง ไอหัวรูปตัวi ไอฟันจอบ ไอแย่งอากาศชาวบ้านหายใจ

ไอตองที่รักของกุ!

 

[sickyboy]

ไดอารี่หน้าสุดท้ายละฮะ
-----------------------------------------
Friday 6 July 2007 - 
...ผมหายหน้าหายตาไปนานพอดูล่ะ^^"

 

ตอนนี้ผมเรียนต่อในมหาลัยแล้วนะคับ

 

ส่วนตองน่ะเหรอ?

 

 

- -" มันติดโควตามหาลัยดีๆ 7 แห่ง

 

สุดท้ายมันไปเลือกเข้าคณะวิดวะที่มหาลัยชื่อดังครับ

 

^^" จะว่าไปแล้วก็คิดถึงมันนิดๆนะตอนนี้

 

- -" แต่ผมได้ข้อสรุปอย่างนึงสำหรับเรื่องของผมกับตองแล้วในตอนนี้...

 
เรื่องที่ผ่านมา ระหว่างผมกับตอง คือ Tong Hua(Fairy tale)

เป็นนิยาย เป็นนิทานที่ผมเอาไว้นึกถึงก่อนนอนให้หลับฝันดี

 

ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ที่ผมอาจจะกลับบ้าน แล้วได้เจอกับตองอีก

ผมอาจจะไม่ได้รักตองแล้ว

 

แต่เรื่องของตอง จะเป็นความทรงจำดีๆที่ทำให้ผมมีความสุขตลอดไป...

^^

 

เอาล่ะ! ได้เวลาบอกลาไดอารี่หน้านี้เสียที

 

 ต่อไปนี้จะไม่มีเรื่องราวของผมกับตองมาอัพอีกแล้วครับ - -"

 และผมก็จะไปเขียนไดอารี่หน้าใหม่ เขียนเรื่องใหม่ๆสักที...

 

 ขอบคุณที่คุณเข้ามาอ่าน

.
.
.
ขอบคุณที่มีตองเข้ามาในชีวิต

ขอบคุณทุกสิ่งที่ทำให้ผมได้มาเจอกับตอง

 

[three]

เล่าเรื่องแปลกๆแต่ซ฿งได้อารมณ์มากๆครับผม :m13:เป็นกำลังใจให้นะครับผมสู้ๆ

[niph]

ดีใจที่ได้รัก
มันไม่เจ็บปวด เพราะไม่ต้องการครอบครอง

[Sorrow]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่อบอุ่น (ปนปวดใจ) อ่านแล้วคิดถึงเจ้าเพื่อนรักของผมจังเลยครับ TAT

[DeShiWa]

 

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆๆที่เอามาให้อ่าน

อยากรู้ว่าตอง คิดยังไงกับ อาร์ม อ่าครับ

เป็นกำลังใจให้ครับผม

 

[IO]

  :m4:อ่านแล้ว รู้สึกดีอ่าคับ

บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่รู้สึกดีมากๆ เลย 

ขอเป็นกำลังให้นะคับ 

[sickyboy]

ต่อไปนี้จะเป็นเรื่องเล่าเกี่ยวกับความทรงจำของผมกับตอง ที่ไม่มีอยู่ในไดอารี่นะครับ...
- -" ก็ได้แต่หวังว่า สักวันมันจะมาอ่านเจอ... เง้อ...
หวังลมๆแล้งๆไปอีกละ
-------------------------------------------------------------------------
...きっと今日は愛を伝えることができなくちゃいけない

...คิโทะ คิโยวะ อาโย ชิเทรุ โคโทกะ เดคินะคึไจ อิคิไน

...วันนี้ต้องบอกรักให้ได้...

- - -

- -

-

การบอกรักใครสักคนนี่มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

ที่ยากกว่าคือตอนวินาทีที่จะสารภาพรักออกไปนั่นแหละ

...เมื่อก่อนเวลาผมสารภาพรักใครนะ

ตัวจะร้อนผ่าว หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

คือพอสารภาพรักเสร็จ ไออาร์มก็ลงไปนอนตายอยู่ตรงนั้นเลย

...เคยถึงขนาดเป็นไข้หลังบอกรักด้วยซ้ำ เหอะๆ

.

.

.

อยู่ดีๆก็นึกถึงตอนสมัยม.5

ตอนนั้นมีโครงการที่ สสส. จะให้เงินสนับสนนทำกีฬาสีกับกีฬาสีโรงเรียน

โดยมีข้อแม้ว่าจะต้องมีการรณรงค์ No Alcohol ร่วมในกีฬาสีด้วย

ซึ่งเฮดกีฬาสีและรองเฮดของแต่ละสีต้องไปเข้าร่วมอบรม

...เผอิญว่ารองเฮดของสีผมตอนนั้น... ค่อนข้างไม่เอางาน...

ผม ในฐานะเลขาของสี ก็เลยต้องไปกับเฮดกีฬาสีแทน

.

.

.

จริงๆแล้ว ผมก็แอบๆลุ้นนิดๆว่าจะได้ไปน่ะครับ

ไม่ใช่อะไรหรอก... เหตุผลเพราะคนๆเดียวนั่นแหละ

...ให้เวลาทายสามวินาที...ทายออกไหมว่าใคร?

.

.

.

...หนึ่ง...

สอง...

...สาม... ...หมดเวลา

\(^^ ) ถ ถ ถูกต้องน่ะคร้าบบบ

ไอตองที่รักอีกแล้ว...( - -)

.

.

.

ผลคือ ผมได้เดินทางไปด้วย

ที่พักที่ไปพัก เป็นเตียงสองชั้น หลายๆเตียงอยู่ในห้องใหญ่ๆ

...พอตองเลือกนอนใต้เตียง

...ผมก็รีบจองเตียงบนที่คู่กับตองทันที

.

.

.

แล้วคืนนั้นก็...

...

...

ผมก็ตื่นมากลางดึก(ตื่นเพราะเสียงกรนตอง)

แล้วดันนอนไม่หลับ เลยชะโงกลงมาดูหน้ามันเวลามันนอนตลอดคืนน่ะสิ

ตอนนั้นเพิ่งได้ดูหนังเรื่องเพื่อนสนิทมาไม่นาน

จะมีฉากที่พระเอกนับ 1-10 ในใจ

(เป็นความเชื่อที่แม่นางเอก เล่าให้พระเอกฟังในฝัน

ว่าถ้าเรานับ1-10 ตอนที่คนที่เราแอบชอบหลับอยู่

ถ้าเค้ามีใจให้เราเหมือนกัน เค้าก็จะตื่นมาก่อนเราจะนับเสร็จ

ประมาณว่าใจสื่อใจ... ว่างั้น)

.

.

.

ไออาร์มเลยทำมั่ง...

1...

2...

3...

4...

5...

6...

(ไอตองขยับตัว ไออาร์มใจเต้นตุ้มๆต่อมๆ)

7...

8...

9...

10!

...

ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ขำตัวเองว่ามันจะเป็นจริงได้ไง

...แต่พอจะนอนอีกรอบก็นอนไม่หลับเสียแล้ว

...สุดท้ายก็กลับไปชะโงกหน้ามองดูมันอีกรอบ

แล้วก็นับ1-10  ใหม่... อีกหลายรอบ

จนผลอยหลับไปเองนั่นแหละ...

.

.

.

ถ้าตอนนั้นมันตื่น ผมคงหัวใจวายตาย 555+

.

.

.

นั่นไม่ใช่ครั้งแรกแน่ๆ ที่ผมทำอะไรแปลกๆกึ่งๆเสี่ยงทายอย่างงั้น

มีตั้งแต่ "ถ้าวันนี้ตองใส่เสื้อยืดสีดำมา... แสดงว่าเป็นเนื้อคู่กัน"(ผมใส่เสื้อสีดำไปไงครับ วันนั้น)

ปรากฏว่าวันนั้นมันดันไม่ได้ใส่เสื้อยืดสีดำมา...

แต่... มันใส่เสื้อยืดสีขาว สกรีนลายคำว่า "ARM"

(เป็นลายสกรีนของเสื้อยืดยี่ห้อ CH-80ครับ)

...เสื้อตระกูลนี้ผมเองก็ตามสะสมอยู่เหมือนกันแหละ(สกรีนชื่อตัวเองนี่นา อิอิ)

ตัวที่ตองมีอยู่... เป็นคอลเลคชั่นที่ผมยังไม่มี...

.

.

.

มันรู้สึกแปลกๆเวลาเห็นตองใส่เสื้อตัวนี้

ทั้งๆที่จริงๆแล้วมันก็เป็นแค่เสื้อยืดปกติ

ไอตองใส่ไปคงไม่คิดอะไรหรอก...

ว่าเสื้อที่มันใส่อยู่สกรีนคำว่า ARM

แต่นั่นแหละ... ผมก็ยังแอบดีใจอยู่ดี

บ้าเนอะ... (T-T )"

.

.

.

เป็นอีกหนึ่งวันที่คิดถึงตองอีกละ วันนี้...
(แน่ละ เอาเรื่องของมันมาพูด ผมคงไม่คิดถึงมันมั้ง เหอๆ)

[Iextraordinary]

อ่านแล้ว รู้สึกน่ารักจัง 

[ifwedo]

ขอให้อาร์มโชคดีในความรักน๊า

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

เสียดายวันเวลาร่วมกันมา
แต่ก็ไม่กล้าจะเดาใจตองจริง
ถ้าบอกออกไปแล้วจะเป็นอย่างไร
 

เรื่องราวน่ารักจริงๆ
 
ถ้าได้อ่านเป็นเรื่องราวต้องสนุกมากๆแน่
หวังว่าจะได้อ่านเรื่องยาวจากอาร์มบ้างนะครับ
 

[oaw_eang]

เป็นการนำเสนอ  ที่ไม่ค่อยจะได้เห็นในเล้าเป็ด  เก่งนิ

[DeShiWa]

 

อ่าครับตองคิดไงกับอาร์มละครับ

ความรักแบบนี้น่าเห็นใจจริงๆๆๆ

เอาใจช่วยครับผม

 

[sickyboy]

- -" ผมเคยคิดว่าผมเลิกชอบตองได้แล้วจริงๆนะ ตั้งแต่ช่วงที่ผมมาเรียนต่อ ได้พบคนมากมาย เจอเรื่องมากมาย...
มารู้ตัวว่ายังไม่ได้เลิกชอบก็เมื่อเดือนที่แล้วนี่เองครับ...

ไม่มีอะไรมาก คือ ผมฝันร้ายอ่ะคับ
ฝันว่ามีคนกลุ่มหนึ่งพยายามจับตัวผม

อะไรบางอย่างบอกผมในฝันว่าผมต้องไม่รอดแน่ ถ้าโดนคนพวกนี้จับตัว

ผมเลยดิ้นหนีจนหลุด แล้วหนีเข้าตึกแห่งหนึ่งที่มีคนมากมาย

... ให้ทายว่าผมเจอใครในฝันนั้น?...-

-

ผมเจอตองครับ

ตองยืนอยู่ตรงหน้าผม ยิ้มให้ผม...

แล้วทำนองเพลงเศร้าๆก็ดังขึ้นในฝันผม...

-

ดูเหมือนตองจะไม่รู้ว่าผมตกอยู่ในอันตราย

และเวลาของผมก็เหลือน้อยเต็มที

ผมเลยตะโกนบอกรักตองในฝันว่า

 

"ตอง เรารักแกนะ!"

 

ตองก็ยิ้มขำๆ เหมือนกับไม่คิดอะไร

ก่อนจะตอบกลับมาว่า

"เออๆ กุก็รักเมิงเหมือนกัน"

 

ในฝันผมยิ้มเศร้าๆ ก่อนที่คนพวกนั้นจะจับตัวผมได้...

แล้วสติผมจะดับวูบ พร้อมกับที่ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาในโลกแห่งความจริง

 

เหงื่อเต็มหน้าผม ทั้งๆที่อากาศค่อนข้างเย็น...

 

ทำนองเพลงเศร้าๆในฝันยังคงก้องอยู่ในหัวผม

ผมรีบฮัมทำนองนั้นบันทึกลงไปในแฟลชไดร์ฟ

 

ก่อนที่จะเอาไวโอลินมาแกะทำนองนั้น แล้วอัดเสียงเก็บไว้

...
...
...
จิตผมอึดอัดเรื่องที่ผมไม่ได้บอกรักตองถึงขนาดเอามาฝันเลยเหรอเนี่ย?
...ในฝันได้ระบายออกไปแล้ว... แต่ตัวจริงนี่สิ ยังไม่เคยบอกสักที
...และคงไม่มีวันได้บอกแล้วด้วย ผมเลือกที่จะเป็น"เพื่อน"ตองในวันนั้น

โอกาสมันมีอยู่ตลอด หกปีที่ผ่านมา...
สำหรับตอนนี้มันสายไปละฮะ...

ตองมันไม่เคยชอบผมหรอก

แต่ผมชอบมันตั้งแต่วันที่มันพูดว่า "มาเป็นเมียกุมา" ก็แค่นั้น 555+

[oaw_eang]

ถ้าเราฝันถึงใคร....แสดงว่าเรายังไม่เลิกรักเขาคนนั้นจริงๆ หรอ

อ้าว! เวรกรรม  แล้วเจ้ยังฝันถึง คนคนนั้นอยู่เลย

ฝันว่าคุยโทรศัพท์เหมือนสมัยที่เรายังรักกันดี

แสดงว่า  เจ้ยังรักเขาอยู่หรอ

แต่ก็เออนะ  พุดถึงเขาแล้ว  ใจมันยังสั่นๆ อยู่เลย

ทำไมคนคนหนึ่ง  มันถึงได้มีอิทธิพลกับจิตใจเรามากขนาดนี้นะ

ปล.  คุณคนนั้นเคอะ  เจ้ยังคิดถึงคนอยู่เสมอเมื่อมีเวลานะ