คำผิดบานแน่เลย!
ถ้าอ่านแล้วสะดุดต้องขอโทษจริงๆนะครับ ถ้ามีการรวมเล่มจริง จะไม่ให้พลาดเลย แง่มๆ
ไป ตามสัญญา ไปอ่านกันๆๆๆ จะเอาตอนต่อไป ขอกำลังใจเยอะๆน้า
เค้าเริ่มหมดกำลังใจอีกล๊า
ป่ะ ไปอ่านกันครับผม!!
+++
เกินหน้าที่?"ฆวย!!!!"
ท่านเจี้ยวตะโกนด่าท่านเซียนลั่นห้องน้ำ โอยย... จะอะไรอีกล่ะ ก็เมื่อครู่พอท่านเซียนพยุงท่านเจี้ยวลุกขึ้นจากเตียง
เท่านั้นแหละ ..น้ำจากซอกขาไหลอาบจนมากองเยิ้มที่พื้น.. เยอะมาก พระเจ้า เหลียวหลังกลับไปดูสภาพทีนอน ซึ่ง
ไม่ต่างอะไรไปจากสนามรบ ผ้าห่มผ้าปูที่นอน เปียกเป็นดวงคราบขาววงเบอเร่อ ไม่รู้งานนี้ของใครกันแน่ที่เยอะกว่ากัน
"มึงเล่นจนกูเดินไม่เป็น แล้วพรุ่งนี้กูจะไปพรีเซ็นต์งานยังไง!!!!!"
"อ่าว...แล้วใครกันวะที่ครางขออีก แรงอีก =_=;"
ท่านเซียนถามคนโวยวาย ยังไม่ทันไรน้ำจากสายยางก็ฉีดอัดเข้าหน้าท่านเซียน
ท่านเจี้ยวที่นั่งอยู่บนชักโครกมีสีหน้าทรมานอยู่ไม่น้อย ในมือถือสายยางฉีดน้ำล้างเบื้องหลังของตัวเองอย่างทุลักทุเล
ในขณะที่ท่านเซียนหันหน้าไปอีกด้านของห้องน้ำก้มหน้าก้มตาผสมอะไรอยู่
พักเดียวเท่านั้น ท่านเซียนโพร่งถามท่านเจี้ยว หลังจากที่ครุ่นคิดมานาน
"..มึงจะเอาไงเรื่องเป้"
..
ท่านเจี้ยวอึกอักคิด.. อ่า ยังไม่ได้บอกเรื่องเป้นี่นะ .. ทันใดนั้น รอยยิ้มวายร้ายก็ผลุดขึ้นบนหน้าท่านเจี้ยว
"..แล้วมึงจะให้กูทำไงอ่ะ"
ท่านเจี้ยวที่กำลัง... คิดอะไรพิเรนทร์ๆหลอกถามท่านเซียน ท่านเซียนถอนหายใจออกมาหน้ามุ่ยๆก่อนจะหันมามอง
คนนั่งบนชักโครก
"กูบอกแล้วมึงจะทำตามหรอไอ้เจี้ยว ถ้าเกิดวันไหนมึงเชื่อกูง่ายๆซักวัน วันนั้นฟ้าคงถล่ม"
ท่านเซียนพูดเสียงเนืองๆก่อนจะล้างมือที่อ้างล้างมือใกล้ๆชักโครก
"ก็บอกมาดิ จะให้กูทำไร"
ท่านเจี้ยวเซ้าซี้ถาม หวังจะได้ยิน..คำนั้นของท่านเซียน ..คำที่ต้องการแสดงความเป็นเจ้าของ
"หึ.. แล้วแต่มึงแล้วก๊านนน กูจะไปมีสิทธิ์อะไรไปบังคับมึง"
ก้มหน้าหลบสายตาเมียต่อไป.. โอ้.. ขี้น้อยใจจริงๆ เยดเข้... พอล้างมือเสร็จก็บีบของเหลวใส่มือแล้ว ถูมือทั้งสองเข้าด้วยกัน
แล้วหันมาถูบนตัวท่านเจี้ยว
ท่านเจี้ยวเห็นสีหน้าท่านเซียนชัดๆก็คราวนี้แหละ แค่เงยหน้ามองก็เห็นคนหน้าบึ้งตึงแต่เปี่ยมไปด้วยความห่วงใยของคนตรงหน้า
ก็อดยิ้มไม่ได้ ..เอื้อมมือไปจับเอวท่านเซียนหมับ
"ไอ้เซียน วันที่ไอ้เป้มาขอถ่ายรูปมึงหึงกูหรอวะ"
กระดากปากชิพ.. แต่ทำอย่างไรได้ล่ะ ก็มันอดสงสัยไม่ได้จริงๆ ท่านเจี้ยวไม่ได้ล่ะสายตาไปจากคนตรงหน้า สบตาตรง
แบบหลบเลี่ยงไม่ได้
ท่านเซียนที่มือเต็มไปด้วยสบู่ขณะถูตัวให้ท่านเจี้ยวอยู่ก็ยกมือโบกหัวภรรยาอย่างเต็มรัก
โบ๊ะ!!!
"โอ้ยเชี่ย!!!"
"หุบปากแล้วอยู่เฉยๆไอ้เหี้ยเจี้ยว"
โห.. นี่ก็โหดทำกับเมียได้ลงเนอะ ท่านเจี้ยวทำหน้าบูดเสหน้าหนี ปล่อยให้คนตรงหน้าถูสบู่ให้ ปากก็หงุบหงิบบ่นอะไรอยู่
คนเดียวทำเอาคนที่มองอยู่หัวเราะออกมาซะลั่นห้องน้ำ
"ฮ่าๆๆ หน้ามึงฮาว่ะเหี้ยเจี้ยว"
"เอออ หน้ากูฮา แล้วหมาตัวไหนบอกกูน่ารัก ห่า ห่างเตียงแล้วกลายสภาพจากหน้ามือเป็นหลังตีนเลยนะมึง ระวังกูจะไม่ให้
มึงแดกกูอีก"
เงียบเลยทีนี้ ท่านเซียนเปลี่ยนจากถูสบู่มาเดินมาด้านข้างท่านเจี้ยวแล้วบีบๆนวดๆที่หัวไหล่แทน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ท่านเจี้ยว
ลอบยิ้มน้อยๆปล่อยสามีอ้อนไปซักพักก็เริ่มพูด..
"งั้นกูคบกับไอ้เป้ต่อนะ"
"..."
จังหวะการทุบขาดช่วงไป.. ท่านเจี้ยวพูดต่อทำทีไม่สนใจคนข้างๆ
"จะได้ไม่มีใครรู้เรื่องของกูกับมึงไง มึงจะได้ม่อคนอื่นได้เรื่อยๆ"
ขอเอาคืนซักหน่อยแล้วกันไอ้เซียน...
"กูก็คบกับเป้เหมือนเดิม คนอื่นจะได้ไม่รู้สถานะของกูกับมึง.."
"..."
หยุดทุบ..
"กูก็เป็นสายเดิม มึงก็เป็นสายเดิมแถมยังมีอิสระอยู่ กับเป้มึงก็เห็น เค้าก็น่ารักดี.."
ชะงัก..
ท่านเจี้ยวไม่กล้ามองหน้าท่านเซียนกลัวจะหลุดขำ เลยพูดๆหาเหตุผลชักผลประโยชน์ของทั้งคู่ออกมา
"แล้วก็.."
"มึงไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของเราขนาดนั้นเลยหรอ"
ท่านเซียนตัดสินใจพูดแทรก ทำเอาท่านเจี้ยวเกือบไปไม่เป็น
"เปล่านี่ ก็แค่.." ท่านเจี้ยวพยายามนึกหาเหตุผล "..มึงคิดดูดิ กูกับมึงเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ปีหนึ่งนะเหี้ย อยู่ๆมาได้กันเอง
มึงว่ามันไม่เป็นเรื่องโจ๊กประจำคณะไปเลยรึไงวะ"
...คนฟังนิ่งไป พยายามเก็บอาการใจสั่นนั่นไว้ อะไรกัน ที่รักกันเมื่อกี้นี้ ต้องเอากับมาเก็บเป็นความลับอีกเหรอนี่..
ทรมานไม่จบไม่สิ้นจริงๆ ..
จะรู้สึกอย่างไรนะ ถ้าหากรู้ว่าใจตรงกันแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถเป็นของกันและกันได้อย่างเปิดเผย หนำซ้ำยังต้องทนมอง
คนที่รัก ปฎิบัติต่อใครคนอื่น เฉกเช่นหน้าที่.. ซึ่งนั่นน่าจะเป็นสิ่งที่เขาควรจะได้รับหลังจากนี้ไม่ใช่หรอ?
"เป็นไรเซียน..."
ถามผัวรักอย่างเป็นห่วง หันไปก็เจอใบหน้าเรียบเฉยของคนเป็นสามี
"..เปล่า ไม่เป็นไร"
พยายามฝืนพูด กลืนน้ำลายลงคออีกครั้งก่อนจะพูดประโยคฝืดคอออกมา
"ตามใจมึงแล้วกัน"
ท่านเจี้ยวส่งยิ้มบางๆเป็นกำลังให้ให้ท่านเซียน แต่มันก็ไม่ช่วยให้ใจท่านเซียนเต้นช้าลงเลย.. แต่มันกลับทำร้ายให้ใจนั่น
แทบจะหมดแรงเต้นด้วยซ้ำไป
...ใจคอไม่ดีเหมือนกันแฮะ ... ไม่รู้ว่าคนตรงหน้านี้ฟุ้งซ่านไปถึงไหนแล้ว ท่านเจี้ยวทำได้แค่อมยิ้มกับความคิดพิเรนทร์ๆ
ตัวเอง ไงก็ขอเอาคืนหน่อยแล้วกัน.. ถึงจะไม่ได้โกรธเรื่องอะไร แต่มันก็อดแกล้งสามีตรงหน้านี่ไม่ได้
"ไอ้เซียน.. กูปวดหัวว่ะ พากูกลับไปนอนเถอะ"
ท่านเจี้ยวพูด เริ่มรู้สึกมึนๆขึ้นมาแล้ว คงเป็นเพราะร่างกายที่ใช้งานหนักหน่วงไปหน่อยึงได้มีอาการข้างเคียงแบบนี้ล่ะมั๊ง
ท่านเซียนเปิดฝักบัวปรับอุณหภูมิให้พออุ่นแล้วค่อยๆอาบให้เมียรัก ในหัวก็คิดอะไรวนเวียนไปหมด
.. ได้แค่รักก็พอแล้ว
แค่อยู่ด้วยกันแบบนี้ต่อไปก็พอแล้ว แค่ใจตรงกันก็ดีแล้ว ยังจะไปหวังโลภมากให้ได้อะไรอีก ..
เห๊ออ...
...
เอาอีกแล้ว.. มาม่ายกสอง เตรียมตัวมาซดบำรุงเลือดที่เสียไปกันเถอะ
ถึงจะเป็นมาม่า แบบซองละสองบาทก็เถอะ .. รับรอง งานนี้มีอืดคาหม้อ
+++++++++++++++++++++
"เหี้ย..."
ท่านเจี้ยวสบถขณะที่บนหัวมีผ้าเย็นวางนาบอยู่ที่หน้าผาก
ป่วย.. ล่อกันจนป่วยเลยทีเดียว ตอนนี้ท่านเซียนออกไปคณะปล่อยท่านเจี้ยวนอนเป็นซากอยู่ที่ห้องนอนท่านเซียน
เมื่อคืนหลังจากอาบน้ำเสร็จ ท่านเซียนก็พยุงท่านเจี้ยวขึ้นบนเตียง ก่อนจะแยกตัวออกไปไหนก็ไม่รู้ ท่านเจี้ยวรอ
ให้ท่านเซียนกลับมาจนหลับไป ตื่นมาอีกทีก็รู้สึกว่าผ้าเย็นวางไว้บนหัวซะแล้ว หันไปมองรอบๆเห็นของกระจัดกระจาย
เต็มพื้นชัดขึ้นก็พอจะเข้าใจว่าก่อนจะรู้ใจกันท่านเซียนโมโหแค่ไหน.. คิดแล้วก็แอบรู้สึกผิดกับแผนพิเรนทร์ๆของ
ตัวเองอยู่หน่อยๆ แต่แผนก็ยังดำเนินต่อไปแบบหยุดไม่ได้.. เอ๊ะ หรือจงใจไม่หยุดกันแน่นะ?
เสียงโทรศัพท์ท่านเจี้ยวดังขึ้น ..ในใจก็แอบหวังให้ใครคนหนึ่งโทรมา แต่พอดูจากเบอร์แล้ว..
มัน..
"ว่าไงเป้"
ไม่ใช่..
"อ้าพี่เจี้ยว .. วันนี้ป่วยหรอ ไม่เห็นมาคณะเลย"
ท่านเจี้ยวเออออตอบกลับไป ..เห๊อ ทำไมรู้สึกผิดหวังอยู่เล็กๆนะ
"อา พี่เจี้ยว ตกลงทำโปรเจ็กกันเสร็จยังอ่ะ วันนี้เห็นพี่เซียนเดินไปม่อเด็กเอกอิ้งอยู่เลย ไม่ใช่ว่าเค้าปล่อยพี่ทำโปรเจ็ก
คนเดียวหรอกนะ"
"!!!"
..
"อา.. เอ่อ มัน คงทำเสร็จแล้วม๊าง ฮ่าๆ พี่กับมันทำคนละชิ้นกัน แต่แค่โครงานกันนิดๆหน่อยๆ"
กรอกเสียงลงไป .. ปรับให้น้ำเสียงฟังดูปกติที่สุด
.. ทำไม มันรู้สึก แปลกๆแบบนี้วะ มันไปกับใครนะ.. เด็กอิ้ง? แล้วมันไปไหนกัน? โอย ยิ่งคิดมันก็มีปัญหาเข้าหัวมาเรื่อยๆ
"เอ่อเป้.. แล้วไอ้เซียนมัน.."
ท่านเจี้ยวที่กำลังจะเอ่ยปากถาม เป้ก็ตอบกลับมาทันที
"ไม่รู้นะพี่ ผมเห็นพี่เซียนพาพี่โมพเอกอิ้งอ่ะ พาซ้อนมอไซด์ออกไปไหนกันไม่รู้"
มอเตอร์ไซด์ ซ้อนกัน?.. KSR เบาะมันก็เล้กแค่นั้น ถ้าเกิดซ้อนกัน .. มันจะแนบชิดกันขนาดไหน
ท่านเจี้ยวถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน หลับตาไม่คิดอะไรทั้งสิ้น ก่อนจะกรอกเสียงลงไปอีกครั้ง
"อืม .. พี่ปวดหัวว่ะ ขอนอนต่ออีกหน่อย แค่นี้ก่อนแล้วกันนะเป้"
"อ้อ คร้าบบ หายไวๆพี่ จะได้มาจ่ายค่าอาหารคูณสองตามที่ตกลงกันไว้"
หา .. ไรนะ ค่าอาหารคูณสอง???
"อะไรเป้ ละเมอเปล่า ใครบอกจะจ่ายให้"
"อ๊าวว!!" ปลายสายสงเสียงดังเกือบตะคอก "ก็มะคืนผมโทถามบอกถ้าถ้าผมออกเองก่อน แล้วพี่ต้องจ่ายคืนคูณสอง พี่ก็ตอบ
อื้มซะยาวแปลว่าเราตกลงกันแล้วดิ!! พี่จะเบี้ยวผมหรอ!!!"
ขึ้นเสียงซะ.. ดูเดือดร้อนมากเลยนะกับเรื่องเงินเรื่องทองและของฟรีเนี่ย เห๊ออ..
"เออๆๆๆ พี่วางได้ยังเนี่ย"
"วางไปเล๊ย!! ถ้าไม่จ่ายผมมีวิธีทวงหนี้ในแบบของผมก็แล้วกัน" พูดจบมันก็กดตัดสายไป
เวร..ไอ้เป้นี่เคยเป็นเจ้าพ่อเงินกู้มาก่อนรึเปล่าวะ
แต่เรื่องเงินก็ยังไม่น่าหนักใจเท่า ...เรื่องของ
..
..
คิดผิดคิดถูกนะ ที่เล่นอะไรแบบนั้น
โพลล์
หัวข้อ: ≥≥ รุก X รุก ≤≤ |ตอนพิเศษ2 -จบ- (อัพเดตรายชื่อผู้ซื้อรอบแรก) P.66/6.6.56 (อ่าน 676411 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก