หายไปนาน คนเคยอ่านก็หายไปด้วยเหมือนกัน .... ใช่มั๊ยล่ะ
ลืมผมไปแล้วอ๊าดิ๊
ใกล้จบ (เอาจริงดิ!?!!)"ไอ้คุณเมียเซียนครับ ซักเกงในมาคืนด้วยนะครับ ของคุณผัวเจี้ยวไม่เหลืออะไรจะใส่แล้วเนี่ย"
ท่านเซียนที่กำลังค้นตู้เสื้อผ้ากรอกเสียงใส่โทรศัพท์ในมืออย่างหัวเสียพอสมควร ก็อะไรอีกอ่ะ เดี๋ยวนี้ท่านเจี้ยวชอบ
แวะเข้ามาบ้านท่านเซียนแล้วหอบกางเกงในออกไปทีละเป็นถุง พอถามก็บอกว่ายืมก่อน ยังไม่ได้ซัก
=_=..
แม้แต่กางเกงในเนี่ย...จะซักเองไม่ได้เลยใช่มั๊ย?
เสียงปลายสายลอดด่าออกมาอย่างยาว ดีนะท่านเซียนรู้ทัน ยกโทรศัพท์ห่างออกจากหูพร้อมกับยกมืออีกข้างที่ว่าง
อยู่ขึ้นปิดเพื่อป้องกันคลื่นเสียงอีกชั้น รู้เลยว่ามันจะต้องด่าแน่ๆ อ่า พ้นไปสองนาทีก็เอากลับมาแนบหูอีกที
"อื้ม งั้นเดี๋ยวกูเข้าไปซักให้แล้วกัน..............ห๊า!!!" ดูเหมือนจะลงตัวแล้วนะตอนที่ท่านเซียนเอ่ยปากบอกจะเข้าไป
ซักให้ถึงห้อง แต่.. ไอ้ประโยคที่ตอบกลับมานี่สิ ทำให้เขาถึงกับร้องเสียงหลง
"นี่มึงจะเวอร์ไปแล้วไอ้เจี้ยว! มึงทำห้องมึงรกเอง ยังจะให้กูไปเก็บให้อีกหรอ!!"
เอ่อ... อะไรจะขนาดนั้น .. นี่กะจะไม่ทำอะไรเองเลยใช่มั๊ยเนี่ย? -_- พอได้เป็นเมียนี่แบบทำอะไรเองไม่เป็นเลยใช่มั๊ยน่ะ
..
[แล้วมึงเป็นผัวกูปะล่ะ?]!!!
"..."
อูย เจอย้อนแบบนี้ก็เงียบเลยสิ.. ท่านเจี้ยวนี่ก็จริงๆ เอ๊ะ.. มันมีอะไรบางอย่างสลับกันไปรึเปล่านะ? ไอ้หน้าที่แม่บ้าน
นี่มัน.. หน้าที่เมียไม่ใช่หรอวะ?? ไหงผัวต้องทำอ่ะ? โว๊ะ ไม่เก็ทเลย
"วันนี้ผัวมึงลาหยุดว่ะ =_=;"
ก็ขี้เกียจอ่ะ!! เมื่อเช้าเขาเพิ่งทำโปรเจ็กเสร็จ นอนไปแค่สามชั่วโมงเอง ยังไม่ทันหายเหนื่อยจะให้เขาไปสวมรอยเป็น
แม่บ้านให้เมียตัวเองอีกรึไงกัน เหนื่อยนะเว้ยต้องคอยทำหน้าที่เป็นผัวที่ดีเนี่ย! ..แต่ก็แปลกดีเหมือนกัน ที่โซโล่เมียทั้ง
คืนยันเช้ายังไม่เหนื่อยเท่าโปรเจ็กหนึ่งชิ้นเลยจริง
[ฮ่าๆ กูล้อเล่น กูอยากเจอมึงเฉยๆ]O_O!!
..
..เหมือนจะพยายามเลี่ยงคำๆหนึ่งอยู่นะ .....
คำว่า คิดถึง..[ แมร่งช่วงนี้กูเป็นเหี้ยไรไม่รู้ อยากเจอมึงบ๊อยบ่อย]
แหงสิ.. ก็เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้เข้าคลาสแล้วหลังจากจบคอร์สก็ต้องลุยโปรเจ็กสถานเดียว กว่าโปรเจ็กนี้จะเสร็จไปด้วยดี ก็
ล่วงเลยมาสองอาทิตย์เข้าไปแล้ว ..คนที่เคยเจอกันทุกวัน พอมาห่างกันเพราะงานก็ต้องอยากเจอกันเป็นธรรมดา
"ไม่ใช่ .. ล่อกูให้ .. ไปเก็บห้องมึง ..หรอกนะ"
แต่มัน็น่าสงสัยอยู่หรอก พูดมาได้ว่าอยากเจอ .. มีแผนอะไรอีกรึเปล่าเนี่ย
[ห้องกูเป็นไงก็ช่างแมร่งมันเถอะ กูเพิ่งทำโปรเจ็กเสร็จเมื่อกี้ มึงอ่ะเสร็จยัง?]
"แล้ว เมื่อเช้า"
ท่านเซียนตอบสั้นๆ ในขณะที่ขาทั้งสองเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อยืดโยนไปที่เตียงก่อนจะหยิบกางเกงขาสามส่วน
โยนตามไปอีกที
[เออ งั้นมึงไม่ต้องมาก็ได้ นอนไปเหอะ]
"อืมๆ"
แค่นั้นแหละ ก่อนที่ปลายสายจะกดวางไป .. ที่กดวางแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยนี่ไม่ได้หมายถึงงอนหรอกนะ แต่มันเป็น
ปกติน่ะ ท่านเจี้ยวก็ชอบกดตัดสายแบบนี้เป็นประจำอยู่แล้ว บางทีท่านเซียนยังพูดไม่จบเลย ทางนู้นเล่นชิงตัดสาย
ไปซะล่ะ
ที่ท่านเซียนเออออไปด้วย ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพูดแบบนี้ไป ฝ่ายนู้นจะน้อยใจหรือเปล่า แต่ยังไงก็ช่างเถอะ
..
ทำไงได้ เขาเองก็ 'คิดถึง' ฝ่ายท่านเจี้ยวเหมือนกันนี่นา
จะให้ง่วงยังไง ก็ต้องไปหาก่อนล่ะวะ
+++++
แวะซื้อโจ๊กใส่ไข่แต่ไม่เอาไข่แดงมาแล้วเรียบร้อยพอมาถึงก็กดลิฟท์ พักเดียวก็มาถึงหน้าห้องท่านเจี้ยวแล้วเรียบ
ร้อย กดออดได้แค่แป๊บเดียวเท่านั้น ไม่นานประตูก็เปิดออก
"อ่าว?"
คนเปิดประตูหน้าเหวอหน่อยๆ แต่ท่านเซียนก็ไม่ได้สน แทรกตัวเดินเข้าไปในห้องทันที วางถุงโจ๊กของตัวเองและ
เมียรักไว้ก่อนจะเดินเข้าครัวไปหยิบชามมาสองใบพร้อมช้อน
"ไมไม่นอนไปวะ"
ท่านเจี้ยวปิดประตูแล้วก็เดินกลับมา ลากเก้าอี้นั่งปุลงตรงข้ามกับคนที่ยืนอยู่โดยไม่พูดอะไร ไม่แม้แต่มองหน้า
ท่านเจี้ยว ก้มหน้าก้มตาเทโจ๊กใส่ชามจับช้อนเอาวางพิงขอบชามแล้วยื่นดันมาตรงหน้า
พร้อมกับชะโงกหน้ามาบรรจงจูบที่หน้าผากคนนั่งเบาๆ
"กินก่อนเลย เดี๋ยวกูซักเกงในมึงเสร็จแล้วจะตามมากิน"
ถ้าเป็นเมื่อก่อนท่านเจี้ยวคงจะเออเร่อแล้วค้างกลางอากาศไปแล้ว แต่พักหลังๆมันเริ่มปรับตัวได้แล้วล่ะ .. กล้า
ที่จะแสดงความรักกันมากขึ้น เรียกได้ว่าไม่อายประชาชี (เหมือนเดิม) แสดงความรักกัน ไม่ได้หมายถึงเรื่อง
บนเตียงอย่างเดียวหรอก ก็มีที่ทั้งในห้องน้ำ ทั้งระเบียงบ้าน ห้องรับแขก ห้องเก็บของ และอีกหลายๆที่ บอกแล้ว
ความรักของสองคนนี้อยู่รอบตัวจริงๆ =_=^^
แล้วถ้าย้อนถามว่า หวานกันไหม? สองคนนี้คงจะตอบพร้อมกันเป็นเสียงเดียวเลยว่ะ ไม่!! สำหรับเขาสองคนมัน
ไม่มีอะไรหวานไปกว่าตอนแสดงความรักกันอย่างถึงพริกถึงขิงหรอก ในเวลาทั่วๆไปก็เหมือนเดิมอ่ะ กัดกันเหมือน
เมื่อก่อนไม่มีผิด (แล้วเมื่อก่อนมันไม่หวานตรงไหนวะ?)
ก่อนที่ท่านเซียนจะเดินหนีไปซักผ้า มือท่านเจี้ยวก็คว้าหมับเข้าที่ชายเสื้อยืด ..ดึงรั้งไว้ก่อน
"จะปล่อยกูนั่งกินคนเดียวกับชามโจ๊กของมึงอีกแล้วหรอวะ.."
!!!
ท่านเซียนหยุดกึก ประโยคแสนคุ้นหูและคุ้นเคยเหมือนมันเคยเกิดขึ้น แต่จำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ เห๊ออ... ท่านเซียน
ถอนหายใจแล้วหันกลับไปนั่งที่โต๊ะตรงข้ามท่านเจี้ยว ช่วยไม่ได้... แพ้ทางตอนเมียอ้อนตลอดเลยเว่ย!
ก็ยังก้มหน้าก้มตากิน ... ไม่มองหน้าท่านเจี้ยวอยู่ดี
"เป็นไรวะมึง"
ท่านเจี้ยวที่เป่าโจ๊กในช้อนเสร็จพอปากว่างก็เลยถาม หลังจากนั้นก็ยัดโจ๊กเข้าปากเต็มกระพุ้งแก้ม
"ฮึ เปล่า"
ตอบสั้นๆเหมือนเดิม .. ตั้งแต่เข้าห้องท่านเจี้ยวมา แทบจะนับประโยคได้ว่าพูดไปแล้วกี่คำ .. มันเป็นอะไรวะ ท่าน
เจี้ยวเริ่มเอะใจ
"โกรธไรกู เรื่องกางเกงในแงะ เออ กูขอโทษก็ได้ เดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่เลยดีมั๊ย"
"เปล่า"
ก็ยังนิ่งได้อีก .. มันเป็นไรวะ.. .. เออ ปล่อยไว้ซักพักแล้วกัน
..
พอท่านเจี้ยวกินเสร็จ ท่านเซียนก็ยังเงียบอยู่ .. มันชักจะเกินความขอบเขตของท่านเจี้ยวแล้วเหมือนกัน อยากโวย
วายอยู่นะ แต่พอเห็นหน้าคนตรงหน้ามันก็โวยวายไม่ออก ท่านเจี้ยวอ้าปากจะพูดหลายครั้งแล้วแต่ก็ยังอึกอักอยู่นั่น
โอยยยย ถ้าไม่พูดกันซักฝ่าย วันนี้จะได้คุยกันมั๊ยเล่า!!
..
..
เออ.... เอางี้แล้วกัน!!
ท่านเจี้ยวลุกขึ้นทันทีที่นึกได้ ท่านเซียนเงยหน้ามองคนตรงหน้าอย่างงงๆว่าไอ้เมียนี่กำลังจะทำอะไร
เมียรักโน้มหน้ามาหาสามีที่ยังนั่งเงยหน้ามองเขาอยู่ ก้มลงมาเรื่อยๆ.. มือก็มาช่วยเชยคางสามีให้เชิดหน้ารับ
..
..
แล้วจุมพิตเบาๆ..
..
ที่ปลายคาง
"ทีนี้บอกมาได้ยังว่าเป็นไร"
"..."
ท่านเซียนใบ้กินตาลาลา ไม่พอนะ เมียรักยังหอมแก้มเขาอีกที แล้วเค้นถามต่อ
"หืม? จะบอกได้ยัง"
"เปล่า.." พ่อคุณเสียงอ่อยลงทันใด ก่อนจะก้มหน้าลงนิดหนึ่งแล้วพูดเสียงเข้มใส่เมียรัก "ถ้ายังไม่หยุดอ้อน วันนี้ตูด
มึงพังแน่"
คนเป็นเมียขำพรืดอย่างรู้ทัน ที่ไหนได้ สามีเขากำลังระงับอารมณ์หงี่อยู่นี่เอง ทั้งที่รู้แบบนั้นท่านเจี้ยวก็ยังอยากจะแกล้ง
สามีต่ออีกนิดด้วยการยั่วอารมณ์เล็กๆ
โน้มหน้าลงมาอีกก่อนจะแลบลิ้นเลียริมฝีปากน้อยๆ ไอ้สามีก็ดันอารมณ์แตกกระเจิงตามประสงค์ของเมีย ท่านเซียน
ลุกขึ้นกำคอเสื้อท่านเจี้ยวกระชากมาจูบอย่างแรงก่อนจะดึงร่างเมียให้โน้มลงมาหาอีกแล้วยกให้เมียขึ้นมานั่งบนโต๊ะ
กินข้าวส่วนเขาก็เข้ามายืนคร่อมไว้ ..หึหึ ยั่วดีนัก!
ฝ่ายเมียที่ตอนแรกรั้งคอท่านเซียนอยู่เริ่มขัดขืนเพราะเริ่มถูกสามีรุกหนักเข้าไปทุกทีๆ จึงดันหน้าอกท่านเซียนหน่อยๆ
"กูเหนื่อย ....อ.. อื้อ"
พูดได้แค่สองคำก่อนที่ฝ่ายท่านเซียนจะปิดปากด้วยเรียวลิ้นและประกบปากอุดเสียงให้เล็ดลอดออกมาได้เท่านั้น รู้ว่าต้าน
อารมณ์ตัวเองไว้ไม่อยู่แล้วท่านเจี้ยวเผยหน้าขาออกนิดๆปล่อยให้มือซนๆของสามีลอดเข้ามาล้วงกินตับได้สะดวกขึ้น
ขณะที่ทั้งคู่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่นั้นประจวบจังหวะกับเสียงโทรศัพท์ของท่านเจี้ยวดังขึ้น
พลั๊ก!!!
ท่านเจี้ยวสะดุ้งถีบซี่โครงสามีกระเด็นไปนั่งจ้ำเบ้ากับพื้นทันที ...แมร่ง... โทรมาถูกจังหวะจริงๆ!!
"อุ้ยเหี้ย! โทษทีๆ"
พอสำนึกได้ว่าถีบสามีไปเต็มแรงก็ขอโทษขอโพยทันใดก่อนจะลุกไปหยิบโทรศัพท์แล้วรับทันทีทันใด
"ฮัลโหล"
...
ฝ่ายท่านเซียนที่นั่งลูบก้นอยู่ที่พื้นเงยหน้ามองเมียตัวเองอีกทีเมื่อเสียงเงียบไป .. แต่ท่านเจี้ยวก็กดวางสายไปซะแล้ว
..
"ไอ้เตี้ยโทรมาบอกให้ไปที่ร้านมันเย็นนี้"
..
???
ท่านเจี้ยวหันไปวางโทรศัพท์เก็บที่เดิมก่อนจะหันหน้ามาพูดกับสามี
..
..
"ไงมึง .. จะต่อมั๊ย?"
++++++++++++++
ว่าจะปิดจบให้ทีเดียว พอกลับเข้ามาส่องกระทู้ หัวใจผมเหี่ยวเลยอ่ะ .. ดูเหมือนคนจะลืมเรื่องนี้กไปแล้ว
เศร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เดี๋ยวก็ไม่ให้จบซะเรยนี่!!!!
อีกตอนสองตอนก็จบ ท่าทางคนเขียนอาจจะส่งเรื่องนี้ยัดเข้าไหทำปลาร้าซะแล้วล่ะม้างงงง
ไม่ได้ขู่นะ
ไม่ได้โกรธด้วย
แค่น้อยใจอ่ะ
ไปและ ว่าจะอัพให้จบทีเดียว... เห๊ออ หนีไปร้องไห้ดีกว่า
โพลล์
หัวข้อ: ≥≥ รุก X รุก ≤≤ |ตอนพิเศษ2 -จบ- (อัพเดตรายชื่อผู้ซื้อรอบแรก) P.66/6.6.56 (อ่าน 715546 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก